Vandaag (25/02) nog eens op de weegschaal gaan staan. Resultaat 72 kg. Op 2 weken tijd 2 kg eraf. Ik kan iedereen die enkele kilokes kwijt wil spelen het restvrije dieet bijzonder aanbevelen . Geen fruit, geen volkoren producten en zo weinig mogelijk vetten (dit om de darmen zo weinig mogelijk te belasten). Voor iemand als mij die echt kan genieten van lekker eten is dit een marteling. Ach ik zal mijn achterstand wel inhalen binnen enkele maanden. 72 kg dat is het gewicht dat ik had toen ik me aan het voorbereiden was op een marathon. Jaja mensen ik heb ooit een marathon gelopen . Ok ik geef toe, het is bij die ene gebleven en het was ook niet in een recordtijd, maar ik heb hem wel uitgelopen . Daar trek ik me een beetje aan op. Ik zie me nu in volle voorbereiding voor een marathon. De marathon van het herstel, want dat het even zal duren besef ik maar al te goed. Wat ik van het lopen heb geleerd is dat muziek je een extra boost kan geven. In moeilijke momenten kan het je dat zetje geven om toch vol te houden. Ik ben dus volop bezig met liedjes op mijn mp 3 te zetten die ik kan beluisteren tijdens mijn herstel. Ik zie me daar al liggen, zwaaiend met mijn baxter op de tonen van "Le lac du Connemara" of samen met mijn medepatiënten de polonaise door de gangen van de kliniek. Ambiance verzekerd . Het zijn vooral oppeppende en opzwepende liedjes die ik zoek. Want liedjes zoals "Afscheid van een vriend", "The end" of "My way" is niet echt geschikt voor het doel dat ik voor ogen heb . Ondertussen ook nog wat dingetjes regelen om de druk op de schouders van mijn vrouwke lichtjes te verminderen. Al wat ik nu nog kan doen voor ik naar de kliniek moet is meegenomen. Misschien dinsdag nog eens langs de kapper passeren want als ik naar de kliniek moet wil ik het wel in stijl doen .

25-02-2012 om 12:23 geschreven door Tom  

Gisteren de papiermolen in werking gesteld. Het klinkt misschien bijkomstig maar het is toch belangrijk dat je met een gerust gevoel naar de kliniek kan vertrekken. Op het ziekenfonds duidelijke uitleg gekregen wat er moet juist gebeuren om een bijdrage te kunnen ontvangen. Op zo een moment ben ik blij dat ik in België woon. We zagen dikwijls op ons kleine landje en alles loopt hier zeker niet perfect maar in vergelijking met vele andere landen is het hier toch allemaal toch maar netjes geregeld. De medische verzorging in ons land behoort tot de beste van de wereld en het personeel dat zich alle dagen weer inzet voor hun patiënten zijn alleen maar te bewonderen. Een klein voorbeeldje. Gisteren had ik even een moeilijk moment. Ik maakte me ongerust en zat met veel vragen in mijn hoofd. In de kliniek hadden ze me op het hart gedrukt dat ik niet met vragen mocht blijven zitten. Daarom hadden ze me het nummer gegeven van Kathleen en Anita. 2 begeleidingsverpleegkundige. Even gebeld en Kathleen stelde me op slag een pak geruster. Bedankt ! Tegen de avond nog eens langs mijn huisarts gepasseerd. Had nog een omslag voor de kliniek voor haar en ze moest nog mijn "Getuigschrift van arbeidsongeschiktheid" invullen. Ze was ook verschoten. Ik was nog maar net patiënt bij haar. Sinds september (toen de klachten begonnen). Mijn vroegere huisarts was met pensioen gegaan en zo kwam ik bij haar terecht. Tja ze zal nooit gedacht hebben toen ik de 1ste keer bij haar kwam dat ik zo een moeilijk geval ging zijn. Sorry dokter . We hadden in ieder geval een goed gesprek en ik hield er een goed gevoel aan over. De kliniek had me een briefje geschreven voor mijn werkgever tot 1 maart (dag van de operatie). Ze schreef op slag een verlenging. Tja ik zal waarschijnlijk wel iets anders aan mijn hoofd hebben om de dag na mijn operatie even te informeren of het mogelijk zou zijn een briefje voor mijn werk te schrijven. Om te beginnen heel de maand maart zei ze. Wow heb ik zo maar even op mijn ééntje de planningsproblemen op mijn werk opgelost ! Iedereen zijn uren en niemand economisch werkloos ! Graag gedaan jongens, werk ze .Ik vroeg de dokter ook of mijn vrouw bij haar terecht kon als het nodig moest zijn. Geen enkel probleem, als ze even willen babbelen of het niet ziet zitten belt ze maar, zei mijn huisarts meteen. Tis een goei, mijn nieuwe huisarts. Met een goed gevoel en steigend zelfvertrouwen ging ik naar huis. Een goed gesprek is heel belangrijk heb ik ondertussen al enkele keren ondervonden.

