Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
02-06-2015
Les Sables
Beste Lezers,
Vanmorgen niet te vlug opgestaan want het zou vandaag een rustige dag worden, ongeveer een goede 24 km stond op het programma.
Maar eerst, na de nodige inkopen op de mooie camping, nog even langs gaan naar Thérèse. Dit is de dame die me gisteren tot aan de camping had gebracht. Ze had ook gevraagd om nog eens langs te komen. Bij aankomst in haar straat, de rue des Cleimatitis, was er eerst geen gehoor aan het hek. Iets verder in de straat was er nog een hekje en hier trof ik haar aan werkend in de tuin.
Thérèse Leroy, zoals haar naam voluit is, vroeg me op de koffie. Graag voldeed ik aan het verzoek en in de kleine keuken waren we al vlug aan de praat. Eerst over Compo, afstand, gewicht enz. Daarna over haarzelf. Al veertig jaar kwam ze vanuit Bordeaux naar Longarisse. Ze woond daar in het oude stadje dat nu onder de verkavelingsdruk enorm is
uitgebreid met veel grotere woningen. Het hare is van hout evanals de enkele uitbreidingen die werden gedaan voor de kinderen en kleinkinderen. Dat ze nu weduwe is en daarom de tuin en het huis alleen onderhoud (haar werkjas vertoonde vele vlekken). En eigenlijk is ze Bretonse, haar ouders verhuisden naar Bordeaux.
De tocht zelf was mooi, langs lac Lacanau, het canal de Lège ou du Porge (afwateringskanalen om de streek droog te krijgen). Enkel hadden de routes van St-Jakob wel beter kunnen zijn. Mooi is goed maar om daarom de pelgrim daarom ook nog eens te straffen is erover. Zand, zand.. vele kilometers aan een stuk doet geen deugd aan de spieren. Daarom wou ik een andere route, de GR8. Wel daar had ik spijt van want die liep niet zoals gepland in de juiste richting. Van armoede dan maar terug (7 km extra) en St-Jakob gevolgd. (is dit straf?) zodat ik laat op de camping aankwam. Hier toch nog goed gewassen en gegeten.
Morgen dan naar Cap Ferret en eventueel de dag erop de overzet. In ieder geval zeker niet meer dan 25 km, beloofd!
Ook hier is het niet al te warm, allé voor de inwoners en toeristen dan toch. voor mij is het eigenlijk ideaal,niet te warm, de zon komt er niet stralend doorheen en toch een goede 19 à 21 graden. Lekker stapweertje!
Vandaag is er niet bijster veel gebeurd. Deze morgen om 06u op, enkel het buitenzeil was een nog nat van de nachtelijke regenbui. Ondanks dat het een hele dag dreigend bleef vanuit de hoogte enkel vanavond enkele kleine druppeltjes maar geen erg voor het opstellen van de tent.
Door een mooie omgeving gestapt en pas om 10u45 een eerste ontmoeting gehad. Juist toen ik zat te rusten en te overpeinzen dat zo eens een dag niemand zien toch een vreemde ervaring zou zijn verscheen om de bocht een koppel wandelaars. Van toen af zijn er nog een aantal fietsers gepasseerd, bijna allemaal Duitsers die hier in de streek al in voldoende aantal op verlof zijn. Velen komen hier om te surfen of het te leren, surfscholen genoeg.
Net zoals in Hourtin of Carcans-Plage is er in Lacanau-Océan vooral toeristische bedrijvigheid met aangepaste campings. Gezien de ervaring van gisteren vroeg ik aan een Française (kun je toch wel zien hoor) of er nog campings in de buurt zijn. Euh, ja aan de andere kant van het dorp. In de richting van het Zuiden (mijn richting remember) was er nog een voor Longarisse aan het meer van Lacanau. Doorheen de bossen kon dat er nog wel bij.
Maar zegt Thérèse (lief mevrouwtje die ook haar inkopen in de supermarché doet) als je nog even wacht (ik moet nog naar de bakker) zet ik je daar wel af. Een half uurtje later sta ik dan ook voor de Accueil waar een vriendelijk man me verteld dat de camping zeker open is.
