Eekloos senator wil kruisbeelden op kerkhoven verbieden
Eekloos senator Paul Wille (Open VLD) wil komaf maken met alle grote kruisbeelden op kerkhoven en ondertekende daarover samen met partijgenoot Jean-Jacques De Gucht (zoon van) een omstreden wetsvoorstel. Een kruisje op een grafzerk zou dan weer nog wel mogen. De oude en nieuwe generatie liberalen vinden elkaar dus in hun volle overtuiging dat elke vorm van religiositeit uit de publieke ruimte geweerd moet worden. In hun kruistocht hanteren ze evenwel een dubbele standaard in iets wat klinkt als kerken moeten verdwijnen waar moskeeën mogen verschijnen. Enerzijds bevestigde de Open VLD ter gelegenheid van dat andere religiedebat dat de financiering van minaretten met belastingsgeld moet kunnen. Anderzijds toont de partij zich enthousiast om een nieuwe Beeldenstorm te beginnen in de eigen dorpsschoot. Het is tegenwoordig bon ton stampvoetend op de brokstukken van het eigen erfgoed politiek te scoren. Enig cultuurhistorisch besef is sommigen, bijna in de waan zich te kunnen distantiëren van ons verleden, kennelijk vreemd. Want waarover gaat het anders dan over patrimonium? De scheiding tussen kerk en staat werd immers al in een vorige eeuw gerealiseerd. 1.500 jaar christelijke cultuur laat natuurlijk wel zo zijn sporen na in onze dorpen en steden.
Wat zal men bijvoorbeeld doen met het Mariabeeld in de nis boven het deurportaal van het stadhuis (zie foto). Hoe vaak kunnen de raadsleden van Open VLD dit beeld nog onderdoor vooraleer branderigheid op het netvlies hen ook hierover tot een vraag beweegt. Eén van de voorstellen luidt immers dat op roerende en onroerende goederen met een openbare bestemming geen religieuze tekens meer te zien mogen zijn. Lees exit ook dít barokke beeld
Volgens de Open VLD kan er zonder die absolute scheiding tussen kerk en staat geen sprake zijn van een échte democratie. Nochtans lachte diezelfde partij een vraag van het Eeklose Vlaams Belang ter verwijdering van de koningsportretten in de raadszaal weg. Monarchie rijmt blijkbaar wél op democratie. Wat ons niet stoort, mag blijven verduidelijkte de Open VLD nog eventjes. Ook hier dus weer die dubbele standaard in wat wel en niet stoort.
De drogreden dat als het dragen van een hoofddoek verboden wordt, dan meteen ook maar kruisbeelden, kerstbomen, tot zelfs het kruisje op de mijter van de Sint toe eraan moeten geloven, houdt al evenmin steek. Een hoofddoek staat toch niet symbool voor de algemeenheid van een geloof zoals een kruis?
Wille stelt op zn website dat door doof te zijn voor de verlangens en problemen van de maatschappij, men het populisme voedt. De verlangens en problemen van de maatschappij liggen mijns inziens toch ergens anders en het populisme wordt juist gevoed door het volk (populus in het Latijn) telkenmale bepaalde zekerheden voor de voeten weg te maaien als zoenoffer op het altaar van de multiculturele neutraliteitssamenleving. Want wat anders is dit voorstel dan het gebruiken van een zekere angst voor de toenemende islamisering om oude hangijzers opnieuw te verhitten in een tot erfgoed te herleiden symbolenstrijd. Islamisering door migratie, mee de vrucht van de Regeringen Verhofstadt I, II & III.
Het wordt bijna een karikatuur van een parodie op een klucht van De Gucht als men bedenkt dat zelfs het uitzenden van de Mattheüspassie van Bach op staatszender Klara ongepast zou gaan klinken.
Wat met de religieuze feestdagen? Wat met de kerken, kloosters, abdijen, kapelletjes die het uitzicht van onze dorpen en steden bepalen? Voor het overgrote deel musea, denk maar aan de kerken van Watervliet, in de volksmond ook wel kathedraal van het noorden genoemd omwille van haar opvallend mooi interieur, Eeklo, schatkamer van de neogotiek en Evergem met een toch wel meesterlijk schilderij van Jozef Paelinck, die opdrachten aanvaardde voor Napoleon en koning Willem I der Nederlanden, een topwerk. Hebben die Open VLDers écht geen ernstiger werk te doen? Voor het Vlaams Belang kan van dergelijke verwijdering van cultureel erfgoed absoluut geen sprake zijn. En de CD&V: dé christendemocraten? Die doen er het zwijgen toe
Het Vlaams Belang werkte de afgelopen maanden naarstig aan een draaiboek voor de splitsing van België. Zaterdag lichtte Gerolf Annemans in Gazet van Antwerpen het werkstuk nader toe. We prediken geen revolutie, maar een ordelijke opdeling, aldus Annemans. De Ordelijke Opdeling Zuurstof voor Vlaanderen is ook de titel van het colloquium dat het Vlaams Belang op zaterdag 30 januari organiseert.
Nu inschrijven
Tijdens het colloquium komen de splitsingsagenda, het vraagstuk van de statenopvolging en de toekomst van Brussel aan bod. Externe sprekers (Johan Sanctorum, Julien Borremans en Frans Crols), partijkopstukken en publiek gaan met elkaar in discussie. Inschrijven is verplicht en kan via studiedienst@vlaamsbelang.org.
Economie als bliksemafleider
In haar nieuwjaarstoespraak stelde CD&V-voorzitster Marianne Thyssen dat 2010 het jaar van de economie wordt. Al vele maanden gebruikt CD&V de economische crisis als bliksemafleider voor de gebroken communautaire beloftes. BHV en de staatshervorming blijven prominent op onze werkplank liggen, zei de ongeloofwaardige Thyssen. Militanten van het Taalaktiekomitee (TAK) verstoorden de goednieuwsshow door een spandoek met de vergeten beloften van CD&V te ontrollen.
Buitenlandrubriek
In onze buitenlandrubriek op de nationale webstek vindt u sinds vorige week een Franstalige tekst over de demografische evolutie in Brussel. Weldra vindt u er ook teksten over de kostprijs van de Europese Unie voor Vlaanderen. (zie bijlage)
Citaat op maandag
De grote hervorming van justitie zit vast, de politiek zelf is die aan het verknoeien. Na de vernederende knieval van De Crem voor Waals verzet tegen zijn hervorming van defensie, is dit al de tweede grote hervorming die hapert. De staatshervorming lag al plat. In 2007 beloofde CD&V de ommekeer. Dat lukt niet.
Politicoloog Carl Devos in Het Nieuwsblad van 18 januari 2010.
