Het was gisterenavond feest in de oude stad, waar ik sliep. Zo weinig volk je er overdag ziet zoveel temeer er komen s'avonds. Een restaurant iets verder dan mijn slaapplaats had bijna de hele straat vol tafels en stoelen gezet en dan nog stonden mensen te wachten in een rij voor een tafel. Mijn kamergenoot, de 74 j fransman, lag al te slapen om 20u30 en dat kwam goed uit want zo kon ik rustig al mijn voorbereidingen treffen voor vandaag. Ik moest nog een kous stoppen en zo kon ik ook gaan slapen. Om 4 u deze morgen was de fransman zich aan het klaarmaken en om 5 u is hij vertrokken. Een kranig heertje. Hij ging de VIA niet volgen maar langs de Cassia lopen. Hij is dat blijkbaar gewoon want hij had al eens een deel over de Grote St Bernard gedaan met een karretje dat hij zelf gemaakt had en voortrok. Natuurlijk gaat zoiets niet via bos- en bergpaden en zodoende had hij gewoon de weg gevolgd. Ik heb een deel de weg gevolgd om toch naar de VIA terug te keren zodat ik wat rust en zekerheid had. Het is een mooie wandeling door bossen en akkers en doordat het terrein glooiend was had ik dikwijls mooie landschappen. Een korte rit vandaag en voor mij goed om uit te bollen tot is Rome. Voor vele wandelaars te kort en die rijgen 2 etappes aan elkaar. Ik ga nu gewoon proberen te genieten nu de druk eraf is. Een paar dagen geleden merkte ik bij mezelf op dat de toerist wakker werd in mij en dat vind ik verschrikkelijk leuk. Door straten, velden of bossen slenteren en fotos maken van alles en niets. Eindelijk zou ik zo zeggen. Zo kan ik een foto maken van de 100 km tot Rome, spijtig genoeg is dat voor de autos want als ik de optelling maak van de nog af te leggen etappes dan is mijn totaal 120,3 km. Misschien toch de wagen nemen? Het stadje waar deze etappe stopt Montefiascone is vandaag, zondag, een dode stad maar wel ingenomen door montainbikers en lopers die er nu een rijk hebben. Ik moet tot gans boven lopen en deze keer heb ik geen spijt van want boven op de kop is er een tuin met delen van een oude burcht maar vooral een zicht van 360° rondom. Eindeloos en mooi. Van hieruit is Italië heel mooi. Ik blijf hier een tijdje en dan vervolg ik mijn weg, deel van de volgende etappe, verder naar mijn overnachtingsplaats. Een steile afdaling om op een oude romeinse weg te komen. Het resterend deel is 2000 j oud en wordt nog gebruikt !!! Aan een splitsing staan 2 fietsers die mij aanspreken en na een paar woorden zeggen uit Gent te komen. De 30 juni vertrokken en hopen overmorgen in Rome te zijn. Ook hun reis was zwaar, soms gevaarlijk maar voor hun een hele ontdekking want het is de eerste keer dat ze in Italië reizen. Een korte adempauze en dan vervolgen we elk onze weg. Ik overnacht vandaag bij mensen waar ik veel lof over gehoord heb, slaapplaats voor 20 man maar ik ben alleaen, dus rust.
Gisterenavond was het moeilijk te gaan slapen. Ik had mij met moeite neergelegd of ik hoorde op de gang iemand spreken over de maansverduistering en ik natuurlijk gaan kijken. We konden de verduidestering goed volgen en na 10 min ben ik terug gaan slapen tot ik zowat 1u30 later weer naar de gang ging onder gegoeil om nog eens te gaan kijken. Merkwaardig hoe we dat goed konden volgen. Terug gaan slapen en wakker geroepen door een druppende kraan zodat ik de volgende fase, het vertrekken van onze bol voor de maan kon zien. Ik heb ervan genoten maar het kruipt wel inde de kleren. Als ik opstond was er al een groot deel van de pelgrims wakker en zich aan het klaarmaken voor een kortere tocht. Niets speciaal buiten het feit dat we naar het Bolsena meer liepen, niet dat ik ze veel gezien heb maar de aankomstplaats ligt wel aan het meer. Een gewone wandeling zonder veel landschappen maar gemakkelijk lopen. Ik zou hier al moeten ophouden met vertellen zou ik niet in de kleine stad gewandeld hebben. In een steegje zag ik een oldtimer staan, een trouwkleed, enz. Ik had ergens gelezen dat er deze avond in de burcht feest zou zijn en vermoedde dat het iets met dat te maken had omdat de vrouw die zou trouwen in haar onderkledij gewoon op straat kwam. Niets was minder waar want een paar uur later zag ik ze uitstappen voor de kerk om te trouwen. Hier maken ze zich gewoon klaar op straat !! Mooi toch. Zo is mijn gewone wandeling toch een iets speciaal geworden. Ik heb ook kennis kunnen maken gisterenavond met een fransman van tegen de Belgische grens die ook zijn laatste deel stapt naar Rome. Hij heeft jet wel in 3 periodes afgelegd maar een mooie mensen om te leren kennen. Meneer is 74 j en slaapt nog dikwijls in zijn tent die hij meesjouwd. Hem horen spreken doet mijn kwalen vergeten.
