Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
16-11-2015
Herfst
Beste Lezers,
De bladeren zijn bijna van de bomen, hierdoor hebben de ex-collega's van de brandweer minder werk bij dit winderig weekend. Bij normale seizoenen zou er vanaf half oktober hier en daar al eens een tak of boom het begeven of vliegen er soms al eens pannen in het rond. Heden zijn het nog steeds te zachte temperaturen én is er te weinig water gevallen.
Vorige donderdag heb ik dan uiteindelijk de grote tocht aangevat waarvan al enkele weken sprake was, en heb ik kunnen vaststellen dat de grachten nog steeds droog staan. Maar ook dat de conditie en de stapgewoonte nog niet zijn verdwenen. Aan een gezapig tempoke van
6 km/u heb ik ongeveer 34 km gestapt. Bij thuiskomst waren het enkel de voetjes die tekenen van vermoeidheid gaven. Overigens was het meer dan behoorlijk weer, zachte temperaturen met een deugddoend najaars zonnetje. Voor de rest ben ik zondag nog eens aan het kaarten geraakt, maar verloren. Ook verloren bij het biljarten vorige week, en geen klein beetje. Vele ballen gingen voor mij rakelings naast en de tegenstander maakte zijn mooiste reeks ooit, droogjes opzijgezet heet het dan. Niettemin is mijn spel (op het biljart!) helemaal niet zo slecht, maar zoals het gezegde is: mooi gespeeld maar ga maar zitten.
Het voornaamste is en blijft dat het plezant blijft, net zoals het stappen en fietsen.
Op het thuisfront hebben we gisteren een klein feestje gehad: onze 'jongste' is 40 geworden.
Voor de rest vind ik dat de gebeurtenissen in Parijs alles weeral eens in een juist daglicht stellen. Het leven is fantastisch maar kan plots een geheel andere wending krijgen.
Bij Op Stoapel zijn de eerste stappen gezet voor de nakende nieuwjaars receptie, de erfgoeddag én een zomertentoonstelling. De erfgoeddag heeft als thema rituelen. De doop van een schip met het kapotslaan op de boeg van een fles champagne is er zo een. De zomertentoonstelling is in samenwerking met het Gemeentemuseum. Al onze leden krijgen hierover binnen kort de nodige info.
Als het over blijft ga ik straks nog een toerke fietsen.
Er staat in de titel wel duidelijk enkelvoud trap. Waarop dit slaat? Wel ik had mezelf beloofd om zeker vorige week eens te gaan stappen. En dedju, het is er weeral niet van gekomen. Nochtans was het een prachtig weertje om er eens een deftig tochtje van te maken. Ik beloof niks meer maar deze week zal het misschien beter zijn, een beetje regen en meer wind. Niet dat ik naar de winter verlang maar een beetje herfst hoort er toch wel bij.
Trappers zijn er wel nog steeds op mijn fiets en dus heb ik met de schaarse tijd er voor gekozen om zowel maandag als zaterdag een fietstochtje te doen. Zie de mooie (bijna) herfstfoto's onderaan.
En zo kom ik op het enkelvoud trap.
Ik ben woonachtig in een oud huis, bouwjaar 1920 ongeveer, alleszins na WOI. Bij de renovering, ondertussen ook al 30 jaar geleden, zijn de planchés, de onderliggende balken en de trap behandeld tegen "den mulm". Overigens moeten jullie je geen zorgen maken, tegen de tijd dat alles invalt zijn we met zijn allen minstens 150 jaar oud. De trap van gelijkvloers naar palier echter loopt boven de kelder. En vermits in een vorig leven deze kelder niet helemaal vochtvrij was zijn de bovenste treden meer aangetast. Dus niet alleen de houtworm maar ook het vocht hebben hun vernietigende werk meer dan behoren gedaan. Als je op de twee bovenste treden stapt begonnen deze nogal door te buigen. Niet dat dit al reden tot paniek is, buigen doen deze sedert geruime tijd (8-tal jaren). Maar als er duidelijk gekraak bij komt horen is het wellicht tijd om in te grijpen.
Daarom ben ik deze week niet gaan stappen. Reparatie werkje eventjes opknappen was er niet bij. Eerts de bekleding wegnemen, dan de schade opnemen en het nodige materiaal gaan halen in de HS. En om zo weinig mogelijk van het uiterlijk van de trap te beschadigen (is bekleed) heb ik besloten om van onderen een versteviging te plaatsen en de ruimte tussen deze extra trede en de beschadigde trede vol te spuiten met bouwschuim. Wat goed is gelukt. Daarna alles terug dichtmaken en schilderen, hetgeen alweer goed is voor een dagje werken. En vandaag heb ik als laatse jobke de legschabben een nieuw koerske verf gegeven zodat het geheel weeral verder kan tot de volgende generatie.
Dit weekend ben ik met Agnes naar twee culturele voorstelling geweest en beide zijn zeer goed bevallen. Op zaterdag naar jeugdtoneel Ondersteboven gaan kijken. De voortstelling "De Golf" is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Dit stuk handeld over een leraar die een geschiedenisles over WOII, waarin de opgang van het Nazisme aan bod komt, in de praktijk wil toetsen. Bij wijze van experiment met de leerlingen sticht hij met de klas de partij "De Golf" met de bekende ingredienten van discipline, solidariteit en actie. Goed gebracht door deze jonge mensen en zeer actueel. Gisteren naar de Klavers in Belsele geweest. In muziekclub 't Ey was een bijzonder mooie voorstelling van Oorlogsvensters, gebracht door Marc Hauman met een groep fantastische muzikanten.
En zoals wekelijks begint het weekend met een culinaire culturele aperitief bij den Herman.
Dus deze week is de kans groot dat je me ziet stappen langs dijken of wegels.
