Tijdens het schrijven van deze blog zit ik in de kliniek te wachten op mijn volgende chemokuur. De hoeveelste het is weet ik eigenlijk niet meer en het maakt ook niet uit. Zolang mijn lichaam het maar kan verdragen en ik er niet te veel last van heb. Tegenover 3 weken geleden ben ik 1,1 kg bijgekomen en zijn mijn leverwaarden verbeterd en dat is natuurlijk altijd leuk om te horen. Na een chemokuur is het mentaal soms wel eens moeilijk en het besef dat ik er waarschijnlijk nog heel veel zal moeten krijgen is soms moeilijk om mee om te gaan. Gelukkig kan ik na enkele dagen de klik maken en zien we de toekomst dan een pak rooskleuriger in. Ik denk soms nog wel eens terug aan wat mijn vorige huisarts tegen mij zei, namelijk dat ik misschien de zomer niet zou halen. Ik weet dat het niet goed is om in het verleden te leven maar die uitspraak heeft op mij toen een serieuze impact gehad. Voor heel mijn gezin eigenlijk. Daarom geeft het me ook zo een voldoening dat ik die voorspelling naar de prullenbak heb verwezen. Aan die andere voorspelling, namelijk dat ik niet meer kan genezen blijven we op alle gebied duchtig voortwerken. Ooit komt de dag dat er enkele dokters raar gaan opkijken, daar ben ik van overtuigd. Vrijdag vetrekken we een weekje op vakantie. Het is onze eerste echte vakantie dit jaar nadat onze paasvakantie niet door kon gaan. Ondanks dat ik waarschijnlijk nog wat last zal hebben van mijn chemo, kijken we er met zijn allen naar uit.De gezonde zeelucht zal ons ongetwijfeld goed doen. Wat ons Yana betreft kan ik enkel maar in herhaling vallen. Het is een pracht meid die onder heel de situatie heel kalm en begripvol blijft. Haar schoolresultaten hebben er in ieder geval niet onder te lijden. Vorige week kwam ze thuis met een resultaat van 83 procent. Hiermee sluit ze haar lager onderwijs af en begint er in september voor haar een nieuw hoofdstuk. Maar eerst 2 maanden genieten van een welverdiende vakantie.
