Zondag 03 augustus 2014, dag 2.

Het hotel wekt ons om 07:15u. Zo hebben we nog een zee van tijd om te ontbijten en ons klaar te maken voor vertrek om 08:45u. Het ontbijt is niet echt denderend te noemen. Het roerei druipt van de olie, het vlees te zout… Dat herinnert ons eraan hoe we thuis echt verwent worden. Na een broodje met jam houden we het voor gezien. We vertrekken met de autocar naar het hart van Bohemen. Naar de gouden stad Praag die op 1 januari 1993 hoofdstad van Tsjechië werd. De zon straalt aan een helder blauwe hemel. Buiten is het ondertussen al 22°. Aan de oever van de Moldau wordt de bus geparkeerd en gaan we allen te voet achter de gids aan. Langs de Cechuvbrug met ijzeren borstwering over de Moldau.  De skyline vertoont menige torens en koepels. Langs het Curieovýchplein wandelen we langs grote statige gebouwen met mooie, fraaie gevels. Aan de achterzijde van het stadhuis straalt een Art Nouveau gebouw. De favoriete plek voor fotoliefhebbers. Het is bekend als Restaurant U Stare Synagoge. De gotische toren heeft unieke kleuren en de balkons zijn met goud bezet.

De gids loodst ons verder door de oude Joodse wijk die in de 13^de-eeuw werd gesticht. De Alt-neu synagoge is van de 13^de-eeuw en tevens de oudste van de wijk. Het is het oudst bewaard gebleven gebedshuis in midden-Europa dat opgericht werd rond 1270. Je moet enkele trapjes afdalen om het gebedshuis te betreden. Maar dan sta je echt nog op de eerste fundatie waarop de synagoge werd gebouwd.

Tegenover de synagoge staat het Joodse stadhuis met synagoge. Het gebouw dateert uit de zestiende eeuw en werd in de achttiende eeuw verbouwd. De wijzers van de Hebreeuwse klok op de gevel draaien linksom omdat het Hebreeuws van rechts naar links wordt gelezen. De synagoge ligt op de eerste verdieping van het stadhuis.

Tegen de muur van de Joodse begraafplaats, worden de smalle kraampjes open gesteld. Tientallen winkeltjes met souvenirs, postkaarten, snuisterijen en snoep worden aan de toeristen aangeboden. De Joodse begraafplaats werd in gebruik genomen in de 15^de-eeuw. De zerken liggen allen bijna een meter boven de grond. Opdat de begraafplaats niet mocht uitgebreid worden, begroef men de afgestorvenen boven elkaar. Met als resultaat dat er tot twaalf lijken boven elkaar ‘begraven’ werden. Een paar cijfers: - “Er staan hier meer dan 12.000 oude graven, wanordelijk verspreid tussen de bomen. Naar schatting zouden hier een 100.000 lichamen begraven zijn. De oudste grafsteen is van de dichter Abigdor Karo (1389). De jongste zerk dateert uit 1787, net voor Jozef II, de begraafplaats sloot”.

Rechts, naast de begraafplaats, staat het mooie gebouw met de naam ‘Ceremoniehal’. Het heeft veel weg van een klein kasteeltje. Het werd gebouwd aan het einde van de 17^de-eeuw. Het doet dienst als Joods Museum, waarin het leven in de getto en de godsdienst door de eeuwen heen uit de doeken wordt gedaan.

Langs de Brehovastraat en de Listopadustraat komen we bij het Rudolfinum concertgebouw. Het is de belangrijkste concertzaal van de Praagse Lente en thuisbasis van het Filharmonisch Orkest van Praag. Opgetrokken aan het einde van de 19^de-eeuw. Grote standbeelden van componisten sieren de puntgevel. Een bronzen monument hangt tegen de gevel aan het faculteitsgebouw aan de overzijde. Het vertoont het hoofd van Jan Palach en de datum van overlijden. Het is ondertussen heel warm geworden. In de smalle straatjes voelen we geen zuchtje wind. We proberen zo veel mogelijk in de schaduw te wandelen. Op het plein aan de overzijde staat het levensgrote bronzen beeld van Antonin Dvorak op zijn sokkel. Hij was een Tsjechisch muziekfenomeen en ging door het leven als componist, violist, dirigent en pianist. Antonin Dvorak was één van de grootste componisten van het land. Hij werd geboren in 1841 en stierf in 1904.

