Je kunt niet aan een volgend hoofdstuk in je leven beginnen als je het vorige hoofdstuk blijft herhalen.
Als ik mijn vorige blog nog eens lees besef ik hoe diep ik de voorbije weken heb gezeten. Dat is ook de reden waarom het zo lang heeft geduurd voor ik terug iets kon schrijven. Zelf toen ik thuis was had ik totaal geen energie en kon ik het mentaal niet aan. Ik moest me elke keer verplichten om uit de zetel te komen om toch maar iets van beweging te hebben. Ook de drain waar ze me mee naar huis stuurde was letterlijk en figuurlijk een blok aan mijn been. Gewoon het gedacht dat ik een douche moest nemen terwijl er een darmpje uit mijn buik hing maakte me misselijk. Ik voelde alsof ik een piloot was in een vliegtuig en aan het neerstorten was, loodrecht naar beneden. Of om het in bokstermen te zeggen. Ik lag tegen het canvas en de scheidsrechter had reeds tot 8 geteld. Ik kan me best voorstellen als je er op dat moment alleen voor staat je je laat gaan en is het gedaan. Gelukkig sta ik er niet alleen voor en dat heeft er voor gezorgd dat ik op een moment een klik kon maken. Hoe slecht alles verlopen was, hoe somber de toekomst er ook uitzag er was nog genoeg om door te gaan. Ook het moment dat de drain eruit mocht was voor mij heel belangrijk Eindelijk kon ik terug vrij bewegen, ook mentaal maakte het een serieus verschil. Dag per dag voelde ik mij sterker worden en ook de beslissing om niet maniakaal meer bezig te zijn met gezonde voeding zorgde ervoor dat mijn levenslust terug kwam. Fysiek was ik serieus verzwakt. Ik was namelijk 7 kg verloren en woog nog slecht 63.5kg. Gedaan met enkel verse groenten, fruit en vetarme producten te eten. Het was hoog tijd om caloriekes op te doen. Vandaag voel ik mij een heel ander persoon. Hoe slecht de vooruitzichten ook zijn, ik ben klaar om er tegenaan te gaan. Gisteren heb ik een gesprek gehad met mijn oncoloog. Het was een goed en eerlijk gesprek. Volgens hem kon ik er niet meer van genezen. Maar hij gaf mij tenminste niet de indruk dat ik in de korte keren mijn begrafenis moest regelen zoals enkele verpleegsters in het ziekenhuis. Op 8 oktober beginnen ze met een ander soort chemo om de ziekte zo lang mogelijk onder controle te houden. Ook vond hij het normaal dat ik eventueel een 2e opinie zou willen. Dat was eigenlijk iets waar ik vanaf gestapt was omdat volgens het volgens mijn huisdokter niet veel verschil zal maken. Toch stelde Dr. Demey (mijn oncoloog) voor om mij door te verwijzen naar een specialist in het UZA. Aangezien ik niets te verliezen heb, heb ik besloten om daar op in te gaan. Elke strohalm moet je grijpen. Het klinkt misschien raar maar ondanks dat de dokter mij gezegd heeft dat genezen uitgesloten was, wil ik nog altijd gaan voor een volledige genezing. Het is misschien naïef maar in mijn binnenste heb ik het gevoel dat het nog niet voorbij is. Op alle gebied ga ik er tegen vechten. Wat voeding betreft ga ik naar een gezond evenwicht streven. Gezonde voeding is belangrijk maar af en toe eens zondigen moet kunnen. Er bestaat een boek "uw brein als medicijn", wel voor mij is voeding mijn medicijn . Ook wil ik terug gaan lopen omdat ik weet dat lichaamsbeweging heel belangrijk is. Zondag zei ik zelf tegen mijn vrouw dat ik de hoop om ooit terug een marathon te lopen nog niet opgegeven had. Het blijft een doel en ik zal er alles aan doen om dat doel te verwezenlijken. Zeg nu nog dat dit niet kan tellen als uitdaging . En dan is er het mentale aspect. Ik heb mij vandaag ingeschreven voor een workshop met Sandra Deakin. Ook andere dingen staan nog op mijn lijstje en deze moeten er voor zorgen dat ik mentaal alle rust vind om mijn levenskracht te verhogen. Ik weet dat mijn situatie niet goed is en de toekomst heel onzeker maar zoals ik gisteren tegen de dokter zei, ik ben niet van plan om mijn hoofd er zo maar bij neer te leggen.
. Ook wil ik terug gaan lopen omdat ik weet dat lichaamsbeweging heel belangrijk is. Zondag zei ik zelf tegen mijn vrouw dat ik de hoop om ooit terug een marathon te lopen nog niet opgegeven had. Het blijft een doel en ik zal er alles aan doen om dat doel te verwezenlijken. Zeg nu nog dat dit niet kan tellen als uitdaging 
