Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
21-12-2015
Fantastich
Beste Lezers,
FANTASTISCH is het enige woord dat past bij het resultaat van de actie Duwmee. En of er meegeduwd werd, het resultaat "38760" is niet minnekes. De voettocht, die aan de VTS in Sint-Niklaas vertrok maakte een eerste tussenstop aan de Kaailopers op de Wilfordkaai. Hier starte de kinderetappe, die met veel plezier de Haka en het bijhorende liedje instudeerden. Het sponsor geld werd op elke plaats geteld en het resultaat (van zowel S/N als Leuven) overtrof toen al ruim het resultaat van vorig jaar, 15000. De tocht kon dan ook onder de best mogelijke omstandigheden aanvatten. Het tempo lag begrijpelijker wijs aan de eerder lage kant maar ik geloof dat dit ook voor vele groteren als welkom werd ervaren.
Volgens schema kwam de groep aan de volgende stop: De Blauwe Koe te Hingene. Hier werd een grote pauze voorzien zodat de spieren even konden rusten en de nodige krachten opgeslagen. De "Band of Eli" verzorgde naast den haard de muzikale omkadering. Alvorens afscheid te nemen van de allerkleinsten werd het tussen resultaat meegegeven. Weeral verbazing alom : bijna 25000 eurokes opgehaald, (Jawadde III)
Bij het invallen van de duisternis arriveerden we terug op de dijk om via het sas het Zeekanaal Brussel Schelde te volgen. Het deed eigenlijk wel deugd voor mijn benen om op stap tempo naar de volgende tussen stop te kunnen marcheren. Te Ruisbroek aangekomen werd het eetcafé Chlotilde aan de Hellegatstraat (!) overrompeld. Hier vlogen de Croque-messieurs vlotjes naar binnen, de laatsten welliswaar juist op tijd voor het vertrek. Hier was het aangenaam zitten op een bank aan het water, stel je voor, op 19 december om 19u!
Ik zat hier samen aan de tafel met een koppel met twee jonge kinderen die de hele tocht hebben meegemaakt. De voetjes (van de kids) deden wel een beetje pijn maar met wat massage verliep het laatste korte gedeelte tot in Boom zonder problemen. Het tussen resultaat overtrof ook hier weer alle verwachtingen: bijna 32000. De wens was om dan deze kaap te overschrijden.
Even voor we de Schorre betraden kwamen de beide groepen bij elkaar en werden vergast op een optreden van een plaatselijke muziek/majoretten korps bij het nuttigen van een Jeneverken. De sfeer, die al goed zat, kwam hierdoor uiteraard op een hogere temperatuur, wat menige muts en sjaal naar de rugzak verwees.
De apotheose kwam er dan op de Schorre. Het gevoel van samenhorigheid en het FANTASTISCHE resultaat toverden niks dan blije gezichten.
Proficiat aan de organisatie, die was perfect. Aan alles was gedacht (eten&drinken, timing), ook aan de veiligheid. Om met een omvangrijke groep (ongeveer 200 personen vanuit S/N en 250 vanuit Leuven) veilig over de wegen te lopen, en niet alleen jaagpaden, is geen sinicure. Ook daarvoor proficiat. Het terugkeren (met de bus) verliep georganiseerd en op het juiste tijdstip zodat iedereen safe en wel op tijd in bed kon.
Het was een fijne dag en niet in het minst omdat er zo een groot bedrag kan worden overgemaakt aan een schoon en zeer nuttig project: www.mobileschool.org
Proficiat aan de organisatie, Luc Vancoillie voor S/N en Arnaud Raskin voor zijn inzet voor de mobiele school. (zie ook "Als je zoon er plots niet meer is")
Juist voor de Notelarendreef, voor je afdaalt van de dijk, hangt een paraplu aan een signalistie bord. Wel, dat is de mijne. Ik zal vandaag eens gaan kijken of ie er nog hangt.
grtjs
Hugo
Foto's: Enzo met zijn peteren en nicht, Luc, Arnoud, deelnemers op de Wilfordkaai, de Mobiele school, kinderwandelin, op den dijk, de DJ's Linde, Siska en Eva, op podium met 38760 .
Na ontspanning en leute mag er ook een beetje ernst in het leven zijn. De actie van Studio Brussel "Music for Live" staat o.a. in het teken van de MOBIELE SCHOOL. De Belgische organisatie Mobiele School zet zich wereldwijd in voor straatkinderen, kinderen die anders geen enkele vorm van opleiding krijgen, dus ook niet lezen of rekenen. Ga gerust eens kijken naar www.mobileschool.org en ontdek welk geweldig werk deze organisatie doet.
In het Waasland heb ik kennis gemaakt met deze actie door een spijtig ongeval. Bij het naar huisrijden na schooltijd komt op, een onbewaakte overweg, een jonge man onder de trein terecht. Ik passeer de plaats van het ongeval enige tijd later en denk, bijzonder jammer en mijmer over leven en dood. Enkele uren later komt het drama dichterbij, de oom én peteren van de jonge is een goede kennis van ons. Ook het verdriet en de pijn van afscheid nemen komt dichterbij. Omdat we eigenlijk de familie wel iets beter kennen en willen steunen in hun verdriet zijn we aanwezig op enkele emotionele momenten.
We komen al vlug te weten dat de omgekomen jongeling zeer veel interesse toonde en met veel vuur sprak over de Mobiele School. Zo is het idee binnen de familie ontstaan om als nagedachtenis een actie op te zetten die geld zou inzamelen voor deze organisatie.
De DUWMEE actie bestaat in een voettocht, met mobiele schoolkar, vanuit Leuven of Sint-Niklaas naar Boom. Je kan je hiervoor laten sponsoren (of zelf sponsoren) en bij aankomst in de Schorre kan je nog genieten van de DJ's Siska Schoeters, Linde Merckpoel en Eva de Roo.
Als je alsnog een donatie wil doen en een plaatje aanvragen surf dan De Warmste Week.
Een weekend weg geweest, op proeverij. Zoals het in deze tijd van het jaar al een kleine traditie is om naar de Champagne streek te trekken. Meer bepaald het dorp Chavot-Courcourt is al vele jaren onze vaste stek. We zijn uiteraard niet alleen, met zo'n tien à twaalf personen bezoeken we een aantal wijn(champagne)boerkes. En meestal worden er wel enkele doosjes gekocht. Zelf koop ik een kleine hoeveelheid bij mijn favoriete "viticulteur". En die woont in het dorpje Binson-Orquigny, een kleine twintig kilometerkes van Eperney, via de D3 richting Château-Thierry.
