Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
30-05-2016
Italië
Beste Lezers,
Rustig geslapen, op tijd wakker en gewassen. Voor het ontbijt nog wat kaartjes geschreven, daar is anders niet te veel tijd voor. Wel vergeten dat ik mijn laatste Francs al kwijt was en er niet te veel Euros meer over waren. Gelukkig overschreed de prijs van het aantal geschreven kaartjes en de zegels niet de beschikbare fondsen in mijn beurs.
Dit heb je allemaal al gelezen, dit maar om te zeggen dat er niet zo veel meer te vertellen is.
Ik ben wel steeds geïnteresseerd in jullie reacties. En ik kan melden dat de Peugeot 301 besteld is geworden in 1932 en afgeleverd in 1933.
De autobaan heb ik zondag genomen omdat het dan rustig is, geen 'poid lourd' op de weg. En door de hevige regen kan je beter de baan nemen dan de 'voie vert', daar rits je van de ene steen na de andere, met de diepe ravijnen in de buurt dus geen optie. En de Mont Blanc is in de wolken blijven steken, misschien voor een andere keer.
Dat het vandaag dus een pak warmer is geworden, door de zon wel te verstaan. Die is er na de middag in geslaagd de wolken te verdrijven. Ook door de afdaling in de vallei van Aosta steeg met elke meter de warmte. En geleidelijk verdwenen de laagjes kleding tot het bekende T-shirt. De pijpen zijn wel lang gebleven. (?)
Voor vanavond heb ik dus onderkomen bij papagrand in Variney. En morgen zien we wel weer.
Ciao
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Douane gebouwen zichtbaar, sneeuwval = vertrekken; In mei 1800 was het weer beter; Patrick aan de payage, niet meer gezien; Eerste blik op Italië, CINZANO in St-Oyen; Mooie paden op meer dan 1200 meter; Vallei naar Aosta; Afdalen naar Chef-Lieu 1267 m tot Chez-Henry 845 m op korte tijd, bijna vrije val; Uitzicht vanuit mijn hotel raam op Aosta.
Rustig geslapen, op tijd wakker en gewassen. Voor het ontbijt nog wat kaartjes geschreven, daar is anders niet te veel tijd voor. Wel vergeten dat ik mijn laatste Francs al kwijt was en er niet te veel Euros meer over waren. Gelukkig overschreed de prijs van het aantal geschreven kaartjes en de zegels niet de beschikbare fondsen in mijn beurs.
Patrick wou zo vlug mogelijk na het ontbijt vertrekken, de mist was al grotendeels verdwenen. Ik wou toch nog wel even afwachten, het veranderd zo snel.
Een pater die bij ons aan tafel zat kon hem dan toch overreden rustig te blijven. Nadat we tegen negen gepakt stonden troonde dezelfde eerwaarde ons mee naar de kelder, waar ook onze schoenen stonden en regenjassen hingen. Voor alle geval zei hij, neem deze raclettes maar mee en geef ze af in St-Oyen.
Toen we buiten kwamen viel de sneeuw met dikke vlokken, maar dat was eigenlijk beter dan regenen. De temperatuur was redelijk, ongeveer een graad of drie.
Gezwind de afdaling begonnen en, na ongeveer 350 meter, voorbij de Zwitserse douaniers gestapt. Niemand gezien, er stond wel een auto. (er was iemand aan het kuisen) Alvorens de Italiaanse confraters te bereiken stootten we op een ijs muur. De baan niet geruimd en dus even klauteren om erbovenop te geraken.
Aan het douane gebouw lag de sneeuw ruim tot tegen de dakrand. En niemand te zien, uiteraard. Alle deuren en vensters waren nog afgedekt met houten planken.
De raclettes kwamen al van pas. Toch even moeten zoeken naar de juiste richting. Ik kon de rand van de weg nog juist zien.
Even verder zou er dan een galerij moeten zijn. Galerij? Niet te zien, volledig bedolven onder de afgegleden sneeuw, een 'avalange'. Met de raclettes kon ik er wel op geraken. Zover ik kon zien was de baan volledig verdwenen.
Patrick was ondertussen al driemaal gevallen en één keer een schoen verspeelt. En op die galerij had ik een vrij goed zicht op de vallei maar ook op het gevaar. Als je je raclet niet stevig in de sneeuw drukte kon je wegschuiven. Het zou dus voetje voor voetje worden.
Met Patrick wou ik echter absoluut geen risico nemen, ook voor mezelf moet ik toegeven, kneep het wel even tussen de billen.
Zonder pardon maar het besluit genomen om terug te keren. Mijn Franse mede pelgrim wou me nog overreden. Maar zonder nog verder commentaar stapte ik terug naar boven, naar af. De raclettes liggen terug op hun plaats.
De afdaling langs Zwitserse kant dan maar genomen om via de tunnel naar Italië te liften. Vermits we met twee stonden stelde ik voor om enige afstand te nemen. Dat leverde al vlug resultaat op, tien minuten later was Patrick al verdwenen en schoof ik op naar de kassa, waar de wagens halt houden.
Zodat ik iets na half twaalf in St-Oyen stond.
Een vriendelijke Fransman had me meegenomen. Hij was uiterst geïnteresseerd in mijn tocht. Ook hij zou graag eens naar Compo gaan. Zijn lief naast hem lachte fijntjes.
Tot daar het eerste deel van mijn verslag, terug naar af. Of toch niet, want bij het binnen komen van Italië steeg de temperatuur met zeker 20°C.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Redelijke zichtbaarheid, vertrekken maar; Een paar terug zetten, een ander paar aan de rugzak bevestigen; Sneeuw muur; Waar is de juiste weg?; Via deze zeer snel beneden, in het dal waar de banen wel geruimd zijn; Merk het verschil; Geen risicos, terug!; Baan vrijhouden, voor wie?; Terug bij af
Omdat het hospitale op de pas van de Grand-Saint-Bernard nogal indrukwekkend is, hierbij nog enkele sfeer beelden. Het eten moet ik nog afwachten maar de thee beloofd al veel goeds.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: De inkomhal; Natte kledij en schoenen blijven (bij de voordeur) in kelder juist naast de inkom; Crocks voor iedereen; 2e verdiep voor de slaapzalen; Elke slaapzaal acht bedden; Propere, moderne sanitaire installaties én heerlijke warme (hete) douche; Evacuatie touw; Winter in Italië!.
Deze nacht menige donderslag gehoord, ben niet gaan kijken of het ook regende. Via de badkamer verluchting kon ik de wind horen gieren, de deur dan maar dicht gedaan. En vanmorgen was het hevige regen bij het opstaan. Later werden dat cats and dogs.
Dat opstaan was vrij laat, 08u30, ondanks dat ik al om 10u00 in dromenland was. De klimpartij van gisteren was niet in de kleren gekropen. De warme maaltijd, met een flinke paarden biefstuk, heeft zijn werk gedaan. Geen problemen met spieren of voeten deze morgen, de fysiek was terug ok.
