Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
22-04-2013
Even uitwaaien.
We hebben geprofiteerd van het prachtige weer om even te gaan uitwaaien aan de Atlantische kust.
Meestal gaan wij naar Biscarosse, een rustig stadje met toch een paar winkeltjes en restaurantjes. Natuurlijk profiteerden we ervan om in de "Belgische" frituur te gaan eten. je wordt er echt in het Vlaams aangesproken al is de eigenaar geen rasechte Vlaming maar wel een ingeweken Italiaan die vroeger in Aarschot woonde.
Spijtig natuurlijk dat we dik 250km moeten rijden om Belgische frietjes met curryworsten te kunnen eten.
Ook de honden worden niet vergeten en krijgen direkt alle twee een kommetje met water
Dankzij het mooie weer konden we flink wat wandelen met de honden soms op het strand maar ook in de bossen en daar stond de brem in volle bloei en dat zag er echt prachtig uit!
Al van toen we hier pas woonden wou Rudy aan de oprijlaan een mooie rij lavendel planten.
Uiteindelijk werden er "Indische lelie" bomen geplant met daartussen oleander struiken. Maar i.p.v. te groeien kropen die oleanders precies terug de grond in Iedere winter sneuvelde er wel een struik en in de zomer groeiden ze ook al niet. Er bleven nu nog 2 struiken over en de knoop werd door gehakt, er moest en zou lavendel komen... en dus had Rudy voor de winter een hele hoop lavendel gestekt.
En nu staan ze er dus, nog piepklein, je ziet ze nauwelijks staan, maar hopelijk zullen de lavendelplantjes het beter doen dan de oleanders!
Toen we 8 jaar geleden dit huis kochten hadden we nooit kunnen denken wat voor werken we hier nog allemaal voor de boeg hadden.
We zagen enkel de mooie kanten van het huis, de mogelijkheden tot uitbreiding, het uitzicht, de omvang van de tuin....
Het was maar toen we hier echt woonden dat we beetje bij beetje ontdekten wat we wilden veranderen en hoe we verbeteringen konden aanbrengen.
Ondertussen zijn de meeste grote werkzaamheden achter de rug en hebben het huis, de tuin en de terrassen een ware metamorfose ondergaan, maar ieder jaar opnieuw wordt Rudy zijn lijstje nog steeds aangevuld met klusjes die tijdens de wintermaanden worden uitgevoerd.
Zo was er het muurtje rond het kleine terras, waar bij hevige regen de grond allemaal wegspoelde, en de voegen rond het terras zelf die ook niet netjes waren afgewerkt.
Kerim had van de chef in het restaurant 2 "botjes" mee gekregen voor onze honden. Wel ze hebben er hun plezier al aan gehad en zullen er nog wel een tijdje zoet mee zijn!
Op één van onze wandelingen deze week zagen we de eerste wilde orchideetjes in bloei staan.
Het is de "Orchis mascula" één van de vroege bloeiers. Het is een vrij kleine orchidee, niet meer dan 10 à 20 cm hoog maar door zijn opvallende kleur zie je hem gemakkelijk staan tussen het gras.
Ieder jaar opnieuw staan wij bewonderd naar die prachtige bloemetjes te kijken. Je ziet ze hier vrij veel staan maar het is net als alle andere wilde orchideën een beschermde bloem.
Vandaag moest Kerim naar Bordeaux voor zijn Biometrisch paspoort. Dankzij de "Flying kit missies" ( wat een mooie naam ) konden de vingerafdrukken en de speciale foto's nu in Bordeaux genomen worden ipv in Parijs!
We werden op het ereconsulaat in Bordeaux hartelijk verwelkomt met koffie en Belgische pralines, door Vanessa, die we kenden van op de Vlaamse etentjes, en die daar werkt.
We hadden verwacht dat dat daar een toeloop zou zijn, maar niets was minder waar. Kerim mocht dadelijk naar binnen en binnen de 2 minuten was alles geregeld! En dan te weten dat je hiervoor dus normaal gezien naar Parijs moet rijden!!!
