7/09/2019 Anagni- Veroli - Op en neer van stad naar stad.
Ik was gisteren een paar zaken vergeten te controleren, zijnde 1) hoe goed beveiligd is een museum, 2) kan je zomaar weglopen, 3) is die poort straatkant open als ik om 6 u wil vertrekken. Dat laatste vreesde ik want de poort beveiligde niet alleen het museum maar ook de zusters en de kleuterschool. Pas op ging ik toch maar kijken maar verder dan de voordeur van het museum geraakte ik niet. Een zwaar slot, grendels en elekrisch slot beveiligde elke toegang maar ook uitgang. Ik kon niet anders dan hopen dat het niet te lang zou duren voor de zuster mijn kwam bevrijden. Ik heb dan mijn rugzaak klaar gezet, mij klaargemaakt en beginnen ontbijten tot ik een ingeving kreeg dat ik beter nogmaals zou gaan kijken of ik al buiten kon. Terwijl ik daar stond hoorde ik de bevrijdende voetstappen naderen en kon ik dank zeggen aan de zuster om mij vrij te laten. Ik was wel 20 min kwijt maar dat viel nog mee. Snel de stad verlaten en juist vertrokken werd ik naar een kleinere weg geloosd waar het veel rustiger wandelen was. Het vervolg was fantastisch tot de eerste stad Colleferro. De naam verteld veel en het was dus klimmen naar de poort van de stad. Tijd voor het italiaans moment en rust. De stad heb ik niet bezocht want onmiddellijk moest ik wegdraaien naar een gehucht. De weg kronkelde door een soort vallei en buiten de vele honden en het landschap valt er niet veel te vertellen. Op zo'n 10 km van mijn dagdoel stop ik even aan een kerk om mijn fruit op te eten en krachten op te slaan voor de klim naar Veroli. Ik kan ondertussen genieten van een paar vrouwen die de kerk aan het opsmukken zijn voor een trouw . De weg gaat nog in dalende lijn zodat de klim groot genoeg zou zijn. Gisteren was een muur van stenen maar vandaag was het een hoge groene heuvel. Wanneer mijn visjes aanduiden de weg te verlaten, begint het echte werk. Op een klein muilezelpad kruip ik naar boven tussen olijfbomen en enkele woningen.Het is steil maar doenbaar als ik af en toe rust. Plots zie ik een nevel water opspuiten uit een kapotte leiding en voor één keer ben ik blij nat gespoten te worden. Het verfrist geweldig. Nog voor een kapel is er een bron en ook daar maak ik me nat. De poort van de stad is nabij en het leven herneemt. Door de steegjes is het het nog klimmen tot de Duomo, eindpunt van vandaag als de pastoor mij wilt ontvangen. Maar nee, geen mogelijkheid om mij te helpen en dus moet ik op zoek naar een andere oplossing. Ik heb nog een paar nummers maar geen van alle geef thuis. Als ik gepak sta om verder te trekken ontvang ik een telefoontje met een oplossing. En het is nog niet zover van waar ik ben, in een opgeknapt Monastero dat ook dienst doet als feestruimte, overnachtingen en museum van kunstenaars uit de omgeving. Dit maal minder beveiligd en kan ik morgen tijdig weg. Het is een streek dat weinig gekend is als toeritisch doel maar de steden zijn authentiek en mooi om te bezoeken. Iedere avond valt er wel iets te beleven voor de mensen. Gisteren in Anagni was het een middeleeuws feest, vandaag Prosecco proeverij !
6/9/2019 Artena -Anagri verder weg van de hoofdstad
Het was deze morgen bang wakker en opstaan want ik ben vandaag aan mijn 3 stapdag toe en de vrees zat er goed in dat de spieren het zouden laten afweten maar niets van dat. Huppelend kon ik het klaargemaakt italiaans expressokan op het vuur zetten voor een vers kopje koffie. Tijdens het klaarmaken van de expresso warmde ik ook nog een groot glas water om zo een meer normale koffie te bekomen na het mengen van beide. Lekker bij mijn boterham, iets wat de Italianen niet kennen, zij springen snel binnen in een bar voor koffie met brioche. Zodoende was ik tijdig klaar om tegen 6 u te stappen. Ik dacht de weg te kennen maar blijkbaar was ik toch verkeerd en moest ik een stuk langs de grote weg lopen. Dit had als supplementaire actie tot gevolg dat ik nog sneller opgewarmd was en ging zweten bij de arm bewegingen die ik maak om de automobilisten duidelijk te maken dat ik hun tegemoet loop, en met succes. Zo loop ik tot de eerst volgende stad Colleferro waar ik een beetje italiaans ga doen en ook nogeens ga ontbijten en ondertussen rusten. Als ik verder stap is het heel wat rustiger en wandel ik het landschap in met draaien en keren en de heuvels volgen in hun hoogten en laagten. Maar wel zalig. Wat verder moet ik 2 spoorweg bruggen over, eentje voor hun TGV en een andere waar het station van Anagri gelgen is. Als ik verder wandel zie ik een richtingaanwijzer met de stad gelegen op 8 km. En wat voor km !! Ik moet nog langs een oprittencomplex van de autosnelweg met bijhorende industrie en warenhuizen, maar snel wordt ik een zijweg opgestuurd dat veel rustiger is. In de verte zie ik de stad al liggen en het lijkt of ik aan muurklimmen moet gaan doen met een rugzak op de schouders. Het is steil en regelmatig moet ik rusten maar eens boven wordt ik beloond voor mijn moeite, want Anagri is een mooie stad dat leeft maar met heel veel minder toeristen dan de steden in het noorden. Ik moet tot de top klimmen om te kunnen inchekken bij de Zusters Cisterienzen die in het Palazzo Bonifacius leven, waar ook nog een museum en kleuterschool gelegen is.Ik ben dus deze avond een stukje geschiedenis! Het is een mooie stad om te verkennen met aardige mensen. Ik loop hier nog een tijdje de straten en steebjes in en uit en kan dan weer plannen voor morgen. Dan wordt het Veroli en volgens de gegevens ligt de stad nog hoger, ik zal dus zeker een mooi uitzicht hebben als het weer even goed blijft als de vorige dagen zijnde 25° met een sluier wolken en een briesje. Ideaal.
