Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
Foto's: klaar voor een pintje in Deba; glibberige wegen op zondag (en ook voor de rest); prachtige zondagmorgen; op maandag singing in the rain; the old oak tree of Guernica;g maandag namiddag 17u30 plein vol kinderen, ouders en grootouders; my part of the job; after dinner on the phone or myself on the ordinateur; DON!!
Terug van weggeweest na een heerlijk maal. Voor 4 voortreffelijk gegeten en gedronken:mixed salade en spagetti à la Bolognese. De wijn was uitermate goed, watch the photo.
Zoals gemeld voor zaterdag een fijne wandeling gehad en aangekomen in Deba. De refugio is een een deel van het station maar fijn ingericht. Met de bende (die zich toch altijd min of meer vanzelf samenstelt) een pint gaan drinken. Daarna een beetje slapen en gaan eten. Niet veel gebeurd die dag tenzij een goede joke. Op mijn vraag om de was gezamelijk te drogen vraag ik ieder afzonderlijk dat ik 2 betaal voor de machine en dat aan de gevraagde een pint in return komt. Iedereen (5 personen) zijn afzonderlijk akkoord. Dus nadat iedereen de was brengt zeg ik voor 2 heb ik 5 pinten verdiend. Op dat moment mag je gelijk welke taal spreken, iedereen begreep het maar kon er goed mee lachen. (die pinten heb ik niet gedronken)
Eduardo is zondag niet meer vertrokken omdat de dokter het hem had afgeraden. Goede beslissing als je een gat in je voetzool hebt. Dus die dag kon je enkel in de toer dienst wifi ontvangen. Dus te laat na het eten....
Gisteren op zondag vrij vroeg op weg (07u15) en zoals eerder gemeld een prachtige morgen.
Lang alleen gelopen maar toch aangekomen in de regen, in Markina-Xenain. Eerst nog een pintje op het marktplein omdat de refugio nog gesloten is en pas om 3 uur opengaat. s'Avonds weeral voor weinig geld gegeten, voor 9 alles op en aan.
De bewaker van het oude klooster waar de refugio is gevestigd controleerde alles zeer precies maar was ook bijzonder hulpvaardig en aardig.
Vermits ik weer op een verkeerd knopje heb gedrukt moet ik de foto's apart plaatsen.
De titel slaat helemaal niet op mij hoor. Wifi is soms enkel te ontvangen in een bepaald lokaal dat niet altijd dichtbij is.
Vandaag echter wifi in het Gernika hostel voor Pelgrims. Bij aankomst (in de drup) aanschuiven om in te schrijven, en hop naar de kamer voor wassen en plassen allé 'dewasendeplas'. Vandaag echt een was in een machine, met een vijftal personen en eveneens drogen. En vanavond wordt er gekookt door de groep (ong 10 pers.), ik zal wel zien wat het wordt. Als er maar de goede wijn bij is, en daar twijfel ik helemaal niet aan. In de late middag ben ik de stad ingetrokken en heb het nationale parlement van Biskaje bezocht. De verantwoordelijke heer spreekt in ieder geval nog steeds over de zes provincies van Baskenland, inclusief de Franse.
Vandaag een beetje meer verpleger gespeeld: gisteren de Ierse geholpen bij haar blein en vamorgen wou ze compeed gebruiken. Ik heb haar bactroban gegeven met papier tape en vanavond was ze zeer tevreden, geen pijn gevoeld vandaag. Dus... terug bactroban. De Finse heeft knieproblemen, dus de raad om trager te stappen. Dat kon ze niet zei ze, enkele uren later ging het vanzelf. Ik heb haar dan maar een pilletje gegeven.
De jonge Fransman heeft een verrekking in de dij, zalf en hop die kan ook verder.
Beste Lezers,
Vandaag met in het begin schitterend weer tot in Markina-Xemein gestapt. Na de middag kwam er alweer. Onweer vanuit de bergen waarvan ik de eerste druppels nog heb gehad. Geen wifi op de gemeentelijke refugio en dus nu vlug nog een berichtje via i-PHONE om te melden dat het bijzonder zwaar was, soms zelfs Vogezen gewijs. Maar alles lukt nog uitstekend. Bij het opstaan geen problemen en overdag eens meer rusten en s'avonds een liter water zoals de bouwvakkers bij warm weer!
Meer moet dat niet zijn.
