23/09/2022: Vigo - Nigrà n : De kustweg is gemakkelijk
Het was gisteren plezant gaan slapen, en op tijd, want op Het plein voor de albergue waren een 4tal jongeren een volksdans aan het repeteren waarvan ene tamboerijn speelde en zong. Spijtig dat ik al in mijn onderbroek stond of ik was snel nog een foto gaan nemen. Maar rusten was voornamer dan feesten. De luiken toe en zoveel mogelijk ramen gesloten kon ik proberen te slapen. Met de informatie van een ander pelgrim was ik erop gebrand op tijd op te staan om de stad nog in het donker te doorkruisen. Het eerste grappig feit was wel dat je het gebouw moest verlaten via een buitendeur op het 3de verdiep. Winst want ik wist dat het eerst klimmen zou worden om terug de uitgestippelde weg te vinden. Ik was met moeite 10 min buiten of stond al nat in het zweet. Al ik buiten kwam mocht ik bijna onmiddellijk 100 trappen op, een voorproefje op wat zou volgen. Meer dan 1 uur ben ik naar boven gestapt, geen trappen meer maar hellende straten. Het was goed dat ik nog in de donkere straten van de stad mocht dolen want ik moest geen rekening houden met het verkeer. Google Maps wees en dicteerde mij de weg om terug aan te sluiten op mijn rode streep. Bijna gans deze weg had ik straatverlichting en kon ik rustig klauteren. Ook op de rode streep weg was het nog klimmen maar nu was ik het blauw bolletje op de weg. Als het klaar begon te worden verliet ik stilaan de stad via de heuvel maar door de nacht kon ik alleen de lichtjes van de stad zien maar geen panorama. Het is steeds een keuze maken tussen mooie vergezichten en veel later vertrekken of op tijd aankomen voor de warmte. Als ik sprak met mensen over de kustroute naar Santiago was steeds de opmerking dat die veel gemakkelijker lopen was. Nu kan ik bevestigen dat dit onzin is. Voor mij die de verkeerde richting uit loop is er geen bewegwijzering maar ook de tegen lopende pelgrim klaagt dat het zoeken is naar pijlen en de weg. Op deze etappe wordt maar pas heel duidelijk dat er minder stappers zijn. Ik vertrouw voor de volle 100 % op mijn GPX maar die stuurt mij ook de brousse in. Gelukkig heb ik al andere katten gegeseld en kan ik mijn plan trekken maar vele andere zouden verdwalen. Hoe deden de mensen dat vroeger als ze alleen een kaart hadden om hun weg te bepalen? Ik geraak toch steeds op het juiste pad en kan allen maar stappen want buiten bos en weg is er niet veel ui te leggen. Het si al 9u30 als ik de eerste pelgrim mij zie tegemoet lopen, ik ben al 3 uur onderweg. Als ik dan opmerk dat mijn weg langs de grote baan gaat lopen is het tijd om uit te kijken naar een café voor rust. Net als ik die grote weg opstap merk ik een richting aanwijzer naar Vigo met kilometer aantal 8, ik ben dan al 14 km ver en ik veronderstel dat die weg ook vlakker zal geweest zijn. Korter, sneller en lawaaieriger contra, rust, klimmen en stil. Een pelgrim moet wel wat over hebben om rust te vinden!! De koffie doet de meegenomen chocolade broodje smaken maar ik moet verder om op tijd te zijn in A Ramallosa waar ik zou kunnen overnachten in een mooie albergue, maar er zijn maar 40 plaatsen voor pelgrim dus is het zaak er tijdig te zijn, wachten nemen we er dan graag bij. Als ik aankom ben ik de eerste en het is 11u40. Ik ga toch maar informeren of mijn informatie klopt. Ik word geïnformeerd dat te vandaag volgeboekt is met een groep, de pelgrim staat op straat. Spijtig want het is een mooie locatie en blijkbaar kan je er ook een lekker pelgrimsmenu eten.Alvorens verder te lopen ga ik zitten en kijk naar andere opties. Ik kan voor dezelfde prijs ook 1 km verder overnachten en neem het zekere voor het onzekere en boek via het internet. Ik ben nu gerust een dak boven mijn hoofd te hebben van acht en ga rustig opzoek. Ook hier mag ik over een oude brug lopen, blijkbaar zijn op deze reis de bruggen die het meesten in het oog springen. Elk stadje heeft wel zijn exemplaar en er zou een boek kunnen uitgegeven worden met de bruggen richting Santiago. Ook hier is het een mooi Romeins exemplaar. Ik moet wachten tot 15 u voor ik knap inchecken maar dat geeft mij rustig de tijd om te eten en rusten. Terwijl ik sta te wachten stopt er een taxi en zie Ik 2 guitige mannen uitstappen, onderweg naar Santiago. Ik heb deze namiddag niet moeten rusten want al mijn kleren moesten gewassen worden, en vooral gedroogd want morgen moeten we verder. Het was vandaag een heel leuke wandeling zoals ik ze graag heb met weinig wandelaars of stappers en in het bos. Het meeste geniet ik nog van het geen duizend keer te hoeven zeggen Buen Camino.