Vandaag was al helemaal anders. Al vroeg wakker en om 6 u al op stap. Het was nog een 1/2 uur donker maar toch al zalig weer. Normaal gezien staan er vandaag 26 km op het programma en het wordt een test om te zien of de weg goed gebaliseerd is. Zullen de visjes op de afspraak zijn en hoe goed kan ik ze vinden? Dus op pad en na een 3 kwartier moet ik de weg verlaten en een bosweg op. Nu ben ik een en al oog voor de markeringen. Ik vind ze tamelijk gemakkelijk en zodoende is het alleen maar volgen tot een volgende bewoond gebied. Ik kom weinig mensen tegen juist enkele montainbikers maar ze rijden veilig en dus is het een zalige wandeling. Enkele malen stuurt het visje mij naar een grote weg maar slechts voor enkele km. De kaarten die ik mee heb komen goed overeen met de aangewezen weg en dus moet ik alleen maar stappen, heuvel op en 4af. Rond de middag begin ik uit te kijken naar Artena maar geen stad in zicht. Ik loop langs het kerkhof dat hoog boven de weg uittorend en dan plots verschijnt de stad. De moed zakt mij in de schoenen want de stad is op een rots gebouwd. Zo'n steden had ik onderweg al van ver gezien zoals Rocca di Pappa maar ik had niet gedacht in zo een stad te verblijven. Ik op zoek naar eten maar alles was doods in de stad. Dan maar mijn gespaard broodje opeten en op internet zoeken naar het adres van de Paters Franscicanen waar ik zou kunnen overnachten. Oef, ik moet de berg/stad niet op maar terug naar het kerkhof waar een klooster bijhoort. Een druk op de bel en ik wordt hartelijk ontvangen. Op mijn adressenlijst stond dat ik kon overnachten met matje op de grond maar nu, 2 j later, hebben ze al een kamer voor 2 pelgrims ingericht en kan ik mijn intrek nemen. ZALIG !! Nu heb internet en kan ik dus mijn boodschappen posten. Voor de foto's is het weer wat zoeken maar we werken eraan. Ik kan hier deze avond mee aanschuiven en dan rusten want morgen moet ik verder.
Het was gisterenavond nog gezellig, eerst de voetwassing en nadien het eten met 6 pelgrims en 3 vrijwilligers. Een van die vrijwilligers Guiseppe kon het gesprek aardig naar zijn hand zetten en iedereen die Italiaans verstond moest gieren van het lachen. Ik had lang nagedacht over mijn eerste stappen vandaag en na lang treuzelen nadien wel de juiste beslissing genomen. Het ontbijt zou om 8 u doorgaan en daar ik toch op tijd zou wakker zijn heb ik dan maar besloten eerst naar St Pieter te stappen (2,5 km) om aanwezig te zijn wanneer de basiliek zou open gaan. Nog een idee van Willem die het vorig jaar had gedaan. Hoop en al 50 mensen stonden te wachten en om 7 u klokslag gingen de poort te open. Iedereen lopen want iedereen had een doel. Ik heb kunnen genieten van een lege basiliek en een ongelofelijke ervaring. Slechts 5 min later kwamen verschillenden priesters met misdienaars tevoorschijn om hun mis aan 1 van de vele altaars te vieren. De ene alleen, een bisschop met 4 kerkgangers en nog een andere met wel 20 zusters. Innemend ! Na deze mooie ervaring snel terug naar mijn overnachtingsplaats om samen te ontbijten en snel te vertrekken. Ik had geen reuze honger daar ik voor de basiliek gestopt was om van een cappuccino met brioche te genieten. Ik kon snel vertrekken en daar het klooster op mijn eerste etappe lag moest ik niet ver zoeken om het juiste pad te hebben. De wegwijzertekens ,het visje, was nog niet zichtbaar langs de weg maar met mijn kaartje vond ik gemakkelijk de weg. Via een berg oude stenen Circus Maximus en de Thermen van Caracalla ( overblijfselen van de Romeinen) was ik onmiddellijk op de Via Appia Antica' . Het eerste deel was verschrikkelijk druk qua verkeer en dan weten dat de brommertjes laveren tussen de autos was ik blij dat ik aan de Catacomben van St Sebastiaan was waar het verkeer stil viel. Even verder was ik alleen op de weg die gaande weg vervaagde van het oude weg met grote stenen naar grint op het einde. Rond de middag een plaats gezocht om te eten want ik zou het niet redden tot Marino en dan zou het siësta zijn en alles toe. De laatste eind weg was steil naar de stadskern toe en dan rust ! De eerste dagen zijn het zwaarst om weer in het ritme te komen. Net als ik dacht te gaan aanbellen bij de pastoor om voor een slaapplaats te vragen zag ik een begrafenisstoet aankomen. Dus wachten. Nadien werd ik snel geholpen en kon ik mij installeren. Snel wat boodschappen doen en het obligaat ijsje eten en de dag zat erop. Wel een mooie wandeling en mooi was het om de dag af te sluiten met in de verte de lichtjes van Rome zichtbaar.
