Hieronder vind je de korte toespraak die Geert Wilders vanmiddag voor de rechtbank hield;
Meneer de voorzitter, leden van de rechtbank,
Ik wil graag een paar minuten gebruik maken van mijn spreekrecht.
Van al onze verworvenheden is vrijheid het meest dierbaar en het meest kwetsbaar. Het is waar mensen hun leven aan hebben gewijd en waar mensen hun leven voor hebben gegeven. Onze vrijheid, in dit land, is het resultaat van eeuwen. Het is het gevolg van een geschiedenis die zijn gelijke niet kent en heeft ons gebracht waar we nu zijn.
Ik geloof met heel mijn hart en ziel dat de vrijheid in Nederland bedreigd wordt. Dat wat ons erfdeel is, waar generaties alleen maar van konden dromen, dat die vrijheid niet langer een gegeven is, niet langer een vanzelfsprekendheid.
Ik wijd mijn leven aan de verdediging van onze vrijheid. Ik weet wat de risico's zijn en ik betaal er elke dag de prijs voor. Ik klaag daar niet over; het is mijn eigen beslissing. Ik zie dat als mijn plicht en daarom sta ik hier.
Ik weet dat de woorden die ik gebruik soms hard zijn, maar ze zijn nooit onbesuisd. Het is niet mijn intentie de ideologie van verovering en vernietiging te sparen, maar ik ben er evenmin op uit mensen te kwetsen. Ik heb niets tegen moslims. Ik heb een probleem met de islam en de islamisering van ons land omdat de islam haaks op vrijheid staat.
Toekomstige generaties zullen zich afvragen hoe wij in 2010 op deze plaats, in deze zaal, onze dierbaarste verworvenheid hebben gediend. Of vrijheid er is voor beide partijen in dit debat en dus ook voor islam-critici, of dat in Nederland nog slechts één kant van de discussie mag worden gehoord? Of vrijheid van meningsuiting in Nederland voor iedereen geldt, of slechts voor sommigen? Het antwoord daarop is meteen het antwoord op de vraag of vrijheid nog een thuis heeft in dit land.
Vrijheid was nooit het eigendom van een kleine groep, maar is altijd het erfdeel geweest van ons allen. We zijn er allemaal door gezegend.
Vrouwe Justitia draagt een blinddoek, maar ze kan uitstekend luisteren. Ik hoop dat zij de volgende zinnen goed hoort, luid en duidelijk:
Het is niet alleen het recht, maar ook de plicht van vrije mensen zich uit te spreken tegen elke ideologie die de vrijheid bedreigt. Thomas Jefferson, de derde President van de Verenigde Staten had gelijk: De prijs voor vrijheid is eeuwige waakzaamheid.
Ik hoop dat de vrijheid van meningsuiting in dit proces zal zegevieren. Ik hoop niet alleen dat ik zal worden vrijgesproken. Maar ook dat de vrijheid van meningsuiting zal blijven bestaan.
Ten slotte, meneer de voorzitter, leden van de rechtbank.
Het gaat in dit proces natuurlijk om de vrijheid van meningsuiting. Maar het gaat in dit proces zeker ook om waarheidsvinding. Zijn de uitspraken die ik heb gedaan en de vergelijkingen die ik heb getrokken zoals genoemd in de dagvaarding waar? Als iets waar is kan het toch niet strafbaar zijn? Daarom vraag ik u met klem niet alleen mijn verzoeken tot het horen van getuigen en deskundigen op het terrein van de vrijheid van meningsuiting in te willigen. Maar ik vraag u ook expliciet mijn verzoeken tot het horen van getuigen en deskundigen op het terrein van de islam allemaal en in volle openbaarheid te honoreren. Ik doel dan niet alleen op de heren Jansen en Admiraal maar ook op de getuigen-deskundigen uit Israël, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en andere landen. Ik moet mij kunnen verdedigen, ik moet kunnen aantonen dat ik de waarheid heb gesproken, weerhoud mij daar alstublieft niet van. Zonder deze getuigen kan ik me niet goed verdedigen en is er naar mijn! mening geen sprake van een eerlijk proces.
Het Vlaams Belang heeft klacht ingediend tegen de stad Eeklo bij de Vaste Commissie voor Taaltoezicht (VCT) in Brussel. Op raamplakkaten in de Eeklose sporthal worden mededelingen over de openingsuren in drie talen aangekondigd: het Nederlands, Frans en Engels.
"We voelden het stadsbestuur hierover aan de tand en men verzekerde ons de plakkaten weg te zullen halen. Maar de borden hangen er voor zover we weten nog altijd", zegt voorzitter Peter Pauwels die erop wijst dat het stadsbestuur alle communicatie met de burger uitsluitend in het Nederlands moet voeren.
Zoals we eerder al schreven
, start vandaag in Nederland het proces tegen politicus Geert Wilders, die terechtstaat wegens het aanzetten tot discriminatie jegens moslims, Marokkanen en andere niet-Westerse allochtonen. Dit proces doet ongetwijfeld terugdenken aan de veroordeling en ontbinding van het Vlaams Blok in 2004. Het betreft eveneens een poging tot het monddood maken van een partij die kritiek heeft op de ongebreidelde immigratie, de multicultuur en de toenemende vervreemding en islamisering.
De vrije meningsuiting staat nu ook in Nederland op het spel. Het Vlaams Belang toont zich solidair met Geert Wilders en een honderdtal van onze mandatarissen en militanten kwam vandaag samen voor de Nederlandse ambassade in Brussel. In een toespraak wees Filip Dewinter erop dat een eventuele veroordeling van Wilders elke vorm van kritiek op een ideologie of religie in de toekomst onmogelijk zal maken. Na onze solidariteitsactie overhandigde een delegatie van Vlaams Belang-parlementsleden aan de zaakgelastigde van de Nederlandse ambassadeur een brief waarin we aan de Nederlandse regering onze bezorgdheid over het Wilders-proces overmaken.
Midden december meldden we dat de Fatih-moskee in Beringen bij het stadsbestuur een aanvraag had ingediend om haar minaretten te voorzien van luidsprekers, zodat de gelovigen kunnen opgeroepen worden voor het gebed. Dit leidde tot een brede golf van protest bij de bevolking, waarbij het Vlaams Belang het voortouw nam. Overigens tot grote onvrede van de lokale SP.A, die alvast aankondigde te zullen onderzoeken of de verspreide Vlaams Belang-folder een inbreuk is tegen de wet op het racisme.
