Na een vrij zwaar hartinfarct ben ik begonnen met lopen: van een start to run naar 10 km, naar een halve marathon en zo naar een marathon. Ik neem deel aan veel joggings en doe ook in de week de nodige kilometertjes. Natuurlijk loop ik deze niet alleen maar met verschillende andere joggers.
Het loopverhaal van Danny
22-02-2009
Een derde vrij intense trainingsweek
Na donderdag een 6-tal kilometer gelopen te hebben in Mechelen stonden er vrijdag eerst de proeven bij de hartspecialist (verder meer) en een 10 kilometer op het programma. De 10 km werd in een groepje gelopen en met 1u06' minuten was dit (voor mijn doen) een vrij goede duurloop.
Vandaag zondag stond er een langere duurloop op het programma. Het is er uiteindelijk één geworden van 20 km (Valerie had nog energie over en heeft er 25 km van gemaakt) in 2u15'. We liepen hetzelfde parcours van woensdag (nadien nog 4 km extra) maar ... hoe mooi ik het parcours woensdag omschreef des te meer heb ik vandaag op gevloekt; Wind, wind en nog eens wind; Van als je in Uitbergen langs de Schelde kwam tot je in Kalken van de Vaart wegging (alles samen een 8-tal kilometer aan een stuk). De motregen was zo geen stoorzender, maar dat windje dat werkte serieus op mijn systeem (en heb het dan naar ademhaling toe ook altijd wat moeilijker). Dus mijn superlatieven over het mooie parcours (nochtans met hetzelfde gezelschap ) waren vandaag verdwenen. Nochtans naar polsslag zat het wel goed tss de 115 en 119, wel waren we een tweetal minuten trager na 16 km.
Vandaag eens speciaal in de gaten gehouden wat zo een duurloop van 2 uur met je gewicht doen. Verloop van gewicht:
- ontwaken: 63,2 - na onbijt en drank: 64 - tijdens het lopen 2 extrans gedronken dus 500 gr extra --> wat mijn gewicht op 64,5 kg zet - na het lopen 62,3 --> dus cru gerekend een duurloop van 2 uur doet je 2,2 kg verliezen.
Het meeste gewichtverlies gaat natuurlijk vooral naar het vochtverlies. Vandaag ook ondervonden dat de temperatuur wat omhoog gegaan is en dat het niet meer nodig is om naast twee looptruitjes ook nog eens een regen- (zweet) vestje an te doen want dan gaat je overvloedig zweten en dat geeft je ook een gans ongaangenaam gevoel.
Al bij al kwam ik deze week weer aan 60 km en dat is dan voor de derde week na elkaar (iets dat ik bij vorige voorbereidingen nooit deed - ik bleef toen steken bij 50/week) Volgende week zal dus een iets rustigere week worden met zondag Oostende-Brugge (10 miles).
Even belangrijk als het lopen (en zelfs veel belangrijker) waren de testen bij de hartspecialist deze week. Ik ben er met een dubbel gevoel buiten gekomen. Langs de ene kant waren er allerlei superlatieven van voorbeeld patient en het unieke van de geleverde prestaties met de toch beperkte hartcapacitiet (de 35% hartpompfuncite werd nogmaals bevestigd). Anderzijds was er dan de echo, waarbij je toch met je neus op de feiten geduwd wordt. De beeldvorming is natuurlijk ook de laatste jaren sterk verbeterd en men kan je exact tonen wat er aan de hand is. Als je dan ziet dat er effektief een deel van je hart weg is dan krijg je mentaal toch een ferme dreun. Maar ja we moeten het positief bekijken en vooral onthouden wat ik met het resterende gedeelte wel allemaal kan. De proeven gaven ook rare resultaten maar perfekt verklaarbaar. Zo haalde ik bij mijn fietsproef 150 watt (die ik wel maar 12" kon aanhalen) en dit over een lengte van 8'12" maar ... een maximum hartslag dat ik haalde was amper 112. Dat heeft te mogen met de manier waarop zo een proef wordt opgebouwd nml. telkens verhogingen van 25 watt en dit om de twee minuten. Dit verklaart ook waarom ik plotse en bruuske inspanningen moet vermijden. In het lopen daarentegen bouw je langzaam op naar een maximum hartslag van 133 en dat is dus een gans ander soort inspanning ---> hier ook de bemerking om interval te vermijden.
