Omdat ik mijn collega's eens wou verrassen besloot ik om op donderdag 31 mei een bezoekje te brengen aan Evonik. Of het een aangename verrassing was moeten ze zelf maar zeggen . Sinds februari was ik er niet meer geweest en ik keek er wel naar uit om eens wat bij te praten en ze geruststellen dat ik nog niet dood was Het deed eigenlijk wel deugd om ze nog eens te zien, en het deed eigenlijk ook wel een beetje raar. Het leek wel al een eeuwigheid dat ik daar mijn laatste dag gewerkt had. Eén van de positieve zaken tijdens mijn herstel was dat ik mensen beter had leren kennen en er meer contact mee had gekregen dan ervoor. Dat had ook veel te maken met deze blog die blijkbaar toch door een groot aantal mensen gelezen wordt. Waarvoor mijn dank, beste fans . De oorspronkelijke bedoeling van deze blog was om mijn gevoelens van mij af te schrijven om zo alles beter te kunnen verwerken. Maar het doet echt deugd om te merken dat verschillende mensen mijn "avonturen" van dichtbij volgen en mij steunen. En als ik door het neerschrijven van mijn gevoelens maar één enkel iemand kan doen inzien hoe belangrijk het is om positief te blijven, nooit op te geven en te genieten van het leven is dat het mooiste wat ik maar kan wensen. In mijn vorige blogs schreef ik dat ik toch een beetje met schrik zat voor de komende operatie maar door er over te praten en zelf soms grappen te maken begin ik me er meer en meer klaar voor te voelen. Jaja zelf voor de maagsonde. Nog 10 dagen en dan is het weer "Time to Rock!!!" .
. Sinds februari was ik er niet meer geweest en ik keek er wel naar uit om eens wat bij te praten en ze geruststellen dat ik nog niet dood was 
. De oorspronkelijke bedoeling van deze blog was om mijn gevoelens van mij af te schrijven om zo alles beter te kunnen verwerken. Maar het doet echt deugd om te merken dat verschillende mensen mijn "avonturen" van dichtbij volgen en mij steunen. En als ik door het neerschrijven van mijn gevoelens maar één enkel iemand kan doen inzien hoe belangrijk het is om positief te blijven, nooit op te geven en te genieten van het leven is dat het mooiste wat ik maar kan wensen. In mijn vorige blogs schreef ik dat ik toch een beetje met schrik zat voor de komende operatie maar door er over te praten en zelf soms grappen te maken begin ik me er meer en meer klaar voor te voelen. Jaja zelf voor de maagsonde. Nog 10 dagen en dan is het weer "Time to Rock!!!" 
