In de eerste plaats wens ik alle leerkrachten en hun directies, leerlingen en studenten een aangename vakantie toe. Los van alle heisa die elk jaar opnieuw op bepaalde tijdstippen rond de onderwijswereld opduikt. Het is bijna een 'traditie' geworden.
Dat een praktische regeling op het einde van het schooljaar een belangrijk gegeven is, dat hoeft geen betoog. In de meeste scholen is er trouwens een 'gezonde' overgang gepland tussen het einde van de examens en het begin van de vakantie. Allerhande activiteiten en/of uitstappen vinden plaats en vormen een soort 'afsluiter' van het schooljaar.. Niet gemakkelijk om te organiseren, omdat niet altijd alle leerkrachten ter beschikking staan. Maar vergaderingen en deliberaties moeten nu eenmaal plaatsvinden ... en een leerkracht kan zich niet zomaar in stukjes verdelen, namelijk meedoen aan een activiteit of een uitstap begeleiden én terzelfdertijd op vergaderingen en deliberaties aanwezig zijn.
Een goeie oplossing kan altijd uitgewerkt worden, maar ik heb een hekel aan mensen die direct 'in de aanval gaan' om toch maar het beroep van leerkracht te minimaliseren ... met het gebruikelijke cliché over de vele vankantieperiodes natuurlijk.
Aan lezer Frans Vandenweghe uit Dadizele (reactie in Dialoog van woensdag 26 juni) zou ik willen voorstellen om eens een weekje het werk van een leerkracht over te nemen, het liefst in een paar 'overbevolkte' en moeilijkere groepen. Verder het verbeterwerk (de examens inbegrepen) voor zijn rekening te nemen, de vergaderingen bij te wonen en deel te nemen aan de buitenschoolse activiteiten. Die vinden veelal in de weekends plaats en eisen vaak heel wat voorbereidend werk. We hebben het dan nog niet over de voorbereidingen van de lessen en eventuele bijscholingen.
Wie voor het onderwijs kiest weet dat het er nu eenmaal allemaal bijhoort.
Het voorstel van lezer Frans Vandenweghe (zie SCAN) getuigt van een compleet gebrek aan waardering voor het beroep van leerkracht. "De leerkrachten kunnen de examens nakijken (NB. : Alsof verbeteren niet meer is dan dat!) de eerste week van juli. Een andere werknemer heeft ook geen twee weken met Kerstmis, een week in februari, twee weken met Pasen en twee maanden in de zomer". Lezer is de weekends vergeten en nog enkele feestdagen ... om even op zijn sarcasme in te gaan ! Dat er ook vergaderd en gedelibereerd moet worden, daar staat lezer blijkbaar niet bij stil. Evenmin bij het feit dat leerlingen en ouders wel graag de resultaten willen kennen, dat er moet kunnen gepraat en nagedacht worden over een studiekeuze. Daarvoor ga je toch niet over één dag ijs !
Ik denk dat het lezer hier alleen om doen is uit te halen naar hen die voor de klas staan en genieten van zoveel vakantie. Wel, beste lezer, de leerkrachten hebben die vakanties dik verdiend. U mag, zoals hierboven al gesteld, eens een weekje het werk in hun plaats doen. U zal snel een heel andere mening toegedaan zijn.
Al die heisa is niet nodig als in de school een practisch plan voor de 'activiteiten einde schooljaar' wordt uitgewerkt. Dat leerlingen wegblijven, zelfs als er activiteiten voorzien zijn, is een ander probleem. Net zoals spijbelen in de loop van het schooljaar dat ook is. Hier ligt in vele gevallen de oorzaak in de manier waarop met de jongeren wordt omgegaan thuis.
"Iedereen moet in deze zaak zijn steentje bijdragen", stelt lezer Guy Van de Steene uit Sint-Niklaas terecht. Ook de ouders !
Schiet dus niet zomaar op de leerkracht !
*****
+ SCANS (3) :
° Scan 1 : Tweede lezersbrief n.a.v. opmerkingen : "Juf Congé en Meester Vakantie". * klikken op "Openen".
° Scan 2 : Reacties in Dialoog van woensdag 26 juni.
° Scan 3 : Lezersbrief van Raf Vandenbergh uit Gent : "Niet vermoeid".
* Ingekorte versie in Dialoog van zaterdag 15 juni.
Hoe intriest om altijd op de kap te zitten van topsporters van eigen bodem. Is dat nu afgunst of gewoon onwil om eens iets positief te zeggen. Het in het belachelijke trekken van de terugkeer van Timmy Simons naar 'thuishaven' Club Brugge getuigt in elk geval niet van veel sportiviteit, laat staan voetbalkennis.
"Club Brugge zou de jeugd een kans geven." "Of dit een goed teken is naar jullie jeugdspelers toe, durf ik te betwijfelen." (Dialoog - HLN van vrijdag 14 juni).
Is het niet juist een speler met zoveel internationale ervaring die de jongeren kan motiveren.