Enfin, Nils was ook mee naar Bordeaux, die is hier een weekje op vakantie, en dus ging ik daarna met mijn 2 zonen nog lekker shoppen! 's Morgens toen we juist aankwamen was de zon van de partij, maar tegen dat we uit de eerste winkel kwamen was het weeral aan't miezeren! Je kan echt niet geloven hoe kotsbeu we dat sombere natte weer zijn! En wij niet alleen, iedere bewoner hier in het zuid - westen heeft het nu echt wel gehad met dat rotweer. Maar, er is hoop ... vanaf morgen zou het nu echt, ja, echt mooi weer worden, met volle zon en minstens 20°! Laat ons hopen dat het waar is en dat het niet voor 1 dag is.
Ondanks het mindere weer genoten we toch van het shoppen en vooral onze Kerim liet zich eens goed gaan. Hij is volop bezig om een garderobe aan te schaffen voor zijn 3 maanden in Zuid-Afrika. Blijkbaar gelden voor het werken met de cheeta's toch wat kledingvoorschriften en ja er moest dus heelveel nieuws gekocht worden.
's Middags gingen we samen lekker lunchen en tegen 15u reden we terug richting huis. Nils dropten we onderweg in Agen bij zijn beste vriend, Nicolas. Die gingen vanavond samen voetballen en Nils blijft daar dan een nachtje slapen. Morgen komt hij dan weer terug en dan nog 2 dagen en zijn weekje in Frankrijk zit er weeral op.
Ook dit is een "voor" en "na", maar dan wel van Kerim na een bezoek aan kapsalon mama
Het was kiezen volgens de chef in het restaurant, ofwel een "toque" dragen in de keuken, ofwel naar de kapper gaan en dus was de keuze bij Kerim snel gemaakt
Toen we hier pas kwamen wonen waren er al wat plekjes met een soort rode "schimmel-zwam" op die muur, waarschijnlijk omdat die aan de noordkant ligt en dan ook nog eens onder de bomen, waar dus geen zon aan kan.
Ondertussen had zich dat uitgebreid over praktisch gans de muur. Tijd dus om de muur met de hoge druk reiniger te lijf te gaan. Nu alles opgedroogd is ziet het er weer heel wat netter uit!
Na een weekje onderbreking door het bezoek van kinderen en kleinkinderen is Rudy weer volop in actie geschoten om nog wat klusjes af te werken tegen dat het nieuwe seizoen begint.
Vanaf dit jaar zullen de petanquespelers ook als het donker wordt verder kunnen spelen want Rudy heeft voor licht gezorgd bij de petanquebaan!
Ook aan de notenboom heeft hij een extra lamp gehangen om wat extra sfeer te creëren
Vanmorgen heel vroeg vertrokken Siem & Sara met de tweeling terug richting België.
T'is toch wel raar nu het hier ineens terug zo rustig is in huis.
Gelukkig heeft Kerim vandaag zijn vrije dag, zodat die toch wat leven in de brouwerij brengt.
Ondertussen is die volop plannen aan't maken om na zijn studies (eind juni heeft hij gedaan) voor een paar maanden naar Zuid-Afrika te trekken om als vrijwilliger te werken in een project met cheeta's. Dat zal dan even iets helemaal anders worden dan in de keuken staan
We hebben altijd geweten dat hij na zijn studies niet lang meer bij ons zou blijven en ja de plannen zijn dus nu heel concreet aan't worden en i.p.v. direct naar België te trekken zal hij iets verdere horizonten opzoeken.
Met wat vertraging zijn de klokken dan toch ook in Auradou langs geweest. Eigenlijk hebben de klokken gewoon gewacht op een prachtige zonnige dag, want paaseieren brengen als het regent, dat is toch echt niet leuk!
Nore was er als de pinken bij om alle eitjes te rapen en Lenn deed wel mee maar was vlug afgeleid door andere leuke dingen in de tuin. trappen op en af gaan is immers zoveel leuker dan paaseitjes rapen.
Achteraf paaseitjes opeten vonden ze dan wel weer alle twee super!
In België is de paasvakantie begonnen (hier moet Kerim nog een maand wachten!) en dus zijn Siem en Sara hier met Lenn en Nore.
Vorig jaar toen ze hier waren waren het nog echte baby's en Lenn deed zijn eerste pogingen om te kruipen. Ondertussen zijn het al echte peutertjes en ze dartelen vrolijk rond. Dat wil natuurlijk ook zeggen dat je ze constant in de gaten moet houden, vooral Nore is een "snelle" en ze is nergens bang voor.
