Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
02-10-2021
Het gaat vooruit
Beste Lezers,
Gisteren heb ik weg-om 10 van 12 gelopen. Lopen in de betekenis van wandelen. Het echte snel lopen zit er niet meer in. Snel wandelen ook niet. Er zijn van die dagen dat het minder goed loopt. Gisteren was zo een dag met het gevoel dat het niet vooruitgaat. Loom, inspanningen moeten doen om die ene voet voor die andere te zetten en al vlug het gevoel van vermoeidheid. Niet dat het iets nieuw is want na enkele kilometerkes gaat het over. Of toch meestal. Gisteren was het echter tot het eind sleuren en trekken. En doodmoe terug thuis. Of lag de oorzaak meer in het genieten van de dag ervoor. Auchentoshan is heel lekker.
Vermoedelijk speelt het feit mee dat ik andere schoenen heb gedragen. De vertrouwde Hanwag zijn op, de zool is al een keer vervangen. De Boslandtrail was het laatste wapenfeit van dit schoeisel. Door coronake kleven ze al een jaar langer aan mijn voeten. Volgende week ga ik naar de Berghut in Hamme en breng mee: Hanwag schoenmaat 42.
De ommegang rond Temse verliep in een ander weertype, de herfst is volop losgebarsten. Af en toe een beetje regen, veel wind en op de weg veel bladeren, zijn het resultaat.
Nog veel op de grond: de mondmaskers. Sinds het uitbreken van de Covic-19 pandemie is dit het nieuwe zwerfvuil. Hoewel!
Op onverwachte plaatsen duiken het laatste jaar de steps op. Eerst denk je dat het een vergeten exemplaar is. Het probleem duikt niet alleen in de dorpskern op, ook op den buiten zie je ze. Geleend en te ver gereden? De verhuur maatschappijen zullen er toch al vele missen, denk ik dan. En brengt dat nog op? In ieder geval is het weer een teken van onze afval maatschappij. Jammer.
Zeker jammer is dat, een industrietak waarin veel geld omgaat, alweer met de mantel der subsidies wordt gedekt. Hoe is en blijft het in godsnaam mogelijk dat werknemers meer belastingen betalen dan de groot verdieners in het voetbal en hun werkgevers. Net zoiets als de BTW op elektriciteit, die is evenveel als deze op kaviaar of champagne. Alsof deze laatste twee onontbeerlijk zijn om te overleven.
België is een ingewikkeld land op bestuurlijk vlak. Soms verdenk ik de politieke partijen ervan om dit graag zo te houden. Zo kan men alle problemen afschuiven op het systeem. Bram Vermeulen zaliger heeft er een liedje over geschreven.
Politiek
Als ik niet kijk
Heb ik het niet gezien
Heb ik het niet gezien
Wist ik er niets van
Kunnen ze mij niets maken
Dus ik kijk niet
Als ik niet praat
Heb ik het niet gezegd
Heb ik het niet gezegd
Wist ik er niets van
Kunnen ze mij niets maken
Dus ik praat niet
Politiek, politiek
Ik ben er niet, ik ken ze niet
Politiek, politiek
Ik kijk niet en ik zeg niets
Als ik niet lees
Weet ik het niet
Weet ik het niet
Wist ik er niets van
Kunnen ze mij niets maken
Dus ik lees niets
Politiek, politiek
Ik ben er niet, ik ken ze niet
Politiek, politiek
Ik kijk niet en ik zeg niets
Ik kijk niet en ik zeg niets
Ik praat niet en ik zeg niets
Als ik niet luister
Hoor ik het niet
Hoor ik het niet
Wist ik er niets van
Kunnen ze mij niets maken
Dus ik luister niet
Politiek, politiek
Ik ben er niet, ik ken ze niet
Politiek, politiek
Ik kijk niet en ik zeg niets
Politiek, politiek
Ik ben er niet, ik ken ze niet
Politiek, politiek
Ik kijk niet en ik zeg niets
Ik praat niet en ik zeg niets
Ik luister niet en ik hoor niets
Goed weekend
Hugo Peregrinus
Nota: Het fietspad versmalt op de brug over de snelweg in de Hoogkamerstraat. Afblijven van de brug omdat het van een ander departement is? De Belgische logiaca?
Allen voor 1 is niet zo goed uitgepakt. De benen liepen leeg, kan gebeuren.
Het is vooral een non-event dat de sportliefhebber een rad voor de ogen draait. Wie wil nu zijn eigen werkgever in de wielen rijden. Je zou goed zot zijn, niet?
Etixx-Quick-Step, Etixx is een merk van sportvoeding en voedingssupplementen, is de winnaar van het WK bij de prof wielrenners. Hoe zou het ook anders kunnen met zulke sponsor.
Zou mijn prestatie in de Boslandtrail vergelijkbaar zijn met die van de wielrenners? Of course no! Mijn benen liepen ook leeg maar het was niet om ter eerst. Ik ben er wel in geslaagd om op een moeilijker parcours dan dat van de Dodentocht op een redelijke tijd binnen te komen. In 21u01min en 47 sec was het geflikt.
In een tijd van 20u30 en 21u30 zijn de meesten 100 km stappers binnen gekomen.
Er waren ook nog de 75km en de 50km toeren. Van de 750 deelnemers aan de 100km waren er 561 mannen en 189 vrouwen. De gemiddelde leeftijd bedroeg 44 jaar. In het algemene totaal van de deelnemers is het bijna fiftyfifty. Op de 3721 deelnemers waren er 1821 vrouwen ingeschreven.
Maar mevrouw Sihame El Kaouakibi heb ik er niet gezien. Die is waarschijnlijk haar vakantie huisje in het zuiden aan het opknappen, ze heeft nu toch tijd, niet. En voldoende money! Jammer genoeg dat binnen enkele weken het NETTO loontje maar 3500 euro meer zal zijn. Misschien een minder protserige keuken installeren. Maar eigenlijk snijden die verdomde profiteurs in het halfrond niet eens in hun vinger. Want het gaat enkel en alleen over de onkosten vergoedingen, niet het loon! Je zult maar een pensioentje hebben van nog niet eens de helft en moeten opkijken naar de stijgende gasprijzen. Ach, een dekentje meer en een tas warme koffie, oxo of thee doen ook wonderen. Whiskey wil ik in dit rijtje met dranken niet vermelden. Te duur geworden! Om te zwijgen van de wijnen of champagnes volgend jaar.
De zomertentoonstelling is verleden tijd. Samen met het gemeentebestuur, de culturele dienst, de toeristische dienst, museumbestuur en academie hebben we met Op Stoapel een prachtig evenement met veel bezoekers achter de rug. Ik zou ook vanuit mezelf op deze blog de loftrompet willen blazen over de onberispelijke samenwerking met al deze actoren.
Vele bezoekers spraken hun waardering uit. Voor velen was het een reis in het verleden, voor anderen was het een kennismaking. Waar hun vader nog over had verteld. We mogen zelfs spreken over een internationale uitstraling. Het is leuk om mensen uit verre landen te kunnen verwelkomen. De verhalen die boven kwamen, de talloze anekdotes die werden verteld en de vele giften met een BOEL verleden deden deugd.
Het werk dat het allemaal meebrengt om alles te catalogiseren en rangschikken nemen we er met plezier bij. Want het eigen team bestaat uit geharde scheepsbouwers en zeemannen, maar met een zachte binnenkant.
Verder te vermelden, velen hebben zich lid gemaakt van OS en of het boek Made in Belgium by Boelwerf aangeschaft. Voor diegenen die het gemist hebben, er is dus een tweede druk.
En de kraan, tja, dat is afwachten natuurlijk. Wel komt er zicht in de installatie van een Boelwerf wandeling op De Zaat . Deze wordt gemerkt met ankerpunten welke worden voorgesteld door de tripod, de typische mast vooraan elk Boelschip. Hieraan worden dan panelen en speelse elementen toegevoegd die het leven en werk op de werf zullen voorstellen.
Volgende vrijdag is het alweer oktober. En tijd voor de wegom.
Ciao
Hugo Peregrinus.