Grtjes
Peregrinus Hugo
Foto's: Frontera oude brug; gebouwen in de rotsen binnen de stad; groot strand met promenade; Don Quichote en Cervantes maar mist enkele onderdelen; garage onder de kathedraal (zie ik in A'pen niet gebeuren
Vandaag ondanks de regendreiging is het een prachtige dag geworden. Hierover straks meer.
Gisteren ben ik dus de grens overgestoken en heb s'middags in Irun middagmaal genomen. Vanaf Bayonne ben je in Baskenland maar vanaf Irun is het overduidelijk. Baskisch versta ik geen fluit, Spaans eigenlijk ook niet maar met alle talen door elkaar lukt het soms wel. Wel al geleerd : Pintxo Pote = Happy Hour, alles aan 2 !
Ben dan ondanks alles (regen) toch nog tot in Donostia geraakt, een prachtige stad. Volgend jaar kom ik terug om de stad te bezoeken als culturele hoofdstad vanEuropa.
De jeugdherberg ligt op de route, dat valt al mee én er is nog plaats. Een uurtje later is alles volzet. Ik denk dat het ook komt door de schoolkinderen die er ook verblijven, met de nodige decibels tot 11u.
Dus ontmoet ik hier ook mijn eerste collega's pelerins o.a. enkele Spanjaarden vertrokken uit Irun, een Limburger (Gert) die al 66 dagen onderweg is via omweggetje St-Jean-de-Pied?, Enzo de Italiaan en Geraldine de Irish girl. Ik zei dat Ierland mijn favorite land is en s'avonds kreeg ik een handvol kersen. Helaas ging ze niet naar Compo maar wel surfen en zwemmen.
Zo, ondanks de joelende kinderen, een boomzager en een laatkomer toch goed geslapen.
Deze morgen dus vroeg vertrokken en eigenlijk goed kunnen stappen en klimmen. Als opwarmer 45 minuten steil omhoog kan tellen, het brengt je lichaam wel meteen op temperatuur. Al een geluk dat ik mijn regenvestje niet droeg.
Jonge mensen vliegen me voorbij maar ik kom er ook wel en heb al meer dan 1000km in de voeten. Zo ook mijn schoenen, die vlugger slijten dan verwacht en dus eerstdaags vervangen dienen te worden.
In Oro een kleine scheepswerf/herstelling met helling tegen gekomen. Het doet toch altijd nog wel iets om dit te zien. Vanaf Zarautz, waar ik middagmaal heb gehad, naar Getaria is het ongeveer 5 km. Dit parcours loopt langs de kust over een prachtig aangelegde promenade, waarvan de leuning alleen al een fortuin heeft gekost: alles roestvrij!
In Getaria toch de Pelgrims hotel genomen wegens donkere luchten. En gelukkig maar, regen volgde al vlug. Wat blijkt nu, Geteria ken ik. Hier hebben wij al verbleven voor een overnachting, zie foto in bijlage. Vanaf hier is het drie dagen na elkaar ongeveer 20 km alvorens we Guernica bereiken. Hier plan ik een rustdag, vooral ook om het Baskisch museum, de trots van de Basken te bezoeken.
Wifi aanwezig en dus zit ik mijn blog bij te werken. Vanavond gaan eten met een Duitse die voor mij brood heeft meegebracht van de winkel, wel na 21u. (als het maar niet te laat wordt)
Of mijn Belgische vriend en de twee Ierse dames meegaan zal ik straks wel zien. Nu nog even controleren of de was droog is.
Tot volgende
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: flinke klim om te starten; kleine smalle huppelpaadjes; 787 km om aan te moedigen; nostalgie scheepshelling; promenade van 4 km; nog al geweest!
Beste Lezers,
Buenos Dias, yes ik zit in Spanje! Eerst de grens over in Hendaye-Irun over de oude spoorwegbrug. Deze keer geen verkeerd spoor genomen!
Via Pasai San Pedro tot in San Sebastian geraakt. Hier ben ik via de toeristische dienst tot in de jeugdherberg gesukkeld. Hier dan voor het eerst collega's pelgrims ontmoet. Alle talen door elkaar, Spaans, Italiaans, Frans en soms woorden Nederlands vlaams! Moe en nat maar tevreden vlug een douche en de was en gaan eten. Gelukkig vanmiddag al warm gegeten in Irun want om 7u45 heb je in Spanje enkel tapa's.