Zoals gisteren al beschreven was in het Ostello alles pikfijn geregeld. Bepaalde punten had ik niet goed verstaan maar zijnzouden mij er wel op attenderen op het juiste moment. Ik was aan het bellen met Kathleen als ze mij van het plein kwamen vissen voor het voetwassen ritueel om 19u15. Heel mooi maar zoiets zou passen in het begin van de tocht omdat ze de Heer vragen mij te helpen op mijn tocht naar Rome. Ongelooflijk die inzet van die mensen en de hulp dat ze bieden. Het avondmaal was meer dan OK en nadien was fuif op het plein tot 24 u. Ik ben op 21 u gaan slapen en heb de sfeer als achtergrond gehad. Wel was het wachten tot 6 u deze morgen om te ontbijten maar bijna iedereen was startens klaar voor de etaape van vandaag. Het weer blijft meevallen en zo kon ik in een zachte warmte stappen. Vandaag heb ik eerst 2 uur gedaald met een immens decor rond mij, weinig huizen en alleen de stenen onder mijn voeten die ik in het oog moest hoden om niet uit te glijden. Ik had niet veel verwacht volgens het logboek maar na het afdalen zou ik de SS2 bereiken die ze ook CASSIA noemen, ik denk een oude heirbaan van de romeinen. Ook de afdaling had veel mee van een oude romeinse weg, misschien was dit de echte en hebben ze de niewere weg dezelfde naam gegeven. Wel is het mij vandaag opgevallen dat we die weg volgen en de richtingaanwijzer geven Rome aan.Het eerste dat ik zie aan het eind van de grindweg is een moderne kerk zonder woningen in de omgeving. Wel staat er een pijltje naar een bar 40 m verder. Zalig en onvoorzien. Dan moet ik de SS 2 volgen over 10 km, soms op een pad langsheen de weg maar ook op de weg waar ook veel verkeer langsrijdt. Zo verlaat ik Toscane met een warm gevoel van alle moois dat ik heb mogen bewonderen want het is slechts via voetwegen dat je tijd hebt om zoveel landschappen te zien en in kleine dorpen/ steden te komen. Lazio zou volgens een pelgrim waar ik onderweg logeerde ook heel mooie plaatsje hebben. Ik ben al nieuwsgierig. Nu verblijf ik in een oude Capucijnenklooster iets buiten de stad en het is hier vreedzaam rustig in mijn kluis. Wel moet ik terug naar de stad voor mijn ijsje, Wi-fi en wijn. De laatste dagen kom ik meer en meer dezelfde mensen tegen die ook naar Rome gaan en dezelfde stopplaatsen nemen. Onder hen een koppel Oostenrijkers die in Canterbury gestart zijn e n meneer is 72 j jong want je zou hem moeten zien genieten tussen al dat jong geweld. Toch mooi dat er geen leeftijdsgrens is voor zulk een avontuur als de gezondheid mee wilt en de geest.
Wonder boven wonder maar mijn stouste droom kwam uit. Ik ben gisteren na een aflevering van Vive le Velo gaan slapen rond 9u15 en er waren nog veel mensen aan het praten, nog uit huis, nog hun slaapplaats aan het inrichten en overal brandde het licht. Ik had oordopjes gemaakt en mij neergelegd. Nadien heb ik niets meer gehoord en ben wakker geworden om 12 u om te plassen en dan verder geslapen tot 4u. Ongelooflijk! Ik zie drie vrouwen al vertrekken om 4u 45 en zo kan ik rustig ontbijten na een koffie gezet te hebben. Vandaag wordt de examenproef want de wandeling staat genoteerd als Very Challenging met aankomst in een stad boven op een heuvel. Ik had goed de weg nagekeken want op de weg van 32,2 km was er maar 1 dorp, hoog en laag, en verder verspreidde woningen. Op het plan waren er maar 3 waterkranen aangeduid in het begin van wandeling. Geen bars of winkels tot aan de slaapplaats. Ik volg de aangegeven weg en 1 uur later verlaat ik het laatste dorp, alleen restaurants voor zwaardere beurzen maar ook een kraantje waar alle bussen worden gevuld en dan leg ik mijn lot in de handen van .. De weg ga op en neer en vanaf de start deze morgen kan ik de aankomst zien, zo duidelijk is de stad zichtbaar van in de verte. Na 2 u lopen kom ik de drie vrouwen tegen die deze morgen 3 quartier voor mij zijn vertrokken. Weer is de weg mooi. Maar de verassing van vandaag zijn wel de waterpunten die bijgezet zijn onderweg samen met rustplaatsen. Op 4 plaatsen kan ik mijn bus vullen en mij verfrissen wat ik ook nog eens kan aan een riviertje dat we onderweg volgen. Een groot geluk want ik weet niet of het zou haalbaar zijn geweest met 1,5 l water,wetend dat de laatste 10 km steeds bergop gaan. Moeder natuur helpt ook een handje door rond 11 u een sluier wolken te sturen zodat de zon niet kan branden. Kijkend in de omgeving bereik om 12u45 mijn eindpunt waar ik alles heb, een kraan, bank, café waar ik een biertje kan drinken bij mijn eten, een mooie locatie en een eindeloos vergezicht in de omgeving. Op foto is dat niet weer te geven maar voor het oog een weelde. Om 14u30 kan ik mij aanmelden en ook dat is een verrassing want hier wordt alles in goede banen geleid. S'avonds wordt er een maaltijd geserveerd en morgen is er ontbijt om 6 u. Onderweg kom ik weer een richtingaanwijzer tegen voor Rome met het aantal km. Ik moet volgens het boekje nog 188,8 km lopen op 9 dagen. Rustig de eindmeet halen en vanaf nu zoveel mogelijk genieten want ik moet eerlijk zijn die etappes van 30 km en meer altijd een doorn in mijn oog geweest, dikwijls heb ik ze kunnen mindere maar vankdaag was er geen uitweg moegelijk. Eind goed! Ik moet even stoppen want het begint te gieten en de was hangt buiten te drogen. Ik denk dat ik een lookalike van tante Mieke in de Ostello heb.