Voorbij de Universiteit naar links en de tweede straat rechtsaf in de Zateckastraat bevindt zich het nationaal marionettentheater Unima, sinds 1991. Het brengt klassiek dat niet alleen de kinderen, maar ook volwassenen kan bekoren. Vandaag kan men een voorstelling bijwonen en genieten van Don Giovanni.

Het Praagse stadhuis, op het Marianskeplein, is van 1912 met twee bronzen beelden op beide hoeken. Het linkse beeld is een verkleedde geest in een harnas. Hij maakt de Oude Stad onveilig nadat hij zijn minnares vermoordde. Het rechter monument moet de oude rabbijn Löw voorstellen die door de engel des doods wordt achterna gezeten. Aan de overzijde vinden we het Clementinum gebouw. Dit reusachtig college werd gesticht in de 16^de-eeuw, maar het huidige gebouw werd in 1653 gebouwd door de jezuïeten, op de plaats waar vroeger een klooster stond. Het is na de Burcht het grootste bouwwerk van de stad. Het bestond uit een klooster, twee kerken, kapellen en talrijke studiezalen en bibliotheken. Nu bevindt zich hier een universiteit- en staatsbibliotheek. Er worden eveneens concerten gegeven in de spiegelzaal. Een bronzen gedenkplaat van de Kroaat Andrija Mohorovičić hangt aan de muur. Geboren in 1857 volgde hij een opleiding aan de Karelsuniversiteit van 1875 tot 1878 in de meteorologie en hij werd eveneens geofysicus. Hij overleed in 1936.

Vlakbij de Oude Stad, in de Karlova, is het viersterren Hotel Aurus gebouwd. Door de schilderachtige voorgevel zou men niet vermoeden dat er een hotel achter schuilt met verschillende kamers in oude stijl. De voorgevel werd naast de ramen versiert met heiligenbeelden, engeltjes en een gouden Maria met kind. De ramen van het hotel bezitten bloembakken met rode anjers.  

De St-Gileskerk is een gotisch gebouw met een barok interieur. Ze dateert van de 13^de-eeuw en is een staaltje van rijkdom. Sierlijk houtsnijwerk is de moeite waard voor een bezoek.  Niet te verwonderen dat in deze kerk de scene gefilmd werd van de bruiloft van Mozart voor de beroemde film Amadeus. Tegen elke pilaar werd een tabernakel aangebracht dat schittert van de Heiligenbeelden en geschilderde doeken. De gewelven van het plafond zijn beschilderd met engeltjes, priesters, pauzen…enz. Er worden regelmatig klassieke concerten gehouden met muziek van Bach en Mozart om te bekendste maar te noemen. Sint-Giles is de beschermheilige van kreupelen, kanker en onvruchtbaarheid bij vrouwen.

Op het plein bij de astronomische klok Orloj is het enorm druk. Mensen lopen als mieren door elkaar. In kuddevorm volgen de toeristen hun gids. Van op afstand herkennen ze het regenscherm dat als een baken boven de vele hoofden uitsteekt. Fotocamera’s flitsen, i-pads worden in de hoogte gehouden en de jeugd neemt ‘selfies’. Tussen die menigte zoeken ook wij een plaatsje. Elk uur verzamelen hier een massa toeristen van verschillende nationaliteiten om het ‘wonder’ te aanschouwen. Het uurwerk werd in 1410 gemaakt en 80 jaar later geperfectioneerd. De originele klok hangt in het museum van Praag. Het astronomisch uurwerk was onderhevig aan de natuurelementen. Men besloot daarom in 1879 kopieën te maken. Naar een kopie kijken we dus. Als de klok elf uur slaat komen de 12 apostelen ons begroeten. De doodsklok luidt en de zandloper wordt nog maar eens gedraaid. De onderste van de twee cirkels is een kalender met de tekens van de dierenriem. In de bovenste cirkel wordt de tijd in Arabische cijfers aangegeven. Vanaf de top van de stadhuistoren heeft men een prachtig uitzicht over de stad. Het gebouw was ooit groter, maar in 1945 werd een deel van het gebouw verwoest en nooit meer herbouwd.

