Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
11-06-2015
Donostia
Beste Lezers,
Buenos Dias, yes ik zit in Spanje! Eerst de grens over in Hendaye-Irun over de oude spoorwegbrug. Deze keer geen verkeerd spoor genomen!
Via Pasai San Pedro tot in San Sebastian geraakt. Hier ben ik via de toeristische dienst tot in de jeugdherberg gesukkeld. Hier dan voor het eerst collega's pelgrims ontmoet. Alle talen door elkaar, Spaans, Italiaans, Frans en soms woorden Nederlands vlaams! Moe en nat maar tevreden vlug een douche en de was en gaan eten. Gelukkig vanmiddag al warm gegeten in Irun want om 7u45 heb je in Spanje enkel tapa's.
Morgen proberen om Geteria of zelfs Zumaia te bereiken.
En nu rust!!
Grtjes
Peregrinus Hugo
Dag 41 begon voor mij om 07u net zoals de regen. Precies om het moment dat ik de voordeur opende vielen de eerste druppels. Alsof het zo moest zijn op de dag dat ik mijn kleine tentje achterliet. Vermits ik nu van refuge naar albergo trek moet alle ballast overboord. (wat een woord) De lieve dame aan de balie had me de raad gegeven om in Bayonne de bus te nemen tot voorbij Sidart Izarbel vermits er buiten de stad niet veel te zien en beleven valt. Tenzij je van industrie en flatgebouwen houdt kan ik dit bevestigen. In Bayonne heb ik wel de oude stad doorlopen en alzo in de kathedraal aanbeland. Daar zat een gids van de genootschap die me een stapel A4' tjes bezorgde en de daarbij uitgesponnen uitleg. En de tampon heb ik ook gekregen van Marisa. Marisa is de gids en de tampon staat in mijn stempelboekje.
De route was vlug gevonden in Erretegia maar de wijzers en vlaggetjes zijn klein, moeilijk te vinden en soms helemaal afgebleekt. Hierdoor is het bijzonder goed opletten om er geen te missen. Alhoewel, aan werkzaamheden ben ik het spoor toch bijster geraakt. En het was dan nog aan een spoorweg overgang dat het pijltje recht door wees. Na een tijdje begint er dan iets te dagen maar geen nood in het volgende dorp staat er weer een of een wegwijzer naar St-Jean-de-Luz. Er stond helemaal niks maar wel twee heren onder een paraplu. De ene vraagt of ik iets zoek én of hij kan helpen. Ik in mijn beste Frans: "Je suis à la recherche de la route vers Compostella mais trouve pas le moyen". Hij kon er mee lachen en wees de richting aan. Maar gaat hij verder... comp.... en wil je misschien de kerk niet eens zien. En beleefd als ik ben zeg ik volmondig ja. Attendre un peu, je vais prendre le clé. Tijdens dit wachten loop ik al eens rond de kerk, dus over het kerkhof en merk dat er geen recente datums meer voorkomen. Bij het betreden van de kerk is alles er pikdonker, maar na enig gemorrel lichten overal kleine peertjes op. Wat te voorschijn komt coupe le soufle, het prachtig afgewerkte koor en vooral ook de verschillende balkons, alles in hout. De man is burgemeester en is fier op het feit dat binnen de kerk nog steeds de dodenherdenking plaatsvindt van de oorlog. De gedenkplaat is niet verwijderd uit de kerk zoals overal elders in Frankrijk (wegens strikte scheiding kerk en staat). Wel zeg ik daarop dat het in mijn gemeente ook nog steeds zo gebeurd en dat de gedenkplaat van WOI er ook hangt. Dit zal ik bij thuiskomst zeker nog een verifieren alvorens de heer Ellisalde hiervan een foto door de mailen. Verder mag ik nog enige relikwie's bewonderen van eeuwenoude beelden, tot in de sakristie toe. Op het kerkhof toont hij me nog een speciale ronde steen die een graf merkten in vroegere tijden.
Nog steeds in de regen begeleid hij me tot op de juiste weg, niet alvorens op het gemeentehuis langs te gaan waar ik een Bulletin municipal ontvang om vanavond te kunnen lezen. Adressen worden nog gewisseld waarbij hij me vemeld dat zijn dochter volgend jaar naar Louvain komt studeren.