Ik ben deze morgen niet de eerste wakker maar wel 3 Italiaanse vrouwen die in de kamer naast mij slapen. Het was niet rustig slapen naast die drukke weg waar het verkeer voorbij raast. Ik maak mij klaar en beleg het overschot van mijn brood want de bar in het dorp, 100 m lopen, zal om 5 u openen en dan kan ik daar mijn boterham opeten met een koffie. De zaak heeft al goed te doen op dat vroege uur met de pelgrims en voorbij komende vrachtwagens. Ik kan beginnnen stappen en dezelfde landschappen etaleren zich langs de weg. Een grote verandering is dat er nu veel meer wijngaarden zijn waar de ranken mooie gesnoeid zijn/worden. Ook langs de wijnhuizen loop ik die er alles aandoen om een mooie decor te zijn voor hun klanten. We gaan wel veel op en neer en dat geef mij ook veel afwisseling in het landschap. Ik loop maar door 2 dorpen/steden. Het eerste is een mooie dorpje ook ommuurd ,waar de kikker koning is, met gezellige terrasje, het tweede is gewoon een dorp maar wel een ideaal rustpunt op mijn route van vandaag. Na nog meer golfbewegingen kom ik in mijn slaapstadje toe. Ik moet wachten tot 15u30 vooraleer de zusters de deur komen openen maar ik kan mijn rugzak tot die tijd achterlaten in de toeristische dienst. Het is ook een middeleeuwse stad en blijkbaar wel goed vermeld in reisgidsen want ik hoor regelmatig allerlei talen maar vooral veel vlaams praten. Lang zie ik de mensen hier niet blijven want buiten de hoofdstraat van 400 m is er niet veel te ontdekken. Toch denken de horeca uitbaaters dat het nuttig is de prijzen van hun gerechten wat hoger te taxeren zodat de terrasje ook leeg blijven. Ik moet dan ook op zoek om aan een redelijk prijs te eten en dat lukt ook nog maar niet binnen de stadsmuren. Gelukkig is er ook nog een supermercato zodat ik iets kan kopen voor deze avond en morgen vroeg. Nu trekt de hemel dicht en ik vrees dat we een onweer zullen krijgen deze avond. Wat deze nacht brengt staat in de sterren geschreven maar ik verwacht er niet veel van. We zijn zeker met 24 mensen om te overnachten in de Ostello en het zal een tijdje duren voor alles stil is, een beetje te vergelijken met de Camino van Compostela waar de laatste die gaat slapen de eerste ziet opstaan om te vertrekken. Hopelijk is het morgen rustiger maar zekerheid is er niet.
24/7/18 : Graag achteruit lopen om Siena niet te missen
24 juli 2018 : Siena - Ponte d'Arbia
Deze morgen sluit ik stilletjes de deur van het hotel en na 5 m ben ik al op de VIA. Ik ga toch nog eens langs dat mooie plein, nu totaal verlaten in een gloed van romantisch licht en stil. Even genieten en dan toch vertrekken. Ongelooflijk dat er een weg bestaat die aan de poort van de stad vertrekt en waar bijna geen auto langskomt. Het gaat op en neer maar gezapig. Ik kijk dikwijls achterom en kan lang de stad zien verkleinen. De weg omgekeerd doen zou heel mooi zijn omdat je dan van ver de stad zie ( 15 km) en ze steeds zie groeien. Nu moet ik er aan denken mij af en toe om te draaien omnog een glimp op te vangen van Siena. De weg loopt weer over een kam en dus heb ik links en rechts mooie vergezichten. Het is nog fris en de kms lopen onder mijn voeten door. Ik let steeds goed op om de weg niet te missen of een waterpunt te zien maar vandaag loopt alles lekker behalve dat 2 waterpunten niet aangesloten zijn. Ik wacht meestal dat ik een punt zie waar er nog water uitkomt vooraleer ik mijn fles leegdrink, een les dat ik leerde van een andere pelgrim. Het is een wondermooie trip met slechts 1 dorp/stad waar ik door moet maar waar ik ook even kan risten aan een bar! Verder loopt de weg coor een mooi landschap en kan ik rondkijken terwijl mijn benen en voeten de rest doen. Als het warmer begint te worden loopt de weg langsheen een spoorbrem waar het groen mij schaduw schenkt, zalig. Hier in het dorp wwar ik overnacht is weer weinig beweging behalve dat er een drukke weg doorraast over de befaamde brug die de naam is van het dorpje. Gelukkig ben ik op tijd en heb ik de keuze van de kamer zodat ik mij aan de achterkant kan leggen, weg van het geluid, en in een 2 persoonskamer voor de rust.