Noot: Na een gevaarlijke tocht op de golven van zijn bemanning staat de Temse nu te blinken in de raadzaal op AC De Zaat.
Beste Lezers, De bouwplannen van onze buur, het Grote Colruyt, zijn bekend. De bestaande gebouwen gaan tegen de grond en het tankstation verdwijnt. In de plaats zal een groter en hoger gebouw verschijnen. De parking wordt beduidend uitgebreid door de winkelruimte hoger te tillen. Dus in de toekomst zal je onder het gebouw, in het droge, je wagen kunnen parkeren. Er staan dus heel wat wijzigingen op stapel die ook hun weerslag zullen hebben op de buurt. Al was het alleen al door de afbraak- en bouwwerken. In de beschrijving van de verschillende fases van de werken en de toekomstige -mogelijk te verwachten- omstandigheden is het nog een beetje flou. Er staan wel verwijzingen naar geluid en licht studies maar dat is natuurlijk altijd af te wachten hoe de realiteit zal zijn. Ook komt er, op papier althans, meer groen. Dat is wellicht eufemistisch bedoeld, als ik zie hoe groen de afgebroken site -cinema en wasserij- er nu uitziet. De natuur overwint uiteindelijk altijd.
En dat zie je ook in en rond Charleroi.
Donderdag La Boucle Noire gewandeld, een tour rond en door het heden en verleden van Charleroi.
Het ligt niet naast de deur en met de trein kom je overal, alleen moet je wat vroeger vertrekken. Ik had geopteerd om over Sint-Niklaas en Berchem te reizen en daar de IC 4528, Essen-Charleroi, te nemen. Het kon ook via Mechelen natuurlijk. Alleen was het niet zeker of de lijn 54 wel open was. Ik hoopte dat de –Morgen Terug- trein wel zou komen, de aansluiting in S/N liet niet te veel speling toe. De volkse benaming voor lijn 54 was juist gekozen, er reed in de begindagen slechts 1 trein per dag.
Ruim voor 6u11 liep ik al op het perron. Een andere trein aan het tegenoverliggende perron stond te wachten om verder tot Puurs te rijden. De conducteur kon me inlichten dat er al 6 minuten vertraging op zat, De speling was ineens gekrompen tot 2 minuten. Maar gelukkig verliep de tocht verder zonder problemen en kon ik Beveren stapmaat Jan al verwelkomen. -zie Janswandelblog - Voetstappen in Vaderlandsche Bodem-
Charleroi telt ongeveer 200.000 inwoners en is daarmee naar inwonertal de op twee na grootste gemeente in België -na Antwerpen en Gent-. In het hele stedelijke gebied van Charleroi, inclusief omliggende gemeenten, wonen bijna 500.000 mensen. Charleroi ligt aan de rivier de Samber, waar het kanaal Brussel-Charleroi er via een sas mee in verbinding staat.
Charleroi, eens een belangrijk industrieel centrum -koolmijnen en staalindustrie-, is nu vooral een stad van vergane glorie, met de bijhorende sociale problemen -werkloosheid- en criminaliteit-. Overal zijn er resten zichtbaar waardoor Charleroi en de regio nog steeds bekendstaat als Le Pays Noir, en geassocieerd wordt met mijnen.
In de deelgemeente Marcinelle vond in 1956 de grootste mijnramp uit de Belgische geschiedenis plaats in de mijn Bois du Cazier. 262 mijnwerkers kwamen om, voornamelijk Italianen en Vlamingen. De mijnbouw is ondertussen verleden tijd, de staalindustrie nog slechts een schim van vroeger. Vooral veel scrap –oud ijzer- is er te ontwaren in de voormalige staalfabrieken.
Hoewel de stad zich grotendeels in een industriële omgeving bevindt is er in het Zuiden een groot bos, het "Bois du Prince". Veel vroegere terrils zijn ondertussen bebost en ingericht als park en natuurgebied. Een voorbeeld daarvan is "Les Piges" waar voor het premetroproject een tunnel doorheen de kunstmatige heuvel is gegraven. En daar zijn we over gewandeld.
Het lijkt misschien absurd maar tot eind vorige eeuw waren de burgemeesters van Charleroi bijna altijd liberalen. Sinds de fusies van 1976 zwaait de PS er, bijna, onafgebroken de plak.
De tocht van ongeveer 24 km liep langs de Samber, rond en over enkele terrils en langsheen het kanaal B-C. Enige wandel ervaring is wel gewenst. Op zekere trajecten mag men gerust spreken over klimwerk. Het dalen was navenant lastig en bij regenweer zijn stokken geen overbodige luxe. Maar de inspanningen wogen niet op tegen de ervaring en de voorgeschotelde panoramas.
En nu is het weer tijd om plantjes te verkopen voor Kom Op Tegen Kanker. Ik weet niet hoeveel jaren we –zeker Agnes- azaleas aan de man/vrouw brengen.
Op Stoapel zijn zomertentoonstelling in het gemeente museum loopt naar zijn eind toe. Nog twee weekends en de hele santa boetiek moet worden opgeruimd en terug in ons lokaal worden opgeborgen.
Dat de tentoonstelling een succes mag genoemd is, in museum cijfers uitgedrukt, bijzonder groot. Gisteren is de duizendste bezoeker genoteerd. Op een vrijdag dan nog wel. Uitzonderlijk en op aanvraag kon-kan je het museum ook buiten de openingsuren bezoeken. De basisschool Sint-Henricus uit steendorp kwam met een vijftigtal leerlingen en leerkrachten op bezoek. En één hiervan was dus die duizendste.
Er werden enkele geschenken overhandigd zowel door Op Stoapel, het museum als de gemeente. De leerkrachten kunnen dan op eigen manier twee unieke strips verloten aan twee leerlingen.
Voor mezelf staan er nog twee Boelwandelingen op het programma.
En nog volgende week is er de Boslandtrail. Hiervoor zijn we vorige woensdag de nodige papieren en chip gaan ophalen in Hechtel-Eksel. Van de gelegenheid hebben we gebruikt gemaakt om de foto tentoonstelling: Lens op Mens in Pelt te gaan bezichtigen. Onder de deelnemers vond ik twee Temsenaren terug: Rita Bredael en Lucille Feremans.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Noot:
Hoe een azalea verzorgen?
1 Kies bij aankoop een azalea waarvan de bloemen op het punt staan open te komen. 2 Azalea's kunnen tegen een stootje maar geven de voorkeur aan kamertemperatuur, en af en toe wat afkoeling. 3 Houd de potkluit steeds vochtig, maar vermijd natte voeten : een azalea is een drinker maar geen zwemmer.
1 september is voor velen, kinderen en ouders, een speciale datum. Voor mij was het vele jaren geleden minder fijn. Als je niet graag naar school gaat is die datum niet iets om naar uit te zien. En dat heeft niks te maken met het schoolgaan. De regeltjes, de verplichte uren, het stilzitten, niet spreken of dromen… gewoon maar zitten en luisteren, heel interessant of avontuurlijk was dat niet.
De opgedane kennis is natuurlijk ook niet onbelangrijk. Maar toch, met de helft van de voorgeschotelde leerstof ben je eigenlijk niks. Driehoeksmeting, berekenen van de bol, technisch tekenen, sterkte berekening, dat soort wetenswaardigheden waren plezant. En als ik het kon overdoen zou ik mijn talen toch iets beter studeren.
De verhalen uit de Bijbel waren facinerend om naar te luisteren, niet om examen te doen. Dan had ik liever geschiedenis of aardrijkskunde.
Is daar mijn lidmaatschap aan Op Stoapel te danken. Het erfgoed is in zekere zin geschiedenis toch.
Gisteren was het dus weeral de 1e van de maand, tijd voor mijn Weg-om. Gisteren was ook de afspraak gemaakt bij het RK te Sint-Niklaas voor een plasma donatie. En dus konden beiden gecombineerd worden. Enkel de Damstraat te Sint-Niklaas heb ik niet gelopen. Via het Hertjen en Brugsken bereikte ik het RK Center aan het Station. Via de Passtraat bereikte ik wederom de De Cauwerstraat en het Weg-om parcours.
Ik heb dus geen kortere Weg-om gelopen, dat zou ook niet gemogen zijn hé!
