Een partij die de verkiezingen wint, kan personeel aanwerven. Een partij die het slecht doet, moet inkrimpen. Het is spijtig genoeg juist op dat moment dat de verliezende partij het meest nood heeft aan het behoud en zelfs de uitbreiding van haar talenten. Zonder talenten is broodnodige creativiteit en vernieuwing onmogelijk. Alle politieke partijen worden deels bepaald door het talent dat ze in huis hebben of halen. Geen enkele partij heeft dezelfde pool van competenties. De kennis, houding en vaardigheden van haar personeel maakt een partij immers uniek. Het personeel waarover een partij beschikt of toegang tot heeft, speelt een cruciale rol om een verkiezingsdip het hoofd te bieden en terug op te veren.
Het is in tijden als deze dat een consequent volgehouden personeelsbeleid moet leiden tot het strijdvaardiger maken van de partij en het verbeteren van de verkiezingsresultaten.
Niet alleen resultaatsgedreven personeelsbeleid, maar ook de uitwerking van de partijstrategie is doorslaggevend.
Welke mensen zitten er achter elk cijfer van de verkiezingsuitslag, welke programmapunten spreekt hen aan, wat zijn onze voornaamste waardeproposities naar hen toe en hoe staan zij tegenover ons partijmodel ?
Welke elementen geven onze partij haar uniek programmatorisch concurrentievoordeel en hoe wordt dit behouden en uitgebreid ?
Deze kerncompetenties liggen aan de basis van het succes van een partij en verklaren ook mee waarom het succesvol is.
Onze strategische doelstellingen moeten dan ook doorheen de hele organisatie doorvertaald worden. Werkzaamheden moeten zo ingericht worden dat de bestaande mogelijkheden gerealiseerd worden. Kortom, de partij moet werken aan sociale innovatie.
Het menselijk kapitaal van de partij is de ultieme bron van haar concurrentieel voordeel. De implementatie van de laatste partijstrategie kan slechts succesvol zijn wanneer iedereen erbij betrokken wordt en wanneer de strategie doorvertaald wordt tot op alle niveaus van onze belangenvereniging.
De unieke en onderscheidende kenmerken van onze partij evenals onze partijmodel zorgen ervoor dat wij afsteken bij de rest van het traditionele politieke landschap en wij hierdoor als enige partij een uniek competitief voordeel kunnen verschaffen aan onze achterban.
De partijstrategie moet dan ook het personeelbeleid koppelen aan de strategische doelstellingen en aan de uitbouw van ons kiespotentieel.
Het opnieuw competitief maken van onze partij en het verbeteren van de verkiezingsresultaten kan niet los gezien worden van het verder ontwikkelen en uitbouwen van onze programmatorisch speerpunten.
Alle geledingen van de partij moeten een goed beeld hebben van deze speerpuntthemas. Helaas is dit niet altijd het geval. Veel middenkaders zijn niet volledig op de hoogte en dat is een probleem van het partijbestuur aangezien dit blijkbaar niet altijd in staat was om een zinvolle toekomstgerichte strategie duidelijk te definiëren en te operationaliseren.
Politieke partijen blijken veelal niet in staat om doelgericht strategisch te denken en te handelen op lange termijn. Ook onze partij is hierin geen uitzondering tot op heden.
Mensen die strategische acties willen implementeren worden vaak intern tegengewerkt en vervolgens beschuldigd van het niet strategisch handelen van de partij.
Een partij heeft niet alleen nood aan visie, een beeld van waar de partij naartoe wil, maar er is ook nood aan een missie, zijnde de het waarom en de zingeving ervan.
Onze visie is inspirerend en specifiek zodat de richting waarin wij de maatschappij willen laten evolueren duidelijk aangegeven is, maar het ontbreekt soms aan tussentijdse missie die mensen instant moet doen nadenken over deze finaliteit en gefocust moet houden bij verkiezingen. Onze basisfilosofie heeft gelukkig dusdanig fundamentele menselijke waarden als basis zodat die ons in staat blijft stellen onze doelen te realiseren op langere termijn.
Een politieke partij kan slechts succesvol zijn op lange termijn indien ze een klare en duidelijke partijstrategie heeft, die door iedereen gedragen wordt en door haar medewerkers in concreet individueel werk vertaald wordt.
De partijstrategie bepaalt de krijtlijnen waarbinnen medewerkers en personeelsleden alle vrijheid moeten krijgen om dingen uit te werken en uit te proberen.
Zonder deze kantlijnen probeert iedereen maar wat uit en gaat er aanzienlijk wat slagkracht verloren en wordt de partij een stuurloos schip dat meedrijft op de golven van de grillige en woelige verkiezingszeeën.
De partij is dan ook momenteel genoodzaakt om haar speelveld uit te tekenen en te bezinnen over hoe we ons naar onze kiezers toe willen onderscheiden van onze concurrenten. Er moet eenduidig gekozen worden waar we willen domineren en differentiëren, welke speerpunten uit ons programma we aanbieden, hoe we die toegankelijk maken en welke emotionele dimensie bij de kiezer we hiermee willen bereiken.
We mogen zeker niet vervallen in de poging om te excelleren in elke politieke dimensie, want dat doet politieke partijen afglijden in een stuck in the middle-positie die op termijn altijd onhoudbaar is omdat er geen onderscheid meer overblijft met de concurrentie.
Ontastbare middelen en menselijk kapitaal zijn de enige twee soorten middelen die tot een uniek, duurzaam concurrentievoordeel kunnen leiden.
We zijn succesvoller als we duidelijke keuzes maken en niet afstemmen op de onmiddellijke wensen van de gemiddelde kiezer.
"Bommenleggers van amper vijf jaar oud in Afghanistan"
Kinderen niet ouder dan vijf jaar worden door de taliban ingeschakeld om bommen te plaatsen en wapens te dragen. De nieuwe tactiek is een triest dieptepunt in de oorlog in Afghanistan en bewees al dodelijk efficiënt te zijn.
De voorbije vijf maanden is het aantal kinderrebellen in het plaatsje Sangin vervijfvoudigd, zo schrijft de Daily Telegraph op zijn website. In totaal 40 kinderen zijn in de regio aan de slag bij wapentransporten, opdrachten voor de taliban en het plaatsen van explosieven. Militaire inlichtingendiensten bevestigen dat minstens twaalf kinderen in het gebied rond Sangin geregeld worden ingezet alleen al om bommen aan te brengen.