Nee, lezer Egmont Deneve, Vanhove zou zich wel omdraaien in zijn graf omwille van het feit dat u de kwaliteiten van de 36-jarige international (hoeveel maal Rode Duivel ?) en de club in twijfel trekt. U lacht er een beetje mee in uw bijdrtage, maar deze profvoetballer kan nog steeds een meerwaarde betekenen voor elke ploeg in eerste klasse.
*****
SCANS (2) :
1° Reacties Dialoog van vrijdag 14 juni (2). 2° Eigen reactie in Dialoog van 15 juni : Ingekorte versie.
Wat doet het goed de reactie van Willem Vizee uit Tiel (Nederland) te lezen naar aanleiding van de overwinning van de Rode Duivels tegen Servië. "Hou vol, Duivels, en geef ons volgend jaar iets om van te genieten", schrijft lezer in Dialoog van maandag 10 juni. Wel, van zo'n sportieve reactie kan ik ook genieten ! Heel fijn ook dat de Nederlandse lezer verdediger en kapitein Vincent Kompany een snel herstel toewenst. Wat een verschil met reacties van bepaalde Belgische lezers voor wie de prestatie van het eigen talent altijd moet geminimaliseerd worden. Het lukt lezer Roger Brosius een klein beetje om positief te blijven. Een proficiat ... MAAR ... ! "De Belgen zullen nog veel boterhammetjes moeten eten om te kunnen wedijveren met de grootsten, waar ze zich al tussen waanden", luidt het. Eerst en vooral vergeet lezer het feit dat het grootste deel van de geselecteerden van onze nationale ploeg voor teams van wereldformaat speelt. Dat we een verdediger hebben die met zijn ploeg de Champions League heeft gewonnen (Daniël Van Buyten) ; dat we over een kapitein beschikken die een talent op wereldformaat mag genoemd worden ... en in de moeilijkste omstandigheden alles blijft geven voor zijn ploeg ! De sneer dat ze zich bij de grootsten wanen is onverdiend, want elke speler, de trainer zeker (bewijst het interview met Marc Wilmots) beseft dat ze met beide voeten op de grond moeten blijven. Geen enkele ploeg mag je onderschatten. Servië, Kroatië, en ook Schotland hebben op meerdere WK's en EK's hun kunnen al bewezen en menig wereldtopper het vuur aan de schenen gelegd.
Als je drie punten voorstaat op Kroatië, dat op het EK van 2012 Spanje (de Europese kampioen !) alle kleuren van de regenboog liet zien, dan ben je goed.
Bovendien zijn er in de sport nu eenmaal winnaars en verliezers. En underdogs die er in slagen mooie prestaties neer te zetten, kunnen een toernooi alleen maar meer kleur geven. Laten we dus maar duimen voor deze fijne nationale ploeg opdat ze de trip naar Brazilië zouden kunnen maken. Het zou dubbel en dik verdiend zijn ! Als onze noorderburen zich zo lovend uitlaten over onze Rode Duivels, awel, dat betekent toch wat, niet !
Go for it, Red Devils.
***************
SCANS (2) :
1) Lezersbrief van Willem Vizee (Tiel - Nederland). 2) Ingekorte versie van de eigen lezersbrief : Rode Duivels.
Lezersbrief : Kritiek op sportief talent ... alweer !
Lezersbrief : Kritiek op sportief talent ... alweer !
Tom Boonen, enige tijd geleden Sven Nys, Kim Clijsters, Tia Hellebaut, ... , met z'n allen hebben ze er moeten aan geloven. Nochtans hebben ze één voor een prestaties neergezet waar we trots kunnen op zijn. In België floreert nu eenmaal de Olympische discipline "Afbrekende kritiek". Opbouwende kritiek is uiteraard een pak moeilijker, want dat houdt in dat je met argumenten voor de dag moet komen. Het gaat er bepaalde mensen alleen om af te breken tout court en het liefst dan nog door op een kwetsende manier uit de hoek te komen of de prestaties in het belachelijke trekken. Meestal berust dat negativisme op een vorm van afgunst ten overstaan van mensen die het gemaakt hebben in de topsport en daar goed aan verdienen, of gewoon een aversie tegenover de persoon. In bepaalde gevallen, als een sportman of -vrouw in de fout is gegaan, dan zijn ze er als de kippen bij om de atleet de grond te boren. Bij een prachtprestatie van de atleten hoor je ze nooit ! Zijn die mensen dan allemaal zo perfect, vraag ik me dan wel eens af !
In Dialoog van donderdag 23 mei was Tom Boonen alweer eens aan de beurt. Pech echter voor lezer Eric Audenaert, want de 'kermiscoureur' (in zijn ogen) heeft zijn 'afbrekers' al twee dagen na elkaar (in de Ronde van België) flink lik op stuk gegeven. Geen overwinningen, maar twee knappe prestaties, waarvan één in heel slechte weersomstandigheden ; een wedstrijd die, ondanks alles, aan een hoog gemiddelde werd gereden. Knap, schrijf ik, als je weet wat de renner de voorbije maanden heeft meegemaakt !
