Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
03-07-2019
Retraite
Beste Lezers,
Gisteren in rehab, vandaag in retraite? Eerder toevallig is de opvolging van de gekozen overnachtingsplaats. De Johannesgården is een B&B in een retraite-oord.
Heel rustig en slowslow, zoals aangekondigd, het geplande traject afgewerkt, samen met Anna. Het was vandaag een leerrijke wandeling. Anna, lerares op rust, wist op heel wat van mijn vragen een goede en uitgebreide uitleg te geven. Ze is verder getrokken tot Lillehamer alwaar ze een afspraak heeft met een vriendin.
Er woont per vierkante meter heel weinig volk in Noorwegen. Maar het is nu ook weer niet zo verlaten. In mijn voorstelling van de tocht dacht ik aan eenzame en verlaten wegen en bossen. In de praktijk valt het wel mee. Op elke hoek of kruispunt is geen winkeltje of rustpunt. Café's tref je enkel in ietofwat stad.
Rond tweeën was ik alweer aan de herberge. Ik ben vrijwel onmiddellijk op bed in slaap gevallen. Na vijven kwam ik terug onder de levenden.
In de herberg waren Jan en Michael al aangekomen, hun was was al gedaan. Een Oostenrijkse jonge man, Likas, zwaaide me toe vanuit de tuin. Hij was zijn tent aan het opzetten. Deze was in de morgen niet droog geraakt. Deze nacht wil hij binnen slapen, de lage temperaturen zijn niet uitermate geschikt voor overnachten in een tent.
Lio kwam, dik ingeduffeld, toe toen ik wakker werd.
Als laatste kwam Bente toe, en Noorse die een week van de route wil proeven.
Op de hoogvlakte heeft het eergisteren nog gesneeuwd en daalde de temperatuur vorige nacht tot min 5°C.
De wind blijft uit NNW komen, dus van over het poolijs.
Amy Winehouse song erover maar het gaat hier niet over verslavingen. Het rehabiliteringssenter in Ringen behandeld patiënten na een ongeval, kankerbehandeling of Alzheimer. Aangezien ik aan geen van drie criteria voldoe mag ik hier overnachten als pelgrim. (Zoveel vergeet ik nog niet, of...)
Ben ook niet vergeten dat ik een halve kilo medicijn in de rugzak heb. Heb er vandaag een nipke van genomen, die rehab herinnerde me eraan.
Zopas terug van een uitgebreid broodjes maaltijd, samen met nog twee pelgrims, Lio en Ana.
Met de laatste had ik gistermorgen al kennis gemaakt. Blijkt nu dat deze Noorse pas veertien dagen met pensioen is. Als leerkracht kon ze genieten van een uitzonderings regel. De Noren werken normaliter tot 68 jaar. Ook al deed ze haar job graag en kon ze nog goed mee met de jeugd, de geestelijke belasting heeft haar doen besluiten om nu, in goede gezondheid, vrij te zijn om te doen wat ze wil.
Vandaag heel vroeg op pad, om 12u waren de 23 paaltjes al omgelegd. Vermits ik toch op een ziekenhuis bed lig is het eigenlijk een dag rust geworden. Morgen meer van hetzelfde. Wel later vertrekken en slowslow op het pad.
Overmorgen in Lillehamer.
Ana vind de prijzen best laag, ik het omgekeerde. Tja, de levens standaard ligt best een pak hoger. Nochtans zijn kleren, schoenen en levensmiddelen niet duurder. Uitkijken en vergelijken is wel noodzakelijk.
Tokstadfurua is de naam van een beschermd monument. De den is ongeveer 495 jaar oud en wordt al beschermd sinds 1918.
Over de Praestveien (met a en e aan elkaar geschreven -priesterweg) loop je van Veldre tot Ringsaker. De pastoor van laatstgenoemde dorp reed dagelijks te paard dit 12 km lange pad op en neer. In 1876 is dit opgehouden, ofwel kwam er een bedienaar bij ofwel werd de kerk in Veldre gesloten, toen al.
Ringsaker kirke is gebouwd in de 12e eeuw naar een ontwerp van de kathedraal van Hamar. Ze is gewijd aan onzen Olav. Markant is de triptiek. Die is gemaakt in Antwerpen.
Voor de rest kan ik genieten van een grandioos uitzicht over de Mjøsa, nu in de zon. Toch blijft het fris, vandaag steeds met twee laagjes gelopen, 11 à 15°C met een NNW wind is wel ideaal om te stappen.
Hoe maakt U het? Eigenlijk is het geen vraag, gewoon een begroeting.
Eerst verstond ik 'barhegelig' niet. Na de schriftelijke versie en de verklaring bleef het hangen.