Dag allemaal, blijkbaar had ik aan mijn avontuur van verleden jaar goede ervaringen overgehouden en wil ik daar een vervolg aan breien. Verleden jaar gestapt tot Rome en in 2 uur terug gevlogen, vandaag 2 uur gevlogen en ben weer op mijn eindpunt 2018 /beginpunt 2019. Alle mooie momenten komen terug. Vandaag al heel wat mooie momenten beleefd zoals een mooi vliegtuig spotten, op de tarmak lopen en van dichtbij vliegtuigen zien vertrekken en fotograferen. Wie had gedacht dat we anno 2019 nog op de tarmak zouden moeten lopen in Zaventem !! Wel tof. Na wat vliegen en hectisch landen kon ik mijn eerste cappuccino bestellen en dat die gesmaakt heeft hoef ik niet te vertellen. Met de trein naar Rome Termini om van daaruit een overnachtingsplaats te zoeken. Ik had 3 adressen en was blij bij het eerste adres te kunnen inchecken. Ik kan bij de Suore Franciscanen overnachten al zijn het wel vrijwilligers die het uitbaten. Ik verblijf hier in een oase van rust in de grote stad. Mijn tweede vraag aan één van de vrijwilligers was waar ik een gelato kon kopen en zo heb ik vandaag de basis gelegd voor mijn tocht. De zon schijnt boven Rome met zo een 30° en laat ons hopen dat ik een rustige reis kan beleven. Ik leg mijn lot in de handen van de voorzienigheid net zoals het klooster hier heet Spedale della Divina Providenze. Toch het lot ? Om 7u30 is er hier een voetenwassing en nadien is het Cena ( avondeten) samen met ander pelgrims. Morgen ga ik eerst naar Sint Pieter tegen 7 u en om 8 u is het hier ontbijt. En dan zijn we weg.
4/8/18 : Terug naar huis met een lege rugzak maar volle koffer.
4 augustus 2018 : Rome -Rome
Evaluatie van mijn weg naar Rome.
Onderweg heb ik veel tijd gehad om na te denken over de voorbije jaren, binnenkort 60 !! Één constante heb ik kunnen detecteren en dat is dat mijn leven een kopie is van mijn voetreis naar Rome. Nu al kan ik schrijven dat ik met het resultaat verschrikkelijk gelukkig ben.
Mijn pelgrimreis is in feite ontsproten uit een dom' idee eens naar Compostela te gaan zoveel jaar geleden maar na alle info dat ik vergaard had was dat niet wat ik zocht. Het lot bracht Kathleen en mij verleden jaar in Toscane waar ik de richtingaanwijzers zag van de Via Francigena en de nieuwsgierigheid deed de rest. Een keuze was gemaakt en dan moest ik het idee nog inpakken en verkopen aan de familie. Al bij al viel de verkoop goed mee en er waren veel positieve kanten te bespeuren toen, en later nog meer door omstandigheden. Het was dan alleen nog allerlei praktische info inwinnen, plannen, regelen en tenslotte mijn rugzak klaarzetten voor het vertrek. Dit alles nam tijd in beslag maar 14 mei was er snel en dan was het gaan. Totaal in het ongewisse hoe ver ik zou geraken en wat mij zou overkomen. Gelukkig maar want anders zou ik er misschien niet aan begonnen zijn. Ik was gerust omdat ik de weg toch al wat uitgestippeld had en wat geoefend had in het stappen zodat ik de eerste dagen alvast zou overleven. Het weer was van in het begin mijn bondgenoot en dat was een positief ruggesteuntje, bijna gedurende mijn hele reis . Ik had ook veel geluk met het vinden van slaapplaatsen en eten en snel zat ik in een routine die ik in feite tot het einde heb toegepast. Het alleen lopen tijdens 95 % van mijn reis heeft mij nooit gestoord en was zalig. Gewoon kunnen doen en laten wat ik wou en nergens rekening moeten mee houden. Ook de avonden dat ik alleen was hebben mij geen heimwee bezorgd. Het dagelijks telefoontje naar huis was voldoende comfort voor mij. Niets moeten maar alles mogen. Ik heb ook heel veel geleerd onderweg. Vooral van niet te ver vooruit te plannen maar mee te gaan met de golf. De ontdekkingen elke minuut gaf de meeste glans aan mijn reis. Altijd iets nieuw zien, beleven of opsnuiven en genieten van deze wonderlijke bol waarop wij lopen en leven. Het is de ideale manier om een land op een andere wijze te ontdekken en plaatsen te zien waar je anders nooit zou komen, mensen te ontmoeten of iets lekkers voorgeschoteld te krijgen maar vooral de menselijke warmte en hulp heb ik het meest geapprecieerd. Dit kan ik nooit vergeten. Nu weet ik zeker dat ik in een toeristisch centrum weinig honger zal hebben maar wel mijn smaak zal terug vinden tussen de gewone mensen.
De vergelijking met mijn leven tot nu toe is dat ik ook moeten beginnen zijn aan die weg maar dan zonder keuze, zoals iedereen. Als kind hebben mijn ouders soms moeilijke keuzes moeten maken maar altijd met het doel dat we beter zouden worden. Eens ik zelfstandig beslissingen kon/mocht nemen was dat meestal in de onwetendheid. Ik heb altijd onbewust, zonder nadenken beslissingen genomen in studie, leven en werk en ook dat heeft tot nu toe gewerkt. Ik heb meestal weinig mensen gehad die mij geholpen hebben bij keuzes maar mijn buikgevoel heeft mij zeer dikwijls geholpen. Stap voor stap, van klein af aan ben ik mijn weg gegaan en kan nu zeer gelukkig zijn met het resultaat. Ook gewoon mezelf zijn heeft mij altijd een zalig gevoel bezorgd en meestal kunnen doen en laten wat ik wil is nog steeds een verschrikkelijk cadeau des levens. Mijn rugzak heeft ook veel negatieve elementen van het leven als inhoud maar de weegschaal met mijn koffer mooie herinneringen haalt het zeker.