Na nog een aantal buien, onweder en natte voeten leg ik me rond 07u45 te rusten op een kamer in het dorpje Cibourne, nog steeds in Frankrijk. Spanje zal voor morgen zijn!
grtjes
Peregrinus Hugo
Foto's: kathedraal; zoek de camino wijzer; blaasjes; koor - zal Martine eens sturen voor goede foto's; Mort pour la Patrie; M. Ellissade
Gisteren 9 juni was het al 40 dagen geleden dat ik de deur achter me dicht heb getrokken. Als een toerist via Capbreton, Labenne en Ondres tot Tarnos gestapt alwaar ik al om 15u30 aankwam. Het was tevens mijn eerste refuge van de camino, eigenlijk een vakantie verblijf voor gezinnen, La Fôret des Landes. Er is voor pelerins een chalet voor vier personen voorzien en aangezien ik de enigste aanwezige ben dus helemaal voor mij alleen. Jammer genoeg (désolé) geen wifi wegens werken. Wel sta ik nu vermeld in de Livre d'Or als zevende bezoeker dit jaar.Dit betekend eigenlijk niet zo veel, wel belangrijker is dat ik nog steeds in een goede conditie verkeer en de vele kilometers goed kan verteren. Ben na het eten nog even tot het strand geweest en het minste dat je kan zeggen: indrukwekkend. Ook het gevoel van eenzaamheid en het gemis van het warme nest wordt door de wijdsheid sterk geaccentueerd. De grote oceaan en de kleine mens, het blijft "a mistery". Het is genieten en missen, het leven zoals het is.
Morgen hoop ik Spanje te bereiken en het tweede gedeelte van mijn camino aan te vatten. Ik hoop ook dat er is gereageerd op mijn doelstelling in verband met ATOR.
Blijkbaar weer iets verkeerds gedaan want het vorige berichtje is weer verdwenen. Opnieuw dan maar het berichtje van gisteren avond!
Deze morgen goed uitgeslapen op camping in Vieux-Boucau-les- Bains bij het vertrek na 09u. Vorige avond was Accueil niet meer bezet, enkel de mama liep nog even rond en vroeg mijn paspoort. En daar de eigenaar pas om 09u zijn kantoor opent kon ik dus later dan gewoonlijk op pad. Hierdoor zag ik een specht met zijn mooie kuif op een meter mijn tent passeren.
Eens op weg werd ik ingehaald door een andere wandelaar met rugzak, de eerste tot hier toe. Dit zegt alles over het aantal en niet over de snelheid. Het was een dame die er goed de pas inhield en waar ik een vijftal kilometer samen mee optrok. Ik schatte haar stapsnelheid op zo'n 5,5 km/u wat ze bevestigde. Dit komt overeen met mijn snelheid s'morgens, na de middag is het minder om dan na de siesta weer in stijgende lijn te gaan. Afijn haar rugzak weegt 10kg en ze stapt van hotel naar hotel. Dit jaar deed ze Arcachon - Biarritz en ze zou overmorgen (morgen dus) reeds aankomen. Tingting... ik zou ook... maar ik had beloofd om mijn blog bij te werken. Na anderhalf uur nam ik afscheid voor een kleine rustpauze.
Na de middag bereikte ik Hossegor en vond een hottelletje dat niet duur (51) en toch confortabel is. Dus na de was (Genie Gel express à la main) en de plas aan het werk op de PC.
Vannacht werd ik wakker van de jeuk. Waar in normaal geen last van heb heeft me nu toch flink te pakken: muggen die je niet hoort of ziet maar des de erger steken. Gelukkig is er nog Betnelan van "De Schelde". Heb gisteren avond nog een Fruit de mer gegeten, ook de dikke escargots.
Nu dus van Lac d'Hossegor naar Capbreton en verder naar Bayonne of St-Jean-de-Luz.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: Het wandelpad dat ik al enkele dagen volg is nog een spoorweg geweest van Souston naar Léon, vue sur lac d'Hossegor en mijn rugzak die binnenkort kleiner en lichter zal worden.
Zoals jullie gisteren konden vernemen vandaag alweer afscheid nemen. Peter en Gisela trekken terug richting Duitsland, Zwarte Woud, waar we toch wel eens zullen gaan wandelen. Het was wel later als gewoonlijk maar het verliep naar wens. De dame in Mezos die me rond 15u een schotel Bayonne hesp voorzette was de cornischons vergeten. Erger nog, ze had er geen meer. Vond ik eigenlijk geen ramp maar ter compensatie kreeg ik een appel en een appelsien. De twee flessen fris water smaakten goed evenals het kleine glaasje rood. En vermits het goed stapweer was ben ik maar verder gegaan tot Naboude, een plaatsnaam met twee huizen. Toeval wil dat er toch wel een persoon zijn tuin aan het begieten was. Dus heb ik mijn water voorraad kunnen aanvullen voor de nacht en volgende morgen. Een winkel de eerste uren zou er morgen niet inzitten. Mijn tentje kon precies in een spoor staan waar het redelijk vlak was.