Wel deed het weer niet mee. Gisteren mooi tot zeer mooi gedurende de tocht met op het eind enkele druppels, vandaag toch nog een 45 gewacht alvorens te starten.
Had ik geweten dat de baan bijna over het volledige traject tot de tunnel overdekt was, ik was wel vroeger gestart. Maar dan had ik weer Patrick niet ontmoet, een pelgrim uit Besançon.
Die was voor me gestart en heb ik zien passeren aan het hotel. Na de splitsing tussen tunnel en col haalde ik hem in aan de eerste abri. Ik zei hem om binnen te gaan en te schuilen. Je kan er zelfs overnachten, kachel en hout voorzien, zelfs kranten en een alumeur.
We stelden ons aan elkaar voor. Hij doet ook de Francigena en hoopt Rome te bereiken. Ook voor hem is de voorgestelde route van de VF te moeilijk om met een zware rugzak te lopen. Daarom had hij eergisteren al besloten om nog enkel de banen te nemen.
Ik bedenk me daarbij dat het vandaag zondag is, er geen trucks rijden en het daarom mogelijk is veilig over de weg te gaan. Daarom ook dat ik absoluut vandaag dat laatste stuk wou doen. En morgen neem ik langs de Italiaanse kant zeker niet de baan, zal wellicht de eerste elf kilometer toch niet nodig zijn. Op dat moment ben ik al genoeg afgedaald om eventueel de zijbaantjes te gebruiken.
De ontvangst hier in klooster is zeer goed. Eens je de juiste ingang hebt gevonden moet je afdalen in de kelder om je natte kleding en schoenen achter te laten. Crocks staan er in rijen, voor iedereen wel een schoentje dat past. Eens je via pijltjes de acceuil hebt gevonden treed je het cafetaria binnen.
Een vriendelijke dame wenst je goedendag, geeft je een warme kom thee en vraagt wat je wil. Een slaapkamer of een dortoir. Voor beide zijn de voorzieningen uitstekend, voor de slaapzaal moet je de gang op voor sanitair. Maar alles is in pico bello toestand, echt modern.
Bij het verkennen van de douche keek in langs de Italiaanse kant door het raam en zag niks. Terwijl ik een half uurtje eerder nog de Zwitserse en Italiaanse douane posten kon bemerken.
We zien morgen wel, ik ben alleszins tevreden dat ik toch de berg ben opgeklommen, het is de moeite zeker waard. Temeer daar ik nu een lange namiddag heb en vanavond zeker op tijd in de slaapzak zal liggen.
En ik ben in de voetsporen van beroemde personen geweest : Julius Caesar en Bonaparte!
Na de zware inspanning om de 800 meter hoogte verschil te overbruggen, is dit eigenlijk een rustdag. De laatste 4 km heb ik afgelegd in meer dan anderhalf uur.
Ook nog een Amerikaan ontmoet in het Hospice, hij komt van Nevada. De bergen rijzen daar op vanuit de zee en zijn wel iets hoger dan hier, maar ronder boven, niet met pieken. Hij doet de VF in delen, neemt regelmatig de trein of bus om vervelende stukken over de slaan, zoals de PO vlakte!
Wel is hij goed in het werken met kaarten. Hij prefereert kaarten boven GPS en maakt regelmatig gebruik van het kompas. Tja, tegen wie had hij het vandaag!
Als het morgen helder is zal ik zeker de Mont Blanc kunnen zien, de hoogste berg van de Alpen.
Nog op het programma voor vandaag: wifi zoeken, naar de Vespers om half zes, een uur later souper en dan nog een beetje praten en de weg voor morgen voorbereiden.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Overdekte gang; Het pad aan de overkant ziet er groen uit, voor vandaag houd ik het zeker aan deze zijde; Rechts nog 7 km; Eerste schuilhokje, met kachel en hout; Het water hoor je wel; Selfie; Het dal; Patrick bijna aan het eind; Oef, het zit erop!.
Alleen op, het doet een beetje raar. Na meer dan een week is Matteo ineens verdwenen. Wellicht duikt die weer ergens op.
Hoe dan ook, ultreia is de boodschap.
En vandaag heb ik dit woord meer dan eens gebruikt.
De start was alleszins om tegen te zeggen. Tot Bovernier was het pad eigenlijk niet te doen met rugzak. Het pad was soms zo smal en steil dat je voetje voor voetje kon vorderen. Heel tof en mooi eigenlijk. Maar meer iets voor randonnées, mensen met minimum belasting, goed voor dagtochten.
Ik wil hier zeker niet klagen, integendeel. Ik heb hier van genoten. Enkel, het gaat niet voor vooruit. Ja met boneknopen. En ik kan daar niet zo goed tegen.
In Bovernier zag ik een luifel wuiven, tiens, een café. Inderdaad had ik dat goed gezien. Tevreden dat ik alsnog mijn koffie kon krijgen. Bovendien, in Bovernier (iets om een gedicht te verzinnen) kon ik een brood aanschaffen, in het café staat een mand van de bakker. En als surplus was de koffie de la maison omdat ik pelgrim ben.
Volgende traject was er daarom niet minder zwaar om. Iets voor de middag was ik tot in Sembrancher gesukkeld. Bekaf, toen al, daar moest iets aan gedaan.
Vermits ik graag eens met een Zwitsers treintje wou rijden besloot ik om de vijf kilometer tot Orsières te overbruggen. In een wip en een gij ben je der. Dus eerst nog een koffie en daarna terug op pad.
Het pad was vanaf daar meestal een goed begaanbare brede weg met af en toe nog een steile overbrugging.
Tot Liddes zou ik gaan en daar overnachten.
Voor Liddes zag ik een dame haar tuin onderhouden. Met een riek draaide ze een beetje aarde onder, die met mest was bedekt, en klopte daarna de aarde terug vast. En ook wierp ze de aarde bergopwaarts.
Een bonjour volgde met daarna mijn vraag of de weg naar Bourg-St-Pierre ook gelijkaardig was als de route waar ik nu op liep. Ja zei ze, hier en daar nog een steile helling maar voor de rest gestaag omhoog.
Bon, ook al zijn je beste patronen al verschoten, een beetje afzien kan geen kwaad.
Zolang de weersomstandigheden het toelaten kan je best maar verder doen, voor morgen word regen voorspeld. En als ik in B-s-P geraak moet ik morgen maar een goede 15km in de regen lopen om de Pas te bereiken. Wel moet ik dan ook 837 meter klimmen!
In Palasui Barrage was mijn drank op (heb nog altijd een halve liter noodrantsoen) en zag ik een man die houten latten aan het zagen was. Op mijn vraag of hij water kon geven antwoordde hij bevestigend. Met zijn wagen reed hij over de dam tot zijn werkplaats bij de centrale. Voilà, even zijn werkzaamheden onderbreken voor de pelgrim.