Uiteindelijk haalde de moskeevereniging in Beringen bakzeil: als gevolg van het hevige protest werd de toelatingsaanvraag voor de luidsprekers ingetrokken. Zoals volksvertegenwoordiger Bert Schoofs in een mededeling stelde, bewijst dit alvast dat het verzet van het Vlaams Belang tegen de toenemende islamisering vruchten afwerpt. De meting die onze partij op 28 januari in Beverlo had gepland, gaat overigens gewoon door. Het zal zelfs een feestviering worden, aldus Bert Schoofs.
GENT - Een 25-jarige Gentenaar met de naam Adelbert Naaktgeboren vecht al vijf jaar bij al-Qaeda in Afghanistan. Een Franse reportagemaakster kon hem daar interviewen. 'Ik heb de indruk dat hij echt een harde terrorist is', vertelt Melanie Bois. Het parket van Gent liet gisteravond weten 'een prioriteit van de zaak te maken'.
Zijn gezicht verstopt achter een donkere doek, gekleed in camouflagepak en zwaaiend met een mes en een machinegeweer. Op die manier verscheen 'Gentenaar Adelbert Naaktgeboren' gisteravond op televisie. Als een rasechte al-Qaeda-strijder in Afghanistan, met als nieuwe naam Abu Adam Saifoula. De uniformen hadden hij en zijn medestrijders buitgemaakt op de Amerikanen, bij aanvallen op de achterste linies. 'En dankzij de hulp van Allah hebben we ook al Amerikanen kunnen doden.'
Al ongeveer vijf jaar vecht de jongeman naar eigen zeggen met al-Qaeda mee tegen de troepen van de Navo. 'Een heilige oorlog tegen de ongelovigen', noemt hij het. 'Een oorlog die pas zal eindigen als de ongelovigen allemaal bekeerd zijn tot de islam, of zijn gesneuveld.'
25 jaar oud
Het was de Franse journaliste Mélanie Bois die de Gentse jihadstrijder Adelbert Naaktgeboren vond en ontmoette. 'In Pakistan gebeurde het', vertelde ze gisteren via de telefoon vanuit Pakistan. 'Op zes kilometer van het dorpje Dara Adamkhel, in de buurt van Peshawar. Midden in een levensgevaarlijke zone, die onder controle is van de taliban. Hij liet mij verstaan dat hij in Pakistan bij de taliban kwam uitrusten en nieuwe bevelen kwam ophalen, om nadien terug te keren naar Afghanistan.'
Het is Mélanie Bois die zegt dat de jongeman in zijn vorige leven 'Adelbert Naaktgeboren' heette. Zelf zegt hij voor de camera dat hij 'uit België' is, en 'van Gent'. 'Zijn paspoort heeft hij niet getoond. Maar wanneer de camera uit stond, sprak hij me aan in het Frans en het Vlaams. Hij ziet er ook uit als een Europeaan. Hij is 25 jaar oud, heeft grote bruine ogen en draagt een baard.'
Bekeerd door WTC-aanslagen
Naaktgeboren begon zich in 2001, na de aanslagen op de WTC-torens in New York, in de islam te interesseren. 'Hij kon het niet verdragen dat de hele wereld zich tegen de moslims keerde. Vrij snel kwam hij in contact met salafisten (radicale moslims, nvdr.) in Dilbeek, en via hen met leden van al-Qaeda. De klassieke lezing van de Koran was hem niet streng genoeg.'
En hij is niet alleen, zegt Naaktgeboren dreigend in de reportage. 'Overal zijn er jonge moslims die eruit zien als gewone jongens. Zonder baard. Ze wachten op het signaal om de strijd te beginnen. Ik weet niet hoeveel precies. Maar het zijn er duizenden.' Het is volgens hem onvermijdelijk dat de strijd ook in het Westen wordt gevoerd. Uit wraak, 'omdat onze zusters op school hun hoofddoek moeten afnemen.'
Zowat vijf jaar geleden was hijzelf door al-Qaeda voor de keuze geplaatst, zei hij tegen Mélanie Bois. 'Ofwel zou ook hij een slapende strijder worden in Europa. Ofwel zou hij naar Afghanistan kunnen trekken om de strijd daar te voeren. Hij heeft voor dat laatste gekozen. Eerst stelde een lid van al-Qaeda hem voor om zes maanden te trainen in een afgelegen gebied in Pakistan. Na die opleiding heeft hij zich bij de al-Qaedastrijders in Afghanistan gevoegd.'
De nieuwe Bin Laden
Over zijn familie in België wilde hij niets kwijt. 'Het interview kon ook alleen doorgaan onder strikte voorwaarden', zegt Bois. 'Dertig minuten tijd kreeg ik. En heel de tijd was hij bijzonder angstig. Tegelijk kreeg ik wel de indruk dat ik met een echt harde terrorist te maken had, en niet met een verwarde jongeman.'
Adelbert Naaktgeboren vertelde Mélanie Bois dat het de preken van Anwar al-Awlaki waren die hem hadden geïnspireerd. 'Via het internet.' Al-Awlaki is ook de man die de jonge Nigeriaan Umar Farouk Abdulmutallab op Kerstmis met een onderbroek vol explosieven een vliegtuig naar de VS liet nemen. De 38-jarige imam werd geboren in de Amerikaanse staat New Mexico, maar opereert nu vanuit Jemen, waar hij is uitgegroeid tot de nieuwe Osama bin Laden.
Bij het parket van Gent kon of wilde niemand zeggen of Adelbert Naaktgeboren een bestaande naam is en of de man gekend is bij de politiediensten. 'Maar we nemen deze zaak bijzonder ernstig en maken er een prioriteit van.'
Wanneer Wilders word beschuldigd word het een grote soep
Krijgt Wilders ook straf als hij gelijk heeft?
Niet alleen Geert Wilders staat terecht. In feite staat ook de islam terecht. Wat doet de rechter als een deel van Wilders' vergelijkingen met Mein Kampf terecht zouden zijn? Het antwoord vindt je in het in onderstaand relaas.