Ook de prijs valt best mee, zeker voor een Pelegrin (mijn boekje lag al op de balie) was er korting voorzien. Hij begon op zijn PC te tokkelen en haalde een factuur uit de printer: 10,60! Terug buiten dacht ik aan wifi. Geen probleem zei hij ik geef je een kaart voor drie uur. Gratuit!
Dus na de was en de plas zit ik hier nu in de baby ruimte aan het net (electrisch en inter) op kosten van de zeer goede en propere camping Le Teddey in 33680 Lacanau/Longarisse. Dus als jullie ooit in deze streek verzeild geraken, slecht één adres voor een camping.
Foto's in bijlage: zo ziet een surf dorp en het strand eruit om 07u s'morgens / lange mooie paden doorheen de bossen / de was drogen op het strand van Carcans-Plage tijdens de siesta.
Zoals steeds vrij vroeg op pad, zeker nu er niks moet drogen. In Montlivet-les-Bains voorraad in slagen voor twee dagen. Ik ben niet meer zeker of er nog wel een camping is of zal zijn in Le Pin-Sec of verder in Houtin-Plage. Onderweg weeral veel courage gekregen, mensen die me dit toe wensen. Een Nederlands koppel (C&C uit Castricum) reed naar Compo met de fiets en waren op 17 mei vertrokken. Zij bleven een hele tijd bij me en het was leuk. Verder ging ik langs een pad dichtbij de duinen door het bos. Dit was wel een heel karwei daar het pad ofwel te zanderig werd of bijna was dicht gegroeid. Afijn, weeral meegemaakt maar daardoor begon ook de afstand te wegen. Zoals voorzien geen camping in L-P-S en nog 6 extra km.
Maar in Le Houtin was de camping OPEN. En wat voor een: vijf sterren aub. De prijs is navenant 24,60 zonder wifi, extra 5! Ik ben dan toch properkes gewassen net zoals mijn kleren, en heb nog goed gegeten ook.
Zal na 32 km alweer blij zijn dat ik onder zeil kan. En dat gaat seffens gebeuren.
Ik heb me trouw aan de opdracht van vandaag gehouden en me heeeeeel rustig gehouden.
Enkel wat op de laptop getokkeld om de blog wat te fatsoeneren en that's it.
Nu nog rustig eens rondwandelen en nog wat rusten alvorens nog eens aan den innerlijken te denken. En daarna, wel, vroeg onder de wol om nog wat te... rusten. (hoeveel keer heb ik het woord ...... gebruikt?)
Morgen steek ik de baai van de Gironde in Royan over om dan de tocht door de Landes aan te vangen.
Ik hou jullie zoveel mogelijk op de hoogte.
s'Avonds nog een partijtje jeux de boules gespeeld: Les Belges contre Les Français. Mijne maat is een Marseillans en gehuwd met een Belgische van nabij Bergen. Zoals je weet is deze stad Culturele hoofstad van Europa net zoals Marseille twee jaar geleden. Het Belgische probleem kwam alweer ter sprake. De partij petanque begon goed maar eindigde toch op 5-13 in mijn nadeel. En het was ook tijd om te gaan slapen.
s'Morgens vroeg (30 mei) op om naar Royan te stappen, een goede twee uurtjes. Zo ben ik zeker op tijd om de overzet naar Le Verdon te nemen. Hier zie je al van ver de richting aanwijzers voor de route St-Jacques. Mooie omgeving voor de stappen, zeker als je ook over de duinen langs de vloedlijn kan lopen. Heerlijk die zoute lucht en het geluid van de goven.
In Le Gurp was de camping gesloten maar ertegenover was een recreatie plein met vele sport mogelijkheden o.a. carting. Hier was een hok met een legplank, een stoel en een dak: prima voor mij temeer er ook nog stromend water met douche en wc twintig meter verder gelegen was. Zelfs het stopcontact deed het, alle batterijen weeral vol. Wifi kon ook gratis maar enkel voor tien minuten, en dat gaat vlug.
Een Duits ouder koppel (met camper) en een Duits jonger koppel met tent en fiets lagen er ook. Het ouder echtpaar nodigde ons uit voor de aperitief, wat een fijne ontmoeting opleverde.
Zoals voorzien was het een prachtige en warme nacht. De was hing droog aan de leuning en de tent was zowel binnen als buiten droog, klaar om ingepakt te worden. Bij het inpakken er voor gezorgd dat de zware onderdelen terug onderaan konden. Op hoop van zegen.
