Saltillo, hard langs buiten en zacht vanbinnen, alhoewel natuurlijk niet helemaal, wij zitten dan weer in een kleine oase net buiten de rand en binnenin kan het toch ook wel behoorlijk druk zijn. De eigenares van het hotel was zo blij dat er nog eens gasten kwamen die ook de stad bezoeken. 10 jaar geleden floreerde het toerisme hier en nu rijdt iedereen er langs. Niet makkelijk om een hotel open te houden. Bovendien is dit een ouderwets hotel, wel wifi maar verder geen airco, geen tv, geen dubbele beglazing maar wel rust en groen en karakter. De overheid wil echter maar 1 ster geven omdat zaken als rust en karakter niet meetellen in de beoordeling. In het stadje zijn er verschillende bezienswaardigheden die de moeite waard zijn. Een specialiteit hier zijn de 'sarapes', doeken met veel kleurovergangen en toch wel ingewikkelde patronen. Het Sarapes museum toont oude doeken maar heeft ook een overzicht van klederdrachten. Het is een klein maar fijn museum. We zien ook een man aan het werk, het is ongelooflijk hoe snel hij de patronen weeft zonder tekening erbij en alles handmatig. Wij zijn ook weer alleen in deze winkel en alleen al voor de vaardigheid van de wever zou je willen kopen maar wat doe je er allemaal mee? Ik zou willen dat er zoveel meer toeristen hier waren zodat die mensen fatsoenlijk hun kost kunnen verdienen. Hopelijk trekt het toerisme binnenkort weer aan. In het oude toeristische kwartier is het dus heel rustig maar inde commerciele doorgangsstraten is er heel veel lawaai. Niet alleen van bussen maar sommige winkels vinden het nodig om heel luid muziek te spelen en bovendien nog een verkoper achter een microfoon te zetten. Op de plaza de armas zijn ze met een kraan bezig een soort kegel van buizen over een fontein te plaatsen. Op de grond liggen grote groene driehoeken, blijkbaar gaan ze hier een reuzekerstboom van maken. De eerst kerstman hebben we ook al gezien. In de namiddag bezoeken we het museum van de woestijn. Hier zie je ook weer een enorme investering, niet alleen in het moderne gebouw maar ook in de terreinen er rond. Het museum ligt op een heuvel vanwaar je de hele omgeving ziet, ze hebben een soort Spaanse trappen met waterpartijen aangelegd. Het probleem is dat het vijftien jaar oud is maar niet alles voldoende wordt onderhouden. Onderhoud is natuurlijk ook een probleem als je niet meer zoveel bezoekers aantrekt. In het eerst gedeelte zijn alle foto's en films verkleurd. Daarna kom je wel door mooie ruimtes, speciaal gebouwd voor dinosaurusskeletten en zo. Er zijn ook hele mooie opgezette dieren en een flinke collectie levende slangen. Alles is er op voorzien om heel veel volk te ontvangen maar dat is er niet. Later blijkt dat onze gastvrouw de grafische vormgeving voor het museum heeft gedaan. Die was trouwens goed. Zij vertelt ook dat de stad enorm is gegroeid en er veel mensen op de flanken van de heuvels zijn gaan wonen alhoewel er daar zelfs geen water is. Eerst was er een soort regengordijn buiten aan het museum, de mensen kwamen daar toen hun was doen. Het regent hier dan vaak ook maar 10 dagen per jaar, dit jaar was blijkbaar beter. Oh ja, het is ondertussen ook weer beter weer, een open hemel en warm in de namiddag.