Eekloos senator wil kruisbeelden op kerkhoven verbieden
Eekloos senator Paul Wille (Open VLD) wil komaf maken met alle grote kruisbeelden op kerkhoven en ondertekende daarover samen met partijgenoot Jean-Jacques De Gucht (zoon van) een omstreden wetsvoorstel. Een kruisje op een grafzerk zou dan weer nog wel mogen. De oude en nieuwe generatie liberalen vinden elkaar dus in hun volle overtuiging dat elke vorm van religiositeit uit de publieke ruimte geweerd moet worden. In hun kruistocht hanteren ze evenwel een dubbele standaard in iets wat klinkt als kerken moeten verdwijnen waar moskeeën mogen verschijnen. Enerzijds bevestigde de Open VLD ter gelegenheid van dat andere religiedebat dat de financiering van minaretten met belastingsgeld moet kunnen. Anderzijds toont de partij zich enthousiast om een nieuwe Beeldenstorm te beginnen in de eigen dorpsschoot. Het is tegenwoordig bon ton stampvoetend op de brokstukken van het eigen erfgoed politiek te scoren. Enig cultuurhistorisch besef is sommigen, bijna in de waan zich te kunnen distantiëren van ons verleden, kennelijk vreemd. Want waarover gaat het anders dan over patrimonium? De scheiding tussen kerk en staat werd immers al in een vorige eeuw gerealiseerd. 1.500 jaar christelijke cultuur laat natuurlijk wel zo zijn sporen na in onze dorpen en steden.
Wat zal men bijvoorbeeld doen met het Mariabeeld in de nis boven het deurportaal van het stadhuis (zie foto). Hoe vaak kunnen de raadsleden van Open VLD dit beeld nog onderdoor vooraleer branderigheid op het netvlies hen ook hierover tot een vraag beweegt. Eén van de voorstellen luidt immers dat op roerende en onroerende goederen met een openbare bestemming geen religieuze tekens meer te zien mogen zijn. Lees exit ook dít barokke beeld
Volgens de Open VLD kan er zonder die absolute scheiding tussen kerk en staat geen sprake zijn van een échte democratie. Nochtans lachte diezelfde partij een vraag van het Eeklose Vlaams Belang ter verwijdering van de koningsportretten in de raadszaal weg. Monarchie rijmt blijkbaar wél op democratie. Wat ons niet stoort, mag blijven verduidelijkte de Open VLD nog eventjes. Ook hier dus weer die dubbele standaard in wat wel en niet stoort.
De drogreden dat als het dragen van een hoofddoek verboden wordt, dan meteen ook maar kruisbeelden, kerstbomen, tot zelfs het kruisje op de mijter van de Sint toe eraan moeten geloven, houdt al evenmin steek. Een hoofddoek staat toch niet symbool voor de algemeenheid van een geloof zoals een kruis?
Wille stelt op zn website dat door doof te zijn voor de verlangens en problemen van de maatschappij, men het populisme voedt. De verlangens en problemen van de maatschappij liggen mijns inziens toch ergens anders en het populisme wordt juist gevoed door het volk (populus in het Latijn) telkenmale bepaalde zekerheden voor de voeten weg te maaien als zoenoffer op het altaar van de multiculturele neutraliteitssamenleving. Want wat anders is dit voorstel dan het gebruiken van een zekere angst voor de toenemende islamisering om oude hangijzers opnieuw te verhitten in een tot erfgoed te herleiden symbolenstrijd. Islamisering door migratie, mee de vrucht van de Regeringen Verhofstadt I, II & III.
Het wordt bijna een karikatuur van een parodie op een klucht van De Gucht als men bedenkt dat zelfs het uitzenden van de Mattheüspassie van Bach op staatszender Klara ongepast zou gaan klinken.
Wat met de religieuze feestdagen? Wat met de kerken, kloosters, abdijen, kapelletjes die het uitzicht van onze dorpen en steden bepalen? Voor het overgrote deel musea, denk maar aan de kerken van Watervliet, in de volksmond ook wel kathedraal van het noorden genoemd omwille van haar opvallend mooi interieur, Eeklo, schatkamer van de neogotiek en Evergem met een toch wel meesterlijk schilderij van Jozef Paelinck, die opdrachten aanvaardde voor Napoleon en koning Willem I der Nederlanden, een topwerk. Hebben die Open VLDers écht geen ernstiger werk te doen? Voor het Vlaams Belang kan van dergelijke verwijdering van cultureel erfgoed absoluut geen sprake zijn. En de CD&V: dé christendemocraten? Die doen er het zwijgen toe
Het Vlaams Belang werkte de afgelopen maanden naarstig aan een draaiboek voor de splitsing van België. Zaterdag lichtte Gerolf Annemans in Gazet van Antwerpen het werkstuk nader toe. We prediken geen revolutie, maar een ordelijke opdeling, aldus Annemans. De Ordelijke Opdeling Zuurstof voor Vlaanderen is ook de titel van het colloquium dat het Vlaams Belang op zaterdag 30 januari organiseert.
Nu inschrijven
Tijdens het colloquium komen de splitsingsagenda, het vraagstuk van de statenopvolging en de toekomst van Brussel aan bod. Externe sprekers (Johan Sanctorum, Julien Borremans en Frans Crols), partijkopstukken en publiek gaan met elkaar in discussie. Inschrijven is verplicht en kan via studiedienst@vlaamsbelang.org.
Economie als bliksemafleider
In haar nieuwjaarstoespraak stelde CD&V-voorzitster Marianne Thyssen dat 2010 het jaar van de economie wordt. Al vele maanden gebruikt CD&V de economische crisis als bliksemafleider voor de gebroken communautaire beloftes. BHV en de staatshervorming blijven prominent op onze werkplank liggen, zei de ongeloofwaardige Thyssen. Militanten van het Taalaktiekomitee (TAK) verstoorden de goednieuwsshow door een spandoek met de vergeten beloften van CD&V te ontrollen.
Buitenlandrubriek
In onze buitenlandrubriek op de nationale webstek vindt u sinds vorige week een Franstalige tekst over de demografische evolutie in Brussel. Weldra vindt u er ook teksten over de kostprijs van de Europese Unie voor Vlaanderen. (zie bijlage)
Citaat op maandag
De grote hervorming van justitie zit vast, de politiek zelf is die aan het verknoeien. Na de vernederende knieval van De Crem voor Waals verzet tegen zijn hervorming van defensie, is dit al de tweede grote hervorming die hapert. De staatshervorming lag al plat. In 2007 beloofde CD&V de ommekeer. Dat lukt niet.