"Ouders vrezen taliban" De taliban nemen hun toevlucht tot deze techniek omdat ze weten dat Britse troepen niet snel geneigd zullen zijn om het vuur te openen op kinderen, zelfs niet als die betrapt worden terwijl ze geïmproviseerde explosieven aanbrengen. De 'reguliere' taliban-bommenleggers in Afghanistan krijgen bovendien steeds meer te lijden van gesofisticeerde opsporingsmethoden van de Westerse troepen in het land.
In één incident legden beveiligingscamera's vast hoe twee kinderen van nog geen tien jaar oud een zelfgemaakte bom in een gat plaatsten en vervolgens afdekten met stenen en aarde. "Ze wéten dat we niet zullen vuren op die kinderen", zucht een bron bij de Royal Marines in Sangin. "Op die leeftijd zijn die jongetjes zich ook niet bewust van de risico's - ze doen alles om wat bij te verdienen. Het is pure uitbuiting. Ook de ouders van de kinderen in kwestie maken zich grote zorgen, maar ze zijn tegelijk doodsbang van de taliban."
Omgekomen bij eigen bom Van de 44 bermbommen die de voorbije maanden nabij Sangin werden gevonden, zou een vijfde door kinderen zijn aangebracht. Minstens één jongetje kwam om toen een explosief te vroeg afging, zo bleek toen zijn kompanen gevonden werden nabij een legerbasis. Eén van hen verloor zijn hand bij het ongeluk, de andere werd gevonden met batterijen, tape en elektrische draden bij zich."
"Die kinderen worden van jongsaf volledig geïndoctrineerd," zegt majoor Ed Moorhouse, commandant van de plaatselijke Charlie Company. "Ze zijn gehard in de strijd."
De jongetjes worden ook in de strijd gegooid om een praatje te slaan met soldaten of officieren, die dan afgeleid worden en zo een makkelijker doelwit vormen voor schutters, of moeten geweren en granaten voorbij wegblokkades smokkelen. bron>>(hlnsydney/tw)
De verkiezingen liggen al even achter ons, de resultaten worden stilaan verwerkt en Bart Dewever werkt in alle rust verder aan zijn opdracht als informateur. In Vlaanderen likken de partijen hun wonden, maar in Wallonië is de verkiezingsuitslag aan Vlaamse kant nog steeds niet goed verwerkt. De N-VA-score blijft er voor onrust zorgen en de eerste slachtoffers worden zorgvuldig uitgekozen. Eén van de geviseerde kersverse N-VA-kamerleden is Minneke De Ridder (29j.). Ze mag meteen na haar verkiezing al ondervinden wat - zo onderhand - alle mandatarissen van het Vlaams Blok/Belang reeds ondervonden hebben.
Minneke is niet vies van een beetje actie en radicaliteit. Zo startte ze haar 'carrière' in de Vlaamse Beweging bij het Taal Aktie Komitee, kortweg TAK. Logischerwijs werd ze dan ook lid van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Dat dit voor Franstalig België een doorn in het oog is kunnen we nog enigszins begrijpen. Maar dat ze er een probleem mee hebben dat Minneke lid is van de Vlaamse Drumband is toch wat overdreven. Of gaan ze ervan uit dat de Vlaamse Drumband een privé-militie is die de revolutie predikt en spontaan bomaanslagen zou plegen op het koninklijk paleis?
Soms is het lachen met sommige zaken die je van de Franstalige en evenzeer van de linkse media verneemt. Minneke is volgens deze media omwille van al deze sympathieën blijkbaar een 'neo-nazi'. Het feit dat ze een filmpje postte met daarin afbeeldingen van Vlaamse vooraanstaande figuren zoals Staf De Clerq en Joris Van Severen heeft hier niet meteen goed aan gedaan. Hieronder een aantal verwijzingen naar artikels over Minneke De Ridder.
AFF die er vooral een punt van maakt dat Minneke naar de IJzerwake gaat. Hoe durft ze!
Rechts Actueel vroeg Minneke om een vraaggesprekje (nog voor de hetze tegen haar persoon), maar gezien de controverse die haar naam nu al veroorzaakt ziet ze hier nog even van af. We hopen alleszins dat zij haar werk in de Kamer van Volksvertegenwoordigers ernstig neemt en dat ze de Vlaamse belangen op de eerste plaats zet, maar daar twijfelen we niet aan!
Vz, Op 9 juni 2010 heeft de kiezer gesproken. Om een bekend filosoof te citeren: daar was geen woord Spaans bij.
Anderhalf miljoen kiezers. De Partij voor de Vrijheid de derde partij van Nederland. Een winst van vijftien zetels.
Vz, veel partijen hebben het er steeds over dat je bevolkingsgroepen niet moet uitsluiten. Maar de elitekliek heeft er een stuk minder moeite mee als anderhalf miljoen kiezers worden uitgesloten, worden buitengesloten. Dat vinden ze geen enkel probleem.
Die groep kiezers is zojuist de afgelopen weken buiten de democratie geplaatst. Die mensen hadden net zo goed niet naar de stembus hoeven gaan. Hun stem telt niet mee. Anderhalf miljoen mensen worden gekwetst in hun rechtsgevoel. Anderhalf miljoen mensen vragen zich af of de democratie nog wel voor hen geldt. Anderhalf miljoen mensen zijn afgeserveerd door een politieke elite die het zo goed met zichzelf heeft getroffen en dat vooral zo wil houden en anderen wil buitensluiten.
Er is geen seconde onderhandeld met de grote winnaar. De grootste winnaar van de verkiezingen. Geen seconde. De Partij voor de Vrijheid is behandeld als een paria, als een melaatse, als een zwerver die de elite liever op de stoep laat staan. Er staat nu een cordon sanitair om anderhalf miljoen burgers, om anderhalf miljoen stemmers, om anderhalf miljoen belastingbetalers, om anderhalf miljoen Nederlanders. Ze bestaan en ze maken geluid, maar het lijkt alsof de politieke elite wil zeggen, laten we alsjeblieft niet luisteren naar die mensen.
Veel partijen in de Tweede Kamer vinden dat zo snel mogelijk moet worden onderhandeld met terreurorganisaties als Hamas of de Taliban. Maar praten met de PVV, dat is een groot taboe.
