Dag 1. Van Ekeren naar Hulst.

Fietsknooppunten: 96 -54 -56 -57 -59 -41 -44 -20 -47 -50 -7 -6 -5 -71 -2 -72 -74 -81 -80 -50 -52 -49 -47. Geplande afstand: 42 km.

Maandag 14 mei 2018. Het is half negen in de morgen. Gisteren waren we nog opgetogen over de voorspelde weerberichten. Er werden middagtemperaturen verwacht van maximum 25° Celsius. Maar daar gaat vandaag niets van in huis komen. Het is mistig en er waait een strakke wind van minstens drie beaufort. Daarbij duid de temperatuur slechts 12°C aan. Een trui en een fleece jasje zijn geen overbodige luxe. En ik had gedacht dat we in een T-shirt zouden kunnen vertrekken. Niet dus. Onze fietszakken zitten vol met de nodige kleding voor vijf dagen. De duur van onze fietstocht. We zijn er klaar voor en na een foto, die één van de buren van ons samen neemt vertrekken we van Ekeren naar Blankenberge aan zee. Gust, een andere buurman, komt nog buiten staan om ons uit te waaien en wenst ons nog een behouden aankomst. We fietsen eerst via de kortste weg naar de Oude Landen. We rijden door een uniek stedelijk natuurgebied waar ook, sinds kort, BPost deels eigenaar van is. We vinden in dit domein nog een verrassend stukje wilde bosnatuur met oude wilgen en vanaf het voorjaar zingende en kwetterende vogels.

Eens uit het natuurgebied volgen we knooppunt 54. We rijden door de wijk Luchtbal verder. In deze buurt werd de tv-serie de Familie Backeljau opgenomen. Een Vlaams komische televisieserie dat tussen 1994 en 1997 werd uitgezonden. We fietsen onder de A12 door. Links van ons is de spoorweg met het station ‘Antwerpen Noorderdokken’. Wat verder rijden we onder de 'Burgemeester Jozef Masurebrug' door. Genoemd naar Jozef Masure die tussen 1977 en 1982 burgemeester van Merksem was. Vanaf hier moeten we een omleiding volgen. De Argentiniëlaan ligt volledig opengebroken. Er wordt een nieuw fietspad aangelegd zodat de straat groener en veiliger wordt. De omleiding is duidelijk aangebracht en enkele minuten later bereiken we de Noorderlaan. Als we de N180 kruisen zien we rechts het complex van de vroegere Metropolis. Het opende de deuren in 1993, maar werd in 2011 veranderd in Kinepolis. Er zijn momenteel 24 zalen. We nemen een ondersteuning meer en fietsen de Straatsburgbrug op (N101) die over het Straatsburgdok ligt. Deze brug werd in 1996 gebouwd en heeft een lengte van 264 meter. Het Straatsburgdok verbindt het Albertkanaal met de Antwerpse haven. Het dok werd gebouwd in 1930. We laten restaurant ‘Het Pomphuis’ rechts liggen. Het  bouwen van het Pomphuis begon in 1918 en duurde tot 1920. De pompen pompten het naastgelegen droogdok leeg zodat een schip onderhouden kon worden. We fietsen over de Siberiabrug en aan het eind van de Letlandstraat is knooppunt 54.

Vanaf knooppunt 54 rijden we via de Kattendijkbrug over het ‘sasdok’. Links zien we het Red Star Line Museum. De Belgische rederij die een geregelde dienst onderhield tussen Antwerpen en New York of Philadelphia. Ze werd gesticht in 1872 maar ging failliet in 1929. De Rijnkaai brengt ons tot aan hangar 27 met de ATV studio’s en knooppunt 56.