9 zijn er al achter de rug, nog 3 te gaan. En dan zijn we weeral, bij leven en welzijn, een jaartje ouder.
Tempus Fugit.
Bij de fotos kan je opmerken dat de werken in de Hoogkamerstraat goed vorderen. En zoals belooft, voor fietsers en voetgangers blijft de baan steeds geopend. Ook het viaduct over de E17 op de Landmolen is in herstelling. Gelukkig heb ik al wat ervaring om doorheen, of beter omheen, de afrastering te geraken.
Aan de uitbreiding van het hoogspanningsstation Mercator -Bramersdam- had ik een ontmoeting met een archeloog. Blijkbaar waren de gronden daar door onze voorouders al bewoont. Er zijn niet alleen al potscherven gevonden, er zijn ook aanwijzingen naar bewoning en resten van een oven gevonden.
Wel kwam ik een fietser tegen die dacht dat ik verkeerd op het fietspad liep en hem hinderde.
Voor de zekerheid heb ik de betreffende regels er bijgehaald:
Artikel 42. Voetgangers
42.1. De voetgangers moeten de trottoirs, de delen van de openbare weg voor hen voorbehouden door het verkeersbord D9 of D10, of de begaanbare verhoogde bermen volgen en, zo er geen zijn, de begaanbare gelijkgrondse bermen. -ronde blauwe verkeersborden met in het wit een fiets en voetganger met kind afgebeeld-
42.2.1. De personen die een rijwiel, een gemotoriseerd rijwiel, een voortbewegingstoestel of een tweewielige bromfiets aan de hand leiden of die voorwerpen vervoeren die veel plaats innemen, moeten de rijbaan volgen zo zij in aanzienlijke mate de andere voetgangers hinderen.
42.2.2. Zijn er geen begaanbare trottoirs of bermen, dan mogen de voetgangers de andere gedeelten van de openbare weg volgen.
1° Wanneer de voetgangers het fietspad volgen, moeten zij voorrang verlenen aan de fietsers en bromfietsers.
2° Wanneer de voetgangers de rijbaan volgen, moeten zij zich zo dicht mogelijk bij de rand van de rijbaan houden en behoudens bijzondere omstandigheden links in de door hen gevolgde richting gaan.
De personen die een fiets, een tweewielig gemotoriseerd rijwiel of een tweewielige bromfiets aan de hand leiden, moeten evenwel rechts in de door hen gevolgde richting gaan.
Verder zoeken levert ook geen eensluidende verklaring.
Bij Wandelsport Vlaanderen kan je volgende lezen:
Als wandelaar ben je verplicht om eerst en vooral op het voetpad te stappen. Een voetpad is het deel van de weg dat speciaal is voorbehouden aan voetgangers. Is er geen voetpad, dan moet je wandelen op de begaanbare berm -verhoogd of gelijkgronds-. Pas als ook dat niet mogelijk is, mag je een parkeerzone of ook het fietspad gebruiken. Let wel op: op een fietspad hebben de fietsers blijvend voorrang. Zijn ook het fietspad of de parkeerzone geen optie, dan mag je op de rijbaan stappen.
De eerste regel op die rijbaan is om zo links mogelijk achter elkaar te wandelen. Ook als je deelneemt aan een georganiseerde wandeltocht, moet je deze regels respecteren. Enkel als er zich een situatie voordoet, waarbij het erg goed te verantwoorden is om toch rechts achter elkaar op de rijbaan te stappen, dan mag dit. Dat kan bijvoorbeeld de veiligste optie zijn in een bocht, waar de zichtbaarheid aan de linkerkant erg beperkt is. Maak een veilige keuze.
Of nog andere:
- Er zijn geen officiële verkeersregels die aangeven aan welke kant van de weg voetgangers moeten lopen. Het is op wegen buiten de bebouwde kom het verstandigst om aan de linker kant van de weg te lopen, dus tegen het verkeer in.
- De wet schrijft niet voor of zij links of rechts van de rijbaan moeten lopen. Wie voor wie aan de kant moet, is niet voorgeschreven. Het voordeel van links lopen is dat je het verkeer aan jouw kant ziet naderen. Je kunt dus uitwijken naar de berm als dat nodig is.
- Bij atletiek.be klinkt het zo:
Als loper kies je in de eerste plaats voor het voetpad. Is er geen voetpad, kies dan voor het fietspad. Let op, daar geef je wel voorrang aan de fietsers! Of je kiest voor de begaanbare berm. Kan je niet anders dan lopen op de rijbaan? Dan is de basisregel voor de individuele loper -alleen, per 2, per 3-: loop links achter elkaar.
Toch is het verhaal niet zo simpel. De wegcode laat immers toe om, weloverwogen, bij slechte zichtbaarheid of een onveilige hindernis toch uitzonderlijk rechts te lopen.
Dus ben ik niet meer zo zeker wat betreft het lopen op het fiets-, voetgangers pad. Als je 42.2.2 1° leest, moet je dan als voetganger ofwel op de rijbaan ofwel in de gracht springen als er een fietser of bromfietser aankomt -gevlogen-?
Normaliter moet ik op de Houten Schoen, want daar gaat het over, geen keuze maken. Ik loop er meestal vroeg in de morgen. Gisteren, omdat ik plasma ging geven, was ik later vertrokken en kwam ik terecht bij de vele 1 september fietsers. En dan is het inderdaad vervelend dat er een wandelaar hinderpaal loopt te spelen.
De moraal van het verhaal: de wandelaar is de pispaal van het verkeer. Weinig of geen rechten of zekerheden en altijd op je hoede zijn. Dus zorgen dat je goed opgemerkt wordt en dat je zelf goed oplet naar andere weg gebruikers toe.
Maar schrik krijg ik niet.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Titel van de foto album: 1-9-21. 9-11-2001 is al 20 jaar geleden! De oplossing is nog steeds niet te voorzien.
In vorige bericht, via I-Phone, lukte het niet om de link naar de foto's te plaatsen. De toegang tot het net was in de omgeving van Bruyères (Waimes) nogal zwak. Het kan ook natuurlijk aan de kunsten van de toetsenist hebben gelegen.
Bij deze de foto's van maandag tot woensdag. En dat zijn ze dan allemaal.
Wegens de slechte weersvoorspellingen hebben we besloten om gisteren avond het kamp op te breken en huiswaarts te keren. Gezien de niet al te rooskleurige toestand van het kampeer terrein, vooral de waterhoudende ondergrond, leek het ons beter om onze voeten droog te houden.
Wel met spijt in het hart.
De omgeving van de camping, en bij uitbreiding de omgeving van Waimes, is een waar wandel paradijs. Gisteren nog, met prachtig en niet te warm weer, doorheen het veengebied aan Le Signal de Botrange getrokken. De omgeving van de stuw van Robertville is ook de moeite waard. Top voor mij was de vallei van de Warche.
Kort maar goed mag het besluit zijn van deze mini uitstap.
Lang geleden dat ik een berichtje heb geplaatst met de I telefoon.
Vandaag iets na de middag was het tentje al geïnstalleerd, tijdens een droge periode. De camping uitbater is ern inschikkelijke vent, we konden de voorziene modderige plaats inruilen voor een minder modderige.
Na de installatie volgde een prachtige tocht, weliswaar redelijk kort in afstand maar redelijk lang kwa duurtijd. De moeilijkheidsgraad was dan ook navenant. Meer dan twee uur voor 8 km zegt genoeg. Toch enorm genoten van deze avontuurlijke start.
En na regen komt zonneschijn, ook vandaag. Alleen jammer dat toen de zon bijna onder was.
Morgen is het eindelijk weer zover. Op Stap met de Stapmaten. Niet op een dagtdocht, wel op weektocht. Het basiskamp wordt opgeslagen op camping Anderegg in Waimes. Deze plaats en faciliteitengemeente ligt in het arrondissement Verviers in de provincie Luik. De gemeente in de Oostkantons telt ruim 7000 inwoners en is een faciliteitengemeente voor de Duitstalige bewoners.
