Beste Lezers,
De bouwplannen van onze buur, het Grote Colruyt, zijn bekend. De bestaande gebouwen gaan tegen de grond en het tankstation verdwijnt. In de plaats zal een groter en hoger gebouw verschijnen. De parking wordt beduidend uitgebreid door de winkelruimte hoger te tillen. Dus in de toekomst zal je onder het gebouw, in het droge, je wagen kunnen parkeren. Er staan dus heel wat wijzigingen op stapel die ook hun weerslag zullen hebben op de buurt. Al was het alleen al door de afbraak- en bouwwerken. In de beschrijving van de verschillende fases van de werken en de toekomstige -mogelijk te verwachten- omstandigheden is het nog een beetje flou. Er staan wel verwijzingen naar geluid en licht studies maar dat is natuurlijk altijd af te wachten hoe de realiteit zal zijn. Ook komt er, op papier althans, meer groen. Dat is wellicht eufemistisch bedoeld, als ik zie hoe groen de afgebroken site -cinema en wasserij- er nu uitziet. De natuur overwint uiteindelijk altijd.
En dat zie je ook in en rond Charleroi.
Donderdag La Boucle Noire gewandeld, een tour rond en door het heden en verleden van Charleroi.
Het ligt niet naast de deur en met de trein kom je overal, alleen moet je wat vroeger vertrekken. Ik had geopteerd om over Sint-Niklaas en Berchem te reizen en daar de IC 4528, Essen-Charleroi, te nemen. Het kon ook via Mechelen natuurlijk. Alleen was het niet zeker of de lijn 54 wel open was. Ik hoopte dat de –Morgen Terug- trein wel zou komen, de aansluiting in S/N liet niet te veel speling toe. De volkse benaming voor lijn 54 was juist gekozen, er reed in de begindagen slechts 1 trein per dag.
Ruim voor 6u11 liep ik al op het perron. Een andere trein aan het tegenoverliggende perron stond te wachten om verder tot Puurs te rijden. De conducteur kon me inlichten dat er al 6 minuten vertraging op zat, De speling was ineens gekrompen tot 2 minuten. Maar gelukkig verliep de tocht verder zonder problemen en kon ik Beveren stapmaat Jan al verwelkomen. -zie Janswandelblog - Voetstappen in Vaderlandsche Bodem-
Charleroi telt ongeveer 200.000 inwoners en is daarmee naar inwonertal de op twee na grootste gemeente in België -na Antwerpen en Gent-. In het hele stedelijke gebied van Charleroi, inclusief omliggende gemeenten, wonen bijna 500.000 mensen. Charleroi ligt aan de rivier de Samber, waar het kanaal Brussel-Charleroi er via een sas mee in verbinding staat.
Charleroi, eens een belangrijk industrieel centrum -koolmijnen en staalindustrie-, is nu vooral een stad van vergane glorie, met de bijhorende sociale problemen -werkloosheid- en criminaliteit-. Overal zijn er resten zichtbaar waardoor Charleroi en de regio nog steeds bekendstaat als Le Pays Noir, en geassocieerd wordt met mijnen.
In de deelgemeente Marcinelle vond in 1956 de grootste mijnramp uit de Belgische geschiedenis plaats in de mijn Bois du Cazier. 262 mijnwerkers kwamen om, voornamelijk Italianen en Vlamingen. De mijnbouw is ondertussen verleden tijd, de staalindustrie nog slechts een schim van vroeger. Vooral veel scrap –oud ijzer- is er te ontwaren in de voormalige staalfabrieken.
Hoewel de stad zich grotendeels in een industriële omgeving bevindt is er in het Zuiden een groot bos, het "Bois du Prince". Veel vroegere terrils zijn ondertussen bebost en ingericht als park en natuurgebied. Een voorbeeld daarvan is "Les Piges" waar voor het premetroproject een tunnel doorheen de kunstmatige heuvel is gegraven. En daar zijn we over gewandeld.
Het lijkt misschien absurd maar tot eind vorige eeuw waren de burgemeesters van Charleroi bijna altijd liberalen. Sinds de fusies van 1976 zwaait de PS er, bijna, onafgebroken de plak.
De tocht van ongeveer 24 km liep langs de Samber, rond en over enkele terrils en langsheen het kanaal B-C. Enige wandel ervaring is wel gewenst. Op zekere trajecten mag men gerust spreken over klimwerk. Het dalen was navenant lastig en bij regenweer zijn stokken geen overbodige luxe. Maar de inspanningen wogen niet op tegen de ervaring en de voorgeschotelde panoramas.
En nu is het weer tijd om plantjes te verkopen voor Kom Op Tegen Kanker. Ik weet niet hoeveel jaren we –zeker Agnes- azaleas aan de man/vrouw brengen.
Op Stoapel zijn zomertentoonstelling in het gemeente museum loopt naar zijn eind toe. Nog twee weekends en de hele santa boetiek moet worden opgeruimd en terug in ons lokaal worden opgeborgen.
Dat de tentoonstelling een succes mag genoemd is, in museum cijfers uitgedrukt, bijzonder groot. Gisteren is de duizendste bezoeker genoteerd. Op een vrijdag dan nog wel. Uitzonderlijk en op aanvraag kon-kan je het museum ook buiten de openingsuren bezoeken. De basisschool Sint-Henricus uit steendorp kwam met een vijftigtal leerlingen en leerkrachten op bezoek. En één hiervan was dus die duizendste.
Er werden enkele geschenken overhandigd zowel door Op Stoapel, het museum als de gemeente. De leerkrachten kunnen dan op eigen manier twee unieke strips verloten aan twee leerlingen.
Voor mezelf staan er nog twee Boelwandelingen op het programma.
En nog volgende week is er de Boslandtrail. Hiervoor zijn we vorige woensdag de nodige papieren en chip gaan ophalen in Hechtel-Eksel. Van de gelegenheid hebben we gebruikt gemaakt om de foto tentoonstelling: Lens op Mens in Pelt te gaan bezichtigen. Onder de deelnemers vond ik twee Temsenaren terug: Rita Bredael en Lucille Feremans.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Noot:
Hoe een azalea verzorgen?
1 Kies bij aankoop een azalea waarvan de bloemen op het punt staan open te komen. 2 Azalea's kunnen tegen een stootje maar geven de voorkeur aan kamertemperatuur, en af en toe wat afkoeling. 3 Houd de potkluit steeds vochtig, maar vermijd natte voeten : een azalea is een drinker maar geen zwemmer.
|