22/09/2022 : Redondela - Vigo : Hop naar een nieuw avontuur
Vandaag begint een nieuw avontuur daar ik ga teruglopen naar Porto maar langs de kustweg, die minder zwaar is maar ook minder ontdekkend. In ieder geval wordt elke stap opnieuw een ontdekking want ik ben er nog nooit geweest en hoop op het einde van de weg uitgewaaid te zijn. Met dit beeld wou ik gaan slapen maar dat laatste verging mij maar moeizaam. Een koppel anarchisten hebben iedereen wat verstoord gewoon door hun zijn!! Veel te veel om te noteren en nog veel eenvoudiger het te vergeten. Ik was dan toch op tijd op en heb geprobeerd te genieten van wat kon maar het was zeker mijn slechtste nacht en ochtend. Ik ben ook als laatste vertrokken rond 8 u omdat ik niet wist of de weg gebalistreerd was of niet en in de donker een pijl zoeken is zowat onmogelijk. Ik was gauw de stad uit en moest dan gaan klimmen. Dank u sticker want zonder zou ik het niet gekund hebben. Van zodra ik buiten het dorpje was boven aan de stevige klim stopte de asfaltweg en ging over in een gravelweg door een bos. Ik liep op een plateau in het bos als de zon door het wolken dek kwam piepen en een mooi dag aankondigde. Gedurende een 500m was het niet zo stil in het bos want arbeiders waren een deel bos aan het kappen, wat noodzakelijk is voor de gezondheid van een bos. Die werken gaven mij ook de kans de vallei in te kijken die een baai was met al zijn activiteiten en menselijke ingrepen. Mooi en rustig moest ik met de smartphone in de hand verder want richtingspijlen richting Porto/ Fatima zijn hier niet te vinden. Ik had zoiets vermoed maar gehoopt op het tegendeel. Gelukkig kwamen pelgrim me tegemoet en kon ik mij op hun weg richten wat al veel gemakkelijker was. De kwantiteit stappers vandaag was wel 75 % minder dan de voorgaande dagen maar Redondela is dan ook een samenvloeiing van 3 wegen richting Santiago. Dus deze weg is rustig en dat maakte mij niet boos. Het nadeel is wel dat er dan minder rustplaatsen zijn op de weg. Toch krijgt een ambachtsman het voor elkaar wandelstokken aan te bieden, met mooie exemplaren in zijn etalage. Een rustpunt om wat fotos te nemen. Daar heb ik vandaag de meeste tijd in verloren, fotos te nemen van de wisselende omgeving. Ik bleef maar op dat plateautje lopen een hele heuvel om en zag zo Vigo verschijnen, groeien en veranderen. Als ik dan een café tegen kom ga ik rusten bij een kop koffie en zoek van daaruit de kortste weg naar mijn slaapplaats. De kortste weg leidt me door het centrum, autoloze straten, van de stad. Zalig slenteren door de winkelwandelstraten de heuvel af naar de haven. Gewoon genieten want vandaag mag ik niet voor 13 u aankomen om in te checken. Een provincie albergue en die staan op het uur. Ik ben wat vroeger en er staan al een paar mensen te wachten, nog 1 uur zeker. Maar die tijd gebruiken we om verhalen en adressen uit te wisselen en dat levert mij voor de volgende 2 dagen een slaapplaats op. Als we binnen mogen drop ik snel mijn schoenen en rugzak en ga op zoek naar een restaurant dat ik tijdens mijn wachttijd heb opgezocht. Een leuk plaatsje en omdat ze zo dicht bij de haven liggen was de dagschotel met vis natuurlijk. Eerst gebakken sardientjes. Als ik er begin aan te werken om ze te ontgraden komt de kok bij mij en legt mij uit hoe ik ze best kan opeten, gewoon afritsen tussen je tanden en de graad blijft over. Ook bij de tweede schotel krijg ik uitleg en dat maakt het eten wel aangenamer. Ik was er het eerst maar de zaak loopt snel vol met mensen die willen lunchen. Het is 14u45 als Ik kan gaan rusten en ik vrees dat het nodig is. Na de rust moet ik verder gaan met mijn taken want het zal snel avond zijn. Ik plan mijn route naar mijn hoofdweg en zoek de plaats waar ik kan overnachten. Morgen 7 u wil de straat op om op tijd aan te komen.
Ponteverda - Redondela : Veel mooier met een streepje zon
Hoe verder ik op deze weg ga, hoe gelukkiger ik word te zijn wie ik ben. Als ik veel mensen bezig zie en de verspilling die er is aan allerlei dan is gewoon zijn toch soms moeilijk. Gisterenavond ging ik nog een luchtje scheppen rond 21u alvorens te gaan slapen en zat ik rechtover de albergue op een bank toen ik een koppel van mijn leeftijd zag komen aanstrompelen met hun zware rugzak. Ze belden nog aan maar de receptie was al gesloten en zoals op vele plaatsen is er niemand meer van het bedrijf, wij pelgrim zijn op ons zelf aangewezen. Ik zag ze onverrichter zaken weg gaan op zoek naar toch een onderkomen. Ik leef dan met die mensen mee en zou hulp willen bieden maar weet zelf niet hoe, daarom tracht ik op tijd aan te komen en indien mogelijk te reserveren. Deze morgen kon ik weer mee glippen met lawaaimakers voor mijn ochtend te vieren. Als ik in de gemeenschappelijke zaal kwam zag ik dat ze daar op de grond lagen te slapen, toch nog een dak gevonden, en ook onmiddellijk wakker schoten. Het is dan nog vroeg en toch gaan mensen op stap. Ik vertrek om 7u30 op zoek naar elementen die ik op mijn heenreis niet gezien heb. Het eerste deel is anders want bij het komen stond ik plots op een splitsing, natuur of weg, en heb toen onwetend en druipnat de kronkelweg door de natuur genomen. Nu moest ik dat ten aller nood vermijden want het zou zeker gans het deel bos donker blijven en zou ik het risico nemen verkeerd te lopen of te struikelen over wortels. Ik liep dus gemakkelijk de weg speurend naar nieuwe zaken. En die vond ik in allerlei zaken die er een week geleden niet waren door de regen of er wel waren maar ik maar wou doorlopen om binnen te geraken. Het mooiste vandaag was wel een koppel op weg naar Santiago waarvan de vrouw blind was en begeleid werd, een aandoenlijk moment en een grotere overgave dan ik. Vervolgens een Gaita speler, of galitische doedelzak, die op een strategische plaats muziek door de natuur liet galmen met veel publiek rondom hem. Er gebeurt op zulke plaatsen heel veel tegelijk daar de man ook prullaria verkocht. Mooi, maar als ik dan verder wil en een vloed aan mensen zie aankomen is er bijna geen doorkomen meer aan. Echt massas mensen zijn aan het stappen en ik zie het ook aan de boekingen, alles is bijna volzet. Wat voor aantrekking heeft St Jacob? Ik loop verder en erken de weg en weet ook welke omweg ik niet moet nemen om zoveel mogelijk drukke weg en pelgrim te ontwijken en op een rustige manier een koffie te drinken bij dorpsgenoten. Ook de fotos zie er natuurlijk stralender uit met een beetje zon. Ik ben op tijd aangekomen en merk dat naast de albergue een bakker is, en blijkbaar nog een goede ook. Waar je in Galicië een bakker is, daar kan je meestal empenada kopen en zo ook hier en dus ligt mijn lunch in de uitstalraam. Niet goedkoop, 16 eu/kg maar lekker en uit de streek. Ik kan nu rustig gaan eten maar doe eerst mijn was want nadien ga ik rusten en is mijn was weer droog om weg te bergen.