Morgen proberen om Geteria of zelfs Zumaia te bereiken.
En nu rust!!
Grtjes
Peregrinus Hugo
Dag 41 begon voor mij om 07u net zoals de regen. Precies om het moment dat ik de voordeur opende vielen de eerste druppels. Alsof het zo moest zijn op de dag dat ik mijn kleine tentje achterliet. Vermits ik nu van refuge naar albergo trek moet alle ballast overboord. (wat een woord) De lieve dame aan de balie had me de raad gegeven om in Bayonne de bus te nemen tot voorbij Sidart Izarbel vermits er buiten de stad niet veel te zien en beleven valt. Tenzij je van industrie en flatgebouwen houdt kan ik dit bevestigen. In Bayonne heb ik wel de oude stad doorlopen en alzo in de kathedraal aanbeland. Daar zat een gids van de genootschap die me een stapel A4' tjes bezorgde en de daarbij uitgesponnen uitleg. En de tampon heb ik ook gekregen van Marisa. Marisa is de gids en de tampon staat in mijn stempelboekje.
De route was vlug gevonden in Erretegia maar de wijzers en vlaggetjes zijn klein, moeilijk te vinden en soms helemaal afgebleekt. Hierdoor is het bijzonder goed opletten om er geen te missen. Alhoewel, aan werkzaamheden ben ik het spoor toch bijster geraakt. En het was dan nog aan een spoorweg overgang dat het pijltje recht door wees. Na een tijdje begint er dan iets te dagen maar geen nood in het volgende dorp staat er weer een of een wegwijzer naar St-Jean-de-Luz. Er stond helemaal niks maar wel twee heren onder een paraplu. De ene vraagt of ik iets zoek én of hij kan helpen. Ik in mijn beste Frans: "Je suis à la recherche de la route vers Compostella mais trouve pas le moyen". Hij kon er mee lachen en wees de richting aan. Maar gaat hij verder... comp.... en wil je misschien de kerk niet eens zien. En beleefd als ik ben zeg ik volmondig ja. Attendre un peu, je vais prendre le clé. Tijdens dit wachten loop ik al eens rond de kerk, dus over het kerkhof en merk dat er geen recente datums meer voorkomen. Bij het betreden van de kerk is alles er pikdonker, maar na enig gemorrel lichten overal kleine peertjes op. Wat te voorschijn komt coupe le soufle, het prachtig afgewerkte koor en vooral ook de verschillende balkons, alles in hout. De man is burgemeester en is fier op het feit dat binnen de kerk nog steeds de dodenherdenking plaatsvindt van de oorlog. De gedenkplaat is niet verwijderd uit de kerk zoals overal elders in Frankrijk (wegens strikte scheiding kerk en staat). Wel zeg ik daarop dat het in mijn gemeente ook nog steeds zo gebeurd en dat de gedenkplaat van WOI er ook hangt. Dit zal ik bij thuiskomst zeker nog een verifieren alvorens de heer Ellisalde hiervan een foto door de mailen. Verder mag ik nog enige relikwie's bewonderen van eeuwenoude beelden, tot in de sakristie toe. Op het kerkhof toont hij me nog een speciale ronde steen die een graf merkten in vroegere tijden.
Nog steeds in de regen begeleid hij me tot op de juiste weg, niet alvorens op het gemeentehuis langs te gaan waar ik een Bulletin municipal ontvang om vanavond te kunnen lezen. Adressen worden nog gewisseld waarbij hij me vemeld dat zijn dochter volgend jaar naar Louvain komt studeren.
Na nog een aantal buien, onweder en natte voeten leg ik me rond 07u45 te rusten op een kamer in het dorpje Cibourne, nog steeds in Frankrijk. Spanje zal voor morgen zijn!