Het is natuurlijk een hele verandering zo'n twee woelwatertjes in huis, maar af en toe kunnen ze ook heel braaf en ongelooflijk schattig zijn, vooral als ze elkaar kusjes geven!
De eerste stageweek van Kerim was er één met hindernissen.
Op weg naar Lauzerte had hij zijn eerste aanrijding met de auto, gelukkig zonder veel erg. Alleen de linkerzijspiegel is aan flarden, en Kerim was niet in fout. Een vrouw was serieus uit de bocht gegaan maar gelukkig had Kerim het zien aankomen en kon hij haar nog grotendeels ontwijken.
Gisteren zou hij dan naar huis komen, ik dacht in de namiddag, en toen hij hier 's avonds nog steeds niet was begonnen we ons toch serieus ongerust te maken. Na ettelijke telefoontjes die natuurlijk niet beantwoord werden, belde hij uiteindelijk toch om te zeggen dat het maar na de avondservice was dat hij naar huis kwam.
Een half uurtje later, het was dan 23u, terug telefoon. Hij had blijkbaar toch wat overstuur na zijn accidentje dinsdag, zijn sleutels op het contact laten zitten en de auto afgesloten. Hij kon dus niet meer in zijn auto!
En ja, of wij de reservesleutel konden brengen naar Lauzerte.
Nu moet je weten dat hij de GPS mee had en dat het restaurant waar hij werkt NIET makkelijk te vinden is, en al zeker niet in de pikkedonker.
Ik dus vlug op internet een wegbeschrijving gezocht en wij dus met z'n tweeën op weg voor een ritje van 3 kwartier, naar een restaurant waar we nog nooit geweest waren, zonder straat en huisnummer, want ja dat kennen ze hier niet op de boeren buiten!
Enfin gelukkig was onze zoon al te voet tot Lauzerte dorp gestapt, om 12u 's nachts en in de pikkedonker zodat we hem daar konden oppikken.
Dan zijn we samen tot aan het restaurant gereden en, neen, dat zouden wij NOOIT gevonden hebben, zo afgelegen dat dat ligt!
Op de koop toe werd ik ook nog kei misselijk in de auto van het bochtige parcours ( de zenuwen zullen ook wel een rol gespeeld hebben)
Allez, we zijn dan in't terug naar huis rijden maar gewoon onze Kerim gevolgd en we waren tegen 1u45 's nachts eindelijk terug thuis.
Hij is nu vrij tot zaterdagnamiddag en 's avonds moet hij weer gaan werken.
Ieder jaar in de lente krijgt ons terras een serieuze kuisbeurt. De hogedrukreiniger wordt boven gehaald en ik ben drie dagen zoet met het afspuiten van alle terrassen. We hebben hier natuurlijk wel ettelijke m² terrassen liggen
Maar daarna is alles weer tip top proper en kunnen alle ligstoelen, tafels, stoelen en parasols weer buiten gezet worden.
Terwijl in België de sneeuw nog maar pas gesmolten is en het nog steeds berekoud is, genieten wij hier van het warm lente zonnetje.
En als de zon schijnt dan komen de bloemetjes in de tuin natuurlijk beter tot zijn recht.
De helleborus die je hier overal in het wild ziet staan en waar we 7 jaar geleden enkele plantjes van in onze tuin geplant hebben, staat in al zijn glorie mooi te wezen. Ondertussen hebben de plantjes zich enorm uitgezaaid en staan er tientallen mini helleborusjes klaar om uitgeplant te worden.
De borders kleuren paars en geel.
En zoals elke lente zie je in onze tuin bijna geen gras meer staan, het gras zit verstopt tussen massa's wilde Muscari's (blauwdruifjes), mooie madeliefjes en hier en daar wat paardebloemen.
Gisteren kwamen we met de Belgische Bourgondiërs al voor de 3de keer samen. Voor ons was het niet ver rijden want de gastvrouw en gastheer waren onze buren, Ginette en Jean-Jacques. We werden heel hartelijk ontvangen en alles was tot in de puntjes verzorgd.
Alhoewel Ginette altijd beweert dat ze niet goed kan koken heeft ze het tegendeel bewezen. Alles was perfect gelukt en het werd weer een grandioze namiddag.
