Het zal je maar overkomen, op een blauwe maandag, terwijl er
een droefgeestig deuntje blueÂ’s op de achtergrond speelt, besluit je als ondernemer je leven in een totaal andere richting te sturen. Het gebeurde
zoÂ’n 25 jaar geleden bij onze volgende schatbewaarder.
Diepe wortels in de tuinbouw werden gerooid, toen een
Kasteel, genaamd ‘Chateau Bleu’, te koop stond, in de nabijheid van de oevers
van de Vesder. Het idee om hier een hotel/restaurant te beginnen werd
werkelijkheid, bewust van kop tot teen dat dit een risicovol project zou
worden. Iedereen weet het, “een kasteel” klinkt aantrekkelijk, en ziet er ook
zo uit, maar achter de schermen huist er gevaarlijk charisma in plaats van puur
amusement. ‘Life is a bumpy road’; de restauratiewerken en aanpassingen om de busines te beginnen hadden heel wat voeten in
de aarde. Uiteindelijk kwam alles goed terecht, en men gaat ondertussen al heel
wat jaartjes mee in dit milieu. Het leven is simpel als je er op terug kan
blikken.
Na de aankoop, en tijdens de restauratie werd er heel wat
onderzoek verricht naar de geschiedenis van het kasteel. Navigerend door het
mystieke, vond de eigenaar op een dag een postkaart. Daarop afgebeeld het
kasteel met daarvoor een oude wagen. Als liefhebber van techniek en specifiek
oldtimers, was hij al vlug in het
verhaal verdwaalt. Hierwilde hij meer
van weten! In de details gedoken, bleek het te gaan om een in België geconstrueerde
wagen, waarvan er bij ons weten, geen enkele meer bestaat. Het merk staat wel
beschreven in de analen van de Belgische automobielgeschiedenis.
Ergensin 1923, in de
‘rue waelhem’ van Schaarbeek besloten ondernemers Baertsoen en Bonarop het onderstel van een T ford sportieve,
maar ook berline wagens te bouwen. Deze
T-ford kloon, , werd op de markt gebracht onder de naam Speedford, later
omgedoopt tot Speedsport.Ze namen er
mee deel aan verschillende rallyÂ’s, met aangepaste motoren, kopkleppers met 16
kleppen. Al even snel als ze op de markt kwamen verdween het merk ook weer in 1927.Daar er tot dus ver geen overlevenden opgedoken zijn, en documentatie schaars is,
geen rijke oogst aan details. Ook Louis Chevrolet dat deed met zijn ‘frontenac’,
en Charles Montier gebruikte ook de T
ford als basis voor zijn vindingen. Het chassis werd verlaagd, en de wagen
kreeg ook al voorwielremmen, toen nog niet evident.
Het waanidee om zelf
een speedsport te gaan bouwen is met al deze kennis geboren. Een peulschil
lijkt het, als je een project als ‘Chateau bleu’ al achter de kiezen hebt. De
handschoen werd opgenomen. Een in de buurt residerende T ford van het juiste
bouwjaar werd naar huis gesleept, en de plannen werden werkelijkheid, na grondig de fotoÂ’s te bestuderen en aan elkaar
spinnen van andere gegevens.Het meeste
werk is door eigen handen gebeurt, waar de eigenaar zeker fier op mag zijn. Een
aantal kleinere werken zoals het spuiten
werd wel uitgegeven, maar dit verliep niet altijd zoals een klant dat eigenlijk
wenst. Achteraf bekeken wel grappig dat de spuiter de onderdelen in dozen terug
liet afhalen, zij het in stukken geslepen, na onenigheid over de kwaliteit en
prijs. Middeleeuwse wreedheid? Gelukkig werd het extra werk van het slijpen
niet aangerekend.
Momenteel is de motor ook weer gedemonteerd want bij een
eerdere testrit bleek er toch niet voldoende power aan boord te wonen, om de Ardense heuvels het hoofd te
bieden. Bij het gebruik van de remmen, sta je ook stijf van de adrenaline.
Meer relax gaat het er aan toe in de ontvangstruimte van het
blauwe kasteel, waar de fotoalbum naar bovenkomt, met daarin de oude postkaart,
en daaronder een foto van de gereconstrueerde speedsport in exact dezelfde
positie. Leuk , dit vers perspectief op
een oud verhaal!
Een ander wapenfeit is dat de grondvest van de FN fabrieken hier werden
gelegd. De eerste wapens van FN zouden hier ontworpen en getekend zijn. En, de
eigenaar organiseert het hele seizoen door oldtimer arrangementen, maar bijna
ieder weekend voor 2016 is reeds geboekt.
Nog meer ‘shedwork’; ondertussen
is gebleken dat elders in dit kleine landje ook nog een andere gniffelende dappere,
hetzelfde intense idee heeft, en ook een ‘speedsport ‘aan het reconstrueren is.
Dit word dan een sportief model zoals degene waarvan we hier enkele fotoÂ’s
tonen. Naar complimenten hakend, welke de mooiste is, laten we aan uw
beslissing over. Mogelijk krijgen we beide exemplaren te zien op de volgende
uitgave van ‘Circuit des Ardennes’ in 2017…………….. allen daarheen!
In ieder geval is het mooi te weten dat dit semi ‘native’
merk weer nieuw leven ingeblazen word. En daar we nu toch hier in de buurt
waren, aan de oever van de Vesder, hier ligt nog meer Belgische
autogeschiedenis te bestoffen. Een flinke boorscheut verderop liggen de
restanten van de ‘Imperia’ fabrieken. U weet wel, in vorig artikel over Metalurgique,
vernoemden weal dat Imperia de machines
in 1927 opkocht. De cirkel komt rond.
De laatste jaren wordt er wat aandacht besteed aan het merk,
met zelfs ideeën om het nieuw leven in te blazen. Imperia was een vooraanstaand
merk, een moderne fabriek, welke zijn eigen testbaan had, op het dak van de
usines.Een deel daarvan ligt er nog
steeds.Men vervaardigde hier ter
plaatse ook in licentie wagens van het Engelse merk Vanguard. Nog steeds leeft de vervagende geest
van Imperia en Vanguard in het kleine dorpje Nessonvaux, zoals blijkt uit een
recent gerenoveerdemuurschildering, en
de blonde verleiding ; frietkot ‘Imperia’.
Dus aan te raden zomerprogramma voor 2016,gastronomisch verblijf op Chateau Bleu, met
bezoek aan 2 automusea, en een toffe rondrit in dit deel van de Ardennen. Wij
zetten dit alvast op onze agenda.
Met dank aan de ontvangst te Chateau Bleu te Trooz.
Ons kerstverhaal speelt zich af, hier aan de oevers van de Vesder. Op de achtergrond dampt de schouw van voormalige fabriek.
Chateau Bleu, Welkom bij oldtimer mindet eigenaar van dit Hotel/restaurant.
In de ontvangstruimte komen de foto albums en herinneringen boven...........
Deze postkaart werd gevonden, en was aanzet tot dit verhaal........... Speedsport uit de jaren 20. Een voor en na foto... zoek de 7 verschillen....
Nu over naar het echte werk........
Speedsport in volle wording, de radiator werd volledig nieuw gemaakt, want met de originele T ford heeft hij niet veel te maken.
Zo staat hij er momenteel bij, motor gedemonteerd voor een noodzakelijke update.
De hele Boddy werd met de hand nagebouwd, aan de hand van de foto op de postkaart.
Mooie oplossing voor het plaatsen van een reservewiel.
Hier een affiche voor de promotie van de speedsport, welke in verschillende modellen leverbaar was.
Fabriek was gelegen aan de Rue Waelhem te Schaarbeek.
Ook een berline was verkrijgbaar.
Een aangepast motorblok voor sportieve evenementen. 16 klepper.
De herboren speedsport tijdens een allereerste debuut. Ook de nummerplaat op de postkaart werd overgenomen. Let ook op de vorm van de spatborden... Mooi......
Met uitvergrootte foto's. Dit was zelfs voer voor tv opname.
Het hele
verhaal komt ter sprake alweer een 5 tal jaar geleden, of is het al langer,
toen op een bekende oldtimer site een Metalurgique in IJsland werd aangeboden. Een
in Spanje residerende Belg kocht hem, en liet hem naar daar overbrengen om
samen met enkele andere Belgische wagens in zijn collectie te laten koelen
zonder blazen.
Uiteindelijk
bleef het bij het vergaren van spinnenkoppen en andere onwenselijke oppervlakte
conservators. Hij kwam opnieuw te koop en verhuisde naar Nederland, net over de
Belgische grens. Kwam in handen van een met een ton enthousiasme beladen boterkijker,
die het vehikel kost wat kost terug op de baan wil krijgen. Echter had hij niet
gerekend op de grote schaarste aan toch veel ontbrekende onderdelen die nodig
zijn om dit ‘project’ te realiseren. Eigenaardig, want gedurende de jaren dat
het merk werd geproduceerd, zijn er toch aardig wat van de band gelopen.
De jaren
werden weeral op fast foreward geprogrammeerd, en het enige wat er van gekomen
is, is dat wel al wat benodigdheden gevonden zijn om er eindelijk aan te kunnen
beginnen, inclusief een geschikte stal/werkplaats. Ook belangrijk. De toekomst,
die ligt nog een beetje te slapen op zijn tong.
Het moest
lukken, dat net op 1 november we een openbarende audiëntie konden vastleggen om
dit extreem zeldzame overblijfsel eens nader te gaan bekijken. Zijn huidige
standplaats, een donkere en vochtig aandoende kelder, met traliewerk deed aan een
grafkelder denken. Erg passend op deze herdenkingsdag. Maar zal deze relikwie ooit
uit den doden opstaan? Waarom niet? Het is zoals met fluwelen handschoenen van citroenen
limonade maken!
De
bovenstaande ontdekking is ergens uit het begin van de jaren 20, en kreeg het
hard te verduren. Ergens in de loop van zijn bestaan besloot een of andere IJslandse
boer hem om te bouwen tot tractor.
Hij sleep de
hele achterkant van het chassis weg, en verankerde er de achterkant en
overbrenging van een tractor aan vast. Dat moet nu allemaal weer hersteld
worden. De nodige onderdelen zijn er al voor gevonden. De ideeën zijn
ondertussen ook tot volle wasdom gekomen. Als het project klaar is moet hij er
uit zien alsof hij zo gevonden is, met een min of meer sportieve toets. Immers
zoals u zult kunnen afleiden uit het vervolg in deze tekst, en foto's, boekte het merk
toch wel wat sportieve prestaties. Authenticiteit moet er met liters lekker
vettig af druipen. Aura tot 'oily rag' restauratie bezegeld!
Het toeval
wil dat elders in België ook nog gewerkt word aan een wagen van dit merk uit
het jaar 1910. Toch wel straf als je weet dat het totaal aantal overblijvende
metalurgiques op je twee handen te tellen zijn, en dat wereldwijd!
Nu, een streepje verdunde geschiedenis.
Metalurgique,
het klinkt als een naam van een hoogoven, eerder dan als een automerk. En toch,
dit was ooit een befaamde Belgische autoconstructeur, waarvan de wortels liggen
aan de oevers van de Samber, waar men vooreerst werk maakte van vooral spoorwegmateriaal.
In 1899 al, werd besloten deze bestaande werkzaamheden uit te breiden naar de auto
industrie, waarvoor compleet nieuwe werkplaatsen werden gebouwd in Marchienne-
au- pont.
Op het salon
van Parijs in 1901 werden de eerste vruchten in de schaal van de nieuwe
petrolheads gelegd.
Een kleine 2
cilinder ‘vis a vis’ met achter of voor in liggende motor was het eerste kant
en klare product, maar men was ook toeleverancier aan andere
autobedrijven.
Vanaf 1904
kwam er ook een viercilinder in het gamma, waar men in 1905 helemaal op
overstapte.
Ook in
Frankrijk werden Metalurgiques onder licentie gebouwd.
Hoewel
Metalurgique zich inschreef voor de Gordon Bennet rally in 1904, gebeurde er
niets, maar in 1906 won een Metalurgique de ‘coupe de liedekerke’.
In 1906
voegde men aan de fabieksnaam“l’auto”
toe om zich van de spoorwegfirma te onderscheiden.
In 1907
stond een Metalurgique op de 2de plaats in de Duitse Herkomer
coupe.
Een rally die vandaag nog steeds herdacht wordt als de ‘herkomer konkurrenz’
. www.youtube.com/watch?v=x-_VGP_Pj14 en https://youtu.be/g834dp6dtLg
Vanaf 1908 was de spitse radiator een
kenmerk voor metalurgique wagens, een stijlicoon welke ook Mercedes hanteerde.
Door de Duitse successen kreeg men ook in Duitsland een licentie om onder de
naam ‘Bergmann metalurgique’ wagens te produceren van 1909 tot 1915 en van 1920
tot 22. Tijdens WO I werd de fabriek
nagenoeg geheel door de bezetter leeggeroofd. Een makkelijke prooi vermits een
aantal aandeelhouders Duitsers waren. Ondanks dit feit, en de weigering van
herstelbetalingen door de Duitse regering, was Metalurgique een van de eerste
fabrieken om de productie terug op te starten. Dankzij in een magazijn
opgeslagen onderdelen. Echter liep het niet van een leien dakje. Motoren hadden
de reputatie ‘zwak’ te zijn in vergelijking met de concurrenten.
Imperia kocht
in 1927 het machinepark, en de gebouwen gingen naar Minerva. Hier eindigt ook
ons verhaal, maar u weet het;
heeft u nog meer fotomateriaal of interessante weetjes over dit merk, zeker opsturen, wij delen het gratis en voor niks, ook met u !