Zo zijn we weer een week dichter bij Rotterdam geschoven, dus nog enkele trainingsweken en we moeten de superconditie te pakken hebben.
Na een training in het warandaparkt in Brussel op maandag heb ik dinsdag weer voor een rustdag gekozen.
Vandaag stond er dan weer een duurloop van 16 km samen met Valerie op het programme. Het werd een zeer goede trainingsloop, het gevoel was goed, de hartslag zat op 125-126 en het waren ideale weersomstandigheden. Vooral het feit dat we nu al enkele keren bij windstil weer kunnen een duurloop doen hebben doet echt wonderen en is enorm goed voor de conditie. Van mijn part mag het zo nog enkele weken blijven.
Vrijdag staan we weer voor serieuze aktie dan moet ik namelijks proeven afleggen om hartcapacitiet en hartpompfunctie te meten (moet enkele malen op het jaar gebeuren). De proeven bestaan uit een echo voor het hart en ook uit de 'fietproef' waarbij bepaald wordt wat het wattage is dat je kan duwen (maw hoevel power uwen 'motor' heeftà. BIj mij is dat vrij laag 125 (een perfekt gezond iemand zal aan 225-275 komen). Maar ja elke procent dat ik winst kan boeken is er toch één dat ik erbij heb.
Voor het weekend heb ik beslist ik ga niet naar Watervliet maar doe in de plaats zondag een lange duurloop van 25 km. Ik denk dat ik daar meer baat zal hebben dan opnieuw een 'jogging" te doen (en ook het feit dat het op onverharde wegen is slaat mij wat tegen).
Vanaf midden maart zal ik ook een groep 'start to runners' begeleiden in Berlare. Dit initiatief gaat uit van het lokale gemeentebestuur. Dat 'coachen' (ook is dat misschien een te groot woord) is iets dat ik heel graag doe omdat ik altijd verwonderd ben van het groeiende enthousiasme waarmee de deelnemers zo een 'start to run' er zich bij inleven.
Nadat ik donderdaag nog een 7-tal kilometer gelopen had in het <warandapark in Brussel nam ik vrijdag een rustdag.
En dan zaterdag met een bang haart naar Lier. Het was koud maar het was bijna windstil (en dat was toch al een heel belangrijk voordeel); Ik had mij vrij warm ingeduffeld en achteraf bekeken was ik daar best tevreden mee. Je had stukken dat je in de zon liep met de wind in de rug mar er zaten ook vennijnige stukken bij met de vrij koude wind tegen. Mijn vrouw was meegereden met de fiets zodat ik me telkens kon bevoorraden en eenventueel kleren weg doen.
Er waren meer deelnemers dan vorig jaar, wat leidde tot een opstopping in de start; De eerste kilometers gingen eigenlijk relatief moeilijk maar tussen km 5 en km 16 ging het vrij goed. Ik liep toen met een hartslag tussen de 122 en 124. Ook was het weer een mooi uitzicht langs de Nete en het Netekanaal. De ene kant zater er mensen te vissen terwijl er langs de andere kant ijs voorbij dreef. Op km 16 kwam er dan een vennijnig stukje (van een km) langs weigrond, je zakte er zowat in weg opdat moment ging mijn hartslag aanzienlijk omhoog (tot 130) en kreeg die nadien ook niet meer naar beneden.
Ik ben geëindigd in 2u22'27" - eigenlijk niet zo'n goede tijd maar als je het verlies in de start en die 16 kilometer eraf trekt kom ik ongeveer aan dezelfde tijd van vorig jaar (2u19'). Veel belangrijker dan de tijd was echter het goede gevoel bij het lopen en de zeer goede hartslag. Drie weken geleden was ik nog door koorts geveld en nu loop ik met eengoed gevoel (wel met matige tijd (mar zoals al dikwijls gezegd in mijn geval van geen enkel belang)) een halve marathon. Ik foeter wel dikwijls over Lier mar al bij al is het toch een prachtig parcours wat je op weinig plaatsen zal terug vinden, wel moet je er telkens rekening houden met de weersomstandigheden.
Voor volgend weekend lig in twijfel ofwel een nieuwe wedstrijd in Watervliet over 27 km( maar 90% van de ondergrond is er onverhard en dat verteer ik niet zo goed) of zondag een duurloop met Valerie van een 25 km. Ook kvoor woensdag staat er een lange duurloop op het programma.
