Na een vrij zwaar hartinfarct ben ik begonnen met lopen: van een start to run naar 10 km, naar een halve marathon en zo naar een marathon. Ik neem deel aan veel joggings en doe ook in de week de nodige kilometertjes. Natuurlijk loop ik deze niet alleen maar met verschillende andere joggers.
Het loopverhaal van Danny
17-01-2009
De weg naar Rotterdam
Op 5 april is het zover dan hoop ik aan de start te staan van mijnderde marathon (na Rotterdam en Amsterdam 2008); Daar we in de laatste 12 weken voor de marathon beland zijn staat nu alles in het teken van de voorbereiding van dit evenement.
Motivatie: In mijn geval is de tijd van geen enkel belang (alhoewel dat ik er natuurlijk enkele minuten af wil knijpen - dat is een logische redenering denk ik). maar met mijn hartproblematiek staat het lopen van de marathon vooral in het teken van op een gezonde en verantwoorde manier de loopsport te be-oefenen en om alzo in een optimale konditie te verkeren.
Training Door de gekende problemen zal mijn training qua intensitiviteit wel danig verschillen met andere marathonlopers - interval bv. is bij mij totaal uit den boze en alle trainingen worden afgewerkt aan een hartslag tussen de 125 en 130. Tot midden februari worden mijn duurlopen opgedreven tot ong 20 km. In tegenstelling met vorige voorbereidingen zou ik nu mijn weektotalen willen opvoeren naar de 55 à 60 kilometers (vroeger 45). Na half februari een tweetal duurlopen van 25 km inlassen en één van 30. Er zijn enkele wedstrijden die zich daar ideaal voor aandienen (Waterliet 27 km en Lier (nog 2 halve marathons en een 25 km), Oostende-Brugee, Damme-Brugge-Da:mme). Het komt er voor mij op aan om in een ideale konditie aan de start te staan en niet trainen om daar een snelle tijd neer te zetten. Da raad die ik van dokters meekrijg is dan ook om niet te veel te focussen op die lange duurlopen van boven de 30 km want op die manier zijn mijn 'bobijn' al kunnen af zijn vooraleer ik aan de start kom. Alle tips en raadgevingen omtrent training zijn van harte welkom
Trainingsmakkers Om zoveel mogelijk kilometers te kunnen doen zal ik ook alle "loopmaatjes" aanspreken om de eentonigheid te doorbreken en de trainingen zo aangenaam mogelijk te maken. Er zal soms onder de middag getraind worden (Vrijbroekpark Mechelen en Warandapark Brussel). Natuurlijk zullen ook vele kilometers gelopen worden met de mensen van de jogclub van Overmere. Het meest aantal kilometer zal ik echter lopen met Valerie die ook zal starten in Rotterdam (eveneens haar derde marathon). Mijn voorbereiding zal wel iets minder zwaar zijn dan de hare, dus mij niet vergalloperen zal de boodschap zijn.
Voeding Bij elk doktersbezoek wordt bij op het hart gedrukt dat ik ook enorm op mijn gewicht moet letten en dus om geen extra kilo's mee te sleuren in Rotterdam zal ik eerst het gewicht laten zakken van 65 naar 62 kg. Dan is er ook nog de afwisselende periode's van koolhydraatrijke voeding en koolhydraatarme voeding. Qua drank wordt het nu trainen op extran (de drank die door de organisatie ter beschikking gesteld wordt in Rotterdam).
Wekelijks zal ik het wel en wee van de trainingen doorgeven (in één van de rubrieken) - typische zaken die gerelateerd zijn aan de marathon zullen steeds in deze rubriek komen.
Na het disaster van zondag in Aalst werd de week met de nodige argwaan en bezorgdheid ingezet. Ergens moeten opgeven is nooit plezierig en knaagt enorm aan het zelfvertrouwen.
Maar niet bij de pakken blijven zitten en maandag ben ik erdan ook direkt ingevlogen (wel op een verstandige manier). Onder de middag ben ik afgezakt naar het Vrijbroekpark in Mechelen waar ik een 45-tal minuten gelopen heb met regelmatige stretching. Dit heb is 's avonds dan nog eens herhaald op de piste in Overmere. Moet wel zeggen had nog lasst maar door de regelmatige stretching kon ik de laatste kilometers toch vrijuit lopen.