Wat een vredige nacht als alle toeristen verdwenen zijn. Als ik vertrek heb ik het kasteel voor mij allen in het rustige licht van de spot die het geheel verlichten tot een filmdecor. Hmm, vandaag gaat het niet droog blijven aan de wolken te zien. Ik weet niet of het gaat regenen, wanneer, hoeveel. Het is een mooie tocht door bosjes en dan heb je geen landschappen te bewonderen. Als ik na een uur eindelijk wat velden zie verschijnt er een ander kasteel aan de horizon, veel kleiner maar verlaten in het landschap. Terwijl er gisteren een paar herten kwamen huppelen over de weg en de naastgelegen akkers zijn er vandaag 3 everzwijnen aan het eten in de velden maar van zodra 1 mij opmerkt vluchten ze alle drie de boskant in. Lijk ik nu echt op Obelix? De weg gaat verder en ik volg de aanwijzingen maar toch loop ik verkeerd. De hulplijn (smartphone) helpt me verder al moet ik een drukke weg volgen over 3 km. Als ik op de VIA ben, zie ik al aanwijzingen voor Siena. Mijn vrees voor regen was gegrond en ik maak mij klaar voor de rest van de weg in de regen, allen is het zo van willen en niet kunnen en valt er niet zoveel regen, gelukkig maar. Een stevige klim brengt mij aan de poort van de stad en daar kan ik even stoppen voor een cappuccino. Mijn afspraak met mezelf is dat de eerste bar die open is en koffie heeft, verkoopt. Vandaag na 21 km spijtig genoeg. Hier zie ik ook de eerste richtingaanwijzer voor Rome. Ik ben dus op de juiste weg en nader stilaan daar het nu al interessant is een paneel te plaatsen. Het hotel zoeken is in feite nog het moeilijkste van de dag want met al die steegjes slaat de smartphone tilt. Om 9 u 45 kan ik al inchecken en mij omkleden. Het bekenste plein ter wereld ligt op 30 m van het hotel en het toeritisch centrum er rond met zijn vele straatjes, pleintjes, restaurants en winkels. Nochtans zal ik wat moeten rusten en ik gebruik de de tijd om boodschappen te maken, mijn stempel halen bij de toeritische dienst of een ijsje te eten om wat rond te slenteren. Veel interesse om iets te bezoeken heb ik niet maar mensen kijken blijft interessant. s'Avonds ga ik nog even naar het plein waar het nog krioelt van de mensen en waar een warme sfeer hangt van vakantie.
De adrenaline spoot deze morgen door mijn lichaam en wachten tot de zon opkwam zat er niet in. Ik had goed geslapen maar de angst voor deze etappe was tamelijk groot daar er onderweg een splitsing is en de ene weg is 3 km korter en vlakker dan de andere. Ik weet niet wat ik moet verwachten maar mijn angsten zijn ongegrond. De splitsing is heel goed aangegeven en er staat een brievenbus waaruit ik een plan kan nemen met de weg op uitgestippeld. Een zware last valt van mijn schouders en het wordt een leuke wandeling. Als ik mij eens omdraai om het landschap te bewonderen merk ik op dat het achter mij regenachtig grijs ziet. Ik hoor het boven mij rommelen en dus stap ik voort hopend dat onweer voor te zijn. In een klein dorpje moet ik even wat schuilen maar veel regen zie ik niet. Gisteren had ik ook nagekeken waar er fonteinen stonden en ook die vond ik vlotjes. Colle d'Elsa was niet zoals in mijn verbeelding een pas over een heuvel maar een leuke stad, die zeker het bezoeken waard is. Het moet een rijke stad geweest zijn vroeger aan de gebouwen te zien. Zoals steeds kan ik niet de toerist zijn en stap ik verder. Ik geniet van de rust en de omgeving en soms zie je dan San Gimignano weer opduiken in de verte wat een prachtig beeld geeft. Mijn einddoel vandaag is Monteriggioni. Ik hed er een beeld van gezien maar de realiteit is nog indrukwekkender. Van ver zie je de burcht met zijn wachttorens al liggen in het landschap. Een korte hevige klim brengt mij naar mijn kasteel voor 1 nacht. Het stadje is niet groot, hooguit 2 voetbalvelden met enkele huizen, een paar restaurants en kleine winkeltjes. In een half uur kan je het gemakkelijk bezoeken maar het lokt een ganse dag toeristen die komen en gaan. Ik dacht rond 7 u geen mens meer te zien om wat fotos te nemen maar ik denk dat het een droom zal blijven want nu nog na 8 u lopen er nog mensen rond. Een andere wens was een mooie zonsondergang te zien maar de wolken zullen mij dat niet gunnen. Het was nochtans mooi geweest vanop deze heuvel. Maar terwijl ik aan het schrijven ben is zich een Argentijns koppel aan het iinstalleren om een optreden te geven onder mijn vensterraam, zalig toch van die zuid-Amerikaanse muziek. Een echte serenade maar ik ben hier alleeeeeeeeeeeeeen. Weeral een verrassing in een mooi kader.