De "road to rotterdam". Het aftellen is volop begonnen (nog amper 6 weken) en het komt er nu op aan van de konditie op een verantwoorde manier op te vijzelen. Vrijdag is hier ook een belangrijke dag want dan moet ik allerlei testen ondergaan om mijn huidige hartcapaciteit te meten. Den 'moral' is in ieder geval goed na het Lier (ook vandaag nog wat weesten loslopen zonder noemenswaardige problemen).
Na maandag een zevental kilometer gelopen te hebben in het warandapark in Brussel was het gisteren door het enorm slechte weer rustdag. Deze namiddag ben ik dan samen met Valerie 14 km gaan lopen langs de Kalkense vaart - schelde - Kalkense meersen. In de meersen waren nog duidelijk de sporen te zien van de overvloedige regenval. Maar veel belangrijker dan het uitzicht was het gevoel dat de konditie per training aan het verbeteren is en dat ik weer met een aangenaam en tevreden gevoel aan het rondlopen ben.
Nu moet ik wel zeggen dat ik al met de zenuwen loop voor Lier voor komende zaterdag. Waarom? Ik heb al verschillende halve marathons gelopen maar de verschrikking van de 25 km van Lier van vorig jaar (natte sneeuw - wind en dat in de Netevallei) krijg het er verdorie nog koud van. Toen had ik gezworen om nooit maar dan ook nooit meer in Lier te lopen. Maar ja je moet er iets voor over hebben als je een marathon aan het voorbereiden bent. Het ergste van al is dat ze voor zaterdag gelijkaardige weersomstandigheden voorspellen. 'k zal lopen vloeken op mezelf ...
Vandaag heb ik ook mijn Garmin 305 (hartslagmeter - gps - ...) terug. Ik hd er problemen mee en had ie opgestuurd, ben hem een tweetal maanden kwijt geweest maar heb een volledig nieuw toestel gekregen (dus al bij al mag ik niet klagen van de service die ik gekregen heb bij de GPS-shop in Antwerpen). Dus nu kunnen we na het lopen weer allerlei grafiekskes en kilometertijden bekijken en wat voor mij heel belangrijk is kan ik ook mijn hartslag in het oog houden en na het lopen analyseren. Vandaag was die konstant 130 à 131 hartslagen/minuut. Eigenlijk nog steeds aan de vrij hoge kant voor mij (nog wat last van verkoudheid ook en dat vertaalt zich direct in een hogere hartslag natuurlijk).
De scherpste kantjes zijn er een beetje af van de winter.
Doordat de temperaturen iets opgelopen zijn is het iets aangenamer om te trainen. Donderdag gaan lopen in het warandapark in Brussel (het was wel opletten van glibberige paadjes). Vrijdag was het met een temperatuur van 10 graden aangenaam lopen in het Vrijbroekpark in Mechelen. Zaterdag heb ik dan 14 km gelopen (4 tourkes langs de eendekooi) - maat toen werd het koudegevoel weer aangewakkerd door een "vennijnig windje". Maar al bij al lukte die 14 km vrij aardig. Zondag was Anne Verelst afgezakt uit de Kempen om een 10-tal kilometer te lopen. We liepen langs de "gratiebossen" en het "broeck" en aansluitend langs de "eendekooi" - de eerste maal dat ik die combinatie van omloop deed en het viel vrij goed mee. Het iets betere weer had ook vele joggers naar buiten gelokt want we waren zeker niet alleen op pad. Alle 'runs' deze week bij elkaar gelegd kom ik voor deze week aan 63 km - en dat is langs de ene kant zeer goed maar langs de andere kant voor mij ook een beetje de limiet.
Ik heb voor mezelf voorgenomen om 5 marathons te lopen maar één ding heb ik nu al besloten Rotterdam 2009 wordt mijn laatste lentemarathon de twee resterende zullen zeker heerfstmarathons zijn (waarvan Berlijn er zeker één van is). De reden is vrij simpel in de zomer is het veel aangenamer trainen (zowel naar parcourses als naar tijdsindeling) dan in de winter. We hebben nu twee koude maanden achter de rug (en heb door mijn gezondheid toch blijkbaar wat problemen met koude) - vorig jaar hadden we niet de koude maar telkens wind en regen (alhoewel februari dan wel een mooie maand was). Dus in de winter meer kans op 'shit' dan in de zomer.