Dinsdag ben ik dan naar het Warandapark in Brussel getrokken om met enkele collega's een zestal kilometer te lopen (jaja de str's van Brussel hebben besloten om de afstand op te trekken). Wel lagen er de omlopen zowel maandag als dinsdag heel slecht bij.
Vandaag woensdag heb ik dan een tiental kilometer gelopen: "den tour langs het donkmeer" en da ging vrij vlot.
Hiermee is dan ook de rush naar "5 april" ingezet en iedere meter dan nu gelopen wordt staat in het teken van de marathon van Rotterdam. Elke week zal er ook een rubriekje verschijnen met als titel "De weg naar Rotterdam", waarin ik de verschillende aspecten van een voorbereiding op een marathon (wel op mijn niveau) wil behandelen en waarbij ik ook hoop van tips binnen te krijgen zodat ik kan bijsturen wat ik verkeerd doe.
Het gemeentebestuur en de sportraad hebben de individuele kampioenen en de kampioenenploegen van 2008 gehuldigd. De Trofee voor Sportverdienste werd uitgereikt aan Daniël Lemaire van Atletiekclub Sparta Laarne. De andere genomineerde was Gerda Van Hulle omwille van de organisatie van diverse fietstochten voor OIGO.
Het is elk jaar opnieuw vaste prik bij de wissel van oud naar nieuw: de sportwereld maakt de balans op van de voorbije twaalf maanden competitie en evalueert de sterkste resultaten over de diverse disciplines heen. Ook in de heksengemeente liet de sportraad zijn licht schijnen over de staat van verdienste van de lokale sporters. Voor de Trofee van Sportlaureaat waren er drie kandidaten: turner Thomas Haenebalcke en atletiekdames Eline Dalemans en Sarah Missine. Eline ontving de trofee omdat ze Belgisch, Vlaams en provinciaal kampioen werd in de 2000m steeple en veldlopen. Eline en Sarah werden eveneens als individuele sportkampioenen gehuldigd, evenals Lieselotte Van De Voorde (atletiek) en Thomas Haenebalcke. En de volgende kampioenenploegen werden in de bloemetjes gezet: de miniemenploeg (4 x 80 en 4 x 100 m) van Atletiekclub Sparta Laarne, Zaalvoetbalclub Italiaantje, de miniemen van Hoger Op Kalken, de scholieren van KVV Laarne Kalken en de damesploeg van BBC Sparta Laarne. Danny Clincke kreeg een pluim voor zijn vermeldenswaardige prestatie: na een zwaar hartinfact liep Danny alweer twee marathons.
Dit verslag zal even kort zijn als mijn wedstrijd in Aalst. Na amper 2 km heb ik reeds moeten stoppen. De pijn in het been waar ik de infiltratie gekregen heb was onhoudbaar; Verkramping van in de heup tot in de kuiten. Ik had nochtans slimmer moeten zijn want vorige keer kon ik ook pas na 3 dagen deftig lopen. Maar ja de domheid om te willen lopen had het gehaald boven het gezondverstand. Nochtans dacht ik dat ik minder last ging hebben daar het schaatsen deze morgen wel lukte. Doch na en 500m was er al verkramping en pijn die niet verbeterde. Dus was stoppen de beste oplossing. Maar één troost. Hoe beer een infiltratie geplaatst is, hoe meer pijn de eerste dagen --> zenuw wordt extra geprikkeld.
Een tegenslag maar de volgende week gaan we er weer met nieuwe moed tegenaan. Valerie, die gisteren een halve marathon gelopen had, was weer goed op dreef en lipe de 12 km in 1u10'.
Het blijft winter in onze contreien. Donderdag een 5 tal kilometer gaan lopen met de tsr's in Brussel (een prachtig ondersneeuwd warandapark). En vrijdag een 5-tal km op de (ondergesneeuwde) piste in Overmere. Ondertussen nog een tweede infiltratie gehad voor het bilprobleem dat nu volledig van de baan zou moeten zijn.