De Brut van Soulliez-Chatelain is volgens mijn smaak de beste en toevallig ook nog de prijselijkste. Niettemin breng ik ook steeds een doos 3-cépages mee, kwestie van iedereen tevreden te houden.
Tijdens de avonden vinden er, buiten het degusteren van champagne, ook activiteiten plaats, meestel de verkiezing van slimste mens van Chavot-Courcourt. Dat dit gepaard gaat met veel gelach en felle discussies zal wellicht niemand verbazen. Voor mezelf moet ik toegeven er na vele jaren nog steeds niet in geslaagd te zijn de titel een jaar lang te mogen dragen. Voor degenen die dit wel konden of kunnen, proficiat, het bewijst vooral dat je alcohol bestendig bent.
Ook andere soorten drank en voedsel worden op matige wijze geproefd. En hier is ook al weer een traditie ontstaan, op zaterdagmorgen verzorg ik met mijn fiets/stapmaat Raoul het ontbijt. En dat is een full breakfast met inbegrip van een goede Irish of Scottish Whisk(e)y.
Dit jaar had ik ook een meer smokey meegebracht. Niet iedereen kan/kon dit verdragen op de nuchtere maag. Maar het eten ging wel goed naar binnen hoor.
Het is weeral voorbij, ook het jaar is bijna om. Hopelijk is het volgend jaar voor iedereen champagne feest. Op de feesten in Epernay werd iedereen gefouilleerd alvorens op de Avenue de Champagne te mogen komen. En overal was de "gendarm" duidelijk aanwezig. De sfeer was wel goed, de meeste huizen hadden echter de grote middelen niet ingezet zoals grote tenten of bezoekers ruimten voor het publiek. De atracties daarentegen waren weer groots. Alleen het grote vuurwerk als apotheose werd achterwege gelaten.
Vandaag kon je het brandweerkorps van Temse zien en horen bij hun jaarlijkse festiviteit, het feest van Barbara. Ikzelf was daar niet bij. Toch heb ik als ere-brandweerman het gebeuren wel meegemaakt. De collega's van Kruibeke vonden het eigenlijk normaal dat ik met hun mee zou feesten. Ik kom al enkele jaren regelmatig in hun kazerne, ken er al heel wat volk en het klikt goed. Zodoende ben ik met een Temses brandweer verleden ingeburgerd in de Hulpverleningszone Waasland, post Kruibeke. Het moto van de dag is : kamaraadschap en gezelligheid.
Het programma omvat twee delen: tegen de middag samenkomst in uniform in de kazerne, daarna het middagmaal in de "Lusthof" (stoofvlees&friet). Rond 14u30 is er in de kazerne dan een bezinningsmoment. Dit jaar werd dit gevolgd door de doopplechtigheid van twee nieuwe wagens, de K26 en de K4.
Na het ernstige gedeelte was het dan tijd voor het bezoek aan de plaatselijke herberg. Dit jaar trokken we met de bende naar Rupelmonde waar een tweetal kroegen met een bezoek werden vereerd. (café Scheldeland en café De Valk)
Met ons ploegje hebben we goed kunnen kaarten, regelmatig onderbroken natuurlijk.
Een aangepast mini bandje zorgde voor de nodige muzikale ambiance, kortom het was inderdaad gezellig.
Tussen 18u30 en 19u30 werd iedereen op de kazerne verwacht voor het avondmaal. Ik zou het meer een feestmaal benoemen. Traiteur Bauwmans had zijn beste beentje(s) voorgezet en het liet zich dan ook goed smaken. Daarna werden de stijve knoken onder handen genomen op de dansvloer met behulp van Discobar "Ambiance".
De SPEF, sport-spel-en-feesten, heeft het gebeuren goed voorbereid en uitgewerkt. Alles klaarzetten, zaal en garage versieren,de gepaste dranken aanzeulen, het moet allemaal gebeuren met een aantal mensen, proficiat daarvoor. Ik schrok me dan ook een hoedje toen ik gisteren morgen rond tienen terug ter plaatse was om te helpen opruimen en moest vaststellen dat het hele zaakje al aan de kant stond! Nog nooit meegemaakt!
Afijn, bij deze aan de Spef en alle medewerkers: proficiat!
Vandaag bij het fietsen was de konditie maar zus en zo, wel goed gezweet en dat helpt.
Voor den tijd van het jaar... is het veel te warm. Het is altijd zo geweest ... maar beperkt zich dat niet tot de laatste tweehonderd jaar? Weliswaar vinden we dat de veranderingen in de seizoenen vlug gaat, maar is dat zo lang geleden ook zo niet gebeurd. Onder invloed van vulkaan uitbarstingen of inslag van een meteoriet is waarschijnlijk "het weer" op korte en drastische wijze verlopen. Alleen moeten de huidige veranderingen op het conto van de wereld maatschappij geschreven worden.
Wat het ook zij, door de zachte temperaturen kunnen we nog steeds gaan fietsen en stappen.
Vandaag een fietstochtje gedaan naar Moeskastel en via de overzet naar Mariekerke terug. Toch wel een beetje frisse tegenwind maar zoveel te makkelijker de weg terug niewaar.
Gisteren een voettochtje gemaakt van een tweetal uren en flink getranspireerd, goed om de ziektekiemen die me al een week achtervolgend af te schrikken.
De foto in bijlage : de officiële tegel die ik ontvangen heb vorige zaterdag bij de terugkomdag van de Compostela Genootschap. Ik weet nog niet goed wat ik ermee ga doen.
Volgende weekend ga ik na vele jaren nog eens het Barbare feest vieren. Weliswaar niet in mijn thuisbasis maar bij de collega's van Kruibeke. Zaterdag zal dan wel een lange dag worden. Maar wat dan ook, op zondagnamiddag ga ik naar mijn nicht kijken tijdens de basketwedstrijd Condors Seniores Dames tegen Onderons Grembergen. Het is de eerste wedstrijd dit seizoen die ik kan bijwonen, een beetje houten kop moet ik er dan maar bijnemen.
Zaterdag is de terugkomdag van de Vlaamse Genootschap van Santiago de Compostela goed verlopen. Ik was er met Jan ruim op tijd aanwezig. We konden nog helpen met het ophangen van enkele vlaggen. Of het een goed idee was betwijfel ik wel een beetje. Op aanwijzen van de organisator hingen we, volgens een diehard Jacobiet, een vlag onderste boven. De daarop volgende uitleg hebben we braaf aanluisterd, de vlag evenwel is blijven hangen.
