Samen met chemosessie 7 zit ook de grote vakantie er weeral op. Geen vakantie zoals andere jaren zoals je wel kan denken. Maar als ik erover nadenk ben ik eigenlijk best tevreden. Het voordeel dit jaar was dat ik extra veel tijd met mijn dochter heb kunnen doorbrengen. Hoewel dat soms heel vermoeiend is hebben we er samen toch het beste van gemaakt en hebben we leuke dingen kunnen doen. Actieve ontspanning was gezien mijn situatie niet zo vanzelfsprekend dus hebben we ons bezig gehouden op andere manieren. Zo zijn we heel dikwijls samen gezellig gaan eten (of snoepen), hebben we samen in de tuin gewerkt, zijn we samen gaan winkelen, hebben we gezelschapspelletjes gespeeld en hebben we samen plannen gemaakt. Plannen over wat we allemaal gaan doen als ik helemaal genezen ben. Zo kijken we er nu al naar uit om volgend jaar onze eigen groentjes en fruit te telen (tips zijn altijd welkom ). Ook de vakantieplannen voor volgend jaar zijn al druk besproken. Zo willen we volgend jaar in de paasvakantie een nieuw Landal Park verkennen. Ik weet wel dat je niet te veel op voorhand mag plannen maar het geeft me extra kracht om door te zetten in deze toch moeilijke chemoperiode. Het geeft echt zin om te leven als ik denk wat ik allemaal nog wil en kan doen. Maar wat me het meeste bij blijft van deze vakantie is dat ik ontdekt heb wat een flinke en fijne dochter ik wel heb. Ik klaag en zeur er wel eens tegen en kan me er ook wel eens aan ergeren (meestal omdat ik moe ben) maar een fijnere dochter als ons Yana kan ik me eigenlijk niet voorstellen. Ik sta verstelt hoe behulpzaam, begripvol en sociaal onze kleine meid wel is. Ondanks de moeilijke periodes is zij altijd (allé meestal toch) het zonnetje in huis. Dikwijls staat ze klaar om te helpen zonder dat ik nog maar iets vraag. Tafel dekken, afruimen, afwassen, mee booschappen doen, ons Lady in bedwang houden zodat ik wat kon rusten enz...... Nu het terug school is mis ik mijn kleine helpertje. Ik merk na één dag hoeveel verschil het voor mij maakt. Alles gaat veel moeizamer. Dus langs deze weg ik wil ik mijn dochter toch eens even in de bloemekes zetten en laten hoe hoe trots ik op haar ben !!!!! Dank je wel Yana !!!
is hebben we er samen toch het beste van gemaakt en hebben we leuke dingen kunnen doen. Actieve ontspanning was gezien mijn situatie niet zo vanzelfsprekend dus hebben we ons bezig gehouden op andere manieren. Zo zijn we heel dikwijls samen gezellig gaan eten (of snoepen), hebben we samen in de tuin gewerkt, zijn we samen gaan winkelen, hebben we gezelschapspelletjes gespeeld en hebben we samen plannen gemaakt. Plannen over wat we allemaal gaan doen als ik helemaal genezen ben. Zo kijken we er nu al naar uit om volgend jaar onze eigen groentjes en fruit te telen (tips zijn altijd welkom 