En voor de rest lag de nadruk weer op het schaatsen (moet wel zeggen dat de meeste joggers van overmere ook vrij aktief zijn op het ijs). De hiebij ingesloten foto's gaan dan ook niet over het lopen maar over het schaatsen, waar we nu eens volop kunnen van genieten; Wel hadden de meeste al klachten over krampen in de kuiten bij het lopen (ligt dit aan het schaatsen of opp het loepen van een besneeuwe ondergrond?).
Deze morgen kon ik het ook niet laten om nog vlug een half uurtje te gaan schaatsen. Deze namiddag staat echter de Dirk Martens corrida in Aalst op het programma en ik vrees wel dat de spierkes wel wat hinder gaan ondervinden van het schaatsen, maar "So what - deze unieke gelegenheid om te schaatsen mogen we niet aan ons laten voorbijgaan".
Deze namiddag is ook de start van de definitieve voorbereiding voor Rotterdam (december had al zeer goed geweest qa voorbereiding); Ik kreeg ook al de volgende opmerking van mijn loopmaatje:"Denk je dat ze de afstand van de marathon gaan inkorten omdat er ijs ligt om veel te schaatsen". Dus vanaf nu worden de loopkilometers serieus opgedreven.
De dag ziekte van zondag is enkele dagen serieus in de kleren blijven hangen en ook nog wat nasleep (hoofdpijn en keelpijn) zorgden ervoor dat ik tot vandaag niet gelopen had. Maar volledig stil zitten hebben we niet gedaan want het is en blijft winter en dat betekent in onze streek "Schaatsen op het donkmeer". Deze namiddag had ik dus opnieuw de schaatsen aangebonden en het was een prachtig schouwspel op het donkmeer echt schilderachtige taferelen met de sneeuw en de vele schaatsers en wandelaars; En het belangrijkste niks dan lachende en opgewekte mensen!!!
Deze avond dan een kilometer of vijf gaan trainen. Daar het op de weg wa te gevaarlijk lopen was door de aangevroren sneeuw ben ik op de piste en in "den hof" gebleven; Ook hier weer een prachtig uitzicht met de sneeuw en daar de verlichting op. Ja de laatste dagen geeft alles een zeer winters uitzicht. En ja het heeft toch wel wat zo eens in de sneeuw lopen. Deels natuurlijk ook omdat ik voorstander ben van de 'echte kilometers" (in om het even welke weersomstandigheden) te doen en niet de loopbandkilometers
Voor de rest van de week staat er morgenmiddag nog een 5 km op het programma en vrijdag zullen er dat een 8-tal zijn. De planning om zaterdag een halve marathon te doen is opgeborgen (zal binnen 2 weken in Lier ene lopen) en in de plaats loop ik zondag in Aalst de Dirk Martens corrida over 12 km - dit zal me beter liggen na de gezondheidsperikkelen in het begin van de week. Natuurlijk zal er tussendoor ook nog wel eens een uurtje geschaatst worden want als je wil schaatsen moet je dat nu doe want zo'n kans krijgen we niet veel.
Vrijdag een goede duurloop gedaan van een 10-tal kilometer rond het bevroren donkmeer; Samen met Valerie kwam ik uit aan een gem. van 9/uur. De koude viel nog mee vrijdagavond.
Zaterdag stond in het teken van het schaatsen en reeds vrij vroeg waren we afgezakt naar het donkmeer. Het was er een soort reuni van de amsterdamgangers (Franky,Geert,Dirk,Kurt, Hendrik,Sonja,Ann,Carine en mezelf). Ja voor sterren op het ijs zullen we wel nooit uitgenodigd worden. Franky was de beste schaatsers; Ikzelf ging eens zwaar onderuit, terwijl ook Kurt op een onzachte manier kennis maakte met het ijs; De sierlijkste val had Dirk in petto en deed het in stijl met een 'chique buiklanding'. Ook in de namiddag heb ik nog verder geschaatst. Ik was zeer tevreden over mijn conditie.
In de nacht van zaterdag op zondag veranderde echter veel. Ik werd wakker rillend van de kou en heb gans de nacht over de pot gehangen en maakte ook koorts. Blijkbaar is er een soort 'rol' in het land want ik ben blijkbaar niet de enige die er last van heeft. Dus vandaag geen sport en ik denk dat ik wijselijk eerst enkele dagen zal uitzieken alvorens de draad weer op te nemen.