Slaapwel en zie niet om.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: kruisbeelden in deze streek à volonté; bloemen voor Agnes XX
Vanmorgen (5 juni) vroeg op na een warme nacht zodat ik al om 11u in Biscarosse aankwam. Het was er juist marktdag zodat de (lege) voorraad terug op peil kon gebracht. Na de Siesta een zijweg genomen in de hoop dat die niet te ver van het rechte pad zou afwijken. En dat deed ie ook niet, wel kwam ik vrij dicht bij een vliegveld voor sportvliegtuigen. Hier zie ik plots 10 parachutisten uit de hemel opdagen. En dat juist op de dag dat mijn zoon Jorg zijn doop sprong heeft in Schaffen. (details van deze opwindende gebeurtenis volgen later wel)
In Parentis rust ik een tiental minuten uit, ook om uit te maken in welke richting ik verder wil. Naar Mezos is nog ver zonder kampeer mogelijkheden of naar Gastes waar een camping is.
Plots hoor ik mijn naam roepen en ja het zijn bekenden. Het ouder Duits echtpaar hebben me opgemerkt bij het voorbijrijden en zijn gedraaid. (zie ontmoeting in Le Gurp van 30/5) Ze vonden het jammer dat er geen gegevens waren uitgewisseld. Dit zouden we we bij deze niet meer laten gebeuren. Gisela vraagt waar ik heenga en op mijn antwoord dat ik in twijfel ben vraagt ze om mee te rijden naar Gastes. Ik krijg avondmaal, ontbijt en de belofte om me morgen terug af te zetten in Pontenx-les-Forges. Zo'n voorstel laat je niet liggen en hup, alles in de camper. In Gastes, aan het meer staat het vol met dit soort wagens (allé half vol, is nog geen seizoen). Na een gezellige babbel in mijn beste camping Duts, nog zwemmen, spelletje petanque en klaar maken voor de avond. De wind was al sterk komen opzetten, maar mijn tentje gaf geen krimp tot grote bewondering van Peter en Gisela. Tijdens de apero gaf Peter zijn spreuk nog eens ten beste (nu genoteerd!): Ihr ist communication nicht Wifi sonder Apero.
We aten witloof, volgens hen chicorei. Daarom de belofte om bij een wederzien witloof met hesp en patatpuree klaar te maken.
Ondanks de wind niet koud en rustig in de tent.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: zelfs de Ch'ti frites uit het Noorden zijn hier een lekkernij; Peter&Gisele: de Camper en een boorplatform, waarvan er in het meer en rondom meerdere zijn.
De camper is 22 jaar oud met 2500 atmosferische motor en heeft 233.000 km op de teller.
Het continentale ontbijt waarvan sprake in vorige editie was er een om eens goed te lachten. Gewoon Frans ontbijt ja, met een klein potje snippers appel, drie bijna niet te ontwarren stukjes appelsien en zowaar een nog kleiner blokje Kiwi. Toen ik opmerkte dat ik had betaald voor iets anders antwoordde de verantwoordelijke dat DIT het ontbijt was en dat hij geïsoleerd was (of was het désolé) en of ik misschien een appel wilde! Maak je niet druk, eet en we zien wel. De dag was toch prachtig begonnen met een schitterende zon, al mijn kleren droog en goed uitgerust. De overzet (de navette) was vrij stipt en op het water voelde het heerlijk aan.
En dus in Arcachon eerst op zoek naar een opticien. Mijn bril vertoonde een mankement aan de linker scharnier, het vijsje kwam er uit en zonder kan ik dit zelf niet meer herstellen. De vriendelijke man heeft en passant ook mijn glazen weer het gewone doorkijk vermogen gegeven. Arcachon dus: een drukke toeristen stad met een veelvoud van alles waar je je geld kwijt kan.
Aan het toeristen bureau vroeg ik een stadsplan, maar dat was te klein, enkel voor het centrum. Een oudere heer kwam me tegemoet en wees naar de schelp. Hij had de camino vanuit Frankrijk al zes maal gelopen, maar met niet zo'n rugzak, ha non hein. Hij vertelde dat het de moeite zou zijn gewoon de kust te volgen langs de stad zelf. Dit is eindelijk ten dele waar gebleken. Langs deze route was het 6 km verder maar passeerde ik wel de cathedraal en de oude stad. In een klein buurtwinkeltje (maar zowat alles te krijgen) inkopen gedaan, o.a. voldoende water. Om 10u30 was het al 26°C en dit zou al vlug oplopen tot rond de 30°C later op de dag en praktisch geen wind achter de duinen. Ik heb het geweten: langs de Dune du Pilat was het flink afzien. Aan een camping (La Salie) vroeg ik water (1liter was al op) en het meisje aan de balie bekeek met alsof ik mazelen had. De toezichter zei "maar natuurlijk", het is vandaag niet om te doen! Maar om te troosten vervolgde hij dat het vanaf nu enkel nog bergaf was tot Biscarosse. Wel dit is zoiets als met de wegwijzers, of het 12 of 10 km, het is wellicht iets in de buurt.