Het meer van Robertville, Monschau en Malmedy liggen in de buurt. Wandeltochten liggen er als het ware uitgestrooit. In België kunnen we niet hoger dan het Signaal van Botrange, ongeveer 700m hoger dan Oostende.
De weersvooruitzichten zien er niet al te slecht uit. Ik hoop alleen dat het niet te veel regent. Voor de rest zit mijn fleece al in de rugzak. Die rugzak is er wel geen om lange dagtochten mee te maken, daarvoor zit er te veel gewicht in. Om nog te zwijgen van de extras die je meezeult zoals een vouwstoeltje, gasvuur, pot en pan.... Gelukkig gaat de tocht naar Weismes een deeltje met de trein tot Kapellen. Van daar af gaat het met Marc's wagen.
De eerste planning was om voor de reis de trein te nemen. Maar de duurtijd viel nogal lang uit. Twee, de tocht van de bushalte tot de camping was met dergelijke hoeveelheid bagage niet eenvoudig. En hoogst waarschijnlijk zijn de spoorwegen tussen Luik en Malmedy nog niet hersteld na de doortocht van de vloedgolf.
Een rustige week is er een waar je eigenlijk meer had willen doen. Niet dat er nu niks is gebeurd.
Zoals aangekondigd en beloofd ben ik deze week, donderdag, naar Verviers getrokken. Eens ter plaatse was het even zoeken naar een geschikte locatie om de meegebrachte goederen af te leveren. Mijn meegenomen fototoestel heb ik in de wagen laten liggen. Ellende is er genoeg. De ravage is zo groot, zo allesvernietigend, eigenlijk niet voor te stellen. En dan ben ik nog niet eens door de ergste zoneÿs gereden.
De route langs de Vesder is voor een groot deel berijdbaar, tenzij een brug verdwenen is of in die mate verwrongen dat ze afgesloten is.
Op een bepaalde plaats in Verviers, net buiten het centrum, vraag ik een persoon waar er een lokatie is voor donatie. De man weet het niet maar vraagt wat ik bij heb. Ik blijf wat op de vlakte waarna hij verklaart dat hij aan het verhuizen is. Waarna hij opmerkt dat de meeste mensen veel goederen, vooral textiel, naar veiliger oorden hebben gebracht, meestal het 1e verdiep.
Wat verder, ik dacht in Pepinster vraag ik aan agenten waar ik terecht kan. Ze waren geïsoleerd, excuseer, désolé mijn taal van Molière is ook niet perfect maar zij waren vanuit een andere regio en wisten verder niks.
Ik ben dan maar verder de N 61 gevolgd en via Nessonvaux tot in Fraipont gereden.
De dames van Ecole Libre de Fraipont waren vriendelijk maar ook beslist, en terecht. Ze namen maar wat hun bruikbaar was. Enkele voetballen, wat potlooddozen, wat kuisgerief én een enkele verlengkabel met stekkerdoos was hun waardevol. Op hun aanwijzing kon ik iets verder, in de plaatselijke feestzaal zeg maar, mijn spullen kwijt. De voeding werd in grote dank aanvaard. De elektrische spullen waren welkom maar de enkele dekens en kledij daarentegen. Het toeval wil dat er juist een vrachtwagen werd geladen met . kledij. Niet dat mijn dekens, lakens en kledij pasé waren. Maar genoeg is genoeg hé. Enkel de meegebrachte werkkledij, waaronder enkele winterjassen en regenkledij vonden gretig aftrok.
Zoals gezegd in vorige bijdrage, het is maar een druppel. Maar de regen valt ook druppelsgewijs. Alleen moet je daar in de buurt van de Vesdre op dit ogenblik niet mee afkomen.
De zomertentoonstelling in het gemeentemuseum De Zaat Blaast kon vorige week de 500e ste bezoeker verwelkomen. Vandaag werd die persoon zowel door Op Stoapel als door de gemeente in de bloemekkes gezet. De verslagen en of fotos zullen wel in de krant verschijnen.
Voor de rest ben ik woensdag ll. plasma gaan geven met daaraan gekoppeld nog een wandeling. Deze keer had ik gekozen om een tochtje uit te stippelen langs Vrasene. Kwa afstand is dit niet groter dan anders maar het was vooral verfrissend om eens langs andere banen en paden te wandelen. Grote meevaller was het weer, mooi en niet te warm. Op de middag kon ik rechtover de kerk, waar ik ooit nog in kostuum ben buiten gekomen, genieten van een boterham spek en eieren en een frisse Palm. Meer moet dat eigenlijk niet zijn.
Tenzij gisteren met Agnes, een dagje aan zee, Bray-Dunes. Rustig en goed gegeten, wel met Covidsafe garantie.
Nog een week en we gaan op kamp.
De spelen van 2020 lopen naar hun einde. We hopen op nog enkele medailles. Niet dat het slechte spelen zijn tot nu toe. De behaalde gouden plakken zijn stuk voor stuk mijlpalen in onze sport geschiedenis. Stoeffen doe ik nog steeds als het over alle sportmensen gaat. De opofferingen en de inspanningen zijn voor de meesten onder ons boven menselijk.
Maar de vergelijkingen dringen zich ook op, nu Messi weer in het middelpunt van de belangstelling staat en dit, uiteraard, enkel over geld gaat.
Dus komt mijne dada in verband met de overbetaalde voetballers weer op de agenda. Er is gewoonweg in geen enkel geval enige vergelijking te maken tussen shotters en sport. Een goede voetballer heeft een talent meegekregen en dat is het. Maar als je gaat kijken naar de trainingsintensiteit en de vergelijking maakt met de meeste andere sporten –om niet te zeggen en schrijven alle andere sporten – dan is het voetbal eigenlijk niet meer dan ondermaats.
Eigenlijk is het de moeite niet waard om hier veel inkt te verliezen ook als is het in spe wel mooie sport.
Dan liever wijd ik mijn aandacht aan de hockeyers. Gisteren nog gekeken naar de finale van de Dames. Als kijksport is het hockey enorm aantrekkelijk. Het verloopt met grote intensiteit en zonder grote onderbrekingen, het gaat snel en is attractief. En vooral, tijdens het spel is er geen plaats voor dikke nekken die het steeds oneens zijn met de referees. De regels zijn iets uitgebreider en enige kennis is wel vereist maar algemeen zijn ze eenvoudig. En niettegenstaande de buitenspel regel hier niet van toepassing is schaadt het ontbreken van deze regel niet in het minste de aantrekkelijkheid van het spel.
En dan wil ik het nog niet hebben over de fysieke paraatheid waaraan de spelers moeten voldoen.
Volgens mij krijgen voetballers al tijdens het eerste kwart krampen.
Ze zouden beter eens krampen krijgen in hunne portomonee. Maar ja, van luitjes waar portret rechten belangrijker zijn dan het leed van hun medemensen mag je niet veel verwachten. Hierbij bedoel ik zeker niet dat ze hun miljoenen zomaar moeten weg schenken. Maar hun verdiende geld, van de Belgische Bond en gefinancierd door een groot deel van diezelfde bevolking, om vroegtijdig uit het Europees tornooi te worden gekegeld, zou toch al een deel van het leed kunnen verzachten.
En dat brengt me alweer naadloos op mijn volgende onderwerp, hulp aan de getroffenen van de overstroming, alweer bijna vier weken geleden. Het is bijna onmogelijk om hulp te bieden zonder inmenging van het Rode Kruis of Croix Rouge. En zoals al eerder aangehaald, deze logge, alweer met overheidsgeld gesponsorde, organisatie werkt niet. En als er dan uiteindelijk een paar honderd van de duizenden vrijwilligers iets mogen gaan doen, moeten de plaatselijke initiatieven plots wijken. De arrogantie van de organisatie is werkelijk buiten proportie. En het daarmee gepaarde verlies van goederen en belangloze inzet is tergend.
Rampen bestrijding is iets uiterst complex en moeilijk, zeker op grote schaal. Het Rode Kruis is speciaal hier voor opgericht, gefinancierd en gemachtigd. De basisbehoeften voorzien kan toch niet zo moeilijk zijn, plaatselijke initiatieven ondersteunen zou natuurlijk moeten zijn.