Caldas de Reis - Ponteverda: Als een ezel de weg versperd
Het was gisteren weer laat voor ik ging slapen en de warmte hielp niet snel te slapen. Hier was het vandaag nog 30° en in de zon nog een pak warmer, maar het zij zo. Als je vroeg vertrektijd het fris en die frisheid blijft tot 11u30. Het is dan maar zaak op tijd aan te komen en beschutting te vinden. In het donker is het wat zoeken naar het juiste spoor maar snel komt de zon op en is het makkelijker. Voor deze 4 etappe stel ik mij steeds de heenweg voor om zo herkenningspunten te vinden. Het verbaasd me welk beeld men opslaat en een totaal verkeerd beeld terug zie. Zo had ik in mijn hoofd dat ik heel lang naast een spoorweg zou gelopen hebben, en dat was s'morgens en duisternis, en nu heb ik misschien 800 m die weg bewandeld. De weg was weer de eerste 2 uur kalm met af en toe een tegen lopende pelgrim maar dan komt er echt een golf op gang. Vandaag was het heviger dan alle dagen tot nog toe met een ganse school die optrokken. Het verkeer op straat stond gewoon stil om die golf over te laten stappen. Een geweldig beeld. Halverwege had d ik gepland te stoppen om koffie te drinken maar op de 2 plaatsen was er veel te veel volk. Soms is het de enige plaats waar de vrouwen naar toilet kunnen en dan is het aanschuiven naar het WC en naar de stempel. Er wordt dan wat besteld en gerust maar als er 10 personen aanschuiven dan is dat het teken om door te stappen. Eergisteren zag ik een man een bestelling plaatsen van 2 koffies en 2 glazen met elk een grote ijsblok in. Ik was nieuwsgierig wat hij met die ijsblokken zou gaan doen maar mijn nieuwgierigheid werd snel bevredigd als hij de koffies bij de ijsblokken goot. Wat zou dat gaan geven? Op dezelfde plaats zat ook een bejaarde man aan een tafeltje hangertje aan het vervaardigen, die hij daar ook verkocht. Iedereen probeert een graantje mee te pikken van Santiago, spijtig dat ik geen foto heb genomen maar op zon rustplaats heb je ogen te kort om al de kleine gewoontes van de mensen te zien. Als er dan nog een Clovis show steelt met zijn ezel en zijn bagage is er bijna geen doorkomen aan. Dus maar rustig doorstappen naar het einddoel. Vandaag merkte ik ook een ganse groep Amerikanen op elektrische fietsen, ze moeten nu ook al niet meer gaan lopen voor hun Santiago ervaring. Wel gevaarlijk want deze mensen zullen dat maar occasioneel doen en ik zag ze op een asfaltbaan maar op die gravelwegen zal dat wel voor ongevallen zorgen in de toekomst. Verder niets speciaal over de weg te vertellen.
19/09/2022 : Mosteiro Herbon- Caldas de Reis : Alles voor een thermisch bad !!!
Ik had gisteren al mijn tekst geschreven en gepost als de dag nog maar begon! We konden pas vanaf 16 u inchecken en we waren met 5 personen voor 40 bedden. Het was nog maar 16u en veel kan snel veranderen omdat je op zulke locaties niet op voorhand kan reserveren. Het was snel 18 u als ik mijn verhaal de wereld in stuurde maar hier is er een programma, om 18u bezoek van het klooster waar nog 2 paters Fransicanen wonen, 20 mis en om 21u diner. Je weet nooit wat het gaat worden en dan is ook het plezante van deze plaatsen. Andere pelgrim vragen mij wat je zoal geeft in een donativo verblijf en ik vertel ze dat ze beter eerst alles zien vooraleer ze een gift doen. Het bezoek aan het klooster gaat vandaag niet door want het is zondag. Om 19u45 wordt er omgeroepen dat de mis gaat beginnen en we trekken samen naar de kerk. Als de mis ten einde is en de mensen, toch nog talrijk voor en heel kleine gemeenschap, vredevol naar huis worden gestuurd, worden de pelgrim naar voor gevraagd voor een supplementaire preekje en de opgave in u eigen taal een tekstje voor te lezen, fouten kunnen er niet zijn want niemand begrijpt u!! We krijgen een oorkonde mee van onze aanwezigheid en keren blij terug naar onze albergue. Die moet nog afgestempeld worden en ingevuld voor dat we dan om 21u15 aan tafel gaan voor het avondmaal dat wordt aangeboden. Heel lekker plaatselijke keuken en een dessert van flan, alles huisbereid voor ons pelgrim. Een leuk gedoe die door de hosten, een drietal, wordt opgevrolijkt met een gezang met tamboerijn. Heel leuk maar het is dan ook snel 23 u voor alles wat is opgeruimd en we Buen noche kunnen wensen. Het is dan ook snel terug morgen als we mogen gaan ontbijten. Weer wat verhalen bij een toast met confituur en een kop koffie voor we de straat op kunnen. Ik wordt als eerste uitgewuifd, letterlijk, want ik neem de verkeerde weg terwijl de andere 4 pelgrim hun weg verder zetten richting Santiago waar ze morgen gaan aankomen. Ze willen perce vroeg in de morgen aankomen maar in Santiago loopt altijd volk op de plaats rond. Ik moet in het begin wat zoeken want de alternatieve route is alleen richting Santiago bewegwijzerd. Snel ben ik op het pad en kan ik de opgaande pelgrim tegemoet lopen. In het begin heel weinig waardoor ik mij vragen aanstellen naar het waarom maar snel is duidelijk dat ik mij voor niets vragen stelde. Eenmaal de stroom op gang slingert de slang zich naar mij toe. Toch eigenaardig dat zon bestemming het hele jaar door wordt aangelopen. De aantallen zullen zeker per maand verschillen maar er zijn steeds mensen op weg naar .. Alhoewel ik de weg al gelopen heb moet toch nog zoeken want soms ontbreekt een pijltje of heb ik er over gekeken maar voor 99% kan ik zonder smartphone lopen. Ik bereik na 4 u mijn slaapstadje en kom midden een markt terecht wat het stadje wel opfleurt. Ik kan alles op tijd uitvoeren want deze namiddag ga ik een bad nemen in de lavanderia die denk ik enig is door het opborrelend thermisch water en daardoor misschien de enige lavanderia is dat nog regelmatig wordt gebruikt, misschien niet voor zijn ontworpen doel maar toch voor een veel leuker. Als je dan bedenkt dat rechtover de straat een thermisch spa complex is, waar het water nog warmer is, en je daar moet betalen is mijn sortietje grote luxe. Iets verder in de straat zijn nog 2 bronnen waar heel water uitspuit, hier kan ik niet van drinken maar heb we dorst en ga dus opzoek naar een waterpunt in de stad, klein met als enige toeristische punten een Romeinse brug en de thermische bron. Ik keer terug naar mijn slaapplaats want heb nog veel te regelen voor het donker wordt.