De laatste jaren zijn we in oktober al dikwijls verwent wat het weer betreft. Dit jaar spant oktober, zeker de laatste week toch wel de kroon. Temperaturen van om en bij de 17 à 18°C zijn niet min. Vooral vandaag, 31 oktober 2015, zal een dag zijn om op te schrijven.
Vandaag ben ik met mijn maatje Raoul gaan fietsen. Het was al lang geleden dat we nog eens samen op trot waren geweest. En vermits het seizoen voor de liefhebbers van de fiets voorbij is rest er nog tijd om met echte amateurs nog eens te pedaleren, zeker bij zulk fantastisch weertje. Voor mijn normen hebben we der nogal goed aan door gestampt. Zo ongeveer 25km/uur is meer dan genoeg. Het uitstekend weertje heeft er uiteraard aan meegeholpen, praktisch geen wind en optimale temperatuur. Niettemin werd ik het toch wel gewaar aan mijn spieren. Maar dat moet het juist doen nietwaar, het moet deugd doen. Op die manier zal het volgende week, want het blijft nog even uitstekend weer, alweer iets vlotter gaan. Ook deze winter zal ik zeker niet stil vallen. Zoals in vorige blog medegedeeld moet ik ook eens dringend gaan stappen. En dat is door de huidige hoogconjunctuur van het weer alvast een week verdaagd.
En dat het mooi was in de natuur bewijst het aantal fietsers en wandelaars die op dit tijdstip van het jaar ons pad hebben gekruist.
Aan de Mira-brug ontmoetten we zelfs een pas getrouwd koppel met entourage in mooie outfit, geen dikke jassen en hoeden.
Zo, tot volgende
grtjs
Hugo
Foto's: twee coureurs op en naast de fiets; mooie natuur.
Heb zojuist gedaan met enkele huishoudelijke karweitjes. Karweitjes spreekt het makkelijk uit, maar er kruipt meer tijd in als gedacht (mijn gedacht!). Glazen zemen, stofzuigen en dweilen, je moet er altijd eerst enige andere spullen voor opzij zetten alvorens je de taak kan aanvatten. Voor het afnemen van stof moet je dan weer uiterst voorzichtig te werk gaan, zoiets als een olifant in de beruchte porseleine winkel. En ja, helaas zijn er al enkele ongevalletjes gebeurd waardoor er een beetje verandering in het interieur komt.
Maar je zal me zeker niet horen klagen, er rest nog voldoende tijd om onder andere deze blog bij te houden of om te fietsen bij mooi weer, zoals maandag. Een toerke gedaan van ongeveer 45 km en nondeju weeral plat gereden. Dit is dit jaar al de derde keer tegenover vorig jaar geen enkele platten tube. Bij het herstellen (in St-Amands) op den dijk kreeg ik wel de morele steun van een drietal vriendelijke dames. Ze vroegen of het wel zou gaan? Even later fietste ik het drietal al fluitend voorbij. Eventjes remde ik af om te vragen of het voor hun nog verder kon? Ze waren nog niet plat antwoorden ze. Grapje onderweg is steeds meegenomen niet?
Het weekend heb ik eindelijn na vele weken nog eens een kaartje kunnen leggen bij de vrienden in Kruibeke. Ik werd verwelkomd met : de verloren zoon is terug!
Dinsdag ben ik bij mijn zus gaan karweien. Die ziet het ietsje beter zitten en is daarom haar appartement aan het renoveren. En behangen doe ik graag, vandaar dat ik met papborstel en schaar aan de slag ben geweest. Het duurde wel iets langer door de vele kleine stukjes papier die langs boorden boven en onder de kast dienden aangebracht te worden. Dus dinsdag niet meer gaan fietsen.
Maar eigenlijk moet ik dringend terug mijn stapschoenen aanbinden. Iets voor volgende week, weer of geen weer!
Bijna begon ik de aanhef met Geachte Lezers. Dit kan en mag uiteraard ook maar het is het gevolg van enkele dagen Duitsland. Liebe Leserinnen und Leser zou het dan moeten zijn.
Dus:
Liebe Leserinnen und Leser,
De rest zal in mijn gewone schrijf en spreek taal verdergaan. Mijn campingduits is niet om over naar huis te schrijven, vandaar. Onze Peter sprak in dezelfde zin over "luchthavenengels".
Dit brengt ons meteen bij het afgelopen weekeinde.
Peter en Gisela zijn rustige zeventigers die al meer dan 20 jaar met de mobilhome er regelmatig op uittrekken. Vooral eind April en Mei vertoeven ze meestal in Frankrijk. Op dat moment is het toeristisch seizoen nog niet van start gegaan en kan men zonder veel problemen en gratis bijna overal wel terecht met een camper. Het is in de Landes dat ik deze mensen heb ontmoet. Het is dan al redelijk warm en de natuur komt in volle bloei, ook is dit volgens mij het mooiste seizoen.
Nu is het al Oktober en vrij frisjes. Vrijdagmorgen waren we rond 06u al opweg, vooral om de ochtendspits rond Brussel te ontlopen. Alles is dus vrij rustig gegaan zodat we rond twaalven al in Zweibrucken waren. Ik dacht goedkoper in Luxenburg te kunnen tanken maar dat is toch tegengevallen. Hier in Temse kon ik tanken aan 0.91 cent de liter, in L was dat 0.99 per liter. Ik moet wel zeggen dat het een tankstation langs de autostrade was.
In Zweibrucken iets gaan drinken en eten en even rondlopen in het centrum. Daar op een marktje een appelverkoper gespot (zie foto 1) met 22 soorten in de aanbieding. Een gedenkplaat op de plaats waar voorheen een synagoge was gevestigd (zie foto 2) doet de hoop toch opleven dat er nooit meer zoiets verschrikkelijks zou kunnen gebeuren.