Gisterenavond na het bijwerken van de blog verder gerust want de kms beginnen nu te wegen en veel zin om op ontdekking te gaan blijft er niet over. Gelukkig heb ik rechtover de deur een gelatoshop en is er de ronde op TV. De selfies zijn in opdracht van de kleinkinderen die het leuker vinden vake ook te zien. Het heeft mij al dikwijls aan het lachen gebracht want persoonlijk doe ik dat niet graag, maar ik begrijp ze wel. Als ik deze morgen vertrek voor een etappe van 16 km heb ik weinig haast en de eerste 3 km gaan bergaf. Vandaag moet ik dus dalen naar het dal en daarna weer klimmen naar mijn einddoel. Het is de eerste Strada Bianca' dat ik bewandel wat zo typisch is voor Toscane. In de eerste helft van de trip kom ik weinig huizen tegen maar hoe dichter ik de stad nader hoe meer huizen ik tegenkom die meestal als hotel, vakantiehuis of B&B omgebouwd zijn om de vele toeristen te herbergen die daar iedere dag neerstrijken. Dikwijls sta ik even stil of draai ik mij om zodat ik nog even kan terugdenken aan gisteren of van het landschap kan genieten. De weg loopt af en toe door poorten van huizen die destijds over de weg gebouwd zijn, langs kloosters of boerderijen maar ik kom maar 1 gehucht tegen vooraleer de poort van de stad te betreden. Het is iets voor 9 u en vrij rustig. De inwoners lopen wat rond en praten wat bij maar dat is de stilte voor de storm want tegen wanneer ik vertrek, 9u 30 worden de eerste ladingen bussen gelost op de stad San Gimignano. Het is een mooie stad en het bezoeken zeker waard maar die horden toeristen maken de stad onleefbaar. Hier klinkt ook de lokroep om alles wat duurder te verkopen tov de kleine steden met geen bezoekers. Mijn verblijfplaats ligt 2 km buiten de stad op mijn weg voor morgen en dus ontvlucht ik de massa. Ik verblijf hier op een camping met een bungalowdeel Village del Peĺlegrino met alle nutsvoorzieningen voor 3 personen maar dan alleen. Het is alleen spijtig dat ik weer naar de stad moet om wat boodschappen de doen want hier hebben ze bv geen brood en dat heb ik wel nodig. Ik lift terug naar de stad en ga samen met andere toeristen de supermarkt plunderen. Jullie hebben geen idee wat de Japanners zoals kopen, maar gerookt vlees meenemen zou ik toch nooit doen.
Een geluk dat ik goed uitgerust was want de eerste 450 m lopen in 9 min was tamelijk zwaar met mij rugzak. Ik loop snel de stad uit en moet nog een eindje asfalt wegen volgen voor ik op landwegen geraak. De weg is hier goed aangegeven en dus gemakkelijk te volgen. Op de kaart met de hoogtelijnen was aangegeven dat we dikwijls op en af zouden lopen mee met de heuvels maar dat viel goed mee. Het gros van de weg liep ik op de kam tussen twee afgronden. Het was dus nog lekker lopen met oneindige vergezichten aan beide kanten van de weg. Hier kom je ogen tekort om alles in je op te nemen en veel tijd blijven staan helpt ook niet. Het weer heeft mij vandaag goed geholpen want het duurde tot 8u 30 voor ik mijn pet opzette om mij tegen de zon te beschermen en tot de aankomstplaats heeft de zon dikwijls afwezig geweest, niet dat ik daar treurig om was. Zo was het goed vol te houden. Een ander probleem op deze etappe was het ontbreken van dorpen. Weinig huizen onderweg en dus was mijn angst groot geen kraantje tegen te komen om wat verfrissing en vers water. Op de totale weg hadden de gemeente toch de moeite genomen rustplaatsen te voorzien met een fontein. Dus op de 26 km 3 zulke plaatsen maar je weet op voorhand hoe ver je nog moet lopen. Ook kwam ik het nog een richtingaanwijzer tegen met aantal km tot Rome. Als ik goed kan rekenen duik ik vandaag onder de 300 km. Langs wijngaarden en wijnhuizen bereik ik Gambassi Terme waar ik op de hoofdplaats kan logeren dicht bij alles bij. De HHHHH ontbreekt maar ik droom ze erbij vannacht in de casa!! Van hieruit kan ik al San Gimignano zien liggen met zijn torens maar om er te komen moet ik morgen 13.5 km lopen.