Uit een nieuw onderzoek van het Vlaams Belang blijkt dat Vlaanderen in 2008 niet minder dan 1802,2 miljoen euro betaalde aan de EU. Omgerekend is dat 286 euro per Vlaming. Daarmee zijn de Vlamingen meteen de grootste nettobetalers van de EU. Een Vlaming betaalt meer dan een Nederlander, het dubbele van een Waal, meer dan het dubbele van een Duitser, drie maal meer dan een Italiaan, vier maal meer dan een Fransman, en vijf maal meer dan een Brit.
Deze zware financiële bijdrage is omgekeerd evenredig met de inspraak die Vlaanderen in Europa heeft. De Vlaamse geldstroom is bovendien niet gebaseerd op objectieve criteria, maar het gevolg van de manier waarop de Belgische politieke kaste de Vlaamse belangen in Europa verdedigt.
Nog eens door het stof
De regering Leterme II bestaat slechts bij gratie van de Franstaligen en dat zullen we geweten hebben. De beloofde staatshervorming werd definitief afgevoerd en BHV zal nog worden opgelost, maar niet noodzakelijk gesplitst. Een en ander toont aan hoe de werkelijke machtsverhoudingen in deze regering liggen. Daarvan kregen we vorig weekend overigens nog een andere illustratie toen Leterme liet weten dat een ontslag van de lallende PS-minister Daerden niet aan de orde was.
Nauwelijks enkele dagen later was het opnieuw prijs. Deze keer was het defensieminister De Crem (alweer CD&V) die zwichtte voor de politieke druk van de Franstaligen. Tegen zijn oorspronkelijke herstructureringsplannen in, blijft de kazerne van Bastenaken (Bastogne) open en kan het gros van de militairen in Aarlen op post blijven. Op de geplande schrapping van een aantal Vlaamse kazernes wordt niet teruggekomen.
Yves, de Belg
Yves Leterme ontpopt zich ondertussen elke dag meer tot de spreekbuis van het unitaire België. In een toespraak voor Belgische diplomaten brak hij deze week een lans voor de federale diplomatie. De achterliggende gedachte is dat de merknaam België het in het buitenland beter doet dan Vlaanderen. Wellicht is het Leterme onbekend dat België in het buitenland voornamelijk geassocieerd wordt met corruptie, een falende justitie, feitelijke onbestuurbaarheid en bezopen ministers.
Het nieuwe unitaire pleidooi van Leterme illustreert in ieder geval nog maar eens Letermes metamorfose van Vlaams voorman tot Belgisch staatsman. Via bijlage II geven partijvoorzitter Bruno Valkeniers en Kamerfractieleider Gerolf Annemans commentaar bij de commumunautaire haarspeldbocht die Leterme en zijn partij maakten (in Beeld)
Schrik voor de ontploffing
Het beloofde assertieve beleid van de Vlaamse regering blijft ondertussen dode letter. De communautaire onderhandelingen werden opgeschort tot de kaarten gunstiger liggen, maar ondertussen laat de Vlaamse regering na om de nodige maatregelen te nemen om de Vlaamse onderhandelingspositie te versterken en de Franstaligen te confronteren met de consequenties van het institutionele status-quo. De Vlaamse regering durft of wil de hefbomen om een staatshervorming af te dwingen gewoonweg niet gebruiken.
De Leuvense politicoloog Bart Maddens stelde het deze week treffend als volgt: De Vlaamse politici hebben het dynamiet om uit de Belgische institutionele gevangenis te ontsnappen, maar ze hebben schrik voor de ontploffing. Hoe zielig.
Geen vragende partij meer
Ondertussen liet ook N-VA-voorzitter Bart De Wever (in een interview met Le Soir) weten dat hij geen vragende partij meer is voor een staatshervorming. Naar eigen zeggen hoopt hij dat de Vlaamse kiezer in 2011 het signaal geeft dat er een staatshervorming moet komen. En wij die dachten dat de kiezer dat signaal al in 2004 én 2007 had gegeven, door van het Vlaams Kartel - dat beloofde nooit ofte nimmer in een regering te stappen zonder staatshervorming en zonder splitsing van BHV - met voorsprong de grootste politieke formatie te maken
Zes jaar participatiestrategie van de N-VA zijn enkel goed geweest om CD&V terug aan de macht te brengen en te houden. Vlaanderen staat ondertussen nog steeds met lege handen.
Twintig jaar later
In een interview in Humo kwam niemand minder dan voormalig Volksunie-voorzitter Vic Anciaux tot de conclusie dat de Vlamingen Brussel als derde gewest nooit hadden mogen aanvaarden. Daarmee bevestigt uitgerekend één van de architecten van die derdegewestvorming dat onze partij destijds gelijk had toen ze waarschuwde voor de minorisering van de Vlamingen en een bestuurlijke puinhoop.
De participatie van de toenmalige Volksunie is nefast gebleken voor de Vlaamse belangen. Helaas lijkt de opvolger van de Volksunie de N-VA de les nog niet te hebben begrepen. Integendeel zelfs: net zoals CD&V weer helemaal de CVP is geworden, begint de N-VA steeds meer op de Volksunie te gelijken.
Rampzalig record
Deze week raakte het uiteindelijke begrotingsresultaat voor 2009 bekend. Het tekort bedraagt liefst 20 miljard euro. De staatsschuld is ondertussen verder opgelopen tot het astronomische bedrag van 330 miljard euro.
Volgend jaar Brazaville?
De titel Europese culturele hoofdstad wordt dit jaar gedragen door Istanbul. Wellicht komen de volgende jaren ook nog Caïro, Damascus en Brazzaville aan de beurt.
De nationale nieuwjaarsreceptie van de CD&V te Brussel was een enige gelegenheid om te protesteren tegen het feit dat CD&V'er Jean-Luc Dehaene in de catacomben bezig is Vlaanderen nog maar eens te verraden. Tsjeven blijven nu eenmaal tsjeven!
Altijd zijn er voor de CD&Vers wel redenen om belgië te laten voorgaan op Vlaanderen. Om BHV te splitsen eisen de Franstaligen Vlaamse toegevingen. De CD&V gaat daarmee akkoord en Jean-Luc is nu aan het marchanderen.
Voorpost zal elke gelegenheid aangrijpen om bij de CD&V te protesteren tegen deze zoveelste knieval.
Enkele tientallen Voorpostmilitanten hadden dan ook post gevat aan de ingang van de zaal met een grote spandoek BHV splitsen:ja toegevingen:neen!, en pamfletten en fluitjes om de deelnemers aan de receptie welkom te heten. Ook een aantal TAK- militanten voerde actie.