En dus ging het ultreia en vooral traag. In het dorp aangekomen moest ik nog even klimmen om het hotel te bereiken. Je kan wel zeggen dat op dat moment de batterijen leeg waren.
En het weer speelde mee. Vooraf al enkele druppels gevoeld, met hotel in zicht moest ik me nog reppen om droog binnen te raken. Ook de temperatuur daalde fors, van een goede 24°C naar een flauwe 16°C een half uurtje later. En de wind gaat flink te keer en brengt koude mee van de ijsvlakten boven mij.
Nu dus veilig en warm, met een goede volwaardige maaltijd achter de kiezen, mijn blog nog afwerken en dan lekker slapen.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Hier ist ergens, links was de goede keuze, rechts in reuze vaart bergafwaarts; Bovernier op 620 meter, nu in B-s-P op ongeveer 1632 meter; Goed kijken; Uit dat gat kom je dan geklauterd; Hier omhoog, naast de rots; Slak leert zwemmen, water is iets sterker en dus heb ik slak haar leven gered; Langs die wand loopt het pad; Liefst niet invallen, te koud en te snel. B-s-P, temperatuur daalt door de ijswind van uit de bergen.
Temperatuur op de pas nu ongeveer 5°C, heb al erger meegemaakt!
Met de zon opgestaan, de Polen waren ondanks het late uur ook al op. Maar of ze gingen biken, dat geloofde degenen die in Ierland woonde ook niet.
Ik heb geen oog dicht gedaan voor half één. Mede door mijn gebuur, een Fransman die naar TV aan het kijken was in zijn tent, een spectaculaire show met veel oohs en aahs. Toen ik eens goed op zijn vlaams vloekte (pelgrim!) daalde het geluidsniviea. Toen de Polen terug kwamen van hun avondeten, draaide hij terug aan zijn volumeknop. Afijn vanmorgen was het een korte bonjour en basta.
Ik mocht onze vriend Matteo wakker maken, hij zou een eind meestappen en daarna de trein nemen. Ik begrijp wel dat hij moe is, door Wales stappen met 20 kilo op je rug en dan nog vele regendagen en vriesdagen moeten meemaken, je wil wel eens rusten. Eenmaal uit bed ging het toch niet van harte. Na een WC bezoek kwam hij terug en zei dat hij het hele traject met de trein zou doen. We spraken af op de camping in Martigny.
Tot nu heb ik hem nog niet gezien, misschien morgen wel weer.
Voor de rest kan ik enkel melden dat het een warme mooie dag is geweest en dat mijn bedje alweer deugd zal doen. Hier op de camping lijken me het vooral weekend mensen te zijn.
Morgen is het niet al te plat meer, we nemen afscheid van de Rhône vallei en beginnen te stijgen naar de GSB.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Links; Rechts; In primeur, een nieuwe trein; AMMAN kom je overal tegen; Smeltwater genoeg bij 25°C; Achter elke hoek een ander zicht en uitzicht; Rhône water vermengd met ander smelwater; De stroom is betaald zenne.
Lang in bed, of beter tent, gebleven. Vermits de ferry maar afvaart om 11u40 is er tijd genoeg om de tent te drogen alvorens in te pakken. Matteo had er niet zoveel zin in en trok eerst naar de cafetaria voor een koffie. Daarna ging het beter maar wel traag. Ik wou zeker op tijd zijn, anders moesten we nog tweemaal in de dure buurt overnachten. Zonder hem op te jagen begreep hij wel dat de pleziervaart niet wacht op een pelgrim.
En dus rond de middag mooi op het Lac Leman richting Chateau de Chillon, dit is juist voorbij Montreux. Vandaar af langs de prachtige boulevards naar Aigle, waar we nu verblijven, via Villeneuve. Daar ben je aan het eind van het meer en begint eigenlijk de tocht door de bergen. Al vlug loop de door de vallei waarlangs alle transport moet gebeuren. Regelmatig zie je dan ook verschillende soorten treinen passeren, goederen treinen, gewone- en intercity treinen.
Op het meer was het frisjes, door het water uiteraard maar ook het wolkendek wou maar niet wijken. Eens op stap warmte het merkelijk op en was de insmering met 50 dus niet tevergeefs.
Nu is het in Aigle zelfs 21°C en bijna windstil. Hopelijk een niet te koude nacht en vooral een rustige.
Ik heb mijn tentje opgesteld naast enkele Poolse bikers. Er komt er een uit Ierland en die vertelde me dat ze allen uit dezelfde buurt komen, tussen Stettin en Gdansk. Daar is de scheepsbouw nog actief maar op een zeer laag pitje. Vanaf de subsidie is weg gevallen zijn ook de bestellingen achter gebleven. Waar hebben we dat nog gehoord.
Voor morgen zijn de weersvooruitzichten zoals vandaag, lichtjes bewolkt en redelijke temperatuur, een kleine vierentwintig graden.
Als ik op tijd kan vertrekken, afhankelijk hoe vroeg M paraat is, wil ik nog tot Martigny geraken.
Wellicht nog een keer op een camping, maar dat is vrij goed hier, vlakke pelouses.
Ik weet ook niet of de Ralley du Challois voor hinder op mijn pad kan zorgen. Dan liften we eens voor de verandering.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Gisteravond enkel de bergen in de zon en ernaast een mooie regenboog; Met de stoomboot naar de overkant; Een Sulzer motor, de boot is gerestaureerd eind vorige eeuw; Fris op het water; Daar tussen moeten we zijn; Wat een ingang!; Montreux; Over de 3000m, en daarachter kan je de pas van de Grand Bernard zien; Poolse bikers.
Dus gearriveerd in Lausanne, weliswaar in de lichte regen. De prijzen zijn hier zeker Zwitsers en daarom maar afgezakt naar de camping. En dat afzakken is in velerlei betekenissen te zien. Afzakken in prijs, 18F ipv 41F voor een kamer met vier bedden, alles op de gang, zonder ontbijt en wifi.
Op de camping betaal ik wel 2F voor internet, maar goed voor vier uren. Afzakken in de betekenis van de berg afdalen, want het gaat flink naar beneden om van de kathedraal tot het meer te komen. Bovendien is/zijn campings steeds een eind uit de stad verwijderd, dit keer iets meer dan 3km. Ook de maaltijd is minder dan gisteren, een gewone pizza margarita voor 16F met één glaasje wijn, 3,40F en voorzichtig drinken. Nog enkele dagen en we zitten bij de levensgenieters, zeker als ik zie wat mijn pelgrims vriend kan verorberen.