Deze foto zag u al eerder, zoals de Metalurgique er al enkele jaren bijstaat, te wachten op een roemrijke metamorfose. Een kijkje onder de motorkap onthult een mooi motorblok met kopkleppen.
Het is vooral de mooie spitse radiator met honingraat profiel waarop de huidige bezitter verliefd raakte.
Het motorisch gedeelte is compleet, met alle wenselijke agregaten. Motor zit niet vast, en heeft zelfs nog ontsteking. Maar alles wat daarachter ligt, daar is nog wat werk aan. inclusief verwijderen van de 2de versnellingsbak. Op de achterwielen zaten houten blokken voorzien van 'Spikes' om door het veld of sneeuw te ploegen. Hier enkele overblijfselen.
In gedachte is dit project reeds tot volle wasdom gekomen........
Nog zo een sportief monster uit de tiener jaren.
Hier nog een andere afbeelding van deze Metalurgique 'Brooklands' 40 HP 1908, begin van het Spitse radiator tijdperk.
Voor mevrouw dan een modelleke met Spatborden.
Sportieve groeten ook uit Rusland. Foto 1e grand prix van Rusland 1913 waar metalurgique medailes wist weg te kapen.
Nog een Metalurgique met Nr 8 tijdens dezelfde race. 1913
Hier Baron de Nothomb, uit Belgische adelijke kringen aan het werk tijdens een Race in Moskou. 1913
Maar ook de Mont Ventoux werd in de Prille jaren beklommen, ook in 1913.
Nog een opname te Frankrijk.
Deze foto dan weer uit Scandinavie.
En ook in de UK werden Metalurgiques in race's gebruikt. Hier een laat model jaren 20.
Deze opname dan werd gemaakt in Spanje, waar een Metalurgique chassis een heel andere functie kreeg. Brandweerwagen?
Een zelfde model van corros uit jommekes 'kinderen baas'
15 jaar later.... Politie kwam weer net te laat.
Weer zo'n sjieke sjees, waarvan het landaulette gedeelte gedemonteerd kon worden.
Deze foto kregen we toegestuurd uit Nieuw Zeeland. Auto behoorde toe aan de burgemeester. Dit exemplaar lag ergens in de jaren 60 in Finland weg te roesten, maar werd onlangs gered.... zie verder bij metalurgique vandaag. Eenzelfde type, of misschien de zelfde wagen in betere tijden. Nog een schuurvondst.
We gaan verder met foto's en affiche's uit de reclamewereld.
Een van de in Duitse onder licentie gebouwde Bergmann Metalurgiques. Een van de eerste exemplaren uit de fabriek van Marchienne au Pont
Nog eentje met Vandenplas limousine
Een reclame foto zoals het gevonden model uit finland.
Dit is dan weer een fraai Amerikaans ontwerp, afgebeeld op een postkaart. Design wielen.
Metalurgiques vandaag. Anno 2015 blijven er slechts een handvol van deze Wagens over, waarvan hier enkele afbeeldingen.
Inzet foto een metalurgique van het eerste uur. Gefotografeerd ergens in Duitsland.
Metalurgique welke begin jaren 90 uit Australië terug naar Belgiê kwam. Momenteel in restauratie.
Metalurgique met Amerikaanse boddy, ergens in USA
Zeldzaam overgebleven Metalurgique uit de 20er jaren, museum Franrijk
Dit 1913 model is te bewonderen in Spanje Ook dit is een Metalurgique, van voor het Spitse radiator tijdperk, (pre 1907) Boddy waarschijnlijk niet origineel, in USA
Een in België verblijvende Metalurgique welke nog regelmatig aan rally's deelneemt.
Ook deze reed tot enkele jaren geleden nog in België.
Werd kort na de vorige foto te koop aangeboden.
Ook deze stond in een Belgische collectie en werd 2014 geveild te Frankrijk.
Dit is de Beruchte Maybach Metalurgique. In de jaren 50 maakte hij zijn debut in Beaullieu, UK. U kan er een videoclip van terugvinden op You tube. Chassis Metalurgique met Maybach motor.
Het verblijf van deze in ons onbekend.
Deze pheaton verblijft in Australië en onderging vorig jaar (2014) een grondige technische restauratie.
Hier dan het wrak dat 7 jaar geleden in Finland opdook, (foto's hierboven) Nu in restauratie.
Het gaat om eenzelfde model als het 'halloween' project
Onze actieve Oldtimer kalender wordt dit jaar afgesloten met een flinke brok uit de oude tijd, de derde
pre 1919 rit van de RVCCB, opvolger van de Sweet valley rallye.
Een dozijn dapperen met voertuigen van 1903 tot 1914, durfden
het aan op dit 3 daags festijn het
verleden nogmaals te doorwaden.Het ging
van start in de achtertuin van Bobejaan in Lichtaart, op een goede vrijdag in
oktober. Al vroeg in de ochtend werd een rit van in totaal 87 kilometer onder
de wielen genomen. De weerkaarten waren niet echt schitterend ingekleurd door
onzeFrank. Kil en nat. Je moet dus uit
het juiste hout gesneden zijn om je tot deze hard core te rekenen.
De rit ging door de noorderkempen om de streek ten noorden van
het Albertkanaal en de grote Nete onder de loep te nemen. En ook Olen werd
bezocht om de pot met de drie oren uit te
testen in het radiomuseum. Als het voor Karel de Grote goed genoeg was, voor ons ook,
zonder vuile taal te schuwen.
Op zaterdag dan werd frivool de zuiderkempen aangedaan, gelukkig
droog weer voor de grootste brok van 108 kilometer, met een geleid bezoek aan de abdij
van Tongerlo. En wie de nattigheid van vrijdag gemist had, die kon dat na de
rit lichtjes overdoen bij aankomst, in het Zwembad van het Hotel, voor of na
het gastronomisch diner.
En ten slotte op Zondagvoor de wagens die het nog deden, nog eens een kort ritje van een 75 tal
kilometers in de omgeving van Gierle, Beerse, Wortel Merksplas en oud Turnhout.
Ondanks ochtendmist, was dit de meest aangename dag wat het weertje betreft.
Afsluitend met een licht middagmaal werd uitgebreid afscheid
genomen, maar niet zonder plannen te hebben beraamt, voor volgende en andere
ontmoetingen. Het moet gezegd en geprezen worden, dat degenen die dit in elkaar
staken, zeer mooi werk geleverd hebben. Een heel mooi roadbook, bijna aan kunst
grenzend, en super mooi uitgezochte wegen. Geen klein bier in deze tijd, waar
het op heel veel plaatsen verboden is om nog gemotoriseerd te kuieren. Vluchtheuvels moet
je er nu eenmaal bijnemen. Het leven is nu eenmaal een hobbelig parcours, net zoals deze tekst. Dus
een dikke proficiat, en we spreken de hoop uit dat bijeen volgende gelegenheid zich toch wat meer
gegadigden geroepen voelen. Het is echt de moeite. Dus haal die oude paarden
van stal, ze zijn gemaakt om mee te rijden!
Bij het huiswaarts keren, hadden we er nog niet genoeg van, en brachten
we nog een bezoek aan een schatbewaarder, conservator van verloren dingen, waarvan we
wisten dat hij werkt aan de restauratie van een oude Belg. Niet den dieje van
Tongeren, den Ambiorix, maar een andere Franstalige van ietsje verderop; Herstal.
Een FN 1950cc uit
1913.Chassis en motor staan al redelijk
ver, maar aan de torpedo carrosserie moet letterlijk nog wat getimmerd worden,
met meer hoop dan metaal. De winter staat weer voor de deur, en de gezondheid
vraagt om het wat kalm aan te doen. Maar toch, bezig blijven is een goede
therapie.
Voor dit jaar gaan ook onze oldiÂ’s in de winterstalling, tenzij
er nog eens een warm dagje volgt, zoals 2de kerstdag 2014.
Deelnemende voertuigen aan deze herfst rit waren; De Dion bouton 1903, Darracq 1910, Oakland 1910, Oldsmobile 1910, Ford T 1911, Unic 1912, Overland 1912, Oldsmobile 1912, Stoddart Dayton 1912 (vervangen door pontiac 1927) Ford T 1914, Calcott 1914, Reo 1914.
Nog meer foto's vindt u via de link van Bruno Costers , waarvoor dank.
Onze
schatbewaarder van deze week, residerend ergens in de oksel van de
noorderkempen, heeft een venijnig boontje voor de Belgische Minerva automobielen.
We leerden hem kennen, al enkele jaren geleden, maar het kwam pas tot een echte
ontmoeting op Cars and Coffee te Peer.Zie artikel ‘minerva Bill’
Momenteel wordt er gewerkt aan een Minerva uit
het jaar 1911, welke ei zo na, technisch
bijna op punt staat. De wagen rijdt ondertussen, enkel is er nog het raadsel
van de elektrische starter op te lossen. 1911, elektrische starter?Kan niet ! zult u denken.
In principe
heeft u dan gelijk, want de elektrische starter dateert van iets later, maar
toen zoals ook nu werden destijds wagens gemoderniseerd. Van zodra de elektrische
starter mogelijk werd, besliste een van de vorige bezitters deze nieuwigheid
toe te passen op deze wagen. Het hoort gewoon bij zijn geschiedenis . Af en toe
mag je de waarheid eens een dreun geven.
Het is gewoon een fantastisch en behoorlijk zeldzaam gegeven dat deze innovatie
hier gebruikt en nog aanwezig is.
Van deze wagen
is de gehele geschiedenis bekend van in de jarenvijftig. Oorspronkelijk reed deze voiture
ergens in Nieuw Zeeland, waar hij het zeker hard te verduren kreeg.Ergens in de plooien van de tijd, werd de
originele carrosserie clean verwijderd,
meer dan waarschijnlijk om er meer praktische dingen mee te kunnen doen. Tja,
toen was dat heel gewoon.
De motor -en
andere technische, en daarmee de meest belangrijke dingen ,bleven wel bij
elkaar. En erg leuk is het te vernemen dat de huidige eigenaar door veel onderzoek,
ontdekt heeft dat Minerva destijds zijn chassis liet vervaardigen bij een Leuvense
smit. Geen bagatel deze ontdekking!
De sensatie van
het onbekende is het, wat het voor deze
schatbewaarder interessant maakt deze hobby te beoefenen. Hoe men destijds van
stukken koud staal en gevelde bomen, kunstwerken maakte. Welke kwaliteit men
kon leveren met beperkte middelen. De ontwerptekeningen, zijn waarlijk
kunstwerken,strevend naar perfectie.Met
het uiteindelijke resultaat, kan je stevig uitpakken in het openbaar.
De
overblijfselen van dit relikwie verhuisden van Nieuw Zeeland naar de UK, naar Amerika
en weer terug naar Londen om ten slotte via Nederland weer naar homeland België te geraken. Met
deze aankoop werd er comfortabel in de roos geschoten. Belgisch erfgoed is nergens zo goed thuis.
Ergens op deze reis,
kreeg hij zijnhuidige carrosserie Type ‘Roi
des BelgesÂ’ . De wielen werden compleet nieuw vervaardigd en een set stoere nieuwe rubbers waren ook nodig.
De bedoeling momenteel is de wagen technisch rijvaardig te
maken, zodat alle problemen zich kunnen manifesteren. Daarna kan er aan verdere
afwerking gedacht worden. Vermits de huidige eigenaar er het hele jaar door mee
wil rijden, in tuxedo, is er, zoals het vroeger ook gebeurde, een winter carrosserie
aangeschaft. Deze is van het type landaulette. Je weet wel,de chauffeur zit dan open, en daarachter een
half gesloten koets, die bij mooi weer langs achter ook open en dicht kan.
Het is straf dat de wagen net op de dag van
ons bezoek de documenten voor inschrijving ontving.
Nummerplaat zal
dus snel volgen, en wanneer de startmotor op punt staat kunnen de testritten
beginnen.
Rijden kan toch, want er staan nog enkele T fordÂ’s in de garage. Eentje voor mooi weer,
eentje voor in den drup. Als het moet staat er nog een andere Minerva ter
beschikking, een grote limousinetype AC 1924 , zie vorig artikel. Maar ook een kleine MG staat paraat voor de
meer sportieve evenementen.
We hopen alvast
dat de 1911 Minerva binnenkort van de krukken kan, eventueel knutselen we
weerom eens een teenager pick nick in elkaar.
Waarom dit
artikel de betiteling ‘a case appart’ gedoopt werd, moet ook nog uit de doeken
gedaan worden.De oldtimer hobby, zeker
in het segment ‘pre-war’, moet u toegeven is een pure mannelijke
aangelegenheid.In dit geval niet. De
echtgenote geniet eveneens van de oude voertuigen, en bezit er ook een, waar ze
regelmatig mee op pad gaat. De genoemde T ford die staat te blinken van
plezier. Onlangs werd het koper nog eens met een ton enthousiasme, flink opgeblonken. En, er is ook nog een andere link
tussen Minerva en Ford. Jawel, meneer
Henri Ford heeft ooit gezegdÂ….
‘A Ford wil bring you anywhere, exept in high society’.
Moet dit nog
vertaald worden? Dacht het niet.
En derhalve reed
hij zelf met een Minerva !
Minerva type XX uit 1911, binnenkort terug op Belgische wegen. Zeldzaam diertje.
Wanneer alle technische euvels opgelost zijn, is het carrosserie gedeelte aan de beurt om heel flink onder handen genomen te worden.
Dit is de betreffende startmotor die voor op de wagen gemonteerd zal worden, die momenteel nog voor strubbelingen zorgt.