grtjes
Peregrinus Hugo
Foto's: kathedraal; zoek de camino wijzer; blaasjes; koor - zal Martine eens sturen voor goede foto's; Mort pour la Patrie; M. Ellissade
Gisteren 9 juni was het al 40 dagen geleden dat ik de deur achter me dicht heb getrokken. Als een toerist via Capbreton, Labenne en Ondres tot Tarnos gestapt alwaar ik al om 15u30 aankwam. Het was tevens mijn eerste refuge van de camino, eigenlijk een vakantie verblijf voor gezinnen, La Fôret des Landes. Er is voor pelerins een chalet voor vier personen voorzien en aangezien ik de enigste aanwezige ben dus helemaal voor mij alleen. Jammer genoeg (désolé) geen wifi wegens werken. Wel sta ik nu vermeld in de Livre d'Or als zevende bezoeker dit jaar.Dit betekend eigenlijk niet zo veel, wel belangrijker is dat ik nog steeds in een goede conditie verkeer en de vele kilometers goed kan verteren. Ben na het eten nog even tot het strand geweest en het minste dat je kan zeggen: indrukwekkend. Ook het gevoel van eenzaamheid en het gemis van het warme nest wordt door de wijdsheid sterk geaccentueerd. De grote oceaan en de kleine mens, het blijft "a mistery". Het is genieten en missen, het leven zoals het is.
Morgen hoop ik Spanje te bereiken en het tweede gedeelte van mijn camino aan te vatten. Ik hoop ook dat er is gereageerd op mijn doelstelling in verband met ATOR.
Blijkbaar weer iets verkeerds gedaan want het vorige berichtje is weer verdwenen. Opnieuw dan maar het berichtje van gisteren avond!
Deze morgen goed uitgeslapen op camping in Vieux-Boucau-les- Bains bij het vertrek na 09u. Vorige avond was Accueil niet meer bezet, enkel de mama liep nog even rond en vroeg mijn paspoort. En daar de eigenaar pas om 09u zijn kantoor opent kon ik dus later dan gewoonlijk op pad. Hierdoor zag ik een specht met zijn mooie kuif op een meter mijn tent passeren.
Eens op weg werd ik ingehaald door een andere wandelaar met rugzak, de eerste tot hier toe. Dit zegt alles over het aantal en niet over de snelheid. Het was een dame die er goed de pas inhield en waar ik een vijftal kilometer samen mee optrok. Ik schatte haar stapsnelheid op zo'n 5,5 km/u wat ze bevestigde. Dit komt overeen met mijn snelheid s'morgens, na de middag is het minder om dan na de siesta weer in stijgende lijn te gaan. Afijn haar rugzak weegt 10kg en ze stapt van hotel naar hotel. Dit jaar deed ze Arcachon - Biarritz en ze zou overmorgen (morgen dus) reeds aankomen. Tingting... ik zou ook... maar ik had beloofd om mijn blog bij te werken. Na anderhalf uur nam ik afscheid voor een kleine rustpauze.
Na de middag bereikte ik Hossegor en vond een hottelletje dat niet duur (51) en toch confortabel is. Dus na de was (Genie Gel express à la main) en de plas aan het werk op de PC.
Vannacht werd ik wakker van de jeuk. Waar in normaal geen last van heb heeft me nu toch flink te pakken: muggen die je niet hoort of ziet maar des de erger steken. Gelukkig is er nog Betnelan van "De Schelde". Heb gisteren avond nog een Fruit de mer gegeten, ook de dikke escargots.
Nu dus van Lac d'Hossegor naar Capbreton en verder naar Bayonne of St-Jean-de-Luz.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: Het wandelpad dat ik al enkele dagen volg is nog een spoorweg geweest van Souston naar Léon, vue sur lac d'Hossegor en mijn rugzak die binnenkort kleiner en lichter zal worden.
Zoals jullie gisteren konden vernemen vandaag alweer afscheid nemen. Peter en Gisela trekken terug richting Duitsland, Zwarte Woud, waar we toch wel eens zullen gaan wandelen. Het was wel later als gewoonlijk maar het verliep naar wens. De dame in Mezos die me rond 15u een schotel Bayonne hesp voorzette was de cornischons vergeten. Erger nog, ze had er geen meer. Vond ik eigenlijk geen ramp maar ter compensatie kreeg ik een appel en een appelsien. De twee flessen fris water smaakten goed evenals het kleine glaasje rood. En vermits het goed stapweer was ben ik maar verder gegaan tot Naboude, een plaatsnaam met twee huizen. Toeval wil dat er toch wel een persoon zijn tuin aan het begieten was. Dus heb ik mijn water voorraad kunnen aanvullen voor de nacht en volgende morgen. Een winkel de eerste uren zou er morgen niet inzitten. Mijn tentje kon precies in een spoor staan waar het redelijk vlak was.