De koning heeft vorig jaar aan honderd Belgen genade verleend. In 2008 waren er dat nog 173. De daling is opvallend, vooral omdat er meer aanvragen (1.509) werden ingediend dan het jaar voordien (1.272). Een verklaring lijkt er niet meteen voor.
Recht Volgens de grondwet heeft de koning het recht "de door de rechters uitgesproken straffen kwijt te schelden of te verminderen". De aanvraag wordt behandeld door de Cel Genade bij justitie, maar de koning ondertekent de gratie.
Stukje straf De grote meerderheid bestaat uit mensen die door een politierechter zijn veroordeeld tot een boete of intrekking van hun rijbewijs. Gratie houdt meestal een gedeeltelijke kwijtschelding in. Dat de koning de straf integraal kwijtscheldt, is uitzonderlijk. (belga/edp)
Woensdag is een verdachte opgepakt die Filip Dewinter en diens dochter bedreigde. De politiespeurders hadden de topman van het Vlaams Belang de hele dag en avond gevolgd. Ook Dewinters dochter werd discreet geschaduwd, tot aan de schoolpoort toe.
Door deze opgemerkte actie werd duidelijk dat de politie geen enkel risico wilde nemen. Want woensdag 13 januari was door een jongeman, die een dreigmail had verstuurd naar de dochter van Filip Dewinter, uitgekozen als 'dag van actie', schrijven Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg.
De Computer Crime Unit identificeerde het mailadres, zodat de politie woensdagochtend binnenviel in een huis in Borgerhout. Daar leidde het spoor naar de veertienjarige zoon van de bewoners en diens vriend. Beide jongemannen werden opgepakt en voor de jeugdrechter gebracht.
Coveliers: 'Verhofstadt denkt alleen aan zichzelf'
Coveliers: 'Verhofstadt denkt alleen aan zichzelf'
De senator werkt aan een boek over zijn ervaringen bij de Volksunie en de Vlaamse liberalen.
Vijf jaar geleden werd Hugo Coveliers uit de Open VLD gezet. Een paar maanden later al begon hij voor zichzelf. Ervan overtuigd dat zijn partijtje, dat hij Vlott doopte, geen enkele kans maakte om te overleven, vond hij al in 2006 onderdak bij het Vlaams Belang. Daarna werd het opvallend stil rond de senator.
Hoe komt het dat uw kartelpartner ondertussen is beginnen af te brokkelen?
COVELIERS: Misschien vormden de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 al wel een keerpunt. Waarom werden die beschouwd als een nederlaag voor het Vlaams Belang? Omdat die partij de macht niet kon breken in Antwerpen. Die uitslag was een zware psychologische klap. Het gevoel van onoverwinnelijkheid was weg. En door de opkomst van de LDD en de N-VA hebben ontevreden Vlaams Belangers plots een alternatief, en dat verandert alles.
Is het probleem van het VB niet vergelijkbaar met dat van de Open VLD: de partij is te lang met harde hand geleid door hetzelfde triumviraat?
COVELIERS: Misschien. Het klopt dat dezelfde mensen meer dan twintig jaar lang aan het hoofd van de Open VLD stonden. Op den duur kregen die zoveel macht dat ze begonnen te geloven dat ze zich werkelijk álles konden veroorloven. Vandaar ook dat ze een hele rist mensen eruit hebben gezet, onder wie Ward Beysen, Leo Goovaerts, Jean-Marie Dedecker en ikzelf.
Eigenlijk was dat al een signaal dat hun macht begon af te kalven: ze slaagden er niet langer in om iedereen op dezelfde lijn te houden. Zo is het destijds ook bij de Volksunie gegaan, en de kans is niet onbestaand dat het ook het Vlaams Belang zo vergaat.
Met Marie-Rose Morel als ultieme splijtzwam?
COVELIERS: (grijnst) Als we het probleem zouden willen personifiëren, was dat de juiste personificatie. Kijk, het Vlaams Belang heeft zich altijd geprofileerd als een partij die gezinswaarden hoog in het vaandel droeg. Natuurlijk is het dan geen goede zaak als daar manifest afbreuk aan wordt gedaan door het gedrag van sommigen binnen de partij.
U refereert aan de relatie tussen Morel en voormalig partijvoorzitter Frank Vanhecke?
COVELIERS: Weet je hoe de partij daarop had moeten reageren? Met de woorden van François Mitterrand: 'Et alors?' Dan was die hele zaak vanzelf overgewaaid.
Nieuwkomers zijn ook niet bereid om te zwijgen en te gehoorzamen, zoals de andere VB-parlementsleden al jarenlang doen.
COVELIERS: Elke partij heeft het moeilijk met parlementsleden die hun mening zeggen. Vanzelfsprekend ligt dat nog gevoeliger in een partij als het Vlaams Belang die dat totaal niet gewoon is.
Hoe komt het dan dat u zelf geen problemen ondervindt?
COVELIERS: Simpel: de partijleiding beschouwt mij niet als een Vlaams Belanger. Het Vlaams Belang is dus ook niet verantwoordelijk voor wat ik zeg.
In de Open VLD heeft Alexander De Croo onlangs de leiding overgenomen. Is de macht van het liberale triumviraat nu definitief gebroken?
COVELIERS: Als Alexander De Croo zijn macht snel weet te vestigen, zal hij lange tijd voorzitter kunnen blijven en zijn stempel op de toekomst van de partij kunnen drukken. Maar lukt dat niet, dan zal Guy Verhofstadt alsnog proberen om hem door een van zijn eigen mannetjes of vrouwtjes te vervangen. Zo is Verhofstadt: hij gebruikt mensen en denkt alleen maar aan zichzelf.
De man heeft u blijkbaar echt geraakt.
COVELIERS: Dat is zo. Vooral omdat hij mij en duizenden andere mensen begin jaren negentig onder valse voorwendsels naar zijn partij heeft gelokt. Ik heb zijn boekske, zijn Burgermanifest, nog altijd. Ik ben er dus met open ogen ingelopen. Want ondertussen ben ik ervan overtuigd dat hij nooit één woord van zijn Burgermanifesten heeft gemeend.
Recent draaide de oudejaarsfuif van een jeugdvereniging in Waarschoot uit op zware rellen. Het is niet de eerste keer dat het uitgaansleven in het Meetjesland wordt geconfronteerd met onveiligheid, want eerder reeds deden zich herhaaldelijk incidenten voor met kleine groepjes amokmakers.
Om het probleem aan de kaak te stellen, voerden de Vlaams Belang Jongeren eind vorige week actie aan de poorten van twee grote scholen in Eeklo. VBJ wil dat de overheid het duidelijke signaal geeft dat geweld en drugs niet thuishoren op fuiven. Dit zowel in het belang van de jongeren, als van de inrichtende jeugdverenigingen voor wie dergelijke evenementen niet zelden een belangrijke manier zijn om hun kas te spijzen.