24-02-2012 om 08:15 geschreven door Tom  

Gisteren (donderdag 23/02) bezoek gekregen van mijn broer. Goh het was lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden of gehoord. En het deed deugd. Hij had een fruitmand bij, want praline zou ik waarschijnlijk niet mogen eten. Goh broer, fruit eigenlijk ook niet . Maar het was het gebaar dat telde en dat waardeerde ik enorm. Wat gebabbeld over "het ding" in mijn buik, de voetbal, het lopen, het werk. In ieder geval, ik was blij dat hij langskwam en het maakte me nog maar eens duidelijk hoe onbelangrijk de dingen zijn waar we ons toch zo druk in konden maken. Mensen het is het echt niet waard! Ondertussen knutselde mijn knappe dochter rustig verder aan een 3D figuurtje voor haar papa. Mijn favoriete speler van Club Brugge op een voetbalveld (te bewonderen op mijn facebookprofiel). Tis toch een specialeke  ons dochter. Mijn vrouw en ik hebben het er dikwijls over. Begrijpt ze de situatie niet helemaal of heeft ze nu echt zo een groot vertrouwen in haar papa? Ach mama zei ze eens, ik weet al lang dat alles goed komt met papa. Papa is sterker als Mega Mindy ! Tja als blijk van vertrouwen kan dat tellen . S'avonds nog even naar de voetbal gekeken. Dju verloren en uitgeschakeld. Ach volgend seizoen beter hé. Nadien samen met het vrouwke gezellig gaan slapen. Slapen doe ik meestal wel goed, tot Pascale opstaat om te gaan werken. Dan geraak ik nog moeilijk in slaap en begint het in mijn bovenkamer weer te draaien. Om 7 uur sta ik meestal dan maar op want dan begint ons trouwe bejaarde viervoeter met het karakter van een puppy aan de deur te krabben en te janken. "Baasje opstaan ! Ik moet dringen een boodschap doen in de tuin", om nog maar te zwijgen over de putten die ze elke dag trouw maakt en het vogelzaad dat ze opeet. Ons Lady, ik ga ze toch missen als ik in de kliniek lig.