Dus eerst naar Beauvoir voor inkopen, al vlug 5 km, daarna nog een koffie op het dorpsplein. Spijtig dat je voor vleeswaren bent aangewezen op een groot warenhuis. Niet alleen dat ik hiervoor een extra km moest lopen maar omdat de producten hier luchtdicht zijn verpakt. Hierdoor blijven ze langer fris en vers in de rugzak.
Voor de veiligheid heb ik voor de route naar St-Jean d'Angely gekozen. Hier kon ik zeker een warme middagmaaltijd krijgen en vlugger een lift versieren. Zo rond 11u30 (kon ik nog steeds zonder rugproblemen) begon ik mijn duim op te steken. En in Tout-Y-Faut (!) kreeg ik zowaar een lift. Een BMW rijder nam me mee. Deze persoon was op weg naar een kokschool om examen af te nemen. Het was dan ook een ex-kok die zijn zaak had verkocht en leraar was geworden. Dus op de middag zat ik aan tafel om een lekker visje met rijst te verorberen. Langs de Charente kwam ik dan weer op gang om de resterende 17 km naar St-Savinien aan te vatten. Maar de laatste 8 km kwam de rugpijn weer opzetten. Ik was dan ook meer dan tevreden dat de camping juist over de rivier bleek te liggen. Eindelijk rust, dacht ik.
De camping zelf bleek geen voltreffer te zijn. Eigenlijk was deze niet voorzien voor tenten, te merken aan de vele banden sporen van campers of caravans. Dus het werd een zoektocht naar een vlak stukje grasland. Ook de sanitaire ruimte liet veel te wensen over, om dan nog van de prijs te zwijgen. (17,60 - voor mij 15, zonder sejour ou taxes)
Wel van een goede nachtrust kan ik niet spreken en slecht gerecupereerd was ik om 7u al op pad. Ditmaal wist ik dat er wel een goed bedje op komst was. Ik had met Christel en Tom afgesproken in Pont-de-Abbé d'Arnoult. Gezien de vrij korte afstand was dit welgekomen en kom ik ook daar op de middag van een maaltijd genieten. Jammer was de camping aldaar nog gesloten. Daarop zijn we uitgeweken naar camping Walmone te Saint-Sulpice-de-Royan. Verder genoten van het gezelschap, de goede peekes met petatjes en kip, en vooral de goede zorgen. Mijn volledig uitzet ging in de wasmachine en was s'avonds al droog. (bedankt Tom voor het gebruik van de short) s'Avonds voor het slapen gaan werd ik dan nog door Christel onder handen genomen om mijn rug in te wrijven met Thermo Cream. Deed veel deugd in combinatie met een lekkere matras.
Bedankt C&T voor de goede en lieve zorgen.
Morgen neem ik een rustdag, kwestie van Les Landes (langsheen de Medoc!) goed door te komen om daarna de Camino Norte aan te vatten.
Net zoals gisteren een prachtige en warme nacht gehad, goed geslapen al was het maar voor een zestal uurtjes maar alles was droog inclusief de was. Het grastapijtje heeft er voor gezorgd dat ik toch goed uitgerust ben. Ook een dikke meevaller is de prijs: 4,36 alles inbegrepen!
Vermits ik al vroeg op pad was heb ik enkel maar een bakker gevonden. Een Croque Monsieur s'morgens om half acht smaakt ook wel als men honger heeft. Daarna nog een straffe koffie en hopen dat er in een van de volgende dorpen een winkeltje zou zijn. Enfin er is nog steeds het noodrantsoen, dus niet gepanikeerd. Drinken is bijna nooit een probleem. Bij het naderen van Beauvoir sur Niort kreeg ik wel degelijk rugproblemen. Bij het zoeken naar de oorzaak en het voortdurend verstellen van de vele linten aan de rugzak viel uiteindelijk mijne . De toplast was eigenlijk te groot waardoor het moeilijker is om het evenwicht te behouden en recht te lopen. Gevolg hiervan is dat de rugspieren dit schuin of scheef trekken willen corrigeren en voortdurend onder spanning staan. Op het einde van de dag zeggen dezelfde spieren dan ook voert en laten dit voelen door krampen. Bijna in Beauvoir aangekomen vroeg ik de weg naar de camping (als er al een was) en deze lag op een drietal km links van de route. De vriendelijke man heeft me met de wagen tot daar gebracht, een kleine eenvoudige camping municipale. Foto in bijlage toont de accueil waar de rekeningen worden gemaakt = 4,65. Met drie waren we aanwezig en de sanitaire ruimte beperkte zich tot het gedeelte van de minder validen. Uitleg van de opzichter: is ruimer en eenvoudig te onderhouden. En gelijk had hij, een zee van plaats zodat je gerief niet even nat is als jezelf onder de douche (lekker warm/heet).