Nog triestiger vind ik de commentaar van lezer François Claessens (ook in Dialoog) aan het adres van onze tennisdame Yanina Wickmayer : "Telkens ik een uitslag lees van Wickmayer doet mij dat denken aan het lied van Louis Neefs 'Annelies uit Sas-van-Gent'. Dat kind is er ook nooit geraakt." Als het dus maar even kan, dan liefst kwetsend uit de hoek komen. Dat familie, vrienden en kennissen dit mogelijks ook lezen is geen punt voor lezer. Geen probleem echter om de man terug te fluiten, maar ondertussen wordt het toch maar in Dialoog opgenomen.
We weten met z'n allen dat de prestaties en het talent van Kim Clysters en Justine Henin in lang niet zullen geëvenaard worden. Maar de jonge Yanina (ze is nog geen 24) heeft het toch al gemaakt in de tenniswereld, in tegenstelling tot wat lezer smalend wil doen uitschijnen. Je vraagt je dan af of deze mens wel beseft wat een topsportster er moet over hebben om op de 41'ste plaats te staan in de ranking. In januari stond de Lierse nog 20'ste. Yanina wisselt goeie en minder goeie wedstrijden met elkaar af, maar verdient het niet dat haar prestaties op zo'n denigrerende manier worden benaderd. Zo evident is dat allemaal niet om een plaats te bemachtigen in de top 100. De zoveelste sneer naar talent van eigen bodem, alweer onder het mom van grappig DENKEN te zijn. Plaatsvervangende schaamte voelde ik bij het lezen van de reactie van François Claessens uit Deurne. Misschien moet hij haar dat maar eens persoonlijk durven zeggen, dacht ik bij mezelf. Maar dat is iets wat 'PC-atleten' nu eenmaal niet durven. Kwetsend en scheldend uit de hoek komen via hun PC'tje, dat is nu eenmaal heel gemakkelijk (vandaar mijn favoriete bijnaam voor deze mensen).
Ik hoop in elk geval dat Yanina binnen de kortste keren de criticasters ook nog eens lik op stuk kan geven.
Als het woordje schoolvakantie of leerkracht valt, dan kan je er donder op zeggen dat direct iemand met het eeuwige cliché komt aandraven dat lezer Bart Vanherle uit Boutersem in Dialoog van maandag 6 mei als volgt verwoordt : "Telkens men de zomervakantie probeert te beperken voelen leerkrachten zich aangetast in hun privileges. Ze hebben in de loop van het jaar om de 'vijf voet' vakantie." Ook de reacties in de weekendkrant van 4 mei dienden niet onder te doen op vlak van negatieve uitlatingen. "Zes weken zal wel genoeg zijn om tot rust te komen, zeker ?" "Eens vastbenoemd vallen veel mensen in slaap en werken ze nog op halve kracht."
Je voelt zonder enige moeite aan in hoeverre deze lezers het beroep van leerkracht waarderen ;-) !
Onderwijsmensen zijn dat soort flauwe opmerkingen wel al zodanig gewoon dat ze meestal reageren met een kwinkslag. De beste verdediging trouwens tegen dat soort kortzichtige opmerkingen. De dag van vandaag beseffen echter meer en meer mensen wat de job allemaal inhoudt (velen hebben één of meerdere familieleden of kennissen in het onderwijs).
Koren op de molen van de negatievelingen is het voorstel de grote vakantie in te korten. Over dergelijk voorstel mag uiteraard een debat ontstaan, maar eerst en vooral zouden die lezers toch eens moeten beseffen dat de vakantie er in de eerste plaats is voor de leerlingen, voor de kinderen !
Eigenlijk vind ik het niet zo'n goed idee aan vakantieperiodes te beginnen sleutelen, en daar zijn heel wat uiteenlopende redenen voor :
Economische (horecasector), sociale factoren (vb. de reactie van een gescheiden ouder in Dialoog), pedagogische (kinderen kunnen die periode best gebruiken, zeker in een samenleving waar de druk alsmaar toeneemt).
Kinderen die zich vervelen tijdens een langere vakantieperiode, die zullen zich volgens mij evengoed vervelen na één week vakantie. Hier hangt uiteraard veel af van de ouders en de mogelijkheden die een kind krijgt om de vakantie zinvol en aangenaam door te brengen.
Het is natuurlijk een feit dat die grote vakantie bepaalde mensen nu eenmaal de ogen uitsteekt. Ik zou hen graag eens willen uitnodigen om één dag aan het werk te gaan in een kleuterklas met 20 kinderen, eens een dagje in het beroepsonderwijs les te geven of eens een opdracht over te nemen van een leerkracht die in twee of drie scholen werkt. Het zijn maar enkele voorbeelden !
Als je voor dit beroep kiest, dan moet je er die moeilijke situaties nu eenmaal bijnemen.