Ik weet niet of het iets te maken heeft met dieselgate in Duitsland maar de verkoper van Neuer Wein (foto 3) rijdt toch maar mooi met een Franse camionette.
Dit brengt ons dan bij Neuer Wein. Dit is de eerste proeve van de "jonge" wijn. Op de wandeling in het Scharzwald op zondag hebben we het klassieke Neuer Wein und Zwiebel kuchen gegeten. De wijn, of beter de wijn in wording, smaakt nog heel sterk naar fruit, is troebel want ongefilterd en bevat weinig alcohol. Het is meer traditie die deze culinaire combinatie erg geliefd maakt, niet alleen in Baden maar ook in de Pfalz en vermoedelijk overal waar druiven verbouwd worden.
Ons verblijf bij deze mensen was optimaal. Een ruime kamer met alle persoonlijke confort, goed eten en lekker wijntje en een persoonlijke rondleiding in de gemeente Ettlingen erboven op. Een gezonde bergwandeling (soms in de mist) met aansluitend een trip naar Baden Baden maakte de zondag goed gevuld. Op Maandag hebben we nog een stop in Holsthum gemaakt om ons gastgezin een eigen gemaakt presentje te geven, rabarbercello voor de spijsvertering.
De vrijdag zijn we dan vooreerst tot Hornbach gereden waar we gebruikt hebben gemaakt van een Bongo cadeau. Het Klöster was dus heel luxueus en de menu navenant. (vijfgangen, exclusief met lekkere aangepaste wijnen, weeral!)
In de buurt van Zweibrucken en Hornbach ligt ook Homburg. En bij het lezen van deze naam kwamen er een aantal herinneringen aan Boel terug.
Bij uitzonderlijke onderhoudswerken aan de PHB kranen kwam er steeds een Obermeister de werken "uberwachen". Dit had dan iets te maken met garantie bepalingen. En één van die gasten was Herr Tiefensee. Deze heer was al meerdere keren in Belgie geweest voor de bouw van allerlei 'getrieben', ook voor de opbouw van de eerste twee 200 tons kranen. De firma PHB was eigenlijk een bouwer van kabelbanen en derhalve had de heer Tiefensee de wereld afgereisd. Vermits hij op dat moment vrij was werd hij wederom naar Temse gestuurd om de supervisie uit te oefenen bij het vervangen van een draaikrans. Een draaikrans is een lager waarop de kraan rond kan draaien. In het geval van de PHB kranen was dit verwezenlijkt met hydraulische moteren en was er een gewicht van ongeveer 700 ton mee gemoeid. Alle eerste jobben zijn spannend, ook voor een doorgewinterde 56 jaar oude vakman. Het was een hele klus, met enorm lange werkdagen en ondanks vele voorbereidingen toch nog altijd met onvermoede moeilijkheden. En dat dit soms wel eens een woordje met zich meebrengt spreekt voor zich. Maar elke avond, na zwölf Stunden arbeit, waren we allen present in café de Postduif op de markt. Met Herr Tiefensee was een jonge gast meegekomen op zijn eerste buitenlandse werkervaring. Deze jonge man had zijn vrouw meegebracht, ja wat wil je, jong getrouwd. Afijn, na enkele dagen met één pintje had er hem toch iemand wijsgemaakt dat Duvel echt wel het beste van het beste was. (Tiefensee vond dat ook maar had al ervaring en dronk dus een gewoon pintje) Onze jonge gast wou en zou dus Duvel proeven. Van één kwam er twee, drie.... na een uur waggelde hij naar de Cambrinus en de volgende dag hebben we hem in de voormiddag niet gezien. Na enen kwam hij dan boven water maar niet in staat om iets deftigs uit te voeren en s'avonds was het linea recta naar de vrouw. Na het beïndigen van het werk (op het einde van drie verlofweken) zijn we met zijn allen dan toch nog gaan eten in de Cambrinus. Zijn vrouw was er nog steeds niet over de bewuste dag te spreken en liet duidelijk verstaan dat dit in de toekomst niet meer zou voorvallen. Een jaar later was der Tief er weer voor nog een grotere job maar zonder onze jonge gast die een carriere bij PHB vroegtijdig had afgebroken.
Zo zie je maar dat Duivel drinken je huiselijk leven kan schaden.
Der Tiefensee had dat jaar iemand anders meegebracht, iemand die als Duitser niet naar een jonge gast als ik wou luisteren. Hierdoor zitten er op de A23 meer dan honderd geboorde gaten diameter 25 mm te veel, oftewel drie dagen (à 12 uren) werk. Het kan zijn dat deze kraan nu op de bodem van de Golg van Biskaje ligt.
Het afscheid was iets minder uitbundig dat jaar, het volgende project was er een andere afgevaardigde.
grtjs
Hugo
Foto's: 1: appels te koop; 2: gedenkplaat; 3: Citroên; 4: Schwarzwald; 5: Kuuroord met Peter und Gisela; 6: Ah...der Liebe; 7: Die Welt (met broebels); 8 Die Welt (met koffie); 9:
Beste lezers,
Een tijdje geleden dat ik op internet heb gesurft onder de weg. Daarom in Wanlin even oefenen, want oefening baart kunst. Afijn als ge dit zo wil noemen.
Het wordt hier pas licht maar helder zal het wel niet worden. In ieder geval zijn we het drukke Brussel al gepasseerd en nu hop naar het drukke Luxembourg.
Grtjes
Hugo&Agnes
De herfst is pas begonnen en het voelt al precies of het is winter. Gelukkig hebben we vorig weekend nog enkele mooie dagen kunnen beleven in de bossen rond Vlodrop.