Tijdens de ontvangst was er gratis koffie, de compostela gangers stroomden toe, ik denk dat er tegen tienen wel een 130 à 150 personen aanwezig waren. En dit is maar een klein gedeelte van de Vlaamse pelgrims. In Santiago komen de laatste jaren 200 duizend pelgrims toe. Weliswaar doen de meesten de laatste honderd of driehonderd kilometers. Velen doen een van de vele routes op Spaanse bodem ook over verschillende jaren.
Zie voor statistieken even op Google: aantal pelgrims naar Compstela en je krijgt enig idee wat de pelgrimeren inhoud. Fascinerend!
Als je naar de verschillende routes in Spanje kijkt zie je dat hetgeen Jan dit jaar heeft verwezenlijkt (Via de la Plata) ook niet min is. Slechts een 4% stapt deze route. De Norte route is goed voor 6%, de primitovo voor 3% maar de slokop is uiteraard de Route Frances met 70%.
Opvallend onder de deelnemers: er zijn er velen die echt op pad gaan om iets in hun leven te veranderen, tot rust te komen, even afstand te nemen.... Ook zijn er nog al wat die vanaf thuis vertrekken, niet de grote aantallen maar toch meer dan je vermoedt. En fietsende pelgrims zijn vooral jongere mensen, die wegens gebrek aan tijd deze formule kiezen. Zo was er ook een dame aanwezig die dit jaar in 20 dagen vanuit Oostende, met pak en zak naar Compstela is gereden. Overnachten deed ze in B&B of hotel maar zoals het uitkwam. Elke avond plande ze een route en naargelang de voortgang de volgende dag zocht ze wel een overnachtingsplaats. Chapeau!
In verschillende groepen werden de activiteiten verdeeld. Ik naam deel aan de bezinningswandeling. De Compostela vereniging is gestoeld op de Katholieke Leer maar deze wandeling met verschillende stops en bezinning zijn toch wel waardevol. Ieder neemt mee wat hij of zij zelf wil en er is nooit sprake van enige druk. Er was ook Caminofilm, opgenomen door de KRO (Ned TV), maar die had ik al gezien via t'internet. Toch wel de moeite waard om hier eens naar te kijken.
Na het middagmaal was het dan tijd voor café de Ware Jacob. En ik moet zeggen die Broeder Jacob Bruin is best wel te smaken, wel opletten want 7.5°.
Tijdens deze café tijd meer tijd gehad om met Gert en Denise te kunnen spreken. Beiden hebben Compostela enkele dagen na mij bereikt en zijn nog verder getrokken naar het einde van de wereld. Gert heb ik nog in contact gebracht met een dorpsgenoot (Patrick) die ook vanuit de thuisbasis was vertrokken.
Deze week ziet het er niet naar uit om te gaan wandelen of fietsen.
Snot is het eerste waar ik aan denk als ik een titel voor mijn blog zoek. En inderdaad is snot het meest voorkomende woord van de week ten huize. Op maandag al een paar keer geniest en s'avonds al eens meer gesnoten. De palmkes tijdens het biljarten konden de opkomende verkoudheid enigszins nog verdoezelen. Dinsdagsmorgens was het al iets anders. Al wat langer blijven liggen in bed tijdens de dag al eens een piekerje genomen tegen een droge keel. Woensdag was de doorbraak er dan, alle spieren en knoken deden pijn, een lopende neus (maar hij staat er nog op) en vele vochtige zakdoeken waren het resultaat van een flinke verhoudheid. s'Avonds voor het slapengaan nog eens flink gesnoven ... aan een kop dampend water met vicks erin zodat het ademwegen opgelucht waren en ik de slaap goed kom vatten.
Donderdag ging het helemaal de verkeerde weg op, de druk in mijn hoofd nam toe, snuiven en keelpastillekes hielpen niet meer. Dus werd er overgeschakeld op een ouderwetse remedie: vicks smeren aan alle kanten, goed induffelen, een kop hete melk met veel honing en terug in bed en uitzweten. En het heeft geholpen. Vandaag is er al veel beterschap, nog geen enkele vuile snotdoek of hoestbui.
Maar door de valling (?) heb ik wel een proeverij gemist. Agnes heeft deze culinaire uitstap (whiskey tasting) van me overgenomen.
Morgen zak ik (hoop) met Jan af naar Oud-Heverlee om deel te nemen aan de "Terugkomdag" van de Vlaamse Compostelagenootschap. Hier ontmoeten de pelgrims van dit jaar elkaar om getuigenissen uit te wisselen. Een stapgenoot, die ook de Noordelijke Route heeft gevolgd, is Gert uit Zonhoven. Deze man heeft via verschillende wegen Compostela bereikt en als toetje vanuit Duitsland terug naar huis gemarcheerd en een kleine 3000 km staan er op zijn teller.
Het ziet er dus naar uit dat na een week van S... er toch nog een goed eind aan komt.
Eindelijk (deel 2) wordt het een beetje frisser. Dit wil niet zeggen dat ik niet van de warmte hou of van zonneschijn maar de opeenvolging van de seizoenen zorgt ervoor dat de natuur zijn goede werking doet. De laatste jaren is er al merkbaar een verschuiving bezig van deze jaargetijden. Het voorjaar begint goed maar de maand Mei, de mooiste bij uitstek, verliest veel van haar pluimen door fris en regenachtig weer, zomers beginnen half Juli en de herfst is veel te warm. De winter begint niet te laat maar het najaar zou nat en winderig moeten zijn. Alleen zou er wel eens meer sneeuw mogen vallen.
En joepie, vandaag is er al sneeuw neergedwarreld, alhoewel het nogal stijl naar beneden viel. Het is dan ook meer ijswater. En op de grond is het nog te warm om een lang leven beschoren te zijn. Het is dan ook met een tevredenheid dat ik de eerste frisse en natte dagen verwelkom. Warm kleden, goede schoenen en de frisse neus op de wandeling zal deugd doen.
Vanavond heb ik gelukkig geen massa bijeenkomst op het programma. Het zou misschien toch afgelast zijn door de ... dreiging. Nee ik heb geen schrik, het woord is zelfs makkelijk uit te spreken en te schrijven: terreur. Enkel weet ik niet tot wat dit allemaal zal leiden, niemand trouwens. Het is alleen jammer dat de terreur voorkomt vanuit een valse interpretatie van een schrift en gebeurd onder de bescherming van een hogere macht. Maar als men in Frankrijk spreekt van een oorlog, dan zal het in Brussel minstens onlust zijn. Of is het de laatste jaren precies omgekeerd.