Een 4 cilinder schuivenmotor woont onder de motorkap.
Dashboard, sober maar voldoende.
Dit is de landaulette 'winter carrosserie, een fenomeen welk ook vroeger toegepast werd. Zie in onderstaande artikelen foto's van Minerva met nummerplaat A2 van een koningshuis, met 2 verschillende carrosseriën.
Dan is er het schitterende T fordje van echtgenote, netjes opgeblonken.
Bij slecht weer kan dan deze dichte versie aangezwengeld worden..
Model met slechts 1 deur in het midden.......... genoemd centerdoor.oO
Opklapbare zetel doet me denken aan een Buschauffeur stoel.
Voor het sportievere werk is er dan deze kleine MG, een plezier om mee op stap te gaan.
En als er dan passagiers mee moeten, is er de Minerva AC.
Stijlvol voertuig waarmee zelfs Henri Ford zich zou laten verplaatsen, naar de hoger klasse...........
Vermits het merk 'MINERVA' al heel wat keren ter sprake kwam, en destijds 'hofleverancier' was aan talrijke koningshuizen, hier een grove greep uit de oude doos.
Geniet van de beelden van toen..........
Wie commentaren bij de foto's kan voegen, graag. Wie, waar, wanneer, welke? Of heeft u ook nog zulks op archief liggen, deel het met ons.
(andere mag ook)
foto's uit 'autohistorica' Met dank aan de Zweedse automobielclub.
pre war car, conan het world wide web...........;
wordt vervolgt met nog veel meer moois............ keep watching
Deze reeks is steeds onder constructie.
Heeft u nog ergens oude foto's liggen van Belgische merken, en wenst u deze te delen met andere liefhebbers, wij zien ze graag komen.
Bijhorende commentaar bij onderstaande foto's , ook welkom.
1. Deze affiche zegt het ' meest sucsesvolle merk '
2. Voilla, deze Minerva met Noorse vlag vervoerd met zekerheid enkele adellijke figuren. Deze nummerplaat werd ingeschreven op naam van Bankier Niels Aspen in 1911.
3. Aan het nummerbord te zien is dit ook 'gene gewone' tijdens de Älfkarleöfärd mei 1909 namen twee Minerva's deel. De foto toont de grootste van deze, een 28/40-pk-model. De eigenaar was groothandelaar Erik Kronberg van Gävle. De auto was ingevoerd 17 augustus 1908. .. 4. Hier een hele stoet nieuwe (voor die tijd) wagens, met op kop een Minerva. Het betreft een reeks Taxis in Stockholm rond 1912. De eerste auto is een Phaeton, waarschijnlijk het type AP / G, die werd geregistreerd SELLBERG 11 september 1911 en vervolgens voorzien met de kentekens A1172. Auto nummer twee is een Vinot & Deguingand Landaulet. Het werd geregistreerd bij het bedrijf Taxameter 22 november 1910 en had nummerplaat A1113. De volgende twee auto's zijn een open Brasier en nog een Minerva.
5. Vergadering van ministers ? De chauffeurs wachten bij de wagens, op de voorgrond een minerva phaeton. Foto gemaakt bij centraal station in Gävle en de tijd is waarschijnlijk tweede deel van de jaren 1910.
6. Minerva met nummerbord A 1560, Linköping rond 1912. De plaats is het centrale plein bij het gemeentehuis. De auto aan de rechterkant is Minerva, Phaeton, een identificatie A1560. De auto was ingevoerd 13 april 1912 en werd vervolgens geregistreerd bij Minerva verkoper Automobile Company Hans Osterman in Stockholm. De auto er naast is een De Dion-Bouton Landaulet.
7. Dit is ook een hele fraaie, kon ook metalurgique zijn? Een wagen uit ongeveer 1914 deelname aan de Children's Day feest in Norrköping 1921. De boddy van de auto is waarschijnlijk gebouwd door Gustaf Nordberg Vagnfabrik in Stockholm. Verschillende details zoals ramen en lampen op de voorspatborden waren kenmerken van Nordberg carrosserie uit deze periode.
8. Nog een goed beladen voiture. Deze foto werd genomen 1 april 1915 in Stockholm en toont de eigenaar, Knut Hermansson met zijn vier zonen in Minerva uit 1914. Het kenteken lijkt te worden bevestigd op een koplamp. Dit is geen aprilgrap. Vier zonen, toen kon het nog !
9. Ook deze chauffeur staat op klanten te wachten. De auto is gefotografeerd op Fersenska in Stockholm. Minerva ongeveer 1914. De taxameter is een Halda model 1
10.Een geheel andere carosserie. Minerva van ongeveer 1914 Limousine carrosserie gebouwd door AB Adolf Freyschuss Vagnfabrik in Stockholm. . 11. Fantastische opname met een nummer 15, deelname aan een rally... zie ook het materiaal op het voorspatbord!
Industrieel Carl Eck uit Partille in een Minerva 25/50 pk met registratie O337 bij de start van de 1914 winter competitie. , 3 februari 1914. moest de race in Göteborg opgeven vanwege een probleem met de koppeling. En dan nog zo voorbereid !
12 Minerva zonder soupappen, dat is duidelijk ! Nog maals Hans Ostemans winterrally 1912.
13. Typisch carosserie type van deze periode rond 1922. 60 pk Minerva met carrosserie door de Nordberg carosserie fabriek. De auto werd verkocht door Per Nas die toen werkzaam bij AB Hans Osterman. Het chassis, welk 28.000 kronen koste werd verkocht met dubbele boddy's voor 32.000 kronen per stuk. een speciale koffer kon men krijgen aan 800 SEK. De foto is genomen buiten Villa gatan 13 in Stockholm.
14. Wat alcohol-aangedreven auto's namen deel aan de KAK's Winter Sweepstakes. Hier is het Gunnar Enderlein met een Minerva aan het Olympisch Stadion in de wedstrijd van 1914. Let op de extra tank, de drank-aangedreven wagens gebruikten aanzienlijk meer brandstof dan een benzineauto.
15.Ook in winterse omstandigheden werd er open gereden, gewoon een dikke jas aandoen. De foto toont de weging van een Minerva 18/30 HK voor de Winter Competition 1914. De auto ingeschreven door Hans Osterman werd de wedstrijd winnaar.
16.Hans Osterman tijdens een wintercompetitie in 1912.
19. Winter 1912 deze Minerva Phaeton van Gustaf LM Ericsson. De carrosserie werd gebouwd door Nordbergs in Stockholm. Gustaf zelf had de carrosserie ontworpen er waren ook nog andere 'coole' ontwerpen te krijgen . De foto is genomen in Haga Park.
20. J.E. Ohlsson reed de Minerva 18 HP in de KAK's Winter Competition 1914. Helaas werden ze gedwongen om de race af te breken als gevolg van een schuddende ventilator welke de radiator vernietigde. Ohlsson werd later bekend als "Auto-Olle" , succesvol deelnemer gedurende de jaren 1920.
21. Een andere foto toont de Minerva met de Phaeton carrosserie vanNordberg Gustaf LM Ericsson in de winter van 1912. De foto werd genomen in het Haga Park en het is Garfield, die achter het stuur zit.
22. Minerva met carrosserie van Nordberg voor koning Gustaf V verworven in 1914. De foto werd genomen op Skeppsholmen in Stockholm. Merk op dat de reservewiel / band niet op zijn plaats is. In de vroege jaren 1920, verhuisde deze boddy naar een ander Minerva chassis.
foto 24. genomen in Göteborg genomen in 1915. De bestuurder profiteren van een Minerva van ongeveer 1914
25. De foto werd genomen op Oakhill op Djurgården in Stockholm rond 1920. De auto is een Minerva uit ongeveer 1912, hij werd gebruikt taxi, op het moment van de opname zijn er zeven passagiers. Merk op dat het rechter voorspatbord is verstuikt
26. Minerva taxi circa 1912.
27. Phaeton model circa 1913.
28. Zondags uitstapje. De auto is een Minerva, Phaeton, eigendom van de groothandelaar Erik Kronberg van Gävle. Het was een 28/40 pk model geregistreerd 17 augustus 1908 en vervolgens bekroond met de kentekens X11
29.Minerva 1913
30.Op deze foto staan er een paar citaten: ". Matton Affärden van Lundbergs mevrouw Dagmar Lundberg Skutskär". Matton betekende waarschijnlijk consul Emil A. Consul in Gävle
31.foto uit 1912
32. Minerva taxi omstreeks 1910 Stockholm
33. Familiefoto 1914, vier zonen was goed, 5 nog beter.......
34.Minerva 1911 met de Phaeton carrosserie gebouwd door Nylund Hofvagnfabrik in Stockholm. Aan het stuur zitten Carl Schurman die reed met deze auto in de KAK's Winter Competition 1912.
35.Body Company C. W. Jakobsson & C: o in Stockholm, op Minerva 20 HP met een limo-opbouw1923. Het bovenste gedeelte kan worden verwijderd, zodat de auto werd omgezet in een open Phaeton. Bij Minerva verkoper Hans Osterman kostte een auto als deze 18.000 kronen.
37.Deze 6-cilinder Minerva Type WW 20 HP Phaeton werd gefotografeerd in het begin van 1924. De plaats is de laan buiten de Scandinavische Museum in Stockholm.
38.De foto werd genomen tijdens de weging vooruit KAK's Winter Competition in 1914. De auto met de registratie O337 is een Minerva 25/5 van industrieel Carl Eck van Partille. 3 februari 1914. zie ook de foto met deze wagen vorig bericht.
39.Taxi met 6 zitplaatsen 1912.
40.Foto is genomen tijdens een tentoonstelling, waarschijnlijk is het de derde International Motor Show in Stockholm, dat op Kaptensudden plaatsvond. AB Amerikaanse Cycle Imports toonde het merk Minerva, op de foto is te zien een chassis en een limousine. Naast een voorraad autotoebehoren.
41.Deze Minerva 30/36 pk Phaeton voor 6 personen was eigendom van consul Emil A. Matton in Gävle. De auto werd geregistreerd 8 juli 1914 en kreeg merkteken A3049 toegewezen. Herschikking in 1916 de auto kreeg kenteken X50, foto op 1 maart van dit jaar.
42. Pauze tijdens het reizen met een 36-pk Minerva Phaeton van ongeveer 1914. Het voertuig heeft het identificatiemerk X201, welk op 25 juni 1917 werd uitgegeven. Toen was de auto eigendom van bosbeheerder Manne Ford Branch, Ljusdal.
43.Winterseizoen 1923, Dealer Hans Osterman in deze 2-liter racewagen uit de Minerva fabriek. Met deze auto zette Osterman een klasse record van 132 km / h. Het vond plaats in een competitie op Edvikens ijs ten noorden van Stockholm.
44.Minerva met Belgische militairen
45.Minerva 1907 te Liedekerke
46.Minerva 20 hp 6 cilinder 1907
47.1907 tijdens 'kaizerspreis' race te Duitsland, nam ook deel aan circuit des ARDENNES
48. Minerva circuit des ardennes tourerversie afgeleid van bovenstaande race versie.
49.Minerva 20 hp schuivenmotor.
50. 20 pk Minerva 1912
51. Minerva MM 1914
52.Minerva 1912 met Belgische plaat 10424 tijdens een race in Frankrijk.
95.Foto van een Minerva welke tijdens wegenwerken in een greppel sukkelde......... tja zelfs met een Minerva kan je brokken maken
96.Minerva van het koningshuis, nummerplaat A 1 (zweden)
97.Hier nog maals, aan de voorkant
98.Hele bussel chauffeurs die de eer hadden met de koningklijke vloot Minerva's te kunnen rijden (Minerva A1)
99.En als je nummerplaat A1 hebt, heb je ook A2...
100.Zelfde wagen tijdens een Parade
101.Iets heel anders, militaire Minerva's tijdens WO I
102.zonder comentaar
103.Zeer mooie foto, helaas ook zonder gegevens 104.Een exemplaar ven d'ieteren 1930
105.Onbekend
106.Minerva van de koninklijke familie uit Noorwegen.
107.Minerva ergens in Oostenrijk of zwitserland. via Prewarcar.
108. 6 liter Minerva, helaas bordje onleesbaar. 109.Bij Conam vonden we dit exemplaar 8 cilinder 40 hp. 110.En hier nog eentje van een minder goede chauffeur.
111. Type AK 1929
112.Ook, en veel reed men met Minerva in Australië .... maar niet de gewone man uit de straat.
113.Een Minerva met Nederlandse carrosserie, en spitse radiator !
114.Ook in Spanje werden Minerva's aangeprezen. Hier een brochure 1913.
115.Foto uit de pre 1914 oorlogstijd.
116.Ook deze is een Minerva met hoge gasten uit Noorwegen aan boord.
117.Deze Minerva kwam ter sprake in in dit blog. Wij vonden met wat opzoekwerk deze opname van Mabel die bij een hotel in Parijs uit de wagen stapt. Minerva met saouchik boddy.
118.E 535 toerde ergens in een bergachtige streek.
119.Zelfde wagen en personen op deze afbeelding.
120.Onbekende minerva
121.Dit is dan een van de oudsten, Minervette B 183
122.Men bouwde ook al vroeg vrachtwagens bij Minerva.
123.En dan hier, een originele foto van de Minerva uit het verhaal 'Belgian discovery' op dit blog. Foto uit de jaren 50.
124.Jan Olieslagers, gevierd coureur op Minerva motorfiets. 1904
125. 126.De Minerva race wagen waarmee koninging Sylvia van Noorwegen al eens rondtoerde.
127.Niet met zekerheid een Minerva, maar de radiatorvorm lijkt er wel op. Wie kent het antwoord?