Mijn leven alsook mijn reis naar Rome had ik niet kunnen doen zonder de steun van vrouw en kinderen maar zeker één Onzichtig iets. Ik heb Het nooit gezien maar dikwijls het meelopen ervaren, meermaals heb ik het gezocht in mijn schaduw. Hoe we het noemen heeft geen belang maar weten dat het er is geeft een warm gevoel. Ik ben mij ook zeer goed bewust dat ik in de loterij van het leven een mooi lotje heb getrokken. Terugkeren naar het essentiële zoals ik heb moeten doen tijdens deze reis was zeker een bron van vrede in mij. Vanaf vandaag kan ik uit mijn koffer mooie herinneringen nog meer putten en als je mij ooit zie lachen in mijn ééntje dan heb ik er juist één herinnering boven gehaald en genoten. Ik kan hierbij alleen maar DANK U zeggen. Dat was het doel van mijn reis en onderweg heb ik het heel veel gezegd en waar het kon geroepen. DANK U !!!!!!
Enekel cijfers misschien. Ik ben 83 dagen onderweg geweest maar daar zitten wel 3 snipperdagen bij. Ik heb 1.958 km afgelegd en ben in 4 landen geweest. Heb op gans mijn looptijd 7u30 regen gehad. s'Nachts weet ik het niet!! Heb 1 paar schoenen versleten als ook 1 set kledij. Ben misschien 8 kg afgevallen.
Vandaag is de grote dag !! Rome bereiken. Iedereen die in hetzelfde ostello verblijft vertrek ongeveer gelijk. De wijk waar we zijn is deze morgen zonder water en dus zich wassen, koffie drinken of gewoon flessen vullen zijn niet aan de dagorde. Het is geen mooie weg wat ook begrijpelik is voor een voorstad maar de via Cassia is gevaarlijk. Gelukkig is het zaterdagmorgen en nog weinig verkeer, geen scooters bijna, want anders zou de trein nemen voor een paar haltes zeker aangewezen zijn. Dus niet veel te vertellen en snel vooruitgaan dat we van die weg af zijn. Die is druk tot de ring rond Rome die wij kruisen en de bewoning drukker wordt. We weten dat onze weg leidt door één van de heuvels rond Rome de Monte Mario en dat geeft mij hoop om op een groene weg de Stad in te lopen. Mooi is het eerste beeld dat wij zien van de stad maar de omgeving, een park met veel banken is al jaren aan het verloederen. Eindelijk de stad. We doorkruisen de stad en gaan nog een koffie drinken want we hebben met andere pelgrims afgesproken om 10u30 voor de obeliskzo. komen we niet alleen aan op dit grote plein. Wij, Willem en ik, zijn er wat vroeger en kunnen al onze getuigschrift, Testimonium, gaan afhalen bij de administratie op vertoon van onze Credenziale. We blijven nog even op het plein dat volloopt met toeristen en gaan dan iets drinken en eten tesamen. We nemen afscheid en ieder gaat zijn eigen weg, wel spreken we af dat wie er morgen nog is om 12 u voor de obelisk kan komen. Iedereen is tevreden en moe en wilt nu graag zijn schoenen uitdoen!
De reis zit erop, nu is het genieten van al onze herinneringen en dat zijn er heel veel. Ik maak nog een eindevaluatie op en stuur die in een volgende blog.
Ik denk dat iedereen tesamen vertrekt want onderweg kom ik verschillende pelgrims tegen. We zullen allen hetzelfde idee hebben, voor de grote warmte aangekomen te zijn. Na een deftig bergopje volgen we de weg naar een bedevaartsoord langs een kruisweg. Eenmaal daar voorbij gaan we beschermd natuurgebied in met mooie wegen. Dit loopt zo tot aan het enige stadje dat we onderweg tegenkomen. Het stadje is pittoresk maar niet groot. Aan de andere kant van de stad komen we terug in beschermd natuurgebied en dat tot ongeveer 4 km van onze slaapplaats. Dus weinig te zien en het landschap is tamelijk vlak. Mooi en rustig om te wandelen maar dan is het ook gedaan want La Storta, einddoel voor vandaag, is ook een buitenwijk van Rome (deel van). Wat wij zien van La Storta is alleen de via Cassia, die wij al zolang volgen, en die naar de hoofdstad leidt met zijn winkels, bedrijfje en vooral veel verkeer dat de stad in of uit wilt. Daar het in de namiddag onweerachtig wordt blijf ik rustig op de kamer en s'avonds ga ik voor de gezelligheid iets drinken met Willem.