Niet alleen het weer zat goed, ook het gezelschap was uitstekend. Dit gecombineerd met een goed hotel en dito eten/drank geeft meestal een goed gevoel. Het enige is weeral de uitslag van het geroemde en beroemde gezelschapspel dat voor de nodige commotie zorgde. In het andere geval zou het niet goed geweest zijn.
Agnes is voor het vertrek op haar kin gevallen bij het dragen van de bagage. Ik had dit niet gezien maar ik moest al horen of ik haar had geslagen. In ieder geval is een grote blauwe kin het resultaat van de tuimelperte.
Niettegenstaande de mindere vooruitzichten begeven we ons nu zaterdag richting Karlsruhe, meer bepaald naar Ettlingen-Oberweier. Het is een goede 500 km ver waarvan 497 km snelweg. Dat zal dus bij niet te veel verkeer of ongevallen vrij vlot moeten verlopen. In Ettlingen gaan we een koppel bezoeken dat ik heb leren kennen in Frankrijk tijdens mijn pelgrimstocht.
Deze mensen, Peter und Gisela, gaan al jaren op verlof in mei met hun mobilhome. Ik heb hun ontmoet eind mei (30/5 om precies te zijn) voorbij Soulac-sur-Mer. Het was aan de kust waar de camping "Le Gup" nog gesloten was omdat die pas op1 juni opengaat. Het is daar ook dat ik aan een soort go-cart baan heb geslapen, in de controle hut zeg maar.
Vermits ze spontaan aanboden om te aperitieven, samen met nog een jong koppeltje fietstoeristen, heb ik dus kennis met hen gemaakt. Ook de afspraak om volgende morgen bij vertrek de gegevens uit te wisselen werd toen gemaakt, Peter is immers steeds voor zeven wakker. Helaas was dit bij hoge uitzondering de volgende morgen niet zo. En vermits ik al om 6u30 gepakt en gezakt stond en nog tot 7u heb getreuzeld maar nog geen beweging hoorde of zag ben ik dan maar vertrokken met een pijn in het hart.
Bestaat toeval? In ieder geval ben ik een week later een beetje aan het rusten enkele kilometers na Parentis-en-Born (weer een tube zonnecrème leeg) juist toen ik terug uit het bos op de baan terechtkom. En bovendien stond ik met mijn rug naar de weg toe, ge weet wel, als een mobilhome zich draait en langs de weg parkeert. Dan hoor ik de kreet: er ist die Hugo! En Peter en Gisela komen me tegemoet gelopen en nemen me vast.
Heel de uitleg dat Gisele me had erkend tijdens het voorbij rijden op het moment dat ik het bos verlaat, ook de nodige verontschuldigingen dat ze zich hadden overslapen ...... Afijn, we spreken af om op de volgende camping vier kilometerkes verder in Gastes samen te overnachten. Meer nog, ze nemen me mee met de belofte om me morgen terug op het juiste pad af te zetten. Die avond was er na het petanqen uiteraard weer tijd voor een apero moment. De spreuk van Peter:"Ihr ist communication nicht WIFI sonder Apero" heb ik dan opgeschreven vermits ik deze de eerste maal al vergeten was.
Tijdens de avondmaaltijd wordt over vanalles gesproken en uiteraard ook over eten. Zo kwamen we onder andere terecht bij witloof. Deze groente kennen ze wel maar zoals wij het klaarmaken op rolletjes met hesp en overgoten met een kaassaus was hun onbekend. Vandaar de afspraak om dit eens te komen bereiden ter plaatse.
En dus zijn we zaterdag weeral eens in Duitsland, eigenlijk vrijdag al maar dan in Hornbach voor een overnachting, inclusief ontbijt en gastronomisch diner in een luxehotel. Als dat maar goed afloopt.
Dagelijks ontvang ik een mail van mijn vriend Jan. Jan is bezig aan zijn camino tussen Sevilla en Santiago, de Zilverroute genaamd, zie nog steeds rechts op mijn pagina de knop. Vandaag heeft hij gestapt van Salamanca naar Calzade de Valduciel. Het betekent ook dat hij over halfweg is, dus iets meer dan 500 km heeft afgehaspeld. Het weer is de laatste paar dagen omgeslagen, het regent veel en er staat een sterke wind. Het gaat steeds verder naar het noorden over de hoogvlakte en dat is al goed voelbaar aan de temperatuur, 5°C des morgens is niet bijster veel. Gelukkig ligt Jan wel in Albergo's waar je beschutting hebt tegen onguur weer. Niettemin zal het s'morgens wel even "pieke" om te starten.
Ook is het volgens de verslagen best moeilijk om geschikte overnachtingsplaatsen te vinden. Deze route is weinig belopen en het aantal albergo's daardoor eerder beperkt. De beschikbare zijn soms ongeschikt wegens ongedierte in de matras. Ofwel komt men doorheen kleine dorpjes waar de enige herberg met slaapgelegenheid ook de enige is waar je eten kan krijgen. Bijgevolg moet je ook het voorgeschotelde eten maar nuttigen en dat kan dan soms te vettig of eentonig zijn, steeds maar bonen... s'anderdaags.....
Afijn, Jan heeft de moed nog niet verloren in tegenstelling tot andere pelgrims. Een Ier heeft er na een week genoeg van (blaren over de hele voet), twee Fransen zijn te moe en uitgeput, een Amerikaan heeft al een paar keer de bus genomen of een taxi maar haakt toch af. Enkel een Koreaan die geen jota verstaat of spreekt van een andere taal weet blijkbaar goed de weg en hoe men aan voedsel geraakt. Gisteren diende men gij een gewoon huis aan te bellen om aan brood te geraken. Maar het blijkt dat die Koreanen, die met velen komen, een goed roadbook hebben, waarschijnlijk van voorgangers die nauwkeurig alles hebben genoteerd.