Maar als je begint met formulieren, toelatingen en betaalde bedrijven gaat dit ten koste van de vrijwilliger, ook binnen het Rode Kruis. Je kunt deze organisatie vergelijken me de BVB, een groot waterhoofd met lemen voeten.
Bezoekjes, excuseer, werkbezoeken van politiekers in uitgangskledij op witte sportschoentjes geven blijk van het totale gebrek aan empathie van dergelijke mensen. Goei botten staan beter als je mensen met niks aan het lijf wil ondersteunen!
Daarom zal ik proberen op eigen initiatief iets te doen om ter plaatse mensen te helpen met goederen voor de winter. Want aan het tempo dat er door regio en ander overheden wordt ingegrepen zal het niet lukken om mensen een degelijk onderdak te geven binnen de twee maanden. En ik weet dat het de spreek woordelijke druppel is maar het is jammer genoeg de enige manier om zeker te zijn van je bijdrage.
Nog even terug naar de sport, Belgie staat op dit ogenblik op plaats 25 dankzij de drie gouden medailles, Nederland staat op 9 dankzij 9 gouden plakken. Ons onderwijs is beter, als het een troost kan zijn. Alleen rest de vraag: Waar gaat het met ons geroemde onderwijs systeem naartoe?
Het zijn de persmensen die van alles beginnen te fantaseren, die dromen over bergen medailles. Ondanks het gemis aan olympisch goud wil ik toch stoeffen over onze wielrenners. Ze hebben dat eigenlijk niet zo slecht gedaan. Ook andere sporters doen hun uiterste best. Gelukkig zijn het de atleten zelf die met hun voeten op de grond blijven. Starten met als doel om goud te halen is een ander verhaal en leid meestal tot teleurstelling. Het zou sport moeten blijven en als sporter moet je er plezier aan beleven. Dat is of zou de ambitie moeten zijn. Winnen voor je land is andere koek.
De olympische gedachte is jammer genoeg bij velen ver te zoeken. De Coubertin had het goed bedoeld, de boboos van tegenwoordig zien vooral veel geld gewin. En veel mensen achter de sporter ook.
Toch is niet alles kommer en kwel. Als je ziet hoe de Belgian Cats voor elkaar en met plezier spelen is hart versterkend.
Minder hart versterkend zijn de organisaties die het leed in ons land mogen beheren. Het RK of CR zijn vooral logge organisaties waar veel overbetaalde sujetten de lakens uitdelen. Maar hulp bieden aan de getroffenen is moeilijk. En zoals steeds in dit landje is de politiek niet geheel zondenvrij. Boven de hoofden van de mensen in nood blijven ze hun politieke spelletjes spelen.
Ik wou me onmiddellijk ter beschikking stellen om hulp te bieden aan de mensen in de overstroomde gebieden. En dus zocht ik via het net waar en hoe dit mogelijk zou zijn. Onvermijdelijk kwam je bij het Rode Kruis terecht.
In eerste instantie om geld te doneren. Maar dat zie ik niet zitten, overbetaalde sujetten hé. (tussen de regels, er blijft te veel plakken)
Als vrijwilliger moet je aangemeld zijn bij het RK via een lange antwoord lijst. Waarna je eventueel een seintje zou krijgen of men gebruik van je diensten zou maken. Ook werd er al een cursus vooropgesteld ter voorbereiding van niks doen. Er zijn deze week ocharme 200 vrijwilligers uitgestuurd. Ik hoop dat die in tegenstelling tot brandweermensen wel iets hebben mogen doen.
Tijdens de Blog lockdown heb ik de kaap van de 100 donaties bij het RK bereikt. De controlerende geneesheer wees me erop en vond dit al een mooi aantal. Bon, genoteerd.
Deze week ben ik dan begonnen aan de volgende honderd donaties. Zolang het mag en kan zal dit mijn bijdrage zijn aan de gemeenschap. Dat het via het RK moet gebeuren neem ik er graag bij.
En zoals vaak bij een plasma donatie maak ik er een daguitstap van. Deze week ging het nogmaals over Belsele en Waasmunster. Bij passeren van Tereken bleek er heel wat veranderd.
Het bleef gelukkig een hele dag zo goed als droog.
Donderdag was het beter, de zon scheen bij het tochtje rond Muizen, met de stapvrienden. En dat er muggen zijn hebben we geweten. Op een bepaald moment konden we, wegens de gevolgen van de overstromingen in de Dijle vallei, niet verder en moesten dus rechtsomkeer maken. We dienden tweemaal een traject af te leggen naast een grote, vervuilde en stinkende, beek waar het krioelde van ontelbaar vele muggen. Op en wip en een gij waren de beten niet meer te tellen. Het hoedje verscheen uit de rugzak en de broekspijpen werden terug aangeritst. Maar als je meer hierover wil lezen vink dan Janswandelblog aan. (Voetstappen in Vaderlandsche Bodem)
Genoteerd deze week uit de krant: Koninklijke Hoogheden zijn in staat een vierjarige opleiding tot officier in één academiejaar te volbrengen. Astemblieft!
Nog genoteerd: dat het zware jaren zijn voor het Belgisch voetbal. Omdat ze een klein beetje belastingen moeten betalen.
Nen bobo zou al van minder stress krijgen.
Gelukkig mag je binnenkort voor minder geld naar een psycho.
In een vorig berichtje kon je vernemen dat out of the blue mijn blog weer actief is. Mijn vermoeden dat er iets niet pluis was met de provider bleek juist. Het was dus afwachten of en wanneer de blogmeester actie zou ondernemen. Zie link onderaan.
De andere link geeft de fotos weer van onze laatste tocht, vorige vrijdag, met de Walking Brothers min één. Het was al bijna anderhalf jaar geleden dat we met zovelen waren. Als de toestand redelijk stabiel blijft, wat nog af te wachten is, denk ik dat we onze stapdag niet langer op een vrijdag kunnen houden. De Ronny trekt, met zijn Lieve, er regelmatig met de mobilhome op uit. Meestal is dit een lang weekend, en gelijk heeft hij.
Geduld gaat boven geleerdheid is de titel van het foto album en dat geld ook voor de dag voor onze wandeltochten. We zien wel.
Er is al een camping geboekt voor eind augustus in de buurt van Waimes.
In het uiterste oosten van België, strekken zich de Hoge Venen uit, een prachtig natuurgebied van 5000 hectaren met als hoogste punt het "Signal de Botrange" op 694 m. Vanaf Camping Anderegg kunnen we mooie dagtochten maken.
De uitbater heeft op zijn website al vermeld dat zijn terrein niet is overspoeld.
De vooropgestelde deelname aan de DDT Challenge is gecanceld een week op voorhand. Normaliter had ik het eerste weekend van juli deelgenomen. Een kwam een kort mailtje van de organisatie met de mededeling dat de chips niet waren geleverd en de tweemaal 50 km niet konden doorgaan. Er zijn nog enkele plaatsen vrij in augustus. Ik wacht nog even af.
Zo, ik hoop in mijn volgende bijdrage nog meer te kunnen stoeffen over Wout. Toch ne serieuze krak en ferme toeren in de tour.
En dikke pech voor Matthieu, ik hoop dat zijn ongeval niet te veel hinder geeft voor zijn carrière.
Grtjs
Hugo
Het spreekwoord zegt: Geduld is een schone deugd. (maar ge moet ze hebben)
Blijkbaar is er wel iets grondig fout gelopen op Bloggen.be. Al enkele weken kon ik, en mijn lezers, niet meer op het blog. Zelfs een bericht plaatsen of wijzigen ging niet meer. Vandaag had ik juist besloten een nieuwe op te starten toen, als bij toeval, ik op het net op mijn blog terecht kwam en deze opende. Mijn wachtwoord had ik ondertussen al meerdere malen aangepast, https ingevoerd, gekeken bij andere personen met dezelfde klachten .... enzoverder. Het zou jammer zijn geweest. Maar niks is zo jammer dan alles te verliezen bij een rivier die plots door je straat loopt.
De aftrap is gegeven. Niet in de strikte zin van het woord want door corona is er geen officiële start genomen van de tentoonstelling: De Zaat Blaast. Zaterdag is de schuifdeur van het museum om 14u geopend en daarmee zijn de bezoekers tot 26 september welkom.