Doodop nam ik in Biscarosse Plage even een kijkje op de dijk om te genieten van de koelere wind en het verstuifde water door de golven. Ik moet zeggen dat de dijk iets unieks is in dit kuststadje, er is niet op gebouwd en is volledig groen met bankjes en douches.
Op Camping Sud zijn 1198 plaatsen! Gelukkig voor mij is het nog geen seizoen en zijn de sanitaire ruimten nog goed te benutten. Wel was de prijs (aan de kust hé) iets hoger en wifi apart te betalen (4 voor een uurtje). Teuten ja!
Vandaag zijn Les Landes begonnen, warm, lange rechte wegen door de bossen.
s'Avonds toch goede mosselen met friet gegeten.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's:
Sterke getijden in het Bassin; Cap Ferrat; Le Dune du Pilat vanuit de navette; Arcachon; de kathedraal en de Duinen tot in de bossen.
Plots besef ik dat het eigenlijk niet meer zover is tot aan de Spaanse grens. Dit komt door een ontmoeting met een dame die regelmatig (jaarlijks) alleen op stap gaat. (o.a. een deel van de compostela route Vézely tot St-Jean Pied-de-Port of zoals nu door de Landes van Arcachon naar Biarritz) Terwijl we een eindweegs samen stappen kom ik al vlug tot de conclusie dat deze mevrouw aan een gemiddelde van 5,5 km/u stapt. Met een rugzak van 10kg doet ze elke dag een kleine 30km en ze zal dan ook morgen in Bayonne/Biarritz aankomen. Tingting, ik stap ook 30 km per dag, dus ik kan ..... maar zoals beloofd moet ik vandaag mijn blog bijwerken. Zodoende zit ik nu in een hotellekke (51 met alles op en aan) aan mijn PC en is de afstand vandaag eerder beperkt. Niet getreurd, nog twee dagen aan een rustiger tempo zodat ik met frisse ledematen aan de Camino Norte kan beginnen.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: Er heeft een spoorweg bestaan van Souston naar Léon, wat nu een fietspad/wandelpad is; Lac d'Hossegor en mijn rugzak die overmorgen kleiner én lichter zal worden.
Beste lezers,
Heb nu 10 min gratis wifi. Het is al enkele dagen geleden dat jullie ist hebben vernomen. Morgen hoop ik een camping met wifi te bereiken op vrij korte afstand. Dan neem ik de tijd om eens rustig bij te werken. Althans dat os de planning maar zoals jullie ook weten worden plannen altijd gemaakt om te wijzigen. Zit nu in Vieux-Boucau-les-Bains ong 60 km van mijn camino.
That's all for today.
Grtjes
Peregrinus Hugo
Zand erover en voortdoen is wat ik vandaag heb gedaan. Vanmorgen vroeg vertrokken om dan ook vroeg te kunnen aankomen. Dat is dan ook gebeurd en rond 15u30 was ik in Cap Ferret. Nochtans leek het niet op te schieten, het ging niet vooruit. De vermoeiheid van gisteren was nog niet uit mijn lijf. Ik koos voor de kortste route langsheen le Bassin d'Arcachon langsheen de voorheen kleine plaatsjes. Vanaf Lège tot CF lijkt het nu een groot dorp/stad, en waarschijnlijk van hetzelfde aan de overkant, waar de verkavelingswoede goed heeft huisgehouden. Het oogt wel allemaal mooi. Dus als toerist dan maar de weg volgen en niet door de bossen.
In CF naar campings gevraagd bij de toeristische dienst en ja.. je kent het al. In ... daar kom ik van ...of op vier en een halve kilometer aan de Atlantische kust .. voor de surfers.
Bon misschien dan maar een CdH en ja ik kreeg een deftige folder met keuze uit CdH, hotels, huizen te huur en noem maar op. Na een grondige analyse van de verschillende mogelijkheden (prijzen) viel de keuze op een hotel. Voor 79 een kamer met een continentaal ontbijt inbegrepen zeg ik nu niet nee. CdH's waren er in vele categoriën: van 65 over 150 tot 250, in de laatste reeks was le Petit-déjeuner inclus!