24-02-2012 om 08:11 geschreven door Tom  

De dagen dat je thuis bent probeer je er het beste van te maken. Je weet dat je binnenkort enkele weken naar het ziekenhuis moet en daarom probeer je nog zo veel mogelijk te genieten. Proberen, want in realiteit wordt ons leven nu al bepaald door da vreselijk ding in mijn buik. Sinds ik weet wat het is, gruwel ik ervan. Het klinkt raar, maar ik kan niet wachten tot het woensdag 15 uur is. Dan kan ik naar het ziekenhuis en ben ik in handen van diegene die het moeten doen. Het fantastisch personeel van Klina. Nu ben ik bang, en onzeker. Wat als die kleine opening tegen volgende week helemaal dicht is? Wat mag ik eten? Zelf naar het wc gaan is stresserend en helemaal als je weer eens niet kan gaan. Zal wel normaal zijn zeker. Pascale zit ook met een hele hoop vragen. Ik probeer haar de dingen uit te leggen die ik normaal thuis voor mijn rekening neem. Binnenkort staat ze er enkele weken alleen voor en dan zal alles op haar terechtkomen. Ik besef dat het ook voor haar moeilijke en onzekere tijden zijn. Ze wil er dan ook zo dikwijls mogelijk over praten. Ik ook wel, maar soms zijn er momenten dat ik het allemaal even niet wil horen. Ik wil maar één ding, dat monster uit mijn lijf en zo snel mogelijk aan mijn herstel beginnen. Tja geduld is nooit een sterke kant van mij geweest. En dan is er nog ons Yana, ze houdt haar flink en we weten ook niet echt of ze juist beseft wat er allemaal gaat gebeuren. We praten er met haar over. Eerst wilden we haar de woorden "kanker", "chemo" en "tumor" besparen. Maar zo is het leven nu éénmaal. Ook een lieve kleine meid van 10 jaar zal moeten leren dat er in het leven soms heel moeilijke momenten zijn. Ze schrok wel even toen Pascale zei dat ik eigenlijk kanker had. Maar daar kan je toch aan dood gaan zei ze. Inderdaad daar "kan" je aan dood gaan, maar in mijn geval waren de vooruitzichten goed en de kans groot dat ik helemaal de oude werd. Binnen enkele maanden plagen we elkaar weer, hebben we geheimpjes die we tegen mama niet gaan vertellen (als ze haar mondje kan houden tenminste ) en zitten we weer op elkaars kap. Papa is een sterke jongen zegt ze dikwijls. Tja ik ben dan  wel geen Silvester Stalone of Jean Claude Van Damme en ik ben zo breed als een gespierde kapstok maar mentaal ben ik sterk. En daar zal het op aankomen. De mentale sterkte, de kracht die ik uit mijn koppigheid, de steun van vrienden en familie en mijn wens op nog zo veel leuke dingen in het leven te doen zal halen. Waarschijnlijk zullen er andere zijn die aan het roddelen zijn geslagen en die misschien al denken dat ik halfdood ben maar daar trek ik me niks van aan. Of misschien wel. De kracht om hun ongelijk te bewijzen. Ik wil maar één ding dat is als ik donderdag wakker word de dokter me komt zeggen. "Mijnheer De Vos (allé Tom mag ook) de operatie is geslaagd, de tumor is weg en er zijn geen andere sporen gevonden". Wat er dan ook gebeurd, hoe ik ook nog zal afzien dan weet ik dat alles zal goedkomen. Daar proberen we ons Yana ook een beetje op voor te bereiden, dat ik er na de operatie niet zo zal uitzien als anders. Ik zal vol hangen met darmpjes en waarschijnlijk zal ik ook nog serieus vermageren. Pfff nog magerder. Daar zit ik ook mee. Hoe ga ik eruit komen te zien. En stel je voor dat er nog een chemokuur volgt? Ga ik mijn weelderige haarbos dan verliezen . Tja dan zetten we maar een petje van Club Brugge op hé. Enkel maar hopen dat mijn kamergenoot geen Anderlecht supporter is dan want dan zouden er wel eens rellen kunnen uitbreken. Al zal dat ook niet gemakkelijk met met al die darmpjes in mijn lichaam. Vanavnond om 16:45 naar mijn huisdokter. Die was schijnbaar ook serieus geschrokken en had direct contact opgenomen met een chirurg waarvan ze wou dat hij de operatie deed. Uiteindelijk is het iemand anders geworden, maar ik veronderstel en hoop dat ze toch allemaal hun diploma hebben gehaald. Misschien tijdens de dag nog eens langs het ziekenfonds gaan om te informeren wat er allemaal moet gebeuren (hospitalisatieverzekering, werk........) en verder aftellen naar woensdag.