Dan worden grenzen overschreden.
De PvdA boekte het op een na slechtste resultaat uit haar geschiedenis. Alleen Ad Melkert was een nog grotere brekebeen. En uitgerekend die partij levert nu de informateur. Meneer Tjeenk Willink mag nu zijn partijgenoten aan baantjes helpen. Kan iemand mij de logica eens uitleggen? De verliezer van de verkiezingen krijgt nu een informateur cadeau.
Op de verkiezingsposters van de PvdA stond: iedereen telt mee. Maar anderhalf miljoen PVV-stemmers tellen helemaal niet mee. Op andere PvdA-posters stond: niet je afkomst telt maar je toekomst. Echter: als je afkomst PVV is, heb je geen toekomst in de democratie waar PvdA-bonzen de dienst uitmaken.
Het CDA spant helemaal de kroon. Het CDA weigert te onderhandelen, ze weigeren zelfs te komen praten met de PVV en de VVD zonder dat die partijen eerst een akkoord hebben gesloten maar het CDA wil wel direct aan tafel met de PvdA en de VVD. Zonder voorwaarden vooraf. Dat is onbegrijpelijk, dat is inconsistent, maar dat is ook onbeschrijflijk arrogant tegen onze kiezers.
En de VVD rent nu in de armen van Job Cohen. In de verkiezingsstrijd werd het verkiezingsprogramma van de PvdA nog aangeduid door de heer Rutte als de langste zelfmoordbrief uit de geschiedenis. Maar nu weet Mark Rutte niet hoe snel hij zijn handtekening onder dat suïcidale geschrift moet zetten. De mensen die op de VVD hebben gestemd krijgen dadelijk de PvdA en misschien zelfs Groen Links en D66 erbij. Je zult maar VVD hebben gestemd.
Vz, de kans is groot dat er een kabinet komt van het brede midden. Maar welke partij is breder dan de PVV en wie vertegenwoordigt het hart van de democratie meer dan de Partij voor de Vrijheid. Zijn Henk en Ingrid dan soms melaats? Zijn 60 procent van de Nederlanders dan soms niet goed snik als ze de islam de grootste bedreiging van onze identiteit vinden en is 60 procent van de burgers soms achterlijk omdat zij de massa-immigratie de grootste vergissing sinds de Tweede Wereldoorlog noemen?
Gesproken wordt nu onder leiding van een nieuwe informateur met Groen Links, VVD, PvdA, D66 en CDA. Het zijn de oude bestaande middenpartijen die elkaar opzoeken uit angst voor de flanken. Angstvallig naar elkaar toekruipen. Maar ik voorspel u: het politieke midden zal imploderen. Waar we nu getuige van zijn is een laatste stuiptrekking van de oude politiek die weet dat ze haar langste tijd gehad heeft maar elkaar houvast en troost voor het naderende einde biedt.
De Nederlandse Taalunie viert haart dertigste verjaardag en organiseert dit najaar in Brugge een internationale top om de toestand van onze taal in de wereld te evalueren. Het moet een prestigieus feest worden, met hoogwaardigheidsbekleders uit België, Nederland en Suriname.
Vanuit Nederland wordt prinses Maxima verwacht, de Argentijnse schone die in geen tijd vloeiend en vlekkeloos Nederlands leerde spreken. Dat laatste kan zeker niet gezegd worden van de twee Belgische toppers die de honneurs zouden moeten waarnemen. Twee Franstaligen, zo schrijft Het Laatste Nieuws. Een duo van wie het Nederlands soms zelfs bepaald ondermaats is: prinses Mathilde en Elio Di Rupo, worden in Brugge verwacht om het Nederlands te verdedigen. Dat wordt lachen
Nieuwe belastingen, het VB laat hij links liggen. Bartje is goed bezig met de belgische staat te redden. Al die goedgelovigen die hem kozen tot hun nieuwe messias zijn er aan voor de moeite!
bron Het Laatste nieuws
De Wever op zoek naar ruim 6 miljard nieuwe inkomsten
Informateur Bart De Wever (N-VA) onderzoekt een 'gezonde mix' van extra besparingen en nieuwe belastingen om tegen 2015 jaarlijks 22 miljard euro te saneren. Dat komt naar verluidt neer op 70 procent besparingen en 30 procent nieuwe inkomsten.
Omgerekend zou het dus gaan om 15,4 miljard euro besparingen en 6,6 miljard euro nieuwe inkomsten. Dat laatste komt hoofdzakelijk neer op nieuwe belastingen, al hebben de verschillende partijen al laten weten tegen nieuwe lasten op arbeid gekant te zijn.
De Wever ziet vandaag de ziekenfondsen. Morgen komen de vakbonden langs. Donderdag en vrijdag is het dan de beurt aan de partijvoorzitters. Vlaams Belang, Lijst Dedecker en de Parti Populaire zouden daar niet bijhoren. (belga/adv)
als een gebedsruimte een arsenaal is!! 'k zou zegeen doe zo verder lummels!!!
Klungelende moslimterroristen blazen eigen moskee op
Vijftien moslimextremisten hebben in Afghanistan per ongeluk hun eigen moskee opgeblazen. Ze waren in het gebedshuis bommen aan het maken. De explosieven ontploften evenwel te vroeg. Dat meldt de Afghanistan Sun.
De explosie vond plaats in de provincie Paktika. Vermoedelijk zijn alle vijftien terroristen omgekomen. Ook van de moskee blijft niet veel meer over. (eb)
Vorige week besteedden we reeds aandacht aan een nieuw onderzoek van Jaap Donkers, hoogleraar Internationaal Onderwijsonderzoek aan de Universiteit Maastricht, dat bevestigt dat etnisch gemengde scholen het onderwijsniveau naar omlaag halen. In een interview in De Standaard (26.06.2010) spreekt Donkers in duidelijke bewoordingen de bewering van sommige politici tegen dat gemengde scholen zoveel beter zouden zijn. Op scholen met een grote etnische diversiteit, waar met andere woorden veel verschillende nationaliteiten in de klas zitten, doen zowel autochtone als allochtone kinderen het slechter, aldus Donkers. Het gaat volgens de hoogleraar bovendien om een niet te onderschatten verschil, vermits het niveau al snel één tot twee klassen lager ligt.