Voor morgen zijn we weersvooruitzichten goed, zon en tot 24°C, als de regen uit de bergen wegblijft. Die hebben we vandaag al goed kunnen waarnemen. Ik zit nu in het restaurant van de camping en kijk uit over het meer met aan de overkant de witte bergtoppen.
Alleen zal het erop aankomen om een geschikte overzet te vinden. Volgens het uur boekje is er morgen een naar Saint-Gingolph, twintig na elven. Ik moet dit nog even checken anders moeten we misschien op zoek naar een andere oplossing.
Matteo begint te sakkeren op het dure Zwitserse leven.
En op de kerk, die stuurt je hier van hot naar heir maar doet niks voor pelgrims. In de kathedraal, die nu protestants is (zie uitvoerige uitleg van gisteren) is het goedkoopste voorstel dat van 41F. in de katholieke paroisse verwijzen ze terug naar de kathedraal, want die ligt op de route, een papier als bewijs erbij gehaald. Matteo vroeg of ik Pilatus kende.
Na de zegening van abbé Jean-Luc nog onze zak gepakt en tegen negenen waren we op weg. De gigantische vallei oversteken en steeds die bergen beter kunnen zien, Matteo ging er steeds vlugger door stappen. Zodanig dat ik regelmatig eens moest plassen of drinken, kwestie het ritme eruit te halen.
Niettemin ging het bijzonder goed vooruit ook omdat het ideaal weer was vanmorgen.
Toen we de overkant bereikten wachtte er een mooi klimmetje van ongeveer 8km, in een ruk afgewerkt. Oef!
De tevredenheid was nog groter omdat we eindelijk de bergen in hun volle glorie konden zien. Ik hoop dat het overkomt op de fotos.
Het weer blijft dreigend, de overkant van het meer is in een lichte mist gehuld, mijn tent is waterdicht en het zal niet koud worden, dus geen zorgen.
Morgen zien we wel weer.
Toch als uitsmijter nog iets dat ik enkele dagen geleden heb verzonnen tijdens de tocht door de bossen van Gy:
Pelgrim
Als pelgrim loop ik traag
Maar gestaag
Naar mijn volgende vraag
Sigeric is me voor geweest
Was ik anders ook
Naar Rome geweest.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Hier in ORBE is het begonnen; Er komt zicht in; Mist is weg; Precies spot op gericht; Zicht vanaf de kathedraal, eerste druppels vallen; Van trappen kennen ze der hier wel teen en tander; Cercle Democratique en Bruxelles café, hoe krijgen ze dat gerijmd?; In perspectief valt het wel mee; En een zee van ruimte.
Nu kan je je afvragen, waarom nog zo laat op café vertoeven om een verslagje op je blog te krijgen. Vandaag heb ik weeral Wifi.
Dit maal zit ik in een parochie lokaal, in het kelder verdiep, maar de zon schijnt hier al een hele avond binnen. Ook een kleine keuken en toilet zijn aanwezig. Verder konden we de douche gebruiken (met handdoeken) op het eerste verdiep.
Via de toeristische dienst zijn we hier geraakt, de katholieke parochie.
Pastoor Jean-Luc is een toffe pee die ons alles ter beschikking stelt. Maar alvorens zo ver te komen dienden we eerst een koffie te drinken. En het gesprek ging vlot, hij sprak vloeiend Italiaans, en Matteo was dan ook in zijn nopjes. Bepaald moment zat ik er bij en keek alsof ik het hoorde donde .. We schoten alle drie in een lach, waarna de Franse vertaling volgde. Latijn is niet zijn ding, enkele uren in de rhetorica waren onvoldoende om hem te overtuigen deze oude taal aan te leren.
Toen ik dan begon over mijn jonge jaren als misdienaar kwam het gesprek automatisch op de liturgie. Vroeger zaten de mensen in de kerk zonder ook maar een woord te begrijpen van wat er vooraan werd gezegd. Sinds het laatste Vaticaans concilie, dus enkele jaren later, kon je de eredienst volgen in de landstaal. Ik dacht dat dit concilie in 1963 had plaatsgevonden, de pastoor dacht eerder aan 1965. Wie kan me helpen, want dit mag geen scheuring veroorzaken. En wanneer werd bij ons het Nederlands gebruikt in de kerk? (1970?)
De verdeeldheid tussen katholieken en protestanten is in Zwitserland wel duidelijk te merken. De kerk in het centrum is protestants. Dit komt omdat ongeveer tussen 1550 en 1850 de katholieke rite in de streek verboden was. Hierdoor namen de protestanten de kerken over en vormden ze om. Vandaag even binnen geweest in zon protestantse kerk, omdat het orgel werd bespeelt, en het viel me op dat deze veel soberder en donkerder is.
Dus na midden vorige (2x) eeuw werd de katholieke eredienst terug toegelaten, onder meer door aanhoudende druk van de gelovigen maar ook door emigratie van katholieken uit andere regios en landen. Wel hadden ze geen ruimte meer waar ze hun diensten konden houden. Daarom werden er nieuwe kerken gebouwd, meestal juist buiten de oude dorpskernen.
Na een rondje door de stad, deden we inkopen in de COOP (weet niet van welke gezindheid, en heb het niet gevraagd) om een heerlijke Mezzi Penni Rigate te maken. En het smaakte voortreffelijk.
Vanmorgen was het helemaal niet zonnig, maar zoals gisteren en vijf graden celcius. Maar tweehonderd meter verder hield het op met regenen, zelfs de zon deed zijn best om de mist te verdrijven. We hebben de gorges de Cavatannaz, tussen Saint-Croix en Vuiteboeuf, gevolgd. Ditmaal was het wel doenbaar met een rugzak. Wondermooi was/is het geboden natuurspektakel. Toen we eruit kwamen keken we uit over een enorme vallei waar in de verte de bergen zouden moeten liggen. Alvast volgens Matteo, die naar zijn bergen verlangt.
Toen uiteindelijk de einder een beetje zichtbaar werd zagen we inderdaad witte bergtoppen. Volgens de padre kan je vanop de citadel bij mooi weer de Mont Blanc zien liggen. Dat zal dan iets voor morgen zijn, als het helder is en we Lausanne naderen. Wel duidelijk was het Lac de Neuchâtel met Yverdon.
Onze gastvrouw van gisteren gaf ons vanmorgen nog een koffie. Tijdens de babbel ging het over Brussel en dat het erg is wat is voorgevallen.
Bleek dat ze door Freddie Thielemans in de echt is verbonden op de grote markt. Haar oudste kind, dochter Gabriella, is er geboren in het Sint Elisabeth ziekenhuis. Ze heeft nog een zoon van bijna vijf
die al eens moeilijk doet. Gisteren avond toen ze toekwam met haar kinderen van school smeet die pagadder zijn tas op de grond en gaf er nadien nog een flinke sjot op. Caractère!
Maar bovenal drinkt ze graag Belgisch bier, enzo haar man ook. De aangepaste glazen staan in de kast, zelfs stenen frietzakken staan paraat. Waar België al niet voor gekend is.