18/09/2022 : Santiago de Compostella - Convento Herbon: Afscheid nemen van Santiago
Planning is voor mij belangrijk en soms komt er wat hulp uit het niets. Deze morgen kon ik weer van het lawaai van een andere pelgrim profiteren om zonder geluid de slaapzaal uit te komen. Het was dan al 5u30 voorbij en ik had mijn uren slaap gehad. Ik kon rustig aan mijn ochtendritueel beginnen daar mijn voorganger de kruimels mooi had uitgelegd. Het plan om 7u15 te vertrekken heb ik zonder moeite gehaald waant dan stond ik terug op het plein voor de kathedraal om afscheid te nemen van Santiago. Ik was er niet alleen want wat pelgrim verzameld er om te vertrekken naar de Sinistere of andere bestemming zoals ik naar Porto. Ik heb dan maar snel mijn fototoestel boven gehaald voor een laatste foto. Zondag en de straten zijn leeg en voor mij gemakkelijk de straten onveilig te maken. Met mijn smartphone gericht op de route volg ik de weg. Snel kom ik mijn eerste blauwe pijl tegen en kan ik de twee gegevens combineren om geen omwegen te moeten maken. Mijn weg nu is een andere weg dat ik gelopen heb bij het komen en dan zie ik de reden van de omleiding, een ziekenhuis waar het s'morgens al druk is met het personeel dat komt en gaat en smalle voetpaden. Bij het komen moest ik door een nieuwe hoogbouw wijk wandelen met avenues aan trottoirs. Maar toch komt de weg weer op hetzelfde punt net voor de Ponte de Sar dat volledig opgefrist is en waar geen verkeer meer over kan. De vraag die mij van het begin bezig houdt is wanneer ik de eerste pelgrim ga kruisen en waar. Ik heb al 6 km gelopen als ik dat moment ervaar, juist buiten Santiagos buitenwijken. Dan brand de volgende vraag op mijn lippen, kom ik nog bekende tegen want tenslotte ben ik eergisteren toegekomen en het zou een grote verrassing zijn. En weet, ik kruis iets later het Deens koppel waarvan de vrouw moeilijk te been was en de man rond haar dartelde. Een glimlach toverde zich rond brons gelaat en ik neem een fotos van hen want wat die vrouw gepresteerd heeft is zoveel meer dan wat ik gelopen heb en ik ben dan ook heel blij te weten dat ze zullen aankomen. Nadien gaan ze ook naar Porto maar met de trein om het vliegtuig te halen, lachen ze me toe. De stroom pelgrim komt nu goed op gang en als ik even check wie een grote rugzak draagt dan moet ik zeggen dat slechts 5 % het haalt. Vele hebben een dag rugzakje mee en nog andere zelfs niets. Ik wandel verder over bekende wegen en heb mij tussenstop gepland op dezelfde plaats als in het opgaan. Ik weet dat er naast het café een bakker is en met wat geluk kan ik daar brood kopen voor deze middag. Het is even wachten op de bakker in want szondags gaat de zaak maar open om 9u30 en dan ben ik daar juist 5 min te vroeg. Ik geniet van de koffie en de rust op de weg. Het lijkt net of ik in Santiago een pakje stress heb afgezet, alhoewel ik geen stress gevoeld heb ervoor, maar de wil dit project af te ronden speelt natuurlijk mee in het onderbewustzijn. Om toch niet volledig dezelfde weg te lopen heb ik in het opgaan de route gevolgd en nu neem ik eens een variant die voorbij een Franscicanen klooster loopt en waar je ook kunt overnachten, wel niet bij de paters maar wel in hun gebouwen. Ik zoek onderweg nog naar elementen dat ik in het heen stappen niet zou hebben gezien maar die vallen vandaag ook niet op. Wat ik wel vergeten te melden was, is dat ze zorgen dat de wegen toch wat verlicht zijn voor de gebruikers van het pad en soms hebben ze straatverlichting geplaatst speciaal voor de pelgrim. Zot !! Wat mij nu meer en meer begint te ergeren zijn de mensen die pretenderen pelgrim te zijn met een elektrische mountainbike. Soms komen ze in groep langs en zouden dan nog willen dat de voetganger uit de weg gaat. Het is begrijpelijk dat zoveel mensen de drang hebben ooit eens in Santiago te geraken maar de wijze zou toch wat aan banden worden gelegd want op het einde is het slechts meer dan commercie met enkelingen die de geest nog mee dragen. Als ik bijna in Padron ben moet ik de uitgestippelde route verlaten en mij met mijn smartphone behelpen om de Convento te bereiken. Lange tijd loop ik maar door straten en plots duikt het klooster op. Ik ben maar 3 uur te vroeg om in te checken maar dat hindert niet, in mijn rugzak vind ik wat te eten en ik kan rusten en lezen. Het is zo snel tijd om in mijn cel te kruipen en voor vandaag is het alleen het aller nodigste dat ik zal doe, zondag en laat om nog een was droog te krijgen.