Deze week had ik nog bijna volledig verlof, dus hebben we nog wat kunnen doortrainen.
Dinsdag ben ik naar de Damvallei in Destelbergen gaan lopen, een vijftal tourkens van 1800m. Woensdag en op nieuwjaarsdag heb ik het gehouden op een tourken van 5 km bij ons in de buurt. Op nieuwjaarsdag werd ik echter met een fenomeen geconfronteerd waar iedere loper wel shrik van heeft. Dat is een loslopende hond. Ik hoorde de hond eens achter mij blaffen en grommen en heb gedaan wat mij altijd gezegd geweest is : blijven stilstaan en de hond aankijken. En effektief na een tweetal minuten van grommen draaide hij zich om en liep terug den hof op.
Naast het lopen is er sinds woensdag een andere sport bijgekomen en dat is schaatsen. Het donkmeer is volledig dicht gevroren en daar moeten we natuurlijk van profiteren. En zowel woensdag als op nieuwjaarsdag werd er geschaats. De vraag is natuurlijk of dit goed is voor de loopspieren? Maar ja voor de keren dat we die kans maar klrijgen mogen we die niet laten liggen, héé.
Voor het weekend staan er geen joggings op het programma, maar staat er wel een duurloop van 10 en 15 km op het programma. Natuurlijk zal het schaatsen ook weer duidelijk aan bod komen.
Het jaar loopt ten einde en het wordt dus tijd om eens achterom te kijken naar het afgekopen jaar. Het jaar begon met een (opdat moment onrealistische) droom de marathon van Rotterdam te lopen. De voorbereidingen waren niet van de poes en in jnuari - februari was het dan nog slecht trainingsweer met regen en wind. De verschillende natuurlopen van Lier moesten dan ook gelden als voorbereiding. En dan 13 april was het zover. En ja, ik liep hem it ook al was de tijd 5 uur. Vrij vlug begon het idee te groeien om een tweede te lopen. Maar opnieuw alleen die trainingen ... daar zag ik tegen op; Toen plots enen Kurt op ht idee kwam om zijn verjaardag te vieren door de maraton van amsterdam te lopen; De maanden daarop werd er in groep (en ieder volgens eigen kunnen) getraind en in oktober zakten we met een 10-tal mensen af naar Amsterdam en iedereen van de groep bracht ook dit evenement tot een goed einde. Ook in de aanloop hadden we een blog opgericht die vrij veel succes had en die nauwlettend werd bijgehouden door onze webmaster Anne Verelst. Na die marathon was er het beste was af. Doch in december volgden de joggings elkaar weer in een goed tempo op. In de loop van 2008 is er ook een 'loopmaatje' opgedoken. Met Valerie heb ik honderden kilometers samen gelopen. Ook met mensen van de joggingclub overmere heb ik vele kilometers gelopen. Iedereen bedankt trouwens voor de loopkilometers in 2008. Op het einde van het jaar kwam er nog een leuke surprise door het ontvangen van de trofee 'uitzonderlijke sportprestatie'.
foto 1: de medailles van de marathon Rotterdam en Amsterdam en de sportprestatie van het gemeentebestuur foto 2: de joggers die de marathon van Amsterdam gelopen hebben foto 3: zelden zoveel expressie gezien als op deze foto de dag voor de marathon van Amsterdam foto 4: het loopmaatje Valerie
Deze morgen was het vroeg dag. Om kwart voor 8 was Valerie al in Kalken om e vertrekken naar Vorselaar. Ja en mede door hare nogal zware voet waren we om 9 uur al in Vorselaar en voor half tien waren we al 'den bos' in, letterlijk nu. We liepen met een groepje van 5: Valerie,Carine,Dirk een plaatselijke jogger en ikzelf; Het parcours was gewoon weg prachtig, midden in de bossen - het enige nadeel was dat er sommige stukken bospad oneffen bijlagen door het vriesweer. In het zonnetje en meewind was het aangenaam lopen, maar ... tegenwind en uit de zon was het berekoud. We hielden er een tempo van 9,3 km/uur op aan en zo legden we de totale afstand van 15 km af in 1u36.
