Ik had gisterenavond nog kunnen bedingen om deze morgen samen met arbeiders te ontbijten en dus was ik weer tijdig weg. Het was mistig en koud en er blaasde een sterke wind. Tot beneden aan het meer van de COL was er niet veel te zien maar eens over de Italiaanse grens ( 400 m bergaf)trok de hemel al open. Het is niet overdreven mijn voetje voor voetje want je moet goed opletten waar je je voeten plaats, het is tamelijk steil en voorzichtigheid is aangewezen. Maar het lukt en de weg is tamelijk goed aangegeven. Na 2 uur bereik ik het eerste dorp en wat later kan ik in een wat groter dorp genieten van mijn eerste cappuccino, heerlijk. Maar ik moet verder om tijdig ergens aan te komen om warm te eten. Het pad loop grootdeels langs een aquaduct en dus is het niet veel dalen. Maar ik moet vandaag wel 2000 m dalen en als het daalt is het dan ook menens. Ik kan niet lopen maar zo geraak ik toch beneden. Ik heb vandaag wel 100 Ferrari's gezien die omhoog reden, verschillende modellen en ook de kleuren verbaasden mij, zelfs bruine. Naast het gebrul van de neerstromende beekje/ rivieren was er ook het gehuil van de motoren. Eindelijk in Aosta. Dit stadje is ver ingesloten door bergen maar is wel mooi. Ik heb hier nog een deel van een begrafenis moeten bijwonen om aan mij 'TIMBRE' ( stempel)te geraken. Dan maar op zoek naar mijn hotel waar ik alle hulp krijg bij vragen. Zo ook een goed adres om een ijsje te gaan kopen, lekker echt lekker. Na het avondeten ga ik nog een wandeling maken naar het centrum zodat ik niet te vroeg in slaap val.
21 juni 2018 : Bourg St Pierre - Col du Grand St Bernard
Van deze etappe was ik het meeste bang, 'COL' doet toch steeds aan hoogte en gevaar denken. Dus op tijd op pad voor 4 uur stappen. Dikwijls vraag ik mij af waarom ze de wegen eerst doen dalen om nadien weer te laten stijgen, maar soms kan het niet anders omdat je over een riviertje moet of de bergwanden zijn te steil om op hoogte te blijven lopen, maar inwendig gaat er toch een vloek uit. Weer door weiden, je moet soms matador zijn, of langs watervallen bereik ik rond 1.800 m de eerste sneeuw. Iets verder kan ik ook de ingang van de tunnel zien. Gisteren in het dorp was dat nog niet de tunnel maar een gaanderij waar voertuigen doorheen moeten tot de ingang van de tunnel. Mooi is het landschap wel en van overal komt het water de berg af. De sneeuw smelt hier langzaam verder en op sommige plaatsen moeten de planten nog in gang schieten door de langdurige sneeuw. Onderweg wordt ik door een koppel fransen op een koffie en een babbel getrakteerd, gezellig. Eindelijk zie ik mijn eindpunt maar de weg erheen is niet zo makkellijk, er ligt nog sneeuw en de stenen liggen ook los op elkaar, voorzichtig dus. Op 50 m van het eindpunt slaat het noodlot toe, daar waar ik
2 m sneeuw moet overbruggen, ik glijd uit en schuif wel 30 m omlaag, gelukkig afgeremd door rotsen. Dan moet ik weer omhoog klauteren en dan sla ik mijn voet om. Na de paniek en de schok te hebben verwerkt klauter ik verder naar de weg het einddoel, 100m de COL tegemoet. Eind goed, al goed, ik sta op 2.470 m hoogte . Mijn vrees van de vorige dagen was dan toch gegrond maar ik kan het na vertellen. Nu maar hopen dat ik morgen niet te stijf zal zijn voor de afdaling naar Aosta. Dank aan mijn stokken die ik onderweg kocht want die zijn hun geld dubbel en dik waard. Nu verblijf ik bij de Chamoines weer en hier is het dikke business. Tijdens de maanden dat de COL open is ontvangen zij pelgrimsen maar ook toeristen. Ook zie je hier ook mensen met St Bernardhond rondlopen en is er ook een museum aan de hond gewijd. Nu rusten en morgen Italië binnen, ik probeer zo snel mogelijk wat Italiaans te leren want dt ga ik goed kunne gebruiken. Ciao !!