Dus Jan, ge zijt goed bezig en ik ben ervan overtuigd dat ge binnen een maand in Santiago zult aankomen.
Nog even dit, De Nauwe Band in Temse met de actie ten voordele van KOTK is erin geslaagd om 2000 plantjes aan de man/vrouw te brengen. Over heel Vlaanderen zijn er meer dan 288.000 azalea's verkocht.
Het is met deze groep mensen dat ik en Agnes dan morgen op weekend gaan, op onze eigen kosten hé!
Het gaat vlug, Tempus Fugit, er is weeral een week voorbij. En wat voor één. Het is buitengewoon prachtig weer en hiervan heb ik gebruik gemaakt om de hagen aan beide zijden kort te zetten. Met kort bedoel ik dan ook links een 40 centimeter lager. Aan de rechterzijde van de tuin zijn het sparrebomen en die heb ik ongeveer 25 centimeter ingekort. Hier was heel wat werk aan maar met de snoeischaar van mijn schoonvader (met grotere openingen) kon ik de dikke takken makkelijker doorknippen. Niettemin heb ik het vele snoeisel pas de volgende dag (dinsdag) bijeen geharkt en in zakken gestoken voor transport naar het containerpark. Op Woensdag was het dan ook aanschuiven om het fijn snoeihout aan 0.05 /kg te kunnen deponeren. Totaal diende ik aan het MIWA 3.75 te betalen. Het was dan ook even duwen om alles in de koffer te krijgen.
Het begin van de week was vooral des nachts de moeite waard. Met zachte temperaturen en praktisch geen wind heb ik genoten van de maans verduistering. Het kost je wel een halve nachtrust maar het was de moeite waard. De volgende kegel die de aarde over de maan laat vallen is nog ver weg, misschien is het dan wel bewolkt, vandaar deze keer zeker gekeken.
Omdat de week toch bijna om is nu dan even tijd vrij maken om aan mijn blog iets te doen.
Helpen zit me een beetje in het bloed (of is het iets anders), vandaar dat ik al enkele dagen vrienden help bij de voorbereiding van een tuinfeestje. Dit is uiteraard met veel plezier gedaan.
Dit weekende dan ook gene tijd wegens feesten: verjaardagsfeestje en kampioenviering van het biljartclubke waar ik al vele jaren met plezier op dinsdag ga spelen. Ik noem het nog altijd spelen want het biljarten zelf laat ik over aan mensen die weten wat effect, piqueren enzoverder is en het ook kunnen uitvoeren. Ik blijf graag amateur die af en toe de pro's het vuur aan de schenen kan leggen.
Deze week heb ik ook een fotoboek samengesteld en besteld gaande over het vertrek naar Compostela per 1 mei dit jaar. Het is een wikken en wegen, welke foto wel of op welke plaats, afijn, ge zijt er een tijdje mee bezig. Het resultaat is gisteren toegekomen en het lijkt me in orde. (kleine foutjes zitten er nog wel in maar hier heb ik dan al weer mee geleerd)
Het is tijd om dan ook het vervolg te maken, dus weer enkele uren foto's bekijken, proberen en de juiste data opzoeken. Het is dan ook al een goede vingeroefening voor het maken van een PP voorstelling die ik graag in oktober zou afwerken. We zien wel, Tempus Fugit nietwaar.
grtjs
Hugo
foto's: maan in de schaduw en de korte versie van de haag.
Zowel eind juli als begin augustus verbleven we enkele dagen in Prümzurlay en Holstum (gelegen in Felsenland Südeifel) in een Landgasthaus. Mooie wandelingen langs de rivieren de Prüm, Nims en Enz of doorheen de Teufelsschlucht deden deugd.
Voorbije weekend hebben ik en Agnes wederom doorgebracht te Holsthum, nu in het teken van "50 Jahre Verbrüderung der Feuerwehren Kruibeke / Holsthum". Ik mocht meereizen met de afvaardiging van brandweer Kruibeke (waarvoor dank) én omdat we ondertussen ter plaatse al enige mensen hadden leren kennen.
Holsthum is niet zo ver verwijderd, in een goede 3u30' ben je ter plaatse (als het verkeer meezit en je niet te veel moet gaan plassen). Dus om 06u30' zaterdagmorgen vertrok de delegatie met de bus (met pak en zak én het brandweer uniform) richting Duitsland. Een omleiding zorgde er echter voor dat het geplande aankomst uur met ruim een 50 minuten overschreden werd. Gelukkig voor het welkomst komitée was het weer geen spelbreker en waren er al een aantal Kruibeekse spuitgasten met eigen vervoer aanwezig. Het latere uur mocht de pret niet drukken en al vlug na de Begrüssung en enkele woorden van de Wehrfürher Günther Oberbillig werd het glas geheven op de vriendschap.
Na de begroeting en kennismaking werden we onder een aantal gastgezinnen verdeeld daar het Landgasthaus te klein is om iedereen te herbergen.
Agnes en mezelf kwamen terecht bij Heck Karl-Heinz und Susi. Bij dit gastgezin kon je overnachten en ontbijten.