We fietsen nog meer zuidwaarts langs de verschillende kaaien. Het is even na 10:00u als we aan het Kiel in de D’Herbouvillekaai bij knooppunt 41 zijn. Rechtsaf om langs de Fietserstunnel onder de Schelde naar Linkeroever te rijden. We zijn blij dat de liften naar behoren werken en verdwijnen diep onder de grond, verlost van de wind, van de kou en de mist. We fietsen niet alleen door de tunnel. Veel mensen maken er gebruik van om van en naar hun werk te rijden. Zelfs een eenzame jogger loopt rustig naar de rechter oever. 700 meter verder is knooppunt 44.

Bij knooppunt 20 rijden we voorbij de psychiatrische gevangenis voor zowel mannen als vrouwen. Een spandoek werd aan de hoge afsluiting geplaatst en vermeld: “Van gevang naar zorg”. Een campagne van “Te Gek?” in samenwerking met de Vlaamse gevangenissen, de justitiehuizen en nog veel meer organisaties. Tijdens deze campagne werden heel wat projecten opgezet. We rijden rechtdoor via de Beatrijslaan. Links van onze rijrichting vloeit de Schelde waarvan we slechts nu en dan een glimp opvangen. Rechts zien we de Burchtse Weel dat gevormd werd door een dijkdoorbraak tijdens de Middeleeuwen. Ze werd vergroot en uitgediept tot recreatievijver. Rond 1965 werd een aanpalend dok gegraven waar prefab elementen voor de Kennedytunnel gebouwd werden. Burchtse Weel en dok werden in 2011 heraangelegd tot een slikken- en schorrengebied. Slikken zijn de delen die bij elke vloed overspoeld worden. De schorren liggen hoger en komen enkel met springtij helemaal onder water te staan. 

We arriveren in Burcht, een deelgemeente van Zwijndrecht. In de Dorpstraat verlaten we even ons knooppuntnetwerk en fietsen regelrecht naar het kerkplein met de Sint-Martinuskerk. Volgens de legende zou de kerk gesticht zijn in 910. De huidige kerk dateert echter van 1899-1904. Ze werd meermaals gerestaureerd. Het is marktdag vandaag. Er staan slechts drie of vier kramen nabij de kerk en druk is het zeker ook niet. Naast de kerk werd in augustus 1967 de eerste “stalen openluchtbeiaard” van Vlaanderen gebouwd, naar aanleiding van het 20-jarig burgemeesterschap van Paul Van Goethem. Er hangen maar liefst 37 bronzen klokken. In 1968 werd de 15 meter hoge beiaard ingehuldigd. De beiaard werd in het jaar 2000 vernieuwd. Het prachtig gerestaureerde hoge gebouw naast de kerk is de voormalige broederschool, Sint-Joseph, dat in 1908 werd opgetrokken. Boven de bakstenen toegangspoort werd het bouwjaar aangebracht in Romeinse cijfers (MCMVIII). Enkele jaren geleden werd het gebouw opnieuw gerenoveerd tot volwaardige appartementen. De pastorie op het nummer 29 werd gebouwd in 1659. Uiteraard werden de nodige restauratiewerken uitgevoerd. Op de hoek, over de kerk, nemen we een eerste sanitaire stop bij 'De Klok'. We drinken een kop koffie of thee en rusten even uit. Het is 10:41u.

We vervolgen achteraf onze weg door de Kerkstraat. Net buiten het centrum van Burcht heeft een circus zijn tenten opgeslagen. Langs het recente fietspad, langs de Schelde, zien we drie levensechte dromedarissen en een longhoorn grazen. Ze lopen vrij rond op en naast het pad. We slalommen tussen de uitwerpselen van de grote dieren. Gelukkig zijn ze niet agressief. Via de Pastoor Coplaan fietsen we over de E17, nemen de eerste straat links en fietsen op een voorbehouden fietspad, evenwijdig met de snelweg.