20/6/18 : Rustig bergop stappen naar de laatste dorpjes
20 juni 2018 : Orsieres - Bourg St Pierre
Deze morgen al om 5u 30 bij de bakker zodat ik zeker verder kan tot morgen middag want in het dorpje waar ik overnacht is er geen winkel, alleen 4 hotels en restaurants. Vandaag is het gemakkelijker de weg te volgen en af en toe staat de tijdsduur er bij vermeld zodat je wat hoop krijgt. s'Morgens is het lekker koel en de zon komt maar piepen rond 8 u. Ook heb je de koelte dat de bergrivieren meebrengen uit de bergen. Gewoon doorstappen en zoals aangegeven 4 u20 later ben ik al op mijn bestemming. Het was dan weer ingewikkelder om mijn slaapplaats te vinden. Ik had als uitleg gekregen dat ik door het dorp moest wandelen op zoek naar een kapel. Na 30 min zoeken en vragen blijkt de kerk de kapel te zijn. Om binnen te geraken was het ook zoeken, ik had een code gekregen maar vond geen klavier. Bij navraag waren dat 4 kleine stipje op de klink, hier had ik gerust een vergrootglas kunnen gebruiken. In dit dorp is ook de ingang van de St Bernardtunnel waar ik morgen op mag lopen en hier is Napoleon met 46.000 man en kanonnen, en alles erop en eraan over de berg geklautert met de hulp van veel Zwitserse hulp en valse beloften. Dit dorp heeft iets te vertellen maar buiten het opvangen van bergwandelaars of klimmers is hier weinig te beleven. Wel kom je nu overal mensen tegen die aan het hooien zijn en dikwijls nog veel arbeid verrichten. Wel heerlijk hier te zijn om tijdig te rusten want op de middag is het hier te warm voor mij om te stappen, gewoon een boek lezen en genieten. Vandaag ook weer door weiden met koeien moeten stappen en ik denk dat die in het avondgloren Milka koeien worden, aan hun vacht te zien.
Deze morgen was er geen verschil met de vorige. Ik was om 6 u aan het stappen. De bewegwijzering in de stad was prima en ik heb nog veel ontdekt van Martiny, zoals museums, oude Romeinse ruïnes en mooie buurten. Juist buiten de stad moet ik door het gevolg van werken links een bospad op. Na een tijdje klimmen kom ik op een weg met pijlen. 1 is voor de VIA en ik kies voor deze weg maar al spoedig begint die sterk te dalen. Ik vermoed dus dat deze weg de onderbroken opgaande is en keer terug om mijn keuze te switchen. Blijkbaar verkeerd want na een tijd klimmen, zonder pijltjes, kom ik bij woningen en een mevrouw raad mij aan verder te klimmen en daar raad te vragen, wat ik ook doe. Ik moet over de Col des Planches en nadien weer dalen. Dit heb ik ook gedaan en ben in een dorpje uitgekomen die op mijn weg lag. Onderweg kwam ik dikwijls aanwijzigen tegen van de VIA maar misschien is dat een verouderde route. Alles OK. Spijtig dat ik een veel zwaarder parcours gelopen heb wat mij toch energie gekost heeft maar het zicht was wel mooi. Ik heb de piek van de Mont Blanc en omgeving al kunnen bewonderen en was heel blij met mijn conditie maar het was zwaar en het gevaar bij het afdalen heeft mij verontrust. Toch op tijd in de stad om warm te kunnen eten. De krachten komen terug. Laat ons hopen dat ik dat geen 2de keer tegekom. Ik heb ook een foto gemaakt met de dorpen die ik aanloop met hun hoogten. Het is hier goed in Orsieres, klein dorpje waar de rivier door bulderd en veel beweging. Het is hier goed voor de kinderen want die kunnen hier naar hartelust ronddolen. s'Avonds gaat de zon snel achter een berg weg en wordt het dorpje kouder en duisterder. Moet bangelijk zijn in de winter.