Rustige dag, aanbeland iets buiten de stad Brumunddal, met prachtig uitzicht over Mjøsa. In eerste instantie stond als titel boven dit stukje PLAT. Over Denemarken mag je gerust stellen dat het plat is, die enkele golvingen buiten beschouwing gelaten. In Noorwegen kennen ze dat woord zelfs niet. Het eind klimmetje naar de herberg mocht er al zijn. En te bedenken dat het eigenlijk nog moet beginnen.
Het was een mooie tocht ondanks het beetje regen bij aanvang. Daar ik vroeger was aangezet heb ik de hele dag alleen gelopen. Ana, een Noorse dame die in het aangrenzende dal woont, loopt ook tot Trondheim. Ze wist me te vertellen dat het dal van het Olavspad, tussen Eidsvoll en Lillehamer het meest vruchtbare is in het land. Dat Olav's langs hier over en weer reed met zijn legers zal dan ook geen toeval zijn.
Door werkzaamheden volgden een paar traject wijzigingen die verder geen gevolgen hadden. Een speciaal voor pelgrims gemaakte tunnel vond ik wel de max. Een geparkeerde auto kan wel al eens voor problemen zorgen.
Iets na tweeën was ik ter plaatse, een uurtje later de volgende stappers, Andrea en Olaf. Lio, nog een Duitse, en Jan volgden veel later. De herberg is sober maar prima in orde.
Deze middag heb ik al warm gegeten. Morgen vroeg eet ik ook warm, er staat een pittige klim op het programma, althans volgens Ria.
Gisteren vermeld en vandaag uitgevoerd, ons laten meenemen met de Skibladner op Mjøsa, het grootste meer van Noorwegen. Het is zo'n 100 km lang en op zijn breedste ongeveer 18 km. De maximale diepte is 478 m en het heeft een oppervlakte van 360 km kwadraat.
Voor de komst van trein en auto was Mjøsa een belangrijke verbindingsroute. Zelfs in de winter, wanneer er paardesleeën over het bevroren meer gleden.
Mar vooraleer we konden varen moesten nog 16 km worden gestapt. Rond 07u30 gingen we onder een stralende hemel en een goede temperatuur het bos in. 3 passen tussen het loof gezet en drie muggen beten, het is er bij gebleven.
Eidsvollbygningen was mijn tweede stop. Daar kon ik niet voorbij lopen. Het grote huis, waar op 17 mei 1814 de Noren een eigen grondwet ontwierpen, is nu een museum. Echt onafhankelijk van Zweden werden de Noren pas in 1905.
Daar ik graag een stempel van deze instelling wou diende een beetje geduld te worden beoefend.
Pas om 10u ging het loket open. Tord, de loketbediende, gaf met veel plezier het gevraagde. En of ik graag een free koffie wou? De babbel nam een 20 minuten in beslag. Geen enkel probleem, de afstand vandaag bedroeg 16 km.
Tegen twaalven waren de resterende 7 paaltjes afgevinkt.
En precies 12 u ging de telefoon, het wekelijkse contact met L&M.
Dankzij het ongelooflijk mooie en windstille zachte weer, was het aan boord genieten van de omgeving.
Bij aankomst wakkerde de wind fors aan, goed om in een wip de was te drogen.
Vlakbij de herberg zijn de ruïnes van van de kathedraal van Hamar. Het geheel is onder een beschermende glazen constructie gezet, een grote serre als het ware.
Het is nu 10 u, de zon schijnt nog op de heuvel toppen. Verlichting is helemaal niet nodig.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Zit aan tafel met Lisa, een jonge kunstenaar, die de impressie van elke dag in postkaart vorm schildert (waterverf).
Net zoals bij jullie in België is er hier in het noorden een hittegolf. Voor de Noren is 24° à 26°C al behoorlijk heet. Bedoeld worden de Noren die in Romerike, het landsdeel, wonen. Want iets noordelijker, in Dovrefjell, is regen koning. Volgende week wordt daar zelfs nachtvorst voorspeld. Daar kan ik pas arriveren over veertien dagen. Op 1300 m hoogte kan de natuur wel eens grillen vertonen. De koude is niet erg, daar heb je kleren voor.
Deze morgen zag het er niet al te best uit. Tegen achten kwam de zon al piepen en werd het nog een mooie warme dag. In Jessheim, over halfweg konden we inkopen doen en even rusten, wat welkom was.
Kort hierop volgde een holle weg, Haug allé, die leidde naar één van de belangrijkste monumenten uit de ijzertijd in Noord Europa. Rauknehaugen is een enorme grafheuvel gebouwd met 75 000 balken. Men vermoedt dat het 500 mannen 6maanden heeft gekost om de heuvel te bouwen.
Vanop de top zag ik Olaf en Jan passeren. Even hiervoor had ik kennis gemaakt met Andreaa, een Duitse pelgrim.