En daar hoor je nog veel meer bij te nemen : Naast de lesvoorbereidingen (de tijd dat je die een hele loopbaan kon gebruiken is al lang voorbij), komen nog de administratieve taken, de naschoolse activiteiten (die moeten voorbereid worden en vinden meestal plaats in weekends), vergaderingen, oudercontacten (heb nog de tijd meegemaakt dat het oudercontact plaatsvond op vrijdagavond én zaterdagmorgen) en bijscholingen. Voeg er ook nog eens de tijd aan toe die je na je lesuren besteedt aan het verbeteren en het opzoeken van nieuw lesmateriaal. En last but not least het feit dat de leerkracht zich de dag van vandaag voor alles en nog wat dient te verantwoorden. Maar je neemt het er allemaal bij, want je hebt voor dit beroep gekozen omdat je het graag doet. Maar je bent een 'klager' als je het durft op te werpen. Je hoort dan weer datzelfde cliché : "Jullie moeten klagen ... je hebt x maanden vakantie (vrijuit in te vullen voor de criticasters ;-) en je hebt maar x uur les per week en een lesuur is maar 50 minuten, ..." Einde discussie dan ! Je maakt je er dan ook best met een kwinkslag van af.
Ik wil hiermee geen enkel ander beroep onderschatten, maar alleen dat ballonnetje van bepaalde lezers doorprikken, dat typische 'hokjesdenken' waarbij mensen altijd direct een etiket opgekleefd krijgen door ... die beste stuurlui die aan wal staan, hé !
Als diegenen die maar al te graag het proces van de leerkracht maken als volwassenen geen waardering kunnen opbrengen voor de job van onderwijsmens, dan stel ik mij de vraag hoe hun kinderen en/of kleinkinderen dan tegenover dit beroep staan ?
Wees gerust, lezer Bart Vanherle e.a., leerkrachten weten ook wat werken is, en één feit is zeker : Je begint er best niet aan zonder een gezonde dosis idealisme.
Wat houdt die lezers tegen ? : "Go for the job and enjoy all those privileges !"
.Vervolg van de lezersbrief over de actie van de vrouwenbeweging Femen tegen aartsbisschop Léonard.
-niet gepubliceerd in Dialoog-
In Dialoog van vrijdag 26 april schrijft lezer Herman De Wulf uit Merchtem : "Waar het momenteel over gaat is dat de vrijzinnigheid in Europa een generatie heeft voortgebracht die geen eerbied heeft voor het christendom en de waarden die het sinds eeuwen vertegenwoordigt". Een statement (dé vrijzinnigheid !) waarmee hij meteen andersdenkenden allemaal over één kam scheert. Ik zou graag een vraag willen stellen aan lezer i.v.m. deze op zijn minst bekrompen uitspraak : Hoe staat hij tegenover het feit dat kerkelijke auroriteiten decennialang (en dat is héél zacht uitgedrukt in tijd) hebben getolereerd dat priester-leraars en andere geestelijken die christelijke waarden met de voeten hebben getreden (of niet soms ?). Zij die de christelijke waarden dienen aan te brengen bij de jongeren hebben flagrant misbruik gemaakt van hun functie en werden door het instituut kerk zelfs in bescherming genomen (of niet soms ?). Pedofiele geestelijken die zich jaren aan een stuk schuldig hebben gemaakt aan seksueel misbruik van minderjarigen werden niet eens vervolgd, maar vaak overgeplaatst naar een andere school of parochie (of niet soms ?). Welke generatie hebben zij dan voortgebracht, beste lezer ? Mensen wiens hele leven verprutst werd als het ware door hen die een vertouwens- en voorbeeldfunctie hadden ten overstaan van de jeugd. Geestelijken die door zovele ouders op een piëdestal werden geplaatst, ouders die niet wisten wat er met hun kinderen gebeurde en het vaak ook niet konden en wilden begrijpen indien het kind er mee naar buiten kwam. Angst en schuldgevoelens hebben ze 'gezaaid'. 'Mooie' waarden, maar toch is het de 'vrijzinnigheid die de oorzaak is van al het 'kwaad' in onze samenleving vandaag.
Beseft lezer hoeveel ellende dat bij zoveel slachtoffers werd veroorzaakt ? Heeft de tijd alle wonden geheeld en moet alles maar vergeten en vergeven worden ? De kerkelijke autoriteiten hebben hun eigen christelijke waarden met de voeten getreden. Of niet soms ? Lezer beweert dat door de 'vrijzinnigheid' geen respect meer bestaat voor de christelijke waarden die ten grondslag liggen van de Westerse beschaving.
Aan respect voor waarden hoeft geen godsdienst gekoppeld te worden. De geschiedenis heeft ons meermaals aangetoond tot welke ellendige en ellenlange oorlogen godsdiensten geleid hebben, om over de Inquisitie eventjes te zwijgen.
N.a.v. artikel in krant van woensdag 24 april 2013 : "Feministische demonstranten kieperen wijwater uit over 'homofobe' aartsbisschop."