En het was een drukke week. Dinsdag stroomde van uit verschillende locaties tentoonstellingsmateriaal, fotoÿs, maquettes, stoelen en nog veel meer toe. Ook kreeg Op Stoapel van uit verschillende hoeken medewerking, die zeer welkom was. Tegen de middag stonden, of beter gezegd, hingen de banners op hun plaats aan de museum gevel. De volgende dagen was het zaak alle voorwerpen in de juiste inlegkasten te krijgen en bepaalde voorwerpen op de juiste plaats te schikken.
Een toevallige passant stelde voor om scheepslampen in bruikleen te geven, een aardig gebaar want die staan daar zeker niet in de weg. Ook een extra schilderij van het museum, een Frans Masereel - Tamise, hangt daar nu te schitteren. Tevens zijn er moderne kunstwerken te bewonderen van de hand van Diana Coppens, De Gevallen Kraan en Transformed.
En bestuurslid Paul B heeft op de valreep nog een prachtige maquette op de kop weten te tikken. Kom dat zien!
Afijn, tegen 13u45 werd zaterdag het laatste werkje afgehandeld.
De tentoonstelling schets aan de hand van fotoreeksen een beeld van alle Boelmensen. Uiteraard is het onmogelijk om alle stielen uit te beelden maar het geeft wel een globaal beeld.
Ook voor de kinderen is er een luik voorzien. Zoek een schat van Vlieg en ontdek of jij ziet wat ik zie. Dit project werd in Temse op poten gezet door de cultuurdienst in samenwerking met de Bib, Op Stoapel en de beheerders van het Scheldepark.
En niet te vergeten, de tentoonstelling van de werken van de kunstenaars van de Academie. Hun werken, gemaakt voor de Jos Hoste tekenwedstrijd, hangen op het tweede verdiep samen met een prachtig water/ruimteschip.
Tussendoor heb ik donderdag morgen in alle vroegte nog de tijd gevonden om nummer 7 af te werken. De kraan staat er nog steeds en de werken in de Hoogkamerstraat gaan verder. Heb opgemerkt dat het voet-fietspad eindelijk wat breder is gemaakt. Je kunt gerust met twee fietsers nog een wandelaar kruisen. De Dennenstraat, in Temse de Beeldstraat, heeft een ander uitzicht. De kasseistrook is geasfalteerd, gedaan met het testen van de autobanden. Zie fotoreeks.
En zoals al gemeld, de DDT 2021 zal voor mij niet doorgaan, zelfs niet in een andere vorm. Maar daar is in september nog de Bosland Trial in Hechtel-Eksel.
Gisteren nog eens goed kunnen kaarten in de kantine van de Kruibeekse kazerne. Na anderhalf jaar mag je er weer binnen. En gewonnen!
De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen rondom mij.
Met miljoenen, of zijn het miljarden, op de bankrekening kan men mensen in zijn fabrieken uitbuiten. Solidariteit met de gemeenschap waaruit men voortkomt, is deze lui totaal onbekend. Waarom dan belastingen betalen? De soap rond deze West-Vlaamse familie duurt al decennia lang. Maar het is wraakroepend dat met geld en een paar op geld beluste advocaten de gemeenschap zomaar eventjes 800 miljoen euro onthouden word. In totaal betalen ze 160 miljoen euro afkoopgeld aan de staat.
Ik hoop dat ze die 6.4 miljoen euro die ze als losgeld hebben betaald voor Anthonyke terug hebben gekregen, de arme dutskes.
En wat dan gedacht van de peanuts die onze nationale voetballers op hun bankrekening mogen bijschrijven. Nu al 90.000 euro. (jaja, brut hé) Voor de eer! Als die mensen hun premies nu eens zouden besteden aan een goed doel. Dan zouden ze voor mijn part zelfs geen belastingen hoeven te betalen. En goede doelen zijn er in ons landje genoeg hé.
Sommigen onder de Duivels verdienen de mogelijks totale premie (eindwinst) van 435.000 euro per week. (eentje per dag!)
Dan kijk ik liever naar het dames basket. Ik weet wel dat ook die redelijk verdienen maar het is veel mooier om naar te kijken. Inzet, ploegspel, emoties en zeker spanning zijn ingrediënten die de sport veel attractiever maakt dan het ongelooflijk saaie voetbal.
Morgen om 09u stem je best af op Canvas.
Vandaag het slechte nieuws ontvangen, de DDT Light versie (2 x 50 km) op zat 3 en zon 4 juli gaat niet door. De scan chips kunnen niet op tijd worden geleverd. Ik word er dus uitgekieperd en moet zelf op zoek naar een andere datum en start plaats, of wat er nog overschiet eigenlijk. Of er dit jaar een DDT wordt gelopen is twijfelachtig. Er is ook nog de Boslandtrail in september.
Uh, de wereld is om zeep
er gebeuren rare dingen rondom mij
Helemaal om zeep
en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn.
Urbanus had het nog zo slecht niet voor.
Volgende week is er werk aan de winkel, vanaf dinsdag de opbouw voor de zomertentoonstelling De Zaat Blaast in het Gemeentemuseum.
De titel is heel dikwijls moeilijk om te kiezen. Moet in de titel al een hint zitten naar de inhoud van een artikel? Of mag het ook al eens om te lachen, schimpen zijn? Voor dat laatste is het deze keer niet, niet om te schimpen en nog minder om te lachen.
Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus.
Het klinkt niet alleen oubollig, het is in alle betekenissen onwaar.
Laten we beginnen met het laatste, Kristus. Zoals vorige week al aangehaald is de Christelijke partij bij uitstek nog steeds CDV. En daarvan is geweten dat het leden aantal, en navenant hun verkozenen, dramatisch zijn geslonken. Bovenop is er al jaren sprake van om die C te laten vallen.
Alles betekent in de huidige context letterlijk dat alles wat Vlaanderen zelf doet naar de kl oten gaat. De achterkamer vergaderingen zijn van alle tijden, het onwetend houden van de bevolking gaat echter niet meer op.
Transparantie is voor velen maar een modewoord, niet in het minst voor diegenen die er het meest over spreken. Of anders gezegd, eenvoudig en duidelijke afspraken en mededelingen zijn de kern. En omdat het in de stripwereld niet meer mag het volgende: godverdommesse politiekers (partijen) stop met zwartepieten en zorg in de eerste plaats voor de gezondheid van de mensen, Vlaamse en anderen.
Zie de tekening van Marec. Duidelijk en klaar.
Een andere titel die in aanmerking kwam was OEF. Want ondanks mijn lichtelijke aversie van wat men sport noemt kijk ik wel naar het voetbal. Ook al is het soms maar een helft, steeds weer krijg ik de wubbes van het kinderlijk gedoe van spelers. Daarom dat ik wel heb genoten van de wedstrijd tussen de eiland bewoners. Engeland en Schotland lieten zien waar het omdraait: hard maar fair spel met inzet en de wil om te winnen. Geen gedraal en eindeloos rondjes draaien. Vooruit met de geit, euh in dit geval was het met het schaap, de bal naar voor, gebruik makend van de flanken.
Typerend voor dit soort wedstrijd was ook het geringe tijd verlies. Halftime was precies op minuut 45, time was er met 92 minuten. Misschien niet altijd hoogstaand maar er was spanning, er viel iets te beleven. Jammer dat er geen doelpunten vielen.
OEF, blijft dus voor onze nationale (tous ensemble) 11 miljoen spelers die hebben kunnen vaststellen dat er inderdaad een verschil is in klasse van spelers. Dankzij Romelu die, met drie man aan zijn truitje, toch eens naar voren kon oprukken viel er eindelijk iets positiefs te noteren. En het mag en moet gezegd, KDB is wel een ras apart.
Het is dus wel jammer te noemen dat het collectief spel naar de achtergrond verdwijnt en dat winst afhankelijk wordt van enkele flitsen. Hopelijk verdwijnt de voetbal sport niet. De voetbal business zal zich zelf wel de das omdoen wegens boring.