128.Koeien gaan melken, het kon ook . Waarom hangt er een lederen lap van voor tussen het frame? zie ook foto 15.
129.Wagen in het midden zou een Minerva zijn volgens opschrift. Echt duidelijk is dat niet.
130.Nederlandse reclame afifche voor verkoop van luxe automobielen.
131. 132.Mooie opname van een Minerva (volgens opschrift) of is het een Nagant? in Antwerpen.We herkent de persoon achterin, of het fort waar deze foto werd gemaakt? Koning Albert? 133.Race Minerva? met Hispano suiza motor? 134.Deze opname stamt uit Amerika, 1907, south hartling heuvel klim.
135.Nog een opname van de Minerva 'kaizerspreis'
136.De 8 cilinder van Minerva
137.Minerva Model K 6 cilinder.
138.Minerva motocyclette
139.De kaizerspreis tijdens een race, nu met nr 1.
140. En een zeer mooie van de TT op eiland Mann 1914
141.koningin Sylvia van Noorwegen liet zich kieken in deze sportieve Minerva. 142.Minerva met Van den Plas carrosserie.
143.Mooie Nederlandse affiche.
144.En ook deze van bij onze Noorderburen.
145. Een Minerva met spitse radiator, bevind zich in Spanje. Museum Malaga.
146.Deze 2 foto's zijn van dezelfde wagen, maar als je goed kijkt zie je dat de radiator verschilt. He gebeurde dat een grotere radiator geplaatst werd voor beter koeling wanneer de in een warm land terecht kwam, of gewoon om 'up to date' te blijven.
147. Dit voorbeeld toont een goed bewaarde en ' gebruikte' foto
148. Foto uit 1928
149. Minerva deelnemend aan een rally in de jaren 50. 150. Deze opname is gemaakt ergens in een filmstudio. jaren 50
151. Minerva als dienstwagen WO I. Mogelijk een omgebouwde wagen die zijn leven begon als Luxe tourer.
152. Opname van een Minerva in USA
152. Nog een Minerva met spitse radiator ergens in Noorwegen.
153. Minerva deed ook mee aan sportieve evenementen zoals blijkt ook in vorige afbeeldingen. Hier een actie foto gemaakt te Spa- Francorchamps.
154. Af en toe moesten er nieuwe rubbers gelegd worden.
155.Grote limousine.
157. Hier dan de grote schuldige.......
oprichter van Minerva 'Sylvain de Jong' op een van zijn eerste producten.
158. Op auto gebied was dit een van de pioniers. Type N 1906 24 PK. Het Minerva embleem op de radiator kwam pas een jaar later.
159. Het bestkope model was deze 14 pk 1914.
160. Cabrio model typ AC 1926.
161. foto uit de jaren 20, op de achtergrond een Minerva dealer?
162. Anno 1904/5 produceerde Minerva eerder kleine wagens.
Ons schatbewaarders verhaal begint wanneer Bill
via op deze blog een Minerva te koop spotte, en kocht, hier in zijn homeland. (zie artikel Belgian discoverie)
Zijn
eigen verhaal begint toen in zijn jonge jaren op school tijdens Boot races een
Minerva motor model XX te zien was. Hij
was verbluft door de stilte en boterzacht draaien van de motor. Zijn vader
vertelde hem dat het een Minerva schuivenmotor betrof.
Here we
go;
Jong en
nog vlug onder de indruk, besloot ik de waarheid zelf te ontdekken.
Bibliotheken waren destijds nog niet zoals vandaag, en het enige wat ik hier
vond, was dat deze motoren erg goed of erg slecht waren. 40 Jaar geleden waren
er nog heel wat mensen die een Minerva hadden gehad, dus ik deed heel wat
persoonlijk research. De Meesten vertelden dat deze wagens fantastisch waren,
en dat ze er spijt van hadden deze te hebben verkocht of weggegeven.
In 1977 kocht
ik mijn eerste Minerva overblijfselen met de bedoeling er gewoon wat mee te
‘spelen’, een ontdekkingstocht uit te voeren doorheen de wereld van
techniek.Het was een echt wrak, maar
voor 300 ponden had ik het gevoel dat dit betaalbaar was. Dit was wat er in
mijn herinneringen sluimerde, ook al was deze motor wat ouder, namelijk een
model JJ van 1914.
De
speeltijd leidde tot een lopende motor, en dus dacht ik, waarom de rest ook
niet onder handen nemen, zodat de motor ook iets te doen had. Ik plaatste
goedkope advertenties, en misschien omwille van de zeldzaamheid, kwamen de
onderdelen druppelsgewijze binnenkomen. De auto kwam tot leven. Aan de motor was
eigenlijk vrij weinig gedaan, en omdat hij goed draaide was ik gelukkig met het
resultaat. In feite hoe meer de motor gebruikt werd, hoe beter hij het deed,
net zoals de oude verhalen dit voorspelden. Bewondering voor MinervaÂ’s was dus
niet moeilijk.
Door de
advertenties ontdekte hij veel MinervaÂ’s en onderdelen, en vond een EE in Brisbane,
en ook onderdelen hiervoor. Een derde Minerva werd aangeboden op een veiling.
Een type A Minervette.
Mensen
stookten me op om deze te kopen, omdat ze wisten dat ik deze zou repareren,
wetende wat ik had gepresteerd met de JJ en de EE.Ik kocht hem, en een jaar later reed ik er al
mee. De werken aan de EE kwamen daarmee wel in het gedrang. Ik wist dat mijn toenmalig lief het serieus
meende, vermist ze hem niet in de steek liet op het moment dat ik al zijn tijd
in de Minervette stak.
Tijdens
een nationale rally vroeg ik haar ten huwelijk, en zelfs mijn huwelijksreis
verliep per Minerva.Ondertussen kwam
ook de EE gereed en de allereerste rit was gelijk een toerke van 3000 mijl naar
Brisbane. Vanaf toen was er geen houden meer aan. Ik bleef MinervaÂ’s kopen,
meestal met problemen, en herstelde ze eigenhandig, om de kosten laag te
houden. Hetzelfde verhaal nu dus met de recente aankoop via dit blog. Als ik
hem ooit mocht verkopen, denk ik toch nog een beetje winst te maken, ondanks
vervoer en importkosten. De onderdelen hoef ik niet meer te zoeken, deze
liggen al jaren in voorraad te wachten.
Mijn
meest dure aankoop was de AF, maar zelfs al was er veel werk aan, het heeft
enkel veel tijd gekost, maar financieel viel het mee.
Ik
ontmoette de vorige eigenaar later op een race meeting, en hij was verbaasd dat
ik daarheen gereden was. Hij had er zelf nooit echt veel mee gereden, en vond
het een trage bak, geen snelle, vlotte betrouwbare wagen om grote afstanden mee
af te leggen. Dit verhaal was me bekend, en ook vele Belgen vertellen dat
MinervaÂ’s veel rokenÂ…Â…Â…..Dit is enkel
en alleen omdat ze de wagens et weinig gebruiken. Deze motoren smeken om er mee
te rijden. Mijn MinervaÂ’s roken totaal niet, een ook anderen die regelmatig en
echt gebruikt worden zullen dat niet doen.
Ik heb vele
motoren uit elkaar gesmeten en reparaties uitgevoerd voor anderen, maar heb nog
nooit echt serieuze slijtage schade gevonden. Het ergst voorkomende is het
re-metalen van de Big ends, maar dit komt enkel voor wanneer overvloedig en
verkeerd gebruikt.
Ik ben de wereld rondgereisd om MinervaÂ’s te
bekijken en hun bezitters te ontmoeten. Het is een sociaal gegeven. Ik ben geen
car hunter, maar wil mensen er mee verder helpen. Omwille van mijn werk aan de
JJ, werd ik gevraagd om eens te kijken naar een AG, welke ik nu bezit.
Sindsdien werkte ik aan vele motoren, waarvan er nu ook veel in België zijn. Ik
heb tekeningen gemaakt van Minervette om Iemand in Ierland verder te helpen, en
heb deze mensen ontmoet toen ik de London to Brighton reed in 1986. Ook zijn er
contacten met 2 eigenaars van DD modellen . Hier heb ik ook de mooie ‘roi des
BelgesÂ’carosserie gekocht, welke ik op
mijn Model G ga monteren. In Noord Ierland had ik de eer een model TT,
afkomstig uit Australië te mogen rijden. En in België en Nederland heb ik de
meerderheid van garages en collecties bezocht, waar zelfs de buren niet binnen
zijn geweest.
Het
internet tegenwoordig maakt het leven tegenwoordig een stuk eenvoudiger. Deze week
nog werden me enkele MinervaÂ’s aangeboden, waaronder een model NN en een AC. Ik
koop enkel wanneer ik de waarde er van inzie. Enkel de grote en zeldzame
modellen, beter dan nieuw zijn hoog geprijsd. Mijn Wagens worden gebuikt, en behoren
dus niet tot deze categorie. Ik heb weinig slechte ervaringen, en negeer
eenvoudigweg idioten.
Mijn
carriere bestond er uit gaten te boren in de grond, waarvoor veel speciaal gereedschap nodig was. Meestal waren hiervoor
geen onderdelen voorhanden, dus die moesten we dan zelf maken. Met oude autoÂ’s
is het net zo. Momenteel ben ik gepensioneerd, en kan dus veel tijd steken in
mijn hobby. Ik ben ook een gelicenceerd radio amateur, dus electronica ligt me
ook. Enkel carrosseriewerk ligt me niet, dat geef ik meestal uit. Omwille van
mijn werk reisde ik veel, maar had niet altijd tijd om individuen te bezoeken.
Meestal bleef het bij Musea.
Op dit
eigenste moment maak ik weer een reis over de globe om MinervaÂ’s te gaan
bezichtigen, contacten te leggen, en mijn laatste nieuwe aanwinst in België te
bekijken. Met de hoop dat deze tegen kerstmis in Melbourne zal arriveren. Ik bracht een bezoek aan Cars and coffee in
Peer, met een Minerva uiteraard. Kers op de taart was het Bezoek aan de Minerva model K 1906 6 cilinder. Nooit in het echt dit model met dubbelle carburatie gezien, en in dit geval ook nog zien rijden ! Er zijn er dan ook maar 3 van, wereldwijd.Eveneens is me een 1920 Minerva in de UK aangeboden, welke ook de
nodige aandacht zal krijgen. En ook in de VS staat nog een en ander op het
programma. Op zoek naar nog meer container vulsel?
Zie hier de trotse bezitter van een hele collectie Belgische Minerva's, bij zijn 1924 AC
Het oudste 'Minerva object in de verzameling is deze 'clip on' motocyclette 1903
Gevolgd door deze 1904 Minervette. Deze foto toont hoe hij werd gevonden.
En hier dan na een nodige restauratie.
Getracht de foto's chronologisch te plaatsen, vervolgen we met de vondst van een 1913 model EE chassis
Welke er ondertussen al heel anders uitziet.
Hier in zijn geheel.
De motor van een DD op de testbank, welke menig ingenieur verbaasde qua prestatie.
Minerva 1914
Een blik op oudste deel van de collectie.
De 1924 AC, mijn persoonlijke favoriet uit de collectie.
Hier zonder kap.
Met het 6 cilinder motorblok
Project op stapel Typ AG
Deze roi des belges caros werd onlangs in Ierland gevonden, en zal gebruikt worden op onderstaand chassis van een typ G.
In
het zog van de rally du hain, waar we echt niet veel tijd hadden om ons op de rommelmarkt werkelijk
te laten afdalen in de diepere krochten
van kunst en kitsch, willen we met u toch delen wat je op het gebied van
automobilia zoal kan tegen komen.
Op
ons gemak rondstruinend, toch wel een en andere onverwachte ontmoeting. Moest
het zijn dat onze zakken diep genoeg waren, en er nog plaats in hoekjes en grotere
kanten was, dan zou er wellicht weer een ei gelegd worden. De onvervalste jager
in ons, benutte zijn prestatievermogen om tussen pure junk, schoonheid te
vinden. Deze delen we hier met u.
Dan
een flinke kikkersprong verderop was er ook nog Cars and coffee, waar er toch
enkele pre war cars gespot ende geschoten werden.
Kijk
en geniet.
Als eerste ontdekten we een reeks mooie afiche's zoals deze cover van een Mode magazine.
Of deze hofleverancier van koetswerken, de gebroeders Beisbarth........... nog nooit van gehoord
Buick Marquette klonk dan wel bekend in de oren
Maar ook Vermorel kwam dit jaar al ter sprake in dit blog; zie circuit des ardennes. Leuk toch dat de auteur dit merk in het zonnetje probeert te zetten met een achtervolging van enkele boeven.
Mijn absolute favoriet, dit emaile reclame paneel van Royal automobile club de Belgique afdeling Yvoir........... fantastisch, jammer, enkele beschadigingen.
Maar ook enkel kleine porceleinen bordjes met afdrukken van automobilia begin vorige eeuw en daarvoor.
Deze konden we u ook niet onthouden. hela, de kranten houder ;;;;;;;;;;;;;
Wie ook zijn kinderen nog wil aanzetten tot de hobby kwam ook aan zijn trekken.
Nog meer kastvulsel........
En voor de liefhebbers van strips/auto dit mooie originele werk van Becassine
Eerder een curiosium deze regulator?????????? Wie zijn lichten nog wil afstellen a la 60 ties voila, geen probleem, en tegelijk de garage opfleuren met enkele reclame panelen.
Of wie nog een schitterende werkbank van doen had, die vond hier ook zijn gading. Met zekerheid kon Michelin in de prijs mee onderhandeld worden.
Voor de motomannen, een krat getten.