We rijden op het grondgebied van Zwijndrecht. We komen niet echt door het centrum. Aan de Y-splitsing maken we een scherpe bocht naar links en vervolgen onze weg langs de Nieuwlandstraat. Net buiten het centrum rijden we over een voorbehouden fietspad. De weilanden zien geel van de hoge boterbloemen. Ik gok op de 'Scherpe boterbloem', maar het kan ook één van de 600 andere soorten boterbloemen zijn. Enkele paarden grazen in de wei maar door de onaangename smaak laten de dieren de bloemen vanzelf staan. Het weer wil maar niet beteren, maar we klagen niet want de regen blijft uit. We rijden tot over de N419 of de Krijgsbaan. We rijden langs de achterzijde rond het fort van Zwijndrecht. Het fort werd in 1870 gebouwd en in 1912 gerenoveerd. Alle historische gebouwen bestaan nog, al werden er wel nieuwe loodsen bijgebouwd. Het fort is eigendom van de Belgische overheid en wordt nog steeds gebruikt door het leger. Het is dus niet toegankelijk.

Aan de eerste spoorwegovergang, voor knooppunt 50 houden we halt bij een pijlerkapel “Maria ten Doorn”. Een statieommegang uit het derde kwartaal van de negentiende eeuw. We volgen een tijdje het spoor links van ons. Hier is het rustig en een bank nodigt uit om hier te picknicken. Net buiten het centrum van Melsele spotten we in de verte de romp van een oude molen. Dit is de molen “Van Hove of de Nieuwe Molen” met vijf zolders. Gebouwd op het einde van de achttiende eeuw en in 1822 volledig gerestaureerd tot een ronde stellingmolen. Reeds in 1924 werden de wieken verwijderd. Tijdens WOII was er een Duitse uitkijkpost gevestigd. Na de oorlog maalde de molen verder met een elektromotor tot 1975. De romp doet nog slechts dienst als bergingsruimte. We fietsen richting Beveren.

Vlakbij het kasteel Cortewalle staat het kunstwerk 'Paard verdedigt veulen tegen stier', omgeven door kleurrijke lentebloemen. Kasteel Cortewalle is een Vlaamse waterburcht en dateert van de vijftiende eeuw. Met trots mag het zelfs het oudste kasteel van het Waasland genoemd worden. Het werd tot 1960 bewoond, waarna in 1966 de gemeente Beveren het domein aankocht. Het kasteel maakt momenteel deel uit van het Cultuurcentrum 'Ter Vesten'. Over het kasteel bevindt zich het 18de eeuwse koetshuis met oranjerie dat nu een taverne – restaurant is. We fietsen door het uitgestrekte park tot aan de N70.

We steken de grote drukke baan over tot bij de parochiekerk Sint-Martinus. Ze werd gebouwd in de elfde en twaalfd eeuw met Doornikse kalksteen. De toren werd in de dertiende eeuw verhoogd. In de vijftiende eeuw werd de kerk gesloopt en vervangen door een gotisch gebouw rond de behouden toren. De schandpaal dateert van april 1777. De kapiteel met vaas werd in 1984 aangebracht. De arduinen gemeentepomp op de Grote Markt heeft een diamantkop en een kroonlijst. Het monument voor de gesneuvelden van beide Wereldoorlogen trekt onze aandacht. Bij heel warm weer wordt de fontein gebruikt voor afkoeling door de plaatselijke jeugd. Waterpret verzekerd. Aan de linkerzijde van de grote baan werd het gemeentehuis opgetrokken. Het oude gedeelte werd in 1863 gebouwd. Het verving het “Landhuis” dat dateerde van 1652. Het nieuwe gedeelte, achteraan, kwam in twee fases tot stand: in 1981 en 1992. In de gevel werden de wapenschilden aangebracht van de acht deelgemeenten. In het driehoekige fronton staat de Heilige Martius afgebeeld. Het gemeentehuis heeft nog steeds zijn administratieve functie. Verder langs de winkels in de Vrasenestraat.