Iets verder volgde een lange pauze, mijn rug liet het even afweten. Verderop in het bos moet ik een pijl gemist hebben. Met de GPS ben ik dan op de baan geraakt, hierdoor de weg een beetje inkortend. Zo arriveerde ik 5 min vroeger aan Risebru pilegrimsherberge.
Het verschil met de herberg van deze morgen en deze avond is enorm. De vorige minimaal en vuil, deze optimaal en voorzien van wat drinken, eten, en handdoeken en bruikbare keuken.
De uitbaatster was al verwittigd van onze komst en vroeg dus of ik diegene was van aan de telefoon. Toen mijn zaakjes waren geregeld kwamen Jan en Olaf aangestapt.
Even later arriveerde ook Andreaa, maar die slaapt in haar tent.
Vandaag was ik na 29 km stik kapot. Heb er serieus aan getwijfeld of die tent nog mee moet. Maar ze gaat al zolang mee en morgen is het maar 16 km, nog even afwachten dus.
De Ronny heeft het aangeraden èn de overige aanwezige pelgrims zijn het roerend eens, indien mogelijk nemen we morgen de boot in Eidsvoll die ons naar Hamar brengt.
De Skibladner, een raderstoomboot, maakte haar eerste reis in 1856.
Vandaag overnachten ik in een stabbur. Het is een traditionele voorraadschuur op het erf van een boerderij. Net zoals in Spanje staan die op speciaal gevormde poten om ongedierte buiten te houden. Maar wij, Jan en Olaf en myself, we mogen erin. Oef!
Vandaag mooie tocht onder een stralende zon. Michael was tien minuten voor me vertrokken maar liep plots achter me. Al foeterend, met dit roadbook kom ik nooit aan. Wen zie viel tit haben und viele stuten dan kommen sie bestimmt in Trondheim. Ik heb hem niet meer gehoord. Hij zal zijn weg wel hebben gevonden want niet meer gezien.
Daar Arteid Vestre al bereikt was tegen enen wou ik er nog enkele km bijdoen. Dat had ik beter niet gedaan. De volgende plaats bood geen mogelijkheid om te overnachten, had het verkeerdelijk gelezen. Dus dan détour gemaakt. De volgende bestemming ligt morgen op 29 km. Ik wou er wat afknijpen maar dat heeft niet gewerkt. Hier is avondmaal en ontbijt te verkrijgen, vandaar ziede.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Straks probeer ik nog eens om foto's toe te voegen. Lukt moeilijk.
Afscheid nemen van Soona was een beetje triest. Ze heeft nog een WA gestuurd met bedanking om twee dagen gids te zijn geweest. Nog koekjes en een fles Zweeds bronwater moest ik meenemen. Thanks, danke Soona, have a good trip to Bergen.
De Weg is aangevat. Zoals te zien op de officiële start paal, nog 643 km te gaan.
Eerst nog langs bij de Bisschop, zijn assistent wel te verstaan, die sierlijk en zwierig een stempel in mijn blog einde boekjes aanbracht. Buiten mijn eigen camino boekje ben ik nu ook in het bezit van de Pilegrimspass. Die 'pass' is ondertekend door Herbert Finnset, biskop Nidaros.
In de kleine sfeervolle kapel, een restant van de vroegere kathedraal, heb ik een kaars ontstoken.
Onder een stralend zonnetje kwam ik na enkele kilometers een Olav's paal tegen met vermelding 623 km. ?? Bestaan zeven mijls laarzen dan toch? Even Ria Warmerdam (schrijfster van de gids) geraadpleegd en blijken sprookjes niet te bestaan. De steenkapper heeft zich duidelijk vergist of heeft iets met cijfers (discalculatie?). Afin, daar zou 632 moeten staan.
Industrie en woonwijken staan hier gezellig door elkaar. Wel is er overal veel ruimte voor groen, sport- en speelruimte.
Het pad over de berg was best pittig en mooi. Zowel aan het begin als het eind staat een bel. Wie eerst is klingelt en heeft voorrang omdat er niet genoeg plaats is voor twee paarden. U, beste lezer, had ondertussen wel begrepen dat de beltijd voorbij is.
Als je van de berg bent afgedaald stoot je weer op een enorm modern gebouw, helaas een magazijn. En dan ben je weer op verharde wegen aanbeland.
Ik overnacht in Aaraas Gård, een nieuwere pelgrims herberg, pas het 3e jaar.
Avondmaal met overal confituur bij en morgen ontbijt, genoeg om de dag door te komen.
De Nederlander van gisteren, Jan, terug ontmoet. Voor zijn leeftijd, 79, liep hij nog gezwind zo'n 20 à 25 paaltjes per dag. Hij liep, Sebastien De Fooz achterna, naar Jeruzalem in 6 maanden.