Literatuur dan, Mooi boek met de werken van karosier 'd'ieteren freres. weymann boddy op een Minerva chassis.
Iets recenter deze catalogus uit de 50er jaren. Mooi.
En degene die nog net dit radiator embleem miste op zijn Renault, die had hier ook prijs.
once upon a time in the West.........; rallye du Hain !
Once upon a time; Rallye Du Hain 2015
Het is een tijdje heel stil geweest hier op dit blog, want inderdaad de oldtimer activiteiten stonden op en heel laag waakvlammetje, na een intensief voorjaar. Het kan niet altijd feest zijn.
Midden onze agenda staat de jaarlijkse tour van Du Hain, dus dat kon er nog net boven op. En bovendien combineren we dat nog met het struinen op een plaatselijke antiekmarkt, van waar er weer een halve kilo oud ijzer mee naar huis gesleurd werd. Onverstandige obsessie!
Een klassiek geval van jammer is dat de eigen oldtimer weer thuis bleef. Mechanische problemen die net niet op tijd gefikst konden worden.
Het is de onverdunde waarheid dat deze hobby er heel erg leuk uitziet wanneer alles werkt, maar er kan al eens iets mis gaan; Op zo een moment zie je enkel een blik ellende. Passie is de juiste sleutel, er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Je hoeft hem enkel maar af te lopen.
Ons vast voornemen voor volgend jaar; er bij zijn.
Dit jaar vond het vertrek plaats in de schaduw van de leeuw van Waterloo. Hoewel er weinig schaduw was er onder de wolkenloze hemel. Je moet het maar doen, meer dan 50 prewar open sport en grand tourer cars troepten samen in het grasveld waar eens Franse en Engelse legioenen hoogtij vierden. 'State of the art 'zou Wellington gezegd hebben.
Deze locatie ontpopte ook als culinair punt, en net zoals vorig jaar werden we weer verwend met ongeziene voertuigen. Onder andere een V 16 caddillac in een sportief kleedje. Puristen zullen deze blikken trommel als een 'Kittkar' bestempelen, maar wanneer men deze kwaliteit kan leveren, kunnen we dat wel pruimen.
De oudste eigenheimer was een Delage van rond de eerste wereldoorlog, waar behoorlijk wat verse Pit in zat. We kunnen weerom beginnen met een opsomming van automerken, maar we laten in dit geval de excuise beelden van JJJ. voor zich zelf spreken.
Top, dat men er weer in slaagde weer fantastisch mooie wegen te vinden ten zuiden van Brussel. Echt de moeite met af en toe een sportief, nat onderkantje. Mocht ook wel bij een dorstig temperatuurtje van 30c°.
Voor de 5de maal op rij mochten we anno 2015 weer gaan aanschuiven. Niet zonder obstakels dit jaar, want terwijl de voorgaande afleveringen werden georganiseerd in samenwerking met 'Belgian Heritage Vehikel club', trokken dezen zich terug uit de organisatie. Vandaar dat de naam 'Minerva dag' ook gewijzigd werd in eenvoudig 'Oldtimerbrunch'.
Initiatief nemer "Frank de Boeck" legde zijn gasten zoals ieder jaar in de watten met een feestmaal. Welliswaar is de formule enigszins gewijzigd, en was de opkomst van de prewar cars, waar wij het voor doen, jammer genoeg bedroevend laag. Klassiekers waren er dan weer in overvloed. Maar we lieten het niet aan ons hart komen en vertoefden in goed gezelschap. Af en toe moet je water bij de wijn doen, maar een kreeftje bij een goed glas bier werkt ook. Er was van alles niets te kort. Barbecue, visschotels, quische, wok, paëlla, fruit, hot dog, frieten, ijs, noem maar op. En voor iedereen die met een Oldtimer kwam alles Gratis ! Onder de klassiekers, veel MG, Jaguar, Mercedes, Volvo en enkele Amerikaanse merken, maar ook een zeer fraaie Aston Martin. De zon liet het wel afweten van bij aankomst tot bijna aan het einde, gezegend werden de bloemekes, ander groen en vochtverdragende keelgaten. We mochten toch met een warm gevoel en zonnestralen naar huis.
Tot slot ook nog vermeldenswaardig, de donderdag voordien waren we op bezoek in Peer, waar ook Stan Laurel en Oliver Hardy, onder een stralende zon, hun intrede deden per 100 jaar geworden Overland. Dat leverde mooie beelden op. En zingen konden ze ook nog. Trouwens, bijna ieder week staat er iets op het programma te Peer.. Je kan het volgen op facebook.
Magere opkomst van de Pre war cars aan de Schelde, laten we zeggen, de 'harde kern' was aanwezig
Deze fraaie Bentley vond ook de weg naar linkeroever.
En de altijd weer prominente Minerva 1924.
Ook een fraaie Singer Le Mans was dit jaar op Appel
Met zekerheid de oudste; Germain 1898. Deze wagen verbleef tijdens de WO enkele jaren onder water. Hij werd in de Maas verstopt voor de Duitsers.
En ook de 6 cilinder MG was van de partij. 2 Motoren van Belgische makelij FN en Gillet 500 cc kopkleppers 'dans leur Jus'
en om dan toch 1 klassieker in de kijker te zetten deze Aston Martin DB II, met eenzelfde opschrift als nummerbord. Ook dans son Jus ! Alles origineel. Zeer fraai.
Kijk, als je dan o.a. een smakelijk kreeftje en andere lekkernijen met een paar verse pintjes in goed gezelschap kan doorspoelen, maakt dat veel goed.
De blije intrede van 'den dikke en den Dunne' In Peer. Nen 'big smile' op het gezicht van de chauffeur, want zijn auto was jarig. 100 bougiekes uitblazen...........
Altijd weer goed voor enkele fratsen en een glimlach.
Nu de Cars and coffee evenementen als paddestoelen uit de grond poppen, hier een passend verhaal!
U, als oldtimerrijder, weet het als geen ander. Wanneer je al eens een toerke maakt per oud vehikel, krijgt men al vlug eens een reactie. Een glimlach of uitgestoken hand, een duim die spontaan de hoogte in schiet, of een middelvinger. Als men dan al eens ergens stil staat, en de gelegenheid zich voordoet, wil men al eens op de foto, en/of volgt er een gesprek(je).
Zo gebeurde nu afgelopen zondag, maar ook een week of 2 geleden toen een fietser halt bij me maakte toen ik ergens te velde plaatjes stond te schieten van een voorbijrijdende oldtimertocht.
Zo had mijn vader er ook een!, was een bekende openingszin 40 jaar geleden, dus nu eerder een zeldzaamheid. Tenzij je met zo’n ‘klassieker’ rijdt. En als je je dan in dat gesprek verdiept, volgt uiteraard de vraag; heeft u daar nog iets van? En in dit geval klonk het antwoord merkwaardig genoeg ‘Ja’
Ergens in een oud fotoalbum zitten er nog fotoÂ’s van al de wagens die mijn vader ooit had. Dus ook van deze, een Ford Model A. Hij vroeg zich evenwel af of deze wagen werkelijk het bezit was van zijn vader, of dat deze gewoon uitgeleend wasÂ…Â…Â… Het antwoord ligt misschien bij een nog levende tante met meer dan 90 zomers op haar teller. Kom van de week maar eens langs, ik leg de fotoÂ’s voor je klaar. Zo gezegd, zo gedaan.
Zijn Vader had vroeger een eigen zaak, nml een Koffiebranderij. En deze bestaat nu nog steeds. Eigenaar nu, is een verhalenverteller Himselve. In het Hartje van Bree, vind je het meest nostalgische winkeltje, onder de passende naam “ GULDEN TAS “. Ingericht zoals in de jaren 20. Achter de oude nog werkende mechanische kassa en in gepaste klederdracht vind je hem terug. Op de stoep staat er steevast een krijtbord, waarop iedere week een spreuk die waarheden als koeien vermeld. Als je lachspieren dan niet in actie komen, dan ten minste die van je wenkbrauwen. En de man, eigenlijk al lang op pensioenleeftijd zit niet verlegen om verhalen, nog straffer als zijn koffie. Als dit laatste het gespreksonderwerp is, trek je best een uurtje uit om tijdens een degustatie alle uitleg te krijgen. GSM’s zijn dan ook ten strengste verboden in de winkel ! Uitzetten die handel ! Hier leer je koffie drinken! Ai neen, dat mocht ik niet zeggen; koffie drink je niet, koffie degusteer je!. Er worden dan ook geregeld koffie proeverijen ingericht, een aanrader als je eens een oldtimertocht wil organiseren dan wordt je hier met zekerheid hartelijk ontvangen. Wel zonder gsm of huisdier aub.
Hier, proef den deze eens, werd er geopperd, je zal hem tegen vanavond nog proeven. En gelijk had ie, ondanks enkele pepermuntjes bleef het aroma me bij tot laat in de namiddag. Dat waren 6 uur koffieplezier. Ik ben alvast overtuigd. (zie ook het artikel hier in dit blog getiteld 'Paris City of love') Ondertussen lagen de fotoÂ’s klaar, met daarop inderdaad een A ford model sportcabriolet, en zijn vader, toen soldaat. Moet ergens genomen zijn omstreeks 1928/30. Aan het stuur een van zijn zussen.
Verder waren er nog opnames van lichte vrachtwagens die destijds voor de zaak gebruikt werden. Een leuke anekdote is dat zijn vader de wagen aan een kant rood had geschilderd, en de andere kant in een andere kleur. Wanneer hij dan door de straten reed, hadden de mensen de indruk dat er 2 verschillende wagens reden, en dat was een teken dat de zaak het goed deed; Wie kon zich immers een vrachtwagen permitteren, laat staan 2 !!!! Ook hing er een foto van een Minerva aan de muur. Het hele verhaal hierrond werd ook ontsponnen. Deze Minerva, ik herinner me het nog als ware het gisteren, verbleef tot in de jaren 80 op de technische school waar ik destijds 4 jaar lang broeken versleet, en ik heb me altijd afgevraagd wat daar nu van geworden wasÂ…Â…Â…Â….. Nu weet ik hetÂ…Â…Â…Â… maar het spoor wordt weer beister nu ik ook weet dat de laatste eigenaar al een 10 tal jaar geleden overleden is.
Zin gekregen in een taske koffieÂ…Â…Â…Â…Â… op dan naar Bree!
Zie hier, de kleinste koffie branderij uit Vlaanderen. Klein, maar zeer fijn !
De gulden tas, heeft zijn naam niet gestolen................ zeker eens bezoeken! Stichter van de koffiebranderij, nog voor hij wist wat zijn carriere na zijn legerdienst zou worden........... Aan het stuur zijn zus.
Fier poserend bij de wagen op een zonnige zondag namiddag.
Een andere wagen die omstreeks deze periode in de familie kwam. Weeral de zussen in de wagen. Imperia 1929 met dank aan trouwe lezer.
Daarna kwam dit vehikel op de proppen. merk ??? Renault 1932
En ook deze werd ingeschakeld. Weerom met de zussen.... een chevrolet?
Op zondag ging men dan al eens naar francorchamps in de 50er jaren. Deze foto getuigd daarvan.
En omstreeks deze tijd kwam er ook deze Mercedes..... de zaken gingen goed.
Ook in de jaren daarna bleef het bij duitse grundlichkeit. De audi alleszins moest aan de kant wegens te hoog olie verbruik.......... heeft jaren buiten gelegen tot hij goed rijp was voor het schroot. Vergelijk de nr platen van de Mercedes hierboven.....
Aan degenen die zich het bericht 'Belgian discovery' herinneren, hier neergepent op 20/03/2015, mogen we vreugdevol melden dat de toen beschreven Minerva via deze Blog een nieuwe eigenaar heeft gevonden. Daarmee is meteen bewezen dat dit schrijfsel wereldwijd bekeken en gelezen wordt, want de auto verhuist naar een collectie aan de andere kant van de Wereld. Australië wel te verstaan. De nieuwe eigenaar is in zijn nopjes, vermits de Minerva's tot zijn spijt, meestal in de andere richting verhuizen, nml van Australië naar Europa. Dit wordt volgens hem waarschijnlijk de enige Minerva of zelfs andere wagen met Weymann boddy op dit continent.
Deze types werden hier immers nooit verkocht, daar het warme weer niet echt geschikt is voor deze met leder beklede carrosseriën. De nieuwe eigenaar is een echte Minerva verzamelaar, en dit wordt nr 17 in de collectie. Er is reeds een feestje geplant met al zijn oldivrienden om de aankomst van het Vehikel in te luiden. Ook de huidige bezitter is tevreden, daar het met deze transactie zeker is ,dat deze brok geschiedenis terug in eer en techniek hersteld zal worden. Velen zullen weer de gelegenheid krijgen te genieten van dit rijdend reliqui met oer Belgische roots.
Binnenkort een reportage over deze schatbewaarder en het verhaal van een tocht van Oost naar West doorheen gans Australië met een 1911 Minerva. We volgen ook de afhaling van de auto op en hopen hiervan toch ook beelden te kunnen schieten.
Grand prix Retro d' Yvois 2015. Vorig jaar waren we er ook al, en vernoemden we dit evenement als DE geheimtip voor de liefhebbers van pre war racegeweld. Er was zelfs sprake van het opdoeken van dit spectakel, gelukkig volgde er nog deze aflevering, met 20 tal meer inschrijvingen dan het jaar ervoor. Wel een verschuiving van de Grand Sport klasse naar de Classe touristique en cyclecars, met vooral veel Austin Seven geweld. Dit bewijst maar weer dat je niet altijd over een heel dikke portemonee moet beschikken om evenveel lol te hebben. Wij verplaatsten ons per ondertussen 65 jaar oude oldtimer Jowett Jupiter een kleine 250 naar het zuiden over de mooie Ardense binnenwegen. En dezelfde weg moesten we ook weer terug. Dat alleen al een hele belefenis. Een dikke merci aan het 17 koppige organisatie comitee en hun medewerkers, en moge er in de volgende jaren nog edities volgen. Het enige jammere aan dit evenement is dat het samenvalt met een aantal andere oldi feesten. Zoals o.a. Trektocht der Pioniers.