Deze morgen was de afspraak om 5u45 voor de ingang van het klooster. De hotelpater zou mij opwachten voor het ontbijt dat om 6u10 voorbij moest zijn voor zijn gebeden. Het ontbijt was lekker en meer dat ik tot nogtoe gewoon was. Brood met kaas en keuze
uit taart. Dat was lang geleden, lekker maar te kort. Na zijn zege kon ik op pad. Onderweg was het al wat oefenen om over de keien te lopen, langs watervallen en smalle paden. Ik heb geleerd dat ik veel naar de grond zal moeten te kijken om niet te struikelen. Om 9u45 was ik al toegekomen op mijn verblijfplaats, bewust om goed uitgerust te zijn voor de volgende dagen. Martigny is het laatste grote plein/stad voor je de bergen in trekt. Je hebt hier geen keuze meer, de bergen op of via de vallei terug naar het meer. Van hier tot op de St Bernard hebben de 'Chamoines' het voor het zeggen. Zij baten de opvangplaatsen uit en dus was het gemakkelijk deze plaatsen te reseveren. De secretaresse belde even rond en ik heb slaapplaatsen voor de 3 volgende nachten. Een hele geruststelling en nu moet ik maar stappen om er te geraken, alleen bergop. Een mooi stadje omkaderd met bergen. Deze avond eet ik mee met de Chamoines, misschien wordt het wel leuk maar beter dan alleen eten. Alles staat klaar en heb vandaag nog stapstokken gekocht voor de zekerheid. Ze beloven voor de volgende dagen ook goed weer zodat de zon mij zal begeleiden naar de Col. Blijkbaar is het daar heel mooi, als het weer meezit. Ik vertel het later wel.
Het ligt me niet later te starten dan 6 u, ik heb de swong dan niet mee. Maar het zij zo vandaag, de etappe is niet zolang en moet alleen wat zwalpen tussen wijngaarden en dorpjes zo verder langs de Rhone de bergen in. Blijkbaar is de bron van de Rhone hier in Zwitserland, gaat ze in het meer van Genève (die dan in feite ook Rhone is) en vloeit dan voorbij Genève als stroom Frankrijk binnen om in de Middelandse zee uit te monden. Wat een reis voor een waterdruppel. Onderweg is het gewoon en ik heb het geluk een mis te kunnen bijwonen om 10u. Wat een toeval want op de juiste plaats zijn als er een viering is bijna onmogelijk. Maar zo heb ik ook mijn zondag gehad. Hier in St Maurice is de zondag doods op straat. Het is een kleine stad tussen 2 bergwanden (1 km) en daar moet een autosnelweg door, de rivier, 2 wegen, de sporen van de trein en ook nog wat stad. Ik zet vandaag geen actuele foto's bij maar een paar van de kunstwerken onderweg.
16/6/18 : wonderlijk langs het meer wandelen de bergen tegemoet
16 juni 2018 : Vevey - Aigle
Gisterenavond na mijn blog bijgewerkt te hebben ben ik nog een wandeling gaan maken over de promenade langs het meer. Het was er zalig toeven met de vele jonge koppels die er komen eten, drinken en date en familie die er op de grasperken eten en feesten. Ik maar mensen kijken en zo zag ik een Japanse vrouw selfies maken met kunstwerken en het meer. Toen zag ik dat ik 1 van de bekenste inwoners van Vevey was vergeten te vermelden. Misschien herkennen jullie hem. Dus ik deze morgen ernaartoe om een foto te maken van zijn standbeeld voor ik verder trok naar Aigle. Wandelen langs het meer tot het einde en misschien was dit wel de mooiste wandeling tot nu toe. Op de promenade van Montreux is alles zo mooi beplant en bezaaid met kunstwerken dat je vergeet dat je stapt. Wonder mooi !! Ik liep al zingend verder op een bepaald liedje. Verder kom je nog een burcht tegen en dan eindigt het deel 'meer' voor mij. De weg naar Aigle leidt mij terug door wijngaarden en ik vind ze hier mooier omdat ze tegen de bergwand zijn aangeplant en er meer wijngaarden zijn. Ik kom Aigle binnen en een stoet van oude tractoren trek door de straten van het stadje. Hier is de tijd nog blijven stilstaan want de bergtrein rijdt nog door de straten. Overal in de stad vind je fonteinen en ze hebben er zelf een wandeling rond gemaakt. Spijtig dat de toeritische dienst regelmatig gesloten is want deze tak van de economie kan hier best nog wat groeien. Maar misschien hebben ze hier liever niet zoveel toeristen. In iedere geval kan ik zeggen dat ik vandaag hard genoten heb. ZALIG.