Ik ben er wel mee bezig maar het beheerst mijn leven niet. Gelukkig is het weer dan toch nog goed!
Dus vanavond een meer intieme bijeenkomst, viertal mensen, met waarschijnlijk een goed fleske Franse Wijn.
Eindelijk is het zover, stormwind in het land. De laatste blaadjes dwarrelen neer en de oude takken en takjes worden afgeslagen. En gaat er een boom om, als er geen slachtoffers vallen is het ok. Daardoor heb ik deze week niet veel op de fiets gezeten, enkel maandag en vandaag voor een kort ritje. De fietspaden en dijkpaden lagen wel bezaaid met ... takken en takjes. En eindelijk heeft het nog eens flink geregend.
In de Emiel Naudts zaal te Elversele blijkt het dak beschadigd. Hierdoor ging de cultuurbabbel van gisteravond in Temse door. Dankzij de storm kon ik te voet naar het Gemeenterhuis en mocht ik een glaasje drinken. (overigens is zo'n evenement best wel interresant, je leert andere verenigingen en inwoners kennen van groot-Temse)
Het gras heb ik ook nog eens korter gezet, bijna niet te geloven.. half november! Voor de rest zal het voor volgende week zijn om in de tuin te werken.
De bladeren zijn bijna van de bomen, hierdoor hebben de ex-collega's van de brandweer minder werk bij dit winderig weekend. Bij normale seizoenen zou er vanaf half oktober hier en daar al eens een tak of boom het begeven of vliegen er soms al eens pannen in het rond. Heden zijn het nog steeds te zachte temperaturen én is er te weinig water gevallen.
Vorige donderdag heb ik dan uiteindelijk de grote tocht aangevat waarvan al enkele weken sprake was, en heb ik kunnen vaststellen dat de grachten nog steeds droog staan. Maar ook dat de conditie en de stapgewoonte nog niet zijn verdwenen. Aan een gezapig tempoke van
6 km/u heb ik ongeveer 34 km gestapt. Bij thuiskomst waren het enkel de voetjes die tekenen van vermoeidheid gaven. Overigens was het meer dan behoorlijk weer, zachte temperaturen met een deugddoend najaars zonnetje. Voor de rest ben ik zondag nog eens aan het kaarten geraakt, maar verloren. Ook verloren bij het biljarten vorige week, en geen klein beetje. Vele ballen gingen voor mij rakelings naast en de tegenstander maakte zijn mooiste reeks ooit, droogjes opzijgezet heet het dan. Niettemin is mijn spel (op het biljart!) helemaal niet zo slecht, maar zoals het gezegde is: mooi gespeeld maar ga maar zitten.
Het voornaamste is en blijft dat het plezant blijft, net zoals het stappen en fietsen.
Op het thuisfront hebben we gisteren een klein feestje gehad: onze 'jongste' is 40 geworden.
Voor de rest vind ik dat de gebeurtenissen in Parijs alles weeral eens in een juist daglicht stellen. Het leven is fantastisch maar kan plots een geheel andere wending krijgen.
Bij Op Stoapel zijn de eerste stappen gezet voor de nakende nieuwjaars receptie, de erfgoeddag én een zomertentoonstelling. De erfgoeddag heeft als thema rituelen. De doop van een schip met het kapotslaan op de boeg van een fles champagne is er zo een. De zomertentoonstelling is in samenwerking met het Gemeentemuseum. Al onze leden krijgen hierover binnen kort de nodige info.
Als het over blijft ga ik straks nog een toerke fietsen.
Er staat in de titel wel duidelijk enkelvoud trap. Waarop dit slaat? Wel ik had mezelf beloofd om zeker vorige week eens te gaan stappen. En dedju, het is er weeral niet van gekomen. Nochtans was het een prachtig weertje om er eens een deftig tochtje van te maken. Ik beloof niks meer maar deze week zal het misschien beter zijn, een beetje regen en meer wind. Niet dat ik naar de winter verlang maar een beetje herfst hoort er toch wel bij.
Trappers zijn er wel nog steeds op mijn fiets en dus heb ik met de schaarse tijd er voor gekozen om zowel maandag als zaterdag een fietstochtje te doen. Zie de mooie (bijna) herfstfoto's onderaan.
En zo kom ik op het enkelvoud trap.
Ik ben woonachtig in een oud huis, bouwjaar 1920 ongeveer, alleszins na WOI. Bij de renovering, ondertussen ook al 30 jaar geleden, zijn de planchés, de onderliggende balken en de trap behandeld tegen "den mulm". Overigens moeten jullie je geen zorgen maken, tegen de tijd dat alles invalt zijn we met zijn allen minstens 150 jaar oud. De trap van gelijkvloers naar palier echter loopt boven de kelder. En vermits in een vorig leven deze kelder niet helemaal vochtvrij was zijn de bovenste treden meer aangetast. Dus niet alleen de houtworm maar ook het vocht hebben hun vernietigende werk meer dan behoren gedaan. Als je op de twee bovenste treden stapt begonnen deze nogal door te buigen. Niet dat dit al reden tot paniek is, buigen doen deze sedert geruime tijd (8-tal jaren). Maar als er duidelijk gekraak bij komt horen is het wellicht tijd om in te grijpen.
Daarom ben ik deze week niet gaan stappen. Reparatie werkje eventjes opknappen was er niet bij. Eerts de bekleding wegnemen, dan de schade opnemen en het nodige materiaal gaan halen in de HS. En om zo weinig mogelijk van het uiterlijk van de trap te beschadigen (is bekleed) heb ik besloten om van onderen een versteviging te plaatsen en de ruimte tussen deze extra trede en de beschadigde trede vol te spuiten met bouwschuim. Wat goed is gelukt. Daarna alles terug dichtmaken en schilderen, hetgeen alweer goed is voor een dagje werken. En vandaag heb ik als laatse jobke de legschabben een nieuw koerske verf gegeven zodat het geheel weeral verder kan tot de volgende generatie.
Dit weekend ben ik met Agnes naar twee culturele voorstelling geweest en beide zijn zeer goed bevallen. Op zaterdag naar jeugdtoneel Ondersteboven gaan kijken. De voortstelling "De Golf" is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Dit stuk handeld over een leraar die een geschiedenisles over WOII, waarin de opgang van het Nazisme aan bod komt, in de praktijk wil toetsen. Bij wijze van experiment met de leerlingen sticht hij met de klas de partij "De Golf" met de bekende ingredienten van discipline, solidariteit en actie. Goed gebracht door deze jonge mensen en zeer actueel. Gisteren naar de Klavers in Belsele geweest. In muziekclub 't Ey was een bijzonder mooie voorstelling van Oorlogsvensters, gebracht door Marc Hauman met een groep fantastische muzikanten.