Vannacht moest ik er twee maal uit, in de regen. Leuk is anders. Het toch volgehouden tot 08u15 om op te staan en te douchen. (Gisteren geen zin meer, wegens koud en regen)
Bij terugkomst nog steeds geen beweging in de wagen met Zwitserse nummerplaat. Soona lag toen meer dan 12u te slapen, in een afgesloten ruimte. Tijd om wat activiteiten te zien. Ondanks de lange periode schrok ze wakker.
Anderhalf uur later zaten we op de bus richting centrum.
Taakverdeling als volgt: Soona bezoekt het opera gebouw en ik haast me naar het Pilger center, dat even buiten het 'centrum' is gevestigd.
Tegen enen afspraak aan de Town hall en vandaar m÷t de bootbus naar het Viking Shop Museum.
Aan een food stand een typische Noorse wafel gegeten. Kon met kaas of confituur verkregen worde. Ik had gelezen EN en vroeg dus waar die confituur gebleven was. Geen probleem, it's OR but well give you anyway. Heeft dubbel gesmaakt.
Pprachtig museum overigens, net zoals het samengaan tss oude en nieuwe gebouwen. Prachtig immens grote stad, uiteraard mede dankzij het mooie weer.
Father Roger, like understood he told, gaf enige uitleg en de credential. Een andere, NL, pelgrim was ook aanwezig.
Roger gaf nog de zegen waarna we beiden een arm (festival) bandje rond de pols kregen.
En nu lig ik alweer in mijn tent te schuilen voor een hevig onweer.
Morgen eerst afscheid nemen van mijn compagnon en dan naar hetstartpunt.
En nu nog eerst uit de tent, het regent even niet.
Na een goede nachtrust vertrokken onder een grijs wolkendek. Ergens had ik gelezen dat er een pré-Olavspad liep iets buiten de stad. Dat klopte als een bus.
Tevreden als een kleine jongen met een echt, drassig bospad. Iets met pindakaas... mooie liedjes... korte stukjes... inhammen en nog wat bleek de afgelegde afstand amper 8km te zijn voor bijna 5 u hard labeur.
Ikke terug naar de hoofd baan en zie, aan de Rema duzend bleek ook een bus stop te zijn. Toen er dan ook regendruppels op mijn hoofd vielen was de maat vol.
Een dik uur later was ik in de bus terminal van Oslo.
Een camping en een bus ernaar toe was een beetje zoeken.
Bij het inchecken bleek het enkel maar voor één nacht te kunnen. Het terrein is afgehuurd voor een muziek festival. De dame achter me, met de wagen, wou ook meerdere dagen boeken. Dat kon op de andere camping aan de andere kant van de stad.
De dame wou dit doen. Meerijden bleek moeilijk wegens haar auto volgeladen. Maar ze kwam terug en zou plaats maken.
Zo kwam ik in contact met Soona, een Zwitserse Koreaanse. Als een haring speelde ik co-pilot en geraakten we vlot 15 km verder.
Soona vroeg een plaats voor haar wagen, ook haar slaapplaats. Aha, je mag enkel in een daarvoor geschikte auto overnachten. Aj, probleem! Ik vlug tussenbeide met de melding dat mijn TENT wel geschikt is. Ok dan, één plaats dus voor tent en auto. Probleem opgelost op papier, maar of we samen in de tent geraken, groot vraagteken?
Terwijl ik hier zit te bloggen ligt de dame al lang te pitten in haar droom-wagen.
Vanavond nog even op verkenning geweest, in de regen. Ik denk dat Noren, Schotten en Ieren allemaal wat van elkaar hebben: regen wat is dat?
Morgen om een pilger boekje en een stempel en donderdag op weg naar Nidaros.
Raar toch hoe het uiteindelijk toch altijd goed komt. Gistere schreef de Ronny nog dat hij uit onverwachte hoek hulp kreeg om, alsnog aan een schappelijke prijs, aan een slaapplaats te geraken. Op de koop toe werd hij enkele km verder afgezet op de route.
Mijn hoed, of hoe je het ook noemt, heeft voor de ontmoetingsplaats gezorgd met Hermien en Jop. Later op de avond werd ik uitgenodigd voor een kop koffie. En weer werd het aangenaam gesprek. De titel van mijn blog bleek gevolgd. Tegen mijn gewoonte was het na tienen dat ik mijn tent opzocht. Ik vond het helemaal niet erg.
Desalniettemin (eindelijk) was de haan niet nodig deze morgen. Om 5u30 was ik al riebedebie.
Ontbijt vond plaats op een pleintje in Tonsberg, niet ver van de ruïnes van de 1e st Olav's kerk. De tas en koffiekoek stonden nog niet op tafel of er zat al een mus aan de rand van het bord. Ze komen uit je hand eten. Voor mij was er genoeg koek over hoor, die vogels eten toch maar als een mus.
Stilaan gaf Laura (de zon) meer warmte en liep de pelgrim in zomer tenue.