Grtjs
Hugo
Beton zou nog een titel hebben kunnen wezen, verwijzend naar de hoeveelheid die er al is gestort aan de Clement DHooghe laan. Als het maar sterk genoeg is!
Het is volop zomer. Dit beestje, een jonge merel is wat aan de late kant maar wordt goed bewaakt door attente ouders. Hun afleidende moves en geluid hielden me (niet) op afstand en de merel bewegingsloos. Ik had geen zoom nodig.
Vorige week hebben we weer een mooi staaltje toneel gezien. Zuhal D, ook bekent als Zuhal Moeial, krijgt alles en iedereen in de politiek over haar heen. Waarom? Heel eenvoudig omdat het potje PFOS gedekt moet blijven. Alle, maar dan ook alle verantwoordelijke politiekers hebben steeds de andere kant opgekeken en proberen nu mevrouw Zuhal, en haar partij, in de vernieling te rijden.
Dat zelfs de leiding van NVA zich distantieert van haar minister toont duidelijk aan dat het in Vlaanderen niet beter is en beter wordt bestuurd. Je hoort me ook niet roepen -Lang leve België- maar van de weeromstuit zou een mens wel eens zotte dingen kunnen doen.
Het wordt steeds duidelijker dat democratie in ons Vlaanderen steeds meer particratie is geworden. Zie ook hoe de machtigste partij van de laatste eeuw krampachtig ligt te wringen om te overleven. Ook hier zie je dat steeds meer macht naar de partij gaat, ondanks wat ze nu op een (nep)congres beweren.
Ik zie het juist als de (morele) plicht van een minister om een wantoestand op te klaren, aan de bevolking te denken.
Gezondheid lijkt enkel maar belangrijk als een (voetballer) mens voor de camera doodvalt. Dan is het wereldnieuws. De vele doden door gevaarlijke voet- fietspaden en roekeloze rijgedrag worden als (normaal) jammerlijk ervaren, daar is geen geld voor! Voor een live uitzending van een onding als professionele sport beoefening is er overheidsgeld zat.
Hoewel, reporters boven de 67 jaar krijgen bij de VRT de bons wegens te duur! Ocharmen.
Ik weet ook wel dat het hier over mooie en goed betaalde banen gaat, maar toch. Waar is onze zo geroemde vrijheid?
Oja, ik heb gekeken naar de wedstrijd van de Rode Duivels. Zonder Lukaku zou het maar sobertjes wezen. Geweldige speler met nog eergevoel.
Deze week was het de beurt aan de shed in de tuin, die moest enige aanpassingen hebben. En je begint met een beetje te modificeren maar voor je het beseft ben je aan het verbouwen. Maar de oude rieten zetels hebben nu een goede berging, tegen de zon en de regen.
En om de week af te ronden, of is het eerder om de week te beginnen, heb ik deze morgen meegeholpen met de verhuis bij BW Kruibeke. Vanaf vandaag gebeurd te uitruk vanuit een voorlopige behuizing in afwachting van de nieuwe kazerne. De enkele fotos zijn de laatste van de oude garage, vanaf morgen volgt de afbraak.
De kantine, die niet binnen dit gebouw was gesitueerd, blijft nog wel enige tijd in gebruik. Hopelijk worden de frigos terug met Palm aangevuld. Het was een beetje een jammerlijke vaststelling dat de trots van Brabant door de C crisis uit de ijskast verdwenen was.
De Weg-om is heel goed verlopen. Bij 14°C was het een beetje aan de frisse kant maar dat deed eigenlijk deugd. Bij het opkomen van de zon heb ik wel een windjakje aangetrokken, te is niet goed .
Opvallend is de explosie van de natuur. Na de regen van de laatste weken en de stijgende temperatuur van de laatste tien dagen lijkt het wel of alles tegelijk bloeit en groeit.
De beeweg heb ik gelopen met Jos V S in gedachte, de vader van stapmaat Ronny.
Vooreerst een kleine rechtzetting. Vorige bijdrage maakte ik melding van afbraak van het Mezennestje terwijl dat duidelijk het Lijsternestje moest zijn. Nu zijn beiden nog slechts een vage herinnering. De vooruitgang stopt niet.
Op donderdag morgen was het al vroeg dag. De nachttemperatuur was best aangenaam te noemen, 18°C is niet slecht. Daarom vlug de schoenen en de rest aangetrokken en een toerke Weert afgehaspeld. Dat afhaspelen gebeurde met de nodige haltes, genieten van de stilte en de natuur.
De zomertentoonstelling in het gemeentemuseum begint stilaan vorm te krijgen. Het uitwerken van ideeën en het zoeken van de nodige fotoÿs en attributen is bijna achter de rug. In première kan ik ook de officiële affiche meegeven, die prijkt vooraan.
De kraan, het monument, het laatste relict van de Boelwerf, de eye-catcher en nog zoveel meer is nog steeds in beweging. Het is te zeggen, de kraan niet zelf maar het dossier dat verband houd met de redding. Er beweegt etwat kan men zeggen. In Vlissingen heeft men deze week een soortgelijke kraan gedemonteerd om over te brengen naar Rotterdam. Daar zal ze later herrijzen als hotel, weliswaar voor de meer gefortuneerden onder ons.
Desalnietemin zou dit voor onze kraan beter zijn dan te verschrooten. Maar de prioriteit blijft om ze te behouden in Temse.
Grtjs
Hugo
De broesse is dermate bewerkt dat er terug een doorgang is gemaakt.
Eind mei en het begint iets warmer te worden. We vragen wel dikwijls om regen en dat moet het ook regelmatig doen. Dus we klagen niet. Maar het zal wel deugd doen om in het zonnetje te kunnen ontbijten.
En dat is nu ook mogelijk, dankzij het verdwijnen van de cinema. Zoals op deze prachtige morgen, als de maan afwisselt met de opkomende zon. De zonnestralen reiken op dit uur weliswaar nog niet tot op het terras, de lichtinval is wel beduidend beter.
Dinsdag begint er al weer een nieuwe maand, de zesde van het jaar. Nog even en we zijn aan de helft van 2021. Ik hoop dat het dinsdag morgen even mooi zal zijn. Ik loop dan mijn zesde Weg-om.
Deze week trof ik langs de berm op de Singel in Sint-Niklaas, ter hoogte van JPR Belgium, een stort aan van verspreidde bierblikjes, en nog wat meer. Waarschijnlijk heeft hier een trucker gestaan tijdens het lange Pinksterweekend en had die man af en toe een dorstje. Ik telde 59 blikken 33cc, dat is bijna 20 liter bier. Ik hoop dat die mens niet alleen was anders lag dat gemiddelde vocht op drie dagen vrij hoog.
Nog vastgesteld tijdens mijn plasma tocht, de werken aan de rotonde in de schoenstraat zijn aangevat. De afbraak van enkele huizen is volop aan de gang. Verderop is het Mezennestje en de nabij gelegen woning naast de spoorweg al wijlen.
De voorbereiding van de zomertentoonstelling, De Zaat Blaast, begint stilaan vorm te krijgen. Ik hoop volgende week de affiche te kunnen tonen. Er is al heel wat werk verzet om materiaal te ordenen en te zoeken.
Hierbij vraag ik aan de lezers of zij weet hebben hoe men vroegere jaren zijn boterham mee nam naar het werk. Was dat in een papier, een boterham zak of in een boterham doos. Wat lag er tussen die boterham? Vermoedelijk was het geen prépare maar reuzel.
Nam men zijn drinken mee (in een aluminium pul)? En wat dronk men dan, koffie of iets wat daar op leek, bier of gewoon water. En kreeg men tijd om te shaften?
De kelder werkzaamheden lopen ook op zijn eind. De meeste zaken zijn al gesorteerd en verdwenen naar andere oorden, in dit geval kringloopwinkel of containerpark.
En dan kan ik nu van start in de tuin. Vooral het wildpark naast me dient dringend aangepakt. Nog even en ik heb een machete nodig. Ook al was het niet te warm, de flora is flink uitgedeind. De druivelaar heeft al een uitdunning nodig.
Genoeg te doen dus om mijn dagen niet in ledigheid door te brengen.
