Vrijdag 6 juli moest ik op controle bij Dokter D., de man die mij geopereerd had aan de lever. Een toffe en kalme man die rustig op al mijn vragen een antwoord gaf. Ik maakte me zorgen over het gewicht dat ik afgevallen was, het bloedverlies dat ik opnieuw had vastgesteld en de reden van de trombose. Op dat laatste had mijn huisdokter me al een antwoord gegeven maar ik wou het toch ook nog eens horen van iemand anders. Snel werd ik gerustgesteld. Het gewichtsverlies was normaal, na een operatie die ik ondergaan had moest je rekenen op een verlies tussen de 4 en 6 kg. Ik had 4 kg verloren waar ik er ondertussen terug 2 was van bijgekomen. Ik woog momenteel 69 kg en zou het geweldig vinden om terug de grens van de 70 te bereiken. Het bloedverlies was meer dan waarschijnlijk een bijwerking van de Clexane spuitjes. Aangezien het een bloedverdunner is kan het minste wondje tot bloedverlies in de stoelgang leiden. En de trombose was inderdaad pure pech. Hij raadde me wel aan een verband rond mijn arm te doen zolang hij opgezwollen was. Een gouden tip want met dat verband voelde ik minder pijn, kon ik beter slapen en kon ik mijn arm meer gebruiken. Ik vertelde hem ook dat ik me nog altijd zorgen maakte over het resterende deel van mijn darmstelsel dat nog niet onderzocht was. Dat was een zorg waar ik sinds mijn onderzoek bleef mee zitten. Ook daar kreeg ik een geruststellend antwoord. Hij stelde voor om dat onderzoek binnen enkele maanden nog eens over te doen, maar de kans dat er nog iets kwaadaardig zou zitten was klein. Toch zal zolang ik hier geen zekerheid over heb altijd met een bang hartje zitten, maar ik weet dat de dokters mij van heel kort opvolgen en dat is ergens toch geruststellend. Maandag 9 juli moest ik passeren bij mijn oncoloog. Daar zouden we de verdere planning voor de chemo bespreken. Ik ging ervan uit dat ze de chemobehandeling begin augustus zouden opstarten na een weekje vakantie dat we in een Landal park in Nederland hadden vastgelegd. Een vakantie waar we met zijn allen heel hard naar uitkeken en waar we ook erg aan toe waren. Groot was mijn verbazing dat de oncoloog volgende week al terug met de chemo wou beginnen. Op dinsdag 17 juli zou er eerst een CT scan gemaakt worden van mijn lever en vervolgens een vierde chemosessie. Het was wel even slikken want het wou zeggen dat ik donderdag zou afgekoppeld worden van de chemo en we de volgende dag reeds op vakantie moesten vertrekken. Uit de vorige chemosessies was gebleken dat ik er heel weinig last van had en daarom ging hij ervan uit dat het deze keer ook wel zou meevallen. Ik hoopte het met hem mee, want aangezien mijn vrouwke geen rijbewijs heeft was ik verplicht om vrijdag plaats te nemen achter het stuur. Het was nu éénmaal zo en we moesten er maar het beste van proberen te maken. Waarschijnlijk zou ik er de eerste dagen wel wat last ondervinden (vermoeidheid, tintelingen) maar ik was niet van plan mijn vakantie en dat van mijn gezin te laten verknoeien. Langs de andere kant was het ook een teken dat hij geen enkel risico wou nemen dat er eventueel nog andere tumorhaarden of uitzaaïngen zouden kunnen ontstaan. De gesprekken met beide dokters hadden me deugd gedaan en ik was weer helemaal uit mijn dipje. Klaar om verder te werken tot een volledig herstel.