Onderweg was er voor de dorstigen ook nog de kans op een versnapering (gluwein, vanillejeneever, vruchtensap) en na de aankomst was er nog een drankbonnetje voorzien. Dus je kreeg voor je 3 euro (naast het prachtige parcours) ook nog waar voor je geld.
Deze vorm van joggings lijkt ook wel aan te slaan (het vrije vertrekken) en er waren dan ook talrijke deelnemers. Er is meer ruimte voor een gezellige babbel onderweg en is totaal geen vorm van competitie en voor je het beseft heb je weer 15 km in de beentjes.
Voila, dit was de laatste jogging van een enorm prachtig loopjaar. En in de loop van de week zal ik het jaar 2008 voorstellen zowel in cijfers als in beelden.
foto 1: Goed ingeduffeld voor de start met Carine foto 2: Na de aankomst met mezelf, Carine,Dirk en Valerie foto 3: Moet toch geloofwaardig overkomen daar Dirk één en al oor is ..
Na gisteren op kerstdag een leuke trainigsloop gedaan te hebben van een 10-tal kilometer rond het donkmeer en in goed gezelschap (had wel nog last van infiltratie) ben ik vandaag afgezakt naar Tielt.
Tielt mag zich duidelijk de titel toemeten van meest sfeervolle kerstlooptoe eigenen. Exact op half zeven werd de bende (meer dan 700 lopers) op gang geschoten. En zoals we op voorhand wisten: het was een zeer lastig parcours. Die lastigheid werd nog wat in de hand gewerkt door een schrale oostenwind die op een tweetal stukken op het parcours werkelijk door merg en been ging.
De eerste drie kilometer liep het voor geen meter (veel last in de bil (het zou enkele dagen duren eer ik volle resultaat van de behandelig zou hebben); Nadien was de 'zenuw' blijkbaar opgewarmd en was ook de hinder verdwenen. En kon van vrij ver achteraan nog een twintigtal lopers remonteren (ik kon nu eens groepjes voorbij lopen en meestal is dat omgekeerd). Ik eindigde in 1u02'19" op 10,2 km of 7 seconden sneller dan vorig jaar (dat wijst erop dat 'mijnen tikker' toch in ongeveer dezelfde konditie blijft en daar doen we het toch voor). En net als vorig jaar heb ik op het parcours lopen vloeken ... genen meter plat en dat in de West-Vlaanders.
Voor dit jaar staat er nog één jogging op de het menu en dat is nu zondag in Vorselaar; Warm induffelen zal de boodschap zijn denk ik want we plannen om om 9 uur te starten (het is vrije start aldaar) voor ons 15km en volgens de weersvoorspellingen zullen het opdat moment diepvriestemperaturen zijn.
Gisteren een km of 7 gelopen rond de Eendekooi, met toch een goede trainingssnelheid van 9,7 km.
Het belangrijkste nieuws komt eigenlijk van het medische front. Er komt eindelijk doorbraak bij het bilprobleem. Verdere onderzoeken gisteren hebben inderdaad een ontsteking van een gevoelszenuw ter hoogte van de heup aangewezen. Die zenuw loopt over de bilsttreek en veroorzaakt de pijn. In de voormiddag dacht men nog het euvel te verhlpen door kiné en het nemen van de medikatie. De fysiotherapeut besloot 's avonds toch om een infiltratie (met kortisonen) te zetten. Medikatie kon nooit hetzelfde resultaat hebben daar het niet zo enkel op dat specifieke punt kan inwerken. Men had mij wel gezegd hoe preciezer (doeltreffender) de infiltratie gezet is, hoe erger de pijn de volgende dag. Jawadde, mijn planning om vandaag vijf kilometer te gaan lopen heb ik maar opgeborgen want voel nu verdorie goed waar die zenuw loopt.
Voor de rest staat er nog een vrij druk week programma op den menu. Morgen 10 km met Valerie langs het donkmeer. Vrijdag zou ik heel graag naar Tielt gaan lopen, qua sfeer wel de meest sfeervolle kerstloop maar ... den omloop is er niet van de poes (en iemand die daar voor de eerste keer loopt zal zijn ogen opentrekken qua moeilijkheidsgraad). Zondag staat dan de kasteelloop in Vosselaar op het programma. Dat natuurlijk als de bil ok is.