Nadat de week maandag nog een aarzelende start genomen had - lees "in totaal geen goesting om te lopen" - is er de laatste twee dagen toch een positieve kentering. Niet dat ik plots in superkonditie ben maar de goesting is er opnieuw.
Op dinsdag was ik van plan een 6-tal km te lopen inhet Warandepark in Brussel maar heb een extra tourken gedaan (en dat is altijd een goed teken), wel opnieuw in winterse omstandighden want het sneeuwde.Vandaag woensdag ben ik met Valerie een tiental kilometer gaan lopen (het was wel uitkijken voor ijsplekken). We haalden wel niet de snelheid maar het lopen verliep vrij vlot en op een ferme hoestbui na een vrij geslaagde training.
In het weekend staat er geen wedstrijd op het programma (in deze tijd van het jaar zeer weinig joggings/wedstrijden) dus gaan we nog enkele duurlopeb inlassen ter voorbereiding van de halve marathon van Lier van volgende week.
Wat betreft "de weg naar Rotterdam" - het gewicht staat nu op 63 kg (dus ideaal) en den 'moral' is weer positief. De rest van februari worden de duurlopen opgedreven tot 28 à 30 km (die afstand leg ik slechts éénmalig af (in schema's staat wel aangegeven om dit meerdere keren te doen) omdat ik mij niet totaal wil kapotlopen). De langere duurlopen ga ik proberen in wedstrijd verband te doen (Lier (21) en Waterviet (27). de midweektrainingen zullen over 15 km gaan en de kortere tussendoortjes over een 7-tal kilometer. Voila, dat is den "boterham" voor februari en dit aangevuld met veel borden spaghetti ... moet de ideale combinatie zijn voor een superkonditie.
En ik wordt dat verdorie goed gewaar als ik wil gaan trainen (deels door de nasleep van de griep natuurlijk). Vijdag was het eigenlijk nog te doen met de koude en heb ik in Overmere op de piste/hof een zestal kilometer gelopen. Zaterdag had ik afgesproken met Valerie om 14 km te lopen (4*3,5) langs de eendekooi. Maar de koude werkte enorm op mijn luchtwegen. Na twee ronden het besluit genomen om den tour omgekeerd te lopen, maar toen had we (voor de mensen die zich er herkennen: tussen de brielstraat en de eendekooi) zij-tegenwind van over het ijs en die strook van enkele honderden meters deden mij gewoon verkleumen. Ben er dan na 10,5 km mee gestopt. Zondagmorgen dacht ik slimmer te zijn en was afgezakt naar de Damvalleie voor een zestal kilometers - ik dacht daar beter beschut te zijn tegen de wind. Maar mispoes, de koude oostenwind kwamm wer van over het ijs en kon aan je langs alle kanten. Maar had geluk van goed ingegeduffeld te zijn.
Samenvatting van het weekend: de frequentie was er wel maar de kilometers en 'het goede gevoel' ontbreken volledig.
Naar rotterdam toe begint dit meer en meer voor paniekstemming te zorgen, maar het zal wel eens beteren zeker. In de aanloop naar Rotterdam let ik nu wel al zeer goed op de voeding en is het dus pasta, pasta en nog eens pasta (wel klaargemaakt op verschillende manier en verschillende ingredienten.
Een eerste doel is nu de halve marathon van Lier op 14 februari - dit zou toch een positieve test moeten opleveren al was het maar om den 'moral' op te vijzelen. We zien wel, we hebben nog 14 dagen.
Het midweeknieuws zal kort zijn deze week. Tot giseren bijlange niet de conditie om al te gaan lopen (ook de goesting was er in totaal niet) en hevige hoestbuien en lichte koorts deden de rest. Dus 's avond doodmoe de zetel in en in de verste verte geen kilometers trainen. Deze morgen opgestaan met goede moed waar tegen de middag voelde ik mij alweer heel loom; Deze avond toch alle courage samengeraapt en meer op karakter dan op gezond verstand toch een kilometer of vijf gaan lopen; Tijdens het lopen ging het nog maar daarna was alsof mijn longen geingen openspringen. maar ja we zijn toch weer vertrokken en deze week nog kalmpjes aan en volgende week kunnen we er weer vol tegenaan.