Het knelpunt is de diversiteit, zo gaat Donkers verder. En hij verduidelijkt: Tegen zon schoolhoofd dat trots verkondigt dat er op zijn speelplaats wel twintig talen gesproken worden, zeg ik: Man, je bent niet goed bij je hoofd! Dat is een diversiteit die een school gewoon niet aankan. Leerkrachten moeten dan zoveel moeite doen om al die culturele verschillen te overbruggen dat ze onvoldoende tijd overhouden voor hun eigenlijke taak: kennis overbrengen. In het vervolg van het interview komt Donkers terug op de vaststelling dat kinderen met een islamitische achtergrond het opvallend slechter doen, wat niet zozeer het gevolg is van sociaal-economische omstandigheden, maar eerder van het feit dat de islam bepaalde kenmerken heeft die ertoe leiden dat deze religie minder succesvol is in onze samenleving.
Aan het slot van het vraaggesprek pleit Jaap Donkers er voor om de problemen gewoon onverschrokken tegemoet te treden: Niet denken: als we er niet over praten, gaan ze we weg. En hij geeft het voorbeeld van de oververtegenwoordiging van allochtonen in de criminaliteitscijfers: Die is een feit. Over de interpretatie en de mogelijke oorzaken kunnen we lang met elkaar twisten. Maar ontkennen en zeggen dat het niet waar is, daar wordt niemand beter van. Noch de migranten, noch de samenleving. Als we dit soort feiten massaal verdringen, krijgen we de rekening later dubbel gepresenteerd, besluit Donkers meer dan terecht.
Onze vrienden van Sharia4Belgium vertelden vorige week aan Dag Allemaal:
«Wij willen een zuivere maatschappij: zonder homofilie.»
«Als de sharia wordt toegepast, komt aan het hoofd van de staat een kalief: een islamitische leider die niet wordt verkozen maar aangesteld.»
«Democratie is ongeloof en druist in tegen de Koran.»
«Wij gaan verder tot er in België een islamitische staat wordt opgericht.»
Toch ironisch dat de zelfverklaarde «democratische» linkse en traditionele partijen deze homohaters binnenhalen en ondersteunen. Het partijprogramma van Vlaams Belang mag dan voor de homo community als niet optimaal worden beschouwd, het feit is wel dat Vlaams Belang daar duidelijk over is en tevens respect heeft voor mensen hun seksuele geaardheid. Men mag van mening verschillen, maar mensen hiervoor vervolgen is een brug te ver.
De overige citaten behoeven geen commentaar. Wie het nu nog niet doorheeft, mag dringend naar de oogchirurg om hun oogkleppen te laten verwijderen.
Het begrip discriminatie werd in 1971 in ons Wetboek van Strafrecht opgenomen nadat het oorspronkelijk door de voormalige Sowjet Unie (ja hoor!) in de Verenigde Naties werd geïntroduceerd. Mooi toch ? Helaas beseffen velen niet wat de consequenties daarvan kunnen zijn. Eigenlijk is het immers een totalitaire ideologie die wordt opgelegd aan een democratische samenleving en die tot doel heeft de mensen weerloos en monddood te maken. Ieder politiek en sociaal meningsverschil kan voortaan immers vertaald worden in termen van discriminatie. Wij hebben dan ook te maken met een breed assortiment van linkse en ultra-linkse pressiegroepen waartegen een maatschappelijke zelfverdediging onmogelijk wordt gemaakt. Het is namelijk niet de bedoeling dat deze wet tegen progressieve(?) mensen in stelling wordt gebracht!
Ook het begrip "discriminatie" wordt heden ten dage dus te pas en te onpas gebruikt. Alleen al het uitspreken van een mening over een bepaalde bevolkingsgroep wordt door sommigen al gezien als discriminatie terwijl het er totaal niks mee te maken heeft. Wat is dan wel echte discriminatie?
Echte discriminatie is het onthouden van rechten aan, of het anders behandelen van, bepaalde mensen of groepen mensen in een maatschappij.
Met het uiten van een mening beperk je deze rechten helemaal niet. Ook wordt door deze mening geen rechten aan mensen ontzegd. Een liberale democratie moet zich onderscheiden door de vrijheid van meningsuiting. En die vrijheid behoort ook te gelden voor opinies die sommigen onwelgevallig zijn. Het benoemen van een kritische of onwelgevallige mening als zijnde discriminerend is dan ook volslagen onzin.
Het misbruik van de term Discriminatie maakt(e) voor bepaalde mensen de weg vrij om allerlei plannen uit te voeren die tegen het voortbestaan van het Nederlandse volk gericht zijn, zonder dat men voor kritiek behoeft te vrezen.
Laat u dus nooit de mond snoeren of intimideren door het misbruik (door wie ook) van discriminatie. Na het lezen van dit artikel weet u wel beter.
Bevlaggingsactie ronde van Frankrijk (Antwerpen-Brussel)
Zondag 4 juli is het zover: die dag doet de ronde van Frankrijk, het grootste en meest bekeken wielercircus ter wereld Nederland en Vlaanderen aan. Naar analogie met de ronde van Vlaanderen zullen we er ook dit keer weer een waar vlaggenfeest van willen maken. Eenig probleem: het is een vlakke rit in lijn waarbij de renners, een paar bruggen en viaducten niet te na gesproken geen enkele helling die naam waardig, zullen moeten overwinnen.We moeten dus een andere strategie toepassen. Zo zullen we proberen om in elke stad of gemeente waar de tour langskomt minstens één leeuwenwolk creeren. Hieronder vind je een schema . In de eerste kolom staat de gemeente, vervolgens het uur waarop de reclamekaravaan langskomt gevolgd door het snelste en het traagste schema waarbij de tour langs komt.Ten slotte vind je in de laatste kolom telkens de gegevens van de verantwoordelijke voor deze of gene plek terug. zij zullen jullie vertellen waar en wanner jullie worden verwacht. In ieder geval: de ronde van Frankrijk is een massagebeuren dat honderdduizenden mensen op de been brengt. Wees dus tijdig aanwezig! minimum 30 min voor de doortocht van de reclamestoet en die rijd een tweetal uur voor de renners uit. Anders maak je geen kans om Vlaanderen op de kaart te zetten!!! En daar gaat het ons tenslotte toch om!!!