VBJ is het beu dat een kleine groep herrieschoppers het plezier van honderden jongeren vergalt en eist dan ook dringend een harde aanpak van fuifhooligans.
Michel Daerden (PS) deed het weer: eind vorige week verscheen de minister van Pensioenen voelt u zich ook gerustgesteld voor uw oude dag? niet voor de eerste keer in zichtbaar dronken toestand voor het parlement. Het standpunt van het Vlaams Belang, overigens door niet alle media correct weergegeven, was van meet af aan duidelijk: Daerden moet na het zoveelste incident op rij vanzelfsprekend zijn ontslag indienen, maar ook premier Leterme moet dergelijk gedrag publiekelijk afkeuren.
Daerden weer dronken (2)
Voor het Vlaams Belang toont het feit dat iemand als Daerden minister kan worden vooral de machteloosheid van CD&V aan. Hoe kan het toch dat CD&V als leidende regeringspartij een clown als Daerden bovendien vertegenwoordiger van een dubieuze PS-cultuur in de federale regering toelaat?, vroeg Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers zich af. Een aantal commentatoren, zoals bijvoorbeeld Bart Sturtewagen in De Standaard (09.01.2010), is even duidelijk: Weg die man. Dat zijn stijl door velen in zijn kiesgebied voor volksheid en jovialiteit wordt gehouden, kan niet eeuwig een argument blijven om hem op verantwoordelijke posities te dulden.
De Zevende Dag
In het VRT-programma De Zevende Dag bevestigde Yves Leterme zondag nogmaals de communautaire haarspeldbocht die hij eerder maakte. Meer nog, de kopman van het vroegere Vlaams Kartel werpt zich steeds meer op als woordvoerder van het unitaire België.
Buitenlandrubriek
In onze buitenlandrubriek vindt u sinds kort frans- en engelstalige artikels over de moordaanslag op de Deense cartoonist Westergaard. Ook de halalburgers van hamburgerketen Quick komen aan bod. Spoor ook buitenlandse vrienden en kennissen aan om er eens kijkje te nemen!
Inschrijven voor colloquium
Op zaterdag 30 januari organiseert het Vlaams Belang het colloquium De ordelijke opdeling Zuurstof voor Vlaanderen. Het aantal vrije plaatsen is beperkt. Wie het colloquium wil bijwonen, dient zich in te schrijven via studiedienst@vlaamsbelang.org.
Citaat op zaterdag
Hij behaagt gewoon de gemiddelde Vlaming, de bange blanke man die hij zelf ook een beetje is en die met hulp van Vlaams Belang geleerd heeft om op te komen voor zijn eigen laffe, xenofobe aard.
Journalist Karel Michiels gaat flink uit de bocht in zijn artikel over komiek Philippe Geubels, in De Standaard van 9 januari 2010.
Vlaams Belang Jongeren Antwerpen brengen kerstmis opnieuw in het straatbeeld
In deze periode van het jaar duiken in het Antwerpse straatbeeld onder het mom van de neutraliteit alsmaar meer boodschappen op in de trend van prettige eindejaarsfeesten, prettige winterfeesten en andere. De boodschap Zalig Kerstfeest wordt meer en meer uit het straatbeeld verbannen, alsof men haar wil wegcamoufleren om toch maar niemand tegen het hoofd te stoten. Terwijl Kerstmis meer en meer is verworden tot een pluralistisch, multicultureel feest van cadeautjes waarbij de eigenlijke betekenis wordt verzwegen, worden andere feesten zoals het islamitische Suikerfeest, Offerfeest en consoorten hier hartelijk verwelkomd met de nodige toeters en bellen. Dit is een gevaarlijke evolutie, aangezien het neutraliseren van Kerstmis in de praktijk neerkomt op regelrechte geschiedenisvervalsing.
Nochtans zouden we fier moeten zijn op ons westers erfgoed. In onze westerse maatschappij is Kerstmis reeds twee millennia lang één van de belangrijkste feesten van het jaar. Op deze dag wordt door de Christenen de geboorte van Jezus Christus gevierd. Dat het feest onlosmakelijk verbonden is met onze westerse Europese cultuur en identiteit, behoeft geen twijfel. Europa staat voor Rome, Griekenland, verlichting en christendom. Bepaalde symbolen en tradities in dit verband mogen dan ook onder geen beding onder het mom van de neutraliteit overboord worden gegooid! Neutraliteit betekent niet dat men twintig eeuwen Europese beschaving met al zijn tradities en symbolen naar de prullenmand moet verwijzen!
Om deze boodschap kracht bij te zetten dringen de Vlaams Belang Jongeren Antwerpen in het belang van deze en de komende generaties aan op een herwaardering van het Kerstfeest. Ze willen de kerst-tradities niet verloren laten gaan maar willen ze opnieuw in ere herstellen. Daarom werd een affichecampagne in de Antwerpse straten op touw gezet waarin klaar en duidelijk de traditionele kerstboodschap wordt geherwaardeerd. Op de affiches wordt dan ook verwezen naar onze twee traditionele westerse symbolen voor kerstmis: de kerstboom en het kerststalletje.
Barbara Bonte Voorzitster Vlaams Belang Jongeren Antwerpen
Iran wil schadevergoeding voor Tweede Wereldoorlog
Iran wil schadevergoeding voor Tweede Wereldoorlog
De Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad heeft opdracht gegeven tot het samenstellen van een panel dat moet onderzoeken hoeveel schade Iran heeft opgelopen door de invasie van geallieerde troepen in 1941. Aan de hand van de onderzoeksresultaten wil het regime schadevergoedingen eisen.
Volgens Ahmadinejad heeft Iran flink geleden onder de invasie van Groot-Brittannië en de Sovjet-Unie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het heeft daar nooit een compensatie voor gekregen, zegt de president nu.
De Britten en Sovjets vielen Iran eind augustus 1941 binnen om de Iraanse olievelden veilig te stellen en toevoerwegen te creëren voor de Sovjet-Unie. Het Iraanse volk leed onder de invasie, omdat voedsel en kleding schaars waren, en de prioriteit bij de geallieerde troepen lag.
Ahmadinejad eiste zaterdag niet alleen een schadevergoeding voor de Tweede Wereldoorlog, maar ook voor schade geleden tijdens de Eerste Wereldoorlog, voor de westerse steun aan de voormalige Pahlavi-dynastie en voor de westerse vijandigheid tegen Iran sinds de Islamitische Revolutie in 1979.