Dus rond 16u was ik al bezig aan de was, die kon nog drogen aan het balkon in de zon.(heb ondertussen alles eens gedraaid)
Vanmorgen nog een fijne ontmoeting gehad. Een wagen stopt een eind voor me en een dame stapt uit en komt me tegemoet. Ze had me gisteren al opgemerkt maar kon niet stoppen wegens het verkeer. Deze morgen laat ik een stempel in mijn boekje plaatsen op de Mairie van Claouy (ja daarom) en de mevrouw die me hielp heeft de vorige mevrouw (die van de auto) verwittigd. Aan haar hals hing een zilveren schelpje, het verband met mijn grote schelp was meteen duidelijk. De Compo dame doet de tocht in stukken en was al in Santiago geweest. Ze wees me erop dat je s'morgens vroeg de laatste vijf kilometer moet aanvangen in Monte do Gozo omdat je dan een prachtig zicht hebt op de stad. Verder vroeg ze honderduit over mijn ervaringen, gewicht van de rugzak, afstanden enz. Na nog een Buon Camino vertrok ze terug niet zonder nog eens te toeteren.
En zopas heb ik al een mail ontvangen van Thérèse Leroy, die was naar Bordeaux geweest over huis en had al vast mijn mail adres uitgetest.
Morgen dus de overzet rond 09u30 want de eerste om 07u is te vroeg voor mijn ontbijt.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's vandaag: Le Bassin en de getijdewerking
Foto's van gisteren (wegens moe en geen goesting meer niet geplaatst): Lac Lacanau bij zonsondergang, Slapende zwaan, wegwijzers (soms tegengesteld), afwaterings kanaal door de duinen.
Vanmorgen niet te vlug opgestaan want het zou vandaag een rustige dag worden, ongeveer een goede 24 km stond op het programma.
Maar eerst, na de nodige inkopen op de mooie camping, nog even langs gaan naar Thérèse. Dit is de dame die me gisteren tot aan de camping had gebracht. Ze had ook gevraagd om nog eens langs te komen. Bij aankomst in haar straat, de rue des Cleimatitis, was er eerst geen gehoor aan het hek. Iets verder in de straat was er nog een hekje en hier trof ik haar aan werkend in de tuin.
Thérèse Leroy, zoals haar naam voluit is, vroeg me op de koffie. Graag voldeed ik aan het verzoek en in de kleine keuken waren we al vlug aan de praat. Eerst over Compo, afstand, gewicht enz. Daarna over haarzelf. Al veertig jaar kwam ze vanuit Bordeaux naar Longarisse. Ze woond daar in het oude stadje dat nu onder de verkavelingsdruk enorm is
uitgebreid met veel grotere woningen. Het hare is van hout evanals de enkele uitbreidingen die werden gedaan voor de kinderen en kleinkinderen. Dat ze nu weduwe is en daarom de tuin en het huis alleen onderhoud (haar werkjas vertoonde vele vlekken). En eigenlijk is ze Bretonse, haar ouders verhuisden naar Bordeaux.
De tocht zelf was mooi, langs lac Lacanau, het canal de Lège ou du Porge (afwateringskanalen om de streek droog te krijgen). Enkel hadden de routes van St-Jakob wel beter kunnen zijn. Mooi is goed maar om daarom de pelgrim daarom ook nog eens te straffen is erover. Zand, zand.. vele kilometers aan een stuk doet geen deugd aan de spieren. Daarom wou ik een andere route, de GR8. Wel daar had ik spijt van want die liep niet zoals gepland in de juiste richting. Van armoede dan maar terug (7 km extra) en St-Jakob gevolgd. (is dit straf?) zodat ik laat op de camping aankwam. Hier toch nog goed gewassen en gegeten.
Morgen dan naar Cap Ferret en eventueel de dag erop de overzet. In ieder geval zeker niet meer dan 25 km, beloofd!
Ook hier is het niet al te warm, allé voor de inwoners en toeristen dan toch. voor mij is het eigenlijk ideaal,niet te warm, de zon komt er niet stralend doorheen en toch een goede 19 à 21 graden. Lekker stapweertje!
Vandaag is er niet bijster veel gebeurd. Deze morgen om 06u op, enkel het buitenzeil was een nog nat van de nachtelijke regenbui. Ondanks dat het een hele dag dreigend bleef vanuit de hoogte enkel vanavond enkele kleine druppeltjes maar geen erg voor het opstellen van de tent.