"Beetje plat hoor, dames", lees ik in Dialoog van donderdag 25 april. Dat kan best zijn, en toegegeven, er zijn uiteraard andere middelen om je standpunt kenbaar te maken. Maar als atheïst gaat bij mij absoluut geen sympathie uit naar deze en andere dubieuze uitspraken van aartsbisschop Léonard. Natuurlijk heeft hij het recht zijn mening te uiten, maar hij moet meteen ook maar eens beseffen hoeveel mensen (gelovigen inbegrepen) hij op zijn eigen compleet tactloze manier tegen de schenen schopt. Hij heeft dit soort reacties dan ook zonder meer uitgelokt. De wijze waarop de aartsbisschop andersdenkenden (en gelovigen) meermaals al geschoffeerd heeft met zijn kortzichtige uitspraken, vind ik veel 'platter' dan wat deze vier Femenactivistes aangedurfd hebben. En de gevolgen van zijn uitspraken zijn alvast véél nefaster dan het optreden van de dames. Misschien moeten we daar eventjes bij stilstaan ! De aartsbisschop zal rap 'opgedroogd' geweest zijn, MAAR de psychische ellende die zijn uitspraken veroorzaakt hebben, dat zijn wonden die niet zomaar genezen !
Een beetje denigrerend stelt lezer Hans Van Dijck uit Oostmalle : "Iedereen moet de kans hebben om zijn mening te uiten. Ook mensen die anders denken dan de 'mainstream', dus ook Mgr. Léonard". "Dan de mainstream ?" 'Handig' hoe lezer hier de zaken simpelweg omdraait. Decennialang moesten andersdenkenden hun mond houden en werd minachtend neergekeken op vrijzinnigen, op kinderen die voor het levensbeschouwelijke vak Zedenleer hadden gekozen. Leerkrachten Zedenleer zijn tot op vandaag niet welkom in het katholieke net (nietwaar mevr. Van Hecke ?). En dan komt hier iemand doodleuk beweren dat er plaats moet zijn voor eenieders mening. Moet er nog zand zijn, zeg ?
Nee, Monseigneur Léonard hoeven we niet met rust te laten. Hij doet dat met ons ook niet (in figuurlijke zin dan wel te verstaan!). Het instituut Kerk heeft andersdenkenden en mensen die anders geaard zijn ook nooit met rust gelaten. Meer nog, ze hebben levens laten verwoesten door hun lakse houding tegenover pedofiele priester-leraars ... decennialang. Mag het nog even gezegd en geschreven worden ... of moeten we daar nu ook braafjes over zwijgen ?
*****
Bijlagen :
* Artikel krant (3 scans). * Eigen reactie in Dialoog (ingekort) + overige reacties (1 scan).
Het doet goed eens een positieve reactie te lezen over de Belgische kampioen Tom Boonen in Dialoog. Zijn val in de Ronde van Vlaanderen gaf aanleiding tot een resem negatieve uitlatingen (eufimistisch uitgedrukt) tot zelfs complottheorieën, en dit vooral op de online nieuwssites. Gelukkig maar waren er ook heel wat wielerliefhebbers die de renner een spoedig herstel toewensten.
Proficiat, Nadia De Vos uit Blankenberge om de renner veel sterkte toe te wensen, hem moed in te spreken en te hopen op een spoedige terugkeer in het peleton. (Dialoog in HLN van dinsdag 2 april). Dat klinkt tenminste menselijk, in tegenstelling tot een sneer in de zin van : "Ik hoef echt niet elke dag te vernemen hoe het met hem gaat." Nee, Grerta Van Santfort uit Rumst, dat hoeft u absoluut niet. Niemand trouwens die u verplicht de artikels te lezen ! Uw krant bevat bij mijn weten voldoende informatie allerhande voor iedereen. Voor elk wat wils, of mag dat ook al niet ? In elk geval ... u hebt het toch gelezen ;-) !
Sommigen vragen zich af of Tom Boonen niet aan een jaartje te veel bezig is. Dat zou kunnen, maar als een topsporter het karakter heeft en de inzet vertoont om verder te doen, dan is dat ook zijn volste recht. Voor het geld, is dan de repliek die je hoort. So what ? Ze moeten er wel veel voor doen om aan de top te geraken en vooral te blijven. Ik vind dat verderdoen een sportmens siert. En lukt het niet meer, je kan niet naast een palmares kijken. En afgaan als een gieter ... dat doe je toch bij de criticasters, want voor hen is 't nooit goed !
Wat nu de verslaggeving betreft mag de uitspraak van lezer Hubert Buysse uit Deinze wel eens gecounterd worden. Het is uiteraard zijn recht om de koers via de NOS te volgen. Die mensen doen ook hun job naar behoren. Maar ... heel wat noorderburen stemmen af op onze zenders omwille van de zeer goede verslaggeving van wielerwedstrijden. Erg dat een reporter van bij ons alweer afgebroken wordt door de eigen landgenoten. Een typisch Belgisch fenomeen. Lezer moet me toch eens verklaren hoe het komt dat Michel Wuyts er al jaren in slaagt de sportliefhebbers voor de start van een wielerklassieker te vergasten op een verzorgde, bijwijlen grappige presentatie. Een presentatie waarbij de nodige informatie over de toppers, maar ook over minder bekende renners aan bod komt. Ik heb zondag ondanks de bittere kou ter plekke genoten van het schitterende interview met de 85-jarige West-Vlaming Roger Decock. Deze kranige kerel is de oudste nog levende winnaar van de Ronde van Vlaanderen. Hij won de klassieker in 1952 toen de finish hier nog aan het eind van de Jan Broeckaertlaan in Wetteren lag.
