In mijn vorige blog sprak ik over de testen die ik moest ondergaan. Ondertussen zijn die ook weeral enkele weken achter de rug en heb ik de uitslag ook al gekregen. Het was met een klein hartje dat ik op woensdag 27 februari het bureau van dokter Demey binnen stapte. Het lange wachten had daar ook niet veel goed aan gedaan. Toen hij vroeg hoe het met mij ging en ik hem vertelde over de tintelingen in mijn handen en voeten trok hij terwijl hij de uitslag bekeek op de computer een bedenkelijk gezicht. Je kan je wel voorstellen dat op dat moment mijn hart in mijn keel zat en ik bijna toe was aan een reanimatie. Gelukkig volgde al snel verlossend nieuws. Mijn bloed en de scan waren perfect in orde, niets wees erop dat er nog iets zat of teruggekomen was. Dat nieuws te horen deed me enorm deugd Mentaal kreeg ik een enorme boost en mijn vertrouwen in een genezing steeg tot een hoogtepunt. Officieel word je pas genezen verklaart na 5 jaar maar voor mij was dit het teken dat alles goed zal komen. Hier had ik lang op gewacht en dit was voor mij het signaal dat ik nu echt met mijn leven verder kon. Tuurlijk zouden er nog regelmatig controles en onderzoeken volgen, om te beginnen wordt er op 30 april een colonoscopie uitgevoerd. Dit om te voorkomen dat poliepen terug zouden uitgroeien tot een kwaadaardige tumor. De dokter vertelde mij ook nog dat ik over de tintelingen in mijn handen en voeten mij geen zorgen moest maken. Het was een nevenverschijnsel van de chemo en normaal zou dat binnen enkele maanden en met het beteren van het weer moeten overgaan. Dus mensen niets dan goed nieuws .
.