Iets na de middag mochten we aanschuiven voor een maaltijd waarna we rond 14u00' klaar stonden voor "Hofbesichtigung Hopfenbauer Dick mit Bierbrauer-Seminar". Hoe hop groeit en waarvoor het meest gebruikt wordt werd door Dick goed naar voor gebracht terwijl een korte wandeling tot op een hopveld deugd deed voor de spijsvertering. Daarna volgde dan de proeverij waar enkele speciale biertjes werden voorgesteld. Over smaak kan je dus palaberen tot morgenvroeg maar smaken deden deze probeersels alvast. Maar het vriendschaps biertje "Gebraut zum Jubiläum" mocht er zeker en vast wel zijn. Licht bruin, hoppig en met alcohol gehalte van 5.6 % Vol. deed dit bier zijn naam alle eer aan. Proficiat aan de brouwer.
s'Avonds volgde er een eetfestijn met alles erop en eraan und anschliessend Tanz und Unterhaltung mit der Tanzband "Sterio". Ik moet eerlijk bekennen dat er van dansen niet veel terecht kwam.
Een uitgebreid ontbijt zorgde ervoor dat we tegen 10u30' gezond en wel aan de Kerk stonden. Na de dienst in de Pfarrkirche volgde een Kranzniederlegung/Totenehrung op het kerkhof. Het kerkhof ligt naast de kerk en wordt prachtig onderhouden door vrijwilligers van de brandweer én je kan er geen sprietje te veel aantreffen. Iets later verzamelden alle gasten op het pleintje voor de kazerne voor de onthulling van een straatnaambord. Vanaf nu heeft dit pleintje de naam "Kruibeekerplatz". Daarna volgde nog de klassieke groepsfoto.
"Frühschoppen" stond als volgende punt op het programma. Ik wist niet goed wat dit zou betekenen, het woord shoppen zit erin ziet ge, en daar huiver ik van. Maar eigenlijk is het gewoon receptie en daar hou ik van. Onder een zonnetje liep dit wel even uit zodat Gunther iedereen moest aanmanen zich richting tent te begeven voor het middagmaal. Weer werd het een eetfestijn met ditmaal nog een aantal heerlijke zelfgebakken taarten als toemaatje. Blikvanger bij de taarten was evenwel de 50 Jahre Verbrüderungstaart met chocolade die de hoofdprijs wegkaapte. In de late namiddag werd dan onder het nuttigen van een Jubiläum pintje verder verbroederd met de gastgevers en werden de nodige gegevens uitgewisseld. Als extra voor onderweg werden nog de nodige boterhammetjes meegegeven en de drankvoorraad aangevuld.
Op de bus werden door enkelen al de nodige uiltjes gevangen en na een veilige rit stapten we rond 10u af aan de kazerne te Kruibeke.
Bedankt SPEF, bedankt Feurwehr Holsthum, bedankt Karl-Heinz und Susi.
Zoals gemeld in vorige bericht is het nu het plantjes weekend. Dit is een actie om Azalea's te verkopen ten voordele van Kom op Tegen Kanker. Dit wordt in Temse georganiseerd door "De Nauwe Band". Zoals gewoonlijk sta ik met nog enkele vrijwillegers aan de Lidl in de Pastoor Boelstraat. En dit is wel een plezante én vooral interessante bezigheid. Je ontmoet veel bekenden en een gezellige babbel is veelal het resultaat. Ook onbekenden zijn vlug te vinden voor een gesprek, dikwijls over de ziekte zelf. Ik denk dat vele familie's van ver of dichtbij te maken hebben of gehad hebben met kanker. Gelukkig kan er over dit onderwerp openlijk gesproken worden. Het is niet meer de ver van mijn bed show. En dat is goed, door het plantje den azalee of azaalea is het taboe grotendeels doorbroken. Het onderzoek naar de oorzaken én remedies wordt dan ook mee gesteund door KOTK. Het resultaat is dat vele mensen met de diagnose van kanker niet meer automatisch veroordeeld zijn.
Een ander resultaat is dat er buiten KOTK acties nog vele initiatieven bestaan om ex-patienten te ondersteunen, zoals ATOR. Het leeft dus, om het een beetje oneerbiedig te zeggen, er wordt over gesproken en ervaringen meedegedeeld waarvan dan weer anderen hun voordeel kunnen doen.
Koop een AZALEA en help helpen.
Gisteren een gesprekje gehad met een jonge moeder. Omdat ze ook steunkaarten koopt voor o.a. de voetbalclub vroeg ik of ze zelf aan sport deed. En al vlug ging het over haar gezin met twee kinderen, over hoe je met ziekte omgaat. Haar zoontje van vijf heeft de ziekte van Duchenne. De openheid en de onbevangenheid waarmee deze dame sprak over haar kind, over de ziekte en de toekomst (met vele problemen) overtuigden me enkel nog meer om vrijwilligers werk te ondersteunen of zelf te doen.
Noot:
- de ziekte van Duchenne treft ongeveer 1 op 3500 jongens
- de aandoening komt vrijwel alleen bij mannen voor
- wordt ontdekt voor 4e levensjaar
- een ziekte waardoor je spieren geleidelijk achteruit gaan
- vanaf ongeveer 12e in rolstoel
- uiteindelijk overlijden door hartfalen of longontsteking
- op vrij jonge leeftijd (nu maximum 27 jaar)
- een variant is de ziekte van Becker: milde variant met 1 op 8000 mannen
- (deze variant wordt soms pas ontdekt als een kind of kleinkind de verschijnselen vertoond)
grtjs
Hugo
Foto's, verkoop punten Aldi en Colruyt met enkele vrijwilligers in actie.
Kom op tegen Kanker wordt dit jaar voor de 21e maal georganiseerd. Een 300 tal comités verspreid over Vlaanderen organiseren mee het plantjesweekend op 18, 19 en 20 september 2015. In Temse is dit comité de vriendenkring "De Nauwe Band" die plantjes zal verkopen aan enkele grootwarenhuizen (Lidl, Colruyt, Delhaize) en op de vrijdagse markt. Huis aan huis verkoop staat gepland voor zaterdag.