Kapellen: tussen 14.12h--15.40h--15.59h Manu dox 0475.46.17.53
Ekeren: tussen 14.20h--15.47h--16.06h Steven Utsi 0484.67.30.97
Merksem: tussen 14.21h--15.48h--16.08h Patrick Peeters 0474.33.14.67
Antwerpen: tussen 14.26h--15.53h--16.13h Erik D'hamers 0495.74.11.61
Edegem: tussen 14.47h--16.12h--16.34h Paul Verstappen 0496.30.64.57
Rumst: tussen 14.59h--16.23h--16.45h Gerd Berodes 0485.71.70.56
Mechelen tussen 15.05h--16.28h--16.52h Danielle van Neck 0497.30.74.08
Kapelle o/d bos: tussen 15.23h--16.45h--17.11h Dirk van Humbeeck 015.71.39.66
Meise: tussen 15.38h--16.58h--17.25h Wart van Schel 0494.44.59.40
Brussel: tussen 15.52h--17.39h Bart de Valck 0499.21.24.48
Na afloop worden alle vlaggers beloond met een hapje en een drankje in Meise!! Plaats van afspraak is de parochiezaal westrode in de Jan Hammeneckerstraat 58 in Meise.
Op zondag 4 juli 2010 vindt de 8ste editie plaats van dit fietsevenement. Net zoals vorige editie zijn er opnieuw 4 parcoursen, dus voor ieder wat wils:
30 km: De CERA-tourtocht is de ideale tocht voor gezinnen en recreanten die willen genieten van het mooie landschap in een rustig tempo.
50 km: Dit is de ideale afstand voor degenen die een grotere uitdaging willen dan de familietocht maar toch twijfelen voor de 80km. Deze neemt je mee naar de mooiste plekken van beide tochten.
80 km: individueel of in groep op een eigen tempo rijdt men over een uitgestippeld parcours door de Vlaamse Ardennen.
110 km: individueel of in groep trappen over hobbelende kasseien, langs weelderige landschappen en over stevige bergen! Ideaal voor de meest sportieve deelnemers die houden van een uitdaging.
Deze en nog vele andere evenementen kan je terug vinden in de volgende verzamel site van Marco-Polo (zie bijlage)
De uitdrukking "racisme" heeft in Vlaanderen zijn eigenlijke betekenis verloren mede door toedoen van een aantal politici die kritiek op de door hun gepropageerde en tot mislukken gedoemde "maakbare multiculturele samenleving" niet dulden. Helaas zijn vele mensen in dit land deze trend gevolgd en gebruiken deze term nu te pas en te onpas, vaak uit pure onwetendheid, soms heel bewust........... Vooral allochtonen, wetende dat dit woord in dit land een beladen betekenis heeft gekregen, gebruiken het heel vaak zodra hen iets niet past of iemand niet dát doet wat zíj willen. Een beetje de omgekeerde wereld dus. Welnu: dan nog maar eens de echte, oorspronkelijke definitie:
Van racisme is sprake indien men mensen of bevolkingsgroepen minderwaardig vindt ten opzichte van de "eigen" mensen en henop grond daarvan rechten ontzegt.
Niets meer en niets minder! Waarbij opgemerkt dient te worden dat er geen 'recht' bestaat dat mensen over de hele wereld het recht geeft om in Vlaanderen te komen wonen.
Ben je een racist als je tégen een multiculturele samenleving bent ? NEE! Ben je een racist als je er op tegen bent dat dit kleine landje een immigratieland moet zijn of worden? NEE! Ben je een racist als je vindt dat dit land niet zomaar iedereen permanent moet toelaten die hier aanklopt ? NEE!
En waarom niet ? Heel simpel. Je geeft geen enkel waarde-oordeel over mensen, of ze nou wit, zwart, bruin of wat dan ook zijn ! Je geeft enkel en alleen aan dat je de realiteit onderkent dat dit land een maatje te klein is om de wereldproblemen op te lossen door maar iedereen hier PERMANENT binnen te laten. Of het nu gaat om een Nederlander of een Somaliër.
Het misbruik van de termen RACISME maakt(e) voor bepaalde mensen de weg vrij om allerlei plannen uit te voeren die tegen het voortbestaan van het Vlaamse volk gericht zijn, zonder dat men voor kritiek behoeft te vrezen.
Laat u dus nooit de mond snoeren of intimideren door het misbruik (door wie ook) van racisme. Na het lezen van dit artikel weet u wel beter.
Wat belgie durf het niet te melden, toont men in Nederland wel aan de bevolking!!
Helft Marokkaanse jongens pleegde misdrijf
In Nederland is de helft van de Marokkaanse jongens op zijn tweeëntwintigste bij de politie gekend voor een misdrijf. Eén op de drie Marokkaanse mannelijke daders is een veelpleger.
Dat blijkt uit een nieuwe studie die is gepubliceerd in het Tijdschrift voor Criminologie. Voor het eerst werd iedereen die in een bepaald jaar (1984) in Nederland is geboren, gevolgd tot hij of zij 22 jaar werd.
Wat blijkt?
* 14% van deze mensen kwam minstens één keer met de politie in contact voor een misdrijf. Bij Nederlandse mannen gaat het om 20%, bij Marokkaanse mannen om 54%.
* Marokkaanse jongens zijn gemiddeld het jongst als ze voor de eerste keer als dader worden geregistreerd (17,6 jaar) en ze komen komen gemiddeld het vaakst met de politie in contact (4,1 keer).
* 5,4% van alle meisjes uit 1984 komt minstens één keer in aanraking met de politie als dader. Marokkaanse meisjes (16,6%) 3,7 keer meer dan Nederlandse meisjes (4,5%).
* Elf keer zoveel mannen als vrouwen zijn veelplegers (meer dan vijf misdrijven). Eén op de drie mannelijke Marokkaanse daders is veelpleger. Er zijn dubbel zoveel veelplegers onder de Marokkaanse meisjes als onder de Nederlandse.
* Delinquente allochtonen zijn gewelddadiger dan delinquente autochtonen.
Het Derde land in de rij tegen vrouwendiscreminatie
Spanje verbiedt boerka
Net zoals in Frankrijk en België waar net voor de verkiezingen en op aangeven van het Vlaams Belang een boerkaverbod werd goedgekeurd gaat ook Spanje de allesverhullende boerka en niqaab uit het straatbeeld bannen. Het wetsvoorstel kreeg zopas groen licht in de Spaanse senaat.