Haar man komt uit de buurt van Neuchâtel, zij uit de buurt van Yverdon-les-Bains. Wat ze in Brussel hebben gedaan weet ik niet. Wel is mevr Faure secretaris van de kerk gemeenschap en woont ze in de pastorie. Heb niet gevraagd of ze misschien mgr Leonard kende.
Op de middag, in Rances, een plat du jour naar binnen gespeeld met een glas plat water. Kost voor het water 2,80F, effe slikken!
Onze afwas is ondertussen gedaan, voor morgen krijgen we ontbijt. Wel moeten we een deel van de Chaiselong terug naar boven sleuren. Ik lig op een vouw bed, tis altijd beter dan op de grond.
Ciao!
Hugo Pellegrino
Fotos: Start; Zwitsers treintje in Zwitsers decor; Zon!; Prachtig toch; Ook voor kayak?; Goed begaanbaar; Zeer goed kijken; Met Curé J-L; Goede nacht.
Zwitsers landschap,treinen en prijzen, vandaar de titel
Vertrokken in de regen, en met onze pongo diep over de ogen getrokken op stap op dag 25. De sleutel netjes in de brievenbus gedropt, met een donation erbij gevoegd, en een kleine nota als dank. Mocht ook wel na de goede zorgen van mijnheer pastoor. Ik heb dus geen eten hoeven te kopen om de dag door te komen.
De eertste zeven kilometers langs een redelijk drukke baan gelopen en van tijd een flinke spatter op je toch al natte kleren. Geen erg eigenlijk, wel was het maar 5°C bij vertrek. En dit zou er zo te zien niet beter op worden. En dat werd bewaarheid.
Eens de D6 genomen naar Saint-Croix liep het gestaag omhoog. De temperatuur daalde naargelang de hoogte. Juist voor de grens, ja want ik ben intussen in Zwitserland aanbeland, gaf de thermometer nog 3°C aan. Mijn handen kunnen wel wat verdragen maar met die regen erop waren ze zo goed als bevroren. Het plaatselijke restaurant gaf een goede menu du jour en de warmte deed deugd.
Daar heb ik bovenop mijn extra shirt nog mijn windjack aangedaan. En nog niet zweten ondanks dat het voortdurend redelijk steil opwaarts ging. In Saint-Croix stond vermeld 1153 meter.
Gisteren al een koejebel gehoord, wel vandaag veel meer van dat. Ook de huizenbouw begint er erg Zwitsers uit te zien.
In SC geen paroisse, wel een protestantse en een katholieke kerk. De toeristische dienst verwees ons door naar een dame die wel een kamer verhuurde: 30/p, enkel bed en douche. Geen keuken of Wifi. Dus de keuze is met dit weer vlug gemaakt. Wel nog even wachten tot 18u30 alvorens we binnen mochten.
Wel van de tijd tussen 16u30 tot openingstijd heb ik gebruikt gemaakt om in een café met wifi eindelijk mijn blog bij te werken.
Daarna vlug nog even om boodschappen en onze intrek genomen en mijn verslagje voor deze dag gemaakt. Dit dan nog naar de post gebracht zodat jullie uptodate zijn.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Bijna in de wolken; Zo begin je soms de dag; Nog een Frans skigebied; 3; Liften; De grens; CH; Bergen?; Overnachting plaats.
noot: De pub van deze namiddag was al gesloten, ook al bleef die open tot zeker 20u. 19u45 was al te laat. Er was er nog een met Wifi, alleen de Wifi werkte soms en soms niet. Ik heb al tiental maal geprobeerd, anders lezen jullie dit wel op een andere keer.
Nog een laatste poging! Alles afgezet en opnieuw opgestart et VOILA!
Het is geen koude nacht geworden maar ik had me veiligheidshalve toch maar voorzien. Die muts heeft alleszins mijn hoofd warm gehouden en het zilverdekentje mijn rug.
In M-H-P toch nog een winkeltje gevonden. De laatste twee baguetten kregen we nog van de bakker, zijn vrouw had ze blijkbaar aan iemand anders beloofd. Er lag nog brood, maar dat was te groot voor de rugzak. Goed gezien van die vent.
Toen begonnen we aan onze tocht. En die leidde ons (nog steeds met Matteo) naar de Gorges du Nouailles. Bijzonder prachtig en mooi maar ook zo vermoeiend. Na een zestal kilometers kwamen we dan aan de 'Sources de la Loue, eveneens de moeite waard. Daar troffen we dan de toeristen aan die vanaf boven naar dit fenomeen kwamen kijken.
Na nog een redelijk steile beklimming kwamen we aan in Ouhans. Vanaf daar tot Goux-les-Usiers ging het gestaag en steil opwaarts. Daar hebben we dan ook een half uurtje gerust en gegeten. Er volgden nog enkele vlakke kilometers met veel wind.
In Sombacour merkten we precies een cafeetje, een beetje aftands. Weinig waarschijnlijk dat we daar een koffie zouden kunnen krijgen. Edoch, precies daar hebben we een grote mok goede straffe koffie gedronken. Eerst zei de man dat hij geen koffie had. Maar als jullie tijd hebben maak ik er wel. Ik ging dan even naar het toilet en merkte in de naastgelegen eetzaal een uitgebreide collectie trekzakken. In het café zelf zag je, naast de kleine toog, geen andere kenmerken van een Franse bar: geen tapkranen, geen loterij, geen sigarettten, geen schreeuwerige TV schermen, eigenlijk juist die tapkast.
Achter deze laatste hing een grote foto aan de muur. Hierop stonden een zevental mensen met een accordeon te poseren. Een van heb was de patron achter den toog. Hij vertelde dat hij een verzamelaar was en speler. Voor zijn vijftigste verjaardag had hij naar verschillende verenigingen en ensemble een brief geschreven om bij heb thuis een samenkomst te houden. Vanuit Frankrijk zijn er dan een aantal afgekomen die dan ook een hele dag samen accordeon hebben gespeeld. Sindsdien komen deze fervente accordeonisten elk jaar terug. En omdat we pelgrims zijn en interesse toonden in zijn hobby kregen we een postkaart van hem. Deze toont de Chemin de Croix, zie foto, waarvan er nog een drietal bestaan in Frankrijk, volgens hem. Die andere zou in Rocamadour zijn, de derde wist hij niet meer. Wel die derde ben ik tegen gekomen in .. moet het zelf opzoeken. Als afsluiter kregen we ook de koffie nog gratis.
Na zevenen kwamen we pas in Pontarlier toe. De jeugdherberg was op zondag namiddag gesloten. Dus toch naar de Paroisse. Geen pastoor te zien. Een dame vroeg me of we pelgrims zijn. Ze is vast besloten om ons te helpen en houd een andere dame, die juist de kerk verlaat, tegen. Een hele uitleg, en jammer dat die pelgrims geen onderdak hebben .. vele telefoontjes . Eindelijk beweging in de pastorie zelf.