Politicoloog Carl Devos in Het Nieuwsblad van 18 januari 2010.
Uit een nieuw onderzoek van het Vlaams Belang blijkt dat Vlaanderen in 2008 niet minder dan 1802,2 miljoen euro betaalde aan de EU. Omgerekend is dat 286 euro per Vlaming. Daarmee zijn de Vlamingen meteen de grootste nettobetalers van de EU. Een Vlaming betaalt meer dan een Nederlander, het dubbele van een Waal, meer dan het dubbele van een Duitser, drie maal meer dan een Italiaan, vier maal meer dan een Fransman, en vijf maal meer dan een Brit.
Deze zware financiële bijdrage is omgekeerd evenredig met de inspraak die Vlaanderen in Europa heeft. De Vlaamse geldstroom is bovendien niet gebaseerd op objectieve criteria, maar het gevolg van de manier waarop de Belgische politieke kaste de Vlaamse belangen in Europa verdedigt.
Nog eens door het stof
De regering Leterme II bestaat slechts bij gratie van de Franstaligen en dat zullen we geweten hebben. De beloofde staatshervorming werd definitief afgevoerd en BHV zal nog worden opgelost, maar niet noodzakelijk gesplitst. Een en ander toont aan hoe de werkelijke machtsverhoudingen in deze regering liggen. Daarvan kregen we vorig weekend overigens nog een andere illustratie toen Leterme liet weten dat een ontslag van de lallende PS-minister Daerden niet aan de orde was.
Nauwelijks enkele dagen later was het opnieuw prijs. Deze keer was het defensieminister De Crem (alweer CD&V) die zwichtte voor de politieke druk van de Franstaligen. Tegen zijn oorspronkelijke herstructureringsplannen in, blijft de kazerne van Bastenaken (Bastogne) open en kan het gros van de militairen in Aarlen op post blijven. Op de geplande schrapping van een aantal Vlaamse kazernes wordt niet teruggekomen.
Yves, de Belg
Yves Leterme ontpopt zich ondertussen elke dag meer tot de spreekbuis van het unitaire België. In een toespraak voor Belgische diplomaten brak hij deze week een lans voor de federale diplomatie. De achterliggende gedachte is dat de merknaam België het in het buitenland beter doet dan Vlaanderen. Wellicht is het Leterme onbekend dat België in het buitenland voornamelijk geassocieerd wordt met corruptie, een falende justitie, feitelijke onbestuurbaarheid en bezopen ministers.
Het nieuwe unitaire pleidooi van Leterme illustreert in ieder geval nog maar eens Letermes metamorfose van Vlaams voorman tot Belgisch staatsman. Via bijlage II geven partijvoorzitter Bruno Valkeniers en Kamerfractieleider Gerolf Annemans commentaar bij de commumunautaire haarspeldbocht die Leterme en zijn partij maakten (in Beeld)
Schrik voor de ontploffing
Het beloofde assertieve beleid van de Vlaamse regering blijft ondertussen dode letter. De communautaire onderhandelingen werden opgeschort tot de kaarten gunstiger liggen, maar ondertussen laat de Vlaamse regering na om de nodige maatregelen te nemen om de Vlaamse onderhandelingspositie te versterken en de Franstaligen te confronteren met de consequenties van het institutionele status-quo. De Vlaamse regering durft of wil de hefbomen om een staatshervorming af te dwingen gewoonweg niet gebruiken.
De Leuvense politicoloog Bart Maddens stelde het deze week treffend als volgt: De Vlaamse politici hebben het dynamiet om uit de Belgische institutionele gevangenis te ontsnappen, maar ze hebben schrik voor de ontploffing. Hoe zielig.
Geen vragende partij meer
Ondertussen liet ook N-VA-voorzitter Bart De Wever (in een interview met Le Soir) weten dat hij geen vragende partij meer is voor een staatshervorming. Naar eigen zeggen hoopt hij dat de Vlaamse kiezer in 2011 het signaal geeft dat er een staatshervorming moet komen. En wij die dachten dat de kiezer dat signaal al in 2004 én 2007 had gegeven, door van het Vlaams Kartel - dat beloofde nooit ofte nimmer in een regering te stappen zonder staatshervorming en zonder splitsing van BHV - met voorsprong de grootste politieke formatie te maken
Zes jaar participatiestrategie van de N-VA zijn enkel goed geweest om CD&V terug aan de macht te brengen en te houden. Vlaanderen staat ondertussen nog steeds met lege handen.
Twintig jaar later
In een interview in Humo kwam niemand minder dan voormalig Volksunie-voorzitter Vic Anciaux tot de conclusie dat de Vlamingen Brussel als derde gewest nooit hadden mogen aanvaarden. Daarmee bevestigt uitgerekend één van de architecten van die derdegewestvorming dat onze partij destijds gelijk had toen ze waarschuwde voor de minorisering van de Vlamingen en een bestuurlijke puinhoop.
De participatie van de toenmalige Volksunie is nefast gebleken voor de Vlaamse belangen. Helaas lijkt de opvolger van de Volksunie de N-VA de les nog niet te hebben begrepen. Integendeel zelfs: net zoals CD&V weer helemaal de CVP is geworden, begint de N-VA steeds meer op de Volksunie te gelijken.
Rampzalig record
Deze week raakte het uiteindelijke begrotingsresultaat voor 2009 bekend. Het tekort bedraagt liefst 20 miljard euro. De staatsschuld is ondertussen verder opgelopen tot het astronomische bedrag van 330 miljard euro.
Volgend jaar Brazaville?
De titel Europese culturele hoofdstad wordt dit jaar gedragen door Istanbul. Wellicht komen de volgende jaren ook nog Caïro, Damascus en Brazzaville aan de beurt.
De nationale nieuwjaarsreceptie van de CD&V te Brussel was een enige gelegenheid om te protesteren tegen het feit dat CD&V'er Jean-Luc Dehaene in de catacomben bezig is Vlaanderen nog maar eens te verraden. Tsjeven blijven nu eenmaal tsjeven!
Altijd zijn er voor de CD&Vers wel redenen om belgië te laten voorgaan op Vlaanderen. Om BHV te splitsen eisen de Franstaligen Vlaamse toegevingen. De CD&V gaat daarmee akkoord en Jean-Luc is nu aan het marchanderen.