Gisteren was ik op tijd aangekomen en de vrije tijd in de namiddag heb ik gebruikt om afspraken te maken ivm overnachtingen, een goed gesprek te hebben met de pastoor maar vooral een grote keuze te maken in 2 afzondelijke etappes of in 1 ruk door naar Lausanne. De pastoor heeft me bij mijn keuze maken goed geholpen daar hij van de streek is en de drukte van de wegen beter kan inschatten. De keuze was 2 x 25,5 km met veilige wegen ( als ze niet drassig en nat zijn) en toeritische bezienswaardigheden of 28 km iets minder veilig wegen. Voor mij was de keuze na het gesprek snel gemaakt en dus vertrok ik deze morgen om 6 u. De eerste 13 km heb ik bijna geen auto gezien en in de laatste 15 km waren er zo'n 7 km bij waar het drukker was. Mijne maker Smartphone kent blijkbaar al goed mijn voorkeuren en stippelt de weg zo veilig mogelijk uit en dat lukt. Je komt onderweg toch altijd verrassingen tegen en zo is de trip ook bezienswaardig. Om 12 u was ik aangekomen maar de pastoor zou pas later komen. Ik werd wel geholpen door mensen die toevallig aanwezig waren en ben dan na een gratis maaltijd naar de stad getrokken met de stadbus die voor de deur een halte heeft. Mooie stad maar ik kan niet de toerist zijn, ik wil rusten, voorbereiden en klaar zijn om morgen verder te trekken. Wel heb ik wat gewandeld en de bergen gezien waar ik over moet. Nu nog die olifanten hier krijgen !! Die gelati heb ik wijselijk gelaten, voor de prijs maar vooral voor de smaken. Nu nog snel mijn was gedaan en gedroogt in de machine.
Zoals al vaker het toeval was kon ik overnachten langsheen de VIA. Dus gewoon de deur uitstappen en we lopen verder naar Rome. Na 400 m loop ik Zwitserland binnen via een voetweg. Geen douane of vignettenverkoop en dus zal ik de volgende dagen autosnelwegen moeten mijden. Ze hadden mij gezegd dat vanaf de grens de weg goed zou bewegwijzerd zijn maar na veel zoeken heb ik toch niets gevonden. Ik volgde de weg langs een oude Romeinse baan waar duidelijk nog de karrenwielsporen herkenbaar zijn. Op het einde van die weg was er een pijltje naar Rome maar ik vrees dat die positieve boodschap in vogelvlucht uitgerekend was. Dan maar de beslissing genomen om de voetweg naar Orbe te volgen maar deze viel ook weg. Misschien nog wat van de franse invloed op de markering. Dan maar verder langs de gewone weg tot Orbe. Het was middag vooraleer ik geinstaleerd was en verbonden op Wifi. Tijd om naar de Coop te gaan om zwitserse frenken af te halen voor de komende dagen en wat inkopen te doen. Aan de prijzen te zien begrijp ik best dat veel Zwitsers hun aankopen doen over de grens. Voor de rest wordt het rusten en voorbereidingen treffen voor de komende dagen. In de namiddag ben dan wel nog naar die markering gaan zoeken maar gemakkelijk vinden was het niet. Misschien wordt het in de komende dagen evidenter de pijltjes te vinden en misschien te volgen.
De titel zeg genoeg over de trip van vandaag. Wanneer ik Pontarlier verlaat moet ik bergop stappen de bossen in. Door de regen van de vorige dagen ligt alles er drassig en nat bij. De weg overbrugt een hoogte van zo'n 500 m en dan kom ik aan een uitzichtpunt met kasteel en prachtige omgeving. Dan moet ik weer naar beneden en zo ben ik terug op het begin niveau, 2 u later en maar een paar km verder. Ik volg de VIA omdat ik van dit stuk weg geen kaart kan vinden op internet. Door weide met koeien, bospaden of weggetjes bereik ik De Fourgs waar ik een croissant kan eten en een lekkere koffie drinken bij een gezellige babbel met de café uitbaatster over de pelgrimsen die langs lopen. Weer verder moet ik steil omhoog naar een kapel en dit stuk plus de volgende wegen gaan door weiden die goed omgeploegd zijn door de koeien. Ik denk de juiste weg te volgen maar plots zie ik geen merktekens meer staan en ben ik in het midden van niets. Dankzij Mr Smartphone en zijn GPS (die ik vandaag niet ging bezigen) kunnen jullie dit bericht nu lezen, zonder zou het mij niet gelukt zijn Jougne te halen. Ik was hier wat te laat om nog warm te kunnen eten en te vroeg omdat de gastvrouw maar om 17 u thuis kwam. Dankzij hun hulp kon boodschappen gaan doen 5,5 km terug.