Voorheen had ik in Prahecq gelukkig wel voorraad kunnen inslagen en een halve liter cola kunnen drinken, juist op tijd eigenlijk. Ge ziet alles komt altijd op zijn plaats en op tijd! Ook heb ik in deze village een stempel opgehaald, prachtig voor in mijn stempelboekje.
Vermits het goed en warm weer was weer eens alles wat ik niet droeg gewassen.
Tot hier alles in orde met de voeten en benen, de afstanden zijn op zich geen probleem. Wel moet ik oplossing vinden voor de rugklachten. Zien we morgen dan wel weer.
Als vanmorgen al getiteld is het nog steeds dag 25, zoals bij ons een vrij rustige dag wegens 2e Pinksterdag. Tegen de avond begon de drukte op de D 938 wel toe te nemen. Zit nu op camping in St-Maixant-l'Ecole op een 20 km van Niort. Als je naar het zuiden rijdt via de A10 (vroeger N10 weet je nog?) naar Bordeaux passeer je er.
In deze stad is het nationale opleidings centrum voor onder officieren voor het leger.
Wegens laat vertrokken deze morgen (iets na tienen) ook vrij laat aangekomen (iets voor achten). De camping municipale is vrij proper en kost maar 4,36. Als ik hier dan nog de kosten van de aankopen vanmorgen bij reken kom ik om het totaal bedrag van 7,33 voor een dagje stappen door de Franse velden.
De zon is bijna onder en daarom trekt den deze ook maar zijn blaffeturen naar beneden.
grtjs
Peregrinus Hugo
Speciaal voor Louis, welke wagen is hier afgebeeld? En deze lammeren stonden muisstil!!!
Na de rustdag is er eigenlijk niet zo bijster veel gebeurd. Agnes is een dagje langer aan mijn zijde gebleven, nee niet voor te stappen, wel om voor mij nog een hotelletje te kiezen. (De uitbater is die nacht grootvader geworden, echter geen beschuit met muisjes) Dit lag wel een eind van de route af maar dit maakt in afstand niks uit, nu loop ik een tweetal dagen schuin naar mijn getekende route terug. In het hotel kon je niet eten, er was wel een restaurantje in de buurt, enkel het plein oversteken. Gelukkig maar want de vrienden van de Gendarmerie stonden op de hoek om alcohol testen uit te voeren. Het is niet dat dit voor ons in enigermate van toepassing zou geweest kunnen zijn!
Zondag dan, Pinksteren, volgt het echte afscheid. s'Morgens na de inkopen nemen we afscheid
op hetzelfde plein maar nu zonder de vrienden. Ondanks Pinksteren is er toch een eethuis open rond de middag. Na de Siesta stap ik nog eens flink door. Rond 19u begin ik uit te kijken naar een geschikte tent plaats. Het laatste dorp om nog te passeren is Chalandray en als ik uit het bos kom denk ik er te zijn. Verbaast kijk ik echter op de toegang van "Camping du Bois de Saint Hilaire". Aan de balie verschijnt een dame die me in "Frans - French" verwelkomd. Het blijkt een Engels koppel te zijn die hier wonen. Van een aangename verassing gesproken. Enfin, goed geslapen op een zeer vlakke ondergrond en goed verfrist voor de volgende dag. Vandaag dus eerst in het dorp, vlakbij, nog wat eten aanschaffen en hup naar St-Maixant l'ecole, een tiental km van St-Christophe.
Het weekend van Pinksteren staat voor de deur en ik moet eigenlijk zeggen dat ik de vurige tongen al lang heb gezien. Daarom word het tijd om na een deugd doende rustdag er weer in te vliegen, allé laagvliegen hé!