23-02-2012 om 08:11 geschreven door Tom  

Vandaag zou een belangrijke dag worden. Vandaag wist ik hoeveel schade er was en hoe intens de behandeling zou worden. Maar één ding wist ik. Ik moest positief blijven en vechten voor elke kans. Ik hoopte alleen dat ik een kans zou krijgen om te vechten. Als ik de kans zou krijgen zou ik slagen, daar overtuigde ik me constant van. Elke vorm van onzekerheid bande ik uit mijn gedachten. Ik krijg dikwijls te horen van mijn vrouwke dat ik een koppige ezel ben. Wel die koppigheid zou ik nu als een wapen gebruiken. Heb het trouwens altijd als een positieve eigenschap gezien . Ondertussen vlogen de sms'jes over en weer en merkte ik dat ik heel veel mensen had doen verschieten en dat ze me steunde. Sorry dat ik jullie zo heb doen schrikken vrienden, maar als ik iets doe doe ik het ineens goed hé . De steunreacties deden enorm goed en ik putte er veel moed door. Daar kan ik iedereen niet hard genoeg voor bedanken. Rond 10 uur kwamen ze me halen. Het was tijd voor "de scan". Die nam slechts 5 minuten in beslag. heel mijn buik werd gecontroleerd. Nadien zou nog een foto van de longen volgen.En dan was het weer wachten, wachten, wachten..... Pascale stuurde me regelmatig een berichtje om te horen of ik al meer wist, maar telkens moest ik ze teleurstellen. Zij zou natuurlijk de eerste zijn waaraan ik het vertelde. Ik hoopte dat ik toch positief nieuws zou kunnen vertellen, ik moest haar iets hoopvol kunnen vertellen. Het wachtte duurde tot 17 uur en toen bracht Dr. Joke Leemans (een assistente en ter info ook nog een knappe trouwens ) de uitslag. En het was goed nieuws, of tenminste hoopvol nieuws. Op de scan was de tumor duidelijk te zien, maar buiten enkel aangetasste kliertjes was er niets te zien. Er was 1ding waar ze zich nog een beetje ongerust over maakten en dat was een wit stipje op mijn lever. Maar dit kon eveneens een goedaardige ciste zijn. Een blok viel van mijn schouders. Ze konden me helpen en ik kreeg de kans om te vechten. Ik heb altijd gehouden van een uitdaging en ik zag dit dan ook zo. Goed, hier kwam ik door, hoe ik ook zou afzien. Ik wist dat er heel moeilijke momenten zouden volgen maar er was geen enkel andere optie. Dr. Leemans vertelde me dat ik waarschijnlijk die avond nog naar huis zou mogen, maar eerst moest Dr. Jutten nog langskomen om te vertellen wat er ging gebeuren. Een imposant figuur kwam de kamer binnen en wist meteen dat ik in goede handen was. Hij vertelde me heel duidelijk hoe hij zou werken. De operatie zou doorgaan op donderdag 1 maart. Ik vroeg hem of er chemo zou gebruikt worden, maar dat kon hij nu nog niet zeggen. Hij maakte me wel duidelijk indien het nodig zou zijn, ze niet zouden aarzelen om de zwaarste mogelijk middelen in te zetten. Jouw voordeel is dat je nog zo jong bent en we nog heel wat levensjaren kunnen recupereren. Tja dit was een man die van aanpakken wist. Ook zou er nog een afspraak gemaakt worden in het UZA om het vlekje op mijn lever te onderzoeken. Ik mocht naar huis. Ik zou in mijn eigen bedje op mijn heerlijk waterkussen naast mijn geweldig vrouwke slapen, mijn knappe dochter in de kamer naast ons en een snurkend hondje op de zetel in de woonkamer. Waarom beseft een mens dan pas eigenlijk wat hij allemaal bezit?