Voorpost zal elke gelegenheid aangrijpen om bij de CD&V te protesteren tegen deze zoveelste knieval.
Enkele tientallen Voorpostmilitanten hadden dan ook post gevat aan de ingang van de zaal met een grote spandoek BHV splitsen:ja toegevingen:neen!, en pamfletten en fluitjes om de deelnemers aan de receptie welkom te heten. Ook een aantal TAK- militanten voerde actie.
De koning heeft vorig jaar aan honderd Belgen genade verleend. In 2008 waren er dat nog 173. De daling is opvallend, vooral omdat er meer aanvragen (1.509) werden ingediend dan het jaar voordien (1.272). Een verklaring lijkt er niet meteen voor.
Recht Volgens de grondwet heeft de koning het recht "de door de rechters uitgesproken straffen kwijt te schelden of te verminderen". De aanvraag wordt behandeld door de Cel Genade bij justitie, maar de koning ondertekent de gratie.
Stukje straf De grote meerderheid bestaat uit mensen die door een politierechter zijn veroordeeld tot een boete of intrekking van hun rijbewijs. Gratie houdt meestal een gedeeltelijke kwijtschelding in. Dat de koning de straf integraal kwijtscheldt, is uitzonderlijk. (belga/edp)
Woensdag is een verdachte opgepakt die Filip Dewinter en diens dochter bedreigde. De politiespeurders hadden de topman van het Vlaams Belang de hele dag en avond gevolgd. Ook Dewinters dochter werd discreet geschaduwd, tot aan de schoolpoort toe.
Door deze opgemerkte actie werd duidelijk dat de politie geen enkel risico wilde nemen. Want woensdag 13 januari was door een jongeman, die een dreigmail had verstuurd naar de dochter van Filip Dewinter, uitgekozen als 'dag van actie', schrijven Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg.
De Computer Crime Unit identificeerde het mailadres, zodat de politie woensdagochtend binnenviel in een huis in Borgerhout. Daar leidde het spoor naar de veertienjarige zoon van de bewoners en diens vriend. Beide jongemannen werden opgepakt en voor de jeugdrechter gebracht.
Coveliers: 'Verhofstadt denkt alleen aan zichzelf'
Coveliers: 'Verhofstadt denkt alleen aan zichzelf'
De senator werkt aan een boek over zijn ervaringen bij de Volksunie en de Vlaamse liberalen.
Vijf jaar geleden werd Hugo Coveliers uit de Open VLD gezet. Een paar maanden later al begon hij voor zichzelf. Ervan overtuigd dat zijn partijtje, dat hij Vlott doopte, geen enkele kans maakte om te overleven, vond hij al in 2006 onderdak bij het Vlaams Belang. Daarna werd het opvallend stil rond de senator.
Hoe komt het dat uw kartelpartner ondertussen is beginnen af te brokkelen?
COVELIERS: Misschien vormden de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 al wel een keerpunt. Waarom werden die beschouwd als een nederlaag voor het Vlaams Belang? Omdat die partij de macht niet kon breken in Antwerpen. Die uitslag was een zware psychologische klap. Het gevoel van onoverwinnelijkheid was weg. En door de opkomst van de LDD en de N-VA hebben ontevreden Vlaams Belangers plots een alternatief, en dat verandert alles.
Is het probleem van het VB niet vergelijkbaar met dat van de Open VLD: de partij is te lang met harde hand geleid door hetzelfde triumviraat?
COVELIERS: Misschien. Het klopt dat dezelfde mensen meer dan twintig jaar lang aan het hoofd van de Open VLD stonden. Op den duur kregen die zoveel macht dat ze begonnen te geloven dat ze zich werkelijk álles konden veroorloven. Vandaar ook dat ze een hele rist mensen eruit hebben gezet, onder wie Ward Beysen, Leo Goovaerts, Jean-Marie Dedecker en ikzelf.
Eigenlijk was dat al een signaal dat hun macht begon af te kalven: ze slaagden er niet langer in om iedereen op dezelfde lijn te houden. Zo is het destijds ook bij de Volksunie gegaan, en de kans is niet onbestaand dat het ook het Vlaams Belang zo vergaat.
Met Marie-Rose Morel als ultieme splijtzwam?
COVELIERS: (grijnst) Als we het probleem zouden willen personifiëren, was dat de juiste personificatie. Kijk, het Vlaams Belang heeft zich altijd geprofileerd als een partij die gezinswaarden hoog in het vaandel droeg. Natuurlijk is het dan geen goede zaak als daar manifest afbreuk aan wordt gedaan door het gedrag van sommigen binnen de partij.
U refereert aan de relatie tussen Morel en voormalig partijvoorzitter Frank Vanhecke?
COVELIERS: Weet je hoe de partij daarop had moeten reageren? Met de woorden van François Mitterrand: 'Et alors?' Dan was die hele zaak vanzelf overgewaaid.
Nieuwkomers zijn ook niet bereid om te zwijgen en te gehoorzamen, zoals de andere VB-parlementsleden al jarenlang doen.
COVELIERS: Elke partij heeft het moeilijk met parlementsleden die hun mening zeggen. Vanzelfsprekend ligt dat nog gevoeliger in een partij als het Vlaams Belang die dat totaal niet gewoon is.
Hoe komt het dan dat u zelf geen problemen ondervindt?
COVELIERS: Simpel: de partijleiding beschouwt mij niet als een Vlaams Belanger. Het Vlaams Belang is dus ook niet verantwoordelijk voor wat ik zeg.
In de Open VLD heeft Alexander De Croo onlangs de leiding overgenomen. Is de macht van het liberale triumviraat nu definitief gebroken?
COVELIERS: Als Alexander De Croo zijn macht snel weet te vestigen, zal hij lange tijd voorzitter kunnen blijven en zijn stempel op de toekomst van de partij kunnen drukken. Maar lukt dat niet, dan zal Guy Verhofstadt alsnog proberen om hem door een van zijn eigen mannetjes of vrouwtjes te vervangen. Zo is Verhofstadt: hij gebruikt mensen en denkt alleen maar aan zichzelf.
De man heeft u blijkbaar echt geraakt.