Door een mooie omgeving gestapt en pas om 10u45 een eerste ontmoeting gehad. Juist toen ik zat te rusten en te overpeinzen dat zo eens een dag niemand zien toch een vreemde ervaring zou zijn verscheen om de bocht een koppel wandelaars. Van toen af zijn er nog een aantal fietsers gepasseerd, bijna allemaal Duitsers die hier in de streek al in voldoende aantal op verlof zijn. Velen komen hier om te surfen of het te leren, surfscholen genoeg.
Net zoals in Hourtin of Carcans-Plage is er in Lacanau-Océan vooral toeristische bedrijvigheid met aangepaste campings. Gezien de ervaring van gisteren vroeg ik aan een Française (kun je toch wel zien hoor) of er nog campings in de buurt zijn. Euh, ja aan de andere kant van het dorp. In de richting van het Zuiden (mijn richting remember) was er nog een voor Longarisse aan het meer van Lacanau. Doorheen de bossen kon dat er nog wel bij.
Maar zegt Thérèse (lief mevrouwtje die ook haar inkopen in de supermarché doet) als je nog even wacht (ik moet nog naar de bakker) zet ik je daar wel af. Een half uurtje later sta ik dan ook voor de Accueil waar een vriendelijk man me verteld dat de camping zeker open is.
Ook de prijs valt best mee, zeker voor een Pelegrin (mijn boekje lag al op de balie) was er korting voorzien. Hij begon op zijn PC te tokkelen en haalde een factuur uit de printer: 10,60! Terug buiten dacht ik aan wifi. Geen probleem zei hij ik geef je een kaart voor drie uur. Gratuit!
Dus na de was en de plas zit ik hier nu in de baby ruimte aan het net (electrisch en inter) op kosten van de zeer goede en propere camping Le Teddey in 33680 Lacanau/Longarisse. Dus als jullie ooit in deze streek verzeild geraken, slecht één adres voor een camping.
Foto's in bijlage: zo ziet een surf dorp en het strand eruit om 07u s'morgens / lange mooie paden doorheen de bossen / de was drogen op het strand van Carcans-Plage tijdens de siesta.
Zoals steeds vrij vroeg op pad, zeker nu er niks moet drogen. In Montlivet-les-Bains voorraad in slagen voor twee dagen. Ik ben niet meer zeker of er nog wel een camping is of zal zijn in Le Pin-Sec of verder in Houtin-Plage. Onderweg weeral veel courage gekregen, mensen die me dit toe wensen. Een Nederlands koppel (C&C uit Castricum) reed naar Compo met de fiets en waren op 17 mei vertrokken. Zij bleven een hele tijd bij me en het was leuk. Verder ging ik langs een pad dichtbij de duinen door het bos. Dit was wel een heel karwei daar het pad ofwel te zanderig werd of bijna was dicht gegroeid. Afijn, weeral meegemaakt maar daardoor begon ook de afstand te wegen. Zoals voorzien geen camping in L-P-S en nog 6 extra km.
Maar in Le Houtin was de camping OPEN. En wat voor een: vijf sterren aub. De prijs is navenant 24,60 zonder wifi, extra 5! Ik ben dan toch properkes gewassen net zoals mijn kleren, en heb nog goed gegeten ook.
Zal na 32 km alweer blij zijn dat ik onder zeil kan. En dat gaat seffens gebeuren.
Ik heb me trouw aan de opdracht van vandaag gehouden en me heeeeeel rustig gehouden.
Enkel wat op de laptop getokkeld om de blog wat te fatsoeneren en that's it.
Nu nog rustig eens rondwandelen en nog wat rusten alvorens nog eens aan den innerlijken te denken. En daarna, wel, vroeg onder de wol om nog wat te... rusten. (hoeveel keer heb ik het woord ...... gebruikt?)
Morgen steek ik de baai van de Gironde in Royan over om dan de tocht door de Landes aan te vangen.
Ik hou jullie zoveel mogelijk op de hoogte.
s'Avonds nog een partijtje jeux de boules gespeeld: Les Belges contre Les Français. Mijne maat is een Marseillans en gehuwd met een Belgische van nabij Bergen. Zoals je weet is deze stad Culturele hoofstad van Europa net zoals Marseille twee jaar geleden. Het Belgische probleem kwam alweer ter sprake. De partij petanque begon goed maar eindigde toch op 5-13 in mijn nadeel. En het was ook tijd om te gaan slapen.
s'Morgens vroeg (30 mei) op om naar Royan te stappen, een goede twee uurtjes. Zo ben ik zeker op tijd om de overzet naar Le Verdon te nemen. Hier zie je al van ver de richting aanwijzers voor de route St-Jacques. Mooie omgeving voor de stappen, zeker als je ook over de duinen langs de vloedlijn kan lopen. Heerlijk die zoute lucht en het geluid van de goven.