Na de korte ceremonie hebben we nog vrije tijd en besluiten een biertje te drinken op het terras van een café rechtover de klok. Daarna verzamelen we bij het Jan Husmonument, te midden van het ‘Oude Stadsplein’. Het plein dateert uit de 10^de-eeuw. Sommige gebouwen zijn van de 13^de- en 14^de-eeuw. Hier heerst een gezellige drukte. Toeristen staan rond een muziekband en klappen in de handen op de maat van de jazzmuziek. Enkele jonge mannen toeren rond op een ‘segway’, of elektrische tweewieler. Ze proberen toeristen over te halen, om er één of gezamenlijk met het hele gezin, de stad te verkennen op z’n ‘ding’.                  Het Kinskypaleis is gebouwd in de 18^de-eeuw. Helemaal in het roze geschilderd met een kroon in het midden. De voormalige school van Franz Kafka was in het paleis gevestigd. Vanaf het balkon kondigde Klement Gottwald, een communistische leider in 1948, een staatsgreep aan. Tijdens WOI brachten de Duitsers hier het staatsgymnasium in onder.        Er worden nu tijdelijke tentoonstellingen gehouden.

De gids begeleidt ons verder langs de Dusnistraat en het rond punt door de Praagse stad. Het huidige aanzicht van de Spaanse synagoge dateert van de negentiende eeuw.    Gebouwd door een Spaanse gemeenschap om de inquisitie te ontvluchten. Er bevinden zich donkere glasramen met motieven in de gevel. Er worden tentoonstellingen gehouden over de geschiedenis van de Tsjechische Joodse gemeenschap voor en na WOII. Het bronzen beeld, naast de Spaanse synagoge werd in 2003 opgericht ter ere van Franz Kafka. Het stelt de schrijver voor die op de schouders zit van een onthoofde man.

Om 12:00u stipt stappen we op de boot om de rivier voor een deel af te varen. We krijgen een lunch aangeboden. Eerst een stevige aperitief van 40°. Daar bedanken we echter voor. Het buffet is prima. Niks op aan te merken. Beter dan ons hotel, mag ik wel zeggen.            We spoelen alles door met een ‘Staropramen’ biertje. Deze brouwerij is de tweede grootste van de Tsjechische republiek. Opgestart in 1869. ‘Staropramen’ is letterlijk vertaalt: ‘oude bron’ en sinds 1911 geregistreerd. Het fris biertje heeft een alcohol percentage van 5%.                                         Na het eten gaan we aan dek en kunnen de mooie Praagse gebouwen langs een andere zijde bewonderen. Kleurige gebouwen met mooie motieven. Moesten de historische gebouwen kunnen praten? We zouden rode oortjes krijgen van al de eeuwen roddels. We varen een sluis in en worden een niveau hoger gebracht. De Moldau heeft menige bruggen en torentjes. De één al wat ouder dan de ander. Samen met de zwanen varen we onder de Karelsbrug door. We hebben een mooi uitzicht op de bruggentoren van de Oude Stad.       We zitten heerlijk in het zonnetje. Onze gids geeft hier en daar wat uitleg, maar wij genieten even op een andere manier. De zon schijnt en we kunnen er echt niet genoeg van krijgen. Voor ons mocht de tocht nog wat langer duren. Helaas, om twee uur stappen we weer van boord.