COVELIERS: Dat is zo. Vooral omdat hij mij en duizenden andere mensen begin jaren negentig onder valse voorwendsels naar zijn partij heeft gelokt. Ik heb zijn boekske, zijn Burgermanifest, nog altijd. Ik ben er dus met open ogen ingelopen. Want ondertussen ben ik ervan overtuigd dat hij nooit één woord van zijn Burgermanifesten heeft gemeend.
Recent draaide de oudejaarsfuif van een jeugdvereniging in Waarschoot uit op zware rellen. Het is niet de eerste keer dat het uitgaansleven in het Meetjesland wordt geconfronteerd met onveiligheid, want eerder reeds deden zich herhaaldelijk incidenten voor met kleine groepjes amokmakers.
Om het probleem aan de kaak te stellen, voerden de Vlaams Belang Jongeren eind vorige week actie aan de poorten van twee grote scholen in Eeklo. VBJ wil dat de overheid het duidelijke signaal geeft dat geweld en drugs niet thuishoren op fuiven. Dit zowel in het belang van de jongeren, als van de inrichtende jeugdverenigingen voor wie dergelijke evenementen niet zelden een belangrijke manier zijn om hun kas te spijzen.
VBJ is het beu dat een kleine groep herrieschoppers het plezier van honderden jongeren vergalt en eist dan ook dringend een harde aanpak van fuifhooligans.
Michel Daerden (PS) deed het weer: eind vorige week verscheen de minister van Pensioenen voelt u zich ook gerustgesteld voor uw oude dag? niet voor de eerste keer in zichtbaar dronken toestand voor het parlement. Het standpunt van het Vlaams Belang, overigens door niet alle media correct weergegeven, was van meet af aan duidelijk: Daerden moet na het zoveelste incident op rij vanzelfsprekend zijn ontslag indienen, maar ook premier Leterme moet dergelijk gedrag publiekelijk afkeuren.
Daerden weer dronken (2)
Voor het Vlaams Belang toont het feit dat iemand als Daerden minister kan worden vooral de machteloosheid van CD&V aan. Hoe kan het toch dat CD&V als leidende regeringspartij een clown als Daerden bovendien vertegenwoordiger van een dubieuze PS-cultuur in de federale regering toelaat?, vroeg Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers zich af. Een aantal commentatoren, zoals bijvoorbeeld Bart Sturtewagen in De Standaard (09.01.2010), is even duidelijk: Weg die man. Dat zijn stijl door velen in zijn kiesgebied voor volksheid en jovialiteit wordt gehouden, kan niet eeuwig een argument blijven om hem op verantwoordelijke posities te dulden.
De Zevende Dag
In het VRT-programma De Zevende Dag bevestigde Yves Leterme zondag nogmaals de communautaire haarspeldbocht die hij eerder maakte. Meer nog, de kopman van het vroegere Vlaams Kartel werpt zich steeds meer op als woordvoerder van het unitaire België.
Buitenlandrubriek
In onze buitenlandrubriek vindt u sinds kort frans- en engelstalige artikels over de moordaanslag op de Deense cartoonist Westergaard. Ook de halalburgers van hamburgerketen Quick komen aan bod. Spoor ook buitenlandse vrienden en kennissen aan om er eens kijkje te nemen!
Inschrijven voor colloquium
Op zaterdag 30 januari organiseert het Vlaams Belang het colloquium De ordelijke opdeling Zuurstof voor Vlaanderen. Het aantal vrije plaatsen is beperkt. Wie het colloquium wil bijwonen, dient zich in te schrijven via studiedienst@vlaamsbelang.org.
Citaat op zaterdag
Hij behaagt gewoon de gemiddelde Vlaming, de bange blanke man die hij zelf ook een beetje is en die met hulp van Vlaams Belang geleerd heeft om op te komen voor zijn eigen laffe, xenofobe aard.
Journalist Karel Michiels gaat flink uit de bocht in zijn artikel over komiek Philippe Geubels, in De Standaard van 9 januari 2010.
Vlaams Belang Jongeren Antwerpen brengen kerstmis opnieuw in het straatbeeld
In deze periode van het jaar duiken in het Antwerpse straatbeeld onder het mom van de neutraliteit alsmaar meer boodschappen op in de trend van prettige eindejaarsfeesten, prettige winterfeesten en andere. De boodschap Zalig Kerstfeest wordt meer en meer uit het straatbeeld verbannen, alsof men haar wil wegcamoufleren om toch maar niemand tegen het hoofd te stoten. Terwijl Kerstmis meer en meer is verworden tot een pluralistisch, multicultureel feest van cadeautjes waarbij de eigenlijke betekenis wordt verzwegen, worden andere feesten zoals het islamitische Suikerfeest, Offerfeest en consoorten hier hartelijk verwelkomd met de nodige toeters en bellen. Dit is een gevaarlijke evolutie, aangezien het neutraliseren van Kerstmis in de praktijk neerkomt op regelrechte geschiedenisvervalsing.
Nochtans zouden we fier moeten zijn op ons westers erfgoed. In onze westerse maatschappij is Kerstmis reeds twee millennia lang één van de belangrijkste feesten van het jaar. Op deze dag wordt door de Christenen de geboorte van Jezus Christus gevierd. Dat het feest onlosmakelijk verbonden is met onze westerse Europese cultuur en identiteit, behoeft geen twijfel. Europa staat voor Rome, Griekenland, verlichting en christendom. Bepaalde symbolen en tradities in dit verband mogen dan ook onder geen beding onder het mom van de neutraliteit overboord worden gegooid! Neutraliteit betekent niet dat men twintig eeuwen Europese beschaving met al zijn tradities en symbolen naar de prullenmand moet verwijzen!
Om deze boodschap kracht bij te zetten dringen de Vlaams Belang Jongeren Antwerpen in het belang van deze en de komende generaties aan op een herwaardering van het Kerstfeest. Ze willen de kerst-tradities niet verloren laten gaan maar willen ze opnieuw in ere herstellen. Daarom werd een affichecampagne in de Antwerpse straten op touw gezet waarin klaar en duidelijk de traditionele kerstboodschap wordt geherwaardeerd. Op de affiches wordt dan ook verwezen naar onze twee traditionele westerse symbolen voor kerstmis: de kerstboom en het kerststalletje.