Een jonge cure vraagt ons binnen voor de koffie. Uiteindelijk heeft hij een oplossing voor ons, in de parochiezaal kunnen we op de vloer terecht. Er is een toilet en keuken. Op mijn vraag of er ons kunnen wassen stelt hij voor eerst een douche in de pastorie te nemen. Als we terug beneden komen heeft hij nog wat eten klaargelegd.
Met een volle tas eten en drinken begeleid hij ons en geeft ons dan de sleutel van de zaal. Hij wenst nog een goede nacht en een veilige tocht. De sleutel steek je morgen maar in de boîte van de pastorie.
Toeval of niet, de enkele druppeltjes waren ondertussen al een hele bui geworden. Maar wij zitten lekker onderdak, uit de regen en de wind in de parochiezaal.
Gisteren was zwaar, maar vandaag liep het een beetje de spuigaten uit, vooral door die prachtige tocht door de gorges.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Toch nog ravitaillering, eigenlijk alles te verkrijgen; Prachtig zicht, moeilijk of eigenlijk bijna niet te doen met rugzak; Zo blijft het doorgaan; Source de la Loue; Links Mr Guyon M; Chemin de Croix, en dat zal ook afzien zijn; Pontarlier, nog geen bergen in zicht, en het regent nog niet.
Vandaag dus vertrokken vanuit Gare Viotte tot Gare LHopitale du Grosbois. Dit ligt al op een hoogte van 560 m en dat voel je als je uit de trein stapt. Toch nog iets te fris om in shirt te starten. Al vlug echter is die fleece niet meer nodig. We volgen een oude spoorweg en lopen meestal in de schaduw.
Enkele uren later, als we de gorges van de Loue verlaten om Ornans binnen te gaan valt de warmte ons letterlijk in de nek. Van een goeie 22°C naar plots 31°C, het is wel even aanpassen.
Daar de nodige inkopen gedaan zodat we morgen alvast overdag niet zullen omkomen van de honger.
In Vaillafans is een auto en moto samenkomst gepland. De reden dat we zoveel old-timers en motos tegenkomen.
Bij de old-timer autos wel even rond gekeken en er een Peugeot gezien waarvan de eigenaar ook aanwezig was. En wat voor een eigenaar. De leeftijd heb ik niet gevraagd, dat doe je uiteraard niet. De leeftijd van de wagen wel en die is respectabel, vooral omdat het voertuig er onberispelijk uitziet, gelijk nieuw. En origineel, niks aan verandert. Wel zij de dame me dat haar vader er de twee richting aanwijzers later heeft laten bijplaatsen omdat hij het beu was om steeds zijn arm door het venster te steken. Ook wist ze me te vertellen dat het kussentje waar ze op zat verschrikkelijk veel geld heeft gekost, en of ik wist waar het vandaan kwam. Ik zei Irak, maar dat was niet juist. Syrië was het juiste antwoord. Ze vond het zo verschrikkelijk wat daar gebeurt dat ze regelmatig erom weende. Oh en ik kwam uit België, en sprak zo goed Frans. Of ik dan weer wist waar Den Haag was? En dat ze het daar verschrikkelijk mooi vond, om op vakantie te gaan en aan het strand te liggen. Vanuit Parijs was het niet eens zo ver. De lieve dame was zeker bereid om in te stappen voor een foto. Met deze auto had haar vader ze rijles gegeven.
Verder dan maar met de tocht, de tijd en de vermoeidheid begonnen al te spelen. Tegen 18u bereikten we de camping municipale de Lods, een kleine twee kilometer voor M-H-P.
Daar vonden we nog een restaurantje dat nog een Plat de terrior wilde geven.
Nu al over negenen, de friste van de vallei valt zachtjes neder, de rivier de Loue zal ons wel in slaap golven.
Grtjs
Hugo Pellegrino
Fotos: 567; Jaja, gevaarlijke wegen; En donker! (Tunnel de Plaisir-Fontaine); Jaartal, ongeveer?; From Syrië, toen het nog pijs en vree was; Leeftijd, ongeveer?; Nonkel Martin heef er nog zo een gehad, net als mijn vader, zijn eerste karretje. Ik heb er ook nog mee gereden (zonder rijbewijs!); Nog nooit van gehoord of gezien; De Laue, vanop de brug naar de camping toe.
Gisteren was er geen verbinding met WF te verkrijgen via men laptoppeke. Na herhaalde pogingen heb ik het opgegeven, ook aan de balie konden ze met niet helpen. Via gsm lukte het nochtans wel.
En we moesten toch nog gaan eten, in het CIS was er gisteren geen restaurant. G&G en Matteo zijn er nog steeds bij. Het ontbijt voor vandaag komt dan weer niet in het gedrang. Dit CIS ligt wel een eindje uit de stad, wel zeker twee kilometer. Bij de Fransen, die alles met de auto doen, is dit au coin à droite et un peu plus loin. Bon courage!
Enfin, die afststand dienden we dus terug te doen om af te dalen naar de Stad. Uiteindelijk een goede, wil zeggen voor mijn Italo vrienden, Italiaan gevonden. Normaliter eet Giuseppe enkel in zijn thuisland bij een Italiaans restaurant. In het buitenland zijn er geen goede! Maar deze sprak en gebaarde als nen echte! En voor een redelijke prijs.
Gisteren een mooie tocht gedaan, lang door het bos gelopen. Enkel op het eind een viertal kilometer langs een drukke baan gelopen, steeds goed opletten dat je op het kantje loopt.
En dat randje eraf lopen mag nu wel, het kan je leven redden. Een roekeloze vent was met alles bezig in zijn auto zodat hij op een vijftig meter voor mij in de graskant reed. Ik stond al klaar voor te springen maar hij rukte aan zijn stuur en schoot midden de weg op. Gelukkig dan ook geen tegenligger op de weg. De bestuurder reed echter in volle vaart gewoon verder. Ergo, aan het rond punt dat ik even voordien had genomen reed hij gewoon over de voetpaden.
Zoals de wandelgidsen aangeven, neem ja als pelgrim best de bus om het centrum van een grote stad te bereiken. En dat wil ik vanmorgen ook doen zodat ik vlug de stad uit ben. Via LHopital-du-Grosbois bereik ik een prachtige randonnée langs het Ravin du Puit Noir en kunnen we vandaag al Mouthier-Haute-Pierre bereiken. Matteo is akkoord en zal ook meegaan. Het koppel neemt een rustdag, zal ik in Milaan zeker terug zien.
