|
Hallo iedereen,
Misschien een rare titel voor jullie, maar hier is dit thema up to date!! Sinds begin deze week zijn de verpleegkundigen verplicht om "werkschoenen" te dragen. Je kan geloven dat er nogal wat over gepraat wordt. Ze lopen nu rond met witte verpleegschoenen en voor de mannen bestaat er een zwarte variant, precies met stalen toppen. Ik heb al een soort of 4 gezien en ik moet zeggen ze vallen eigenlijk goed mee, ze zien er niet ouderwets uit, en ogen best mooi. Waarover ze dan wel klagen, ze zijn "warm" en ze kunnen bijna niet anders dan kousen dragen omdat ze anders blènen hebben of pijn aan de voeten (of zweetvoeten). Ik begrijp als je hier 8 uur met bijna toe schoenen en kousen moet rondlopen dat het niet evident is. want het is hier alles behalve koud.
Nu zoals het goede verpleegkundigen betaamt (en ze zijn fantastisch) dragen ze hun lot en klagen ze niet te veel.
Ik melde het al dat de verpleegkundigen fantastisch zijn en ik meen het ook. Toen ik deze morgen wakker werd, hoorde ik ze praten en lachen op de gang, ze waren goed gezind en ze dragen het ook over op je. Ze staan steeds klaar voor een babbel, kennen hun vak, je kan ze vanalles vragen en ze tonen oprecht interesse voor je als mens! Je bent niet zieke nummer zoveel uit die kamer. Ook de dokters zijn vriendelijk en doen niet uit de hoogte. Ze spreken je aan, geven je de nodige uitleg, soms 3 of 4 keer en doen niet uit de hoogte. Ik weet niet hoe het gaat in andere ziekenhuizen, maar ik ben blij dat ik hier op deze dienst ben terecht gekomen en als iemand mij kan genezen, dan ben ik zeker dat het dit team hier is!!!
Mijn dag hier is tamelijk snel verlopen. Ik ben dus begonnen met een puzzel en het werkt verslavend!!!! Aan het tempo dat ik bezig ben werk ik hem binnen de paar dagen af, ik had bijna geen tijd om te eten!
en over eten gesproken. We kregen rond 11u een heel speciaal "Alfred Judocus Kwak" masker. Ze moesten het hele ventilatie systeem kuisen op zolder en omdat de ventilatie werd uitgeschakeld kregen we zo iets op de neus en mond. Lastig! Op den duur spande dat op de neus, aan de oren,.... en het duurde tot 13u! Pas toen mochten we ook eten want met zo'n masker aan lukt dat niet. Nu dat hebben we ook weer meegemaakt en ik heb mijn masker gehouden, zal het geven aan de kinderen.
Ik heb ze trouwens weer kunnen zien via de webcam! Het duurde wel heel lang voor we in contact geraakten (mama is toch nog zo dom wat computers betreft) maar het resultaat mocht er zijn. Hoe Hermelien reageerde. Wijzen naar het scherm: mamamamamama. Fantastisch! Had haar nog nooit zo mooi en goed horen mama zeggen! Ook Fabian en Iwein waren weer heel enthousiast, wat te misschien want ze hadden een muziekinstrument in de hand en door hun lawaai hoorden we elkaar heel moeilijk.
De vermoeidheid begint nu wat door te wegen, ik wens jullie allemaal slaapwel en tot morgen!
|
)