Slaapwel en zie niet om.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: kruisbeelden in deze streek à volonté; bloemen voor Agnes XX
Vanmorgen (5 juni) vroeg op na een warme nacht zodat ik al om 11u in Biscarosse aankwam. Het was er juist marktdag zodat de (lege) voorraad terug op peil kon gebracht. Na de Siesta een zijweg genomen in de hoop dat die niet te ver van het rechte pad zou afwijken. En dat deed ie ook niet, wel kwam ik vrij dicht bij een vliegveld voor sportvliegtuigen. Hier zie ik plots 10 parachutisten uit de hemel opdagen. En dat juist op de dag dat mijn zoon Jorg zijn doop sprong heeft in Schaffen. (details van deze opwindende gebeurtenis volgen later wel)
In Parentis rust ik een tiental minuten uit, ook om uit te maken in welke richting ik verder wil. Naar Mezos is nog ver zonder kampeer mogelijkheden of naar Gastes waar een camping is.
Plots hoor ik mijn naam roepen en ja het zijn bekenden. Het ouder Duits echtpaar hebben me opgemerkt bij het voorbijrijden en zijn gedraaid. (zie ontmoeting in Le Gurp van 30/5) Ze vonden het jammer dat er geen gegevens waren uitgewisseld. Dit zouden we we bij deze niet meer laten gebeuren. Gisela vraagt waar ik heenga en op mijn antwoord dat ik in twijfel ben vraagt ze om mee te rijden naar Gastes. Ik krijg avondmaal, ontbijt en de belofte om me morgen terug af te zetten in Pontenx-les-Forges. Zo'n voorstel laat je niet liggen en hup, alles in de camper. In Gastes, aan het meer staat het vol met dit soort wagens (allé half vol, is nog geen seizoen). Na een gezellige babbel in mijn beste camping Duts, nog zwemmen, spelletje petanque en klaar maken voor de avond. De wind was al sterk komen opzetten, maar mijn tentje gaf geen krimp tot grote bewondering van Peter en Gisela. Tijdens de apero gaf Peter zijn spreuk nog eens ten beste (nu genoteerd!): Ihr ist communication nicht Wifi sonder Apero.
We aten witloof, volgens hen chicorei. Daarom de belofte om bij een wederzien witloof met hesp en patatpuree klaar te maken.
Ondanks de wind niet koud en rustig in de tent.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: zelfs de Ch'ti frites uit het Noorden zijn hier een lekkernij; Peter&Gisele: de Camper en een boorplatform, waarvan er in het meer en rondom meerdere zijn.
De camper is 22 jaar oud met 2500 atmosferische motor en heeft 233.000 km op de teller.
Het continentale ontbijt waarvan sprake in vorige editie was er een om eens goed te lachten. Gewoon Frans ontbijt ja, met een klein potje snippers appel, drie bijna niet te ontwarren stukjes appelsien en zowaar een nog kleiner blokje Kiwi. Toen ik opmerkte dat ik had betaald voor iets anders antwoordde de verantwoordelijke dat DIT het ontbijt was en dat hij geïsoleerd was (of was het désolé) en of ik misschien een appel wilde! Maak je niet druk, eet en we zien wel. De dag was toch prachtig begonnen met een schitterende zon, al mijn kleren droog en goed uitgerust. De overzet (de navette) was vrij stipt en op het water voelde het heerlijk aan.
En dus in Arcachon eerst op zoek naar een opticien. Mijn bril vertoonde een mankement aan de linker scharnier, het vijsje kwam er uit en zonder kan ik dit zelf niet meer herstellen. De vriendelijke man heeft en passant ook mijn glazen weer het gewone doorkijk vermogen gegeven. Arcachon dus: een drukke toeristen stad met een veelvoud van alles waar je je geld kwijt kan.