Grtjs
Hugo Pellegrino
Fotos: Gezond en wel, zie onderaan; Recht houden is soms de kunst (vier benen!); Lijken wel tempels; De u(i) zorgt ervoor dat dezelfde weg een andere nummer krijgt, volgens departement. D3 is Haute Saone en D1, zoals die verder loopt, loopt in de Doube; Wie kent dit merk van vrachtwagens nog?; En achter de hoge bergen .; Herdenkingsplaats, omzoomd door stalen platen. In deze platen staan namen gegraveerd; Deze namen van gedeporteerden vormen figuren.
Bij deze nog enkele foto's over werken gerealiseerd door Vauban. We naderen dan ook Besançon. Ik volg ook een mooi stuk van de VF.
grtjs
H-P
foto's; Goed opletten, schuifgevaar; Tunnel onder spoorweg; De Sâone; Versassen kennen we al; Enkel voor de scheepvaart; Gras 1m hoog, dus nog eens nat tot middel; Op de tunnel.
De donderwolken bleven zich maar aanmelden met af en toe een ferme windvlaag. Nog niet goed vertrokken of de nodige regenbeschrerming moest al boven gehaald worden. Ver moest ik wel niet zoeken, de hoes en de pongo waren er in een wip aangedaan. Dit scenario zou zich deze dag meerdere keren herhalen, dus ook hier komt nu een routine in. Mijn voeten zijn wel droog gebleven evanals mijn bovenlichaam. De twee belangrijkste onderdelen, het brein en de onderdanen , zijn dus goed in functie gebleven.
Vooreerst wou ik toch nog eens de VF volgen. Ik heb het me niet beklaagd, wondermooi. Zie ook naar de titel en de fotos. Wel moet je dan vaststellen dat je tegen halftwaalf nog maar een zestal kilometer verder bent gegaan op de route. Dus zo kort mogelijk terug naar Igny om naar Gy te stappen.
Een dame, Marie-Thérèse genaamd, bracht me een bageutte voor onderweg toen ik mijn stukje brood opat.
In Gy kwam ik dan juist voor sluitingstijd aan het Office de Toerisme. Er zijn geen voorzieningen tenzij de Gîte de la Fontaine. Goed, onze vriend Matteo, de jonge Italiaan was er al. Die had vermeld dat er misschien nog drie pelgrims zouden volgen. Ik was dus de tweede. Na het afzetten van mijn rugzak ben ik dan terug gekeerd om G&G op te vangen die anders misschien nodeloos lang op zoek zouden moeten gaan. Voilà, voor vanavond is iedereen weer onderdak inclusief avondeten en ontbijt.
Morgen dus een lange trip, iets meer dan 30km tot Besançon, met nog wat zoeken naar onderkomen zal het al vlug de 35 bereiken.
Grtjs
Hugo Pellegrino
Fotos: 4 rivierenland; Seveux; Dreiging; Dorpje met kerk; Boer spreekt tot zijn koeien (was aan het telefoneren alvorens de melk koeien terug op de weide te laten, wel zeker 80 stuks; 1879; Chambre de Pompe; Gigantische boom.
Voor vandaag was de route vooral langs trage wegen, voie verte. Het begon wel ietske flauw, de verkeerde richting uit! Vandaag dan ook geleerd dat voor Via Francigena naar Rome toe de pijlpunt geel is, in de tegenovergestelde richting wit. Gelukkig heb ik een ingebouwde gps, dat zeggen sommigen toch, en een goede Michelin kaart, zodat de schade beperkt bleef. Ochot, 2,5km extra op een dag traject van 24 km, zo erg is dat toch niet.
Ik heb dus vele Sigeric wegen gevolgd, prachtig. En het weer deed ook zijn best, vandaag weer factor 50 gebruikt.
In Framont kwam een jonge zwarte poes me helpen bij mijn boterham. De paté, vers van de beenhouwer uit Champlitte, lustte ze wel. De gel echter mocht ikzelf verorberen.
Imkers waren bezig de nest bakken te ledigen nabij uitgebloeide koolzaad velden. Beide imkers droegen wel volledige pakken. Met geforceerde lucht bliezen ze de bijen van tussen de raten.
Na een rustige tocht rond 16u aangekomen in Dampierre-sur-Salon en door de Toeristische Dienst doorverwezen naar het CroqLoisirs. Dit is een soort fitness ruimte, muziekschool, dansschool, tekenschool .
Daar worden enkele matrassen, keuken en sanitair ter beschikking gesteld voor de pelgrims.
Emilienne is een vlotte en zeer actieve jonge dame die de zaak runt. Ik kwam binnen als nummer vijf, er is plaats voor vier. Geen probleem, een opblaasbaar matras (met electrische blazer-moet ge zelf niet blazen) met mat en een grote privé ruimte kreeg ik ter beschikking. Na de douche heb ik nog even geholpen om een springmatras op te zetten, de veren zijn nogal moeilijk te monteren.
Teen plezier is tander weird!
Emilienne heeft er ook voor gezorgd dat we in een chique restaurant, op de achtste verdieping, een warme maaltijd konden verkrijgen aan 12 ipv 28. De patroon heeft het glas wijn voor zijn rekening genomen.
Aan de lift stonden een veertigtal Chinezen te wachten, met grote pakken bagage. Ze waren op rondreis voor een veertiental dagen door Europa. De reisbegeleider, toevallig ook Italiaan, zie ons dat ze elke dag een andere grote stad bezochten. Zottekkes spel,bus in, rijden, bezoekje, rijden en naar hotel, slapen, bus in ..
Tijdens het souper barstte er een flink onweer, met hevige regen en flinke wind, los boven het dorp. Toen we buitenkwamen rook het heerlijk fris, dus alles viel perfect.
De post was al gesloten, daarom blijft mijn tent nog minstens een dag bij mij.
Morgen naar Gy, weeral een goeie 24km. De weer voorspelling is zoals de laatste dagen, weeral niet te goed. Blijkbaar is dit een goed teken.
Matteo is er ook nog bij maar heeft een flinke verkoudheid.
Grtjs
Hugo Pellegrino
Fotos: Begin van een prachtige voie verte; Factor 50; Honing en duizenden bijen; Op en neer; Slaap(zaal)kamer; Mijn gezelschap; Matrasje opblazen, fluitje van een cent; Accueil CroqLoisirs; Achtste verdiep!.
Over gisteren morgen kan ik nog zeggen de het een mooie gîte is maar dat de uitbaatster nog al gierig was ingesteld. Na het avondeten vroeg ik of er nog koffie was. Ze antwoordde dat er nog stond van deze morgen en met de micro was hij zo warm. Ik heb vriendelijk bedankt. Deze morgen herhaalde dit zich nog eens, na het uitschenken van de klaargemaakte thermos, die na twee bollen uiteraard leeg was, vroeg ze of ze de koffie van gisterenmorgen, die nog steeds in een kan stond, mocht opwarmen. Je zag de Italianen en mezelf kijken, niet te geloven maar echt waar.