17/09/2022 : Santiago - Santiago : Een pelgrim inspireert de andere
Vandaag eens een rustige dag met wat plaats bezoek en voorbereidingen voor de volgende dagen. Ik was deze morgen al om 6u15 wakker door omstandigheden. Een andere pelgrim was zich aan het klaarmaken om te vertrekken en ik maakte van zijn lawaai gebruik om de slaapzaal te ontvluchten. Het is moeilijk uit te leggen hoe zalig het is smorgen in alle stilte een boek te lezen en een kop koffie te drinken. Maar de dag roept en één van mijn agendapunten is de aankomstplaats te fotograferen zonder pelgrim of toerist. Dus bij het krieken van de dag op stap met een nuchtere maag voor alleen maar een foto. Een voor op een kalender en blijkbaar bewerkt omdat er geen mensen op staan. Ongelooflijk maar er lopen al een pelgrim om ook alleen op de foto te kunnen, en hij is niet alleen. Het is dus even wachten tot het plein leeg is om mijn kiekje te maken. Dit zijn de beelden waar je het voor doet. Een paar meiden zijn aan het poseren voor hun hun album en ik vraag of ze zich even kunnen verzetten. Nadien zien ze in dat het zonder mensen ook mooi oogt. Ik haast mij terug naar de bakker voor een croissant voor bij het ontbijt en kan gerust genieten. Ik werk mijn blog bij en ga pas om 10 u de deur uit om de stad te bezoeken. Een leuke wandeling en ontdekking van de stad en wil zeker rustig eten dus haal ik een diepvriesmaaltijd en salade. Na de siesta wil ik zeker de kathedraal bezoeken en het park waar je een mooie panoramische foto kan nemen van de stad en kathedraal. De kathedraal bezoeken voor de mis was niet mogelijk om mijn plaats niet af te staan en dus trok ik vandaag terug om wat verder te ontdekken en het is waarlijk de moeite waard om het te doen want het is een pareltje. In het park zie ik een vrouw een foto nemen van een boomstronk waar ze in kan staan. Ik vraag of ze ook een foto van mij kan nemen, wat ze ook doet. Heel bangelijk maar de sensatie waard. Nadien stap ik naar een uitkijkpunt op de stad die een mooi postkaart op. Tijd om de dag af te sluiten en terug te keren om te rusten. Terwijl ik hier zit te tikken aan mijn blog hebben we hier een conversatie tussen een Italiaan, Amerikaan, Duitser en ik over alles en nog wat, terwijl de Italiaan ons een lesje in koken en blaast zijn stad Napoli ter hemel. Leuk om bij te zitten en te genieten. Morgen keren we terug maar ben blij Santiago gezien te hebben. Voor mij heerst hier een speciale geest die mij warmte geeft. Ik denk dat ik niet alleen ben en dat het bij veel mensen iets achterlaat dat niet te verklaren is maar zeker deugd doet.
16/09/2022 : Pardon- Santiago de Compostela : De etappe tussen de wasplaatsen
Rustig opstaan is er vandaag niet bij want vandaag is het de laatste etappe richting Santiago de Compostela. Ik plan kon 7u30 te vertrekken en heb dus tijd om wat te lezen en te ontbijten. Die 7u30 haal ik niet want om 7u15 ben ik al de straat op. Een rustige ochtend want de meesten vertrekken rond deze tijd en dus is iedereen verspreid. Een leuke wandeling die de etappe van gisteren verder zet van dorp naar dorp naar dorp, of beter gezegd van lavaderia naar lavaderia want die vallen mij vandaag meer op dan andere dagen. Natuurlijk kom ik wandelaars tegen allemaal van de laatste kilometers genieten voor hun einddoel. Bij vele kan je het goed opmerken want ze gaan wat slomer of zitten op een terras want eens aangekomen is het voor de meeste gedaan, pelgrimstocht of vakantie. Ik geniet vooral van de rust want dat gaat sterk veranderen in Santiago. Waar ik nog het meest op let zijn de blauwe pijlen in omgekeerde richting want die heb ik nodig om naar Porto te lopen. De GPX heb ik al gedownload maar het is makkelijker als je gewoon pijlen moet volgen en niet altijd op je smartphone moet letten naar de weg. Eenmaal 10 u zal ik wel mensen zien die in tegengestelde richting zullen lopen en dat is dan ook een meldpunt om naartoe te lopen. We zien wel hoe het gaat verlopen. Ondertussen nader ik het einddoel voor vandaag en moet ik dikwijls wat vertragen want ik kom in een opstopping terecht. Deze wordt pas ernstig 3 km van de kathedraal als we de stad inlopen. Ondertussen heb ik nog een tijdje achter 2 jonge meiden gelopen die zo goed stapten dat ik ze niet kon inlopen alhoewel ze toch een grote rugzak bij zich hadden. Al er één haar trui wilt uittrekken kan ik ze inhalen en wens ik hun een Buen Camino waarop haar vriendin mij vraagt waar ik vandaan kom en ze mij antwoordt dat ze uit Oekraïne komen. Het was wel een gans groepje dat onderweg was maar toch was er een splitsing gekomen en waren ze afgescheurd. Als ik doorliep wenste zij ze God bless you maar ik stuurde haar wens 10 x sterker terug. Zo kom ik in de chaos toe van de stad waar 5 pelgrimwegen samen komen. Dat het een warboel zal zijn weet je op voorhand maar de grote van de samenkomst is moeilijk in te schatten voor je er bent. Buiten de stappers komen ook nog een grote groep toeristen langs die ook wat willen genieten van het samen zijn. De straatjes in het stadscentrum zijn overladen vol maar de stroom beweeg zich merendeel richting kathedraal. Ik heb blijkbaar een rustiger straat gekozen want ik kom uit aan de achterkant van de kathedraal waar ik rustig een foto kan nemen om naar het thuisfront te sturen en even genieten van de aankomst. Aan de andere kant, voorplein van de kathedraal, is het heel wat andere koek en gelukkig is het plein groot genoeg voorzien om de massa toch ordentelijk op te vangen en de beweging erin te houden zodat er een natuurlijke aankomende en vertrekkende mensen zijn. Ik geniet even maar moet voort want het is al van 10 u dat ik niet meer gegeten heb. Dus volg ik de stroom naar het pelgrim ontvangsplaats voor mijn stempel en voor ik het goed en wel weet sta ik in de rij voor mijn compostela, getuigschrift van de tocht dat je hebt ondernomen. Een massa mensen is in deze maalstroom terechtgekomen en wachten geduldig. Dat laatste had ik misschien moeten vervangen door even want het is goed georganiseerd en verloopt snel en efficiënt. Al gauw sta ik terug op straat en kan ik op zoek naar mijn albergue die ook niet zo ver uit de hoek ligt. Ik drop mijn rugzak verander mijn schoeisel en met medewerking van de host op weg op te gaan eten. Daar moet ik wel 45 min wachten om aan tafel te gaan maar vandaag is de dag van geduld hebben. Ik ga wat rusten en maar moet me snel klaar maken voor telefoon naar huis, douche en mij klaarmaken voor de mis van 19u30. Ik vertrek om 18 u richting kathedraal en ik moet toegeven dat ik net op tijd daar was om een plekje te bemachtigen om 18u15 want veel toeristen hadden hetzelfde idee. Als de mis begint zit de kathedraal afgeladen vol niet voor de pelgrim mis maar voor het einde van de mis als het grote wierookvat door de kathedraal wordt gezwierd door een 6 stil mannen van de confederatie van Santiago. Indrukwekkend om mee te maken en ook een mooie afsluiter van de pelgrimstocht. Het is dan nog zoeken naar een warenhuis om wat te kopen voor het avondeten, maar dat lukt en nu mag de adrenaline ook stoppen met vloeien.y