Over kalkoenvullende zelfkritiek bij De Standaard, pseudo-noviteiten zoals Werktitel, en andere simulacres in medialand
Traditioneel proppen de onderbemande redacties van de dag- en weekbladpers tijdens de kerstperiode hun paginas vol met vulling die een tijdje op voorhand kan worden aangemaakt. Zoals de oeverloze lijstjes-met-voorkeuren-van-BVs, allerlei terugblikmomenten, omstandige necrologieën, en veel vrijblijvend gezwets dat de politieke windstilte moet compenseren. Tot dat kalkoeneffect behoort zeker ook de vierdelige mediakritische essayreeks van Geert Buelens in De Standaard, getiteld tot de vierde macht. Huh? Mediakritiek in de media, en dan nog in de boven alle verdenking verheven kwaliteitskrant De Standaard? Dat leek ons toch dé late verrassing van 2009.
Buelens zingt uiteraard een aantal valse noten, genoeg om nog eens een avondvullend stuk te schrijven. Voor meer hierover: zie de analyse van Frank Thevissen, ik beperk me tot een lectuur tussen de regels. Onder de oppervlakte van de fraai geformuleerde tekst ontstaat namelijk de indruk dat de essayreeks vooral moest dienen om de oorverdovende mediastilte te maskeren die ontstond na de verschijning van ons boek Media en Journalistiek in Vlaanderen kritisch doorgelicht. Daar wordt door zowat een dozijn analisten met scherp geschoten op het Vlaamse perslandschap, dat als middelmatig, corrupt, politiek-ingebed en commercieel verloederd wordt omschreven.
En omdat de pers nu eenmaal niet van kritiek op zichzelf houdt een van de weinige waarheden als koeien die Buelens essayreeks naar voor brengt-, en ons boek anderzijds via internet een subversieve ruchtbaarheid heeft gekregen, moest het thema mediakritiek dringend gerecupereerd worden. En dat deed Vandermeersch met zijn typische Machiavellistische flair. Buelens mocht eerst het gordijn breed optrekken, waarna een aantal Janklaasfiguren, waaronder Marc Van de Looverbosch, VRT-journalist en voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Journalisten, warm en koud mochten blazen. Toen de verwarring van pros en contras ten top was gestegen, verscheen Peter Vandermeersch himself als een deus ex machina, om zowaar een klein mea culpa te slaan (vooral de overkill-journalistiek in het Dendermonde-drama werd hem door zijn eigen lezers niet in dank afgenomen), om dan snel tot de orde van de dag over te gaan. Issue closed, die terapeutische sessie hebben we dan weer gehad.
Bij Noël Slangen heet dat miststrategie, zoals we in diens laatste meesterwerk kunnen lezen: laat duizend kippen kakelen, doe het debat verzanden, en ruim dan op. Dat laatste gebeurde in een uitermate dubbelzinnig editoriaal van tweede nieuwjaarsdag. Sindsdien krijgen we weer meer van hetzelfde, zoals mocht blijken uit de sensatieverslaggeving rond de dubbele moord in Halen, waar ook de VRT de commerciële zenders weer overtrof (Hoe is de sfeer ginder, Caroline?, en dan nu over naar de slager waar de verdachte wel eens 200g gehakt kocht). De simulacre-theorie van Baudrillard wordt hier grandioos in de praktijk geïllustreerd: de media scheppen hun eigen (sur-)realiteit die als een vlies wordt gespannen over de existentiële werkelijkheid, waardoor waarheid en fictie perfect uitwisselbaar worden. Alles is gesimuleerd, geënsceneerd, crossmediaal in een lus met zichzelf verbonden via personele netwerken.
Onverwacht brengt ook Geert Buelens deze theorie in de praktijk, door een bloempje uit te werpen naar de journalistieke blog http://www.werktitel.be/, hét lichtpunt in het medialandschap van 2009. Bij monde van werktitel-oprichter Tom Cochez wordt dat compliment ook stante pede geretourneerd (De analyse waarvoor Geert Buelens van De Standaard vele paginas ter beschikking kreeg, was de eerste in zijn soort in het Vlaamse medialandschap. Die carte blanche alleen al is een absolute verdienste en het strekt De Standaard tot eer dat zij het aandurfde de knuppel voluit in het hoenderhok te gooien.)
De eerste in zijn soort? Hallo, earth to Tom? Dit wederzijds complimenteren van vrienden is een dagelijkse geplogenheid in de Vlaamse pers. Het behoort tot een diepgewortelde netwerkcultuur die establishment-versterkend werkt, de norm van de political correctness aanhoudt, en anderzijds geluiden uit de marge (externe kritiek dus) wegmoffelt. Buelens prijst Werktitel aan, Werktitel prijst Buelens aan, zo werkt dat. Ook iemand als Benno Barnard behoort tot het clubje van intimi die elkaar interviewen en bewierroken dat het een lieve lust is (zie Knack, haast elke week). Barnard kwalificeer ik als een zeer middelmatig columnist, hopeloos vooringenomen en nuanceloos, maar met een buitengewone neus voor lobbying die hem altijd opnieuw in de picture brengt. Ik klasseer dat onder de zachte corruptie, het onder-vrienden-effect, waarvan de waarheid zelf het eerste slachtoffer is, en journalistieke integrititeit het tweede. Er lopen in Vlaanderen anderzijds een hele reeks creaturen rond die onder de omerta vallen, en ik heb het nu zeker niet alleen over de aanstichters van Media en Journalistiek in Vlaanderen. Ook sinoloog en filosoof Koenraad Elst, auteur van het onlangs in eigen beheer uitgegeven Het Boek bij het Boek Recensies over islam en koran, 1992-2008 is er zo eentje. Onverbiddelijk uitgerangeerd door de klassieke media, en dat heeft zijn reden, namelijk; intellectuele eerlijkheid is een absolute ondeugd in het Vlaamse cultuurwereldje.
Dat brengt ons bij een initiatief van twee gebuisde De Morgen-journalisten, Georges Timmerman en Tom Cochez. Velen onder ons zullen zich de warme steunacties herinneren die een aantal in hun werkzekerheid bedreigde De Morgen-redacteuren te beurt viel. Het idee om dat dreigend jobverlies van enkele journalisten te koppelen aan een bedreiging voor de democratie, in de hoop dat heel Vlaanderen zou recht staan en de Persgroep tot de orde zou roepen, vond ik toen al demagogisch en van de pot gerukt. Ondertussen zijn Temmerman en Cochez dus inderdaad de laan uitgestuurd, allicht omdat er moest bezuinigd worden, maar misschien ook wel omdat Van Thillo inzag dat er met dat soort journalisten, die glunderend van het Grote Gelijk hun eigen blad hebben versodemieterd tot een marginaal verschijnsel met een oplage van twee keer niks, ook niks aan te vangen viel. Bert Bultinck vond als chef opinie onderdak bij . De Standaard, om daar zoals voorheen ongegeneerd zijn eigen weldenkendheid te etaleren en vrienden te bedienen zoals Benno Barnard.