En zoals wekelijks begint het weekend met een culinaire culturele aperitief bij den Herman.
Dus deze week is de kans groot dat je me ziet stappen langs dijken of wegels.
De laatste jaren zijn we in oktober al dikwijls verwent wat het weer betreft. Dit jaar spant oktober, zeker de laatste week toch wel de kroon. Temperaturen van om en bij de 17 à 18°C zijn niet min. Vooral vandaag, 31 oktober 2015, zal een dag zijn om op te schrijven.
Vandaag ben ik met mijn maatje Raoul gaan fietsen. Het was al lang geleden dat we nog eens samen op trot waren geweest. En vermits het seizoen voor de liefhebbers van de fiets voorbij is rest er nog tijd om met echte amateurs nog eens te pedaleren, zeker bij zulk fantastisch weertje. Voor mijn normen hebben we der nogal goed aan door gestampt. Zo ongeveer 25km/uur is meer dan genoeg. Het uitstekend weertje heeft er uiteraard aan meegeholpen, praktisch geen wind en optimale temperatuur. Niettemin werd ik het toch wel gewaar aan mijn spieren. Maar dat moet het juist doen nietwaar, het moet deugd doen. Op die manier zal het volgende week, want het blijft nog even uitstekend weer, alweer iets vlotter gaan. Ook deze winter zal ik zeker niet stil vallen. Zoals in vorige blog medegedeeld moet ik ook eens dringend gaan stappen. En dat is door de huidige hoogconjunctuur van het weer alvast een week verdaagd.
En dat het mooi was in de natuur bewijst het aantal fietsers en wandelaars die op dit tijdstip van het jaar ons pad hebben gekruist.
Aan de Mira-brug ontmoetten we zelfs een pas getrouwd koppel met entourage in mooie outfit, geen dikke jassen en hoeden.
Zo, tot volgende
grtjs
Hugo
Foto's: twee coureurs op en naast de fiets; mooie natuur.
Heb zojuist gedaan met enkele huishoudelijke karweitjes. Karweitjes spreekt het makkelijk uit, maar er kruipt meer tijd in als gedacht (mijn gedacht!). Glazen zemen, stofzuigen en dweilen, je moet er altijd eerst enige andere spullen voor opzij zetten alvorens je de taak kan aanvatten. Voor het afnemen van stof moet je dan weer uiterst voorzichtig te werk gaan, zoiets als een olifant in de beruchte porseleine winkel. En ja, helaas zijn er al enkele ongevalletjes gebeurd waardoor er een beetje verandering in het interieur komt.
Maar je zal me zeker niet horen klagen, er rest nog voldoende tijd om onder andere deze blog bij te houden of om te fietsen bij mooi weer, zoals maandag. Een toerke gedaan van ongeveer 45 km en nondeju weeral plat gereden. Dit is dit jaar al de derde keer tegenover vorig jaar geen enkele platten tube. Bij het herstellen (in St-Amands) op den dijk kreeg ik wel de morele steun van een drietal vriendelijke dames. Ze vroegen of het wel zou gaan? Even later fietste ik het drietal al fluitend voorbij. Eventjes remde ik af om te vragen of het voor hun nog verder kon? Ze waren nog niet plat antwoorden ze. Grapje onderweg is steeds meegenomen niet?
Het weekend heb ik eindelijn na vele weken nog eens een kaartje kunnen leggen bij de vrienden in Kruibeke. Ik werd verwelkomd met : de verloren zoon is terug!
Dinsdag ben ik bij mijn zus gaan karweien. Die ziet het ietsje beter zitten en is daarom haar appartement aan het renoveren. En behangen doe ik graag, vandaar dat ik met papborstel en schaar aan de slag ben geweest. Het duurde wel iets langer door de vele kleine stukjes papier die langs boorden boven en onder de kast dienden aangebracht te worden. Dus dinsdag niet meer gaan fietsen.
Maar eigenlijk moet ik dringend terug mijn stapschoenen aanbinden. Iets voor volgende week, weer of geen weer!
Bijna begon ik de aanhef met Geachte Lezers. Dit kan en mag uiteraard ook maar het is het gevolg van enkele dagen Duitsland. Liebe Leserinnen und Leser zou het dan moeten zijn.
Dus:
Liebe Leserinnen und Leser,
De rest zal in mijn gewone schrijf en spreek taal verdergaan. Mijn campingduits is niet om over naar huis te schrijven, vandaar. Onze Peter sprak in dezelfde zin over "luchthavenengels".
Dit brengt ons meteen bij het afgelopen weekeinde.
Peter en Gisela zijn rustige zeventigers die al meer dan 20 jaar met de mobilhome er regelmatig op uittrekken. Vooral eind April en Mei vertoeven ze meestal in Frankrijk. Op dat moment is het toeristisch seizoen nog niet van start gegaan en kan men zonder veel problemen en gratis bijna overal wel terecht met een camper. Het is in de Landes dat ik deze mensen heb ontmoet. Het is dan al redelijk warm en de natuur komt in volle bloei, ook is dit volgens mij het mooiste seizoen.
Nu is het al Oktober en vrij frisjes. Vrijdagmorgen waren we rond 06u al opweg, vooral om de ochtendspits rond Brussel te ontlopen. Alles is dus vrij rustig gegaan zodat we rond twaalven al in Zweibrucken waren. Ik dacht goedkoper in Luxenburg te kunnen tanken maar dat is toch tegengevallen. Hier in Temse kon ik tanken aan 0.91 cent de liter, in L was dat 0.99 per liter. Ik moet wel zeggen dat het een tankstation langs de autostrade was.
In Zweibrucken iets gaan drinken en eten en even rondlopen in het centrum. Daar op een marktje een appelverkoper gespot (zie foto 1) met 22 soorten in de aanbieding. Een gedenkplaat op de plaats waar voorheen een synagoge was gevestigd (zie foto 2) doet de hoop toch opleven dat er nooit meer zoiets verschrikkelijks zou kunnen gebeuren.
Ik weet niet of het iets te maken heeft met dieselgate in Duitsland maar de verkoper van Neuer Wein (foto 3) rijdt toch maar mooi met een Franse camionette.