De plantjesverkoop is slechts één van de vele acties die worden opgezet. KOTK organiseerd buiten het plantjesweekend nog evenementen zoals Lopen tegen Kanker en de 1000 km fietsen. Maar het merendeel van de acties worden opgezet door lokale comités. Dit gaat van een volksbal, duivenverkoop, familiale wandeltochten, lachen voor leukemie, ontbijt picnic over wenskaarten verkoop en zoveel meer. Wie meer wil weten over deze evenementen kan eens kijken op : www.komoptegenkanker.be/acties.
Gisteren is te Kruibeke de 14e herdenkings plechtigheid gehouden voor alle slachtoffers van hulpdiensten. Naar aanleiding van de aanslagen op 9 september 2001 op de WTC torens te New York, het Pentagon en de neergestorte vlucht United 93, op weg naar Washigton, wordt er aan de Holsthumstraat jaarlijks even stilgestaan bij de slachtoffers die het leven lieten tijdens bevolen dienst.
Ook dit jaar is het aantal trieste verliezen bij mensen die Hulp bieden bij rampen en conflicten aanzienlijk. Ik denk hierbij aan de ontploffing in de haven van Tianjin (China) waarbij minstens 12 brandweerlieden het leven lieten.
Het is goed om af en toe eens stil te staan bij de wereldwijde inzet van vrijwilligers die bereid zijn hun medeburgers bij te staan in moeilijke omstandigheden.
Zoals beloofd heb ik vandaag goed nieuws. Niet dat ik goed had nieuws beloofd. Wel dat ik zodra het resultaat van de sponsoring binnen kwam dit zou meedelen via mij blog en mail.
Het totaal opgehaald bedrag is 2768.78 , waarvan 718.78 via de spaarpotjes. Eerlijk gezegd en geschreven sta ik hiervan wel even paf. (en dan moet er al wat gebeuren!) Hier past enkel een woord van dank aan de vele sponsors, groot en klein.
Ook in naam van A Touch Of Rose : dank.
De eerste opdracht deze morgen was dan ook met, enige trots, de overschrijving te verrichten.
Hiermee sluit ik mijn blog nog niet af, het is al een kleine verslaving geworden. Steeds ben ik op zoek naar items of gebeurtenissen die de moeite kunnen zijn om te schrijven. Regelmatig hoor ik personen naar mijn blog verwijzen, dat ze uitkijken naar nieuwe berichten. En ik moet toegeven dat het wel leuk is. Niet dat ik nu elke dag iets te melden heb of iets spannends meemaak. Wel ben ik content dat ik de camino naar Santiago heb mogen en kunnen meemaken en dat er vele contacten zijn geweest. Ik lees dan ook veel meer blogs van andere, collega's pelegrinos.
Vandaag ontmoet ik Jan die op 15 september afreist naar Sevilla voor een camino naar Santiago, te volgen via de link op mijn blog, zie de Zilverroute (rechts). Hierbij veel succes gewenst aan Jan voor wellicht de moeilijkste route doorheen Spanje. Ik volg je zeker op je humoristische en leerrijke blog.
Verder zal ik niet meer met peregrinus ondertekenen maar gewoontjes met Hugo, misschien dat er in de toekomst wie weet.....
Vanmorgen kon je tijdens de vrijdagsmarkt de gespaarde dopjes droppen aan het tentje van DROP JE DOPJE achter de kerk. Het was een gezellige drukte aan de stand, waar meter en peter van de actie "Anna en Albert" uit familie, foto's signeerden.
Uiteraard was CAI de vedette van het gebeuren. Cai is de blindegeleidehond van Miranda Pauwels. Het gemeentebestuur betoonde met een talrijke aanwezigheid (Burgemeester en drie Schepenen) een grote steun voor de actie.
De vrijwilligers van het Belgisch Centrum voor Blindegeleidehonden hebben een actie opgestart om de vereniging op een milieuvriendelijke manier te helpen.
Dit initiatief bestaat uit de verkoop van ingezamelde plastic dopjes aan een recyclagebedrijf dat er duurzame paletten van maakt. Alleen plastic dopjes van drankflessen komen hiervoor in aanmerking! Iedereen kan hieraan meewerken. U verzamelt thuis de dopjes en brengt deze naar een ophaalpunt in uw buurt. (zie website dopjesactie - o.a. het containerpark)
Het BCG heeft enkele vrijwillers die ervoor zorgen dat de dopjes opgehaald worden bij de verschillende verzamelpunten. Wekelijks komt een groep van vrijwilligers te Tongeren samen om de opgehaalde dopjes te sorteren. Daarna worden de dopjes proper afgeleverd.
Dankzij de solidaritei van velen heeft de dopjesactie dit jaar al (op 30/06/2015) 152.348 kg opgeleverd.
Nog enkele gegevens:Belgisch Centrum voor Geleidehonden vzw
Sint-Truidersteenweg 309
3700 Tongeren
tel: 012 / 23 43 19
www.geleidehond.be
Het moet niet altijd een grote inspanning zijn, ook kleine steentjes zijn belangrijk.
grtjs
Hugo
Foto's: De vedette CAI; Met Mirande na de overhandiging van mijn dopjes; Eliane, "Albert", Miranda, "Anna" en Herman en vooraan Cai.
Afgelopen weekend zijn we (ik en Agnes) met de Oud-Scouts Tereken op kamp geweest. In tegenstelling tot vroeger jaren is ook deze vereniging aangepast aan de moderne tijden. Alle ex leden, die dus geen leiding meer geven aan de jeugd, kunnen aansluiten. En dus gebeurd het dat de leeftijd varieert van 79 tot 2 jaar. En eigenlijk is het leuker om met de jonge gezinnen en hun spelende kroost op uitstap te gaan.