In Wetteren won hij met 15 meter voorsprong op Loretto Petrucci (die vlak voordien Milaan-Sanremo had gewonnen) ... en voor een grote wielerlegende van bij ons, Briek Schotte. Zijn eigen sportdirecteur diende men uit een café te halen omdat die niet meer geloofde in een overwinning van iemand uit zijn ploeg. De kopman Valère Ollivier had immers moeten lossen. Naast zijn sportieve prestaties mag ook een daad van menselijk medeleven even aangehaald worden. Een voorval dat ik me nog als kind herinner. In de Tour van 1951 reed de Nederlander Wim Van Est bij de afdaling van de Aubisque een ravijn in. Roger De Cock was enige getuige. Hij kon op dat moment een vijfde plaats in het klassement verdedigen, maar hij gooide spontaan de remmen dicht om zich over het lot van zijn collega te ontfermen. Van Est was zeventig meter diep gevallen en kon niet op eigen kracht naar boven. De West-Vlaming begreep de ernst van de situatie en probeerde hulp te vinden ... maar werd genegeerd door de passerende sportdirecteurs, die dachten dat hij een wiel wilde. Toen zijn eigen ploegleider arriveerde en stopte werd een reddingsoperatie op gang gebracht. Wim Van Est kwam er met de schrik van af. Hij had alleen een paar kneuzingen, inwendige bloedingen en schaafwonden. Roger Decock verloor er 25 minuten door en zakte naar de 39'ste plaats in het klassement. In Parijs was hij nog zeventiende ! Mogelijks heeft hij het leven van de Nederlander gered, want wanneer zouden ze de renner ooit teruggevonden hebben, daar in de bergen, met al die bochten ? "Had ik doorgereden, ik had nooit de plaats kunnen aanduiden waar hij over het muurtje in de ravijn dook", vertelt hij.
Het interview met de 85-jarige renner op de bomvolle Markt in Brugge was een schitterend moment dat warmte gaf aan alle toeschouwers.
Bij de honderdste verjaardag van de Ronde werd in HLN ook een volledige bladzijde besteed aan deze wielerlegende.
Om terug te komen op de verslaggeving van Michel Wuyts, een reporter wordt ook geacht te praten tijdens de uitzending van de koers. Ook op dat vlak krijgt hij van lezer Hubert Buysse een veeg uit de pan. "De verslaggevers van de NOS konden zwijgen als ze niets zinnigs te vertellen hadden en dat was een echte verademing." Nu, je zou het eens moeten proberen hier in Belgenland als reporter ... voortdurend lange stiltes in te lassen ... 't Zou zeker niet goed zijn ! Ja, is 't ooit wel goed hier ? Ik vind het trouwens een leuke afwisseling allerlei weetjes te vernemen over het reilen en zeilen in de wielersport, belangrijke of minder belangrijke.
De reactie : "Ik had het geluk niet naar het zenuwtergende gezever te moeten luisteren van Michel Wuyts" is niet meer dan afbrekende kritiek die van geen respect getuigt voor een mens die zijn job zo goed mogelijk uitoefent en daar ook van de meeste sportliefhebbers waardering voor krijgt. Bovendien mag zowel de uitspraak als de bijwijlen grappige woordkeuze van de reporter zeker geprezen worden. Kritiek is één zaak, maar moet die echt zo verpakt worden dat ze kwetsend overkomt voor de persoon in kwestie ? Zielig toch !
Wat de Ronde zelf betreft, ik verkies ook het vroegere parcours, maar de belangstelling is er echt niet minder door geworden. Geld speelt nu eenmaal een grote rol in de topsport. Dat is nu eenmaal zo ... maar ik ga er mijn plezier de koers te volgen zeker niet door laten vergallen.
In "Gratis vervoer met De Lijn, moet dat echt ?" (Dialoog van vrijdag 25 januari) stelt een lezer : "Geef minder bemiddelde oudere mensen de kans om voor een kleine, bijna symbolische bijdrage te reizen en laat anderen een gewone bijdrage betalen.". Lezer houdt van het openbaar vervoer, geniet van een royaal pensioen, en is beschaamd dat hij gratis mag reizen (Reactie : Brief van de dag - zie SCAN onder deze reactie). Ik kan zijn gedachtengang wel volgen, en het siert hem dit op deze manier duidelijk te maken. Toch wil ik enkele bedenkingen naar voor brengen n.a.v. de discussie over het al dan niet afschaffen van gratis vervoer met De Lijn voor 65 plussers. Eerst en vooral is het ontzettend moeilijk om de grens te trekken tussen wie wel recht zou hebben op een gratis lijnabonnement en wie niet op basis van wat iemand als pensioen uitbetaald krijgt. Indien men een onderscheid zou maken, dan dreigen heel wat senioren uit de boot te vallen. Niet alleen leven veel mensen op, juist onder of juist boven de armoedegrens, maar ook heel wat mensen met een redelijk pensioen zouden door deze maatregel benadeeld worden. Velen onder hen moeten elke maand opnieuw proberen de eindjes aan mekaar te knopen. Niemand loopt daar graag mee te koop ! Vandaar dat ik voorstander ben van ofwel het gratis lijnabonnement en het minimumtarief van de NMBS te behouden, of misschien een kleine bijdrage te vragen aan iedereen, zonder onderscheid te maken. Indien alle senioren het minieme bedrag van 10 euro per jaar zouden betalen voor hun abonnement, dan zal ook die maatregel het openbaar vervoer meer middelen geven.