Cochez en Timmerman kregen dus hun C4 en richtten uit pure miserie de Werktitel op, een blog die zichzelf aankondigt als de absolute innovatie inzake webjournalistiek, en overigens ook door Bert Bultinck regelmatig in de opiniepaginas wordt geciteerd, kwestie van het old boys network te onderhouden. Met onderzoeksjournalist Georges Timmerman kwam ik in contact toen hij zogezegd in de Morgen een analyse ging uitbrengen van mijn Noël-Slangen-dossier. Hij kreeg alle stukken, maar het artikel kwam er nooit: wellicht werd hem beleefd gewezen op de diepe vriendschap tussen Yves Desmet en de reclamegoeroe uit Hasselt. Achteraf werd Noël Slangen door de rechtbank over de hele lijn in het ongelijk gesteld, maar ook dan verroerden noch Timmerman noch De Morgen een vin.
Het geval Tom Cochez oogt nog meer als de roemloze fin-de-carrière van een journalistiek lichtgewicht. Cochez is de man van drie onderwerpen: het Vlaams Blok, het Vlaams Belang, en het VB. Nu valt er over die partij heel wat te vertellen, negatief en positief (tot dat laatste reken ik de ambities van Bruno Valkeniers om zijn partij te moderniseren en met de oude demonen af te rekenen). Maar Cochez schijnt zichzelf dwangmatig te verplichten tot een eeuwigdurende beschadigingscampagne waarin elk informatief element zoek is. Iets voor de psychoanalyse, me dunkt. Foute ouders gehad in de oorlog, zoals die andere ridder van het goede geweten, Piet Piryns?
Home Saint-Georges
Wat is nu de moraal van dit kerstverhaal? Dat we nog lang niet aan onze nieuwe patatjes zijn, wat de kwalitatieve remonte van de Vlaamse media betreft. Het verpulpingsproces gaat gewoon verder, en diegenen, die omwille van de commerciële logica uit de grote persboot vallen, herorganiseren zich in een subestablisment dat zich aandient als de nieuwe elite van de blogosfeer, met dezelfde gemene trekjes van het klassieke journaille. Heimelijk hopen ze wellicht op rehabilitatie en blijven ze ook in contact met de oude vriendennetwerken. Hun verkleefdheid aan het politiek-correcte discours van de mei 68-veteranen doet er geen twijfel over bestaan: onder de postmoderne volksverlakkerij van Peter Vandermeersch gist nog een hele zure laag van gefrustreerde, oud-linkse betweters die hun laatste rondjes draaien. Naar mijn gevoel vertoont de huidige VRT dezelfde mix: een jongere generatie van woestijnvissers die de nieuwe vrolijkheid inlepelen via een doordachte B.V.-inteelt (De slimste Mens, de Pappenheimers ), en een segment medioren en geprepensioneerden (genre Kris Hoflack) die tamelijk grimmig de juiste leer bewaken. Met daartussen in de Kathleen Cools-en: huisvaders en -moeders die de vox populi pogen te bespelen, en zich net daardoor journalistiek hopeloos in de gracht rijden. Het eerste ergert me eigenlijk nog het meest: dat de generatie van twintigers en dertigers zich niet afzet tegen de verpulping, in zijn dubbele gedaante van commerciële vervlakking én politiek conformisme, maar er integendeel nieuwe formats en hypes voor bedenkt. Misschien moeten we wel wachten op de generatie van Laura Dekker, om weer iets van opstandigheid te proeven, als ook Peter Vandermeersch toe is aan bejaardenterapie.
Waar ik dan zal zijn, daar durf ik zelfs niet aan denken.
Peter De Roover spreekt Carl Devos en Marc Hooghe tegen aan de hand van postelectoraal onderzoek van peilingbureau TNS/Dimarso. De Vlaamsgezinde partijen moeten voorlopig absoluut niet wanhopen, want het is wiskundig aantoonbaar dat ze hun huidige potentieel nog bijlange niet bereikt hebben, aldus De Roover.
De Roover is politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging.
Zoals ook wetenschappelijk onderzoek uitwees, was het communautaire voor kiezers in juni 2007 geen prioriteit bij het uitbrengen van hun stem, schreef Carl Devos (DM 5/1). Collega-politicoloog Marc Hooghe beaamde: De bevolking maakt zich vooral zorgen over de gevolgen van de economische crisis (DM 6/1). Peter De Roover schudt het hoofd.
Carl Devos viert de geboorte van Herman Leterme (DM 5/1). Om een echte Belgische staatsman te worden moet Leterme zich beperken tot de opdracht ervoor te zorgen dat er een regering is. Meer ambitie is op het Belgische niveau dodelijk. Leuk landje toch.
Leterme neemt plots afstand van de beloofde staatshervorming en gaat daarmee nu ook formeel volledig overstag voor de Franstalige wil. Geen probleem, want 'de Vlaamse zaak' was voor de kiezer in 2007 geen prioriteit, weet Devos. Marc Hooghe dreunde het refreintje gisteren ook af (DM 6/1). Walter Pauli schreef enkele maanden geleden al dat het wetenschappelijk vaststond dat het Vlaamse thema geen hond interesseert.
Naast mijn klavier ligt een 306 bladzijden dikke bundel; de neerslag van een postelectoraal onderzoek, uitgevoerd door Mail Panel/Jury TNS/Dimarso in de periode 13 tot 31 juli 2009, dus na de Vlaamse verkiezingen. Dat werd voorlopig maar in beperkte kring vrijgegeven. Als Devos, Hooghe en Pauli die wetenschappelijke studie niet kennen, willen we hen er graag enkele vaststellingen, die hun apriori's tegenspreken, uit presenteren. De flaminganten die na genoemde krantenstukken moedeloos neerzakten, mijmerend over de eenzaamheid van het bestaan, kunnen weer rechtveren, want hier klinkt andere taal.
Gevraagd naar stembepalende thema's, eindigt communautaire kwesties op een bescheiden veertiende plaats van twintig. Het speelde wel mee bij 58 procent van de kiezers. Alleen rekening houdend met de optie "doorslaggevend" stijgt het naar de zesde plaats, met 23 procent.
"'Communautaire kwesties" is een erg abstract begrip. De geënquêteerden mochten ook uit concrete gebeurtenissen aangeven wat (mee)speelde bij hun keuze. In die lijst van 21 mogelijkheden staat "uitblijven staatshervorming" op de vierde plaats en de splitsing van B-H-V op de zevende. Daartussen op vijf komt nog het "moeilijk functioneren van de federale regering". Het uitblijven van een staatshervorming is zelfs de nummer één van de "doorslaggevende" gebeurtenissen, nog vóór de "economische crisis", en de niet-splitsing van B-H-V komt dan op zes (voor liefst 15 procent was dit thema doorslaggevend). Misschien ligt er geen hond van wakker, maar wel een hoop kiezers.