Eigenlijk is ons groepje nog nooit voltallig geweest want Claude en Isabelle konden er nog geen enkele keer bij zijn. Hopelijk lukt het bij de volgende bijeenkomst wel!
Kerim begint vandaag aan zijn laatste stage. Hij gaat 5 weken werken in Hotel-restaurant "Le Belvédère" in Lauzerte.
(http://www.tabledubelvedere.com/)
Deze keer zit hij vrij dicht bij huis maar vermits het toch 45min rijden is zal hij wel ginder overnachten. Iedere dag 2 keer op en af geeft al gauw 3 uur in de auto en dat is er toch wat over.
Normaal moest hij maar maandag beginnen met zijn stage, maar ze zochten nog een extra (betaalde!) kracht voor in't weekend en dus hebben ze hem gevraagd om al 2 dagen te komen werken. Het zal nu weer afwachten worden of hij voor zijn 5 weken stagewerk iets gaat krijgen.
Het was dus vandaag weer eens valiezen pakken, ze waren nog niet uitgepakt van gisterenavond want hij was maar om 23u30 thuis van school.
Vanmorgen is hij nog vlug naar de dokter geweest voor zijn hoest die al weken aansleept (blijkbaar is het toch maar een "gewone" verkoudheid).
Dan moesten ook ineens nog vlug vlug alle papieren van zijn aanvraag voor een reis paspoort in orde gebracht worden!
Op de koop toe bleek dat de olie van zijn auto héél dringend moest vervangen worden dus kreeg hij nog rap les van Rudy. Kwestie dat'em voorbereid is tegen dat hij alleen gaat wonen
Enfin, zoals jullie misschien kunnen zien op de foto, de zon schijnt hier nog steeds, het is vandaag wel minder warm dan gisteren, maar we klagen niet. Naar't schijnt is't in den Belgique heel wat minder ...
Eindelijk, eindelijk zagen we de zon vandaag de ganse dag!
Er is hier al veel afgezaagd over het weer, de laatste dagen, weken, maanden! Iedereen is het erover eens, zo'n sombere winter hebben we hier nog nooit gehad. En elk gesprek begint met wat gemopper over het weer.
Dat het eens sneeuwt daar kunnen we mee leven, dat het koud is, dat hoort er ook bij, maar dat we de ganse winter de zon bijna niet gezien hebben, dat vinden we echt erg.
In ieder geval, vandaag scheen ze en het was genieten want als de zon hier schijnt dan geeft ze ook direct veel warmte.
Rudy heeft vandaag dan ook zijn siësta buiten gehouden en onze Rosso, die genoot ook van de warme zonnestralen!
We waren vanmiddag uitgenodigd om te komen eten bij Annette en Johan. We proberen iedere winter toch eens met elkaar af te spreken en we keken er dan ook naar uit om hen weer te zien.
Er bleken nog 2 Vlaamse koppels te komen, met Willy en Francine hadden we al eens kennis gemaakt op het Vlamingen etentje in Cahors, maar Paul en Yvette kenden we nog niet.
Het klikte en de sfeer zat er direct goed in. Zoals steeds was Johan de perfecte gastheer die iedereen op tijd en stond van drank voorzag en Annette had weer haar best gedaan in de keuken en zorgde voor een lekker diner van hapje tot dessert.
Zoals steeds als we in aangenaam gezelschap vertoeven vloog de tijd voorbij en ineens merkte iemand op dat het al begon donker te worden! Hoog tijd dus om terug richting Lot & Garonne te rijden want wij hadden 's namiddags telefoon gekregen van Kerim dat hij toch onverwachts van school naar huis kwam. Niet dat onze "jongste" zijn plan niet kan trekken, maar als hij dan al eens thuis is willen we hem toch wel graag even zien.
Au Cercle Des Chênes
Iedere winter sneuvelde er wel een struik en in de zomer groeiden ze ook al niet. Er bleven nu nog 2 struiken over en de knoop werd door gehakt, er moest en zou lavendel komen... en dus had Rudy voor de winter een hele hoop lavendel gestekt.
) konden de vingerafdrukken en de speciale foto's nu in Bordeaux genomen worden ipv in Parijs!
wensen wij u toch:
