De titel zeg genoeg over de trip van vandaag. Wanneer ik Pontarlier verlaat moet ik bergop stappen de bossen in. Door de regen van de vorige dagen ligt alles er drassig en nat bij. De weg overbrugt een hoogte van zo'n 500 m en dan kom ik aan een uitzichtpunt met kasteel en prachtige omgeving. Dan moet ik weer naar beneden en zo ben ik terug op het begin niveau, 2 u later en maar een paar km verder. Ik volg de VIA omdat ik van dit stuk weg geen kaart kan vinden op internet. Door weide met koeien, bospaden of weggetjes bereik ik De Fourgs waar ik een croissant kan eten en een lekkere koffie drinken bij een gezellige babbel met de café uitbaatster over de pelgrimsen die langs lopen. Weer verder moet ik steil omhoog naar een kapel en dit stuk plus de volgende wegen gaan door weiden die goed omgeploegd zijn door de koeien. Ik denk de juiste weg te volgen maar plots zie ik geen merktekens meer staan en ben ik in het midden van niets. Dankzij Mr Smartphone en zijn GPS (die ik vandaag niet ging bezigen) kunnen jullie dit bericht nu lezen, zonder zou het mij niet gelukt zijn Jougne te halen. Ik was hier wat te laat om nog warm te kunnen eten en te vroeg omdat de gastvrouw maar om 17 u thuis kwam. Dankzij hun hulp kon boodschappen gaan doen 5,5 km terug.
Deze etappe maakt mijn voetreis door Frankrijk duidelijk. Ik heb in die 4 weken prachtige, warme mensen ontmoet met het hart op de juiste plaats voor pelgrims en hun graag hulp bieden. Hun keuken heb ik ook weer ontdekt wat ik al lang niet meer had. Wel vindt je die eigenschappen duidelijker buiten de steden . De pijnpunten zijn het verschrikkelijk gebrek of de chaos aan markering, de afgelegen dorpen zonder winkel, café, wifi of slaapgelegenheden. De omtoeren dat de GR inleggen om een bezienswaardigheid te zien maar vele km kosten.
Maar al bij al was het een mooie periode en ben ik gelukkig met het deel Frankrijk. Ik kom zeker terug, al is het maar voor mijn tent op te halen, maar niet te voet.
Als je spreekt van avontuur, dan was het eerste deel van de dagtrip zeker zo. Gisteren zag ik al een pijltje staan 'Source de la Loue 15 km), maar deze zou ik niet gaan opzoeken, misschien was dit wel een omweg. Ik kon niet anders dan de Via, die door een trog de rivier volgde verder om in Pontarlier te geraken zonder gevaar te lopen door het verkeer. De Via volgt een bospad, over rotsen en watervallen. Dikwijls heb ik mij afgevraagd hoe andere pelgrims het doen die zwaar geladen zijn of een dagje ouder. Niet eenvoudig maar mooi. Ik heb er 2 uur van genoten en dan bereik ik de 'Source'.Het zou wel een omweg waard zijn geweest maar ik kreeg het gewoon op mijn weg. Niet een bronneke zoals die van de Schelde, die ik ooit eens ben gaan zoeken maar een monumentale bron. Een mooie weg maar gevaarlijk. Het was veel klimmen en af en toe eens dalen en dat ging zo verder. De aanloop naar Zwitserland ging gestaag verder om in Pontarlier te geraken. Ik was tijdig in het jeugdherberg en kon inchecken en mijn rugzak achterlaten, anders was het wachten tot 17u30. Het stadje leek dood omdat de meeste winkels s'maandags gesloten zijn. Na gegeten te hebben ben ik eerst
op zoek gegaan naar een overnachtingsplaats voor morgen, maar aan de blog ben ik niet meer geraakt. Mijn kamergenoot was een Parijzenaar die 3 weken door de Jura trok. Als je eens met iemand ervaringen kunt delen dan moet de rest maar wijken. Om 21u30 de dag afgesloten en goed geslapen.
Vandaag staat er maar een korte etappe op de agenda en dat goed ook voor een zondag. Alles is stil op straat en de Via vertrekt aan de voordeur. Daar er maar 1 weg door de vallei loopt is het best dat ik de andere kant van de rivier volg en dus de aangeduide route. Langsheen de rivier naar Pontarlier toe. Het is mistig en dat geeft nog een mooier beeld. Het durt tot 9u30 voor de zon doorbreekt maar dan ben ik wel al ver. De weg volgt een oude spoorwegbedding tot Lods maar verder gaat de weg niet doordat de spoorweg vroeger door tunnels ging en deze nu gesloten zijn. Langsheen de weg vloeit er constant water uit de rotsen en soms wel een waterval. Heel mooi !! In Lods moet ik de drukke weg over en omhoog. Nergens kan ik een kop koffie kopen, zondag zijn ze laat open of zijn er gewoon geen café's. Ik ben snel in Mouthier en mijn gastheer heeft de sleutel klaargelegd want hij is de hele dag afwezig. Eerst boodschappen doen, kleren wassen en daarna lekker gaan eten,het is toch vaderdag. In de namiddag gerust en een boek gelezen want ik had geen WIFI. Om 21u30 werd er aangebeld door mijn gastheer zonder sleutel. Nog wat gepraat en dan toch gaan slapen, zalig.
Om deze morgen vroeg te kunnen vertrekken had ik in het Centre Diocesane gevraagd welke de beste uitgang was dat ik zonder batch kon gebruiken want het was daar heel erg beveiligd. Via de weg die ze me aangegeven hadden lukte het niet want een bepaalde deur was nu afgesloten en een toegangscode was vereist om die te openen. Dus ik een beetje Mc Gyver gespeeld en het is mij toch gelukt tijdig weg te geraken. Tijdig was nodig om de mis te halen bij de paters Franscicanen buiten de stad op een heuvel. Na één uur stappen was ik op tijd en had ook nog een prachtig zicht op Besançon, een mis, ontmoeting met een Brusselse pater en ontbijt. Geweldig toch voor een morgen. Na afscheid genomen te hebben stapte ik verder naar Ornans. Het verschil Frankrijk voor Besançon trok zich nu verder. Ik waande mij in Zwitserland met de weide vol met koeien met bellen, mooi onderhouden huizen en dorpen die meer lijken op deze uit Zwitserland dan Frankrijk. Het contrast is groot en ook Ornans komt in dat plaatje voor. Mooi stadje met vooral toerisme. Ze doen er ook veel aan om dat in kleur te zetten en de rotswanden in het groen helpen mee. Hier logeer ik onder de pastorie waar een sociaal café is ingericht met allerlei activiteiten. Aangekomen op de plek ben ik er wel 3 x voorbij gelopen zoekend achter een café zoals je er veel ziet in Frankrijk maar dit exemplaar was moeilijk te vinden. Al goed om 19 u sluit het café, met alleen koffie, thee, choco en hun smaakwaters ( Teisseire en water) en heb ik de ruimte voor mij. Wel een biertje gaan halen om deze avond op café te drinken.
