|
Beste Lezers,
Alleen op, het doet een beetje raar. Na meer dan een week is Matteo ineens verdwenen. Wellicht duikt die weer ergens op.
Hoe dan ook, ultreia is de boodschap.
En vandaag heb ik dit woord meer dan eens gebruikt.
De start was alleszins om tegen te zeggen. Tot Bovernier was het pad eigenlijk niet te doen met rugzak. Het pad was soms zo smal en steil dat je voetje voor voetje kon vorderen. Heel tof en mooi eigenlijk. Maar meer iets voor randonnées, mensen met minimum belasting, goed voor dagtochten.
Ik wil hier zeker niet klagen, integendeel. Ik heb hier van genoten. Enkel, het gaat niet voor vooruit. Ja met boneknopen. En ik kan daar niet zo goed tegen.
In Bovernier zag ik een luifel wuiven, tiens, een café. Inderdaad had ik dat goed gezien. Tevreden dat ik alsnog mijn koffie kon krijgen. Bovendien, in Bovernier (iets om een gedicht te verzinnen) kon ik een brood aanschaffen, in het café staat een mand van de bakker. En als surplus was de koffie de la maison omdat ik pelgrim ben.
Volgende traject was er daarom niet minder zwaar om. Iets voor de middag was ik tot in Sembrancher gesukkeld. Bekaf, toen al, daar moest iets aan gedaan.
Vermits ik graag eens met een Zwitsers treintje wou rijden besloot ik om de vijf kilometer tot Orsières te overbruggen. In een wip en een gij ben je der. Dus eerst nog een koffie en daarna terug op pad.
Het pad was vanaf daar meestal een goed begaanbare brede weg met af en toe nog een steile overbrugging.
Tot Liddes zou ik gaan en daar overnachten.
Voor Liddes zag ik een dame haar tuin onderhouden. Met een riek draaide ze een beetje aarde onder, die met mest was bedekt, en klopte daarna de aarde terug vast. En ook wierp ze de aarde bergopwaarts.
Een bonjour volgde met daarna mijn vraag of de weg naar Bourg-St-Pierre ook gelijkaardig was als de route waar ik nu op liep. Ja zei ze, hier en daar nog een steile helling maar voor de rest gestaag omhoog.
Bon, ook al zijn je beste patronen al verschoten, een beetje afzien kan geen kwaad.
Zolang de weersomstandigheden het toelaten kan je best maar verder doen, voor morgen word regen voorspeld. En als ik in B-s-P geraak moet ik morgen maar een goede 15km in de regen lopen om de Pas te bereiken. Wel moet ik dan ook 837 meter klimmen!
In Palasui Barrage was mijn drank op (heb nog altijd een halve liter noodrantsoen) en zag ik een man die houten latten aan het zagen was. Op mijn vraag of hij water kon geven antwoordde hij bevestigend. Met zijn wagen reed hij over de dam tot zijn werkplaats bij de centrale. Voilà, even zijn werkzaamheden onderbreken voor de pelgrim.
En dus ging het ultreia en vooral traag. In het dorp aangekomen moest ik nog even klimmen om het hotel te bereiken. Je kan wel zeggen dat op dat moment de batterijen leeg waren.
En het weer speelde mee. Vooraf al enkele druppels gevoeld, met hotel in zicht moest ik me nog reppen om droog binnen te raken. Ook de temperatuur daalde fors, van een goede 24°C naar een flauwe 16°C een half uurtje later. En de wind gaat flink te keer en brengt koude mee van de ijsvlakten boven mij.
Nu dus veilig en warm, met een goede volwaardige maaltijd achter de kiezen, mijn blog nog afwerken en dan lekker slapen.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Hier ist ergens, links was de goede keuze, rechts in reuze vaart bergafwaarts; Bovernier op 620 meter, nu in B-s-P op ongeveer 1632 meter; Goed kijken; Uit dat gat kom je dan geklauterd; Hier omhoog, naast de rots; Slak leert zwemmen, water is iets sterker en dus heb ik slak haar leven gered; Langs die wand loopt het pad; Liefst niet invallen, te koud en te snel. B-s-P, temperatuur daalt door de ijswind van uit de bergen.
Temperatuur op de pas nu ongeveer 5°C, heb al erger meegemaakt!
|