Ja geen uitgebreid verslag deze keer van de wedstrijden die ik gedaan heb want de griep (of de naweën ervan) heeft mij nog steeds stevig in de macht. Donderdag en vrijdag waren de betere dagen en in mijn gedachten was ik al volop aan het lopen maar zaterdag steeg de koorts opnieuw tot 38 graden - vandaag weer iets beter. Ik ga proberen om morgen toch het werk te hervatten. Lopen zal er nog niet bij zijn het zou fysich ook niet gaan denk ik maar moet eerlijk zeggen ook de 'goesting' is er nog niet. Een van de loopmaatjes Anne Verelst had mij nochtans verwittegd dat ik niet te optimisisch mocht zijn want zij had de week voor mij de griep gehad en zij is ook nog steeds niet aan lopen toe (de start van haar voorbereiding voor de 10 miles is hier ook grondig door verstoord). Mijn loopbuddy Valerie is wel haar kilometers aan het afmalen maar ... maakte deze morgen kennis met het asfalt op de gladde wegen. Ze heeft er echter geen kwetsuren aan over gehouden (en dat is het voornaamste). Om mij niet te erg te vervelen en toch wat met lopen 'bezig' te zijn heb ik mij wata bezig gehouden met administratie:
Rotterdam: alle administratie rompslomp is ok en deze week het officiele startbewijs ontvangen. Berlijn: nog op zoek naar een gepast hotel, want de groepsreizen die worden ge-organiseerd zijn nogal aan dure kant - Mag wel niet te lang meer wachten met inschrijven want het gaat ook hier razendsnel volgeboekt zijn. Goteborg: Franky De Gucht had mij door zijn verhalen over de halve marathon in Zweden al dikwijls het water in de mond laen krijgen; Dus wat meer informatie ingewonnen (voor mezelf had ik eigenlijk al beslist om deel te nemen). De prijs inschrijving, prijs hotel, prijs vlucht allemaal best doenbaar; De ontnuchtering kwam in de laatste zin van de mail:"Het grootste probleem is de inschrijving, ik ben naar de site geweest en de inschrijvingen zijn stopgezet op 30 November, ze hadden dan al meer dan 53.000 inschrijvingen". Het is geen typefout. Nog proberen om via, via nog aan een startbewijs te komen maar het zal moeilijk worden. Maar ja moeilijk gaat ook, héé
Elke woensdag en vrijdag loopt er een duo samen - zij vallen niet direkt op maar doen zonder dat ze daar veel poespas om maken vele kilometers en (in tegenstelling met wat ze zelfs soms beweren) telkens aan een goed tempo.
Ik ga ze zich zelf en hun motivatie voor het lopen laten voorstellen:
"Wij zijn Veerle De Meyer en Els De Greef uit Overmere. Samen met Danny (en nog vele anderen) komen wij elke woensdag en vrijdagavond rond 18u30 samen in " t kotteken van den atletiek" om enkele kilometerkes te joggen in en rond Overmere.
Ik, Els, startte in 2001 met de allereerste start to run in Overmere. Ik had toen, net zoals zovelen, nooit kunnen denken dat ik de eindstreep zou halen. Na het diploma van 5 kilometer te hebben gelopen moest ik echter afhaken omwille van avondschool tijdens de trainingsuren. In 2002 nam ik de draad weer op en de loopmicrobe is nooit meer verdwenen.
Tijdens de cross in Overmere in 2003 kwam Veerle eens informeren hoe dat lopen in zijn werk ging. En meteen trok ook zij haar loopschoenen aan en kwam ons groepje vergroten. De loopmicrobe had haar ook te pakken!
Ondertussen lopen wij al ruim 5 jaar samen, twee keer in de week. Echte ambities hebben wij niet: we lopen voor de fun en om de conditie op peil te houden! En af en toe eens lopen voor het goede doel zoals in Stekene met berkenboomloopt, waar ook Danny aan heeft meegedaan. (Bedankt Danny, Valérie en alle andere lopers van Overmere opbrengst van deze loop voor onze school: 4,403,92)
Tijdens het lopen doen we graag een babbelke over het werk en allerlei andere zaken. En na het lopen wordt er regelmatig nen drink gegeven in
t kotteken voor iemand zijn verjaardag. De joggers van Overmere hebben altijd wel iets te vieren!"
Maandag:39 - Dinsdag:39,1 - Woensdag:38,7 .... Neen dat zijn helaas niet de kilometers die ik gelopen heb maar was de aanduiding op de koortsthermometer. Dus ja ik ben geveld door griep. Het is alsof de duivels erop zitten; Of kwetsuren of ziek. Men heeft mij ook p het hart gedrukt om eigenlijk twee weken niet te lopen: Het is sowieso al gevaarlijk om intens te sporten na koorts en in mijn geval moet ik nog extra voorzichtig zijn. Na 1 week mocht wandelen al wel ... we zullen zien.
