Vandaag stond er een 400km op het programma. Vandaag hebben we wel bijgeleerd dat 'verharde weg' heel uiteenlopend kan zijn. Het gele lijntje op de kaart zag er goed uit en een route langs het meer valt toch te verkiezen boven de hoofdweg. Het was in alle geval heel erg mooi maar het asfalt bleef niet zolang duren. Op een gegeven moment kregen we twee betonstroken met daartussen stenen. De weg werd ook serieus smal. Daarna waren het alleen stenen. Ik gebruik speciaal het woord stenen omdat het niets te maken heeft met onze eenvormige kasseien. Het zijn stenen, die ze lang geleden in de grond hebben gestopt en die blijkbaar wel een stevige weg vormen. Zolang je tevreden bent met 17km per uur, geen enkel probleem. Je kan dan ook mooi de omgeving bewonderen, bloeiende bomen en struiken, enkele cactussen, het meer en moestuintjes. Ook een kerkhof dat nog heel kleurrijk was met de versieringen van de dag der doden. We zagen zelfs een warme bron. Voor alle zekerheid waren er toch nog enkele topes aangelegd op deze weg. Onze eerste 30 km waren lang maar mooi. De michelinkaarten van bij ons geven je toch wel meer info over het wegdek of misschien zijn we in Europa gewoon minder creatief met stenen. De rest van de route was snelweg en die is in orde. De peage heet hier cuota en kan ook aardig oplopen maar je kan meestal wel 110 rijden. Het landschap was mooi met bergen en meren, sommige stukken al groener dan andere. De weg was voor een groot stuk afgeboord met roze of gele grashalmen. Wel werd het weer hoe langer hoe triestiger met enkele flinke buien erbovenop. Eten was ook geen succes. Toen we daaraan begonnen te denken zaten we op een nieuw stuk we waar je eerst niet afkon. Daarna reden we de snelweg af maar was er net een reuzemarkt aan de gang waar er wel eten geweest zal zijn maar het verkeer was er gewoon heel hectisch en iedereen stond er al dubbel geparkeerd. We hebben dan in de auto maar noten en taco's gegeten. Het hotel waar we nu zitten is goed maar zonder enige charme. Morgen trek ik een foto uit het raam, ook niet echt inspirerend. Maar uiteindelijk zijn we goed opgeschoten en dat gaat ons meer ruimte geven om yucatan en Chiapas te ontdekken. Morgrn rijden we 2uur naar Tlaxcala. Dat geeft ons dan tijd om dat stadje te bezoeken. De ruïnes van Tula zijn waarschijnlijk ook de moeite waard maar van die oude stenen hebben we er op onze vorige reis al zoveel gezien. Het weer ziet er hier ook niet veelbelovend uit.