6 en 7 juni was het weer prijs. kiezen tussen een 4 tal evenementen op deze dag. Jammer dat alles tegelijk nu eenmaal niet kan.
Ons vervoermiddel geparkeerd vlak aan de omloop.
Motards zorgen ieder jaar weer voor volumineus geluid, dit jaar voor de 8e keer.....
Toch heel wat volk dat kwam kijken en beleven.
Heel veel puntige carrosseriën geteld.In totaal waren 72 equipes auto's en motoren ingeschreven.
Een van de motoren met Zijspan.
Vooral het Merk Austin seven was goed vertegenwoordigd. Opvallend weinig Amilcars en Salmsons en Rileys dit jaar, maar ze waren er wel.
Een gesprekje met de chauffeur van dit vehikel leerde ons dat het wagentje door zijn Grootvader in elkaar geknutseld werd, en aan kleinkind dus de honeurs om er mee te gaan gassen. Mooi cadeau van Opa........houtworm inclusief.
En ook de nieuwe generatie mag eens op de plek van Opa gaan zitten. vroem vroem.........
Bewijs dat bier en auto rijden toch samen gaan. Zolang je er maar niet van drinkt. Enkel ruiken mag.
Et voila, weer eens iets nieuws. Dit racemonsterje is gebouwd op basis van een Rosengart (franse austin seven) Zeer geslaagd.... proficiat aan de maker.
Auto's en motoren, het mixt allemaal goed tot een dikke oldtimerpap.
met nr 3 de Simca 'Vanhecke'Special......
Jip, de Nederlandse variant van Manneke Pis. Fop speen. Maar vooral niet betuttelen deze racebak.
Dit is het bouwsel van Opa op een zekere afstand. Leuke details. Het is een Peugeotje. (geweest)
Kijk eens diep in mijn ogen, lijkt deze Talbot te zeggen.
En kijk ook eens in mijn holletje repliceerde Renault. Is er nog iemand thuis? Neen dit is gewoon de nieuwste snuif rage...............
Austin Seven's in verschillende uitvoeringen op het circuit.
Nog een paljas die zijn voiture zelf bouwde.....Austin special.
En ook dit is een snelle jongen Simca Vanhecke
Een van onze favorieten van de dag in de Grand sport klasse.......... Alvis Speed 20
En ook hier waren de 5 Heemskinderen aanwezig.......;; waar hebben we die nog gezien........... (fagnez hivernales) maar nu in zomeruitvoering.
En gelukig stonder er strobalen, want deze motard nam de boch een beetje te snel en te ruim. Zonder de strobalen in plaats per oldtimer per ambulance terug naar huis.
Gelukkig bleef het bij een misplaatste koplamp en een paar kilo Franse vloekwoorden........... Merde............
Deze deed het dan weer beter.
Het oudste vehikel aan boord deze Renault AX 1908 van Hubert Vingtdeux
Zie hier dan de Alvis Speed 20 van dichterbij. Dit was een eerste rally die deze wagen onderneemt. We zullen hem in de toekomst zeker en hopelijk nog zien.
Ook de driewielers waren weer goed vertegenwoordigd. Pracht van een Morgan.......
Welk merk dit weer was moet ik schuldig blijven. Ik vermoed MG.
Hier de talbot met de grote ogen. Heel mooi zijn de ingewerkte knipperlichten in de radiatormantel
Een eenzaat; Wolseley hornet sports 1930
Ook Bugatti stuurde enkele afgevaardigden. Altijd weer mooi. deze typ 35.
Op 23 en 24 mei 2015 werd te Frankrijk een herdenkingsrit van de 1905 Gordon Benett cup ingericht, door RVCCB.
Raddraaier was ene zekere James Gordon Bennet Junior, een exentriek bilionair, zakenman en motorhead, en o.a eigenaar van de New York Herald en sponsor van de ontdekkingsreiziger Stanley, die Kongo verkocht aan Polleke II. Hij stelde in 1899 verschillende automobielclubs voor, een race in te richten voor toen opkomende speeltjes van de vraiment Beau Monde. De regels waren eenvoudig. Minimaal 2 personen van minmaal 60kg. Gewicht van de auto minstens 600kg leeg. Ieder land mocht 3 equipes laten meedingen, en de wagen moesten volledig gebouwd zijn in het land dat ze vertegenwoordigden. Deze laatste regel zorgde voor constante problemen.
In totaal kwamen er 6 races, ingericht in Europa, en vonden plaats in volgende landen;
2015, 111 jaar na de laatste datum besliste de rvccb, deze cup te herdenken in de voetsporen van de laatst ingerichte race. Dus hetzelfde circuit, en met voertuigen die destijds op ook al op de aardbol rondtuften.
Belgen waren van in den beginne deelnemers aan deze race, en wonnen zelfs de uitgave van 1903. Toen reed Camile Jenatzy, bijgenaamd ‘rode duivel’ (wegens rode baard) als eerste over de finisch met een 60 PK Mercedes en legde het parcours af in 6h en 39 minuten. Hij ging aan de haal met een prijzenpot van 8000 pond. Omgerekend naar vandaar; een hele bom geld. Wegens het reglement ging de eer wel naar Duitsland.
Jenatzy ook bekend van de eerste electrische wagen die in 1899 een wereldrecord vestigde met zijn ‘jamais contente’ op het strand van Oostende, en net iets sneller ging dan 105 km/h.
In de eerste uigave van de Gordon Bennett, viel Jenatzy met een Snoeck Bolide (Belgisch/Franse makelij) uit door een ongeval met niet minder dan 6 honden.
In 1904 zien we de naam van Baron de Crawhez opduiken met een hotchkiss, op de 3de plaats. Of dit een overwinningstitel is, is niet duidelijk. Volgens nog een andere bron (wikipedia) werd Jenatzy hier 2de ?
In 1905 werd Pierre de Caters, toch ook duidelijk een Belgisch Baron, 7de op Mercedes. vermits hij met een Duitse wagen reed, werd hij genoteerd als zijnde Duitser?
Opvallend is dat de 8e plaats toen werd ingenomen door niemand minder dan Charles Rolls, die met een Wolsely reed.
Om vergissingen te voorkomen, en het publiek duidelijkheid te geven, werden vanaf 1905 aan de deelnemende landen kleuren gegeven. Van af dan reden Fransen in blauwe wagens, Italianen in rood, Duitsers wit, Belgen geelÂ…. Engelsen in het groen. De wedstrijd werd toen op verzoek van Michelin, welke hun fabriek in deze omgeving hadden, voor hun deurdorpel georganiseerd, ook al vermits het aantal franse inschrijvingen de bovenhand had.
Waarom het in 1906 afgelopen was, wordt nergens vermeld. Er was nochtans belangstelling genoeg. In 1905 stonden meer den 200 reporters langs Franse wegen om wereldwijd verslag uit te brengen. Toen toch een echt spektakel. Misschien was het nieuws er af voor de verwende Gordon, want in 1906 verving hij de coupe automobile door de coupe aeronautiqueÂ… vliegen was weer ietsje nieuwer. Ook startte zijn rivaal en ook steenrijke amerikaan Vanderbilt de Vanderbilt cup in 1904. Te veel van het goede?
Dhr James Gordon Bennett, voor wie geld geen probleem was.
Tekening van de in Antwerpen geboren 'Chevalier' Knyff, welke in 1899 reeds met zijn Panhard van Parijs naar Bordeaux tukkerde.
Hier geflitst tijdens de Gordon Bennet 2 jaar later toen hij met nr 9 van start ging. Ook een panhard. Of het om dezelfde wagen gaat is niet echt duidelijk, werd in ieder geval ge-updated.
Camile Jenatzy op zijn beruchte Simplex Mercedes. Hierdoor reed hij wel onder Duitse vlag.
Dezelfde Camile onderweg
Snoeck Bolide waarmee Camile deelnam in 1900, maar door een ongeval moest opgeven.
De omloop van de uitgave van 1905 die ook anno 2015 gevolgd zou worden
foto gemaakt aan de start 1905.
Richard Brasier, winnaar 1905 en laatste cup.
een andere deelnemer 1905 was deze daraque
Toen de Gordon Bennet doorging in Engeland, werden maar liefst 5 equipes met Napiers geselecteerd.
Ook deze de Dietrich was in 1905 van de partij.
Nog maals de Richard Brasier 1905.
opname tijdens de Gordon Bennet, jaar en wagen onbekend. Wie het weet mag het zeggen.
Napier deelnemer 1904. foto theoldmotor.com
Camile Jenatzy welke afscheid neemt aan de start. Er kwam nog een beetje volk opdagen.
En als laatste een foto van een zeldzaam overgebleven 'Bolide'
herdenkingsrit ingericht door RVCCB. De moeite waard !
Pre 1905 rit 'circuit de l'argonne' Herdenkingsrit 2015!
Hier dan de zelf geschoten beelden van vooral een Primeur; Een recente vondst op het eiland Mann ! Na technische renovatie maakt deze automobiel na XXXXXXXXXXXx aantal jaren een aller eerste rit. Een Britse auto samengesteld uit Franse componenten 1903 met als merknaam Batman- Lacoste. Niets te maken met de bekende sjakossen en vleermuismannen. Of heeft men zo sjakossen in vleermuisvel uitgevonden? Geniet alvast van de beelden, dit equivalent van London to Brighton telde 22 deelnemers.
Dit is de beruchte schuurvondst, bouwjaar wordt nog onderzocht, waarschijnlijk 1903 Batman Lacoste
Batman en Achiles , mythische figuren uit 1903
Clement
Zeer fraai deze George Brasier uit 1904
Rover 1904
De Dion Bouton 1904, van dit merk waren er meerderen vertegenwoordigd.
Nog een Clement 1903.
De Dion?
De Dion Bouton
Achiles 1904
Gladiator 1902 met als nickname 'Katie' Daarnaast een gele Renault 1901
Nog een Dion 1903,op de achtergrond een Cottereau 1902 en l'elegante 1903
Clement 1902
Locomobile stoomauto.... Ook een Stanley Steamer 1904 was van de partij, helaas niet tot op deze stopplaats geraakt. (zie website Rvccb) l'elegante 1903
Ken je dat gevoel van vroeger, toen je nog in de kleuterklas onderbroeken versleet, en je een keer per jaar naar de poppenkast mocht gaan kijken? Je moest er wel een vrije woensdag namiddag voor opofferen. Maar desondanks, keek je er naar uit, want bovendien kon je nog een prijs winnen in de vorm van een zak chips. Je moest daarvoor een tekening met koersers inkleuren. Een dankbaar onderwerp dat omwille van zijn kleurenrijkdom.
Awel, nu terzake, dat gevoel hadden we gisteren toen we helemaal richting Parijs trokken voor de Historic races op Monthlery. Eerst waren er wel wat twijfels want natuurlijk moesten we weer heel erg vroeg uit het lekkere warme nestje, zoals meneer de uil dat pleegde te zeggen. Zonder eigenlijk goed en wel te beseffen waar je in godsnaam weer aan begonnen was. Maar eenmaal aangekomen en een inkom ticketje veroverd, aan een verrassende prijs, en mochten parkeren te midden van het circuit.
De vraag rees, waar gaan ze ons hier weer pluimen, geen parkeergeld??? Komt er nog een geest uit een fles? Is er nog ergens een tweede verstopte kassa zoals op Schloss Dyck? Neen, niks ervan we waren letterlijk ‘Binnen’
Een eerste blik op de bezoekersparking, gevuld met vele oldtimers, en ons inkom geld was al eigenlijk opgebruikt. Ga je een museum of beurs bezoeken, en je bent al meer kwijt. Eva zou zeggen; Fantastig toch !!!!!!!!! Het beloofde een met wijwater besprenkelde dag te worden.
Later vernamen we dat als je met een Oldtimer komt, de inkom helemaal Gratis is. Allee, dat is dan voor volgend jaar, dan is de Peage ook al weer inclusief.
Kijk, hier doen we het voor, en dan zie je al deze ongewone dingens ook nog eens in actie.
En ongewoon is een ‘understatement’. We worden altijd weer emotioneel als we eens iets tegenkomen, dat we nog niet eerder zagen, of enkel van een foto. Vandaag mochten we weer heel wat doorstrepen uit onze lijst ‘things to see before you die’ .
We hadden ogen te kort, zonder overdrijven. Amilcars zoveel je maar wil, BugattiÂ’s ook geen zeldzaamheid, net zoals de gekende rileys, morgans, mgÂ’sÂ….. hoewel deze laatste niet eens zo dik gezaaid waren. Wij gingen voor de zeldzame krenten uit de naftpap. Onze autoburen Voisins, waren er in drievoud. Dan namen zoals Hinstin, Schlasch, Guyot,GAR, Bedelia, Scap, Fafnir, Georde Irat, GN etc. klonterden hier samen tot een dikke oldtimerpap Â….. Tot nog toe scoorden deze enkel in ons vocabulaire, maar op het netvlies stonden ze nog niet. Ogen te kort, en zelfs de geheugenkaarten van onze cameraÂ’s bleken onvoldoende capaciteit te hebben.