Stress onderweg is wel heel letterlijk te nemen. Het was gisterenavond al begonnen. Als je de mensen vroeg hoeveel km het stappen zou zijn kreeg je steeds het antwoord tussen 35 en 38 km. Volgens goolgemaps zou het kunnen met 30,5 km. Ervaring heeft al geleerd dat alles boven de 30 km zwaar wordt en dus lag de optie 30,5 km voor het grijpen. De weg die uitgestippeld is kan allen gelopen worden met stafkaart of vertrouwen op de smartphone. Dan moet die ook nog eens ontvangst hebben. In het dorp was geen bereik en buren zeiden dat in de omliggende heuvels wel bereik zou zijn. Dit heb gisteren nog getest maar dat was plaatselijk. Dan maar een schietgebedje plaatsen om hulp. Ik deze morgen op weg en inderdaad het bereik was er en hield stand. Maar de weg was dan weer wat anders, boswegen met heel wat slijk,smalle paden maar ze waren er wel. De vrees bestond dat het signaal zou uitvallen en dan had ik een groot probleem. Gelukkig hield het signaal aan tot de rand van het bos 12 km ver. Dan maar wegen volgen richting Besançon. Weer kwam en hulp uit het niets. Een wagen stopte naast mij om een praatje te maken omdat ook hij ooit pelgrims was geweest. Van hem kreeg ik info om een rustiger en snellere weg te nemen dan de drukkere D1. Altijd rechtdoor zei hij en ik moest weer aan de zuster van Clairveau denken. Op die weg werd ik nog tweemaal geholpen zomaar. Ik geloof steeds meer dan e en goede portie geluk er moet zijn om verder te kunnen. In elk geval heb ik genoten van mijn dag en ik heb maar 21 km gelopen plus de kers op de taart 'Besançon'. Zo'n mooi stadje voor mij onbekend. Onderweg heb ik al verschillende dagen nagedacht om een deel van mijn rugzak achter te laten met gerief dat ik nog niet of nauwelijks gebruikt heb en dat wel kilo's wegen. De stad, de vooruitzicht op de hellingen, enz hebben mij helpen beslissen hier een deel achter te laten en nadien terug te komen op citytrip. Toch wel mooie vooruitzichten, nee!!! Bij de foto's mijn tuinman en heerlijk gezegd met 1 letter verschil wel heel dicht bij.
Na een goede nacht geslapen te hebben was ik deze morgen al veel beter. Terug de routine opgenomen en om 6u10 trok ik de deur van de overnachtingsplaats dicht. De eerste kms bij het verlaten van een iets groter dorp/gemeente zijn altijd druk en vandaag moest ik voorbij een industrie zone wat het zeker drukker maakte. Eenmaal daar voorbij is het één en al rust. De ardennen blijven aanwezig en de dorpen desolaat. Het is ook uitkijken om tijdig de waterflessen te vullen. Maar de natuur is wel nadrukkelijk aanwezig. Uit een bosje naast de weg hoor je luid een everzwijn knorren/brullen en de roofvogels vliegen boven je hoofd. Al tweemaal heb ik gezien hoe een buizerd ( of iets dergelijk) aangevallen wordt door kraaien. Mooi om dit tafereel te volgen. Wat molens betreft kom ik in ieder dorp of stad wel een watermolen tegen. Hier is zoveel water dat die destijds veel energie opbrachten voor molenaars en papierfabrieken. Verder niets behalve dat ik op een paar km van mijn eindbestemming geen internetontvangst had op mijn smartphone. Dat is een groot probleem, niet voor vandaag want ik zag mijn kerktoren al maar voor morgen om op de juiste te weg te komen richting Besançon. Bucey lès Gy is een pittoresk dorpje met mooie huizen in oude stenen. Heel mooi vond ik de Mairie met de lavoir er onder. Nog nooit zo'n mooie lavoir gezien. De gite waar ik opvang gevonden heb wordt in de vakantiemaanden gebruikt als onderdak voor jongeren die de speciale ambacht komen leren van muren vervaardigen met droge stenen, zonder cement noch kalkbinding. Daar ik vond dat het gras te hoog stond om van de tuin te genieten heb ik onmiddellijk klacht ingediend en zijn ze in de namiddag nog komen maaien. Ongelooflijk wat een pelgrim allemaal voor elkaar krijgt, grapje!!!!
6 juni 2018 : Dampierre-sur-Salon - Dampierre-sur-Salon
Ik kon deze morgen om 6 u al het relaas maken van deze dag. Vanaf middernacht heb ik meer op toilet gezeten dan geslapen. Ineens had ik de diaree en nog niet een beetje. Om het half uur opstaan, trap af naar toilet en terug. Waar al dat water bleef van komen begrijp ik nu nog niet. Als ik opstond voelde ik me verzwakt en nam ik de beslissing niet verder te stappen maar een dag rust in te lassen. De andere pelgrim kloeg ook van buikloop maar geen van beide begrepen waar het die virus zouden gehaald hebben. Hij nam wel de beslissing verder te stappen maar beweerde toch minder getroffen te zijn geweest. Hij dus weg maar even later kwam ik hem weer tegen bij de apotheker die bij het opengaan 2 klanten had. Onmiddellijk hebben we daar onze eerste dosis medicijnen genomen en daar splitsen onze wegen zich. Ik heb dan wat boodschappen gedaan in de Colruyt zodat ik verder kon vandaag. Ik heb veel gerust want iets anders kon mij niet bekoren. Deze avond heb ik wel wat kunnen eten en ik hoop op een goede nachtrust zodat we morgenvroeg pienter en dapper weer verder kunnen. Elk nadeel heeft ook een voordeel en dat is het feit dat mijn collega nu de bakens kan zetten. Misschien komt dat nog wel goed. Een groot geluk is ook dat dit mij in een stad overkomt met winkels, apotheek en dokters indien nodig. Ik had veel scenario's voor ogen maar nooit heb ik aan diaree gedacht. Ik drink en eet overal ter wereld wat ze me voorschotelen en wordt ik niet ziek en nu dan wel. Laat ons duimen dat we morgen verder kunnen.
Vandaag lijkt een beetje op de vorige dagen qua weg. In grotere dorpen hoort of ziet men dat ze van de Via Francigena weten. Niet veel verschil, het landschap lijkt op onze ardennen. Het leven wordt stilaan wat gewoner, op tijd opstaan, eten en vertrekken en rond 11u30 aankomen op mijn bestemming. Dit geeft mij de kans om s'middags warm te gaan eten in het plaatselijk dorpscafé samen met arbeiders. Het geeft rust, eten en een gratis schouwspel. Vandaag was een Belg interessant aan het doen aan de toog wat veel vertier met zich meebracht. Ik heb mijn weg onderweg aangepast naar lengten van de etappes maar vooral naar overnachtingsplaatsen. Al de voorbereidingen voor het vertrek lijken onnodig te zijn want nu loop ik een aangepaste weg volgens omstandigheden.Het is rustiger in mijn hoofd te weten waar je morgen en indien mogelijk overmorgen wordt verwacht. Bij het slapen voel je dat het best. Ik ben vandaag ook een beetje verkeerd gelopen daar ik een weg die Googlemaps mij aangaf niet als volwaardigen weg herkend heb. Het had wel 1 positief resultaat en dat was dat ik bijna geen auto gezien heb. Vandaag ben ik Dampierre waar de rivier Salon doorstroomd dat gisteren bij de papiermolen nog een grotere beek was. Deze morgen was ze erg gezwollen na een onweer gisterenavond en veel regen bij het slapen gaan. Deze morgen was de lucht opgeklaard en fris en zalig oqm verder te stappen. Voor mij mag het zo blijven.
Vandaag is het 3 weken geleden dat ik thuis vertrokken ben naar het verre Rome. Geloof mij, het is ver !!! Ik wil nu een evaluatie maken van mijn 21 daags avontuur. Het is reuze de weg te gaan maar zonder een beetje geluk van allerlei wegen zou het misschien niet te doen zijn. Mijn drang om al gedaan te hebben alvorens te beginnen komt hier sterk naar voren. Ik heb ondertussen al goed begrepen dat het stap voor stap gaat en de weg gelopen moet worden. Ik mag van geluk spreken mensen tegengekomen te zijn die mij raad gaven ivm de weg en advies van allerlei aard of hulp boden bij het zoeken naar overnachtingsplaatsen of eten. De Via Francigena in Franfrijk is nog in een ontwikkelingsfase als ik dat vergelijk met de Weg naar Compostela waar de weg reeds goed uitgestippeld is en er zelf logboeken van bestaan. De toeritische diensten van de departementen hebben zo goed als mogelijk een GR pad uitgestippeld die mooi, veilig en toeritisch is maar veel te lang en dikwijls niet zo goed onderhouden of aangegeven. Overnachtingsplaatsen vind je nog niet overal onderweg, zelfs niet altijd een camping. Daar ben ik mijn Smartfone reeds dankbaar voor geweest om de binnenwegen zo terug te vinden maar vooral te weten waar ik sta op deze wereldbol. Hij heeft mij al dikwijls op het rechte pad gehouden. Deze manier van reizen brengt u terug naar het essentiële en doet u nog meer naar je lichaam luisteren. Na 21 dagen wordt alles wat meer een routine qua organisatie en het stappen verloopt ook beter. Deze manier van reizen is zeker aan te raden om zoals ik Frankrijk op een andere manier te ontdekken, zijn wijdsheid en kleine dorpen en zijn warme hartelijke mensen. Wel moet men er tijd en middelen voor hebben om toch wat te genieten. Zalig maar soms heel eenzaam. Blij mensen te ontmoeten om gewoon maar goeie dag te zeggen. Ongelooflijk hoe lekker een koffie of croissant smaakt na een paar dagen niets tegen te komen. Ook het weer viel tot vandaag reuze mee. 99% droog, geen te hoge temperaturen en dus lekker stapweer. Ik weet niet of ik zonder al het geluk dat ik kreeg nog onderweg zou zijn. Je moet beschikken over een grote dosis doorzettingsvermogen en positief denken om deze weg te gaan. Ik voel me heel gelukkig dit avontuur begonnen te zijn en hoop deze ook te volbrengen.
Een gewone vertrokken zoals andere dagen maar de vrees dat het zou gaan regenen. Mistig en maar 15°. De smartfone wijst mij de weg en ik kan weer over rustige wegen gaan. Weilanden wisselen zich af met bossen zoals in de Ardennen. In de dorpjes is het desolaat en je kunt hier moeilijk geld uitgeven. Na 4u30 lopen vind ik het bordje van 'Moulin à papier' en daal ik de weg af naar de acceuil. Gewoon fantastisch als overnachtingsplaats. De gastvrouw is ondervoorzitster van de Europese vereniging van Via Fransigena, wat een boel informatie opleverd. Man en vrouw hebben de route gelopen in verschillende etappes en kunnen laaiend vertellen over hun ervaringen. De woning en omgeving zijn wondermooie gerestaureerd en aangenaam om er te verblijven. Ik was weer vroeg binnen en ze nodigde mij uit om s'middags rivierkreeftje te eten die mr uit de rivier/waterbekken vist en klaarmaakt. Peuzelwerk maar O zo lekker. In de namiddag komt er nog een pelgrim toe en dan is de rust over. Een echte fransman die je overal in het huis hoort maar die heel wat te vertellen heeft. Ik ben blij dat ik vandaag weer mijn portie rust heb en ook van het goede weer kan genieten van sinds 11 u.
Deze morgen was het nog stil in de pastorie als ik vertrok om 7 u. Bij het uitstippelen van de route voor vandaag had ik een andere route gevonden dan de GR 145 aanwijst langsheen het meer. Het resultaat is dat je 10 km minder moet lopen om op hetzelfde punt uit te komen. De weg was ook een stille weg met weinig verkeer maar misschien minder toeristisch zonder het meer. Gelukkig kwam ik onderweg een dorpje tegen met een 'Vide grenier' waar ik heb genoten van een dorpsfeest. In zo'n kleine dorpen helpt iedereen mee om tijdens de rommelmarkt de bezoekers te voorzien van eten en drinken. Mooi om die gebondenheid te observeren bij een kop koffie. Om 11 u was ik al op mijn eindbestemming waar ik de gastvrouw vroeg waar ik s'avonds iets kon eten waarop ik werd uitgenodigd samen met hun familie te gaan picknicken aan hun privé vijver. La douce France zoals je het soms nog ziet in oude films. Gezellig eten en wat keuvelen en nadien een siësta. Meer moet het voor vandaag niet zijn.
