We hebben de laatste dagen weer heel wat bijgeleerd. Maar zoals ik al eerder zei heb ik de indruk dat ik niet meer stop met nieuwe dingen te ontdekken en te leren. Een gevoel waar ik heel dankbaar voor ben. Gisteren was even weer een moeilijke dag. We hadden namelijk een afspraak met de Oncoloog. En hoe zeker je ook mag zijn dat je goed bezig bent, de omgeving van een ziekenhuis en de dokters zelf slagen er altijd in om toch een vleugje van twijfel te zaaien. We hadden een afspraak om hem officieel te zeggen dat ik geen chemo meer wil. Ik voel me goed met de manier dat ik bezig ben en krijg constant complimentjes dat ik er goed uit zie. Ook qua energie heb ik geen klagen, van Pascale krijg ik regelmatig te horen dat ik wat trager moet gaan omdat ze niet kan volgen . Voor iemand die ten dode is opgeschreven doe ik het toch niet zo slecht denk ik dan ;-). Het gesprek met de oncoloog verliep eigenlijk heel vlot. Hij probeerde me op geen enkel ogenblik onder druk te zetten om toch maar chemo te nemen. Wel wilde hij me via scans en bloedtesten blijven opvolgen, zodat hij een zicht had hoe alles evalueerde. Daar heb ik totaal geen probleem mee. Ook heb ik hem op de hoogte gebracht dat ik mijn portocat wil laten verwijderen. Ik wil echt alles wat niet in mijn lichaam thuis hoort eruit. Dat vond hij een minder goed idee. "Je kan dat poortje ook voor andere dingen gebruiken" zei hij me "het is echt een handig ding". Natuurlijk is het een handig ding. Na een trombose en een klaplong weet ik maar al te goed hoe handig het is . Nu weet ik ook wel dat hij liever niet heeft dat ik het eruit laat halen. Hij verwacht immers dat ik binnen afzienbare tijd van gedacht ga veranderen en toch op chemo overschakel. Nu heb ik mezelf voorgenomen mijn gevoel te volgen en dus mijn eigen goesting te doen . Dus is de kans heel groot dat ik hem laat verwijderen. Voor mij is het iets onnatuurlijks dat niet in mijn lichaam hoort en ervoor zorgt dat mijn lichaam ook niet optimaal kan functioneren. Hoe vlot het gesprek ook ging, toch had het bezoek aan de kliniek weer het effect wat het altijd op mij heeft. Het stemmetje (ego) was terug en qua slapen kwam er ook niet veel in huis. Gelukkig weet ik daar beter en beter mee om te gaan en vanmorgen was het dan ook al wat opgeklaard in mijn hoofd. Wat ik toen niet wist was dat mijn zelfvertrouwen vandaag nog een enorme boost ging krijgen. En dat kwam door een bezoek aan tandartsenpraktijk De Tandem in Paal. Dirk, mijn Orthomoleculaire dokter, had me daar naar toe verwezen met als doel te weten te komen of de zware metalen, die in mijn bloed zitten, afkomstig konden zijn van mijn tanden. Dit bleek niet het geval maar ze hebben er wel iets anders ontdekt dat mijn geloof in de alternatieve geneeskunde enkel nog maar sterker maakt. Een tand die me al sinds mensenheugenis last bezorgt en waar geen enkele "gewone" tandarts iets in zag bleek niet zo onschuldig te zijn als gedacht. Na verschillende testen kwam men uiteindelijk te weten dat die tand een storing gaf. Nu weet je, of misschien ook niet, dat je tanden verband houden met je organen. Nu mag je eens raden met wat deze tand verband houdt? Inderdaad, de darmen. De darmen waar de oorspronkelijke tumor ontstaan is en die verantwoordelijk is voor de situatie waar ik me nu in bevind. Om nu te zeggen dat ik kanker heb door die tand is misschien wat te veel gezegd maar het heeft er wel mee te maken. Die tand is me waarschijnlijk al jaren aan het vergiftigen, vergif dat in je bloed terecht komt en zo heel je lichaam doorreist. Al vele jaren wist ik dat er iets niet pluis was met die tand maar wat doet een mens. Hij gelooft zijn tandarts en laat er wat in boren en vullingen in steken. Vandaag heb ik dus ontdekt dat ik gelijk had en dat mijn gevoel me niet in de steek liet. Spijtig genoeg ben ik nooit eerder met een alternatieve tandarts in contact gekomen want dat had me heel waarschijnlijk heel wat leed bespaart. Alhoewel, ik blijf geloven dat sommige dingen op je pad komen om er uit te leren en zolang je er niet uit leert zullen die dingen op je pad blijven komen. Een tand die al zo veel jaren last bezorgt heeft natuurlijk ook een invloed op je weerstand. Je weerstand vecht constant om alle defecten in je lichaam te herstellen maar soms kan het iets niet herstellen en verlies je kostbare energie. Volgende week wordt "de tand" verwijderd en ben er zeker van dat mijn weerstand hierdoor extra munitie krijgt om "de hoofdzaak" aan te pakken. Na het trekken van deze tand gaan ze ook nog verder zoeken naar andere tandproblemen want soms kunnen er problemen veroorzaakt worden door tanden die reeds vroeger getrokken zijn maar er toch iets is blijven zitten. Toen ik vanmiddag bij de Tandem buitenkwam had ik echt het gevoel van weer een stap dichter te komen bij mijn genezing. De oorzaak van de kwik (zwaar metalen) in mijn bloed weet ik nog altijd niet en volgens Mureille van de Tandem kan het veel oorzaken hebben. Het kan via de moeder doorgegeven zijn tijdens de zwangerschap, het kan in vis zitten en tot mijn grote verbazing zou het vroeger zelf gebruikt zijn bij inentingen bij kinderen. Alhoewel verbaasd ? Moet je dat nog zijn als je elke dag leest hoe alles gemanipuleerd is en wordt om toch maar meer geld te verdienen? Ik weet dat er heel veel zijn die hun bedenkingen hebben bij de manier hoe ik aan mijn genezing werk en alle alternatieve geneeskunde kwakzalverij noemen, maar ik ben blij dat het op mijn pad is gekomen.
. Voor iemand die ten dode is opgeschreven doe ik het toch niet zo slecht denk ik dan ;-). Het gesprek met de oncoloog verliep eigenlijk heel vlot. Hij probeerde me op geen enkel ogenblik onder druk te zetten om toch maar chemo te nemen. Wel wilde hij me via scans en bloedtesten blijven opvolgen, zodat hij een zicht had hoe alles evalueerde. Daar heb ik totaal geen probleem mee. Ook heb ik hem op de hoogte gebracht dat ik mijn portocat wil laten verwijderen. Ik wil echt alles wat niet in mijn lichaam thuis hoort eruit. Dat vond hij een minder goed idee. "Je kan dat poortje ook voor andere dingen gebruiken" zei hij me "het is echt een handig ding". Natuurlijk is het een handig ding. Na een trombose en een klaplong weet ik maar al te goed hoe handig het is 