In Vrasene houden we kort halt bij de Heilige Kruiskerk. Reeds voor het jaar 1183 was hier al een Romaanse driebeukige kerk, maar dan zonder toren. Deze werd door volkstoename vervangen in de vijftiende eeuw met vierkante westtoren. Dichtbij staat het oorlogsmonument dat de inwoners gedenkt die zijn omgekomen of vermist tijdens de beide Wereldoorlogen. Ook werd in de buurt van de kerk de oude schandpaal van 1765 geplaatst.

Bij knooppunt 2 houden we halt naast de kapel op de hoek van de Kortbroekstraat en de Smisstraat. De kapel van de Heilige Barbara werd in 1814 gebouwd ter vervanging van een tijdens de Franse revolutie gesloopt heiligdom. Het interieur wordt prachtig onderhouden. In de Puchelstraat werd de kapel van de Heilige Rita gebouwd in het tweede kwartaal van de twintigste eeuw. Boven de dubbele deur werd het opschrift aangebracht: “Helpster in onmogelijke en hopeloze zaken”. Ook dit interieur mag gezien worden. Het beeld van de Heilige Rita staat temidden van gevleugelde engelen.

De windturbines zijn niet meer uit het landschap weg te denken. Bij knooppunt 72 draaien er maar liefst vier naast elkaar. Een bord legt uit: “In november 2012 werd het windpark Duikeldam in bedrijf genomen. Het park omvat vier windturbines, waarvan één in Sint-Gillis-Waas en drie op het grondgebied van Vrasene. Samen produceren deze voldoende stroom voor ca. 6.000 gezinnen”. We fietsen langs hectaren fruitboompjes. Reeds van ver zien we de rode appels schitteren. De akkers rondom kleuren groen. Vooral de maïs domineert de omgeving. De plantjes zijn echter nog pril. Ze staan nog maar enkele centimeters boven de grond. We kunnen nog volop genieten van weidse uitzichten. Bij de akkers met hoge ruggen vraag ik me af of er aardappelen of asperges groeien? Het lijkt of elk stukje landbouwgrond is bezaaid of beplant met groenten. Als nu het weer nog wat mee wil kan de groei beginnen. De mist houdt echter nu nog hardnekkig stand. Ook de wind wil niet luwen.

We fietsen over het Klingspoor tussen twee waardevolle natuurgebieden op een oude spoorwegbedding langs het Stropersbos. Het Stropersbos strekt zich uit langs de Belgische kant van de grens en is ongeveer 300 hectare groot. Daardoor is het één van de grootste bos- en natuurgebieden van Oost-Vlaanderen. Tussen 2001 en 2010 werd hier een groots natuurinrichtingsproject gerealiseerd om de natuur meer kansen te geven. De Clingse bossen bevinden zich aan de Nederlandse kant. We naderen het Belgische dorp Klinge. Bij het voormalige treinstation van Klinge houden we een sanitaire stop aan de 'Oude Statie'. Meteen komt de zon tevoorschijn. De wolken breken open en we zetten ons aan het enige vrije tafeltje op het terras. Proost.

Het is 15:45u als we over de grens van Nederland rijden, op het grondgebied van Zeeland. We moeten nog ongeveer 5 kilometer fietsen. We rijden door het historische drukke centrum van Hulst. In het oude vestingstadje is het feest. Op de markt, bij de kerk, draait de kermis op volle toeren. Kinderen kraaien van de pret. Hekwerken staan langs de stoeprand te wachten op de wielrenners. We fietsen langs de Dubbele poort naar de Tivoliweg tot bij het B&B huisje: 'Carpe Diem'. Onze gastheer leidt ons rond in ons moderne stulpje. Onze fietsen mogen in de garage om de batterijen op te laden. We hebben vandaag 52 kilometer gefietst. Het is zonnig geworden en een paar graden warmer. Wat later stappen we terug naar het centrum van Hulst voor een welverdiend avondmaal. Foto’s: Rina Meurs.