Het was nog donker om mijn weg te zoeken deze morgen. Gelukkig was het oude amfitheater goed verlicht en reden de voertuigen langs de straat wat langzamer zodat iik veilig van de hoofdweg af kon. In tegenstelling met gisteren met bossen en schaduw was het vandaag tussen de akkers, weiden en hazelnotenaanplantingen lopen zonder bescherming. Wel merk je dat je dichter bij Rome komt want onderweg lopen we langs 2 golfterreinen wat ik langs de vorige steden weinig gezien heb. Ik moet langs 1 stadje en 1 toeritische attractie zijnde de cacscade van Monte GELATO. Zo een mens doen verlangen en in de ruime omgeving geen bol ijs te verkrijgen. Ik hoor de eerste krekels beginnen kressen( voor mij het signaal dat het 30° is en dan wordt het tijd om aan te komen. Een paar kms later duikt de stad op maar het is nog een stevige kuitenbijter om er te geraken. Ik kom om 10u 30 toe maar geen pastoor te bekennen om de ostello te openen. Pas een half uur later kunnen we schuilen voor de hitte en ons verfrissen. Ik heb ook nog een detail van het verkeersbord van enkele dagen gelegen bijgevoegd met het plan tot Rome. Nu het minder dan 50 km lopen is langs de VIA tot Rome horen we meer vliegtuigen die aan het dalen zijn naar het vliegveld. Het geluid van de stad klinkt steeds harder en wij horen dat graag.
Ik had alles keurig geregeld om te kunnen vertrekken om 5 u, het ontbijt zou klaarstaan, spijtig genoeg was de deur op slot en kon ik niet binnen, een gevloek maar dan maar zo vertrekken met de rest van een rozijnenbroodje achter de kiezen. Ik doorstappen naar de poort en die is gesloten. Wat zoeken naar een drukknop, de sleutel proberen maar de poort blijft gesloten. Dan rest er maar 1 oplossing en dat is de zusters wakker bellen. Om 5u15 is de poort open en heb ik toch nog een koffie kunnnen drinken.ik heb niet nagekeken waar de waterpunten zijn en ook niet langs waar de weg loopt. Een grote verrassing want het grootste deel gaat door een mooi bos of een natuurgebied met omgevallen bomen en wikdgroei maar mooie, rustig en veilig. Het overige deel van de weg leidt mij door hectare van hazelnoten aanplantingen voor de Nutella en Nocciolaijs. Tussen de planten staan nog resten van 2 grafmonumenten uit vervlogen tijden maar die de basis waren voor de grafkunsten van vandaag. Onderweg hebben we maar 1 stadje aan te doen waar er toch wat kraantjes staan. Veel rusten doe ik vandaag niet want het wordt weer warm. Een groot geluk dat de weg door bossen ging want voor we het weten zijn we in Sutri en zit er de tocht voor vandaag op. Hier in Sutri konden we alleen maar één van de B&Bs huren omdat geen andere keuze was. Ik was wel benieuwd wat er zo bijzonder was aan het voor mijn onbekende Sutri. Ook dat is een verrassing want het is een levendig proper stadje met veel mooie gebouwen. Ik vind het een mooi stadje maar te warm om te bezoeken. We hebben hier een keukentje en kok Willem verzorgd onze maaltijden vandaag. Lekker eten is vandaag ook aan de horden. Verder schuil ik toch het meest voor de hitte. Het zal morgen niet anders zijn denk ik.
Vroeg opgestaan en ontbeten zodat ik nog in het donker weg was. Ik moest even terug lopen naar de stad om op de VIA te geraken en ook hier slaapt de stad. Het is een mooie stad en het ontdekken waard, misschien kom ik nog wel eens terug. Ik moet zo ook langs de ijsboer waar ze zó n lekker ijs verkopen,gisteren waren ze er met 3 vrouwen aan het scheppen. Ik ben vlug buiten de stad en de eerste km ga ik door een gang van grond, tamelijk recht tot 10 m hoog en bovenop groeien bomen. De gang is maar 4 m breed en indrukwekkend, de wortels van de bomen zijn soms zichtbaar. Nadien is de trip niet zo interressant want hij loopt deels langs de autosnelweg naar Rome en verder wordt het gewoon een verbindingsweg naar Vetralla toe. Het spel vandaag is een fontein te zoeken en het duurt 16 km vooraleer ik een druppel water kan bijtanken. Ik stop aan de eerste bar in de stad en terwijl ik aan het bestellen ben, komt Willem binnen en samen rusten wij bij een kop koffie. Het is markt op straat en we kopen wat fruit en paninni prochatta voor de dag door te komen want we moeten nog 2 km verder om te overnachten bij de zusters. Het was vandaag maar 19 km stappen en ik ben blij om 11 u mijn kleren verwisselt te hebben want in de namiddag is het verschrikkelijk warm, in de zon niet uit te houden. Het is zalig rusten in de kamer waar er toch wat luchtbeweging is. Hier had ik geboekt met avondeten omdat we zelf niet konden koken en teruglopen zag ik niet zitten in de warmte. Lekker chillen !!
Vandaag ben ik wat later vertrokken omdat er een ontbijt voorzien was en de trip kort is. Gisterenavond samen met de mensen gegeten en gebabbeld over reizen en Italië. Mevrouw was zo oud als ik en van geboorte uit Napels. We konden dus praten over de Cappella di Sanseverio en ander moois uit Italië. Hier ook heb ik hun moeten wijzen op de schoonheid van hun kerkhoven. De weg is niet veel soeps vandaag, ik volg nog een deel de oude romeinse weg die verdwijnt als we aan de spoorwegbedding komen. Dikwijls heb ik eens een hindernis dat ik niet onmiddellijk kan oplossen op mijn w e g zoals een gesloten poort en dan moeten we even terugkeren om toch verder te kunnen.Onderweg kom ik nog op een plaats waar de stad die ik gisteren aandeed mooi in het landschap opduikt. Ik denk ondertussen dat de reis in omgekeerde zin wel wat mooier moet zijn daar het mij al dikwijls opgevallen is dat als ik achterom kijk de steden steeds in alle glorie stralen. Er is maar 1 rustplaats op de weg en dat is aan warmwaterbaden. Wij als pelgrims kunnen er in tegen donativo ( je betaald wat je kan) om er even te rusten, baden of iets te drinken uit automaten. Ik stop even om een paar fotos te schieten en te drinken en vervolg mijn weg want de temperatuur stijgt gestadig en vandaag gaan we boven de 35° en daar wil ik niet in lopen. Dus de volgende dagen wordt het terug vroeg opstaan om de grootste hitte voor te zijn. Bij het binnenlopen van de stad komt de VIA langs het kerkhof en dan moet ik toch even binnen om te kijken. Ik kom Willem tegen en samen ¼oeken we het klooster van de Capucijnen waar we overnachten. Ik heb het nu wel getroffen want Willem is een hobbykok en wilt graag koken voor ons beiden. Ik geniet al van wat hij deze avond gaat klaarmaken.