Na een gezellige avond met lekker eten, eend op drie wijzen, en voldoende wijn ben ik toch maar rond tienen onder de wol gegaan (is eens wat anders dan onder zeil).
Onze gastheer was al enkele tijd daarvoor verdwenen. Hij lag al op de zetel te slapen, lichtjes aangeschoten. Al van in de namiddag gingen de glaasjes wijn er vlotjes in en aan tafel was het precies water geworden, de ene na de andere fles werd geleegd, vooral door Jeroen. Zijn vrouw, Nelly, was rond de klok van zes aangekomen na het werk. Haar vriendelijke ogen spraken toen reeds voor zich, haar man had het Pinksterweekend goed ingezet.
Niettemin hebben we een uitermate gezellige avond doorgebracht met voldoende gespreks onderwerpen, vooral Nelly lijkt me een geëngageerd sociaal type. Jeroen daarentegen, die al 15 jaar in dit grote huis woont, trekt zich van de wereld niet zo veel meer aan. Enkel de B&B en de gasten zijn aandachtspunten, politiek of andere nieuws zijn van geen tel. Naar TV kijkt hij enkel naar voetbal. Volgens hem krijgen de Nederlanders schrik van de Belgen. Ik antwoord dat ze geen schrik krijgen maar al lang bang zijn om tegen ons af te gaan als een gieter. Hij geeft me gelijk.
Wat ook opvallend is is dat Jeroen na 15 jaar nog steeds de taal van Molière niet vlotjes onder de knie heeft terwijl Nelly totaal geen Nederlands spreekt en weinig begrijpt van onze taal.
Beiden lijken ze me echter wel goed overeen te komen.
Dus vandaag is het dag 23 en volgt er straks weer een afscheid. Wellicht iets minder emotioneel nu Agnes heeft gezien dat ik na drie weken nog geen stinkend wrak ben.
Het deed wel deugd om samen een dagje te hebben doorgebracht. (ook bedankt Marianne om Agnes te willen vergezellen)
Zo, nu dan nog ontbijt en hupsakee de zak terug op de rug, op naar Berthegon, Massognes enz. (of ergens in de buurt)
Zoals gemeld was het vandaag rustdag, alhoewel ik heel wat tijd om in het bijwerken van de blog heb gestoken, met veel plezier trouwens. (en het gaat vlotter met de PC dan met de tablet)
We zitten nu in chateau La Commanderie in L'Ile Bouchard, een B&B die door een vriendelijke Nederlander wordt gerund. We hebben een zeldzaam kasteeltje bezocht op de Indre, speciaal dorpje gaan bekijken. En natuurlijk heb ik mijn was gedaan die op zolder hangt te drogen.
Straks schuiven we hier dan ook aan tafel om morgen gezond en wel (bedankt Carolien VM voor de helende zalf) weer verder naar Compstela te trekken of te Marcheren in het Frans.
Na alweer een zilveren nachtje toch fris en monter weer op weg. Vandaag vertrokken onder een stralend zonnetje. In de loop van de morgen kwamen wolkjes de pret even bederven maar eigenlijk maakte deze het stappen aangenamer wegens niet te warm.
Op de middag gelukkig wel het magasin en de plaatselijke cafe/restaurant/bar/tabac open. Voor 12,50 een menu met voorgerecht, hoofschotel, desert en een 1/4 L wijn, dat heeft zich zeker laten smaken. Ook de tijd is voorbijgevlogen en voor ik er erg in had kom ik met dit mooie weer pas rond 15u aan mijn siesta beginnen. Niet erg, Cinq Mars la Pille was niet ver meer. Echter had Agnes al gebeld of ik al een B&B of hotel kon boeken. En zoals wel meer gebeurd, wel een mooie camping maar niet wat ik eigenlijk zocht. Goed dan maar de Loire over steken. De brug ligt vijf kilometer verder, vooruit dan maar. Ook hier weer niet het gezochte dus .... verder. Enkele kilometers voor Azay-le-Rideau zit ik aan een rond punt even uit te blazen en er komt een camionette langs die stopt op het zijweggetje. Bleek een man te zijn die me op de middag in het eethuis had gezien en had opgemerkt aan mijn Jacobs schelp. Daarom had deze man "Jean" een detour gemaakt om me aan te spreken. Hijzelf en zijn zoontje zijn ook bezig aan een tocht naar Compostela. Hij vroeg ook of hij me kon helpen. Ik vertelde dat ik zocht naar een slaapplaats om samen met mijn epousse te overnachten. Hij wou me naar Azay brengen omdat daar meerdere gepaste gelegenheden zijn. Zodus kwam ik vijf minuten later op de gepaste bestemming terecht om alsnog Agnes en Marianne aan een deftig onderkomen te helpen. (was voor mij ook goed uiteraard)
Na nog een biertje en het uitwisselen van enkele ervaringen ivm met wild camperen nam Jean afscheid.