Na meen goede nachtrust en de nodige voorzieningen neem ik afscheid van de zusters, alhoewel dat niet zo eenvoudig was om een zuster te zien. Mijn ontbijt stond klaar alsook een pic-nic voor onderweg maar dit wordt door spoken uitgevoerd want je ziet nooit iemand door de gangen zweven. Een mooie weg vandaag met bijna geen wagens maar wel een arend of toch zo"n grote vogel, 2 dartelende herten tussen velden en bossen en een jong vosje. Zo is er toch wat leven onderweg. En plots duikt Langres op uit de nevel, dat ik reeds de hele morgen heb. Ik ben daar niet rouwig om want de temperatuur blijft koel en het stappen gaat vlotter. Hier zijn er wel al wat toeristen want de stad ligt aan een drukke autosnelweg. Ik heb onderdak in een gedeelte van de pastorie die ingericht is om 2 pelgrimsen te ontvangen. Nu wordt het verder zoeken naar de weg voor de komende dagen. Ik denk dat ik in de Bourgogne streek beland ben maar wijngaarden heb ik nog niet gezien.
Een van de adressen waar ik verder kon overnachten is het Bénédictijnen klooster van Loup sur Aujon. Gisterenavond de meest rustige route uitgestippeld door woud en zo weinig mogelijke D wegen. Na een slechte nacht sta ik om 5u45 voor de bakker om mijn croissants te kopen en om 6u15 drop ik de sleutels in de brievenbus van de Mairie. De eerste 2 uren gaan vlot n bij het buitenkomen van het woud regent het. Bij het ontwaken zag ik de buien al hangen en ik was er op voorbereid maar plezant is anders. Rond 11u20 bereik ik het dorp en meld ik me aan. Hoog tijd want mijn krachten waren op. Eerst mij omkleden en douche zodat ik mijn kledij kon afgeven om te wassen. Na de maaltijd heb ik wel wat gerust wat nodig was. De dag van gisteren samengesteld met vandaag hebben veel energie gekost. Dus de rest van de dag ga ik rusten, mijn blog bijwerken en even naar de vespers van de zusters (6) gaan luisteren. Morgen op naar Langres. Ik kan hier reeds om 6 u ontbijten. Wat mij vandaag het meeste trof is dat ik nu 18 dagen aan het stappen ben en nog niet verder dan 4 km geraakt ben.
Vandaag vertrokken zonder einddoel, slaapplaats, niet wetend wat de dag brengt. In alle stilte mijn slaaphutje verlaten na de beste slaap van deze reis. Ik had mij voorgenomen via binnenwegen tot in Clairvaux te stappen en dan te zien. Via wijngaarden en een groot deel woud, waar je weer niets tegenkomt behalve een familie everzwijnen geraak ik rond 9 u in Clairvaux. De vroegere abdij is nu een gevangenis en religieuzen wonen. Het historisch gedeelte gaat maar om 10u30 open en dus moet ik verder stappen. Iets verder vraag ik aan een dame die onkruid staat te wieden of het mogelijk is mijn flessen bij te vullen en bij wonder verblijven er daar 3 zusters die pelgrims opvangen. Ik wordt binnen gevraagd op de koffie, krijg een stuk chocoladetaart aangeboden en kan wat rusten en bijpraten. Wanneer ik zeg dat ik van Brussel kom vertellen ze mij dat ze nog in Anderlecht gewerkt hebben. Zo vraag ik ook waar ik verder onderweg nog kan overnachten en zij sturen mij aan naar Chateauvillain te stappen, zo'n 15 km verder als ik gewoon rechtdoor ga stappen door het woud. Na controle op de smartphone beslis ik verder te stappen de raad van de zuster opvolgend. Dit is wel een avontuur maar het blijk te kloppen. Na een paar uur door het woud geraak ik op een D weg die mij naar Chateauvillain leidt. Om 15 uur aangekomen met 38 km gestapt. Het ging goed en ik voelde mij niet moe. De zusters hadden mij ook gezegd dat ik kon overnachten in een gebouw van de stad maar ik moest wel wachten tot 16 u om dit te regelen. Ik kreeg daar ook informatie ivm met 2 overnachtingsplaatsen verder. Ik dan maar eerst deze plaatsen vastgelegd. Nu weet ik d at ik overmorgen in Lengtes moet zijn.