Deze morgen kon ik nog genieten van mijn overnachtingsplaats en 2 koppen expresso klaarmaken voor ik vertrok. Mijn dessertje van de dag ervoor was verteerd en de rest van de wijn overgegoten om deze avond op te drinken. Met spijt loop ik het domein uit maar ik heb lekker geslapen en genoten van het daar zijn. De weg was aangenaam ver van de autos en door een stuk natuurgebied, denk ik. Ik heb dan ook 1u15 gestapt voor in het eerste dorp aan te komen. Daar moest ik over een bewoonde brug, deels ingericht als ostello voor pelgrims en dan links af de rivier volgen tot het volgend stadje. De weg was nog vlak maar de dorpen zijn genesteld op de heuvels en dit betekend het begin van de ons wel bekende Toscane waar vele steden/dorpen op heuvels gebouwd zijn. De onbekende steden surfen mee op het succes van de toeritische steden en passen hun bouwstijl aan. Even rusten bij een koffie en dan weer verder. Het voordeel van de steden op heuvels is dat je ze van ver ziet liggen en je een doel hebt om naartoe te stappen. De tijd kan je moeilijk inschatten maar een troost is altijd dat je weet hoeveel km je moet lopen. Het is ook mooi naar zon stad toe te gaan. Onderweg kom ik een stalletje tegen van inwoners die ons een goede reis toewensen en ons een koffie aanbieden, self-service, maar wel heel leuk en een rustpunt. San Miniato bestaat uit een lager gelegen deel met de meeste inwoners en winkels maar ik heb geboekt in een Ostello boven omdat ik dan de dag nadien bergaf kan beginnen lopen. Groot is mijn verwondering als ik de weg zoek en een straat naar beneden moet nemen, en ontzettend groot als de daling meer dan 10% bedraagt over meer dan 500 m. Het is hier rustig maar ik ben het mooie uitzicht kwijt en morgen moet ik terug omhoog om te vertrekken. Nee, vandaag moet ik nog eens omhoog en omlaag om te eten en wat te kopen voor deze avond. Het heeft dan ook weinig zin dat ik mijn kleren was want morgenvroeg zijn ze na 10 min weer doornat van het zweten. Het zij zo, de ene dag is de verrassing plezanter dan de andere. Nog een geluk dat ik lekker kan eten in een bar/trattoria met een immens zicht op Toscane en er ook heel veel van geniet. Het ijsje dat ik normaal om 5 u ga eten neem ik nu als dessert want ik wil niet nogmaals de weg doen. Dit geldt ook voor de blog die ik morgen zal bijwerken want hier is geen ontvangst.
Ik was te vroeg wakker en klaar om nog te zitten treuzelen en toen bedacht ik dat ik nu, om 5 u s'morgens wel de stad, Lucca, voor mij zou hebben. Een machtig gevoel door een slapende stad lopen en zingen dat Paris ( Lucca) s'éveille'. Zalig. Het is ook de tijd dat er niemand vreemd op een foto verschijnt maar het is donker en sfeervol. Ik geniet met volle teugen van deze momenten maar ik ben ook snel uit de stad en de zon komt al op. Een paar dagen geleden verwachtte ik de eerste zonnestralen op mijn hoofd rond 8u30 door de omgeving van heuvels of bergen maar deze zijn er nu niet meer en de eerste stralen voel ik rond 7u15. Het zal de volgende dagen altijd vroeg vertrekken worden om de grote hitte te ontlopen. Een vlakke etappe vandaag van 19 km waar ik al een paar km van morgen aanbrei want die zou 29 km zijn. Onderweg ik waar ons spel kaartenhuisje bouwen vandaan komt. Hier in de streek bouwen ze zo al jaren zulke echte huizen om hun landbouwgewassen te drogen en stockeren. Ik moet doorstappen tot Galleno waar ik een slaapplaats heb geboekt bij een particulier. Dus een grote verrassing temeer het een klein dorp is met weinig winkels, eetgelegenheden, enz. Ik ben reeds terplaatse in het dorp om 10u45 maar kan niet doorstappen naar mijn verblijfplaats want die ligt 2,6 km verder en daar is niets. In het dorp kan ik s middags een pelgrim menu krijgen rond 12 u. Wachten en rusten dan maar. Het eten in de trattoria is geweldig lekker voor zijn prijs en zeker een aanrader als je hier langs rijdt. Na het eten stap ik dan een half uurtje om mijn doel te bereiken en hier val ik in een droom. Een aparte ruimte in de tuin volledig ingericht met keuken, badkamer, enz en dicht bij het zwembad. Prachtig toch. Als toetje kreeg ik nog een fles wijn en zou er rond 19 u zou ijs en fruit gebracht worden. Een droom op aarde. Het is een groot verschil nu in Toscane te zijn want hier zijn ze gedrevener om de goede smaken te laten zegenvieren. Ik weet dat ik morgen verder moet en het zal met wat spijt zijn maar misschien compenseren de nieuwe ontdekkingen dat wel weer.