Tot nog toe heb ik het enkel gehad over de auto’s, maar er was natuurlijk ook een groot motorfietspark. Belgen waren zeer goed vertegenwoordigd. De grote merken Gillet, FN en Sarolea volop aanwezig, maar ook waren er Brondoit en Bovy, en wel in een unieke race uitvoering. Een viercilinder in V zal ik het maar noemen, stal de show, naast een nog ander onbekende gigant met V twin motor. Weliswaar een soort van zelfbouw inspiratie, maar mooi gemaakt, maar ook waren er weer pareltjes van race motoren zoals Exelcior en Harley’s te zien, naast exoten zoals koëler escofier, magnat’s, e.a………….. Stayers, race- baan motoren en de hele oudjes waren van de partij.
En op de achtergrond bijna ononderbroken motorengeronk van piloten welke in verschillende classes enkele rondjes mochten draaien op een van de zeldzaam nog bestaande kombanen te wereld.
Naadloos gingen de manches in elkaar over, zonder lange wachttijden. Geen gedoe met onozele reglementjes. Wilde je even een testritje maken, geen probleem.
Er is sprake van geweest deze kombaan stillekes te gaan opruimen, maar gelukkig is dat tot op heden nog niet gebeurd. Niet te hard roepen.
Het oudste gespotte vehikel was volgens mij een Leon Bollee driewieler. En de grootste rariteit misschien de Propeller aangedreven vehikel dat we ook al eens zagen op de beurs in Parijs, en in dit blog al eens beschreven. Dit maal konden we hem in actie zien, hoewel de bezitter toch een en ander moest sleutelen om het ding te reanimeren. Als je het aan mij vraagt, zat er gewoon nog benzine in de tank van een halve eeuw oud. Die geur verspreidde zich er in ieder geval. Ook nog een opvallend stuk was de Autocycle, een hybride half auto, half moto. Hij reed op 2 wielen maar had 2 intrekbare zijwielen zoals bij de ‘Militaire’ 4 cilinder van Amerikaanse makelij. Deze is dan uitgerust met een ‘badkuip’ body en het stuur van een WO I vliegmachien. Eerder al las ik het verhaal van deze vondst, waarvan men toen dacht dat er maar 1 exemplaar meer bestond, tentoongesteld in het museum te Ibenburen.
Tijdens de middag viel er dan plots een rare stilte, al het motorgeronk werd aan banden gelegd, en de barbeques verspreidden een ander dampend geurtje. Een dik uur genieten van zon, bolides, eten en drank. Bier werd er evenwel niet geserveerd. Alles de simpelheid zelve, een pad zonder bochten.
En dan in de namiddag ging het weer loos. Ondertussen kon je gaan kijken naar een tentoonstelling van Salmson wagens, en enkele bekende dealers brachten hun pronkstukken mee, hopende deze hier aan de man of vrouw te brengen.
Wij lagen gelukzalig en flierefluitend in het hoge gras, te kijken naar de oneindige parade van geschiedenis, en fotografeerden tot de batterijen en de geheugenkaarten tild stonden.
Tegen een Uur of zes was het dan afgelopen met de pret en konden we enkel nog huiswaards met onze herinneringen als troostvoer. Plannen smedend om over 2 jaar terug van de partij te zijn. Die keer met een oud voertuig. Toegevoegd aan onze lijst met geheimtipsÂ…. Videolink https://www.youtube.com/watch?v=YBWqiXK9FEE vanuit tamplin 1921 Zeker bekijken !
NextÂ… Grand prix dÂ’Yvois.
met exuses voor de kleine tekst, helaas krijg ik hem niet groter.
Foto's BDL en JJJ
Koeler Escofier, een merk dat je niet vaak tegenkomt, maakten in de jaren 20 best wel mooie machienes
De Belgische Motoren en hun Belgische berijders waren goed vertegenwoordigd. Sarolea, Gillet, La mondiale.........
Nog een rare krent Montgommery OHV dubbelpoorter.
Belgische Bovy in race uitvoering met JAP motor.
merknaam hiervan ontsnapt me momenteel. Triumph?
Sarolea
FN Sport M60
Maar ook heel veel Brits geweld; BSA, Nortons en Triumph, maar ook brough's en ander vreemde gevallen.
En een enkel knutselaar vond 2 cilinders te weinig en een vier cilinder in lijn te gewoontjes. Vandaar deze constructie. Torpedo 4 1909 https://www.youtube.com/watch?v=1X9yP1YDNsg zie hem hier aan het werk versus Indian racer 1918 !!!
En als de cilinderinhoud ietsje meer mag zijn.
ABC ook britse makelij naar voorbeeld van een franse constructie van Gnome et rhone.
NUT en BAT, 2 minder bekende engelse merken.
Amerikaanse Exelcior.
in dubbel pakket
Witte Mars, Duits fabricaat en extreem zeldzaam.
Engels fabrikaat ??? Neen,Wanderer 5,4 PS mit Achtventilkopf aus dem Jahr 1925. 8 klepper dus. 4 per cilinderkop.
Het opschrift zegt Fulger. Wie meer weet mag het melden.Nooit van gehoord. Toch ook wel twijfels of dit geen zelfbouw pakketje was. Helaas te weinig tijd om alles grondig te bekijken.
Een van de oudere motoren die ook meereden, en in panne vielen.
Nog een ABC in origineel kleedje.
Griffon met magneto ingebouwd in de tank. let op het voertuig op de achtergrond.
Hier naderbij bekeken. Autowheel? Neen op het internet gevonden dat dit een licentie is van een constructie van Morgan.
Ook Pacers kon je vandaag eens in actie zien. Dit keer geen statisch object. Dikke anzani 2 cilinder.
Nog een vreemde eend, franse Villard, met in het groot Informatie gezocht.
De oudste? Leon Bolee
En dan het sumum van cyclecar Bedelia. Chaufeur zit achteraan, passagier van voor.
Nog nooit in het echt gezien, en hier waren ze met 2.
En dan nog eens het rariteitenkabinet opentrekken. 1921 Tamplin !
Men in White van een andere planeet of ander tijdperk? Leyland Thomas....... racing car
Het grote geweld Brasier rond 1909.
En broertje Napier uit dezelfde epoque.
Bentleys, Lagonda's en andere grote Jongens horen ook bij de grote kannonnen.
Mercedes simplex hier in drievoud.
Chrysler special 1931. en dan het stokpaardje van de ook aanwezige jowett kardinaal Jowett 8 !!!!!!!!!!! Samenraapsel op het chassis van een Jowett, maar prachtig gedaan, en op het circuit haantje de voorste.
Zijaanzicht van de Jowett.
Deze zagen we al eerder, om vingers en duimen van af te likken!
Fafnir uit Aachen
merk ook ontsnapt uit het geheugen.
Hier nog een duimenlikker voor de kenners. Verstopt tussen het autogeweld............ Een rasechte Crocker.......... oh la la, ook voor het eerst in het echt gespot.
Renstal met GN, Amilcar en Riley......;
Helocorn aangedreven per propeller.
Mooi mooist mooier
Ook de Italianen stuurden enkele vertegenwoordigers. Prachtige Fiat racecar.
In ieder geval moeten we vaststellen dat het aantal deelnemers jaar na jaar toeneemt. Een succesverhaal in het dik onderstreept.
Appel in de achtertuin van de culturele hoofdstad Mons (Bergen) in een stadje genaamd Cuesmes. Vanuit het verre Limburg al heel vroeg uit de veren, want het vertrek stond op gepland op 8h30. Vroeg als je eerst bijna 200 km moet verteren.
The whole package, 28 voertuigen, waarvan het gros van voor de eerste wereldoorlog, kwamen hier samenzweren. De echte oldtimers dus, waar we het hier zo graag, schuimbekkend over hebben.
Slechts 2 voertuigen verschenen niet aan de start wegens Panne. Een daarvan van ondergetekende, maar dat mag de pret niet drukken. Met de camera in de aanslag, en een hoop bonnekes voor het inwendige plezier hadden we het dik naar onze zin.
Hartelijke ontvangst, met een leuk programma voor de boeg, kon de dag al niet meer kapot. Oppeppers, enkele voertuigen die we nog nooit eerder zagen. Stipt om 8h30 werd het startsein gegeven. Zonder gedoe kon iedereen vrij vertrekken om zijn weg te vinden aan de hand van een mooi verzorgd en duidelijk, handig Roadboek.
De streek ten zuiden van Mons is ons glimburgers vrij onbekend. Een onontdekte parel van La Belgique. Volgende keer trekken we ons safariepakje aan.
Het weerke speelde het spel mee, geen enkel wolkje aan de azuurblauwe hemel. Wel een frisse Noordooster.
Na een vijftiental kilometer was er al een stop voor het uitgebreid ontbijt, ten huize van de Sponsor en Renault verzamelaar. Voor alle deelnemers een feest met bravoure, verse streekproducten, tot het niet meer op kon. Dit in een passende omgeving, terwijl ook de kleine private collectie bewonderd kon worden. Hier werden we een tijd lang verankerd tussen verwondering en verbazing.
De gehele voormiddagrit, nam een kleine 50 km in beslag, doorheen een zeer afwisselend landschap. Gewone vlakke boerenakkers, holle wegen, afwisselend met rotsen, af een toe een heuveltje, bossen en beekjes. Ook de kasseien werden niet geschuwd, net als stoffige onverharde wegen zoals die er destijds ook bijgelegen moeten hebben.
Tijdens de middagstop hadden we de gelegenheid aan kannibalisme te doen. Doorspoelen met de nodige geestrijke sapjes. Alles netjes op tijd en zonder stress. Verrukkelijk. De gene die nu denkt dat dit weer wat elitair gedoe was, die zit er bonk langs. Democratische prijzen, en een overvloed aan attenties aangeboden door de sponsor. Een dik deel van het lidgeld is hiermee wedergekeerd.
Namiddag stonden er nog een 40 km voor de boeg, met tussenstop, en het eindpunt weer terug in cafe embuscade, gerund door een echte oldtimer liefhebber.
Al vroeg aan de start 8h30 na al bijna 200 km op de teller. Renault 1906.
En dan onderweg richting ontbijt. La minerve 1902 (franse makelij)
Leuk detail deze taxplaat uit 1909 regio Luik
Azuurblauwe lucht, geen enkel wolkje doorheen bos en dal.
De bloessemtijd is aan het doorbreken. Licht glooiend landschap, wegen enkel bevolkt met oude blikken trommels. Na de eerste frisse kilometers een welgekomen ontbijt.
Met als toemaatje een kleine collectie trapauto's.
Maar ook het echte werk in een aanpalende garage.
Een blik door de achterdeur, tuin vol met oud ijzer.
Zoals ook deze Renault. een echte schuurvondst
Zo laten of restaureren?
Nieuwe generatie in optocht........
Loraine de Dietrich 1907, een van de vele Franse merken hier aanwezig
Net zoals deze zeer zeldzame Corre 1905. Let op hoe de 'deur' opengaat !
Veel afwisseling in het landschap, hier met een rotsformatie op de achtergrond Middagstop waar de parking van het restaurant tot de nok vol stond met oud blik. Leuk detail Donald Duck Wat doet een Engelse vlag op een Renault? Af en toe aan het wieleke draaien bij deze Clemant Bayard 1905
En dan een beetje kanibalisme als afwisseling 10 punten voor sfeer en gezelligheid. Een eenzame bezoeker Bentley Af en toe moesten ze dan Berg op............ Crestmobile 1902 welke net niet de top haalde, gelukkig was er een passagier aan boord om te duwen..... Ontmoeting onderweg Motoren kregen er dorst van, biertap open en even bijschudden........ Stoddart 1912 en Delahaye 1908
Twee race wagens met startnrs 12 en 97 Nagant 1907 en Renault 1906 zeldzame delaunay belleville 1914 zeer mooi uitgestippelde route over aangename rustige wegen M met veel pitoreske boerderijkes, de tijd heeft hier even stil gestaan Delage 1913
Minerva coupe chauffeur 1913 corre 1905 loraine de Dietrich 1907 delahaye 1908 Minerva 1913 gaat voorbij aan le zebre 1913 klein maar fijn Le zebre. Gigantische Renault coupe chauffeur 1906
Clemant Bayard 1905 om in de juiste richting te blijven was het enkel oliesporen volgen.......... holle kasseiwegen werden de oudjes niet bespaard dion bouton 1903 Luikje in het glas om chauffeur instructies te geven. Minerva Leuk detail
Stopplaats bij een cafeeke waar men veel streekbieren kon degusteren. 2km van de Franse grens. FN 1911 met mooie multifunctionele carrosserie Aardig detail van de ophanging Belgische FN die we nog niet eerder zagen in onze kwart eeuw carierre Vanuit een vogelnest zag het er zo uit. Unic 1912
panne gevallen waren uitzondering. Op een lekke band na, niemand zien sleutelen. Depanage was voorzien, 2 flatbeds, en je kreeg een gloednieuwe twingo als vervangmobiel. Wat een service.
Teuf teuf rallye des ancetres. link.... http://www.oldtimerweb.be/fotos-oldtimer-evenement/25e-rallye-des-ancetres-en-picardie-compiegne_5052.aspx zie ook op You tube!
Het bericht Belgian discovery kreeg enige reacties. Hierbij ontspint eenzelfde verhaal aan de andere kant van de wereld, Nieuw Zeeland.
Een grijzende eminentie genaamd Minerva AH 1928, met 6 cilinder schuivenmotor is sedert 52 jaar in het bezit van een familie. Hij werd gekocht uit eerste hand van de burgemeester van Wellington. (Hoofdstad) De vader van de huidige eigenaar kocht hem dus in 1962, en nam ermee deel aan vintage car rallyÂ’s, tentoonstellingen, zoals die er toen al waren.