Goed geslapen en uitgerust en dus vroeg op weg, was al voor zessen wakker. Na een stevige maaltijd, vis met groenten uit een blik, je zag Jan even kijken, fris op weg. De zon deed zijn best.
Langres ligt op een hoogte van 560 meter, je moet dus afdalen in de frisse velden. Langres is een vestingsstad gezien zijn ligging. Heden is er nog steeds een garnizoen gevestigd, kollossale gebouwen in rijen na een.
Heb vandaag ook mijn eerste Pellegrino gedronken, parelt een beetje maar geeft geen extra kracht.
In Rivières-le-Bois, waar ik een koffie heb gedronken bij Nicole, kwam de winkelwagen door de straat gereden. Als je die niet hebt gehoord ben je flink doof.
Het ging goed vooruit en dus was ik al tegen driën in Champlitte. Voor pilgrims is er enkel een CdH of een camping. Dus een kilometertje terug, ik had de camping al gezien. Een tijdje later komen ook Matteo en Jan ook langs. Zij huren een caravan, ik slaap nog eens in mijn tentje. En zeggen dat ik had beslist om het op te sturen bij het eerste het beste post office. In ieder geval stuur ik ze toch op voor ik Zwitserland betreed.
Vanavond eet ik voor de tweede keer Andouillette, nu op de wijze van Troyes. Dit maakt goed dat de douche niet echt warm is, eerder koud. (problemen met de op de Franse wijze!)
Grtjs
Hugo Pellegrino
Fotos: Jeanne Mance, mede oprichtster van Quebec; Indrukwekkende kerk, kathedraal!; Elke kathedraal een kaarsje met een gedachte, deze rode is voor mijn LIEF, Diderot Denis, filosoof, encyclopisiste in de Verlichting, 1713 Langres, 1784 Parijs; Boven de mist op 560 m; Enige en laatste café in Riviéres-le-Bois, ik geweest!; De weg is meestal degelijk aangeduid, ook al loop je door de velden; Tent opgesteld, was hangt te drogen in de schrale zon maar camping met wiefie.
Onze bende is samengebleven ondanks dat de Nederlanders zinnens waren verder door te trekken naar Chalindrey, nog een 9 km verder. Door de aanhoudende koude wind, die weliswaar in het voordeel blies, zijn ze toch van idee verandert. Zo komen we allemaal samen in de Presbytère, zodat deze volzet is.
De reservatie die gisteren is gemaakt door het koppel en mezelf was wel genoteerd. Niettemin waren de eerste bedden ingenomen door . vooral het kamertje met 1 bed.
Ach wat kan het ook schelen, we hebben weeral een dak boven het hoofd. De hemel is tegen de tijd dat we aankwamen erg donker geworden, wellicht heeft dit ook hun beslissing om niet verder te trekken beïnvloed.
De pastoor is al langs geweest. Je hebt het al gevonden, stelde hij vast. Ja, zo gaat dat, als de deur openstaat komt de pelgrim binnen, installeert zich en neemt een douche.
Voor de rest is het vandaag erg rustig geweest, kwestie van ontmoetingen. Het is nog vroeg dag,er kan nog van alles gebeuren. Wel content dat we weeral in een stadje zitten, er is nog wel gelegenheid om te gaan eten in een toeristisch centrum. (vandaag 2e Pinksterdag = alles gesloten)
Met mezelf gaat het goed, de hele dag goed aangekleed en flink doorgestapt en dus ook goed uitgezweet.
s'Avonds nog een extra 4km gelopen om een super marktje te vinden dat open was. Het was de de moeite want voor morgen geen problemen met de innerlijke. Ik ben gaan eten met G&G, het Italo koppel. Een goede menu pelerino voor 13, met heerlijke warme petatten in de schil met een kaassausje over, mmm......
Grtjs
Hugo Pellegrino
Fotos: Toch weer enkele volgers gehad vandaag; Peugeot? Type?; Eens een wasplaats, nu een overdekte vijver; Nog een laatste klimmeke; Eenvoudig maar perfect voor een pelgrim.
Deze nacht heb ik flink gezweet, dreef letterlijk uit het bed. En het kwam niet van de verwarming, die stond al lang uit. Sinds vrijdag heb ik een beetje hoofdpijn die gisteren de ganse dag aanhield.
Vanmorgen is het beter, met een pilletje en iets dikkere kleding zal de rest van de sluimerende ziekte wel verdwijnen.
En het weer is niet beter geworden, bewolkt met de wind uit dezelfde verkeerde richting. Edoch, vandaag zal ik in Langres aankomen.
Gisteren avond nog wel een goed gesprek gehad in meerdere talen door elkaar. Ook is de reisweg besproken waarbij de vraag zich duidelijk stelt, heb ik nog een tent nodig. Volgens Matteo, uit Bergamo, kan je in Zwitserland wel regelmatig een camping nemen. Ook jeugdherbergen, waarvan er voldoende zijn, zijn een mogelijkheid. Ik weet het nog niet precies, de meesten hebben slechts het noodzakelijkste bij, en daar hoort geen tent bij.
Heb ook nog gekeken naar Matteos blog, ziet er iets anders uit. Maar hij vond de mijne ook best wel interessant, zeker toen zag dat hij al vermeld stond. Matteo schrijft ook om de week voor een plaatselijke krant. Hij heeft er alleszins al een machtige tocht opzitten.
Gisteren avond kwam uiteindelijk de zon er nog doorheen. Het beloofde dus een koude nacht te worden. En dat was het dus ook, deze morgen toch maar goed aangekleed en dat was nodig.
Dit wil niet zeggen dat je door het stappen kou kon krijgen, het was de ijzige wind die te veel voor afkoeling zorgde. Daarom heb ik besloten na 20km te kiezen voor een gîte in Mormant. Dit geeft me ook de mogelijkheid om primo te rusten en secundo mijn blog bij te werken. (lees je al de Italiaanse invloed)
Vandaag is dus een echt rustige dag. Misschien toch nog even afwachten, er zijn nu al drie Italianen aangekomen, het koppel van gisteravond en Matteo, de man die vanuit Dublin is vertrokken, weet je nog wel en die ik in Chalôn-en-Champagne. Goed gestapt van die gast met 20 kilo op zijn bult.
De noorderburen zijn nog op komst, zij moesten om 10u30 eerst nog naar de Pinksterdienst in Châteuavillain, een protestant en een katholiek.
Wijfij of Wiefie, op zijn Frans klinkt het meer zoals bij ons. Niettemin is het een beetje een verslaving!
Grtjs
Hugo Pellegrino
Fotos: Gîte van de AIVF, een appartement; Gabriella en Jozef, Richebourg in de zon; La Maison-Dieu; Verkloaring; Gîte vanavond met 3 Italianen, 2 Hollanders en 1 Belg, ik zal mijn best moeten doen.