In Le Gurp was de camping gesloten maar ertegenover was een recreatie plein met vele sport mogelijkheden o.a. carting. Hier was een hok met een legplank, een stoel en een dak: prima voor mij temeer er ook nog stromend water met douche en wc twintig meter verder gelegen was. Zelfs het stopcontact deed het, alle batterijen weeral vol. Wifi kon ook gratis maar enkel voor tien minuten, en dat gaat vlug.
Een Duits ouder koppel (met camper) en een Duits jonger koppel met tent en fiets lagen er ook. Het ouder echtpaar nodigde ons uit voor de aperitief, wat een fijne ontmoeting opleverde.
Zoals voorzien was het een prachtige en warme nacht. De was hing droog aan de leuning en de tent was zowel binnen als buiten droog, klaar om ingepakt te worden. Bij het inpakken er voor gezorgd dat de zware onderdelen terug onderaan konden. Op hoop van zegen.
Dus eerst naar Beauvoir voor inkopen, al vlug 5 km, daarna nog een koffie op het dorpsplein. Spijtig dat je voor vleeswaren bent aangewezen op een groot warenhuis. Niet alleen dat ik hiervoor een extra km moest lopen maar omdat de producten hier luchtdicht zijn verpakt. Hierdoor blijven ze langer fris en vers in de rugzak.
Voor de veiligheid heb ik voor de route naar St-Jean d'Angely gekozen. Hier kon ik zeker een warme middagmaaltijd krijgen en vlugger een lift versieren. Zo rond 11u30 (kon ik nog steeds zonder rugproblemen) begon ik mijn duim op te steken. En in Tout-Y-Faut (!) kreeg ik zowaar een lift. Een BMW rijder nam me mee. Deze persoon was op weg naar een kokschool om examen af te nemen. Het was dan ook een ex-kok die zijn zaak had verkocht en leraar was geworden. Dus op de middag zat ik aan tafel om een lekker visje met rijst te verorberen. Langs de Charente kwam ik dan weer op gang om de resterende 17 km naar St-Savinien aan te vatten. Maar de laatste 8 km kwam de rugpijn weer opzetten. Ik was dan ook meer dan tevreden dat de camping juist over de rivier bleek te liggen. Eindelijk rust, dacht ik.
De camping zelf bleek geen voltreffer te zijn. Eigenlijk was deze niet voorzien voor tenten, te merken aan de vele banden sporen van campers of caravans. Dus het werd een zoektocht naar een vlak stukje grasland. Ook de sanitaire ruimte liet veel te wensen over, om dan nog van de prijs te zwijgen. (17,60 - voor mij 15, zonder sejour ou taxes)
Wel van een goede nachtrust kan ik niet spreken en slecht gerecupereerd was ik om 7u al op pad. Ditmaal wist ik dat er wel een goed bedje op komst was. Ik had met Christel en Tom afgesproken in Pont-de-Abbé d'Arnoult. Gezien de vrij korte afstand was dit welgekomen en kom ik ook daar op de middag van een maaltijd genieten. Jammer was de camping aldaar nog gesloten. Daarop zijn we uitgeweken naar camping Walmone te Saint-Sulpice-de-Royan. Verder genoten van het gezelschap, de goede peekes met petatjes en kip, en vooral de goede zorgen. Mijn volledig uitzet ging in de wasmachine en was s'avonds al droog. (bedankt Tom voor het gebruik van de short) s'Avonds voor het slapen gaan werd ik dan nog door Christel onder handen genomen om mijn rug in te wrijven met Thermo Cream. Deed veel deugd in combinatie met een lekkere matras.
Bedankt C&T voor de goede en lieve zorgen.
Morgen neem ik een rustdag, kwestie van Les Landes (langsheen de Medoc!) goed door te komen om daarna de Camino Norte aan te vatten.
Net zoals gisteren een prachtige en warme nacht gehad, goed geslapen al was het maar voor een zestal uurtjes maar alles was droog inclusief de was. Het grastapijtje heeft er voor gezorgd dat ik toch goed uitgerust ben. Ook een dikke meevaller is de prijs: 4,36 alles inbegrepen!