In lang vervlogen tijden gingen de OS dus enkel maar met oud leden op kamp, een echt kamp met tenten, sjorren van vuren, tafels en zithoeken. Er werden spelen georganiseerd net zoals bij de jeugd, wat niet altijd van een leien dakje liep. Een vrijwiller kok deed zijn best (met hier en daar wel een helpend handje) terwijl de groep (of patrouille) de streek verkende of Puytvoet onveilig maakte. Gelukkig zijn de tijden dat moeder de vrouw zondag s'middags eens met de kinderen op bezoek mocht komen voorbij. (Vaste prik was wel op zondagmiddag mosselen à volonté.)
Hasselt was de plaats van afspraak en vrijdagavond was iedereen present, zij de ene al vroeger dan de andere, file weet je wel. Je moet je echter niet te veel voorstellen van de lokalen waar we meestal verblijven. Mensen die van veel comfort houden kunnen zich beter afzijdig houden want alles is rudimentair maar daarom niet minder plezant.
En voor de jonge gasten rond de 14 à 16 jaar deed het een beetje pijn omdat ze niet enkele kilometerkes verder konden verblijven op Pukkelpop. (grote broer of zus wel al)
En vermits Bokrijk maar op enkele passen (ong 2365) afstand van ons lokaal ligt zijn we zaterdag daar naartoe getrokken. Via een ingenieus spelletje konden we de "Kempen" verkennen. Door middel van opgaven en redeneren kon je een sleutel vinden en daarmee de schatkist openen. Mijn ploeg had echter zonder al de opdrachten uit te voeren al uitgevist waar die sleutel zich bevond. En tijdens de heerlijke picnic werd er dan ook heel wat gediscussieerd over wie al dan niet gewonnen had. Ook het oprichten van een eerlijkheids comitee, uitvoeren van disciplinaire straffen en dergelijke kwamen aan de orde. In de namiddag werden de geesten gekalmeerd doordat iedereen op eigen ritme en behoefte de andere provincies in Bokrijk kon verkennen. Dat het jonge grut zich hierbij niet onbetuigd liet doet hopen voor de toekomst. En bij een BBQ en bijhorende pint werden s'avonds de plooien gladgestreken. Des zondags s'morgens werden de weekend kranten in alle vroegte verslonden alvorens de jongsten zich aan tafel vervoegden. Daarna ging het richting Arboretum (juist naast Bokrijk) om aldaar het klassieke spelletje van smokkelaar en douane te spelen. Mijn ploeg heeft hier het onderspit moeten delven, maar wie loopt er nu zijn ziel uit het lijf bij zulke temperaturen. Met een afsluitende picnic tussen de bomen en bloemen werd het kamp beëindigd. Het leven op de boerderie was voorbij, de dassen worden gewassen en bij de vorige herinneringen opgeborgen.
En volgende week begint alweer een nieuw schooljaar, een nieuw scoutsjaar, een nieuw biljart seizoen, kortom de vacantie is bijna voorbij alsook de zomer. Niet getreurd want de laatste jaren zijn zowel september als october prachtige maanden met veel zonneschijn.
grtjs
Hugo
Foto's: zand, zon en spelende kinderen; boerenfamilie op stap; puzzelstukjes zoeken en raadseltjes oplossen; lekkere picnic onder de bomen; even uitblazen; naar de mis geweest en een uitbrander gekregen van menheer pastour, BBQ eerst de groten, dan een hele avond de kleinderen; en maar racen, onvermoeibaar; smokkelaarsbende
Het woord palm is al verscheidene keren gebruikt in een bericht op mijn blog. Wel vorige week vrijdagnacht, of beter nog zaterdag morgen ben ik doorheen de brouwerij gestapt. En wat ik al vanaf het begin heb gedaan tijdens de DDTen heb ik nu zeker niet gelaten: het drinken van een Palmke. En dat smaakt ook al is het dan rond zevenen in de morgen.
En dit hebben de leden van vriendenkring BW Temse zeker onthouden. Zie foto in bijlage. Maar ook bij mijn afscheid van de BW hebben ze me getrakteerd op een aantal flessen van een andere godendrank, whiskey. (met of zonder Y) En zoals ik had beloofd, deze flessen werden en worden met mate geproefd. Jaja, "worden" want er resten nog twee flessen. Ook mijn helm staat hier op mijn bureel, die zie ik in de winter meer dan in de zomer.
Vanmorgen nog een toerke met de fiets gedaan, via veldwegels over Bazel naar Kruibeke, den overzet naar Hoboken en via Schelle terug. Prachtige omgeving bij een schitterend weertje, wat moet ne mens meer. Juist ja, eten en drinken en...
Dit weekend weeral op weg, met de oud-scouts naar Hasselt. Ik weet niet of het iets te maken heeft met Pukkelpop, maar het thema is Boerie. Dus klompen aan, een rode sjaal in de nek en een Palmke drinken.
7777 slaat op het feit dat ik na enkele wijzigingen in mijn opmaak de zevenduizendzevenhonderdzevenzeventigste bezoeker was. Dit is al zeker een mooi getal voor deze eenvoudige blog.
Gisteren ben ik al een uurtje gaan fietsen, ongeveer een 20 km, voldoende om de weinige stijfheid te verdrijven. Daarna ben ik, na weken nog eens gaan kaarten, eveneens met goed resultaat (3-0 winst is plezant). Voor de rest van de dag niet veel meer uitgevoerd. En deze morgen wou ik nogmaals gaan fietsen maar de regen nodigde hier niet toe uit. Wandelen is dan een goede oplossing, onderwijl boodschappen doend. Maar eerst nog enkele huishoudelijke taken verrichten. (moet ook gebeuren niet)
Ook de groetjes aan Nicole in Oostenrijk, eveneens een trouwe fan.