Deze etappe maakt mijn voetreis door Frankrijk duidelijk. Ik heb in die 4 weken prachtige, warme mensen ontmoet met het hart op de juiste plaats voor pelgrims en hun graag hulp bieden. Hun keuken heb ik ook weer ontdekt wat ik al lang niet meer had. Wel vindt je die eigenschappen duidelijker buiten de steden . De pijnpunten zijn het verschrikkelijk gebrek of de chaos aan markering, de afgelegen dorpen zonder winkel, café, wifi of slaapgelegenheden. De omtoeren dat de GR inleggen om een bezienswaardigheid te zien maar vele km kosten.
Maar al bij al was het een mooie periode en ben ik gelukkig met het deel Frankrijk. Ik kom zeker terug, al is het maar voor mijn tent op te halen, maar niet te voet.
Als je spreekt van avontuur, dan was het eerste deel van de dagtrip zeker zo. Gisteren zag ik al een pijltje staan 'Source de la Loue 15 km), maar deze zou ik niet gaan opzoeken, misschien was dit wel een omweg. Ik kon niet anders dan de Via, die door een trog de rivier volgde verder om in Pontarlier te geraken zonder gevaar te lopen door het verkeer. De Via volgt een bospad, over rotsen en watervallen. Dikwijls heb ik mij afgevraagd hoe andere pelgrims het doen die zwaar geladen zijn of een dagje ouder. Niet eenvoudig maar mooi. Ik heb er 2 uur van genoten en dan bereik ik de 'Source'.Het zou wel een omweg waard zijn geweest maar ik kreeg het gewoon op mijn weg. Niet een bronneke zoals die van de Schelde, die ik ooit eens ben gaan zoeken maar een monumentale bron. Een mooie weg maar gevaarlijk. Het was veel klimmen en af en toe eens dalen en dat ging zo verder. De aanloop naar Zwitserland ging gestaag verder om in Pontarlier te geraken. Ik was tijdig in het jeugdherberg en kon inchecken en mijn rugzak achterlaten, anders was het wachten tot 17u30. Het stadje leek dood omdat de meeste winkels s'maandags gesloten zijn. Na gegeten te hebben ben ik eerst
op zoek gegaan naar een overnachtingsplaats voor morgen, maar aan de blog ben ik niet meer geraakt. Mijn kamergenoot was een Parijzenaar die 3 weken door de Jura trok. Als je eens met iemand ervaringen kunt delen dan moet de rest maar wijken. Om 21u30 de dag afgesloten en goed geslapen.
Vandaag staat er maar een korte etappe op de agenda en dat goed ook voor een zondag. Alles is stil op straat en de Via vertrekt aan de voordeur. Daar er maar 1 weg door de vallei loopt is het best dat ik de andere kant van de rivier volg en dus de aangeduide route. Langsheen de rivier naar Pontarlier toe. Het is mistig en dat geeft nog een mooier beeld. Het durt tot 9u30 voor de zon doorbreekt maar dan ben ik wel al ver. De weg volgt een oude spoorwegbedding tot Lods maar verder gaat de weg niet doordat de spoorweg vroeger door tunnels ging en deze nu gesloten zijn. Langsheen de weg vloeit er constant water uit de rotsen en soms wel een waterval. Heel mooi !! In Lods moet ik de drukke weg over en omhoog. Nergens kan ik een kop koffie kopen, zondag zijn ze laat open of zijn er gewoon geen café's. Ik ben snel in Mouthier en mijn gastheer heeft de sleutel klaargelegd want hij is de hele dag afwezig. Eerst boodschappen doen, kleren wassen en daarna lekker gaan eten,het is toch vaderdag. In de namiddag gerust en een boek gelezen want ik had geen WIFI. Om 21u30 werd er aangebeld door mijn gastheer zonder sleutel. Nog wat gepraat en dan toch gaan slapen, zalig.