15/09/2022 : Caldas del Reis - Paden : Rustige wandeling door de natuur
Vandaag wordt het een heel kort verhaal niet dat ik geen tijd of goesting heb in het schrijven maar op de weg was niet veel te beleven. Voor de deur uit te gaan loop ik langs de balie om mijn badge af te geven en te boeken voor over 4 dagen. Al één plaats in orde op mijn terugweg. Als ik om 7u 45 de straat op ga moet ik nog eerst de stad doorkruisen die nog ligt te soezen. Ik volg wat pelgrims en snel moeten we de straat verlaten voor een pad die ons naar het bos leidt. Deze weg zullen we bijna volgen tot onze eindbestemming 19 km verder. Mooi, breed en goed onderhouden wegen die veel schaduw hebben van de overhangende bomen en dus ideaal in de zomer. Veel kom je er niet tegen en je mag al blij zijn 3 kleine dorpen op de weg te hebben waar een café of bar zijn zodat de vele pelgrim iets kan drinken en rusten en voor de vrouwen de plaats om zich terug te trekken op WC. Het is nu veel vlakker en de gekleurde slang beweegt zich stil maar zeker vooruit. Vandaag minder kleurrijk want de zon schijnt en de regenkledij verdwijnt in de rugzakken. We moeten een tijdje langs een autosnelweg lopen, wel op veilige afstand maar horen wel het drukke verkeer voorbij razen. Wel kom je dan veldjes tegen waar de boeren de druiven aan het oogsten zijn maar dat is voor persoonlijke consumptie. Grote wijngaarden heb ik hier nog niet gezien. Het is ook extreem veilig op de wegen want daar wonen bijna geen mensen. Een klein dorpje zijn we doorgestapt waar een schooltje was en daar was het drukker want de kinderen werden tijdens mijn passage naar school gebracht. De laatste dagen zijn de wegen heel goed uitgekozen om een mooie indruk na te laten van de Camino en ook voor de stroom stappers goed vooruit te helpen. De provincie heeft hier in de loop der jaren mooi werk geleverd dat door veel mensen misschien nog niet opgemerkt is. Hier of daar rusten wat mensen en op de 3 dorpspleintjes zitten de herbergen vol rustende pelgrim. Juist in Paden aan te komen is het wat drukker maar dan spreek ik van de laatste 3 km. Nu zie je wel wat pelgrim fotos van alles en vooral niets nemen want veel kansen hebben we niet gehad om op het thuisfront te bewijzen deze weg te lopen. Ik ben snel aangekomen en kan ook onmiddellijk inschenken zodat ik nog voor ik ga eten mijn wasje kan doen en ophangen. Het is geen grote stad en de plaatsen waar ik een pelgrimsmenu kan bestellen liggen langs de wandelroute. Daar ik tot 13 u moet wachten om te bestellen kan ik de stappers zien langslopen die zich dan verspreiden over de talrijke eetgelegenheden in de stad. Een hele economie en ik vrees dat ik morgen de apotheose ga mee maken van deze gekte !!!
14/09/2022 : Pondevedra - Caldas del Reis :Met de trein waas je er al geweest
Het was een mooi albergue waar ik verleden nacht heb kunnen slapen en geen philharmonie aan mijn oren. Ik kan rustig genieten van een koffie en boek en zie veel mensen zich klaarmaken, goed voorzien tegen de regen, om de straat op te gaan. Als de dag aanbreekt ga ik ook op zoek naar de aanwijzingen die mij door de stad zullen loodsen. Als ik de brug oversteek en de stad verlaat is het moeilijk een gok te wagen of het gaat regenen of niet en in kolonne stappen we de smalle straten door. De bakkerin heeft haar winkel al open en ik kan er een blik in werpen. In België zou deze zaak onmiddellijk dicht moeten maar hier is het een deel van hun cultuur, en maar mooi dat de Europese regels niet altijd worden nageleefd. Mooi om de worm van kleurige rugzakken of kledij zich te zien verplaatsen naar Compostela. Ik kan nu gemakkelijk 20 personen tellen voor mij, achter mij heb ik geen idee. Snel komen we langs de spoorwegbedding en die zullen we van dichtbij of van wat verder volgen. Een mooie, vlakke verharde weg zonder verkeer. Al er links of rechts mensen stoppen om op iemand te wachten of even te rusten loop ik ze gemakkelijk voorbij. Groepjes zijn zo onderhevig aan het idee van elkeen om vooruit te gaan of stil te staan. Wat ook opvalt is het continu gepraat tussen koppels of mensen in groepen. Ik persoonlijk zou niet weten wat zeggen een ganse dag en dus kruip ik wat in mezelf. Van in het begin van deze etappe denk ik de eerste 100 m zijn droog nadien wordt dat 500 m, 1 km, enz. Elke stap is winst en als er een zonnestraal doorbreekt zou je bijna gaan springen van blijheid, maar het helpt weinig. Net als gisteren is het eindpunt, droog halen, de missie. Na een paar kilometers neem ik het besluit mijn regenjas uit te trekken want vandaag worden mijn kledij vochtig van het zweet dat niet kan evaporeren. Ik loop maar door want veel fotografisch kom ik niet tegen langs de spoorweg. Ik kan alleen maar zeggen dat Spanje en Portugal nette landen zonder sluikstorten, wat in andere landen wel het geval is. De pelgrimwegen worden ook goed onderhouden door de UXAN, voor de pelgrim maar ook voor hun want bij hulpacties kunnen ze gemakkelijk ter plaatse komen en dat is ook heel belangrijk met al die mensen onderweg. Veel valt er niet te vertellen want veel dorpen zien we ook niet. De natuur met de afvloeiende beken zijn heel mooi om door te lopen maar maken geen verhaal. Als ik dan toch door een dorp loop heb ik het geluk een vrouw met haar schapen voor mij te zien stappen. Het hoogtepunt van de dag!! De schapen volgen haar over de smalle straten naar de wei. Ik heb toch een paar foto's. Zo kom ik snel in mijn eindbestemming en 12 u heeft geslagen en dus wil zo snel mogelijk mijn schoenen uit. Ik loop nog langs een oude wasplaats die nu als een reusachtig thermaal bad wordt gebruikt door jongeren die zich laten verwennen door het warme water. Ik denk er aan dat deze namiddag ook te gaan doen als ik tijd vind. Ik kan maar rond 1u inchecken maar kan ondertussen genieten van het schouwspel van valiezenwissel. Voor veel mensen een goed inkomen en voor de hotels en transportbedrijven een hele logistiek. Als ik ben uitgeladen en mijn bedje is gespreid kan ik gaan eten in het plaatselijk restaurant waar het dagmenu heel prijselijk en goeds is. Van te gaan baden zal niet veel in huis komen want het is al snel 5u en ik moet nog boodschappen doen. Niets aan te doen want ook voor mij tel een dag 24 u waarvan ik er zoveel mogelijk moet benutten om te rusten en energie weer op peil te stellen.