In het hotel hebben we ons gedrieën dan nog van het avondmaal genoten alvorens onder de wol te kruipen.
Morgen plan ik een rustdag in, de boog kan niet altijd gespannen staan.
Koude nacht gehad, heb eerste keer met zilverpapier geslapen, hier bedoel ik dat ik een rescue dekentje heb gebruikt dat uitermate goed isoleert. Dus geen kou gehad, wel lekker fris bij het opstaan en het uit de tent kruipen. Op stap richting Neuvy-le-Roi waar ik hopelijk wel een winkeltje en eetcafetje zou vinden. Wel : noegabollen. Op woensdag is de winkel dicht en de cafe gaat slecht open om 16u30. We zien wel wat de namiddag brengt. Volgende ietofwat stadje van hetzelfde maar wel inlichting dat er een 7 tal kilometers verder wel een camping was. En deze was de moeite waard, goed uitgerust en voortreffelijke douche om moeite en kou weg te spoelen. Daar ook vastgesteld dat er een probleem was ivm met het doorsturen van berichtjes naar de blog via I-Phone.
Het thuisfront was al op de hoogte dat het touchscreen van de tablet gebarsten was. Maar mijn vriend Raoul F heeft zijn mini PC onmiddelijk getuned zodat een leek zoals ik er mee zou kunnen werken. Merci vriend!
Agnes komt me bezoeken en brengt dan het nodige mee. (Bactroban en papiertape voor mijn voeten - toch vergeten! , naaigerief voor de slaapzak - geen erg Dorien, enkel voorzorg! , een gerief voor herstellen van rugzak - uiteindelijk ligt het aan mij, zelf rugzak beter indelen!)
Vandaag genoten van de opdrogende regen in een dennenbos. Foto genomen op de middag met een streepje zon, drogen van de tent en de was, voor zover mogelijk.
Foto in bijlage is genomen in de buurt van Pernay en toont een wasplaats uit de tijd dat de was nog geslagen werd. Van dergelijke plaatsen vind je nog regelmatig ruines terug maar deze is nog goed intact, daarom wou ik deze foto plaatsen.
Beste Lezers,
Een bui is ok, twee ook nog maar nu komt de vijfde al opzetten. Gelukkig is mijn schelter al opgesteld en zijn alle werkzaamheden al achter de rug. Nochtans zag het er na de middag er eerder beroerd uit, cafeetje enkel s'avonds open, winkeltje woensdag gesloten. Gelukkig verkocht de bakker ook belegde broodjes. Ook een fles eau potable kon er af en mijn dag kon alweer niet meer stuk. Spijtig waren er geen campings in Neuvy-le-Roi nog in Neuilly-Pont-Pierre zodat er noodgedwongen nog een marske van 7 km bijkwam om in Sonzay op een pracht exemplaar terecht te komen. Je hoort me, ondanks de regen niet klagen.
Bij deze temp orageux zit ik liever iets veiliger. En nu naar binnen voor de volgende bui.
Morgen hoop ik Villandry te bereiken en Agnes te zien!