Om deze morgen vroeg te kunnen vertrekken had ik in het Centre Diocesane gevraagd welke de beste uitgang was dat ik zonder batch kon gebruiken want het was daar heel erg beveiligd. Via de weg die ze me aangegeven hadden lukte het niet want een bepaalde deur was nu afgesloten en een toegangscode was vereist om die te openen. Dus ik een beetje Mc Gyver gespeeld en het is mij toch gelukt tijdig weg te geraken. Tijdig was nodig om de mis te halen bij de paters Franscicanen buiten de stad op een heuvel. Na één uur stappen was ik op tijd en had ook nog een prachtig zicht op Besançon, een mis, ontmoeting met een Brusselse pater en ontbijt. Geweldig toch voor een morgen. Na afscheid genomen te hebben stapte ik verder naar Ornans. Het verschil Frankrijk voor Besançon trok zich nu verder. Ik waande mij in Zwitserland met de weide vol met koeien met bellen, mooi onderhouden huizen en dorpen die meer lijken op deze uit Zwitserland dan Frankrijk. Het contrast is groot en ook Ornans komt in dat plaatje voor. Mooi stadje met vooral toerisme. Ze doen er ook veel aan om dat in kleur te zetten en de rotswanden in het groen helpen mee. Hier logeer ik onder de pastorie waar een sociaal café is ingericht met allerlei activiteiten. Aangekomen op de plek ben ik er wel 3 x voorbij gelopen zoekend achter een café zoals je er veel ziet in Frankrijk maar dit exemplaar was moeilijk te vinden. Al goed om 19 u sluit het café, met alleen koffie, thee, choco en hun smaakwaters ( Teisseire en water) en heb ik de ruimte voor mij. Wel een biertje gaan halen om deze avond op café te drinken.
Stress onderweg is wel heel letterlijk te nemen. Het was gisterenavond al begonnen. Als je de mensen vroeg hoeveel km het stappen zou zijn kreeg je steeds het antwoord tussen 35 en 38 km. Volgens goolgemaps zou het kunnen met 30,5 km. Ervaring heeft al geleerd dat alles boven de 30 km zwaar wordt en dus lag de optie 30,5 km voor het grijpen. De weg die uitgestippeld is kan allen gelopen worden met stafkaart of vertrouwen op de smartphone. Dan moet die ook nog eens ontvangst hebben. In het dorp was geen bereik en buren zeiden dat in de omliggende heuvels wel bereik zou zijn. Dit heb gisteren nog getest maar dat was plaatselijk. Dan maar een schietgebedje plaatsen om hulp. Ik deze morgen op weg en inderdaad het bereik was er en hield stand. Maar de weg was dan weer wat anders, boswegen met heel wat slijk,smalle paden maar ze waren er wel. De vrees bestond dat het signaal zou uitvallen en dan had ik een groot probleem. Gelukkig hield het signaal aan tot de rand van het bos 12 km ver. Dan maar wegen volgen richting Besançon. Weer kwam en hulp uit het niets. Een wagen stopte naast mij om een praatje te maken omdat ook hij ooit pelgrims was geweest. Van hem kreeg ik info om een rustiger en snellere weg te nemen dan de drukkere D1. Altijd rechtdoor zei hij en ik moest weer aan de zuster van Clairveau denken. Op die weg werd ik nog tweemaal geholpen zomaar. Ik geloof steeds meer dan e en goede portie geluk er moet zijn om verder te kunnen. In elk geval heb ik genoten van mijn dag en ik heb maar 21 km gelopen plus de kers op de taart 'Besançon'. Zo'n mooi stadje voor mij onbekend. Onderweg heb ik al verschillende dagen nagedacht om een deel van mijn rugzak achter te laten met gerief dat ik nog niet of nauwelijks gebruikt heb en dat wel kilo's wegen. De stad, de vooruitzicht op de hellingen, enz hebben mij helpen beslissen hier een deel achter te laten en nadien terug te komen op citytrip. Toch wel mooie vooruitzichten, nee!!! Bij de foto's mijn tuinman en heerlijk gezegd met 1 letter verschil wel heel dicht bij.