Spaghetti carbonara smaakte uitstekend in Horten, het was wel na enen. Goed dat hierna enkel nog de ferry naar Moss kwam. Aan boord kon genoten worden van de koele wind. Liefst 4 schepen zorgen er voor dat het drukke verkeer geen of heel korte wachttijden heeft.
Het blijft mooi om zien hoe vlot alles verloopt. In tegenstelling tot de grote ferries worden deze níet vastgelegd. Er zijn 2 dekken, beneden enkel voor personen wagens. Voor voetgangers is de overtocht gratis.
In Moss had ik een camping gevonden, bij het water en dicht bij de stad. Enkel het gras ontbrak. Enkel campers!
Na wat rond geloop en gevraag bleek er wel een kampeer terrein te zijn, op 8 km, een kwartiertje?
2 bussen daags rijden die richting uit. Ondertussen
Zondag rustig is niet voor iedereen. Het kan natuurlijk ook zijn door het vroeger uur dat ik sandefjord bereikte waar geen enkel etablissement was geopend. De ferries van Color Line slokten een hoeveelheidwagens op, daar was volop bedrijvigheid. Enkel de koffie ontbrak in de inkomhal. Een tour doorheen de stille stad bracht me eindelijk bij een geldautomaat. Daar kon de geldbeugel worden aangevuld. Agnes bedankt dat je me had voorzien van enkele NOK's. Die kwamen al de eerste dag goed van pas.
Een half uurtje later had ik al een verse koffie en een boterkoek, weliswaar in een Shell tankstation, maar toch beter dan niks. Voor de zekerheid nam ik nog een kleine pizza mee, je weet maar nooit.
Op weg naar Engøy passeer ik een grafheuvel. Deze dateert uit de 10e eeuw en verborg een vrijwel intacte snek. Die snek staat nu te pronken in het viking museum te Oslo. Dat museum staat op het programma eind volgende week.
Juist voor het bereiken van de aanlegsteiger van de ferry kom ik bij een geopend winkeltje: Gjestegård. De dame achter de toog begint natuurlijk in het Noors. Vlug schakelt ze over op Engels. Pilgrim? Yes. De koffie is gratis. Kristin is ook pelgrim en naarCompostelageweest.
Een tweede ontbijt volgt met nog een fruitsapke bovenop.
De zaak is pas twee weken geopend en ik ben de eerste pelgrim. Een foto voor op haar Facebook mag niet ontbreken en poseren gebeurd in volle uitrusting, met mijn hoed op. Ze maakt ook nog wat reclame voor andere activiteiten zoals het oude, gerestaureerde huur huis achter de winkel en het restaurant aan de overkant van de fjord.
Aan de overzet geraak ik eindelijk aan een touw ofte wasdraad. Die lag thuis klaar bij vertrek en die ligt daar nog.
De hoed.
Bij aankomst op het eiland Nøtterøy staat een openbaar toilet. Daarna volgde het vertrek richting Tonsberg, zoals gepland. Na de middagrust en mijn zondags telefoontje met L&M komt de zon op volle kracht door de wolken. Tiens, zit die hoed nu bij de fleece in de rugzak? Of ligt die op de andere bank, aan de overkant van het ... voetbalveld. Tingting! Het toilet!
Nu is die wel niet zo kostelijk geweest bij aankoop, het is mijn gerief en vergezeld me al zolang. Dus rechts- of links omkeer en effe terug. De hoed hing nog op precies dezelfde plaats.
Hierdoor komt het dat ik rond vieren een bord met een tent zag staan én de route heb verlaten. Op camping Øraveien ben ik aanbeland.
Aan de balie was de uitbaatster even afwezig en zag ik al de prijs voor een tent, 160 NOK voor 2 personen. Of de douche in die prijs was begrepen, nee. Bij argumentatie dat het een één persoon tent betrof zag/hoorde ik haar rekenen. Oké, voor 16€ kreeg ik een plaats. De dame achter me had waarschijnlijk het gesprek gevolgd en lachte me toe. Ook zij kreeg een plaats voor de camper op een eerder uitzonderlijke plaats.
Na de was en plas groette ik het NL koppel van dat huis op wielen. Al vlug boden ze een stoel aan en even later een glas wijn. Het was een fijn gesprek met Hermien en Jop. Reis ervaringen, gewoonten en zeden in andere landen kwamen aan bod. Maar we eindigden toch bij een heel belangrijk onderwerp: drank.
Bedankt H&J voor het aangename uurtje, Tempus Fugit.
Dit woord is ook gewoon in Denemarken en morgen nog meer in Noorwegen.
Voor mij was het vandaag redelijk goed. Vanmorgen voelden de spieren nog niet optimaal en daarom heb ik de raad van mijn privé verpleegster ter harte genomen. De opvolging is er ook want vanavond kreeg ik de opdracht om vanavond en morgenvroeg nog maar een pilleke te nemen.