Volgens de Spaanse conservatieven (Partido Popular) zijn boerka en niqaab discriminerend en schenden ze de waardigheid van de vrouw. Aanvankelijk leek het erop dat het voorstel van de oppositiepartij zou weggestemd worden, maar uiteindelijk kreeg het de steun van de Catalaanse nationalisten en nog een kleine partij. De voorbije weken al werd in diverse Catalaanse steden zoals Barcelona een boerkaverbod in openbare instellingen afgekondigd.
In Spanje leven naar schatting 2,2 miljoen moslims. En net zoals in andere Europese landen wordt die allochtone gemeenschap flink gepamperd door de linkse kerk en de socialisten. De sociaaldemocratische regeringspartij (PSOE) van premier Zapatero stemde dus tegen het boerkaverbod, maar moest uiteindelijk de duimen leggen. Een goede zaak voor de democratie, voor de integratie en voor de emancipatie van de moslimvrouwen.
Het aantal schoolverlaters zonder diploma blijft almaar verder stijgen. Volgens een recent rapport van het Steunpunt Studie- en Schoolloopbanen trok in 2007 niet minder dan 18,3 procent van de jongens (en 10,9 procent van de meisjes) de schoolpoort achter zich dicht zonder diploma op zak. Deze stijging is des te opmerkelijker aangezien de Vlaamse overheid zich in 2002 net had voorgenomen om het aantal niet-gediplomeerde schoolverlaters tegen 2010 te halveren.
Zelfs Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.a) geeft ondertussen toe dat deze negatieve tendens voor een groot stuk te verklaren is door de verkleuring van de maatschappij. Jaar na jaar komen steeds meer kinderen op de schoolbanken die thuis geen Nederlands spreken en daardoor een niet te verwaarlozen achterstand oplopen.
Het is geen geheim dat de gewoonte van veel allochtonen van de tweede en derde generatie om (nog steeds) hun partner te gaan zoeken in het land van herkomst, nefast is voor de integratie. De kinderen uit die huwelijken beheersen het Nederlands onvoldoende of helemaal niet, waardoor het integratieproces telkens van nul moet herbeginnen. Ondanks alle inspanningen die in de onderwijswereld worden geleverd, gaat het er inzake taal- en leerachterstand van allochtone scholieren dan ook veeleer op achteruit dan op vooruit. De feiten laten weinig ruimte voor interpretatie: zolang de invoer van telkens weer nieuwe generaties anderstaligen via importhuwelijken en gezinshereniging blijft voortduren, blijft het dweilen met de kraan open en zal het van kwaad naar erger gaan.
Het woord historisch wordt vaak te pas en onpas gebezigd, maar is zonder enige twijfel toch wel van toepassing op de verkiezingsuitslag van zondag 13 juni. Ooit was de CVP in Vlaanderen goed voor 40 % van de stemmen, nu duikelde de partij ver weg onder de magische 20 %-grens. CD&V werd dan ook zwaar afgestraft voor 3 jaar politieke stilstand en onmacht, een onwaarschijnlijk brokkenparcours op justitie en financiën, de gebroken beloftes op zowat elk domein en het uitblijven van iets wat ook maar van ver op het goed bestuur lijkt dat Yves Leterme in vooruitzicht had gesteld.
Grote winnaar van de meer dan ooit door de media gedomineerde verkiezingen is de N-VA. Daarmee lijkt Bart De Wever nu de oogst binnen te halen van de Vlaamse autonomiegedachte die het Vlaams Blok en later Vlaams Belang vele jaren lang gezaaid heeft. Dat levert een beetje een wrang gevoel op, maar als Vlaams-nationalisten kunnen we alleen maar blij zijn met de zwart-gele overwinning van 13 juni. Uiteraard hadden we liever gehad dat onze partij beloond werd voor haar standvastigheid en rechtlijnigheid, maar de kiezer heeft er anders over beslist. Partijraad en partijbestuur zullen zich ook de komende weken buigen over de tegenvallende resultaten om daaruit de nodige conclusies te trekken. Het komt erop aan onze visietekst met nog meer kracht uit te dragen en de hervormingen van de partij, die eind vorig jaar door de partijraad werden goedgekeurd, versneld door te voeren. Wij hebben een aantrekkelijk toekomstproject: goed bestuur in een veilig, welvarend en onafhankelijk Vlaanderen met behoud van onze eigen identiteit. Niet over 10 of 20 jaar, maar zo snel mogelijk. Daar kùnnen en moéten wij het verschil maken met die andere Vlaams-nationale partij. Vandaag zijn wij terug de zweeppartij die wij vroeger waren en in die positie zijn wij groot geworden. Op 13 juni kregen we een klap, maar de strijd is niet verloren. We moeten weer rechtstaan, schouder aan schouder, want Vlaanderen heeft een partij als het Vlaams Belang meer dan ooit nodig.
Voor het eerst in de Belgische geschiedenis behalen de staatsdragende en behoudende partijen (christendemocraten, liberalen en socialisten) in Vlaanderen geen meerderheid meer. Neem van ons aan dat dit in Laken en de Belgische salons voor slapeloze nachten heeft gezorgd. Ook in de buitenlandse pers maken ze de rekensom: N-VA, Vlaams Belang en LDD zijn samen goed voor 45 % van de stemmen. De verkiezingen hebben de kloof tussen Vlamingen en Walen dieper gemaakt, luidde het in de Frankfurter Algemeine. Het Franse Le Monde poetste de bekende titel Bye Bye Belgium op. Het einde van België nadert, geven meer en meer buitenlandse waarnemers aan. Maar misschien loopt het allemaal niet zon vaart. Bart De Wever is aan zet. En wat nu? Dat is de hamvraag: wat doen Bart De Wever en de N-VA met die honderdduizenden stemmen en wordt Vlaanderen er beter van?
Confederalisme?
