|
Beste Lezers,
Na een goede nachtrust vertrokken onder een grijs wolkendek. Ergens had ik gelezen dat er een pré-Olavspad liep iets buiten de stad. Dat klopte als een bus.
Tevreden als een kleine jongen met een echt, drassig bospad. Iets met pindakaas... mooie liedjes... korte stukjes... inhammen en nog wat bleek de afgelegde afstand amper 8km te zijn voor bijna 5 u hard labeur.
Ikke terug naar de hoofd baan en zie, aan de Rema duzend bleek ook een bus stop te zijn. Toen er dan ook regendruppels op mijn hoofd vielen was de maat vol.
Een dik uur later was ik in de bus terminal van Oslo.
Een camping en een bus ernaar toe was een beetje zoeken.
Bij het inchecken bleek het enkel maar voor één nacht te kunnen. Het terrein is afgehuurd voor een muziek festival. De dame achter me, met de wagen, wou ook meerdere dagen boeken. Dat kon op de andere camping aan de andere kant van de stad.
De dame wou dit doen. Meerijden bleek moeilijk wegens haar auto volgeladen. Maar ze kwam terug en zou plaats maken.
Zo kwam ik in contact met Soona, een Zwitserse Koreaanse. Als een haring speelde ik co-pilot en geraakten we vlot 15 km verder.
Soona vroeg een plaats voor haar wagen, ook haar slaapplaats. Aha, je mag enkel in een daarvoor geschikte auto overnachten. Aj, probleem! Ik vlug tussenbeide met de melding dat mijn TENT wel geschikt is. Ok dan, één plaats dus voor tent en auto. Probleem opgelost op papier, maar of we samen in de tent geraken, groot vraagteken?
Terwijl ik hier zit te bloggen ligt de dame al lang te pitten in haar droom-wagen.
Vanavond nog even op verkenning geweest, in de regen. Ik denk dat Noren, Schotten en Ieren allemaal wat van elkaar hebben: regen wat is dat?
Morgen om een pilger boekje en een stempel en donderdag op weg naar Nidaros.
Grtjs
Hugo Peregrinus
|