Wat een drukke nacht in het Ostello van voorbije nacht. Buiten 2 pelgrims en ik waren er nog 2 jonge vrouwen met 5 kleine kinderen en wel 10 jongeren die als het avond werd begonnen te leven. Moeder natuur vond dat blijkbaar geweldig en zette tromgeroffel en geblaas in de vorm van een onweer. Ik moest opstaan om overal wat vensters te gaan sluiten die openstonden voor afkoeling. Om 11 u kwam er dan nog iemand in de gemeenschappelijke slaapruimte waar ik sliep, een bed opmaken om er te slapen. Toch heel speciaal dat pelgrimleven! Maar het ontbijt was klaargezet en daar heb ik deze morgen van genoten. De etappe was niets speciaal en onderweg ben ik maar 2 kleine dorpen doorgelopen voor ik aan de buitenrand van Lucca kwam en daar een koffie kon drinken. Een groot geluk dat Lucca het eindpunt was van deze etappe want deze mooie stad verwonderd altijd. Hier is altijd leven met al die toeristen die dagelijks neerstrijken. Nog niet zo overweldigend druk zoals andere grote steden in Italië want hier wordt nog gewoond en geleefd door Italianen. Ik kan hier wat rondkijken en nieuwe plaatsen ontdekken dat ik de vorige keren niet zag. Achter elke hoek ontdekt men weer wat anders en hier zijn veel van die hoeken om te verdwalen. Hier wordt de verplichte rust voor voeten en benen voorop gezet want anders loop ik een ganse dag door die steegjes.
Na een verkwikkende slaap kan ik verder de slapende stad verlaten. De etappes rijgen zich aaneen tot een lange tocht langsheen de apenijnen naar het zuiden. De dorpen lijken veel op elkaar en dikwijls moeten we weer wat klimmen voor de rust en veiligheid. Maar ik weet dat ik vandaag langsheen Pietrasanta moet en dat geeft een boots van je welste. Ik stap gretig door om zo snel mogelijk in die stad te zijn want je wordt er overstelpt met kunst op straten en pleinen. Van zodra je de stad nadert wordt je ermee geconfronteerd. De poort naar de stad is een kader en de vlinders dwarrelen omlaag. Mooi. Ik zou vele foto's kunnen tonen maar vrees dat er een limiet op staat. Op het centraal plein staan grote hoofden met verschillend kapsel, allemaal kunstwerken van 1 artiest. Ik loop verder want voor mij ligt de 'place to be' juist aan het einde van de stad waar ik 1 graf nogeens wil zien op het kerkhof. De ontgoocheling is oneindig als ik lees dat het kerkhof op maandag gesloten is. Verschillende ingangen gecontroleerd maar ik kan niet binnen. Er blijft niets anders over dan verder stappen naar mijn bestemming voor vandaag en hopen dat ik voor 11u aankom want anders is het wachten tot 15 u om toegang te hebben. Klokslag 11u kan ik nog binnen en dan kan ik tot rust komen. De verrassing is vandaag ook groot want ik logeer in een Ostello die naast het plaatselijk kerkhof gelegen is, en wat voor één!! Prachtige beelden en veel bas-reliëfs in marmer, nog nooit gezien en dus is mijn dag alsnog geslaagd. Weer eens een bewijs dat er iemand met mij meeloopt. Als ik een ijsje ga halen in de stad kom ik nogeens een afbeelding tegen van de VIA pelgrimlogo. Ik heb mij steeds afgevraagd wie ze hiervoor als model genomen hebben maar daar ben ik vandaag achter gekomen. Ik heb de foto's rechtstaand ingevoerd maar blijkbaar doet het programma ze liggen, spijtig.
Tijdens de warmste uren van gisterennamiddag heb ik mij even bezig gehouden met het uitvlooien van een kortere weg naar Massa. Als ik de km via de weg samen tel, kom ik aan 16 km terwijl de VIA pad 29 km lang is. Voor de veiligheid en het plezier mag zeker wat meer gelopen worden maar hier lijkt het wat veel, temeer de weg vlak is en het pad meer als 1000 hoogtemeters telt. Het vraagt wat werk maar met een beetje notities moet het lukken. Gisteren had ik al 3 km meer gelopen zodat het maximum vandaag 26 km zou mogen zijn. Ik dus op pad met de hoop mijn uitgetekende pad te vinden. Ik loop voorbij het bergdorp dat ik gisteren zag vanop mijn balkon en kom op een kanaalstelsel uit die ik lang moet volgen. Het is s'morgens nog donker en foto's nemen geeft alleen maar contouren en het is wachten om de eerste foto te schieten tot 7u30 als ik al 2 uur aan het stappen ben. Ik ben dan al in Avenza dat grotendeels leeft van het verzagen en verhandelen van de marmer. De fonteinen, boordstenen, vloeren, banken worden allemaal vervaardigd uit die marmer. Dash heeft hier zeker zijn werk gedaan. Zo geraak ik in Massa en op mijn adres ( het rode huis op het plein met het uurwerk). Massa is een mooie stad maar op zondag een waar kerkhof zoals zoveel plaatsen in Italië. Het is zeker de moeite waard om te bezoeken maar in een stille stad rondlopen in de hitte is mijn ding niet. Ik ben juist even buiten geweest om een paar foto's te nemen en dan vlug terug in de koelte. Jullie kunnen zo mijn belevenissen op de voet volgen. Oh ja, het resultaat van mijn rekenen en uitstippelen was 6 km gewonnen en veel auto's heb ik niet moeten tellen. In Avenza zag ik een VIA bord met de reisweg waar iemand met stift een deel afkorting bijgetekend had, ik ben dus helemaal niet alleen met deze gedachten.