De kestlopen volgen elkaar in een zeer snel tempo op. En na de leuke gebeurtenissen van deze voormiddag b en ik deze namiddag afgezakt naar Stekene.
Samen met Valerie hebben we ons ingeschreven via berkemboomloopt zodat we toch een beetje steun konden geven aan de lokale school die getroffen was door een brand; Er waren nog verschillende mensen van de joggers van Overmere aanwezig (Kurt,Johan,Els,Patrick,Jan, Sabine, ...).
Het parcours was lichtjes gewijzigd buiten vorig jaar (extra lus zodat we deze keer wel aan de volle 12 km kwamen). Er waren 407 starters op de 12 km, maar trage lopers zaten er weinig bij. Mijn tijd was 1u11' was voor mijn doen niet slecht is. Ook de rondetijden waren zeer gelijklopend 24'-23'-24'. Valerie haar eindtijd was 1u08'. Wat wel opviel in Stekene was de prachtige sfeer. Vele enthousiaste toeschouwers die zich rond de kerstmarkt verzameld hadden wat voor een zeer aangename loopsfeer zorgde.
Wat de bilkwetsuur betreft zijn we eindelijk een stap verder. De oorzaak van de pijn zou een geknelde gevoelszenuw zijn ter hoogte van de heup. Dinsdag moeten verdere onderzoeken hierom uitsluitsel geven.
De eerste twee weken ben ik in verlof en kan er dus begonnen worden met de voorbereiding voor Rotterdam 2009.
Vandaag was het in Laarne-Kalken de uitreiking van de trofeeën sportverdiensten 2008. Deze week had ik daar een uitnodiging voor gekregen. Wij daar vandaag heen met de gedachte van de receptie bij te wonen. Eerst werden alle kampioenenploegen van de gemeetnte gehuldigd. Daarna zou men over gaan naar de trofeeën van sportman (-vrouw) en sportverdienste van het jaar.
Maar ... eerst werd er een speciale trofee overhandigd met als titel "uitzonderlijke sportprestatie in 2008" en wie verscheen er op de slight die geprojecteerd werd. Jawel, ikzelf met de vermelding dat het toch uitzonderlijke is dat een hartpatient nog tot dergelijke sportprestaties komt. Ik mocht dan ook uit de handen van de burgemeester en schepen van sport deze toch wel voor mij persoonlijk zeer mooie trofee in ontvangst nemen. Moet wel zeggen het was nogal vrij emotioneel om in een volle raadszaal die trofee te ontvangen.
Nadien werden er nog verschillende foto's gemaakt voor pers (zullen hier later nog op de blog verschijnen) en werden er ook enkele interviews gegeven (en terug was het een enorme voldoening dat er veel aandacht aan mijn prestatie gegeven werd).
Hierbij wil ik ook nogmaals iedereen bedanken die al met mij heeft meeglopen en het mogelijk gemaakt heeft om te komen waar ik momenteel sta.
Nadat iedereen van de start to runners op donderdag met succes zijn proef had afgelegd (alhoewel er waren die extreem zenuwachtig waren) ben ik op vrijdag afgezakt naar antwerpen voor een de "Santa Run", een fantastisch evenement.
Naast ikzelf waren ook Valerie en Hendrik aanwezig. En ... één van de start to runners (Nazeha) tekende present. Voor de start was het een om en weer geloop en gewriemel van de kerstmannen (en -vrouwen). Ik had afgesproeken om bij Nazeha te blijven. In een vrij moeizame start (men stropte een beetje de eerste 500 m) is ook Valerie bij ons gebleven. Het parcours was qua ondergrond niet ideaal (veel kasseien en naar het einde toe zelfs ronduit gevaarlijk (kassesien en donker)) maar dit werd goed gemaakt door een fantastische sfeer in de binnenstad, je moest door de rijen mensen heen. En ik denk dat deelnemen een goed gevoel geeft maar als toeschouwer moet dit toch ook een prachtig gezicht zijn.
