Een mens zit eigenlijk toch raar in elkaar. Dat heb ik gisteren bij mezelf nog eens kunnen vaststellen. Toen ik hoorde dat ik ziek was had ik echt de overtuiging om mij voortaan niet meer druk te maken in kleinigheden. Het leven is te kort en te mooi om je energie daar in te steken en uiteindelijk brengt het toch niets op. Het leven is zoals het is en je zal alles moet aanvaarden zoals het je pad kruist. Blijkbaar is het toch zo eenvoudig niet. Gisteren had ik echt zo een dag dat alles tegenzat en alles tegelijk in panne viel. Ik maakte me er echt druk in en was heel negatief ingesteld. Mijn vrouwke mocht zeggen wat ze wou ik bleef koppig en negatief. En als ik koppig ben dan ben ik heeeeeeeeeeeeeel koppig . Als je achteraf dan eens terugblikt waarom je zo kwaad en negatief was kan je eigenlijk alleen maar vaststellen dat een mens soms heel raar en zelf ondankbaar ik elkaar zit. Want waarover gaat het hier eigenlijk? Gewoon materiële zaken die stuk gaan of administratie die mis loopt. Zaken die je met een beetje geduld gemakkelijk kan oplossen. Niet echt levensbedreigende dingen. Eigenlijk is het een beetje frustrerend dat het zo moeilijk is om te genieten van elke dag en de kleinigheden die op je zenuwen werken te bezien als wat ze eigenlijk echt zijn. Het positieve is dat ik dat achteraf wel besef maar het zou natuurlijk beter zijn als ik dat al zou beseffen voor ik me druk maakte . Maar ja misschien is dit allemaal wel menselijk en moeten we dit ook maar aanvaarden. 

16-05-2012 om 09:52 geschreven door Tom