Wat "De weg naar Rotterdam" betreft kunnen we deze week kort zijn ipv een 60km-week is het nu een 0-km week. Ook geen halve marathon in Lier en geen Leffe-loop in Markegem. Ik hoop echt dat na deze griep alle miserie geleden is en dat ik er dan volop tegen aan kan gaan.
.... van 60 km zit erop. Na in het begin van de week enkele kortere duurlopen gedaan te hbben zijn er de laatste dagen nog enkele langere bijgemoken. Donderdag 7 km in Warandapark in Brussel; Zaterdag 9 km in het winderigeg Destelbergen (Damvallei) en vandaag 16 km rond het donkmeer met de enkle keren de omloop langs de eendekooi daarop aansluitend. Het was alles behalve goed loopweer vandaag en deze voormiddag was regen en wind van de partij. Wind is nu iets waar ik absoluut niet graag in loop en waar ik het fysisch ook het moeilijkst mee heb (hartslag gaat vlug de hoogte in). We waren echtermet zijn tweeën om te lopen (Valerie was afgezakt uit West Vlaanderen) en zo gingen de kilometers toch vlug voorbij.
De afgelopen week bevatte ook 6 loopdagen (met zelfs op maandag 2 loopsessies)
Al bij al toch een zeer positieve week na de blessure-perikkelen op het eind van vorige week. Volgende week hoop ik er nog een week van 60 kilometer aan toe toe voegen met op het eind van de week de halve marathon in Lier en de Leffe-loop in Markegem.
Op 5 april is het zover dan hoop ik aan de start te staan van mijnderde marathon (na Rotterdam en Amsterdam 2008); Daar we in de laatste 12 weken voor de marathon beland zijn staat nu alles in het teken van de voorbereiding van dit evenement.
Motivatie: In mijn geval is de tijd van geen enkel belang (alhoewel dat ik er natuurlijk enkele minuten af wil knijpen - dat is een logische redenering denk ik). maar met mijn hartproblematiek staat het lopen van de marathon vooral in het teken van op een gezonde en verantwoorde manier de loopsport te be-oefenen en om alzo in een optimale konditie te verkeren.
Training Door de gekende problemen zal mijn training qua intensitiviteit wel danig verschillen met andere marathonlopers - interval bv. is bij mij totaal uit den boze en alle trainingen worden afgewerkt aan een hartslag tussen de 125 en 130. Tot midden februari worden mijn duurlopen opgedreven tot ong 20 km. In tegenstelling met vorige voorbereidingen zou ik nu mijn weektotalen willen opvoeren naar de 55 à 60 kilometers (vroeger 45). Na half februari een tweetal duurlopen van 25 km inlassen en één van 30. Er zijn enkele wedstrijden die zich daar ideaal voor aandienen (Waterliet 27 km en Lier (nog 2 halve marathons en een 25 km), Oostende-Brugee, Damme-Brugge-Da:mme). Het komt er voor mij op aan om in een ideale konditie aan de start te staan en niet trainen om daar een snelle tijd neer te zetten. Da raad die ik van dokters meekrijg is dan ook om niet te veel te focussen op die lange duurlopen van boven de 30 km want op die manier zijn mijn 'bobijn' al kunnen af zijn vooraleer ik aan de start kom. Alle tips en raadgevingen omtrent training zijn van harte welkom
Trainingsmakkers Om zoveel mogelijk kilometers te kunnen doen zal ik ook alle "loopmaatjes" aanspreken om de eentonigheid te doorbreken en de trainingen zo aangenaam mogelijk te maken. Er zal soms onder de middag getraind worden (Vrijbroekpark Mechelen en Warandapark Brussel). Natuurlijk zullen ook vele kilometers gelopen worden met de mensen van de jogclub van Overmere. Het meest aantal kilometer zal ik echter lopen met Valerie die ook zal starten in Rotterdam (eveneens haar derde marathon). Mijn voorbereiding zal wel iets minder zwaar zijn dan de hare, dus mij niet vergalloperen zal de boodschap zijn.