Na een kilometer of vier vroeg Nazeha mij (let op, héé zes weken geleden kan ze met moeite 3 minuten lopen) waarom ik vertraagde, jong, jong om door de grond te zakken. Ik kon haar met moeite volgen. Anderzijds gaf dat wel de voldoening dat ik de start to runners goed begeleid had en dat ze op die 8 weken enorme progressie qua konditie gemaakt hadden.
Wij eindigden in 32' (trek daar 2 minuten af door de opstropping bij de start en je komt aan 30'). Valerie eindigde in 30' en Hendrik deed er 22' over. Valerie had ook (voorlopig) geen last meer van haar knie. Mijn bil ... hetzelfde liedje.
Na gisteren in Brussel de start to run -sessie afgewerkt te hebben ben ik deze avond gaan lopen in Overmere. We hebben in een grope van een 5-tal lopers eer tourken van 7,6 km (voor de insiders het was de favorite tour van Martine langs het muizenstraatje) en dat in 47'54", dus was niet slecht voor een woensdagtraining.
Zogoed het ging tijdens het lopen, zo slecht ging het opieuw na het lopen. Zo komen we weer bij de vervelende blessure. Maandag ben ik opnieuw op onderzoeken getrokken en hebben ze eerst een emg (een vrij pijnlijk onderzoek waarbij naalden in de spieren aangebracht worden) uitgevoerd en nadien nog eens een extra echo gedaan om zeker te zijn dat er geen onsteking op de spieren zat. Beide testen hadden geen slecht resultaat. Er staan nu nog verdere onderzoeken op het programma nml. zaterdag bezoek aan fysiotherapeut en dinsdag een reumatoloog. Wel werd mij opnieuw ingepeperd om zeker niet te stoppen of minderen met lopen.
Door de onderzoeken van zaterdag valt de 10 mijl van Lier weg; Het weekendmenu is echter nog voldoende met vrijdag de enorm sfeervolle (zowel voor deelnemer als toeschouwer) Santa Run van Q-music en zondag de jogging in Stekene (die dit jaar ook haar steun verleent aan een afgebrande school in die gemeente berkenboomloopt.classy.be ).
Ergens half weg oktober zijn we in Brussel begonnen met een start to run-sessie en overmorgen komen we aan de proef van 5 km. Dus de laatste weken ben ik telkens op dinsdag en donderdag met een groep mensen opgetrokken en waren zij mijn loopmaatjes). Het verhaal bij een start to run is eigenlijk telkens hetzelfde. De meeste deelnemers klagen in het begin steen en been dat ze het niet zullen halen. Na enkele weken zijn ze verbaasd van zichzelf en naar het einde toe loopt iedereen vlot zijn 5 km. Met deze groep was het niet anders (moet wel zeggen ze hebben zeker geen geluk gehad met de weersomstandigheden). Ook is dit het zoveelste bewijs dat de "start to run" toch eigenlijk heel goed in elkaar zit en men zonder het eigenlijk zelf goed te beseffen een enorme konditionele opbouw doet op 10-tal weken tijd. Ik klaat hier één van de deelnmers aan het woord:
"Mijn naam is Kathleen en ik ben een ICT-collega van Danny. Ik werk op de centrale diensten in Brussel.
Anderhalf jaar terug begon ik ernstig te sukkelen met de spieren. Had men mij toen gezegd dat ik het jaar daarna zou beginnen met lopen, ik zou die persoon gek verklaard hebben.
Maar door Danny ben ik een start-to-runner geworden. Hij stelde mij dit voor. Eerst stond ik er enorm sceptisch tegenover, maar na lang nadenken besloot ik om toch deel te nemen. Ik wou weten hoever mijn grenzen lagen.
Ik had nooit gedacht dat ik deze middag de sessie 20'lopen +2' stappen 12' lopen zou uitgelopen hebben.
Aanstaande donderdag staat de 5km op het programma.
Dit is de afgelopen weken mijn doel geweest waarmee ik dagelijks opstond en ging slapen. Lopen is momenteel een deel van mijn leven geworden en de dokters juichen het initiatief alleen maar toe.Nu is alle aandacht gericht op donderdagmiddag. Hopelijk haal ik het."
