Het was op 20 februari juist een jaar geleden dat ons leven door elkaar werd geschud. Het is een datum die ik waarschijnlijk nooit zal vergeten. Ondertussen zijn we dus een jaar verder en dikwijls praten we thuis nog over het voorbije jaar maar een mens moet ook verder. Volgende week staan me weer enkele belangrijke en spannende dagen te wachten. Op 25 februari word ik nog eens doorgelicht en word mijn bloed onderzocht. Op woensdag 27 februari krijg ik dan de uitslag te horen. Hoe goed ik mij ook voel ergens blijft het in je hoofd spelen dat het kan terugkomen. Ondertussen ben ik er op sportief vlak al terug serieus ingevlogen. Lopen, touwtje springen, push ups, met gewichten werken..... Mijn vrouwke verklaart me soms gek als ze me bezig ziet. Tja ik vrees dat ik de achterstand die ik vorig jaar heb opgelopen in een record tempo wil ophalen. Geduld is nooit mijn sterkste kant geweest. En een beetje pijn hebben kan geen kwaad denk ik altijd. Maar ja blijkbaar moet ik met de neus op de feiten gedrukt worden voor ik besef dat ik mijn lichaam nog steeds niet voor de gek kan houden. Overbelasting in de ellebogen en constante tintelingen in de vingertoppen en voeten. Gevolg woensdag naar de dokter gemoeten. Toen die hoorde waar ik allemaal mee bezig was moest ze eigenlijk wel lachen. Mijnheer De Vos u moet LANGZAAM opbouwen. Tja dat doe ik. Ik bouw alles langzaam op, het enige probleem echter is dat ik alles tegelijk langzaam opbouw en rustdagen zaten er niet echt in mijn schema. Ok dan doen we het maar enkele weken rustiger aan. Maar lopen kan ik echt niet laten. Ondertussen kan ik bijna terug 5 km aan één stuk lopen. Ok dat is nu ook weer geen wereldprestaie maar enkele maanden geleden zat ik nog aan de chemo, dus ben ik wel al tevreden met mijn prestatie. Eindelijk voel ik mij terug een echte loper, een langzame loper maar toch een loper. En ergens in mijn achterhoofd maak ik stilaan terug plannen om wedstrijdjes te gaan lopen. Op mijn werk vlot het ook heel goed. Ik ben soms echt blij dat ik op mijn werk ben. Kan ik echt zo een gevoel over mij krijgen van geluk. Nooit gedacht dat mij dat ooit zou overkomen . Stilaan begint alles terug in zijn plooi te vallen. Laat ons hopen dat alles in positieve zin blijft ontwikkelen en we binnen enkele weken kunnen genieten van de schoonheid van de ontluikende natuur, de eerste zonnetralen en het fluiten van de vogeltjes. Ik kijk er in ieder geval echt naar uit .
. Stilaan begint alles terug in zijn plooi te vallen. Laat ons hopen dat alles in positieve zin blijft ontwikkelen en we binnen enkele weken kunnen genieten van de schoonheid van de ontluikende natuur, de eerste zonnetralen en het fluiten van de vogeltjes. Ik kijk er in ieder geval echt naar uit 
