Donderdag 3 april was het zover. Het plaatsen van een portocat gevolgd door mijn 3e chemo kuur. Het lot had bepaald dat de plaatsing van de portocat zou gebeuren door Dokter D.. Ik had natuurlijk een andere chirurg kunnen vragen maar dan had ik waarschijnlijk langer moeten wachten. Daarbij, waarom zou ik een andere chirurg vragen? Ik heb altijd mijn gevoel gevolgd en als hij daar een andere mening over heeft of had was dat zijn probleem. Ik was dan ook voorbereid op enige commentaar van zijn kant en dat was maar goed ook .Toen ik klaar lag op de operatietafel kwam hij binnen en de kennismaking ging als volgt : "Goedemorgen, mijnheer De Vos u gaat toch niet zeggen dat ik terug een portocat moet plaatsen? Ik vind dit ronduit schandelijk ! Het is de maatschappij die hier voor moet opdraaien ! U had gezegd dat u nooit nog chemo zou willen ! U moet leren luisteren naar mensen die er iets van kennen ! Ik zal proberen hem te plaatsen maar het kan zijn dat het niet zal lukken omdat uw aders te veel beschadigd zijn". Tja als binnenkomer kon dit tellen. Maar dan mag het nog de koning zijn die zo tegen mij spreekt, ik was niet van plan hem zomaar over mij te laten lopen. Dus uiterst kalm en beleefd gaf hem ik mijn antwoord "Goedemorgen, op het moment dat ik besloot om die portocat te laten verwijderen was dat voor mij de goede beslissing. Achteraf is spijtig genoeg gebleken dat ik een nieuwe nodig heb. Ik heb ook niet voor deze ziekte gekozen en ik vroeg hem of hij nooit van mening was veranderd?". Blijkbaar was mijn antwoord voldoende om hem te kalmeren en ging hij aan het werk. Van de 3 portocats die ik heb gehad ging deze eigenlijk het vlotste. Dus wat die beschadiging van mijn aders betreft valt dat precies nog wel mee. Na het plaatsen van de portocat nam hij vriendelijk afscheid. Maar ik denk toch dat ik deze portocat iets langer ga laten zitten. . In de late namiddag ging mijn 3e chemokuur van start en ook deze verteerde ik redelijk goed. Buiten mijn te laag gewicht voel ik mij eigenlijk prima. Ook mentaal staat alles terug op een rijtje en ben er nog altijd van overtuigd dat ik zal genezen. Vorige maandag was ik bij Dokter Evelyne geweest om nog het één en andere te bespreken. Ze gaf me een nieuw voorschrift voor mijn supplementen waarbij een nieuw product zat waarvan ik op termijn zou moeten aankomen. We bespraken ook mijn bloedtesten en die waren volgens haar goed. Zelf mijn leverwaarden waren, gezien mijn ziekte, zeker niet slecht. Ik vertelde haar ook over mijn voeding en ze was verbaasd dat ik op dat gebied de klik had kunnen maken die nodig was. Ik eigenlijk ook . Vlees probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Als ik vlees eet is het gevogelte en elke week een stukje lever. Lever is nu niet echt het lekkerste vlees maar met wat tomaatjes, broccoli en een gebakken ajuintje is het zeker niet slecht. Ook neem ik dagelijks een milkshake van karnemelk of soyamelk aangevuld met fruit en Whey eiwitten. Heeeeeel lekker en gezond. Wat misschien minder lekker is maar fel aan te raden is, is rode bietensap. Het zorgt voor extra zuurstof aanvoer naar de cellen en daar kunnen de kankercellekes niet tegen. Ook vis en dan vooral vette vis is een must voor kankerpatiënten. Een stukje lekkere zalm gaat dan ook vlot binnen. En zo zijn er nog vele andere gezonde en lekkere dingen. Je ziet zo een dieet is soms niet zo erg als het eruit ziet. Je kan best nog lekker eten maar je moet het alleen wat uitzoeken. Wat het belangrijkste voor mij is, is het vermijden van suikers. Het is het grootste gevaar voor kankerpatiënten en eigenlijk voor iedereen. Nu kan ik 2.5 weken recupereren en genieten van de paasvakantie met mijn gezin. Ondanks dat we niet op vakantie gaan zijn we van plan er van te genieten. Eigenlijk probeer ik dat elke dag te doen . Ook wat het spirituele betreft heb ik de draad terug opgepakt. Dokter Evelyne heeft me enkele titels van boeken gegeven die ze me aanraadde om te lezen, iets wat ik ook van plan ben. Ook de TM heb ik terug opgepakt. Dit alles zorgt ervoor dat ik terug de rust heb gevonden die ik nodig heb. Als ik me vergelijk met enkele maanden terug ben ik een totaal ander mens. Tommeke is klaar om er nog eens een lap op te geven en dan zullen we dan ook doen
.Toen ik klaar lag op de operatietafel kwam hij binnen en de kennismaking ging als volgt : "Goedemorgen, mijnheer De Vos u gaat toch niet zeggen dat ik terug een portocat moet plaatsen? Ik vind dit ronduit schandelijk ! Het is de maatschappij die hier voor moet opdraaien ! U had gezegd dat u nooit nog chemo zou willen ! U moet leren luisteren naar mensen die er iets van kennen ! Ik zal proberen hem te plaatsen maar het kan zijn dat het niet zal lukken omdat uw aders te veel beschadigd zijn". Tja als binnenkomer kon dit tellen. Maar dan mag het nog de koning zijn die zo tegen mij spreekt, ik was niet van plan hem zomaar over mij te laten lopen. Dus uiterst kalm en beleefd gaf hem ik mijn antwoord "Goedemorgen, op het moment dat ik besloot om die portocat te laten verwijderen was dat voor mij de goede beslissing. Achteraf is spijtig genoeg gebleken dat ik een nieuwe nodig heb. Ik heb ook niet voor deze ziekte gekozen en ik vroeg hem of hij nooit van mening was veranderd?". Blijkbaar was mijn antwoord voldoende om hem te kalmeren en ging hij aan het werk. Van de 3 portocats die ik heb gehad ging deze eigenlijk het vlotste. Dus wat die beschadiging van mijn aders betreft valt dat precies nog wel mee. Na het plaatsen van de portocat nam hij vriendelijk afscheid. Maar ik denk toch dat ik deze portocat iets langer ga laten zitten. 