Na vrijdag een reeks onderzoeken te hebben ondergaan (en nog steeds zonder reultaten qua oorzaak bilproblematiek - onderzoeken worden maandag verder gezet) ben ik vrijdagavond nog een km of 6 gaan trainen in "den hof in Overmere" en het was bitterkoud. De wind sneed inderdaad door merg en been.
Vandaag stond de wedstijd in Burcht op het programma. Samen met Valerie vrij vroeg afgezakt naar Burht en er heerste daar een gezellige drukte. Wat later kwamenn ook Dirk en Hendrik en Anne (Verelst) aan. En zoals al aangegeven het werd druk want zowel op de 5 als de 10 km waren er veel deelnmers. Op een mooi afwisselend parcours moest 10 km (eigenlijk 9,7 km) worden afgelegd en dit verdeeld over 4 ronden. En net zoals vorige week na één kilometer lopen is de pijn uit de bil verdwenen en kon ik rustig mijn tempo lopen rondetijden : 14'45" - 14'40" - 14'30" - 14'28". Ik kwam uit op 58' 23"; Een half minuutje minder goed dan vorig jaar maar aangezien het gesukkel van de laatste weken was ik toch dik tevreden over de tijd.
De tijden van elke andere gekenden:
Dirk : 40'34" (heeft blijkbaar de goede konditie te pakken want was ong. 2 minuten sneller dan vorig jaar) Hendrik: 45'45" (iets mindere konditie had zelfs de eerste ronde eventjes moeten stappen ) Valerie: 55'30" (krijgt wel steeds meer en meer last van haar knie ) Anne: 1u07'03" (die was dik kontent want het was haar eerste wedstrijd over 10 km)
Volgende week wordt een zeer druk programma (hangt eigenlijk af van de resultaten van het onderzoek van morgen). De start to runners in Brussel doen donderdag hun 5km-proef. Vrijdag staat de Santa Run van Q-music op het programma, zaterdag een 16 km-loop in Lier en zondag een 12 km in Stekene. Er zal natuurlijk moeten gekozen worden. We zien wel in de loop van de week.
Helaas moet ik verder doen met de klaagzang over mijn bilblessre. Vandaag ben ik bij de neuroloog geweest die heeft eigenlijk niet veel meer gedaan dan enkele onderzoeken voorgescheven nml. foto's laten nemen van het ruggemergkanaal en enn spiertest (dit resp. vrijdag en maandag). In de vooravond ben ik dan 10 km gaan lopen (samen met Valerie) - den tradiotionele tour langs het donkmeer. Ja en tijdens het lopen heb ik wel wat last maar niet overdreven en zeker niet in die mate om te zeggen ik moet hier stoppen met lopen. Onze snelheid was ook zeker niet hoog en we kwamen uit op 1u08' op de 10 km.
Nadien opnieuw een afspraak bij dokter, maar die kon ook eigenlijk weinig zeggen; het enige dat hij kon meegeven was dat hij hoopte dat uit de voorgestelde onderzoeken niks naar boven kwam want dat het dan zeer ernstig zou zijn; er weerd mij ook de raad gegeven om nu reeds een afspraak te maken met een fysiotherapeut. De klachten zijn zo raar en doen zich niet voor bij iemand die een beginnend loper is (de klachten zouden beter op hun plaats zijn bij iemand die pas begint te lopen wordt mij mee gegeven) dat naar de oplossing zal moeten gezocht worden door middel van eliminatie.
Ook werd mij weer op het hart gedrukt (wel een 'rare uitspraak' in mijn geval) om zeker niet te minderen met lopen want dat voor mij slechtere gevolgen zou kunnen hebben. Nogmaals wordt benadrukt dat lopen voor mij het beste medicijn is.
De 'start to runners' in Brussel hebben het niet getroffen want gisteren moesten ze opnieuw de sneeuw trotseren maar ... ze blijven volharden !!!
In het weekend lopen we in Burcht waar ook onze webmaster van 'road_to_amsterdam' zal aanwezig zijn. Er zullen nog enkelen van de joggers in overmere in Burcht lopen.
(had wel nog last van infiltratie) ben ik vandaag afgezakt naar Tielt. 
qua moeilijkheidsgraad). Zondag staat dan de kasteelloop in Vosselaar op het programma. Dat natuurlijk als de bil ok is.
)
)