Aan het toeristen bureau vroeg ik een stadsplan, maar dat was te klein, enkel voor het centrum. Een oudere heer kwam me tegemoet en wees naar de schelp. Hij had de camino vanuit Frankrijk al zes maal gelopen, maar met niet zo'n rugzak, ha non hein. Hij vertelde dat het de moeite zou zijn gewoon de kust te volgen langs de stad zelf. Dit is eindelijk ten dele waar gebleken. Langs deze route was het 6 km verder maar passeerde ik wel de cathedraal en de oude stad. In een klein buurtwinkeltje (maar zowat alles te krijgen) inkopen gedaan, o.a. voldoende water. Om 10u30 was het al 26°C en dit zou al vlug oplopen tot rond de 30°C later op de dag en praktisch geen wind achter de duinen. Ik heb het geweten: langs de Dune du Pilat was het flink afzien. Aan een camping (La Salie) vroeg ik water (1liter was al op) en het meisje aan de balie bekeek met alsof ik mazelen had. De toezichter zei "maar natuurlijk", het is vandaag niet om te doen! Maar om te troosten vervolgde hij dat het vanaf nu enkel nog bergaf was tot Biscarosse. Wel dit is zoiets als met de wegwijzers, of het 12 of 10 km, het is wellicht iets in de buurt.
Doodop nam ik in Biscarosse Plage even een kijkje op de dijk om te genieten van de koelere wind en het verstuifde water door de golven. Ik moet zeggen dat de dijk iets unieks is in dit kuststadje, er is niet op gebouwd en is volledig groen met bankjes en douches.
Op Camping Sud zijn 1198 plaatsen! Gelukkig voor mij is het nog geen seizoen en zijn de sanitaire ruimten nog goed te benutten. Wel was de prijs (aan de kust hé) iets hoger en wifi apart te betalen (4 voor een uurtje). Teuten ja!
Vandaag zijn Les Landes begonnen, warm, lange rechte wegen door de bossen.
s'Avonds toch goede mosselen met friet gegeten.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's:
Sterke getijden in het Bassin; Cap Ferrat; Le Dune du Pilat vanuit de navette; Arcachon; de kathedraal en de Duinen tot in de bossen.
Plots besef ik dat het eigenlijk niet meer zover is tot aan de Spaanse grens. Dit komt door een ontmoeting met een dame die regelmatig (jaarlijks) alleen op stap gaat. (o.a. een deel van de compostela route Vézely tot St-Jean Pied-de-Port of zoals nu door de Landes van Arcachon naar Biarritz) Terwijl we een eindweegs samen stappen kom ik al vlug tot de conclusie dat deze mevrouw aan een gemiddelde van 5,5 km/u stapt. Met een rugzak van 10kg doet ze elke dag een kleine 30km en ze zal dan ook morgen in Bayonne/Biarritz aankomen. Tingting, ik stap ook 30 km per dag, dus ik kan ..... maar zoals beloofd moet ik vandaag mijn blog bijwerken. Zodoende zit ik nu in een hotellekke (51 met alles op en aan) aan mijn PC en is de afstand vandaag eerder beperkt. Niet getreurd, nog twee dagen aan een rustiger tempo zodat ik met frisse ledematen aan de Camino Norte kan beginnen.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: Er heeft een spoorweg bestaan van Souston naar Léon, wat nu een fietspad/wandelpad is; Lac d'Hossegor en mijn rugzak die overmorgen kleiner én lichter zal worden.
Beste lezers,
Heb nu 10 min gratis wifi. Het is al enkele dagen geleden dat jullie ist hebben vernomen. Morgen hoop ik een camping met wifi te bereiken op vrij korte afstand. Dan neem ik de tijd om eens rustig bij te werken. Althans dat os de planning maar zoals jullie ook weten worden plannen altijd gemaakt om te wijzigen. Zit nu in Vieux-Boucau-les-Bains ong 60 km van mijn camino.
That's all for today.
Grtjes
Peregrinus Hugo
Zand erover en voortdoen is wat ik vandaag heb gedaan. Vanmorgen vroeg vertrokken om dan ook vroeg te kunnen aankomen. Dat is dan ook gebeurd en rond 15u30 was ik in Cap Ferret. Nochtans leek het niet op te schieten, het ging niet vooruit. De vermoeiheid van gisteren was nog niet uit mijn lijf. Ik koos voor de kortste route langsheen le Bassin d'Arcachon langsheen de voorheen kleine plaatsjes. Vanaf Lège tot CF lijkt het nu een groot dorp/stad, en waarschijnlijk van hetzelfde aan de overkant, waar de verkavelingswoede goed heeft huisgehouden. Het oogt wel allemaal mooi. Dus als toerist dan maar de weg volgen en niet door de bossen.
In CF naar campings gevraagd bij de toeristische dienst en ja.. je kent het al. In ... daar kom ik van ...of op vier en een halve kilometer aan de Atlantische kust .. voor de surfers.