Het was gisterenavond feest in de oude stad, waar ik sliep. Zo weinig volk je er overdag ziet zoveel temeer er komen s'avonds. Een restaurant iets verder dan mijn slaapplaats had bijna de hele straat vol tafels en stoelen gezet en dan nog stonden mensen te wachten in een rij voor een tafel. Mijn kamergenoot, de 74 j fransman, lag al te slapen om 20u30 en dat kwam goed uit want zo kon ik rustig al mijn voorbereidingen treffen voor vandaag. Ik moest nog een kous stoppen en zo kon ik ook gaan slapen. Om 4 u deze morgen was de fransman zich aan het klaarmaken en om 5 u is hij vertrokken. Een kranig heertje. Hij ging de VIA niet volgen maar langs de Cassia lopen. Hij is dat blijkbaar gewoon want hij had al eens een deel over de Grote St Bernard gedaan met een karretje dat hij zelf gemaakt had en voortrok. Natuurlijk gaat zoiets niet via bos- en bergpaden en zodoende had hij gewoon de weg gevolgd. Ik heb een deel de weg gevolgd om toch naar de VIA terug te keren zodat ik wat rust en zekerheid had. Het is een mooie wandeling door bossen en akkers en doordat het terrein glooiend was had ik dikwijls mooie landschappen. Een korte rit vandaag en voor mij goed om uit te bollen tot is Rome. Voor vele wandelaars te kort en die rijgen 2 etappes aan elkaar. Ik ga nu gewoon proberen te genieten nu de druk eraf is. Een paar dagen geleden merkte ik bij mezelf op dat de toerist wakker werd in mij en dat vind ik verschrikkelijk leuk. Door straten, velden of bossen slenteren en fotos maken van alles en niets. Eindelijk zou ik zo zeggen. Zo kan ik een foto maken van de 100 km tot Rome, spijtig genoeg is dat voor de autos want als ik de optelling maak van de nog af te leggen etappes dan is mijn totaal 120,3 km. Misschien toch de wagen nemen? Het stadje waar deze etappe stopt Montefiascone is vandaag, zondag, een dode stad maar wel ingenomen door montainbikers en lopers die er nu een rijk hebben. Ik moet tot gans boven lopen en deze keer heb ik geen spijt van want boven op de kop is er een tuin met delen van een oude burcht maar vooral een zicht van 360° rondom. Eindeloos en mooi. Van hieruit is Italië heel mooi. Ik blijf hier een tijdje en dan vervolg ik mijn weg, deel van de volgende etappe, verder naar mijn overnachtingsplaats. Een steile afdaling om op een oude romeinse weg te komen. Het resterend deel is 2000 j oud en wordt nog gebruikt !!! Aan een splitsing staan 2 fietsers die mij aanspreken en na een paar woorden zeggen uit Gent te komen. De 30 juni vertrokken en hopen overmorgen in Rome te zijn. Ook hun reis was zwaar, soms gevaarlijk maar voor hun een hele ontdekking want het is de eerste keer dat ze in Italië reizen. Een korte adempauze en dan vervolgen we elk onze weg. Ik overnacht vandaag bij mensen waar ik veel lof over gehoord heb, slaapplaats voor 20 man maar ik ben alleaen, dus rust.
Gisterenavond was het moeilijk te gaan slapen. Ik had mij met moeite neergelegd of ik hoorde op de gang iemand spreken over de maansverduistering en ik natuurlijk gaan kijken. We konden de verduidestering goed volgen en na 10 min ben ik terug gaan slapen tot ik zowat 1u30 later weer naar de gang ging onder gegoeil om nog eens te gaan kijken. Merkwaardig hoe we dat goed konden volgen. Terug gaan slapen en wakker geroepen door een druppende kraan zodat ik de volgende fase, het vertrekken van onze bol voor de maan kon zien. Ik heb ervan genoten maar het kruipt wel inde de kleren. Als ik opstond was er al een groot deel van de pelgrims wakker en zich aan het klaarmaken voor een kortere tocht. Niets speciaal buiten het feit dat we naar het Bolsena meer liepen, niet dat ik ze veel gezien heb maar de aankomstplaats ligt wel aan het meer. Een gewone wandeling zonder veel landschappen maar gemakkelijk lopen. Ik zou hier al moeten ophouden met vertellen zou ik niet in de kleine stad gewandeld hebben. In een steegje zag ik een oldtimer staan, een trouwkleed, enz. Ik had ergens gelezen dat er deze avond in de burcht feest zou zijn en vermoedde dat het iets met dat te maken had omdat de vrouw die zou trouwen in haar onderkledij gewoon op straat kwam. Niets was minder waar want een paar uur later zag ik ze uitstappen voor de kerk om te trouwen. Hier maken ze zich gewoon klaar op straat !! Mooi toch. Zo is mijn gewone wandeling toch een iets speciaal geworden. Ik heb ook kennis kunnen maken gisterenavond met een fransman van tegen de Belgische grens die ook zijn laatste deel stapt naar Rome. Hij heeft jet wel in 3 periodes afgelegd maar een mooie mensen om te leren kennen. Meneer is 74 j en slaapt nog dikwijls in zijn tent die hij meesjouwd. Hem horen spreken doet mijn kwalen vergeten.