De fauna wordt door onze kat regelmatig uitgedund. Muizen maken weinig kans en toch blijven die komen. Zo een kat heeft ongelooflijk snelle reacties, dat kleine muisje vliegt regelmatig in de lucht of wordt als speelbal van jut naar heir geslingerd. En als de kat genoeg heeft gespeeld verdwijnt ze met de buit tussen de struiken waarna het stil wordt.
Ajuus
Hugo
De Paterskerk is een heel mooie zaal geworden, of het voor techno fuiven geschikt is betwijfel ik wel.
Het deed deugd, van de dorst een Palmke kunnen drinken op café. Allée, dorst is een groot woord. Goesting is beter. In de late namiddag nog een toerke gemaakt langs de Notelaer, kasteel Van Ursel, Wielstraat en Zijdeweg terug tot de Vitsdam. En daar is er een terraske. En dat was open.
Geleden van vorig jaar oktober dat ik bij de Vadde een drankje heb genoten.
Gelukkig had ik een briefje van 5 bij me. Anders was het nougabollen geweest.
De overheid is het hoogste bevoegd gezag op een bepaald territorium of grondgebied.
Zo spreekt men van nationale, provinciale, gemeentelijke of gewestelijke overheid. Meestal wordt ook de rechterlijke macht tot de overheid gerekend.
Soms heeft de term overheid geen betrekking op een territoriaal gezag, maar op een inhoudelijke autoriteit, bijvoorbeeld een burgerlijke, of militaire overheid.
De overheid heeft een specifieke rol in de samenleving. Zij heeft veel uiteenlopende functies en taken, die voor een aanzienlijk deel afwijken van wat elders in de samenleving gebeurt. Deze functies kan men indelen naar ordenende, presterende, sturende en arbitrerende functies.
Uit de vele functies citeer ik er enkele:
- Het mogelijk maken van collectieve, democratische besluitvorming op verschillende bestuurlijke niveaus. Hierbij worden, na een publieke afweging van deelbelangen, beslissingen genomen die voor de hele samenleving van belang zijn. Bij ons beslissen de partijen!
- Het handhaven van de openbare orde en rechtsorde door middel van rechtsvorming en rechtshandhaving. Iedere Belg gelijk voor de wet!
- Het vanuit een oogpunt van rechtvaardigheid wijzigen van de inkomensverdeling. Het bestrijden van de ergste vormen van ongelijkheid. Eerst ikke, de rest komt later!
- Het bevorderen of ontmoedigen van bepaalde vormen van gedrag en consumptie door organisaties en burgers. Sociale media!
- Het reguleren van de markt en het corrigeren van marktfalen. Bouwpromotoren!
Over het gewenste takenpakket van de overheid wordt in verschillende tijden en door politieke partijen met hun ideologische achtergronden verschillend gedacht. In de loop der tijd wisselt het takenpakket van de overheid dan ook vrij sterk.
In het verleden droegen de Belgische overheden voornamelijk zorg voor het handhaven van de orde, de infrastructuur en de nationale veiligheid. De overheid was een nachtwakersstaat, een staat waar de overheid zich relatief weinig bemoeit met de burgers. In een dergelijke staat garandeert de overheid de veiligheid van de inwoners door het zorgen voor politie, leger en een aantal wetten om de rechtsorde te handhaven.
Sinds het ontstaan van de verzorgingsstaat is de overheid op veel meer gebieden actief. De overheid nam een aantal functies van particuliere organisaties en Kerk over. Zo werd de overheid actief binnen het onderwijs, de sociale zekerheid, volkshuisvesting, en de gezondheidszorg.
In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw bestonden er hoge verwachtingen van het optreden van de overheid. Velen, met name de sociaal democraten, geloofden in de maakbaarheid van de samenleving en de oplossing van maatschappelijke problemen door middel van overheidsoptreden. Er was de nodige aandacht voor het falen van de markt. Als uitvloeisel bereikten de collectieve uitgaven in de jaren 1980 een omvang van meer dan 60% van het bruto binnenlands product.
Tijdens de jaren tachtig en negentig bleek de overheid dermate hoge verwachtingen niet waar te kunnen maken. Er werd wel gesproken van het falen van de overheid. Lang niet al het overheidsbeleid werd goed uitgevoerd of had de gewenste effecten. In reactie hierop werd een deel van de overheidstaken door middel van verzelfstandiging of privatisering weer overgelaten aan de private sector. Daarnaast streefde men naar deregulering. Men sprak van de terugtredende overheid. Internationaal werd deze visie gepropageerd door Reagan en het Thatcherisme. De overheid zelf probeerde haar efficientie te verhogen door lessen te trekken uit de werkwijzen van het bedrijfsleven. De overheid ging met andere woorden bedrijfsmatig werken. De collectieve uitgaven daalden naar een niveau van ongeveer 45% van het bruto binnenlands product in het jaar 2000.
Tijdens het eerste decennium van deze eeuw was de samenstelling van het takenpakket van de overheid redelijk stabiel met een evenwicht in de taakverdeling tussen overheid, maatschappelijk middenveld en private sector.
Tijdens de laatste decennia zijn, onder invloed van de (neo)liberale ideologie, verschillende onderdelen van de overheid geprivatiseerd of verzelfstandigd.
Wat heeft heel dit betoog te maken met de titel?
Wel als je een kat bij de melk zet krijg ze diarree. Het ongelooflijk gehannes en geklungel van de overheid in zijn geheel heeft ervoor gezorgd dat niemand zich nog iets aantrekt van wetten, laat staan van regeltjes. En regeltjes zijn er voldoende voor de burger. Alleen blijkt dit niet zo te zijn voor diegenen die de overheid vertegenwoordigen. Als blijkt dat 1/3 van de bevolking zich door geen enkele politieker aangesproken voelt dan weet je dat er shit op komst is.
Waarschijnlijk zal het parket niet optreden tegen alle supporters van FC Bruges, want dat moet allemaal in de Engelse taal gebeuren. No Sweat, No Glory hé. Remember de beursgang van de FC Corona Club.
Sport en Racisme, het blijft vooral bij een spotje op TV vòòr de Champions League wedstrijden. Zwarten blijven voor de handelaars goedkoper.
And Bruges by way last but no least, een korporaal houd het land, en een deel van de wereld, al een hele tijd bezig. Het lijkt wel entertainment. En natuurlijk zijn daar, sociale media, gelijkgestemden die veilig en wel vanaf hun mobieltje akkoord gaan dat een asociaal type het recht heeft om iemand met de dood te bedreigen.
Je kan er buikloop, dunne, poeperij, racekak, rees, schijterij, spuitpoep van krijgen, dat is bij alle volken voor iedereen gelijk. Het stinkt!
Allen nog een fijn Pinksterweekend toegewenst. (ook al regent het cats and dogs)
Grjts
Hugo
Nootje 1:
Pinksteren ontstond uit het joodse Wekenfeest (of Sjavoeot). Met dat feest wordt herdacht dat God de Tien Geboden aan Mozes gaf op de berg Sinaï. Christenen namen de feestdag over omdat ze de overeenkomst zagen met de neerdaling van de Heilige Geest.
Met Hemelvaart ging Jezus voorgoed naar de hemel, maar hij beloofde zijn leerlingen niet in de steek te laten.
Op de Eerste Pinksterdag zaten de gelovigen samen in een huis. Plotseling klonk er uit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde. Er verschenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten, en allen werden vervuld van de Heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven.
De Bijbel beschrijft daarna de verbazing bij de inwoners van Jeruzalem. Van Romein tot Arabier, en iedereen er tussenin: ze hoorden allemaal in hun eigen taal de apostelen spreken over -Gods grote daden-.
Ze hebben het toch niet over de wapentaal?
Nootje 2: De foto's in bijlage zijn van een hoekplaat die meer dan dertig jaar in de kelder aan de muur was gevezen. De vijf milimeter dikte is er niet meer. Maar veel minder zal het niet zijn. De 90° plaat zit trouwens opnieuw in de kelder als steun voor een schap. Ben benieuwd hoe die er over 30 jaar zal uitzien. Ben nog meer benieuwd hoe de Hensen kraan er dan zal bijstaan!