Barbara Bonte Voorzitster Vlaams Belang Jongeren Antwerpen
Iran wil schadevergoeding voor Tweede Wereldoorlog
Iran wil schadevergoeding voor Tweede Wereldoorlog
De Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad heeft opdracht gegeven tot het samenstellen van een panel dat moet onderzoeken hoeveel schade Iran heeft opgelopen door de invasie van geallieerde troepen in 1941. Aan de hand van de onderzoeksresultaten wil het regime schadevergoedingen eisen.
Volgens Ahmadinejad heeft Iran flink geleden onder de invasie van Groot-Brittannië en de Sovjet-Unie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het heeft daar nooit een compensatie voor gekregen, zegt de president nu.
De Britten en Sovjets vielen Iran eind augustus 1941 binnen om de Iraanse olievelden veilig te stellen en toevoerwegen te creëren voor de Sovjet-Unie. Het Iraanse volk leed onder de invasie, omdat voedsel en kleding schaars waren, en de prioriteit bij de geallieerde troepen lag.
Ahmadinejad eiste zaterdag niet alleen een schadevergoeding voor de Tweede Wereldoorlog, maar ook voor schade geleden tijdens de Eerste Wereldoorlog, voor de westerse steun aan de voormalige Pahlavi-dynastie en voor de westerse vijandigheid tegen Iran sinds de Islamitische Revolutie in 1979.
Over kalkoenvullende zelfkritiek bij De Standaard, pseudo-noviteiten zoals Werktitel, en andere simulacres in medialand
Traditioneel proppen de onderbemande redacties van de dag- en weekbladpers tijdens de kerstperiode hun paginas vol met vulling die een tijdje op voorhand kan worden aangemaakt. Zoals de oeverloze lijstjes-met-voorkeuren-van-BVs, allerlei terugblikmomenten, omstandige necrologieën, en veel vrijblijvend gezwets dat de politieke windstilte moet compenseren. Tot dat kalkoeneffect behoort zeker ook de vierdelige mediakritische essayreeks van Geert Buelens in De Standaard, getiteld tot de vierde macht. Huh? Mediakritiek in de media, en dan nog in de boven alle verdenking verheven kwaliteitskrant De Standaard? Dat leek ons toch dé late verrassing van 2009.
Buelens zingt uiteraard een aantal valse noten, genoeg om nog eens een avondvullend stuk te schrijven. Voor meer hierover: zie de analyse van Frank Thevissen, ik beperk me tot een lectuur tussen de regels. Onder de oppervlakte van de fraai geformuleerde tekst ontstaat namelijk de indruk dat de essayreeks vooral moest dienen om de oorverdovende mediastilte te maskeren die ontstond na de verschijning van ons boek Media en Journalistiek in Vlaanderen kritisch doorgelicht. Daar wordt door zowat een dozijn analisten met scherp geschoten op het Vlaamse perslandschap, dat als middelmatig, corrupt, politiek-ingebed en commercieel verloederd wordt omschreven.
En omdat de pers nu eenmaal niet van kritiek op zichzelf houdt een van de weinige waarheden als koeien die Buelens essayreeks naar voor brengt-, en ons boek anderzijds via internet een subversieve ruchtbaarheid heeft gekregen, moest het thema mediakritiek dringend gerecupereerd worden. En dat deed Vandermeersch met zijn typische Machiavellistische flair. Buelens mocht eerst het gordijn breed optrekken, waarna een aantal Janklaasfiguren, waaronder Marc Van de Looverbosch, VRT-journalist en voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Journalisten, warm en koud mochten blazen. Toen de verwarring van pros en contras ten top was gestegen, verscheen Peter Vandermeersch himself als een deus ex machina, om zowaar een klein mea culpa te slaan (vooral de overkill-journalistiek in het Dendermonde-drama werd hem door zijn eigen lezers niet in dank afgenomen), om dan snel tot de orde van de dag over te gaan. Issue closed, die terapeutische sessie hebben we dan weer gehad.
Bij Noël Slangen heet dat miststrategie, zoals we in diens laatste meesterwerk kunnen lezen: laat duizend kippen kakelen, doe het debat verzanden, en ruim dan op. Dat laatste gebeurde in een uitermate dubbelzinnig editoriaal van tweede nieuwjaarsdag. Sindsdien krijgen we weer meer van hetzelfde, zoals mocht blijken uit de sensatieverslaggeving rond de dubbele moord in Halen, waar ook de VRT de commerciële zenders weer overtrof (Hoe is de sfeer ginder, Caroline?, en dan nu over naar de slager waar de verdachte wel eens 200g gehakt kocht). De simulacre-theorie van Baudrillard wordt hier grandioos in de praktijk geïllustreerd: de media scheppen hun eigen (sur-)realiteit die als een vlies wordt gespannen over de existentiële werkelijkheid, waardoor waarheid en fictie perfect uitwisselbaar worden. Alles is gesimuleerd, geënsceneerd, crossmediaal in een lus met zichzelf verbonden via personele netwerken.
Onverwacht brengt ook Geert Buelens deze theorie in de praktijk, door een bloempje uit te werpen naar de journalistieke blog http://www.werktitel.be/, hét lichtpunt in het medialandschap van 2009. Bij monde van werktitel-oprichter Tom Cochez wordt dat compliment ook stante pede geretourneerd (De analyse waarvoor Geert Buelens van De Standaard vele paginas ter beschikking kreeg, was de eerste in zijn soort in het Vlaamse medialandschap. Die carte blanche alleen al is een absolute verdienste en het strekt De Standaard tot eer dat zij het aandurfde de knuppel voluit in het hoenderhok te gooien.)