Zoals gisteren al beschreven was in het Ostello alles pikfijn geregeld. Bepaalde punten had ik niet goed verstaan maar zijnzouden mij er wel op attenderen op het juiste moment. Ik was aan het bellen met Kathleen als ze mij van het plein kwamen vissen voor het voetwassen ritueel om 19u15. Heel mooi maar zoiets zou passen in het begin van de tocht omdat ze de Heer vragen mij te helpen op mijn tocht naar Rome. Ongelooflijk die inzet van die mensen en de hulp dat ze bieden. Het avondmaal was meer dan OK en nadien was fuif op het plein tot 24 u. Ik ben op 21 u gaan slapen en heb de sfeer als achtergrond gehad. Wel was het wachten tot 6 u deze morgen om te ontbijten maar bijna iedereen was startens klaar voor de etaape van vandaag. Het weer blijft meevallen en zo kon ik in een zachte warmte stappen. Vandaag heb ik eerst 2 uur gedaald met een immens decor rond mij, weinig huizen en alleen de stenen onder mijn voeten die ik in het oog moest hoden om niet uit te glijden. Ik had niet veel verwacht volgens het logboek maar na het afdalen zou ik de SS2 bereiken die ze ook CASSIA noemen, ik denk een oude heirbaan van de romeinen. Ook de afdaling had veel mee van een oude romeinse weg, misschien was dit de echte en hebben ze de niewere weg dezelfde naam gegeven. Wel is het mij vandaag opgevallen dat we die weg volgen en de richtingaanwijzer geven Rome aan.Het eerste dat ik zie aan het eind van de grindweg is een moderne kerk zonder woningen in de omgeving. Wel staat er een pijltje naar een bar 40 m verder. Zalig en onvoorzien. Dan moet ik de SS 2 volgen over 10 km, soms op een pad langsheen de weg maar ook op de weg waar ook veel verkeer langsrijdt. Zo verlaat ik Toscane met een warm gevoel van alle moois dat ik heb mogen bewonderen want het is slechts via voetwegen dat je tijd hebt om zoveel landschappen te zien en in kleine dorpen/ steden te komen. Lazio zou volgens een pelgrim waar ik onderweg logeerde ook heel mooie plaatsje hebben. Ik ben al nieuwsgierig. Nu verblijf ik in een oude Capucijnenklooster iets buiten de stad en het is hier vreedzaam rustig in mijn kluis. Wel moet ik terug naar de stad voor mijn ijsje, Wi-fi en wijn. De laatste dagen kom ik meer en meer dezelfde mensen tegen die ook naar Rome gaan en dezelfde stopplaatsen nemen. Onder hen een koppel Oostenrijkers die in Canterbury gestart zijn e n meneer is 72 j jong want je zou hem moeten zien genieten tussen al dat jong geweld. Toch mooi dat er geen leeftijdsgrens is voor zulk een avontuur als de gezondheid mee wilt en de geest.
Wonder boven wonder maar mijn stouste droom kwam uit. Ik ben gisteren na een aflevering van Vive le Velo gaan slapen rond 9u15 en er waren nog veel mensen aan het praten, nog uit huis, nog hun slaapplaats aan het inrichten en overal brandde het licht. Ik had oordopjes gemaakt en mij neergelegd. Nadien heb ik niets meer gehoord en ben wakker geworden om 12 u om te plassen en dan verder geslapen tot 4u. Ongelooflijk! Ik zie drie vrouwen al vertrekken om 4u 45 en zo kan ik rustig ontbijten na een koffie gezet te hebben. Vandaag wordt de examenproef want de wandeling staat genoteerd als Very Challenging met aankomst in een stad boven op een heuvel. Ik had goed de weg nagekeken want op de weg van 32,2 km was er maar 1 dorp, hoog en laag, en verder verspreidde woningen. Op het plan waren er maar 3 waterkranen aangeduid in het begin van wandeling. Geen bars of winkels tot aan de slaapplaats. Ik volg de aangegeven weg en 1 uur later verlaat ik het laatste dorp, alleen restaurants voor zwaardere beurzen maar ook een kraantje waar alle bussen worden gevuld en dan leg ik mijn lot in de handen van .. De weg ga op en neer en vanaf de start deze morgen kan ik de aankomst zien, zo duidelijk is de stad zichtbaar van in de verte. Na 2 u lopen kom ik de drie vrouwen tegen die deze morgen 3 quartier voor mij zijn vertrokken. Weer is de weg mooi. Maar de verassing van vandaag zijn wel de waterpunten die bijgezet zijn onderweg samen met rustplaatsen. Op 4 plaatsen kan ik mijn bus vullen en mij verfrissen wat ik ook nog eens kan aan een riviertje dat we onderweg volgen. Een groot geluk want ik weet niet of het zou haalbaar zijn geweest met 1,5 l water,wetend dat de laatste 10 km steeds bergop gaan. Moeder natuur helpt ook een handje door rond 11 u een sluier wolken te sturen zodat de zon niet kan branden. Kijkend in de omgeving bereik om 12u45 mijn eindpunt waar ik alles heb, een kraan, bank, café waar ik een biertje kan drinken bij mijn eten, een mooie locatie en een eindeloos vergezicht in de omgeving. Op foto is dat niet weer te geven maar voor het oog een weelde. Om 14u30 kan ik mij aanmelden en ook dat is een verrassing want hier wordt alles in goede banen geleid. S'avonds wordt er een maaltijd geserveerd en morgen is er ontbijt om 6 u. Onderweg kom ik weer een richtingaanwijzer tegen voor Rome met het aantal km. Ik moet volgens het boekje nog 188,8 km lopen op 9 dagen. Rustig de eindmeet halen en vanaf nu zoveel mogelijk genieten want ik moet eerlijk zijn die etappes van 30 km en meer altijd een doorn in mijn oog geweest, dikwijls heb ik ze kunnen mindere maar vankdaag was er geen uitweg moegelijk. Eind goed! Ik moet even stoppen want het begint te gieten en de was hangt buiten te drogen. Ik denk dat ik een lookalike van tante Mieke in de Ostello heb.