Bij het klooster van St-Agnes, in de U milosrdnychstraat, houden we halt. In 1234 stichtte prinses Agnes het clarissenklooster, hoewel de bouw ruim 50 jaar duurde. Het was het eerste gotische gebouw van de Bohemen. Het bestond uit verschillende gebouwen. Na de dood van prinses Agnes, in 1282, werd haar lichaam in het klooster begraven. In 1782 werd het klooster opgeheven. Men gebruikte het oude klooster alleen nog als opslagruimte of werkhuis. Na enkele restauraties werd het klooster een museum ven de 19^de-eeuwse beeldhouwers en schilders. Het gelijkvloers bezit een historische tentoonstelling van het klooster. Boven, op het eerste verdiep wordt in de vele zalen middeleeuwse kunst tentoongesteld.

Bij het postkantoor hangt een sticker bij de deur. Een zogenaamd verbodsbord met een doorgehaalde revolver. Het is duidelijk dat je met een revolver de post niet mag betreden. Het Representatiehuis of Muncipal House, naast de Kruittoren, werd gebouwd op de plaats waar vroeger het Koninklijk Hof stond. De Kruittoren is nog het enige overblijfsel ervan.      De bouw van het art-nouveau complex startte in 1905 en werd plechtig geopend in 1912.  De voorgevel is rijkelijk versiert met beelden, ijzerwerk, mozaïeken…etc. het ‘Burgerhuis’ wordt gebruikt als concertzaal, balzaal en op het gelijkvloers is een café en een Frans restaurant. De brede trap van het gebouw is van kunstmarmer. De meeste zalen zijn niet toegankelijk voor het publiek. We maken met zen allen dankbaar gebruik van het toilet.

De Kruittoren bij “U Prasné Branystraat” werd gebouwd, onder het bewind van koning Vladislav II, tussen 1475-1489 op de plaats van een gotische toren uit de 11^de-eeuw. In de 18^de-eeuw verloor de toren zijn verdedigingsfunctie en werd er kruit in opgeslagen. Het is de enige resterende van de dertien toegangen tot de stad. Deze stadspoort werd gebouwd naar het ontwerp van de bruggentoren bij de Oude Stad. Boven het gewelf prijkt het wapenschild van Praag. In de Kruittoren worden heden ten dagen exposities gehouden.

Onze laatste kerk is de Sint-Jakobuskerk, of de ‘Kostel Sv. Jakuba’. Gebouwd in de Mala Stupartskastraat. Op de voorgevel zijn bas-reliëfs uit de 17^de -eeuw te bewonderen. De kerk was ooit een deel van gotisch klooster van de minderbroeders. Na een verwoestende brand werd de kerk in barokstijl herbouwd. Het interieur, het grote smalle middenschip is bedekt met fresco’s en sculpturen. Prachtige plafondschilderingen. Het schilderij bij het hoofdaltaar stelt de Marteldood van St-Jakob voor. Elke pilaar heeft een versiert altaar met indrukwekkende beelden van Heiligen. Terug buiten krijgen we nog vrije tijd en gaan een biertje drinken in café Mozart-Baseliek van Jakuba. Niet dat we er echt veel last van hebben maar er zijn metrowerken aan de gang in Praag. Daar zijn ze echter al begin jaren 1900 mee begonnen en geraakt maar niet af.   

Terug langs de brug naar onze autocar die ons naar het hotel brengt. Tijd voor een douche. We zijn bezweet door het wandelen in de felle zon. Om 18:50u terug op de bus. We rijden naar een folkloristische zigeuneravond met prachtige muziek, zang, lekker eten en drinken à volonté. Ons gezelschap wordt vergezeld met toeristen uit Australië. Er wordt veel gelachen en gedanst en voor we het weten is de avond ten einde. Onze gids zei dat de avond om negen uur afgelopen zou zijn. Maar het is dik voorbij tien uur. De rit terug naar ons hotel is rumoerig, komt het door het late uur of de overvloedige wijn? Om het even, we genieten van Praag bij “nacht”.

Auteur: Luc Verschooten   Foto's: Rina Meurs