De onvoorwaardelijke splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Vlaamse pensioenen als de aanzet voor de splitsing van de sociale zekerheid. De afslanking of zo mogelijk zelfs de afschaffing van Brussel als derde gewest. Het verlanglijstje van Bart De Wever oogt aantrekkelijk en indrukwekkend. Maar dat waren de verkiezingsbeloftes waarmee Yves Leterme in 2007 de verkiezingen won ook. De N-VA belooft nu een Copernicaanse revolutie waarbij de macht en de bevoegdheden grotendeels overgeheveld worden naar de deelstaten. Maar confederalisme is een containerbegrip geworden. Zowat iedereen is er nu voor: de N-VA is voor, CD&V en VLD zijn officieel voor, zelfs de Franstaligen zijn opeens voor, maar ze willen allemaal iets anders. Dus rijst de vraag: stél dat we naar een confederaal model gaan, welk confederalisme krijgen we dan? Dat van Bart De Wever, dat van Marianne Thyssen of Alexander De Croo, of dat van Elio Di Rupo?
Bart De Wever werd onlangs in een Franstalige krant afgebeeld als een Japanse sumo-worstelaar, maar hij zal toch veel spek moeten eten en al zijn gewicht in de weegschaal moeten werpen om de zaken in beweging te krijgen, ook aan Vlaamse kant Op de vraag welke bevoegdheden Vlaanderen mag krijgen, drukten zijn Vlaamse (?) collega-partijvoorzitters (Thyssen, Gennez en De Croo) aan de vooravond van de verkiezingen meteen alle illusies de kop in. Vlaamse pensioenen? Niks van, waar haal je het? Géén defensie, géén justitie, géén buitenlandse handel. Aan de fameuze interpersoonlijke solidariteit (de unitaire sociale zekerheid en de beruchte miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië) mag niet geraakt worden. En dan hebben we het nog niet eens over de Franstaligen die straks aan de onderhandelingstafel zitten en de lat heel hoog hebben gelegd (de benoeming van incivieke Franstalige burgemeesters in de Vlaamse rand, de uitbreiding van Brussel en een corridor die Brussel geografisch loswrikt uit Vlaanderen, de aanpassing van de taalgrens enzovoort enzoverder )
Di Rupo for president?
Misschien is het een meesterlijke strategische zet van Bart De Wever om Elio Di Rupo de sleutels van de Wetstraat 16 aan te bieden. Als Di Rupo premier wordt, moet hij de kastanjes uit het vuur halen en de Franstaligen tot toegevingen dwingen. Maar of je met die stroop van het premierschap (Franstalige) vliegen kan vangen, is lang niet zeker. Het is een gewaagde gok en ook wel een merkwaardige bocht van een partij die bij vorige verkiezingen nog stemmen ronselde met de niet mis te verstane oproep Laat Vlaanderen niet verst(r)ikken. Een affiche die na de verkiezingen van 13 juni 2010 in allerijl overal werd weggehaald.
Wie had kunnen bevroeden dat koning Albert de republikein Bart De Wever vier dagen na de verkiezingen zou aanstellen als informateur? Wie had een week geleden durven voorspellen dat de Vlaams-nationale rebel die geen belastingverhogingen wil nu België probeert te redden door het pad te effenen voor premier Elio Di Rupo, een Franstalige socialist die de begroting wil saneren door geld uit te geven?, schrijft Bart Haeck in De Tijd (19.06.10). Die analyse legt haarscherp de contradicties bloot en de quasi onoverbrugbare kloof tussen de Vlaamse en Waalse verzuchtingen en de aspiraties van De Wever en Di Rupo.
Gaan we echt naar confederalisme en welk confederalisme is dat dan? Is het een springplank naar de Vlaamse onafhankelijkheid? Of is het een eindstation, de laatste vluchtheuvel voor België, de gammele roestbak die bij de laatste keuring een rode kaart opliep en eigenlijk naar het autokerkhof moet?
Waakhond en bondgenoot
Al op de verkiezingsavond zelf hebben we Bart De Wever en de N-VA van harte gefeliciteerd en onze hand uitgestoken. Vandaag doen we dat nogmaals. Als hij en de zijnen fundamentele stappen zet naar Vlaamse autonomie of onafhankelijkheid, zullen ze in ons een loyale bondgenoot vinden.
We gunnen Bart voorlopig het voordeel van de twijfel, maar de eerste tekenen zijn niet hoopvol of geruststellend. Franstalige politici en de Franstalige pers zijn dezer dagen wel opvallend mild over Bart De Wever. Ook dat voorspelt denk maar aan Yves Leterme niet veel goeds. Door zijn hoge score bij de verkiezingen is Bart De Wever zich nu bewust van zijn verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid is kiezen voor onderhandelingen. En onderhandelen betekent toegeven, klinkt het bij de Franstaligen.
Dat is ook de teneur in de Vlaamse pers, waar Belgisch staatsmanschap automatisch het verloochenen van partijprogrammas en principes en het breken van Vlaamse verkiezingsbeloftes betekent. Dat de pers met die houding zèlf ook een aardig steentje heeft bijgedragen in de gigantische vertrouwensbreuk tussen de traditionele partijen en de kiezers, is in de redactielokalen nog niet doorgedrongen.
Leterme heeft de juiste toon gevonden klonk het aan Franstalige kant, nadat ze bijna twee jaar op hem hadden ingebeukt en hij als een lammetje door de knieën ging. Misschien heeft Bart De Wever nu al de juiste toon gevonden? De altijd kritische blogger Filip van Laenen schetst een beklemmend beeld van de immense metamorfose die de N-VA de voorbije jaren en vooral maanden doormaakte: van radicale zweeppartij naar Belgische machtspartij. Van een partij die zwoer bij de Maddens-doctrine naar een partij die zweert bij onderhandelingen. Van het separatisme uit de beginjaren, naar het mistige confederalisme en de zelfverdamping van België in de Europese Unie.
Dat partijvoorzitter Bart De Wever inging op de uitnodiging van het paleis hoeft niet te verbazen, aldus Van Laenen, maar dat hij zich als republikein hield aan het zogenaamde colloque singulier - de zwijgplicht over gesprekken met de koning was toch wel opmerkelijk. Als er in België één ding in aanmerking komt voor wat verandering (nu durven veranderen, nietwaar?) dan toch wel de koninklijke poppenkast in Laken en de manier waarop politici daarin meespelen.