Ik ben deze morgen niet de eerste wakker maar wel 3 Italiaanse vrouwen die in de kamer naast mij slapen. Het was niet rustig slapen naast die drukke weg waar het verkeer voorbij raast. Ik maak mij klaar en beleg het overschot van mijn brood want de bar in het dorp, 100 m lopen, zal om 5 u openen en dan kan ik daar mijn boterham opeten met een koffie. De zaak heeft al goed te doen op dat vroege uur met de pelgrims en voorbij komende vrachtwagens. Ik kan beginnnen stappen en dezelfde landschappen etaleren zich langs de weg. Een grote verandering is dat er nu veel meer wijngaarden zijn waar de ranken mooie gesnoeid zijn/worden. Ook langs de wijnhuizen loop ik die er alles aandoen om een mooie decor te zijn voor hun klanten. We gaan wel veel op en neer en dat geef mij ook veel afwisseling in het landschap. Ik loop maar door 2 dorpen/steden. Het eerste is een mooie dorpje ook ommuurd ,waar de kikker koning is, met gezellige terrasje, het tweede is gewoon een dorp maar wel een ideaal rustpunt op mijn route van vandaag. Na nog meer golfbewegingen kom ik in mijn slaapstadje toe. Ik moet wachten tot 15u30 vooraleer de zusters de deur komen openen maar ik kan mijn rugzak tot die tijd achterlaten in de toeristische dienst. Het is ook een middeleeuwse stad en blijkbaar wel goed vermeld in reisgidsen want ik hoor regelmatig allerlei talen maar vooral veel vlaams praten. Lang zie ik de mensen hier niet blijven want buiten de hoofdstraat van 400 m is er niet veel te ontdekken. Toch denken de horeca uitbaaters dat het nuttig is de prijzen van hun gerechten wat hoger te taxeren zodat de terrasje ook leeg blijven. Ik moet dan ook op zoek om aan een redelijk prijs te eten en dat lukt ook nog maar niet binnen de stadsmuren. Gelukkig is er ook nog een supermercato zodat ik iets kan kopen voor deze avond en morgen vroeg. Nu trekt de hemel dicht en ik vrees dat we een onweer zullen krijgen deze avond. Wat deze nacht brengt staat in de sterren geschreven maar ik verwacht er niet veel van. We zijn zeker met 24 mensen om te overnachten in de Ostello en het zal een tijdje duren voor alles stil is, een beetje te vergelijken met de Camino van Compostela waar de laatste die gaat slapen de eerste ziet opstaan om te vertrekken. Hopelijk is het morgen rustiger maar zekerheid is er niet.
24/7/18 : Graag achteruit lopen om Siena niet te missen
24 juli 2018 : Siena - Ponte d'Arbia
Deze morgen sluit ik stilletjes de deur van het hotel en na 5 m ben ik al op de VIA. Ik ga toch nog eens langs dat mooie plein, nu totaal verlaten in een gloed van romantisch licht en stil. Even genieten en dan toch vertrekken. Ongelooflijk dat er een weg bestaat die aan de poort van de stad vertrekt en waar bijna geen auto langskomt. Het gaat op en neer maar gezapig. Ik kijk dikwijls achterom en kan lang de stad zien verkleinen. De weg omgekeerd doen zou heel mooi zijn omdat je dan van ver de stad zie ( 15 km) en ze steeds zie groeien. Nu moet ik er aan denken mij af en toe om te draaien omnog een glimp op te vangen van Siena. De weg loopt weer over een kam en dus heb ik links en rechts mooie vergezichten. Het is nog fris en de kms lopen onder mijn voeten door. Ik let steeds goed op om de weg niet te missen of een waterpunt te zien maar vandaag loopt alles lekker behalve dat 2 waterpunten niet aangesloten zijn. Ik wacht meestal dat ik een punt zie waar er nog water uitkomt vooraleer ik mijn fles leegdrink, een les dat ik leerde van een andere pelgrim. Het is een wondermooie trip met slechts 1 dorp/stad waar ik door moet maar waar ik ook even kan risten aan een bar! Verder loopt de weg coor een mooi landschap en kan ik rondkijken terwijl mijn benen en voeten de rest doen. Als het warmer begint te worden loopt de weg langsheen een spoorbrem waar het groen mij schaduw schenkt, zalig. Hier in het dorp wwar ik overnacht is weer weinig beweging behalve dat er een drukke weg doorraast over de befaamde brug die de naam is van het dorpje. Gelukkig ben ik op tijd en heb ik de keuze van de kamer zodat ik mij aan de achterkant kan leggen, weg van het geluid, en in een 2 persoonskamer voor de rust.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