Dit brengt ons dan bij Neuer Wein. Dit is de eerste proeve van de "jonge" wijn. Op de wandeling in het Scharzwald op zondag hebben we het klassieke Neuer Wein und Zwiebel kuchen gegeten. De wijn, of beter de wijn in wording, smaakt nog heel sterk naar fruit, is troebel want ongefilterd en bevat weinig alcohol. Het is meer traditie die deze culinaire combinatie erg geliefd maakt, niet alleen in Baden maar ook in de Pfalz en vermoedelijk overal waar druiven verbouwd worden.
Ons verblijf bij deze mensen was optimaal. Een ruime kamer met alle persoonlijke confort, goed eten en lekker wijntje en een persoonlijke rondleiding in de gemeente Ettlingen erboven op. Een gezonde bergwandeling (soms in de mist) met aansluitend een trip naar Baden Baden maakte de zondag goed gevuld. Op Maandag hebben we nog een stop in Holsthum gemaakt om ons gastgezin een eigen gemaakt presentje te geven, rabarbercello voor de spijsvertering.
De vrijdag zijn we dan vooreerst tot Hornbach gereden waar we gebruikt hebben gemaakt van een Bongo cadeau. Het Klöster was dus heel luxueus en de menu navenant. (vijfgangen, exclusief met lekkere aangepaste wijnen, weeral!)
In de buurt van Zweibrucken en Hornbach ligt ook Homburg. En bij het lezen van deze naam kwamen er een aantal herinneringen aan Boel terug.
Bij uitzonderlijke onderhoudswerken aan de PHB kranen kwam er steeds een Obermeister de werken "uberwachen". Dit had dan iets te maken met garantie bepalingen. En één van die gasten was Herr Tiefensee. Deze heer was al meerdere keren in Belgie geweest voor de bouw van allerlei 'getrieben', ook voor de opbouw van de eerste twee 200 tons kranen. De firma PHB was eigenlijk een bouwer van kabelbanen en derhalve had de heer Tiefensee de wereld afgereisd. Vermits hij op dat moment vrij was werd hij wederom naar Temse gestuurd om de supervisie uit te oefenen bij het vervangen van een draaikrans. Een draaikrans is een lager waarop de kraan rond kan draaien. In het geval van de PHB kranen was dit verwezenlijkt met hydraulische moteren en was er een gewicht van ongeveer 700 ton mee gemoeid. Alle eerste jobben zijn spannend, ook voor een doorgewinterde 56 jaar oude vakman. Het was een hele klus, met enorm lange werkdagen en ondanks vele voorbereidingen toch nog altijd met onvermoede moeilijkheden. En dat dit soms wel eens een woordje met zich meebrengt spreekt voor zich. Maar elke avond, na zwölf Stunden arbeit, waren we allen present in café de Postduif op de markt. Met Herr Tiefensee was een jonge gast meegekomen op zijn eerste buitenlandse werkervaring. Deze jonge man had zijn vrouw meegebracht, ja wat wil je, jong getrouwd. Afijn, na enkele dagen met één pintje had er hem toch iemand wijsgemaakt dat Duvel echt wel het beste van het beste was. (Tiefensee vond dat ook maar had al ervaring en dronk dus een gewoon pintje) Onze jonge gast wou en zou dus Duvel proeven. Van één kwam er twee, drie.... na een uur waggelde hij naar de Cambrinus en de volgende dag hebben we hem in de voormiddag niet gezien. Na enen kwam hij dan boven water maar niet in staat om iets deftigs uit te voeren en s'avonds was het linea recta naar de vrouw. Na het beïndigen van het werk (op het einde van drie verlofweken) zijn we met zijn allen dan toch nog gaan eten in de Cambrinus. Zijn vrouw was er nog steeds niet over de bewuste dag te spreken en liet duidelijk verstaan dat dit in de toekomst niet meer zou voorvallen. Een jaar later was der Tief er weer voor nog een grotere job maar zonder onze jonge gast die een carriere bij PHB vroegtijdig had afgebroken.
Zo zie je maar dat Duivel drinken je huiselijk leven kan schaden.
Der Tiefensee had dat jaar iemand anders meegebracht, iemand die als Duitser niet naar een jonge gast als ik wou luisteren. Hierdoor zitten er op de A23 meer dan honderd geboorde gaten diameter 25 mm te veel, oftewel drie dagen (à 12 uren) werk. Het kan zijn dat deze kraan nu op de bodem van de Golg van Biskaje ligt.
Het afscheid was iets minder uitbundig dat jaar, het volgende project was er een andere afgevaardigde.
grtjs
Hugo
Foto's: 1: appels te koop; 2: gedenkplaat; 3: Citroên; 4: Schwarzwald; 5: Kuuroord met Peter und Gisela; 6: Ah...der Liebe; 7: Die Welt (met broebels); 8 Die Welt (met koffie); 9:
Beste lezers,
Een tijdje geleden dat ik op internet heb gesurft onder de weg. Daarom in Wanlin even oefenen, want oefening baart kunst. Afijn als ge dit zo wil noemen.
Het wordt hier pas licht maar helder zal het wel niet worden. In ieder geval zijn we het drukke Brussel al gepasseerd en nu hop naar het drukke Luxembourg.
Grtjes
Hugo&Agnes
De herfst is pas begonnen en het voelt al precies of het is winter. Gelukkig hebben we vorig weekend nog enkele mooie dagen kunnen beleven in de bossen rond Vlodrop.
Niet alleen het weer zat goed, ook het gezelschap was uitstekend. Dit gecombineerd met een goed hotel en dito eten/drank geeft meestal een goed gevoel. Het enige is weeral de uitslag van het geroemde en beroemde gezelschapspel dat voor de nodige commotie zorgde. In het andere geval zou het niet goed geweest zijn.
Agnes is voor het vertrek op haar kin gevallen bij het dragen van de bagage. Ik had dit niet gezien maar ik moest al horen of ik haar had geslagen. In ieder geval is een grote blauwe kin het resultaat van de tuimelperte.
Niettegenstaande de mindere vooruitzichten begeven we ons nu zaterdag richting Karlsruhe, meer bepaald naar Ettlingen-Oberweier. Het is een goede 500 km ver waarvan 497 km snelweg. Dat zal dus bij niet te veel verkeer of ongevallen vrij vlot moeten verlopen. In Ettlingen gaan we een koppel bezoeken dat ik heb leren kennen in Frankrijk tijdens mijn pelgrimstocht.