Grtjes
Peregrinus Hugo
Vandaag heb ik een ontmoeting gehad met een opmerkelijke man. Zoals je op bijgaande foto's kan zien bouwt deze man torens met afval of rest materialen, zonder gebruik van cement of enig ander voegmiddel. Toen ik enkele foto's maakte van de merkwaardige bouwsels kwam hij af en vroeg als eerste of ik mijn auto vergeten was. Goede insteker waardoor er onmiddelijk contact was. Hij was 79 jaar en al 19 jaar met "retraite". Dus in Frankrijk is de pensioenleeftijd 60 en het aantal dienstjaren min 35 jaar. Begin hier maar eens de discusieren over 67 leeftijd en 45 werkjaren. Allé, buiten zijn groenten tuin had deze man een rustgevende bezigheid die hij met veel plezier deed. We hadden een goede babbel over het leven, de jachtigheid ook en zeker in Frankrijn waar alles met de auto gebeurd. Een foto van hem bij zijn werken wou hij niet. Hij vroeg hoe ik terug zou komen vanuit Spanje (te voet?) kon ik antwoorden: hier heb ik nog twee en een halve maand tijd voor om over na te denken. Hier kon ook hij goed mee lachen.
Voor wat en wie wordt hier reclame gemaakt? Ik vond het alleszins een foto waard.
Volgende foto is deze van een post en telegrafie kantoor in een klein dorpje,Savigny sur Braye. Wat moet dat zijn en een grote stad!
Volgende mooie foto geef ik mee in samenspraak met ons Annemie. Ook voor haar doe ik de pelegrinage. Samen een lange en soms moeilijke weg maar de volhouder wint.Groetjes Annemie.
Terwijl ik dit tik geniet ik van een eenvoudige lasagna bolonaise. En zeggen dat ik vanmorgen nog vreesde een vastendag tegemoet te gaan.
Gisteren na de C d'H, na een typisch Frans ontbijt, onder een stralende zon de frisse morgen in. Regenwolken bedorven al vlug de pret voor de rest van de dag. Er kwam echter een ander zonnetje mijn dag opfleuren, Nadine en Chris die me een bezoekje brachten. Dat ze hiervoor een 400 km rijden over hadden is meer dan tof, het is super. Ook al was het een ontmoeting te velde, het deed niet minder deugd. Bedankt N&C.
s'Avonds rond 19u kreeg ik allerlei signalen dat het genoeg was, dus op zoek naar een geschikt plaatske. Tegen 20u had ik dit gevonden, goed afgeschermd van de wind en nieuwschierige blikken (ik stond wel op privé). Ondanks het goede plaatske kon ik niet voorzien dat de gebuur zowat een nachtwerker is. Tot na twaalven was er regelmatig wel eens geklop of geroep te horen. Ook kwamen twee gasten zo rond elven de ernaast liggende dreef opgewandeld zonder me evenwel op te merken. Gezien het een klare nacht was ging de temperatuur gevoelig naar beneden. Ik ben er in geslaagd om geen twee keer uit mijn tent te komen. Het windjakje heb ik aangekregen na vele moeilijke bewegingen en enkele rust pauzes. Ge raad het al, amper geslapen, nog minder uitgerust kwam ik moeilijk op gang. Het was dus vrij kil zodat ik nog een derde laagje heb aangedaan maar de bakker zijn bagette was warm vers. Nu nog een petit magasin of een épicerie en we konden verder. Drie uur verder en enkele dorpen doorlopen maar geen van beiden gezien. Tegen de middag (om 07u vertrokken) begon de maag in opstand te komen. Op het grotere Villebon was mijn hoop dan gevestigd maar ook noppes. "Ici n'est plus rien". Onmidelijk de kar gekeerd en naar Illiers-Combray gegaan. Hier een grotere Match gevonden en en surplus 4 km verder een goede camping. Tevreden dat ik hier ben aanbeland, een beetje uit de geplande route maar alle wegen leiden naar Compo.
Nog dit, de man van de B&B moest het vragen aan zijn vrouw want zij deed de zaak. Ik heb ze twee keer gezien, eerste keer om te zeggen dat het kon en dat ze ook de de was wou doen en de tweede keer om deze was te brengen.
Ik heb nu ook een plan en adresboek met campings, niet dat het er veel zijn in deze streken, maar zal mijn route toch wel bijsturen zonder van mijn beoogde doel af te wijken.
Om te eindigen: de zon is alweer van de partij en voor morgen goed weer voorspelling.
Peregrinus Hugo
foto's: een mairie uit den belle epoque, reclame voor welk beroep tentje uit het zicht.
Beste Lezers,
tongen al lang heb gezien. Daarom word het tijd om na een deugd doende rustdag er weer in te vliegen, allé laagvliegen hé!
Beste Lezers,
Beste Lezers,
Beste Lezers,