Voeding Bij elk doktersbezoek wordt bij op het hart gedrukt dat ik ook enorm op mijn gewicht moet letten en dus om geen extra kilo's mee te sleuren in Rotterdam zal ik eerst het gewicht laten zakken van 65 naar 62 kg. Dan is er ook nog de afwisselende periode's van koolhydraatrijke voeding en koolhydraatarme voeding. Qua drank wordt het nu trainen op extran (de drank die door de organisatie ter beschikking gesteld wordt in Rotterdam).
Wekelijks zal ik het wel en wee van de trainingen doorgeven (in één van de rubrieken) - typische zaken die gerelateerd zijn aan de marathon zullen steeds in deze rubriek komen.
Na het disaster van zondag in Aalst werd de week met de nodige argwaan en bezorgdheid ingezet. Ergens moeten opgeven is nooit plezierig en knaagt enorm aan het zelfvertrouwen.
Maar niet bij de pakken blijven zitten en maandag ben ik erdan ook direkt ingevlogen (wel op een verstandige manier). Onder de middag ben ik afgezakt naar het Vrijbroekpark in Mechelen waar ik een 45-tal minuten gelopen heb met regelmatige stretching. Dit heb is 's avonds dan nog eens herhaald op de piste in Overmere. Moet wel zeggen had nog lasst maar door de regelmatige stretching kon ik de laatste kilometers toch vrijuit lopen.
Dinsdag ben ik dan naar het Warandapark in Brussel getrokken om met enkele collega's een zestal kilometer te lopen (jaja de str's van Brussel hebben besloten om de afstand op te trekken). Wel lagen er de omlopen zowel maandag als dinsdag heel slecht bij.
Vandaag woensdag heb ik dan een tiental kilometer gelopen: "den tour langs het donkmeer" en da ging vrij vlot.
Hiermee is dan ook de rush naar "5 april" ingezet en iedere meter dan nu gelopen wordt staat in het teken van de marathon van Rotterdam. Elke week zal er ook een rubriekje verschijnen met als titel "De weg naar Rotterdam", waarin ik de verschillende aspecten van een voorbereiding op een marathon (wel op mijn niveau) wil behandelen en waarbij ik ook hoop van tips binnen te krijgen zodat ik kan bijsturen wat ik verkeerd doe.
Het gemeentebestuur en de sportraad hebben de individuele kampioenen en de kampioenenploegen van 2008 gehuldigd. De Trofee voor Sportverdienste werd uitgereikt aan Daniël Lemaire van Atletiekclub Sparta Laarne. De andere genomineerde was Gerda Van Hulle omwille van de organisatie van diverse fietstochten voor OIGO.
Het is elk jaar opnieuw vaste prik bij de wissel van oud naar nieuw: de sportwereld maakt de balans op van de voorbije twaalf maanden competitie en evalueert de sterkste resultaten over de diverse disciplines heen. Ook in de heksengemeente liet de sportraad zijn licht schijnen over de staat van verdienste van de lokale sporters. Voor de Trofee van Sportlaureaat waren er drie kandidaten: turner Thomas Haenebalcke en atletiekdames Eline Dalemans en Sarah Missine. Eline ontving de trofee omdat ze Belgisch, Vlaams en provinciaal kampioen werd in de 2000m steeple en veldlopen. Eline en Sarah werden eveneens als individuele sportkampioenen gehuldigd, evenals Lieselotte Van De Voorde (atletiek) en Thomas Haenebalcke. En de volgende kampioenenploegen werden in de bloemetjes gezet: de miniemenploeg (4 x 80 en 4 x 100 m) van Atletiekclub Sparta Laarne, Zaalvoetbalclub Italiaantje, de miniemen van Hoger Op Kalken, de scholieren van KVV Laarne Kalken en de damesploeg van BBC Sparta Laarne. Danny Clincke kreeg een pluim voor zijn vermeldenswaardige prestatie: na een zwaar hartinfact liep Danny alweer twee marathons.
Dit verslag zal even kort zijn als mijn wedstrijd in Aalst. Na amper 2 km heb ik reeds moeten stoppen. De pijn in het been waar ik de infiltratie gekregen heb was onhoudbaar; Verkramping van in de heup tot in de kuiten. Ik had nochtans slimmer moeten zijn want vorige keer kon ik ook pas na 3 dagen deftig lopen. Maar ja de domheid om te willen lopen had het gehaald boven het gezondverstand. Nochtans dacht ik dat ik minder last ging hebben daar het schaatsen deze morgen wel lukte. Doch na en 500m was er al verkramping en pijn die niet verbeterde. Dus was stoppen de beste oplossing. Maar één troost. Hoe beer een infiltratie geplaatst is, hoe meer pijn de eerste dagen --> zenuw wordt extra geprikkeld.