Vanop de top van de heuvel waar mijn overnachtingsplaats was kon ik onmiddellijk het GR pad volgen die daar langs liep maar dat ging niet want ik moest de sleutel beneden in het dorp in de brievenbus droppen. Om 6 u staan ze niet naar u te wachten. De afdaling was 1,5 km lang. Al een mooie wandeling alvorens aan mijn tocht te beginnen maar gisteren had ik mijn weg al uitgestippeld via deze omweg. Het is toch leuker stappen wetend dat je om de zoveel tijd een dorp tegenkomt met een bakker of café of winkel. Ik dacht de wegen zo uitgekozen te hebben zodat ik weinig verkeer zou hebben maar niets was minder waar. De eerste 18 km was dat wel het geval ,een deel was GR pad maar dan weinig gebruikt met als resultaat kniehoog nat gras die schoenen en kousen doorweekte. Maar nadien viel het ferm tegen want in één van die dorpjes is Nigloland gevestigd (op 8 km van Bar sur Aube) . Op de kaart een rustige weg maar in de werkelijkheid niet zo aangenaam en dus heel voorzichtig zijn. Om 11u 45 was ik op bestemming in een vakantiedorp met ouderwetse roulottes. Zwembad, hangmatten, bar,enz om lekker uit te rusten. Gisteren heb ik mijn stappenteller getest tussen 2 'bornes' en de gestapte afstand klopte met de telling (verschillende kms herhaald), vandaag dan 30 km. Ik was wel moe maar die accommodaties hier hebben me weer wat opgelapt. Ik ga straks eens naar het stadje want bij het binnenlopen ervan leek het me erg leuk. Dat de Champagnestreek zich tot hier uitstrekte wist ik niet maar aan de dorpen te zien brengt het heel wat rijkdom met zich mee. Van de armoedige dorpje de laatste 100 km erken je hier niets meer. Veel minder wijngaarden maar de ranken brengen blijkbaar hun vruchten op. Nu mijn weg uitstippelen naar Clairveau en verder.
Deze morgen moest ik toch op niemand wachten en dus heb ik besloten vroeg te vertrekken. Om 6 uur op stap en dan is het nog koel en aangenaam om te lopen. Verder rechtdoor over de Romeinse weg. Voorbij het eerste dorp veranderd de weg en dat is plezanter. Om de 4 à 5 km kom je nu een dorp tegen ,de weg kronkelt en er komt wat meer begroeiing langs de weg. Hier gaan de km wat sneller alhoewel dat elke stap moet gezet worden. Na 3 uur stappen kom ik het eerste café tegen in 3 dagen lopen. De koffie smaakt hier heel lekker!!! Na mijn kleine stop is het nog 2 u lopen tot mijn eindbestemming en dan verandert ook het weer naar zachte regen zodat ik nat aankom aan de Office du toerisme waar ik de sleutel moet afhalen van het pelgrimshuisje. Eerst wat eten en rusten om dan op zoek te gaan naar WIFI verbinding. Niet zo eenvoudig in Frankrijk maar zoals u leest kan ik toch mijn blog bijwerken. Alles gaat goed en het wordt steeds gemakkelijker om 25 km te lopen.Nu nog wat aankopen doen en verder rusten.