Deze mensen, Peter und Gisela, gaan al jaren op verlof in mei met hun mobilhome. Ik heb hun ontmoet eind mei (30/5 om precies te zijn) voorbij Soulac-sur-Mer. Het was aan de kust waar de camping "Le Gup" nog gesloten was omdat die pas op1 juni opengaat. Het is daar ook dat ik aan een soort go-cart baan heb geslapen, in de controle hut zeg maar.
Vermits ze spontaan aanboden om te aperitieven, samen met nog een jong koppeltje fietstoeristen, heb ik dus kennis met hen gemaakt. Ook de afspraak om volgende morgen bij vertrek de gegevens uit te wisselen werd toen gemaakt, Peter is immers steeds voor zeven wakker. Helaas was dit bij hoge uitzondering de volgende morgen niet zo. En vermits ik al om 6u30 gepakt en gezakt stond en nog tot 7u heb getreuzeld maar nog geen beweging hoorde of zag ben ik dan maar vertrokken met een pijn in het hart.
Bestaat toeval? In ieder geval ben ik een week later een beetje aan het rusten enkele kilometers na Parentis-en-Born (weer een tube zonnecrème leeg) juist toen ik terug uit het bos op de baan terechtkom. En bovendien stond ik met mijn rug naar de weg toe, ge weet wel, als een mobilhome zich draait en langs de weg parkeert. Dan hoor ik de kreet: er ist die Hugo! En Peter en Gisela komen me tegemoet gelopen en nemen me vast.
Heel de uitleg dat Gisele me had erkend tijdens het voorbij rijden op het moment dat ik het bos verlaat, ook de nodige verontschuldigingen dat ze zich hadden overslapen ...... Afijn, we spreken af om op de volgende camping vier kilometerkes verder in Gastes samen te overnachten. Meer nog, ze nemen me mee met de belofte om me morgen terug op het juiste pad af te zetten. Die avond was er na het petanqen uiteraard weer tijd voor een apero moment. De spreuk van Peter:"Ihr ist communication nicht WIFI sonder Apero" heb ik dan opgeschreven vermits ik deze de eerste maal al vergeten was.
Tijdens de avondmaaltijd wordt over vanalles gesproken en uiteraard ook over eten. Zo kwamen we onder andere terecht bij witloof. Deze groente kennen ze wel maar zoals wij het klaarmaken op rolletjes met hesp en overgoten met een kaassaus was hun onbekend. Vandaar de afspraak om dit eens te komen bereiden ter plaatse.
En dus zijn we zaterdag weeral eens in Duitsland, eigenlijk vrijdag al maar dan in Hornbach voor een overnachting, inclusief ontbijt en gastronomisch diner in een luxehotel. Als dat maar goed afloopt.
Dagelijks ontvang ik een mail van mijn vriend Jan. Jan is bezig aan zijn camino tussen Sevilla en Santiago, de Zilverroute genaamd, zie nog steeds rechts op mijn pagina de knop. Vandaag heeft hij gestapt van Salamanca naar Calzade de Valduciel. Het betekent ook dat hij over halfweg is, dus iets meer dan 500 km heeft afgehaspeld. Het weer is de laatste paar dagen omgeslagen, het regent veel en er staat een sterke wind. Het gaat steeds verder naar het noorden over de hoogvlakte en dat is al goed voelbaar aan de temperatuur, 5°C des morgens is niet bijster veel. Gelukkig ligt Jan wel in Albergo's waar je beschutting hebt tegen onguur weer. Niettemin zal het s'morgens wel even "pieke" om te starten.
Ook is het volgens de verslagen best moeilijk om geschikte overnachtingsplaatsen te vinden. Deze route is weinig belopen en het aantal albergo's daardoor eerder beperkt. De beschikbare zijn soms ongeschikt wegens ongedierte in de matras. Ofwel komt men doorheen kleine dorpjes waar de enige herberg met slaapgelegenheid ook de enige is waar je eten kan krijgen. Bijgevolg moet je ook het voorgeschotelde eten maar nuttigen en dat kan dan soms te vettig of eentonig zijn, steeds maar bonen... s'anderdaags.....
Afijn, Jan heeft de moed nog niet verloren in tegenstelling tot andere pelgrims. Een Ier heeft er na een week genoeg van (blaren over de hele voet), twee Fransen zijn te moe en uitgeput, een Amerikaan heeft al een paar keer de bus genomen of een taxi maar haakt toch af. Enkel een Koreaan die geen jota verstaat of spreekt van een andere taal weet blijkbaar goed de weg en hoe men aan voedsel geraakt. Gisteren diende men gij een gewoon huis aan te bellen om aan brood te geraken. Maar het blijkt dat die Koreanen, die met velen komen, een goed roadbook hebben, waarschijnlijk van voorgangers die nauwkeurig alles hebben genoteerd.
Dus Jan, ge zijt goed bezig en ik ben ervan overtuigd dat ge binnen een maand in Santiago zult aankomen.
Nog even dit, De Nauwe Band in Temse met de actie ten voordele van KOTK is erin geslaagd om 2000 plantjes aan de man/vrouw te brengen. Over heel Vlaanderen zijn er meer dan 288.000 azalea's verkocht.
Het is met deze groep mensen dat ik en Agnes dan morgen op weekend gaan, op onze eigen kosten hé!
Het gaat vlug, Tempus Fugit, er is weeral een week voorbij. En wat voor één. Het is buitengewoon prachtig weer en hiervan heb ik gebruik gemaakt om de hagen aan beide zijden kort te zetten. Met kort bedoel ik dan ook links een 40 centimeter lager. Aan de rechterzijde van de tuin zijn het sparrebomen en die heb ik ongeveer 25 centimeter ingekort. Hier was heel wat werk aan maar met de snoeischaar van mijn schoonvader (met grotere openingen) kon ik de dikke takken makkelijker doorknippen. Niettemin heb ik het vele snoeisel pas de volgende dag (dinsdag) bijeen geharkt en in zakken gestoken voor transport naar het containerpark. Op Woensdag was het dan ook aanschuiven om het fijn snoeihout aan 0.05 /kg te kunnen deponeren. Totaal diende ik aan het MIWA 3.75 te betalen. Het was dan ook even duwen om alles in de koffer te krijgen.
Het begin van de week was vooral des nachts de moeite waard. Met zachte temperaturen en praktisch geen wind heb ik genoten van de maans verduistering. Het kost je wel een halve nachtrust maar het was de moeite waard. De volgende kegel die de aarde over de maan laat vallen is nog ver weg, misschien is het dan wel bewolkt, vandaar deze keer zeker gekeken.