Er wordt ook naar de gewenste Belgische staatsstructuur gepeild. Voorstanders van een unitair België en die van een onafhankelijk Vlaanderen houden elkaar perfect in evenwicht, met elk 21 procent. Maar in totaal wil 28 procent van de Vlaamse kiezers méér België, 9 procent is tevreden en 56 procent kiest voor méér Vlaanderen (7 procent weet het niet). Bij alle in het parlement vertegenwoordigde partijen domineert de groep 'méér Vlaanderen'.
Dat is natuurlijk andere koek dan de gesuggereerde onverschilligheid van de kiezer voor 'het communautaire'. Dit grondige onderzoek bewijst dat een stevige staatshervorming die Vlaanderen méér bevoegdheden geeft, gewenst wordt door een grote meerderheid van 'de mensen' en dat een specifiek communautair thema als de niet-splitsing van B-H-V bij die kiezer zowaar een subtopper is bij het bepalen van het stemgedrag, ook in tijden van economische crisis.
De indeling van ons Vlaams politiek landschap in B-partijen (waar de Belgische optie overweegt: sp.a, Open Vld en Groen!), V-partijen (of de Vlaamsgezinde VB, N-VA en LDD) en een B/V-partij (CD&V) blijkt een realiteit te dekken, met die nuance dat zelfs in die B-partijen de V-kiezers het talrijkst zijn.
De V-partijen moeten voorlopig absoluut niet wanhopen, want het is wiskundig aantoonbaar dat ze hun huidige potentieel (56 procent) nog bijlange niet bereikt hebben (nu samen 34,4 procent). De keuze de B-kant van de CD&V te laten doorwegen, dreigt die partij onder zware electorale druk te zetten. De geboorte van Herman Leterme is meteen de wedergeboorte van de CVP en we weten hoe het daar mee is afgelopen.
Het is nu nog wachten op de resultaten van een peiling bij de Vlaamse honden natuurlijk.
·Moslims die onder de Sharia-wet wensten te leven in Australië werden deze zomer gevraagd om het land te verlaten, toen de regering zich richtte tot de radicalen in een poging om potentiële terreur- aanvallen te verijdelen.
· Premier Howard zette toen veel kwaad bloed bij sommige Australische Moslims door te verklaren dat hij de inlichtingendiensten steunde die de binnenlandse moskeeën in de gaten houden.
Citaat: 'IMIGRANTEN, NIET DE AUSTRALIËRS, MOETEN ZICH AANPASSEN! Aanvaard dit of vertrek. Ik ben het beu dat deze natie zich ongerust maakt of we een individu of een cultuur beledigen. Sinds de terreuraanslagen op Bali, hebben we een grote toename meegemaakt van patriotisme bij de meerderheid van de Australiërs, zoals we dat voordien nog nooit hebben meegemaakt.' 'Deze cultuur heeft zich ontwikkeld gedurende twee eeuwen van strijd, proberen en overwinningen door miljoenen mannen en vrouwen die vrijheid nastreefden.' 'Wij spreken voornamelijk ENGELS. Niet Spaans, Libanees, Arabisch, Chinees, Japanees, Russisch, of welke andere taal dan ook. Daarom zeg ik U; als je deel wilt uitmaken van onze samenleving, dan hebben jullie geen andere keuze dan ONZE taal te leren.'
'De meeste Australiërs geloven in God. Dit is geen rechtse radicale politieke praat maar een vaststaand feit, omdat Christelijke mannen en vrouwen deze natie gesticht hebben, gefundeerd op Christelijke principes, en dit is duidelijk gedocumenteerd. En het is zeer zeker gepast om dit feit te tonen op de muren van onze scholen. Als God u beledigt, dan stel ik voor dat u overweegt om een ander deel van de wereld uw thuis te noemen, want God maakt deel uit van onze cultuur.' 'Wij aanvaarden jullie geloof, en zullen ons niet afvragen waarom. Het enige dat we van jullie vragen is dat jullie ons geloof accepteren en vredig en harmonieus met ons wilt samenleven.' 'Dit is ONS LAND, ONZE GROND, en ONZE MANIER VAN LEVEN, en we willen jullie alle mogelijkheden geven om hiervan te genieten. Maar als jullie nu eens eindelijk ophouden met klagen, jammeren, onze vlag te verscheuren, onze EED, ons Christelijk Geloof en onze levenswijze onderuit te halen, raad ik jullie ten zeerste aan om gebruik te maken van nog een ander Australisch voorrecht, '
·'HET RECHT OM OP TE STAPPEN!'
· 'Als je niet gelukkig bent STAP DANOP. Wij hebben jullie niet gedwongen om naar hier te komen. Jullie hebben zelf gevraagd om naar hier te komen. Aanvaard dan ook het land dat jullie aanvaardde.'
Militanten van VBJ en de Vlaams Belang afdelingen van Eeklo en Waarschoot voerden deze morgen actie aan 2 grote scholen in Eeklo.
De reden is ondertussen alom bekend: de eindejaarsfuif van een jeugdvereniging in Waarschoot draaide uit op zware rellen en een ferme kater voor de jeugdvereniging. In die mate dat ze al te kennen gaven deze fuif na jaren niet meer te willen organiseren.
Heel wat ouders en fuifgangers lieten langs diverse kanalen aan het Vlaams Belang weten hoegenaamd niet opgezet te zijn met de gebeurtenissen en vonden dat er hier tegen een reactie diende te komen. Erik Dhavé, gemeenteraadslid voor het Vlaams Belang in Waarschoot, reageerde alvast met een uitvoerige schriftelijke vraag en de vraagt daar onder meer in dat de gemeente de jeugdvereniging juridisch zou bijstaan. Dergelijke fuifhooligans kunnen immers niet hard genoeg aangepakt worden.
Met de actie aan de schoolpoorten wilden de Vlaams Belang Jongeren nog eens duidelijk maken dat fuiven enerzijds en drugs en geweld anderzijds niet samen horen en dat de fuivende jeugd ook haar rechten heeft.
Aan de poorten van het PTI en Ten Doorn werden honderden pamfletten (zie bijlage) verdeeld aan de scholieren, waarvan er een heel aantal ongetwijfeld aanwezig waren op de fuif. Heel wat jongeren lieten alvast niet na om te zeggen dat ze de actie steunden. Nu nog de overheden die eindelijk laten zien hoe ze de hooligans kordaat aanpakken en het fuiven kan terug met een gerust hart, zowel bij jongeren als bij de ouders.