Vandaag wat later vertrokken daar mijn gastgezin pas ontbijt om 8 u. Gezellig maar laat daar ik vrees dat het gaat warm worden. Dan maar wat sneller stappen want volens i info zou het maar 18 km zijn naar mijn volgende slaapplaats. De weg zoeken is niet nodig! Gewoon rechtdoor lopen door de akkers met maar 1 dorp onderweg. Bij mijn vertrek in Coole kom ik de Australische pelgrim tegen die vanuit Chalons naar hier gekomen is per taxi om een etappe te lopen. Ik had nu de kans om zijn leeftijd te vragen en ik raadde ongeveer juist, 73 j. Voorbij het tussen dorp stopt er een auto en de man blijkt mijn gastheer te zijn voor vanavond. Ik vraag hem mijn rugzak mee te nemen zodat ik eens 8 km kan vliegen, wat een gevoel. Aangekomen in Corbeil word ik verwelkomd door de maire van het dorpje want ik kan hier overnachten in de Mairie annex schooltje. Het middagmaal wordt mij gebracht en s'avnds ook nog een avondmaal met wijn, kaas, fruit en ontbijt voor morgen. Het dorpje telt maar 84 zielen en in de omgeving valt niets te kopen, daarom ontfermen deze mensen zich over pelgrims. Toch mooie mensen in kleine dorpen. Hij regelt ook een slaapplaats voor de volgende dagen zodat ik niet moet zoeken. Verder is het rusten want het dorp heb ik op 5 min. verkend.
26 mei 2018 : Chalons en Champagne - Chalons en Champagne
Zoals van tervoren afgesproken zouden Kathleen, Roel, Nele en de kinderen op bezoek komen om te zien of ik niet teveel loog ivm mijn gezondheidstoestand. Dus ik op verkenning om alles wat te weten over Chalons en om 11 uur kwamen ze aan. We hebben samen de markt en stad bezocht, lekker gaan eten en een boottocht gemaakt over de grachten/rivier die de stad doorkruist. Chalons is zeker de moeite om te bezoeken voor 1 dag. Een rustdag na 12 dagen stappen en 325 km in de benen. Ik denk dat het niet kwaad kan en het bezoek was top. s'Avonds gerust en alles klaargemaakt voor straks verder te stappen naar Coole
Met dank aan mijn gastheer van de vorige dagen kan ik mijn weg nu wat ingekorter verder zetten. Francois (72) en zijn vrouw zijn experten in de verre reizen zoals Rome, Compostela, Assissi en andere, te voet natuurlijk. Dus vele tips en adressen gekregen om verder te stappen. Vandaag was het eerste deel de Marne volgen om Chalon te verlaten en nadien bergop te gaan tot op een kam dat de Marnevallei scheidt van de Coolvallei. Eenmaal op de kam aangekomen was het gewoon rechtdoor zo'n 15 km. Links een ongelooflijk zicht richting Marne en regen en rechts kilometers akkers met wel 300 (?) windmolens maar droog tot in Coole. Weereens geluk gehad .De weg die ik gelopen heb was vroeger een oude Romeinse weg. Ik zal wel juist lopen zeker? Weer hartelijk onthaald maar daar het vandaag moederdag is in Frankrijk heb ik de mensen weinig gezien en kreeg ik de sleutel van het huis. Voor eten moet ik zelf zorgen en de frigo is goed gevuld en ik moet maar doen of ik thuis ben. De fles wijn wordt klaargezet door de gastheer. Net God in Frankrijk!!!!! Ik geniet met volle teugen maar die kaarsrechte wegen zijn lastig daar je er geen eind aan ziet komen. Morgen weer een deel recht en laat ons hopen dat daar wat verandering in komt.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
5 juni 2018 : Leffond - Dampierre-sur-Salon
2 mei 2018 : St Loup sur Aujon - Langres
30 mei 2018 :Brienne le Chateau - Bar sur Aube