De eerste in zijn soort? Hallo, earth to Tom? Dit wederzijds complimenteren van vrienden is een dagelijkse geplogenheid in de Vlaamse pers. Het behoort tot een diepgewortelde netwerkcultuur die establishment-versterkend werkt, de norm van de political correctness aanhoudt, en anderzijds geluiden uit de marge (externe kritiek dus) wegmoffelt. Buelens prijst Werktitel aan, Werktitel prijst Buelens aan, zo werkt dat. Ook iemand als Benno Barnard behoort tot het clubje van intimi die elkaar interviewen en bewierroken dat het een lieve lust is (zie Knack, haast elke week). Barnard kwalificeer ik als een zeer middelmatig columnist, hopeloos vooringenomen en nuanceloos, maar met een buitengewone neus voor lobbying die hem altijd opnieuw in de picture brengt. Ik klasseer dat onder de zachte corruptie, het onder-vrienden-effect, waarvan de waarheid zelf het eerste slachtoffer is, en journalistieke integrititeit het tweede. Er lopen in Vlaanderen anderzijds een hele reeks creaturen rond die onder de omerta vallen, en ik heb het nu zeker niet alleen over de aanstichters van Media en Journalistiek in Vlaanderen. Ook sinoloog en filosoof Koenraad Elst, auteur van het onlangs in eigen beheer uitgegeven Het Boek bij het Boek Recensies over islam en koran, 1992-2008 is er zo eentje. Onverbiddelijk uitgerangeerd door de klassieke media, en dat heeft zijn reden, namelijk; intellectuele eerlijkheid is een absolute ondeugd in het Vlaamse cultuurwereldje.
Dat brengt ons bij een initiatief van twee gebuisde De Morgen-journalisten, Georges Timmerman en Tom Cochez. Velen onder ons zullen zich de warme steunacties herinneren die een aantal in hun werkzekerheid bedreigde De Morgen-redacteuren te beurt viel. Het idee om dat dreigend jobverlies van enkele journalisten te koppelen aan een bedreiging voor de democratie, in de hoop dat heel Vlaanderen zou recht staan en de Persgroep tot de orde zou roepen, vond ik toen al demagogisch en van de pot gerukt. Ondertussen zijn Temmerman en Cochez dus inderdaad de laan uitgestuurd, allicht omdat er moest bezuinigd worden, maar misschien ook wel omdat Van Thillo inzag dat er met dat soort journalisten, die glunderend van het Grote Gelijk hun eigen blad hebben versodemieterd tot een marginaal verschijnsel met een oplage van twee keer niks, ook niks aan te vangen viel. Bert Bultinck vond als chef opinie onderdak bij . De Standaard, om daar zoals voorheen ongegeneerd zijn eigen weldenkendheid te etaleren en vrienden te bedienen zoals Benno Barnard.
Cochez en Timmerman kregen dus hun C4 en richtten uit pure miserie de Werktitel op, een blog die zichzelf aankondigt als de absolute innovatie inzake webjournalistiek, en overigens ook door Bert Bultinck regelmatig in de opiniepaginas wordt geciteerd, kwestie van het old boys network te onderhouden. Met onderzoeksjournalist Georges Timmerman kwam ik in contact toen hij zogezegd in de Morgen een analyse ging uitbrengen van mijn Noël-Slangen-dossier. Hij kreeg alle stukken, maar het artikel kwam er nooit: wellicht werd hem beleefd gewezen op de diepe vriendschap tussen Yves Desmet en de reclamegoeroe uit Hasselt. Achteraf werd Noël Slangen door de rechtbank over de hele lijn in het ongelijk gesteld, maar ook dan verroerden noch Timmerman noch De Morgen een vin.
Het geval Tom Cochez oogt nog meer als de roemloze fin-de-carrière van een journalistiek lichtgewicht. Cochez is de man van drie onderwerpen: het Vlaams Blok, het Vlaams Belang, en het VB. Nu valt er over die partij heel wat te vertellen, negatief en positief (tot dat laatste reken ik de ambities van Bruno Valkeniers om zijn partij te moderniseren en met de oude demonen af te rekenen). Maar Cochez schijnt zichzelf dwangmatig te verplichten tot een eeuwigdurende beschadigingscampagne waarin elk informatief element zoek is. Iets voor de psychoanalyse, me dunkt. Foute ouders gehad in de oorlog, zoals die andere ridder van het goede geweten, Piet Piryns?
Home Saint-Georges
Wat is nu de moraal van dit kerstverhaal? Dat we nog lang niet aan onze nieuwe patatjes zijn, wat de kwalitatieve remonte van de Vlaamse media betreft. Het verpulpingsproces gaat gewoon verder, en diegenen, die omwille van de commerciële logica uit de grote persboot vallen, herorganiseren zich in een subestablisment dat zich aandient als de nieuwe elite van de blogosfeer, met dezelfde gemene trekjes van het klassieke journaille. Heimelijk hopen ze wellicht op rehabilitatie en blijven ze ook in contact met de oude vriendennetwerken. Hun verkleefdheid aan het politiek-correcte discours van de mei 68-veteranen doet er geen twijfel over bestaan: onder de postmoderne volksverlakkerij van Peter Vandermeersch gist nog een hele zure laag van gefrustreerde, oud-linkse betweters die hun laatste rondjes draaien. Naar mijn gevoel vertoont de huidige VRT dezelfde mix: een jongere generatie van woestijnvissers die de nieuwe vrolijkheid inlepelen via een doordachte B.V.-inteelt (De slimste Mens, de Pappenheimers ), en een segment medioren en geprepensioneerden (genre Kris Hoflack) die tamelijk grimmig de juiste leer bewaken. Met daartussen in de Kathleen Cools-en: huisvaders en -moeders die de vox populi pogen te bespelen, en zich net daardoor journalistiek hopeloos in de gracht rijden. Het eerste ergert me eigenlijk nog het meest: dat de generatie van twintigers en dertigers zich niet afzet tegen de verpulping, in zijn dubbele gedaante van commerciële vervlakking én politiek conformisme, maar er integendeel nieuwe formats en hypes voor bedenkt. Misschien moeten we wel wachten op de generatie van Laura Dekker, om weer iets van opstandigheid te proeven, als ook Peter Vandermeersch toe is aan bejaardenterapie.
Waar ik dan zal zijn, daar durf ik zelfs niet aan denken.
Traditioneel proppen de onderbemande redacties van de dag- en weekbladpers tijdens de kerstperiode hun paginas vol met vulling die een tijdje op voorhand kan worden aangemaakt. Zoals de oeverloze lijstjes-met-voorkeuren-van-BVs, allerlei terugblikmomenten, omstandige necrologieën, en veel vrijblijvend gezwets dat de politieke windstilte moet compenseren. Tot dat kalkoeneffect behoort zeker ook de vierdelige mediakritische essayreeks van Geert Buelens in De Standaard, getiteld tot de vierde macht. Huh? Mediakritiek in de media, en dan nog in de boven alle verdenking verheven kwaliteitskrant De Standaard? Dat leek ons toch dé late verrassing van 2009.