Michel Roelens Regionaal Voorzitter Vlaams Belang
Barbara Pas Nationaal Voorzitter Vlaams Belang Jongeren
Vandalen besmeuren nu ook frituur POLITIE TRACHT HARDE KERN VAN GRAFFITISPUITERS BIJ DE KRAAG TE VATTEN
LOCHRISTI - Na vroegere vandalenstreken in de buurt van het kerkplein wordt Lochristi nu geteisterd door een graffitiplaag op privé-gebouwen. De vermoedelijk jonge daders signeren met 'RVL'. Geert Herman Kurt Braeckman, uitbater van Frituur Kurt aan de hoek van de Bosdreef in het centrum van Lochristi, is het meest recente slachtoffer van deRVL-bende. 'In de laatste week van 2009 trof ik op een ochtend twee keer de RVL-signatuur aan op de voorzijde van mijn frituur. Aan de andere kant van de container waren dezelfde letters zelfs reuzegroot met verf aangebracht', zegt Braeckman. 'Heel wat van mijn klanten reageerden al, het fenomeen is dus jammer genoeg bekend in Lochristi. Enkelen wisten mij te vertellen dat de afkorting voor Rechter Vuist Lochristi staat en dat het om een kern harde jongeren zou gaan.'
Met sneeuw
Ondertussen waren de onverlaten ook aan het werk in de Ommegangstraat, Baljuwweg, Dekenijstraat en Kerkwegelakker. Daar werden privé-woningen, verkeersborden en andere openbare infrastructuur op dezelfde manier beklad. Bij de eerste sneeuwval in december waren dezelfde letters op een zijgevel naast de kerk zelfs met sneeuw aangebracht. Inwoners ergeren zich aan het feit dat gemeentebestuur en politie op de hoogte zouden zijn, maar niet ingrijpen. Ook bij de schoolgaande jeugd blijkt RVL het gespreksonderwerp van de dag. Veel jongeren hebben weet van het bestaan ervan en zien dat de mysterieuze vandalen zichzelf ook profileren via chatkanalen en netwerken.
'In tegenstelling tot wat de mensen denken, zijn we er ernstig mee bezig om hier paal en perk aan te stellen', zegt Luc Van Peteghem, politiecommissaris van de zone Puyenbroeck. 'Het is eigenlijk in oktober begonnen met de baldadigheden achter de kerk van Lochristi. We krijgen stilaan zicht op een tamelijk harde kern van een tiental jongeren die we na geruchten en eigen onderzoek al een paar keer flink aan de tand hebben gevoeld. Probleem is dat we tot nu toe geen echt staalharde bewijzen hebben tegen die kerels en zonder onderbouwde getuigenissen blijft het voorlopig dansen op een slappe koord. Iedereen kan een spuitbus hanteren en zulke streken beginnen uithalen, maar we tolereren dit niet en trachten op een aantal manieren de strop toe te halen. Dat jongeren met een RVL-signatuur pochen op het internet is natuurlijk geen strafbaar feit. Het is tenslotte geen extreem-rechtse organisatie.'
Steeds aangifte
Burgemeester Deswaene (Open VLD) ziet de RVL-plaag met lede ogen aan. 'De verdachte jongeren blijven staalhard ontkennen. Het is een fenomeen van deze tijd dat zich trouwens in alle lagen van de samenleving manifesteert. Ik kan de bevolking alleen maar adviseren om van elk feit aangifte te doen. We moeten het dossier zo hard mogelijk maken. Los daarvan vind ik dat hoe meer aandacht de daders krijgen, hoe hoger ze zichzelf gaan inschatten.'
Karel De Gucht en de Congolese gezaghebbers: het bleek de afgelopen jaren al meermaals een slecht huwelijk. Zopas verklaarde Kinshasa De Gucht, straks EU-commissaris van Handel maar momenteel nog op de post van Ontwikkelingssamenwerking, tot persona non grata. Aanleiding zijn de uitspraken van De Gucht over het gebrek aan structuur en de welig tierende corruptie. Die analyse zou onverantwoordelijk, respectloos en zelfs racistisch zijn.
De eerlijkheid gebiedt mij nochtans te zeggen dat de VLDer zeker een punt heeft. Zelf was ik enkele malen in Congo, en het is een feit dat het land op zijn zachtst gezegd enkele structurele problemen kent. De vis stinkt in de eerste plaats aan de kop: de politieke kaste heeft meer dan een pakje boter op het hoofd, maar ook elders in de samenleving is corruptie troef. Voor velen is corruptie niets meer dan een manier van overleven.
De Congolese staat is zonder meer een bestuurlijke puinhoop. Maar De Gucht en de andere Belgische excellenties vergeten gemakshalve de bedenkelijke rol die ook de Belgische monarchie en meer bepaald Leopold II in dat land heeft gespeeld. Tot op de dag van vandaag spelen daar overigens nog altijd koninklijke belangen. Dat gezegd zijnde: Karel De Gucht vindt dat je van een Europees Commissaris niet mag zeggen dat hij een racist is. Ach. De man ondervindt nu aan den lijve hoe terechte kritiek onder de mat wordt geveegd met het goedkope racisme-verwijt. Zou hij hier een (binnenlandse) les uit leren?
Quick bezwijkt onder de druk van de radicale islam
Wanneer Quick in Frankrijk nog enkel en alleen Hallal vlees zal serveren vind ik dat de Joodse gemeenschap in Frankrijk ook moet gaan voor enkel "Kosjere burgers"; de christenen enkel voor "Heilige burgers" de Hindoes enkel voor de "Swastika-burger" Boedhisten enkel voor "samadhi" , enz.....!
Ik bedoel maar MET waar is Quick in 'Godsnaam' mee bezig....... Een ""Giant"" is een Giant en daarmee gedaan godverd.....!!!!!!
LAAT ONS NIET VERGETEN .....dat wanneer de GAST kok wordt, de voorraadkamer snel leeg zal zijn !!!!!!!
Traditioneel proppen de onderbemande redacties van de dag- en weekbladpers tijdens de kerstperiode hun paginas vol met vulling die een tijdje op voorhand kan worden aangemaakt. Zoals de oeverloze lijstjes-met-voorkeuren-van-BVs, allerlei terugblikmomenten, omstandige necrologieën, en veel vrijblijvend gezwets dat de politieke windstilte moet compenseren. Tot dat kalkoeneffect behoort zeker ook de vierdelige mediakritische essayreeks van Geert Buelens in De Standaard, getiteld tot de vierde macht. Huh? Mediakritiek in de media, en dan nog in de boven alle verdenking verheven kwaliteitskrant De Standaard? Dat leek ons toch dé late verrassing van 2009.