Een tegenslag maar de volgende week gaan we er weer met nieuwe moed tegenaan. Valerie, die gisteren een halve marathon gelopen had, was weer goed op dreef en lipe de 12 km in 1u10'.
Het blijft winter in onze contreien. Donderdag een 5 tal kilometer gaan lopen met de tsr's in Brussel (een prachtig ondersneeuwd warandapark). En vrijdag een 5-tal km op de (ondergesneeuwde) piste in Overmere. Ondertussen nog een tweede infiltratie gehad voor het bilprobleem dat nu volledig van de baan zou moeten zijn.
En voor de rest lag de nadruk weer op het schaatsen (moet wel zeggen dat de meeste joggers van overmere ook vrij aktief zijn op het ijs). De hiebij ingesloten foto's gaan dan ook niet over het lopen maar over het schaatsen, waar we nu eens volop kunnen van genieten; Wel hadden de meeste al klachten over krampen in de kuiten bij het lopen (ligt dit aan het schaatsen of opp het loepen van een besneeuwe ondergrond?).
Deze morgen kon ik het ook niet laten om nog vlug een half uurtje te gaan schaatsen. Deze namiddag staat echter de Dirk Martens corrida in Aalst op het programma en ik vrees wel dat de spierkes wel wat hinder gaan ondervinden van het schaatsen, maar "So what - deze unieke gelegenheid om te schaatsen mogen we niet aan ons laten voorbijgaan".
Deze namiddag is ook de start van de definitieve voorbereiding voor Rotterdam (december had al zeer goed geweest qa voorbereiding); Ik kreeg ook al de volgende opmerking van mijn loopmaatje:"Denk je dat ze de afstand van de marathon gaan inkorten omdat er ijs ligt om veel te schaatsen". Dus vanaf nu worden de loopkilometers serieus opgedreven.
De dag ziekte van zondag is enkele dagen serieus in de kleren blijven hangen en ook nog wat nasleep (hoofdpijn en keelpijn) zorgden ervoor dat ik tot vandaag niet gelopen had. Maar volledig stil zitten hebben we niet gedaan want het is en blijft winter en dat betekent in onze streek "Schaatsen op het donkmeer". Deze namiddag had ik dus opnieuw de schaatsen aangebonden en het was een prachtig schouwspel op het donkmeer echt schilderachtige taferelen met de sneeuw en de vele schaatsers en wandelaars; En het belangrijkste niks dan lachende en opgewekte mensen!!!
Deze avond dan een kilometer of vijf gaan trainen. Daar het op de weg wa te gevaarlijk lopen was door de aangevroren sneeuw ben ik op de piste en in "den hof" gebleven; Ook hier weer een prachtig uitzicht met de sneeuw en daar de verlichting op. Ja de laatste dagen geeft alles een zeer winters uitzicht. En ja het heeft toch wel wat zo eens in de sneeuw lopen. Deels natuurlijk ook omdat ik voorstander ben van de 'echte kilometers" (in om het even welke weersomstandigheden) te doen en niet de loopbandkilometers
Voor de rest van de week staat er morgenmiddag nog een 5 km op het programma en vrijdag zullen er dat een 8-tal zijn. De planning om zaterdag een halve marathon te doen is opgeborgen (zal binnen 2 weken in Lier ene lopen) en in de plaats loop ik zondag in Aalst de Dirk Martens corrida over 12 km - dit zal me beter liggen na de gezondheidsperikkelen in het begin van de week. Natuurlijk zal er tussendoor ook nog wel eens een uurtje geschaatst worden want als je wil schaatsen moet je dat nu doe want zo'n kans krijgen we niet veel.
) waren vandaag verdwenen. Nochtans naar polsslag zat het wel goed tss de 115 en 119, wel waren we een tweetal minuten trager na 16 km.
erop zitten; Of kwetsuren of ziek. Men heeft mij ook p het hart gedrukt om eigenlijk twee weken niet te lopen: Het is sowieso al gevaarlijk om intens te sporten na koorts en in mijn geval moet ik nog extra voorzichtig zijn. Na 1 week mocht wandelen al wel ... we zullen zien. 