Omdat de week toch bijna om is nu dan even tijd vrij maken om aan mijn blog iets te doen.
Helpen zit me een beetje in het bloed (of is het iets anders), vandaar dat ik al enkele dagen vrienden help bij de voorbereiding van een tuinfeestje. Dit is uiteraard met veel plezier gedaan.
Dit weekende dan ook gene tijd wegens feesten: verjaardagsfeestje en kampioenviering van het biljartclubke waar ik al vele jaren met plezier op dinsdag ga spelen. Ik noem het nog altijd spelen want het biljarten zelf laat ik over aan mensen die weten wat effect, piqueren enzoverder is en het ook kunnen uitvoeren. Ik blijf graag amateur die af en toe de pro's het vuur aan de schenen kan leggen.
Deze week heb ik ook een fotoboek samengesteld en besteld gaande over het vertrek naar Compostela per 1 mei dit jaar. Het is een wikken en wegen, welke foto wel of op welke plaats, afijn, ge zijt er een tijdje mee bezig. Het resultaat is gisteren toegekomen en het lijkt me in orde. (kleine foutjes zitten er nog wel in maar hier heb ik dan al weer mee geleerd)
Het is tijd om dan ook het vervolg te maken, dus weer enkele uren foto's bekijken, proberen en de juiste data opzoeken. Het is dan ook al een goede vingeroefening voor het maken van een PP voorstelling die ik graag in oktober zou afwerken. We zien wel, Tempus Fugit nietwaar.
grtjs
Hugo
foto's: maan in de schaduw en de korte versie van de haag.
Zowel eind juli als begin augustus verbleven we enkele dagen in Prümzurlay en Holstum (gelegen in Felsenland Südeifel) in een Landgasthaus. Mooie wandelingen langs de rivieren de Prüm, Nims en Enz of doorheen de Teufelsschlucht deden deugd.
Voorbije weekend hebben ik en Agnes wederom doorgebracht te Holsthum, nu in het teken van "50 Jahre Verbrüderung der Feuerwehren Kruibeke / Holsthum". Ik mocht meereizen met de afvaardiging van brandweer Kruibeke (waarvoor dank) én omdat we ondertussen ter plaatse al enige mensen hadden leren kennen.
Holsthum is niet zo ver verwijderd, in een goede 3u30' ben je ter plaatse (als het verkeer meezit en je niet te veel moet gaan plassen). Dus om 06u30' zaterdagmorgen vertrok de delegatie met de bus (met pak en zak én het brandweer uniform) richting Duitsland. Een omleiding zorgde er echter voor dat het geplande aankomst uur met ruim een 50 minuten overschreden werd. Gelukkig voor het welkomst komitée was het weer geen spelbreker en waren er al een aantal Kruibeekse spuitgasten met eigen vervoer aanwezig. Het latere uur mocht de pret niet drukken en al vlug na de Begrüssung en enkele woorden van de Wehrfürher Günther Oberbillig werd het glas geheven op de vriendschap.
Na de begroeting en kennismaking werden we onder een aantal gastgezinnen verdeeld daar het Landgasthaus te klein is om iedereen te herbergen.
Agnes en mezelf kwamen terecht bij Heck Karl-Heinz und Susi. Bij dit gastgezin kon je overnachten en ontbijten.
Iets na de middag mochten we aanschuiven voor een maaltijd waarna we rond 14u00' klaar stonden voor "Hofbesichtigung Hopfenbauer Dick mit Bierbrauer-Seminar". Hoe hop groeit en waarvoor het meest gebruikt wordt werd door Dick goed naar voor gebracht terwijl een korte wandeling tot op een hopveld deugd deed voor de spijsvertering. Daarna volgde dan de proeverij waar enkele speciale biertjes werden voorgesteld. Over smaak kan je dus palaberen tot morgenvroeg maar smaken deden deze probeersels alvast. Maar het vriendschaps biertje "Gebraut zum Jubiläum" mocht er zeker en vast wel zijn. Licht bruin, hoppig en met alcohol gehalte van 5.6 % Vol. deed dit bier zijn naam alle eer aan. Proficiat aan de brouwer.
s'Avonds volgde er een eetfestijn met alles erop en eraan und anschliessend Tanz und Unterhaltung mit der Tanzband "Sterio". Ik moet eerlijk bekennen dat er van dansen niet veel terecht kwam.
Een uitgebreid ontbijt zorgde ervoor dat we tegen 10u30' gezond en wel aan de Kerk stonden. Na de dienst in de Pfarrkirche volgde een Kranzniederlegung/Totenehrung op het kerkhof. Het kerkhof ligt naast de kerk en wordt prachtig onderhouden door vrijwilligers van de brandweer én je kan er geen sprietje te veel aantreffen. Iets later verzamelden alle gasten op het pleintje voor de kazerne voor de onthulling van een straatnaambord. Vanaf nu heeft dit pleintje de naam "Kruibeekerplatz". Daarna volgde nog de klassieke groepsfoto.
"Frühschoppen" stond als volgende punt op het programma. Ik wist niet goed wat dit zou betekenen, het woord shoppen zit erin ziet ge, en daar huiver ik van. Maar eigenlijk is het gewoon receptie en daar hou ik van. Onder een zonnetje liep dit wel even uit zodat Gunther iedereen moest aanmanen zich richting tent te begeven voor het middagmaal. Weer werd het een eetfestijn met ditmaal nog een aantal heerlijke zelfgebakken taarten als toemaatje. Blikvanger bij de taarten was evenwel de 50 Jahre Verbrüderungstaart met chocolade die de hoofdprijs wegkaapte. In de late namiddag werd dan onder het nuttigen van een Jubiläum pintje verder verbroederd met de gastgevers en werden de nodige gegevens uitgewisseld. Als extra voor onderweg werden nog de nodige boterhammetjes meegegeven en de drankvoorraad aangevuld.
Op de bus werden door enkelen al de nodige uiltjes gevangen en na een veilige rit stapten we rond 10u af aan de kazerne te Kruibeke.
Bedankt SPEF, bedankt Feurwehr Holsthum, bedankt Karl-Heinz und Susi.
Maar het eten ging wel goed naar binnen hoor.
duidelijk aanwezig. De sfeer was wel goed, de meeste huizen hadden echter de grote middelen niet ingezet zoals grote tenten of bezoekers ruimten voor het publiek. De atracties daarentegen waren weer groots. Alleen het grote vuurwerk als apotheose werd achterwege gelaten.