Bon misschien dan maar een CdH en ja ik kreeg een deftige folder met keuze uit CdH, hotels, huizen te huur en noem maar op. Na een grondige analyse van de verschillende mogelijkheden (prijzen) viel de keuze op een hotel. Voor 79 een kamer met een continentaal ontbijt inbegrepen zeg ik nu niet nee. CdH's waren er in vele categoriën: van 65 over 150 tot 250, in de laatste reeks was le Petit-déjeuner inclus!
Dus rond 16u was ik al bezig aan de was, die kon nog drogen aan het balkon in de zon.(heb ondertussen alles eens gedraaid)
Vanmorgen nog een fijne ontmoeting gehad. Een wagen stopt een eind voor me en een dame stapt uit en komt me tegemoet. Ze had me gisteren al opgemerkt maar kon niet stoppen wegens het verkeer. Deze morgen laat ik een stempel in mijn boekje plaatsen op de Mairie van Claouy (ja daarom) en de mevrouw die me hielp heeft de vorige mevrouw (die van de auto) verwittigd. Aan haar hals hing een zilveren schelpje, het verband met mijn grote schelp was meteen duidelijk. De Compo dame doet de tocht in stukken en was al in Santiago geweest. Ze wees me erop dat je s'morgens vroeg de laatste vijf kilometer moet aanvangen in Monte do Gozo omdat je dan een prachtig zicht hebt op de stad. Verder vroeg ze honderduit over mijn ervaringen, gewicht van de rugzak, afstanden enz. Na nog een Buon Camino vertrok ze terug niet zonder nog eens te toeteren.
En zopas heb ik al een mail ontvangen van Thérèse Leroy, die was naar Bordeaux geweest over huis en had al vast mijn mail adres uitgetest.
Morgen dus de overzet rond 09u30 want de eerste om 07u is te vroeg voor mijn ontbijt.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's vandaag: Le Bassin en de getijdewerking
Foto's van gisteren (wegens moe en geen goesting meer niet geplaatst): Lac Lacanau bij zonsondergang, Slapende zwaan, wegwijzers (soms tegengesteld), afwaterings kanaal door de duinen.
Vanmorgen niet te vlug opgestaan want het zou vandaag een rustige dag worden, ongeveer een goede 24 km stond op het programma.
Maar eerst, na de nodige inkopen op de mooie camping, nog even langs gaan naar Thérèse. Dit is de dame die me gisteren tot aan de camping had gebracht. Ze had ook gevraagd om nog eens langs te komen. Bij aankomst in haar straat, de rue des Cleimatitis, was er eerst geen gehoor aan het hek. Iets verder in de straat was er nog een hekje en hier trof ik haar aan werkend in de tuin.
Thérèse Leroy, zoals haar naam voluit is, vroeg me op de koffie. Graag voldeed ik aan het verzoek en in de kleine keuken waren we al vlug aan de praat. Eerst over Compo, afstand, gewicht enz. Daarna over haarzelf. Al veertig jaar kwam ze vanuit Bordeaux naar Longarisse. Ze woond daar in het oude stadje dat nu onder de verkavelingsdruk enorm is
uitgebreid met veel grotere woningen. Het hare is van hout evanals de enkele uitbreidingen die werden gedaan voor de kinderen en kleinkinderen. Dat ze nu weduwe is en daarom de tuin en het huis alleen onderhoud (haar werkjas vertoonde vele vlekken). En eigenlijk is ze Bretonse, haar ouders verhuisden naar Bordeaux.
De tocht zelf was mooi, langs lac Lacanau, het canal de Lège ou du Porge (afwateringskanalen om de streek droog te krijgen). Enkel hadden de routes van St-Jakob wel beter kunnen zijn. Mooi is goed maar om daarom de pelgrim daarom ook nog eens te straffen is erover. Zand, zand.. vele kilometers aan een stuk doet geen deugd aan de spieren. Daarom wou ik een andere route, de GR8. Wel daar had ik spijt van want die liep niet zoals gepland in de juiste richting. Van armoede dan maar terug (7 km extra) en St-Jakob gevolgd. (is dit straf?) zodat ik laat op de camping aankwam. Hier toch nog goed gewassen en gegeten.
Morgen dan naar Cap Ferret en eventueel de dag erop de overzet. In ieder geval zeker niet meer dan 25 km, beloofd!
Beste Lezers,
Beste Lezers,