Ik zal wel niet de enige zijn die toch wat gemengde gevoelens heeft rond het feit dat De Wever voor rekening van Di Rupo rijdt, stelt van Laenen nog. En dus ook voor Joëlle Milquet, want de enige andere partij naast N-VA en PS die al zeker lijkt te zijn van een toegangsticketje tot de volgende federale regering is inderdaad de cdH. En, hij besluit: Vermoedelijk vraagt meer dan één N-VA-kiezer zich (nu al ) af of dat werkelijk de verandering was waar hij of zij voor gestemd heeft
We hopen dat Van Laenen en wij ons vergissen, want de Vlaamse kiezer werd de voorbije jaren al genoeg gerold. Eerst door modelstaat-Verhofstadt en nadien door goed bestuur en staatshervorming-Leterme. Sluit confederalist Bart De Wever zich straks aan in het illustere rijtje van illusionisten?
Tijdverlies
Misschien zijn alle gesprekken om de brokken te lijmen en de Belgische meubels te redden alleen maar tijdverlies. Zelfs met de beste plastische chirurg, een facelift, borstimplantaten en liposuctie wint België straks geen schoonheidswedstrijd. Het Tsjechoslowaakse scenario lonkt en met de woorden van Mark Grammens (Journaal, 17.06.10) straks zal men niet meer begrijpen hoe het komt dat het zo lang heeft moeten duren voordat men wist dat partijen (zoals nu N-VA en PS) die zo fundamenteel verschillen over alles, eigenlijk niet samen een kabinet behoren te vormen. Misschien hebben de partijen zowel in het Noorden als in het Zuiden van het land dan toch nog altijd niet de lessen getrokken uit deze verkiezingen, want zoals ook Grammens vaststelt een stembusuitslag die een totaal verschillend resultaat geeft in de twee deelstaten, is op zichzelf al een referendum voor de splitsing van het land. Misschien krijgt het Vlaams Belang sneller gelijk dan onze tegenstanders in pers en politiek denken. De Belgische boedelscheiding en Vlaamse onafhankelijkheid zijn onafwendbaar.
Een nieuwe Zelzaatse politiek met het Vlaams Belang?
Een nieuwe Zelzaatse politiek met het Vlaams Belang?
Vlaams Belang verheugd over standpunten OCMW-voorzitter Bruggeman (Open VLD)
Het Vlaams Belang nam deze morgen kennis van de standpunten van OCMW-voorzitter Frank Bruggeman in Het Laatste Nieuws naar aanleiding van zijn persoonlijke resultaten bij de recente verkiezingen.
Wij wensen Frank Bruggeman graag proficiat met zijn resultaat.
Ook de analyse die hij maakt van Zelzate kunnen wij delen: Zelzate klinkt somber en de problemen worden almaar groter. Daar moet verandering in komen. Het kan op een andere manier. We mogen niet van probleem tot probleem besturen, zo kom je in een vicieuze cirkel terecht. In Zelzate moet er duidelijk een ander geluid komen. Hard als het moet, zacht als het kan.
Daarnaast moeten we vaststellen dat Bruggeman in zijn visie op 2012 enkel de PvdA uitsluit van samenwerking. Dit zou betekenen dat indien het Vlaams Belang in de raad komt er rond ons geen cordon sanitaire komt. Het Vlaams Belang is alvast verheugd te lezen dat alvast bij Open VLD de stap naar een nieuwe Zelzaatse politiek er één is waar er van een cordon sanitaire rond ons geen sprake is.
Guy Dhaeseleer Patrick De Roo
Afdelingsvoorzitter verkozen opvolger bij de kamer
De federale overheid kampt met een historisch hoge staatsschuld. Dat is op zich geen nieuws meer. Maar de torenhoge schuld stijgt nog steeds: eind 2009 werd afgeklokt op 321 miljard, terwijl de schuld op 31 mei van dit jaar was opgelopen tot maar liefst 335 miljard. Dat is gelijk aan 32.000 euro per inwoner.
De schuld zal dit jaar stijgen tot boven de magische grens van 100 procent van het BBP. Gisteren probeerde minister Reynders (MR) opnieuw de cijfers te relativeren. Dat is te gek voor woorden. In andere landen bedraagt de verhouding immers ongeveer 60 op 100. Ooit verklaarde PS-kopstuk Mathot dat de staatsschuld er vanzelf was gekomen, en vanzelf weer zou verdwijnen. Dergelijke absurde beweringen horen we vandaag niet meer, maar dat PS-voorzitter Di Rupo in tijden van besparingen opnieuw voor 7 miljard nieuwe uitgaven belooft, voorspelt weinig goeds.
Zowel uit eigen naam als uit naam van het Vlaams Belang wens ik alle kiezers te bedanken die op zondag 13 juni een Vlaamse stem uitbrachten. Oprechte dank, niet enkel aan degenen die hun vertrouwen opnieuw stelden in het Vlaams Belang, maar ook aan degenen die stemden op één van de andere partijen die het Vlaamse gedachtegoed delen met het Vlaams Belang. Wij zijn met veel, met zéér veel.
Vlaanderen ligt u en mij duidelijk erg nauw aan het hart. Weliswaar tot grote spijt van de gevestigde media, die duidelijk een andere politieke voorkeur hebben en die er alles aan doen om op slinkse wijze de stevige ruk naar rechts te camoufleren. Maar deze kiesuitslag laat zich niet verhullen en is wat ze is: een klinkende overwinning voor het Vlaamse gedachtegoed en het eigen volk!! En daar kan geen enkele linkse of averechtse misnoegde iets aan veranderen.
Om die Vlaamse triomf extra in de verf te zetten, wordt er opgeroepen om op 11 juli, de officiële Vlaamse feestdag, de huizen massaal te bevlaggen met hét symbool van Vlaanderen, de Vlaamse Leeuw. Net zoals in 1302, toen de Vlamingen de Fransen finaal in de pan hakten tijdens de Guldensporenslag, zullen wij met dit Vlaamse symbool eens te meer onderstrepen dat wij niet met ons laten sollen en dat we onze Vlaamse eigenheid tot onze laatste snik zullen verdedigen. Op 13 juni hebben wij met zijn allen nogmaals bewezen, wat we 700 jaar geleden ook al duidelijk maakten: dat Vlaamse eendracht machtig maakt. En dat zal zo blijven. Zolang de Leeuw kan klauwen, zolang een Vlaming leeft
Hartelijke Vlaamse groet,
Patrick De Roo
7e verkozen opvolger Kamer van Volksvertegenwoordigers