22-02-2012 om 20:10 geschreven door Tom  

22-02-2012 om 20:09 geschreven door Tom  

22-02-2012 om 19:30 geschreven door Tom  

Maandag 20 februari eindelijk was de dag aangebroken voor mijn colonoscopy. Eindelijk, want eigenlijk zag ik er toch een beetje tegenop. Maar nu het eindelijk zo ver was, wou ik het zo snel mogelijk achter de rug. De voorbije weken had ik serieus getwijfeld of dit wel nodig was. De klachten waren minder. Dagelijks nog wel eens pijn, maar het was te doen. Enkel het bloedverlies bleef duren, maar het was nu ook niet dat ik leegbloedde. Ach zal wel een gewoon wondje in de darm zijn of in het slechtste geval een polipje in de darm dat af en toe open gaat. Ik hoopte enkel dat het onderzoek vlotter zou loper dan mijn 1ste moviprep kuur van de avond ervoor. 2x overgegeven, helse krampen, mottig als een krab, maar na vier uur begon het eindelijk te werken en verliep alles vlot Met goede moed bracht mijn vader, in gezelschap van mijn vrouwke me naar de kliniek. Nadat ik mijn kamer had gekregen vertrok mijn vrouwke en begon ik mij te installeren. Van een bevallige verpleegster kreeg ik nog wat uitleg (Tja aan mijn opmerkzaamheid is niets aan de hand  Op de kamer lagen nog 2, 70+. De ene lag te hoesten alsof hij aan zijn laatste minuten begonnen was en de andere lag constant te kreunen en te brabbelen. Het was duidelijk. Ik was in een ziekenhuis. Maar ach, even doorbijten en vanavond zat ik weer gezellig in mijn eigen zeteltje voor de buis. Ondertussen mocht ik met mijn 2e kuur moviprep beginnen. En die verliep vlot. Gelukkig heb ik een goede conditie dus kwam ik niet voor zo een onsmakelijke problemen te staan. . En dan was het wachten, wachten en nog eens wachten. Rond half vier kwamen ze me halen om de ingreep uit te voeren. Toen begon ik toch wel wat zenuwachtig te worden, want ik was nog nooit onder volledige verdoving geweest. En soms lees je toch dat het af ten toe misloopt. De dokter die mij in slaap zou doen stelde mij gerust en dokter Callens vroeg wat juist de problemen waren. Toen ik het mezelf hoorde vertellen dacht ik bijzelf moet ik echt die mijnheer zijn tijd verdoen met mijn waarschijnlijk onbenullig probleempje? Een goed uur later kwam ik bij op mijn kamer. Het was een zeer lichte algemene verdoving dus veel last had ik er niet van. Toen ik wakker werd hoorde ik een stem die mij heel bekend klonk. Het was Norbert, een gepensioneerde oud collega van op mijn werk die op bezoek kwam bij één van mijn kamergenoten. Goh das wel heel straf dat we elkaar hier ontmoette. Norbert was vroeger geopereerd geweest aan darmkanker en had het gehaald en profiteerde nu goed van het leven.  Maar ach darmkanker krijg je enkel op latere leeftijd, toch niet op je 39. We babbelde wat bij en ik beloofde hem dat ik donderdag (de dag dat ik terug ging werken) iedereen de groeten zou doen. Ondertussen hadden ze mijn eten gebracht en dat smaakte, aan mijn eetlust heeft het nooit gelegen. Spijtig genoeg kreeg ik de tijd niet om mijn maaltijd helemaal te verslinden want de dokter kwam binnen met nog een stagiar en een verpleegster in zijn gezelschap. Mijnheer De Vos wilt u even meekomen aub. Natuurlijk wil ik meekomen, hoe sneller ik thuis ben hoe liever. Ik was wel onder de indruk van hoe ze hier een uitslag aan hun patienten meedeelde. 3 personen en dat gewoon om te zeggen dat ik waarschijnlijk een prikkelbare darm had of een pollipje. Wist ik veel.

22-02-2012 om 14:31 geschreven door Tom  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

22-02-2012 om 07:45 geschreven door