Na een goede nacht geslapen te hebben was ik deze morgen al veel beter. Terug de routine opgenomen en om 6u10 trok ik de deur van de overnachtingsplaats dicht. De eerste kms bij het verlaten van een iets groter dorp/gemeente zijn altijd druk en vandaag moest ik voorbij een industrie zone wat het zeker drukker maakte. Eenmaal daar voorbij is het één en al rust. De ardennen blijven aanwezig en de dorpen desolaat. Het is ook uitkijken om tijdig de waterflessen te vullen. Maar de natuur is wel nadrukkelijk aanwezig. Uit een bosje naast de weg hoor je luid een everzwijn knorren/brullen en de roofvogels vliegen boven je hoofd. Al tweemaal heb ik gezien hoe een buizerd ( of iets dergelijk) aangevallen wordt door kraaien. Mooi om dit tafereel te volgen. Wat molens betreft kom ik in ieder dorp of stad wel een watermolen tegen. Hier is zoveel water dat die destijds veel energie opbrachten voor molenaars en papierfabrieken. Verder niets behalve dat ik op een paar km van mijn eindbestemming geen internetontvangst had op mijn smartphone. Dat is een groot probleem, niet voor vandaag want ik zag mijn kerktoren al maar voor morgen om op de juiste te weg te komen richting Besançon. Bucey lès Gy is een pittoresk dorpje met mooie huizen in oude stenen. Heel mooi vond ik de Mairie met de lavoir er onder. Nog nooit zo'n mooie lavoir gezien. De gite waar ik opvang gevonden heb wordt in de vakantiemaanden gebruikt als onderdak voor jongeren die de speciale ambacht komen leren van muren vervaardigen met droge stenen, zonder cement noch kalkbinding. Daar ik vond dat het gras te hoog stond om van de tuin te genieten heb ik onmiddellijk klacht ingediend en zijn ze in de namiddag nog komen maaien. Ongelooflijk wat een pelgrim allemaal voor elkaar krijgt, grapje!!!!
6 juni 2018 : Dampierre-sur-Salon - Dampierre-sur-Salon
Ik kon deze morgen om 6 u al het relaas maken van deze dag. Vanaf middernacht heb ik meer op toilet gezeten dan geslapen. Ineens had ik de diaree en nog niet een beetje. Om het half uur opstaan, trap af naar toilet en terug. Waar al dat water bleef van komen begrijp ik nu nog niet. Als ik opstond voelde ik me verzwakt en nam ik de beslissing niet verder te stappen maar een dag rust in te lassen. De andere pelgrim kloeg ook van buikloop maar geen van beide begrepen waar het die virus zouden gehaald hebben. Hij nam wel de beslissing verder te stappen maar beweerde toch minder getroffen te zijn geweest. Hij dus weg maar even later kwam ik hem weer tegen bij de apotheker die bij het opengaan 2 klanten had. Onmiddellijk hebben we daar onze eerste dosis medicijnen genomen en daar splitsen onze wegen zich. Ik heb dan wat boodschappen gedaan in de Colruyt zodat ik verder kon vandaag. Ik heb veel gerust want iets anders kon mij niet bekoren. Deze avond heb ik wel wat kunnen eten en ik hoop op een goede nachtrust zodat we morgenvroeg pienter en dapper weer verder kunnen. Elk nadeel heeft ook een voordeel en dat is het feit dat mijn collega nu de bakens kan zetten. Misschien komt dat nog wel goed. Een groot geluk is ook dat dit mij in een stad overkomt met winkels, apotheek en dokters indien nodig. Ik had veel scenario's voor ogen maar nooit heb ik aan diaree gedacht. Ik drink en eet overal ter wereld wat ze me voorschotelen en wordt ik niet ziek en nu dan wel. Laat ons duimen dat we morgen verder kunnen.
Vandaag lijkt een beetje op de vorige dagen qua weg. In grotere dorpen hoort of ziet men dat ze van de Via Francigena weten. Niet veel verschil, het landschap lijkt op onze ardennen. Het leven wordt stilaan wat gewoner, op tijd opstaan, eten en vertrekken en rond 11u30 aankomen op mijn bestemming. Dit geeft mij de kans om s'middags warm te gaan eten in het plaatselijk dorpscafé samen met arbeiders. Het geeft rust, eten en een gratis schouwspel. Vandaag was een Belg interessant aan het doen aan de toog wat veel vertier met zich meebracht. Ik heb mijn weg onderweg aangepast naar lengten van de etappes maar vooral naar overnachtingsplaatsen. Al de voorbereidingen voor het vertrek lijken onnodig te zijn want nu loop ik een aangepaste weg volgens omstandigheden.Het is rustiger in mijn hoofd te weten waar je morgen en indien mogelijk overmorgen wordt verwacht. Bij het slapen voel je dat het best. Ik ben vandaag ook een beetje verkeerd gelopen daar ik een weg die Googlemaps mij aangaf niet als volwaardigen weg herkend heb. Het had wel 1 positief resultaat en dat was dat ik bijna geen auto gezien heb. Vandaag ben ik Dampierre waar de rivier Salon doorstroomd dat gisteren bij de papiermolen nog een grotere beek was. Deze morgen was ze erg gezwollen na een onweer gisterenavond en veel regen bij het slapen gaan. Deze morgen was de lucht opgeklaard en fris en zalig oqm verder te stappen. Voor mij mag het zo blijven.