De camping in Hirtshals heeft enkel cabines à 450-500 Kr.
Dan kan ik beter in het Zeemanshuis gaan slapen, 50 voor een kamer. Ik lig dus in mijn tentje. Deze nacht word windkracht 10 voorspeld, maar ik ben er gerust in. Net zo gerust als deze namiddag om mijn tent op te stellen. Regenbuien waaien ofwel over land of houden na een kwartiertje op.
Bij de VVV heb ik raad gevraagd ivm de tickets voor de ferry. Ze konden dit voor mij regelen. Ook via internet en het voordeel dat de 'fee' maar 50 Kr is ipv 100 voor de rederij. Zo geschiede.
Ik controleer bij het buitengaan nog eens het bewijs en zie afreisdatum 23/06, tien zondag!
Terug binnen om te laten wijzigen. De jonge mooie dame kreeg een rood hoofd. Ze heeft zich uitgebreid verontschuldigd en opnieuw de hele procedure afgewerkt. Wel kon ze al veel woorden typen zonder spellen. Na het afprinten van de 'Billet' kwam ze al lezend terug. Toen ze me aankeek schoten we beiden in de lach. Ik wist zeker dat de afreis dag nu op 'Lørdag' stond genoteerd. Bij het buiten gaan zei ik haar nog dat je enkel dan geen fouten maakt als je niks doet. Een reuze smile kwam me tegemoet.
Op de camping kennis gemaakt met Robin Aragona, een Fransman. Hij is met de fiets gestart in Hamburg en maakt vanaf morgen een tour door Zuid Noorwegen met keerpunt in Trondheim.
Hij spreekt ook Engels maar heeft nog niet gezwegen in het Frans. Het doet hem deugd. Hij is bovendien afkomstig uit de Ariège, een streek waar ik vorig jaar ben door gestapt, zijn woonplaats op 30 km gepasseerd.
Dus morgen om 12u45 vaar ik af en rond 16u30 ben ik al aan de overkant. Heel die tijd ben ik onbereikbaar via digitale of telefonische weg. Na aankomst wachten nog 16 paaltjes tot de camping. Maar, het is hier al duidelijk langer licht en de nacht niet echt donker. Tijd genoeg dus.
De rustdag en de zeelucht hebben me blijkbaar deugd gedaan. Of is het toch dat pilletje? In ieder geval, morgen begin ik aan een stuk van de tocht waarvan ik nog niet zeker weet welke de precieze route zal zijn. Dit hangt af van de beschikbaarheid van sommige overzetten. We zien wel hoe het uitpakt, er is altijd wel een alternatief.
Vandaag was/is een off-Day. Gisteravond om 9 uur was ik al in dromenland. Toen ik wakker werd dacht ik dat de morgen al was aangebroken. Het bleek echter pas 11 uur te zijn. Terug in slaap lukte bijna niet meer, rond enen even naar toilet en iets naar vieren klaarwakker. Vertrekken was nog niet aan de orde, daarom nog een poging om te slapen en dat lukte. Althans toch nog voor een uurtje. Op dat moment was het alweer beginnen regenen en niet ideaal om uit je tent te komen, laat staan op te breken. Dus wachten op het ideale moment en dat kwam er iets na zevenen. Van drogen van de zeilen was echter geen sprake.
Eens op weg leek het alsof ik niet op toeren geraakte, alsof er lood in de benen en vooral in de rugzak was geladen. De regen deed er ook geen deugd aan en daarom het besluit om af te zwenken (na 12 km) en terug te keren naar Randers. Daar heb ik de trein genomen naar Hobro, naar de volgende campingplaats.
Als een verzopen kieken kwam ik hier toe. Een tent plaatsen in de regen lijkt me geen goed idee. 0p de camping kan je wel shelters huren. Dan lig ik al minstens uit de regen, oké voor mij. Bleek het een houten cabine van 2 of 2 meter te zijn, prima dus. Plaats genoeg om te slapen en al mijn spullen uit te laden en te drogen.
Maar eerst ben ik gaan rusten, pas na vijven kwam ik terug in beweging.
Als er morgen nog lood in de benen zit gaat de reis tot Hirsthals. De camping daar heeft ook dergelijke shelter en ligt dicht bij de Ferry aanlegsteiger.
Er zijn problemen geweest met het plaatsen van een bericht op mijn blog. Een uurtje geleden was mijn artikeltje volledig klaar toen plots bloggen uitviel.
Dit probleem heeft zich in het verleden nogal eens gesteld. Geduld oefenen is dan een must.
En daarom beginnen we er nu opnieuw aan.
