Door los te laten en met groots vertrouwen in het onbekende te stappen zul je ontdekken waar je werkelijk toe in staat bent.
Ondertussen zijn er al veel mensen op de hoogte van mijn intentie om te stoppen met chemo. Vele begrijpen me en andere vinden het niet zo een slimme beslissing. Dat wordt wel niet gezegd maar je voelt het gewoon. Ik kan dat ook best begrijpen en neem dat zeker niemand kwalijk. Waarom zou ik ook. Iedereen is anders en iedereen heeft zijn eigen mening. Ondertussen heb ik er ook met mijn huisarts over gesproken. Eerlijk gezegd had ik gedacht dat ze het geen goed idee zou vinden maar tot mijn grote verbazing begreep ze mijn standpunt en gaf ze mij gelijk. Gisteren was het tijd om met mijn oncoloog te praten. Ik had veel weerstand verwacht maar ik had me voorgenomen om me niet te laten beïnvloeden en alles zelf in handen te houden. Ik zei hem dat de chemo niet goed voelde en ik het op mijn manier wou proberen te doen. Dat ik enkele weken bedenktijd wou om een definitieve beslissing te nemen. Dat ik de beslissing om eventueel te stoppen niet op één dag had genomen maar er lang had over nagedacht en dat het een beslissing op gevoel was. Ik wou terug gaan werken en terug gaan sporten. In plaats van de volle laag te krijgen bleef hij heel rustig en zei hij me dat het zeker geen kwaad kon om enkele weken geen chemo te krijgen. Dat was wel een ommekeer tegenover toen ik nog in de kliniek lag want toen kon de chemo niet snel genoeg hervat worden. Hij vertelde me ook dat als ik door zou gaan met chemo er geen sprake zou zijn om nog te gaan werken. Wel zouden ze de chemo kunnen aanpassen zodat ik er minder last van had. Voor mij is die misselijkheid niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat ik niet van plan ben om mij op mijn 40ste te laten afschrijven. Ik wil genezen, ik zal genezen. Dat het niet gemakkelijk gaat zijn dat weet ik ook wel. Of dat ik mijn gezin niet in de steek laat op deze manier? Helemaal niet, het is ook voor hun dat ik het doe. Ik weet dat ik nog vele testen zal moeten doorstaan maar ik weet dat ik de juiste beslissingen zal nemen. De laatste weken heb ik leren beslissingen nemen op gevoel en niet meer op verstand. Ik kan u verzekeren dat dit een hele bevrijding is en ik me er heel goed bij voel. Al blijft er dikwijls nog een stemmetje in mijn achterhoofd dat me zegt "zou je dit wel doen". Gelukkig laat ik dit "stemmetje" mijn leven niet meer beïnvloeden.