Waar ik me vorige week bijzonder aan ergerde was de denigrerende toon en het compleet gebrek aan enige vorm van empathie waarop lezers op de diverse nieuwssites hun standpunt naar voren brachten : "Schandalig, dat gratis rijden met De Lijn", "Afschaffen", "Die menskes gebruiken het openbaar vervoer alleen maar om te gaan shoppen en om met hun winkelkarretje in de weg te staan", ... Een vorm van minachting waar je niet naast kan kijken. Alsof jongeren of mensen onder de 65 zich op dat vlak allemaal anders en vooral voorbeeldig gaan gedragen ! Ik denk niet dat je iemand zomaar van een etiketje kan voorzien : "Je bent oud, dus je bent zo, je handelt zo !" "Hokjesdenken" noem ik het, eigen aan een samenleving waarin het 'ikje' al te vaak de bovenhand neemt.
Feit is dat het afschaffen van de maatregel wel eens meer mensen zou kunnen isoleren dan men wel denkt. Ik hoor ook bij de senioren en beschik over geen wagen. Ik bezoek geregeld mijn 90-jarige moeder. Daarvoor moet ik een verplaatsing maken met trein én bus. Moet ik, die gedurende een ganse loopbaan belastingen heb betaald ... en solidariteitsbijdragen (waar is dat geld trouwens gebleven ?) de volle pot betalen omwille van het egocentrisme van bepaalde mensen (voor de duidelijkheid, daar reken ik steller van de reactie in Dialoog niet bij).
Sommigen hebben ook kritiek op de agressieve houding van vele senioren in het openbaar vervoer. Toegegeven, ik heb me ook al geërgerd aan ouderen die bij het op-en uitstappen van de tram bijvoorbeeld geen rekening houden met de andere reizigers. Maar kan je zoiets veralgemenen ? Je kan dat van elke leeftijdsgroep beweren, toch !
Ik wil dat vooroordeel counteren aan de hand van een voorvalletje dat me altijd zal bijblijven.
In 1970 nam ik voor de eerste maal deel aan de Vierdaagse van Nijmegen. Ik logeerde bij een gezin in Hatert, enkele kilometer verwijderd van het centrum van de stad. Na de mars van 50 km (het was de allereerste dag van de Vierdaagse) nam ik de bus naar mijn logies. Alle plaatsen waren bezet. De bus was nog niet goed en wel vertrokken of een heel oud dametje stond recht en sprak me aan : "Nou, meneer, gaat u zitten. U hebt gelopen" (voor de Nederlanders is 'lopen' tijdens de Vierdaagse 'stappen' en 'draven' is 'lopen'. Dat laatste is niet toegelaten en daar kijken onze noorderburen streng op toe). Ik gaf aan dat ze mocht blijven zitten en dat ik wel zou blijven rechtstaan. Maar daar nam het oudje geen vrede mee. Ze bleef aandringen en eiste bijna dat ik haar zitje zou innemen ! Wat ik dan ook deed, enigszins verbouwereerd door deze onverwachte hoffelijkheid. De overige reizigers hadden het tafereeltje geamuseerd gevolgd, dat was duidelijk. Een aantal onder hen zal het dametje allicht wel gekend hebben. Zeker weten dat ze ouder dan 80 was !
Dat voorvalletje werpt een heel ander licht op die vooringenomenheid tegenover ouderen, ook al is dit meer dan 40 jaar geleden gebeurd. Die negatieve reacties op de nieuwssites begrijp ik niet. Die mensen hebben toch ook ouders en grootouders. Hoe staan ze dan tegenover hen aan wie ze zoveel te danken hebben ?
Waarom is het de dag van vandaag zo moeilijk het licht in iemands anders ogen te gunnen ?
**********
SCAN 1 : Brief van de dag in Dialoog van vrijdag 25 januari.
"Gratis vervoer met De Lijn, moet dat echt ?"
SCAN 2 : Reacties in Dialoog van vrijdag 1 februari - eigen ingekorte versie inbegrepen.
Lezersbrief : Vooroordelen tegenover eigen talent.
Lezersbrief : Vooroordelen tegenover eigen talent.
Zoals te verwachten was zijn de criticasters er als de kippen bij om ALWEER één van onze topsporters de grond in te boren. Ze doen in elk geval een Belgische traditie eer aan, namelijk goud behalen in de Olympische discipline "AFBREKENDE kritiek". Dit keer is Belgisch kampioen Tom Boonen kop van jut omdat hij de Primavera voor bekeken hield na een "sneeuwonderbreking". Is het Tom Boonen niet die geviseerd wordt door de negatievelingen, dan zoeken ze wel een ander slachtoffer. Kritiek moet kunnen, maar om altijd elke daad die een topsporter verricht te gebruiken om minachtende en kwetsende commentaren te lanceren, dat vind ik er over.