Goed begonnen is half gewonnen, zo was ik al tegen de middag een eind over halfweg. Ik kwam voorbij een beenhouwerij waar op een bord buiten reclame werd gemaakt voor vers gehakt. Binnen vroeg ik naar een broodje met het woord dat buiten op dat bord stond. Natuurlijk zal dat wel aan mijn uitspraak gelegen zijn want zij verstond me niet. Toen zag ik een foto waarop een gehaktmolen stond en wees er naar. Ze keek eens raar maar verstond me toch. Toen ik Belgian speciality uitspraak kon ze er toch mee lachen, pepper and sault was het antwoord.
Na de rustpauze volgde ik lange tijd een klein riviertje.
De linkeroever bade in de zon, de rechter oever in de schaduw. Donderwolken blijven altijd op de scheiding volgen en toen dacht ik aan de Schelde. Als er onweer in Bornem was waren wij gerust, het kon er niet over.
Ik dacht er pas aan of de eerste druppels vielen al op mijn hoofd, gelukkig voor mij bleef het hier bij.
Als je na vieren op de camping hier in Randers arriveert moet je alles zelf doen. Een touchscreen is het contact met de uitbater. En betalen doe je met de kaart. €23,75 lijkt me wel in orde. Dat is de camping eigenlijk ook, alles is picobello in orde, aparte doucheruimte, plenty warm water, zwembad en alle mogelijke sportfaciliteiten.
Als ik 's morgens vertrek probeer ik vanaf nu een Rema 1000 binnen te gaan. De koffie is er goed en heet en groot!
Vanmorgen ook gezien, jammer genoeg, een dode das. De vogeltjes een andere kleine dieren zijn niet te tellen. Ze durven hier nog wel eens flink uithalen met de wagen.
Zaterdag of zondag zou ik in Hirtsals de boot nemen, afhankelijk van het vertrek uur. Tussen Aalborg en Hirstals is geen camping meer. Waarschijnlijk zal ik arriveren in H om daar de camping op te zoeken en de eerste ferry te nemen.
Denemarken is bereikt zei het met een beetje hulp van de IJzeren weg. De eerste kilometers viel het me direct op hoe plat Denemarken daar is en vooral hoe weinig windmolens er staan. Of ze staan ergens anders of ze zijn goed weggestopt, in ieder geval er staan er vergeleken met Duitsland weinig.
Wat we ook opviel, hoe noordelijker hoe donkerder. Dat had alles te maken met de onweerswolken die compacter werden. En Aarhus aan gekomen was ik nog geen 300 meter ver of ik was al doorweekt.
Bij de boeking van de trein moest de dame kijken of er nog plaats vrij was. En er was er nog eentje. De trein zat over vol met vooral jongeren en de rekken lagen vol rugzakken, de mijne kon er nauwelijks bij. Ik vermoed dat er in Fredericia een festival plaats vindt want daar liep de trein letterlijk leeg. Eindelijk kon ik mijn benen strekken en lekker languit gaan liggen.
Deze morgen hoorde ik sjok sjok sjok sjok en dacht aan een tweetakt diesel. En dat was er op. Enen tweetal oude tractoren, een McCormick en en Hanomag, uit 1962, werden proef gedraaid. De man die het onderhoud doet is lid van een erfgoedvereniging. In het dorp had hij een Buriel Chamber ondekt en terug in ere hersteld.
Ik ben ook langs en meer gelopen, hetSnankelmanker see dat ontstaan in de ijstijd. Enen stuk van een gletsjer zou zijn afgebroken en in een put gevallen. Bij het ontdooien is het meer ontstaan.
Een volgende bui of onweer kondigt zich aan. Ik ga afsluiten en zorgen dat mijn wasgoed binnen ligt.
Na een goed en stevig ontbijt tegen 8:30 vertrokken bij fris weer maar met een zon die veel warmte gaf.
Deze morgen de weg gewezen aan een wielertoerist die het noorden kwijt was.
Het landschap is weeral gewijzigd, na twee dagen golvend is het nu compleet vlak. Als je een tros windmolens wil zien, moet je hier zijn, 30 of meer is geen uitzondering, En welke giganten, ruim over de 100 meter met een wiek in top.
Ben zeker een half uur blijven zitten kijken naar watervogels die hun nest op de waterplanten hadden gebouwd. Fascinerend hoe ze steeds duikend hun jongen voeden.
Ook gespot, iemand die zijn halve tuin had opgeofferd voor zonnepanelen. 120 in totaal. Het zal vandaag veel geld hebben opgebracht.
Toen ik water ging vragen bij twee dames die buiten kwamen kreeg ik dat uiteraard. Er bovenop kreeg ik nog een aardbei taartje,. en dat heeft gesmaakt.
Vroeger gebruikte een boer een stok om zijn koeien bijeen te drijven, nu een terrein wagentje.
De camping is van het kleine type, gemoedelijk. Op het ogenblik komt camper nummer 4 het terrein op en staan er twee tentjes, excuseer, een tent en een tentje.