Vermits ik al vroeg op pad was heb ik enkel maar een bakker gevonden. Een Croque Monsieur s'morgens om half acht smaakt ook wel als men honger heeft. Daarna nog een straffe koffie en hopen dat er in een van de volgende dorpen een winkeltje zou zijn. Enfin er is nog steeds het noodrantsoen, dus niet gepanikeerd. Drinken is bijna nooit een probleem. Bij het naderen van Beauvoir sur Niort kreeg ik wel degelijk rugproblemen. Bij het zoeken naar de oorzaak en het voortdurend verstellen van de vele linten aan de rugzak viel uiteindelijk mijne . De toplast was eigenlijk te groot waardoor het moeilijker is om het evenwicht te behouden en recht te lopen. Gevolg hiervan is dat de rugspieren dit schuin of scheef trekken willen corrigeren en voortdurend onder spanning staan. Op het einde van de dag zeggen dezelfde spieren dan ook voert en laten dit voelen door krampen. Bijna in Beauvoir aangekomen vroeg ik de weg naar de camping (als er al een was) en deze lag op een drietal km links van de route. De vriendelijke man heeft me met de wagen tot daar gebracht, een kleine eenvoudige camping municipale. Foto in bijlage toont de accueil waar de rekeningen worden gemaakt = 4,65. Met drie waren we aanwezig en de sanitaire ruimte beperkte zich tot het gedeelte van de minder validen. Uitleg van de opzichter: is ruimer en eenvoudig te onderhouden. En gelijk had hij, een zee van plaats zodat je gerief niet even nat is als jezelf onder de douche (lekker warm/heet).
Voorheen had ik in Prahecq gelukkig wel voorraad kunnen inslagen en een halve liter cola kunnen drinken, juist op tijd eigenlijk. Ge ziet alles komt altijd op zijn plaats en op tijd! Ook heb ik in deze village een stempel opgehaald, prachtig voor in mijn stempelboekje.
Vermits het goed en warm weer was weer eens alles wat ik niet droeg gewassen.
Tot hier alles in orde met de voeten en benen, de afstanden zijn op zich geen probleem. Wel moet ik oplossing vinden voor de rugklachten. Zien we morgen dan wel weer.
Als vanmorgen al getiteld is het nog steeds dag 25, zoals bij ons een vrij rustige dag wegens 2e Pinksterdag. Tegen de avond begon de drukte op de D 938 wel toe te nemen. Zit nu op camping in St-Maixant-l'Ecole op een 20 km van Niort. Als je naar het zuiden rijdt via de A10 (vroeger N10 weet je nog?) naar Bordeaux passeer je er.
In deze stad is het nationale opleidings centrum voor onder officieren voor het leger.
Wegens laat vertrokken deze morgen (iets na tienen) ook vrij laat aangekomen (iets voor achten). De camping municipale is vrij proper en kost maar 4,36. Als ik hier dan nog de kosten van de aankopen vanmorgen bij reken kom ik om het totaal bedrag van 7,33 voor een dagje stappen door de Franse velden.
De zon is bijna onder en daarom trekt den deze ook maar zijn blaffeturen naar beneden.
grtjs
Peregrinus Hugo
Speciaal voor Louis, welke wagen is hier afgebeeld? En deze lammeren stonden muisstil!!!
Na de rustdag is er eigenlijk niet zo bijster veel gebeurd. Agnes is een dagje langer aan mijn zijde gebleven, nee niet voor te stappen, wel om voor mij nog een hotelletje te kiezen. (De uitbater is die nacht grootvader geworden, echter geen beschuit met muisjes) Dit lag wel een eind van de route af maar dit maakt in afstand niks uit, nu loop ik een tweetal dagen schuin naar mijn getekende route terug. In het hotel kon je niet eten, er was wel een restaurantje in de buurt, enkel het plein oversteken. Gelukkig maar want de vrienden van de Gendarmerie stonden op de hoek om alcohol testen uit te voeren. Het is niet dat dit voor ons in enigermate van toepassing zou geweest kunnen zijn!
Zondag dan, Pinksteren, volgt het echte afscheid. s'Morgens na de inkopen nemen we afscheid
op hetzelfde plein maar nu zonder de vrienden. Ondanks Pinksteren is er toch een eethuis open rond de middag. Na de Siesta stap ik nog eens flink door. Rond 19u begin ik uit te kijken naar een geschikte tent plaats. Het laatste dorp om nog te passeren is Chalandray en als ik uit het bos kom denk ik er te zijn. Verbaast kijk ik echter op de toegang van "Camping du Bois de Saint Hilaire". Aan de balie verschijnt een dame die me in "Frans - French" verwelkomd. Het blijkt een Engels koppel te zijn die hier wonen. Van een aangename verassing gesproken. Enfin, goed geslapen op een zeer vlakke ondergrond en goed verfrist voor de volgende dag. Vandaag dus eerst in het dorp, vlakbij, nog wat eten aanschaffen en hup naar St-Maixant l'ecole, een tiental km van St-Christophe.
Beste Lezers,