Als ik goed gerekend heb, ben ik nu 1425 km ver en blijven er nog minder dan 500 km tegaan. Volgens planning zou ik nog 20 dagen moeten stappen tot Rome.
Gisterenavond nog de wekker klaargezet om 4u30 om toch op tijd te kunnen vertrekken want in de late namiddag was het het weer warm. Ik ben stilaan over de Apenijnen en daar is de warmte weer. Het is nog duister als ik buitenstap en mijn weg zoek. Snel gaat het omhoog want deze morgen moet ik de laatste heuvels over. Fris en wel bereik ik de eerste top wat mijn een mooi beeld schenkt over ontwakkend Aulla. Ik loop langs 2 bergdorpen waar enkele oudere mensen al in de weer zijn met hun dagelijkse werkzaamheden en die klagen over de koelte, maar dat kan ik niet beamen want ik ben al nat van het zweet. Verder terug naar boven voor de laatste heuvel (hier) en dan bergaf naar Sarzana. Eindelijk de vlakte voor ons en de zee! Ik ga de volgende dagen evenwijdig, een paar km verwijdert, langs de zee lopen maar ze zien zal weinig gebeuren dus geniet ik er toch even van. Ondertussen is mijn Belgische vriend er komen bijlopen en kunnen we al keuvelend op zoek naar een bar voor een koffie. We moeten wel tot in het centrum van de stad om ons te kunnen zetten en genieten van onze eerste koffie van de dag. Nadien nemen we afscheid want hij moet nog 17 km lopen terwijl ik stop na 3 km. Hij is ook een VEEL ervarene stapper dan ik die een grote amateur ben maar dat geef niet, ieder loopt zijn weg en zijn ritme en dat maakt het ook leuk.
Laat opgestaan maar nog op tijd kunnen vertrekken om toch nog te ontbijten buiten de poort van de camping. Ik had de reisroute reeds gecontroleerd en wist dat ik vandaag wel een ommetje zou maken om de drukke weg te vermijden. Weer omhoog en omlaag via dezelfde wegen als we al bekend zijn en onderweg kom je dan toch wat mooie plaatsen tegen die je anders nooit zou bezoeken. Daarom ook is zo'n weg volgen plezant en ontdek je plaatsen. Tijd om alles te bezoeken is er toch niet maar de streek opsnuiven is ook al meegenomen. Enkele dagen geleden toen ik omhoog klom naar Cassio werd ik aangemoedigd door krekelengezang net als bij renners die een Col oprijden voortgestuwd worden door supporters. Ik de hoogte was ik dat gesnerp kwijtgespeeld maar nu zijn ze terug, ik denk door de temperatuur. Dat gezang brengt mij dan ook soms in een andere wereld en helpt mij vooruit. Ik ben snel in Aulla dat toch al een stadje is en waar ik wat zaken denk te regelen. Ik moet me aanmelden in het parochiemuseum die ook wat verzamelen rond de pelgim. Maar dat is ook een wens gebleven want enkele uren later komt er hier nog een pelgrim toe die ook uit België , Leuven, komt, en dan worden alle huiswerkjes op kant geschoven en verhalen boven gehaald wat natuurlijk veel leuker is. Morgen stappen we weer verder met weer nieuwe verrassingen voor de boeg.
Na een goede nacht en een lekker ontbijt in de B&B kan ik om 7 u vertrekken voor mijn tocht. De weg moet grotendeels bergaf gaan maar ook dat is niet realistisch. Ik moet dikwijls over bergriviertjes en dan is het eerst dalen om nadien terug te stijgen maar de beelden zijn wondermooi. De wegen zijn oude romeinse wegen of muilezelwegen die er al eeuwen liggen of deels geërodeerd. Maar het is een leuke tocht. Eens de laatste top bereikt staat er een kruis en dan begint voor mij de afdaling waar het voor vele mensen het einde van de kruisweg was. Alleen dalen tot in Pontremoli. Het eerste stadje sinds 5 dagen. Voor even een koffie te drinken en een slaapplaats te zoeken neem ik tijd maar dat laatste lukt niet. Ik heb wel een adres op mijn route waar ik zou kunnen gaan vragen maar die nemen niet op. Dus maar verder stappen naar dat adres. In het dorp aangekomen kan ik aankloppen bij de toeritische dienst om uitleg te vragen over hun gemeentelijke Ostello maar zij kunnen mij geen advies geven. In de B&B kan ik niet overnachten maar wel lekker eten s'middags wat ook al veel doet. Zij proberen mij ook te helpen maar krijgen ook nergens antwoord. Er blijft dan ook alleen maar zelf wat op zoek te gaan. Als ik dan weer 5 km verder stap loop ik voorbij een camping en daar vraag ik of er een mogelijkheid bestaat om daar te slapen met een positief antwoord als gevolg. Een grote opluchting met als bonus een duik in het zwembad en een ijsje aan de bar. We heebn weer onderkomen en kunnen morgen weer met frisse moed verder.
De foto's die ik vorige keer toevoegde maar niet op de blog verschenen. De droom die soms uitkomt, de top van Mont Valore en het echte beeld waarvan kopie verkleint op de brug verschijnt.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