13/09/2022 : Redondela - Ponteverda : Van regen gesproken, het is maanden geleden
Het was een wondermooie nacht met gratis concert van de snukband. Iedereen opgetogen en veel applaus voor de oudere artiest. Niets is minder waar, ik heb geslapen maar zou voor geen 1000 euro weten hoeveel, zelfs oordopjes hielpen weinig. Met veel draaien en keren is het dan toch 6u15 geworden als ik opstond. Er waren er al vertrokken maar dat heb ik niet gehoord. Veel gelezen heb ik ook niet maar wel rustig ontbeten. In de keuken was het rustig en het tromgeroffel van de regen op het metalen dak bleef uit. De weerkaarten gaven voor vandaag minder regen dan gisteren en dat is ook wel wat. Toch maak ik mij klaar voor regen en vertrek om 7u45, het is nog donker maar de hemel breekt en licht maakt duidelijk dat het wel zwaar bewolkt is. Ik begin te stappen en al snel moet ik mijn regenvest toeristen en mijn kap opzetten. Ik verlaat de stad via een helling en al snel kom ik componenten tegen die de vroege kilometers moeilijk verteren. De oefening van pet af, pet op, jas open en toe en kap op en af is er voor de hele etappe. Soms voor een korte bui, soms voor een serieuze drach. De eerste maal ga ik wat schuilen omdat het kan en wordt het vertrekken weer moeilijk maar als ik op de weg ben zonder beschutting neem ik het besluit door te stappen om zo snel mogelijk de eindstreep te halen. Ik schakel in de hoogst mogelijke versnelling voor mij en blijf gaan. Regen of niet. Ik loop tientallen pelgrim voorbij die schuilen of zich op hun ritme door de ellende voortbewegen. Ik krijg veel respect voor alle mensen die zonder oefening of kunde de weg zijn opgegaan allemaal positief deze wandeling te volbrengen. Bij mooi weer moet het een heel mooie etappe zijn geworden maar vandaag moet iedereen de weg goed in het oog houden om niet te strompelen, vallen of uit te glijden. Komt daar nog bij dat je de markering moet volgen om geen onnodige meters af te leggen. Voor mij is dit het minste probleem. Ik moet maar van het ene groepje naar het andere hoppen. Onderweg denk ik dikwijls na wat ik in mijn blog ga plaatsen qua fotos maar maak er mij vandaag weinig druk in, ik heb er nog wat in reserve. Maar al geluk meespeelt dan kan ik bij een droog moment toch een foto maken van een file op een mooie brug veroorzaakt door stappers. Het is echt fantatisch daar op dat moment te staan want als ik bijna de brug over ben gaan de sluizen weer open. Ik moet dan door een oude buurt weer omhoog en overal staan mensen te schuilen en het is daar dat ik de knop omdraai en ga. Het is dan nog wel een hele afstand en de weg wordt al eens rotsachtig maar de gewoonte helpt me. Ik moet ook over een oude weg lopen, die denk ik nog van de Romeinen moet zijn. Mooi om in de regen dan wat pelgrim te fotograferen. Cadeau voor al de mensen die de durf hebben in onwetendheid deze weg te lopen. Ik stap maar door met het verstand op nul. Heel spijtig van de regen want het laatste stuk was het kiezen tussen weg en bos en doordat ik niet kon analyseren heb ik bos gekozen. Mooi maar kronkelig een beek volgen. Zo bereik ik heel snel mijn eindbestemming maar moet nog op zoek naar het adres. Ik kan schuilen in het station en ontdek dat ik maar 2 min moet lopen om er te zijn. Ik ben wel vroeg maar met een beetje durf en hulp van een ander pelgrim kan ik droog staan tot 12 u, inchecktijd. Ik kleed mij snel om zodat mijn kledij kan drogen en ga dan op zoek naar het adres dat de gastheer mij geeft voor een pelgrimsmenu. Een klein zaakje waar de moeders nog aan het fornuis staan. Ik mag binnen en moet wachten tot 13u om te bestellen maar wijn kan ik al krijgen en dan kan ik gerust een paar telefoons plegen. Ik waan me even in Italië met een Spaanse touch maar ben heel blij, door de afgelegde etappe, eten en de hulp van mijne Vriend op deze expeditie. Als ik terug in het albergue ben kan ik gaan rusten want voor ik vertrok heb ik de moeite genomen mijn beetje te dekken. Zalig !! Als ik in de namiddag op ontdekking ga naar de stad moet ik vaststellen dat er niet zoveel te zien is maar wel te beleven voor de plaatselijke bevolking, shopping. Dan ben ik beter met rust..