De kostprijs voor één nacht, 1 tent en 1 persoon (en een douche) inclusief 2 - 33'ersTuborg is 10,50. De douche was warm en zou 5 minuten warm water geven. Dat kan kloppen als je de kraan niet dicht draait. Ik ben in ieder geval verfrist.
Vanmorgen om 4 uur al wakker, iets te vroeg om op te staan. Na veel draaien en keren moest ik me nog haasten voor het ontbijt om 7:30. Toch nog in slaap gevallen.
Het was nochtans een prachtige morgen met veel zonneschijn en een heldere hemel. Het is verder heel de dag redelijk mooi geweest en warm tot rond 6 uur. Dan nam bewolking en de onweerswolken de bovenhand.
Een onderdak voor €30 met ontbijt bracht weeral de oplossing.
Sinds Norderstapel zit ik weer op de geplande route.
Gisteren heb ik mijn vliegtuig ticket besteld en de terugreis is gepland op zondag 4 augustus e.k.
En dan ben ik nog eens gaan rekenen hoe het zit met het aantal dagen dat ik nog over heb.
Voor het olavspad heb ik 33 dagen nodig plus een reisdag. Dit houdt in dat ik ten laatste op 1 juli in Oslo moet starten. Daar heb ik nog 14 dagen voor en dat is zeker 6 dagen te kort. Woensdag arriveer ik in Flensburg alwaar ik de trein zal nemen tot in Aarhus. In Noorwegen heb ik ook nog steeds de mogelijkheid in te kortetussenen Moss en Oslo.
In Denemarken is een kleine wijziging van de route tussen Aarhus en Hirsthals.
Het komt wel goed.
Om te beginnen is de weer voorspelling voor morgen 27 graden Celsius, en ik kan pas na 8 uur vertrekken.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Een ooievaarsnest, met twee jongen, biedt onderdak aan vijf of zes andere vogelnesten en wordt bewaakt met videocamera. Een tweetal km verder is een boer zijn hooi aan het keren en staan twee ooievaars op wacht.
Er zijn inderdaad weer problemen met de lettergrootte, wellicht heeft het iets te maken met de toegang tot het internet, hoop ik dan.
Ook vandaag weer een tocht met hindernissen. De hevige regen noopte me ertoe langer in bed te blijven en pas om 6 u30 aan tafel te gaan voor het ontbijt. Zelfs dit ontbijt heb ik iets langer gerekt. En ja hoor, de hevige regen was voorbij, enkel nog dikke druppels.
Een dergelijk geval ben je dus natter aan de binnenkant van de kledij dan aan de andere kant. Zo tegen elven kom ik aan de laatste REWE van de dag, tijd om nog enkele inkopen te doen. Maar eerst tijd voor een tas koffie.
Tijdens de inkopen is het buiten weer donner wetter. En dus tijd om nog een bakje koffie te drinken.
Tussen twee stort vlagen in ben ik tot in een pizzatent gelopen. En toen pas gingen de sluizen echt open. Toch bedierf dit niet de smaak van de pizza.
Daar het weer niet beter werd zocht ik verder naar een overdekte slaapplaats en dit in de vorm van een jeugdherberg. Die vond ik in Abelsdorf en ligt in de richting van Tellingstedt, plaats op de alternatieve route.
De enkele laatste kilometers heb ik gebruik gemaakt van mijn duim, ik zat toen al ruim boven de 30 km.
In de jeugdherberg van Abelsdorf was er plaats zat, maar geen verantwoordelijke om me in te schrijven. De aanwezige kok, die voor een klein groepje moest koken, belde naar de volgende jeugdherberg in Heide, tien minuten verder? Ah, te voet! Met de trein een kwartiertje, als er een is. Maar dit bracht geen oplossing, die herberg was volzet.
Terug zoeken dan maar en ik vind een campingplaats in Tellingstedt, 10 kilometer te voet. Ondertussen was de zon er doorgekomen en was ik wel wat uitgerust, dus ik dacht dat doe ik er nog bij. Maar die zon verdwijnt terug regelmatig en wie niet waagt niet wint, dus mijn duim in de lucht. 3 minuten later stopt er al een lieve dame die, toevallig, ook naar die stad moet. Die camping kende ze echter niet, dat kwam wel verdacht over.
Inderdaad die camping was er niet meer. Een andere lieve dame die met de wagen stopte toen ik aan het adres stond, verklaarde dat het zwembad in renovatie was, vandaar de sluiting.
Maar even verder in dezelfde straat is een gast hotel, het Willemshof, en daar zou ik wel terecht kunnen.
Bleek dit gesloten te zijn op vrijdag, zaterdag en zondag. Maar in kleine letters stond ook vermeld dat je mocht aanbellen het huis ernaast. De vriendelijke man,Wilhelm, zegt dat hij nog kamer vrij heeft in zijn privé. Bon geregeld, met ontbijt tegen ...07u30.
Er zijn slechtere dingen! De regen kan me nu niet deren.