Midden jaren 70 vond hij het tijd om de wagen een grondige restauratiebeurt te geven, maar helaas waren zijn dagen niet lang daarna geteld.
Nu jaren later,wordt het finale verdict geveld. De zoon beseft dat de restauratie zijn capaciteiten te boven gaat, en dus ligt het besluit vast om de wagen te verkopen. De hoop gaat er van uit dat de wagen terecht komt bij een onvervalste liefhebber, misschien wel terug in het thuisland België.
De wagen is compleet, en het chassis en houtwerk waren gerestaureerd. Het koetswerk is van aluminium en dient enkel herschildert te worden. Enkel de motorkap en spatborden hebben last van oppervlakte roest. Alle scintilla en Jaeger instrumenten verkeren in zeer goede staat, alsook de mascotte. Het grijs lederen interieur behoeft enig werk. Documenten aanwezig. Hier geen geromantiseerd hoopje drek.
Voel je de bronstige lokroep om deze reanimatie als je levensinvulling te beschouwen, laat je maar horen.
Zo staat hij er al meer dan een kwart eeuw bij .....
Stof en spinnenkoppen hebben hem tot hun paleis omgedoopt.
Toch nog enig bling bling zoals de Benzine Vacuümpomp.
Interieur is gestript, maar compleet.
De roestbaronnen deden hun werk.
Op dit punt ergens moeten de werken zijn stilgevallen, ontdoen van de lak was halverwege.........
Perfecte deurpassing, kan niet veel mis zijn aan dit project.
De 6 cilinder schuivenmotor deed het nog toen hij werd geparkeerd anno toen.
Car hunters als we zijn laten we geen enkel gerucht aan ons voorbijgaan, zonder de echtheid van het verhaal te verifiëren. U kent dat gevoel wel, zo een tip die irritant in je hoofd blijft hangen.
Al zeeeer geruime tijd wisten we dat er ergens een Minerva verdoken stond, op een stek waar het vlakke land begint te plooien. De juiste lokatie vinden was geen sinecure. Vastberadenheid loodste ons in de juiste richting. In de schuur van een idyllisch gelegen antieke hoeve stond hij, onder een laag stof van een 25 tal jaar. Minerva type AD uit 1925.
Uitgerust met de typische schuiven motor en een Weyman Karosserie. De vader van de huidige eigenaar kocht hem lang geleden uit de eerste hand van een Baron ergens in de omstreken van Brugge. Hij reed er enkel jaren mee, tot dat op een gegeven moment bij het starten de motor een raar geluid maakte. Onmiddellijk werd hij stilgelegd, de kop van de motor werd er af genomen en Â…Â…Â….
Daar bleef het bij. Jaren lang verzamelde hij het stof, maar stond droog en wel met andere lotgenoten in een verwarmde schuur.
Voor ondergetekende een lust voor het oog. Een voertuig dat de verhalen van weleer met ingehouden adem verzwijgt. Charme, nostalgie en patina druipen er litersgewijze af.
De huidige eigenaar, wens hem nu van de hand te doen om ruimte te maken voor andere, meer moderne oldies. We waren er nog net tijdig bij om hem in zijn huidige toestand te ontdekken, en zijn hiervoor dankbaar genoeg om God een fles wijn op te sturen.
Deze wagen heeft een nieuwe bezitter nodig, welke hem met fluwelen handschoenen en vloekwoorden per kilo, weer in eer en glorie op hopelijk Vlaamsche wegen zal doen verschijnen. Wie weet vinden we hem via deze weg. Eveneens nog aangeboden, een fantastisch mooie Ford cabriolet in need of Tender loving care, uit de 50er jaren. Moest ik de plaats en het budget hebben, kocht ik ze onmiddellijk.
Interesse, contacteer me !
Dit is de manier waarop we onze schatten het liefst vinden, veilig en droog onder een laag stof.
Met dit voertuig tukkerde er destijds een bemiddelde baron door het West Vlaamse landschap.
Geheel en compleet met koffer en de Emaillen Belgische B ........
Aanschouw hier het inwendige van een schuivenmotor. De kop werd er een kwart eeuw geleden afgenomen, en zo staat hij er nog steeds.
Zeer mooi en gaaf interieur. Fluwelen bekleding destijds onder de adelijke achterwerken.
De kop van de motor ligt er gewoon naast.
En als toemaatje deze mooie ford cabrio uit de vijftiger jaren met het embleem van een garage uit de buurt. Origineler kan niet. Belgisch wagen! Meer weten ........... contacteer me.
Let op ! Dit jaar met zeer veel randanimatie zoals muziekbands, Special acts, Special Cars in the spotlight, Kofferbakverkoop, Rondrit, 100 jarige.... en andere attenties..... Maar vooral heel veel Leut in Peer !!!!!!! bovendien het is allemaal Gratuit.............. Oldtimer geen Melkkoe maar centrale, gewaardeerde gast. Laat U van uw beste kant zien. Nadruk op echte oldtimers. Ouder is beter ! Te volgen via Facebook.
Daar dit treffen vorig jaar naar meer smaakte, en we er dit jaar tijdig bij willen zijn, hier een oproep om bezitters en belangstellenden een voorstel te laten doen voor een aflevering anno 2015. Wie ideeën heeft, een voorstel wil doen qua plaats en datum, we ontvangen uw reacties graag. gillet.man@live.be
Seizoensopener van het jaar is zonder weerga DE winterrally van de Royal Veteran Car Club. Als een kind dat de komst van Sinterklaas afwacht, zaten we op hete kolen, afwachtend wat dit oord van verbeelding dit jaar zou brengen.
Deze tweedaagse weekendrit dit jaar op 7/8 februari, werd gereden van Verviers naar Monsschau. Net tot over de Duitse grens. Dit jaar jammer genoeg in vergelijking met voorgaande, een klein deelnemerspalet. Maar toch; een vijftiental boterkijkers durfden het aan. Zoveel krijgen de meeste organisaties er tijdens de zomermaanden niet eens aan de start. Let op, we hebben het hier wel over echte oldtimers! 85 plussers die bovendien dakloos zijn.
Inhoud van de rit op zaterdag ; een dikke 120 km over verrukkelijk slingerende wegen. Enkel open vehikels van voor 1930 toegelaten. Dat is ons pakkie an. De wat mindere opkomst misschien te wijten aan het samenvallen met Retro mobile in Parijs en/of de griepepidemie die dit jaar nogal wat slachtoffers maakt. Geen enkele Nederlander dit jaar? Wel; heel wat chauffeurs krijgen ook hun echtgenote meeÂ… Hoe flikken ze dat? Is er ergens een geheim recept waarvan we nog niet op de hoogte zijn?
Het oudst deelnemende vehikel dit jaar is met zekerheid de Loraine de Dietrich, welke zich door al die winterse omstandigheden niet buitenspel laat zetten. Hoewel er toch af een toe een raar bijgeluidje waargenomen werd. De finish werd met bravoure gehaald. Net zoals op Circuit des Ardennes, weinig T Ford dit jaar. Slechts 1 enkele reed ‘die strekke’ af. A fordjes in een dubbel pakket, en de Buick Marquette van vorig jaar was ook weer van de partij. Fiat, Lagonda, Hotchkiss, Packard en Oldsmobile en Citroen vertegenwoordigden de rest. Op zondag was er slechts 1 uitvaller.
De Citroen werd bestuurd door een dappere jonge dame in opleiding. Benieuwd of ze er volgend jaar weer bij zal zijn ? Het ingepakte kroost en grof wild van vorig jaar, niet meer gezien. (zie reportage 2014)
De 80 km lange rit op zondag kon waarlijk een winterrit genoemd worden. Zonneke was er niet meer bij. Die taak werd overgenomen door een straffe guuuure Noorderwind, gepaard met verfrissende motregen. Niet voor fragile zielen deze toer. Wie zich aangesproken voelt, en wil bewijzen dat hij niet tot de categorie ‘watjes’ behoort, kan zich al aanmelden voor volgend jaar. Wij kijken alvast uit naar de volgende rit van RVCCB. Een pre 1919 evenement komende April. We proberen er dit jaar bij te zijn en zullen onder het motto ’ het leven is al kort genoeg, maak er een feest van’ verslag uitbrengen.
Nota; vanaf april is er ook weer Cars & Coffee Peer !!! Ook op facebook.
Foto's J.J.J en G.M
Dit festijn enkel mogelijk door leden van Royal veteran Car club Belgium
Zondagochtendblik
Sleutelen ...........
Vertrek vanuit het pittoreske Monschau.
Startopstelling aan het Hotel. Buick Marquette, A ford roadster 1930 en 1928, Lagonda, Hotchkiss....
En dan terug op weg richting Verviers
Citroën
Chauffeur in opleiding; jonge dame deed het perfect. Proficiat. Hopelijk een goede manier om jeugd te motiveren.
Op de vlakte van Elsenborn tegen een gure wind in rijdend, zonder venster, maar met echtgenote.......... Echte die hards !
Fanstastig toch? Lagonda. Koude en motregen trotserend, niet voor watjes!
De grote cilinders van Loraine de Dietrich.
Mooie Oldsmobile 1923.
Een andere Amerikaan Packard......... blijkbaar een geheim recept om proper te houden.
2015 is goed enkele dagen rijp, en misschien denkt u dat we het jaar een beetje kalm aan begonnen zijn. Niets is minder waar, schijn, zoals u weet, kan bedriegen.
We hadden de eer en het genoegen ons palmares, aan te vullen met de bezichtiging van een echte top oldtimer. Hier in dit hersenen en lachspieren stimulerende blog is u bekend, dat we pas over oldtimers beginnen te spreken wanneer deze minstens een oorlog hebben meegemaakt. 2 oorlogen, nog beter.
Al de rest zijn gewoon oude autoÂ’s, zonder deze in een negatieve context te willen plaatsen. Noch minderwaardig of interessant, het is gewoon een heel ander gegeven.
We legden contact met een gepassioneerdschatbewaarder, welke enkele maanden geleden op pensioen ging. Eindelijk kan hijtoegeven aan de bronstigelokroep om wagens te gaan restaureren, die hij gedurende zijn actieve loopbaan wist te vergaren. Een tweede actieve carrière dringt zich op, want......
Een grote schuur vulde hij inmiddels met vele exotische, vooral sportwagens, van bekende Italiaanse, Britse, Amerikaanse merken. Maar ook allerhande ander oud spul vond nog een plaatsje op deze lokatie. Hier werd geen half werk geleverd.
Ongeveer 12 jaar geleden werd deze verzameling aangevuld met wat voor velen tot het summum van oldtimers kan gerekend worden. Er werd er vorig jaar immers eentje geveild bij een bekende autoboer voor een kleine 770.000 dollarkes.
Op de grens tussen Zweden- en Finland, ontdekte hij de restanten van een Stutz Wisconsin 1912 raceauto. Dit op een 80 km van de woonplaats van een gevierd Fins coureur. Daar ons Fins al even sporadisch is als ons Kantonees, laten we de naam voor wat is.
Meest waarschijnlijk de auto van deze persoon, alhoewel dat niet met 100% zekerheid beweert kan worden. De wagen, in onderdelen, en niet geheel compleet werd miraculeus de zijne, en nu is hij dus eindelijk begonnen met de reconstructie, na jaren van verzamelen van literatuur, onderdelenbronnen etc. Wel leuk is dat er nog een originele gereedschapskist met inhoud bij zat.
Jammer dat de bezitter er niet zo happig op was om foto’s te laten maken van het nog gaande zijnde project, te midden van wat anderen een ‘overvol gepropt’ autokerkhof zouden noemen. Wielen, frame en motor waren grotendeels klaar, nu rest nog Karrosserie, bekabeling, aankleding en een hele zwik ander montage en uitprobeerwerk.
Wel lagen er buiten nog enkele oude vrachtwagens uit wo I, welke wel gekiekt mochten worden, en eventueel zelfs te koop aangeboden. Met houtgas instalatie !
De Stutz is geen gewone jongen, maar een echte daartoe bestemde racewagen om met z'n allen tegelijk'YES' tegen te zeggen. De motoren werden in lichtere legeringen gegoten. Het betreft een 4 cilinder met maar liefst 7,2 liter inhoud. Dubbele ontsteking,rechts per magneto enlinks via een batterij. Cilinderkoppen anders dan op de bijgevoegde foto, nl. met bredere koppen.Bouwjaar 1912. Destijds een waarachtig monster. Atitude in grootte overstijgend, zonder valsebescheidenheid voor te wenden. Dit ding was snel!
We moeten ons hier beperken tot fotoÂ’s die we op het net vonden, inclusief een geluidloosfilmpje van een gelijkaardige racer met nr 8in actie. klik hier; https://www.youtube.com/watch?v=6resX_hM7W8 of copier en plak in je browser.
Wij stonden er in ieder geval bij en waren getuige van de in de maak zijnde wedergeboorte van een super bolide, die de geschiedenis in de toekomst een poepke zal laten ruikenÂ…Â…..
Als u hem ooit tegenkomt in een erupterende scene, weet dan dat ondergetekenden anno 2015 aanklopten aan poort nr 10 van het walhalla, en ons aura definitief bezegelden. Goud, mirre en wierrook stonden helaas niet op het menu op deze 6de januari. Wel stoofvlees met frieten. Ook lekker.
Ondergetekende adelborsten;
Carhunters van het eerste uur Jonckheer J.J. en de zotte roestbaron.
nog een stutz link met geluid ! vooral opzetten spectaculair ! pikespeakhillclimb#PPIHC#1929racetotheclouds