12/09/2022 : Porrino - Redondela : Een regen dag die nog heel goed meevalt
De albergue was van een uitzonderlijke luxe, het waren stevige stapelbedden voorzien van gordijnen, verlichting en stekker en lakens en kopkussens. Heel propere sanitair en een zit- en kookruimte waar het gezellig toeven was. Ik heb er lekker geslapen maar desondanks is vanmorgen het record gesneuveld. Om 4u 15 zijn er mensen vertrokken in de nacht. Heel gezellig onderweg want de straten zijn voor u alleen maar je ziet er verder niets. Veel mensen op deze Camino zijn op weg met tijdstekort. Ik hoor dikwijls zeggen dat ze maar één week vakantie hadden en deze gebruikten voor een deel, liefst het laatste deel, te lopen. Misschien hadden die vroege vogels ook maar enkele dagen en lopen ze 60 km per dag. Wie zal het vertellen! Daarentegen kom ik ook mensen tegen die veel tijd hebben. In Rubiaes, enkele dagen geleden, was er een koppel die ook vroeg opstond maar dan om een yoga sessie te houden voor ze vertrokken. Die heeft wel 45 min geduurd voor ik vertrok en dan waren ze nog bezig. Ik neem deze morgen de tijd en ga eerst rustig ontbijten vooraleer mijn rustig te pakken en vertrek. Vandaag was de dag van de rugzak neerzetten en terug op te tillen, zeker 10 maal. De eerste keer als ik nog maar net de deur uit was en mij herinnerde dat ik mijn badge niet had ingeleverd, dan een paar 100m verder was het mijn hart dat liet weten dat de sticker moest geplakt worden, dan voor de regen en weer droog, dan voor mijn kamelbag dat niet functioneerde, dan weer voor de regen en voor wat brood en mijn banaan te nemen. Mijn armspieren beginnen de oefening onder controle te krijgen. Een geluk dat ik dat kan schrijven want van de weg 90% over straten valt niet veel te vertellen en als je dan nog het buig weer meetelt dan kon ik niet veel fotos maken op deze etappen. Geluk moet dan even helpen om toch iets leuk over deze regendag te vertellen. Onderweg hebben we wel een helling op te lopen maar deze is goed te doen daar er wat verkeer circuleert en we steeds op asfaltwegen kunnen lopen. Als we dan een eind door een dorpje gelopen hebben leidt de weg ons door een kleine straat die plots steil bergaf gaat. Het panorama dat we daar te zien kregen was verrassend en overweldigend. Diep in de verte kon ik nog een stipje herkennen dat een pelgrim was. Hier stelde ik mij de vraag waar zijn al die pelgrims. Die helling is knap steil en ik ben blij dat ik omlaag moet maar moet voorzichtig zijn niet uit te glijden of te vallen want ik nu snel als een lawine gaan voortbewegen en snel beneden zijn maar hoe? Ik ben blij als ik het steilste deel voorbij ben en zie dat er een café is. Daar de etappe toch al ver gelopen is stap ik in de richting van de rustplaats maar hoor wel wat geroezemoes uit de deur komen. De terras is leeg door de regen van vroeger op de dag maar de gelagzaal zit vol met Amerikanen. Zo noem ik ze en ik denk dat ik wel gelijk zal hebben. Een bus lading met kleine rugzakken die overal waar ze maar stoppen een stempel moeten hebben. Grappig om in het oog te houden hoe een kudde mensen elkaars gedrag kopiëren. Het is druk voor de bestellingen en stempels en ik neem zelfs niet de moeite mijn rugzak neer te zetten maar draai mij om en een wijnkelder schiet mij in het oog. Een man is zijn vaten aan het klaarzetten en ik loop binnen om een foto te nemen. Hij leid mij naar de vaten met de verse pulp dat ligt te gisten voor het geperst wordt. Ik neem een paar fotos en ga weer op pad de vallei in. Het is vandaag ook een haasje over spelen met andere pelgrim, komt door de rugzakken affaire, maar het komt soms goed uit niet ver van andere mensen te zijn. Zo nu ook, want onder een grote brug hebben ze een rustplaats voor de pelgrim georganiseerd met ook een granieten gehouwen beeld van San Tiago waar wij zijn hoofd kunnen overnemen. Het is een heel mooi beeld maar kan van mezelf geen foto nemen en dus wacht ik even op mijn volgers. We bieden onze diensten als fotograaf aan en zo sta ik er ook eens grappig op. Het kleur deze etappe toch een beetje. Ik kom om 10u45 al toe op mijn eindbestemming. De Axun zal nog gesloten zijn en dus ga ik op zoek naar de Albergue San Fransceco iets verder in de stad. Als ik aanbelt wordt ik vriendelijk onthaald door een zuster die mijn bevestigd dat ik kan slapen maar pas om 12u kan inchecken, ondertussen maar ik wel in de gemeenschappelijke ruimte zitten. Het si altijd een opluchting als bevestiging hebt van een slaapplaats en het maakt het compleet als je ook nog een koffie kan drinken en rusten. Ik zet wat later mijn rugzak naast mijn bed, maakt deze laatste op, en ga dan op zoek naar een plaats om te eten. Op Google heb ik niet veel adressen gevonden en dan vind ik een plaats waar ik een pelgrimsmenu kan bestellen, Spaans natuurlijk. Een heel groot verschil met Portugal en Italië maar we overleven het wel. Wat de maaltijd zo interessant maakt is het gedrag van de andere kudde pelgrim die het grootste deel van het cliënteel uitmaken, Spanjaarden zijn hier ver in de minderheid. Als het hoofd van de kudde gaat afrekenen en zijn stempel halen, wordt het aan de kassa drummen en loop de zaak leeg. Deze zaken teren op de pelgrim en wij hebben ze nodig want veel keus is er niet terwijl het toch een iets grotere stad is. Tijd voor rust, was, plas en douche en dan kan ik de stad gaan verkennen, in siestamodus, en boodschappen doen. Veel valt er niet te zien in de stad buiten een metalen brug die de stad overbrugt maar met welk doel !! Wat weer opvalt is het aantal pelgrims dat rondzwerft op zoek naar slaapplaats, eten of de weg verderzetten. Als ik even sta te kijken merk ik dat een klas kinderen ook op pad zijn voor de Camino. Het is hier in deze streek een deel van de opleiding in het secundair onderwijs, goed voor hun CV later. Gelukkig slapen die georganiseerd en laten ze bedden vrij voor andere. Nu besef ik pas hoe groot dit toerisme is en dat gans de provincie er baat bij heeft. Niets voor mij dat grootse maar ik ben wel blij dat ik het beleef en er ook zal kunnen over vertellen. Terwijl ik dit nu schrijf is de drukte die ik buiten voelde bij het winkelen omgeslagen in hevige regen. Blij dat ik kan schrijven maar weet dat ik het doorstuurt naar het noorden. Kijk deze avond maar naar de weerkaarten. Ik ben uitgenodigd om deze avond om 20u naar de mis te gaan hier in de kerk rechtover wat ik zeker zal doen want morgen vertrek ik pas om 8u mijn slaapplaatsen voor morgen en overmorgen zijn al gereserveerd. Ik denk dat het belangrijk is te reserveren want er is veel volk onderweg.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
