|
Beste Lezers,
Het is geen koude nacht geworden maar ik had me veiligheidshalve toch maar voorzien. Die muts heeft alleszins mijn hoofd warm gehouden en het zilverdekentje mijn rug.
In M-H-P toch nog een winkeltje gevonden. De laatste twee baguetten kregen we nog van de bakker, zijn vrouw had ze blijkbaar aan iemand anders beloofd. Er lag nog brood, maar dat was te groot voor de rugzak. Goed gezien van die vent.
Toen begonnen we aan onze tocht. En die leidde ons (nog steeds met Matteo) naar de Gorges du Nouailles. Bijzonder prachtig en mooi maar ook zo vermoeiend. Na een zestal kilometers kwamen we dan aan de 'Sources de la Loue, eveneens de moeite waard. Daar troffen we dan de toeristen aan die vanaf boven naar dit fenomeen kwamen kijken.
Na nog een redelijk steile beklimming kwamen we aan in Ouhans. Vanaf daar tot Goux-les-Usiers ging het gestaag en steil opwaarts. Daar hebben we dan ook een half uurtje gerust en gegeten. Er volgden nog enkele vlakke kilometers met veel wind.
In Sombacour merkten we precies een cafeetje, een beetje aftands. Weinig waarschijnlijk dat we daar een koffie zouden kunnen krijgen. Edoch, precies daar hebben we een grote mok goede straffe koffie gedronken. Eerst zei de man dat hij geen koffie had. Maar als jullie tijd hebben maak ik er wel. Ik ging dan even naar het toilet en merkte in de naastgelegen eetzaal een uitgebreide collectie trekzakken. In het café zelf zag je, naast de kleine toog, geen andere kenmerken van een Franse bar: geen tapkranen, geen loterij, geen sigarettten, geen schreeuwerige TV schermen, eigenlijk juist die tapkast.
Achter deze laatste hing een grote foto aan de muur. Hierop stonden een zevental mensen met een accordeon te poseren. Een van heb was de patron achter den toog. Hij vertelde dat hij een verzamelaar was en speler. Voor zijn vijftigste verjaardag had hij naar verschillende verenigingen en ensemble een brief geschreven om bij heb thuis een samenkomst te houden. Vanuit Frankrijk zijn er dan een aantal afgekomen die dan ook een hele dag samen accordeon hebben gespeeld. Sindsdien komen deze fervente accordeonisten elk jaar terug. En omdat we pelgrims zijn en interesse toonden in zijn hobby kregen we een postkaart van hem. Deze toont de Chemin de Croix, zie foto, waarvan er nog een drietal bestaan in Frankrijk, volgens hem. Die andere zou in Rocamadour zijn, de derde wist hij niet meer. Wel die derde ben ik tegen gekomen in .. moet het zelf opzoeken. Als afsluiter kregen we ook de koffie nog gratis.
Na zevenen kwamen we pas in Pontarlier toe. De jeugdherberg was op zondag namiddag gesloten. Dus toch naar de Paroisse. Geen pastoor te zien. Een dame vroeg me of we pelgrims zijn. Ze is vast besloten om ons te helpen en houd een andere dame, die juist de kerk verlaat, tegen. Een hele uitleg, en jammer dat die pelgrims geen onderdak hebben
.. vele telefoontjes
. Eindelijk beweging in de pastorie zelf.
Een jonge cure vraagt ons binnen voor de koffie. Uiteindelijk heeft hij een oplossing voor ons, in de parochiezaal kunnen we op de vloer terecht. Er is een toilet en keuken. Op mijn vraag of er ons kunnen wassen stelt hij voor eerst een douche in de pastorie te nemen. Als we terug beneden komen heeft hij nog wat eten klaargelegd.
Met een volle tas eten en drinken begeleid hij ons en geeft ons dan de sleutel van de zaal. Hij wenst nog een goede nacht en een veilige tocht. De sleutel steek je morgen maar in de boîte van de pastorie.
Toeval of niet, de enkele druppeltjes waren ondertussen al een hele bui geworden. Maar wij zitten lekker onderdak, uit de regen en de wind in de parochiezaal.
Gisteren was zwaar, maar vandaag liep het een beetje de spuigaten uit, vooral door die prachtige tocht door de gorges.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Toch nog ravitaillering, eigenlijk alles te verkrijgen; Prachtig zicht, moeilijk of eigenlijk bijna niet te doen met rugzak; Zo blijft het doorgaan; Source de la Loue; Links Mr Guyon M; Chemin de Croix, en dat zal ook afzien zijn; Pontarlier, nog geen bergen in zicht, en het regent nog niet.
|