Vandaag is het 3 weken geleden dat ik thuis vertrokken ben naar het verre Rome. Geloof mij, het is ver !!! Ik wil nu een evaluatie maken van mijn 21 daags avontuur. Het is reuze de weg te gaan maar zonder een beetje geluk van allerlei wegen zou het misschien niet te doen zijn. Mijn drang om al gedaan te hebben alvorens te beginnen komt hier sterk naar voren. Ik heb ondertussen al goed begrepen dat het stap voor stap gaat en de weg gelopen moet worden. Ik mag van geluk spreken mensen tegengekomen te zijn die mij raad gaven ivm de weg en advies van allerlei aard of hulp boden bij het zoeken naar overnachtingsplaatsen of eten. De Via Francigena in Franfrijk is nog in een ontwikkelingsfase als ik dat vergelijk met de Weg naar Compostela waar de weg reeds goed uitgestippeld is en er zelf logboeken van bestaan. De toeritische diensten van de departementen hebben zo goed als mogelijk een GR pad uitgestippeld die mooi, veilig en toeritisch is maar veel te lang en dikwijls niet zo goed onderhouden of aangegeven. Overnachtingsplaatsen vind je nog niet overal onderweg, zelfs niet altijd een camping. Daar ben ik mijn Smartfone reeds dankbaar voor geweest om de binnenwegen zo terug te vinden maar vooral te weten waar ik sta op deze wereldbol. Hij heeft mij al dikwijls op het rechte pad gehouden. Deze manier van reizen brengt u terug naar het essentiële en doet u nog meer naar je lichaam luisteren. Na 21 dagen wordt alles wat meer een routine qua organisatie en het stappen verloopt ook beter. Deze manier van reizen is zeker aan te raden om zoals ik Frankrijk op een andere manier te ontdekken, zijn wijdsheid en kleine dorpen en zijn warme hartelijke mensen. Wel moet men er tijd en middelen voor hebben om toch wat te genieten. Zalig maar soms heel eenzaam. Blij mensen te ontmoeten om gewoon maar goeie dag te zeggen. Ongelooflijk hoe lekker een koffie of croissant smaakt na een paar dagen niets tegen te komen. Ook het weer viel tot vandaag reuze mee. 99% droog, geen te hoge temperaturen en dus lekker stapweer. Ik weet niet of ik zonder al het geluk dat ik kreeg nog onderweg zou zijn. Je moet beschikken over een grote dosis doorzettingsvermogen en positief denken om deze weg te gaan. Ik voel me heel gelukkig dit avontuur begonnen te zijn en hoop deze ook te volbrengen.
Een gewone vertrokken zoals andere dagen maar de vrees dat het zou gaan regenen. Mistig en maar 15°. De smartfone wijst mij de weg en ik kan weer over rustige wegen gaan. Weilanden wisselen zich af met bossen zoals in de Ardennen. In de dorpjes is het desolaat en je kunt hier moeilijk geld uitgeven. Na 4u30 lopen vind ik het bordje van 'Moulin à papier' en daal ik de weg af naar de acceuil. Gewoon fantastisch als overnachtingsplaats. De gastvrouw is ondervoorzitster van de Europese vereniging van Via Fransigena, wat een boel informatie opleverd. Man en vrouw hebben de route gelopen in verschillende etappes en kunnen laaiend vertellen over hun ervaringen. De woning en omgeving zijn wondermooie gerestaureerd en aangenaam om er te verblijven. Ik was weer vroeg binnen en ze nodigde mij uit om s'middags rivierkreeftje te eten die mr uit de rivier/waterbekken vist en klaarmaakt. Peuzelwerk maar O zo lekker. In de namiddag komt er nog een pelgrim toe en dan is de rust over. Een echte fransman die je overal in het huis hoort maar die heel wat te vertellen heeft. Ik ben blij dat ik vandaag weer mijn portie rust heb en ook van het goede weer kan genieten van sinds 11 u.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
22 juni 2018 : Col du Grand St Bernard - Aosta
5 juni 2018 : Leffond - Dampierre-sur-Salon