In de reacties in Dialoog van dinsdag 19 maart (inbreng van Luc Baert en Gert Vanherreweghe) vind ik trouwens geen enkel argument dat het ongelijk van de renner aantoont. En zelfs al heb je kritiek op zijn beslissing, dan nog is dat geen reden om de renner met denigrerende commentaar allerhande te overladen. Gewoon zomaar uithalen en liefst zo kwetsend mogelijk, dat is dus wat voor deze mensen van tel is ! Een triestige mentaliteit toch, meer eigen aan de online nieuwssites. Het toont aan dat het hen eerder te doen is hun aversie tegenover de persoon te uiten (jaloersheid ?) dan om hun koersinzichten hier ten beste te geven. Gelukkig maar vormt het geen probleem hun uitspraken met duidelijke voorbeelden te weerleggen.
Eerst en vooral even stellen dat geen enkel mens perfect is, ook een topsporter niet. Ten tweede was het absoluut geen onverstandige beslissing van Tom Boonen om niet verder te rijden. Zelfs 'amateur-sporters' weten dat na een inspanning, waarbij je verkleumd dient te stoppen om dan na een busreis weer in koude weersomstandigheden verder te sporten, eigenlijk niet verantwoord is en in dit geval een aanslag is op je lichaam (cfr. reactie van ploegarts in de krant : "Renners zullen de prijs betalen").
Een lezer vergelijkt de Belgische kampioen met een "suikerboon", een watje dus ! Beseft lezer wel dat hij het hier heeft over een topsporter die een moeilijke periode achter de rug heeft (ernstige infectie) en pas laat zijn voorbereiding op het wegseizoen heeft kunnen vervolgen ? Het palmares van deze renner, dat speelt blijkbaar geen rol meer. Leider geweest in de UCI World Tour Ranking (dat zegt op zichzelf al genoeg), verscheidene malen winnaar van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, de groene trui behaald in de Ronde van Frankrijk, wereldkampioen geweest en nu Belgisch kampioen. Om niet te spreken over de talrijke andere overwinningen. Een lijst om u tegen te zeggen. Bovendien mag het in deze optiek hier zeker vermeld worden dat Tom Boonen in een recente Parijs-Roubaix een staaltje ten beste heeft gegeven van wat je "flandrienschap" zou kunnen noemen. Hoeveel kilometer heeft hij toen alleen aan de leiding gereden in een helse vlucht ? Zijn jullie dat vergeten, beste lezers ? Nogal een "suikerboon" van kwaliteit, zou ik zeggen.
Een atleet als Tom Boonen zal in de huidige omstandigheden wel heel goed weten wat voor zijn lichaam het beste is. T.a.v. lezer Gert V. uit De Pinte, zijn beslissing getuigt eerder van beroepsernst, bezig zijn met je vak Niet van weinig beroepsernst, zoals jij het stelt. Indien je het bij het rechte eind zou hebben, dan zou de renner er nooit in geslaagd zijn dit fantastisch palmares bijeen te fietsen. Een beetje respect voor onze topsporters zou op zijn plaats zijn !
**********************************
SCAN : Ingekorte versie van lezersbrief in Dialoog van vrijdag 22 april.
Reactie n.a.v. een lezersbrief van een 15-jarige tiener. Het artikeltje verscheen onder de rubriek "Scherp!" in Dialoog van HLN van maandag 11 maart. Ik heb er de voorkeur aan gegeven de lezerbrief van de tiener voor mijn reactie te plaatsen.
"Hangouderen" - door Silke Ruttyn (15) uit Edegem.
Bericht van de jeugd van tegenwoordig aan de ouderen van tegenwoordig : gelieve ons wat positiever te bekijken. Ik ben een meisje van 15 jaar, ga naar school in het OLVE-college en en volg het vierde jaar Latijn-Talen. Ik vind het verschrikkelijk om voor het minste of geringste uitgekafferd te worden door volwassenen die geen goed woord over hebben voor 'de jeugd van tegenwoordig', terwijl wij eigenlijk over het algemeen niet meer of minder misdoen dan elke andere normale mens. Toch zijn wij zogezegd hangjongeren, luilakken, onbeleefderiken, ... ! Ik vind dat niet kunnen. Ikzelf en mijn vriendinnen worden zeer vaak bestempeld als 'hangjongeren' omdat we na school in het parkje even blijven babbelen. Heel onterecht, vinden wij, vooral omdat er alleen maar over hangjongeren wordt gesproken, en nooit over hangouderen, hoewel ik die ook overal op straat en op het fietspad zie staan. Er is nochtans een duidelijke reden waarom het een fietspad wordt genoemd en niet een 'sta-stil-terwijl-er-fietsers-willen-voorbijrijden-pad'. Het is me al vaak overkomen dat er gepensioneerden op het fietspad gezellig staan te babbelen wanneer ik er voorbij wil fietsen. Ik heb er vrede mee dat ze daar staan, maar dat ze dan tenminste uit de weg gaan voor de voorbijrijdende fietsers en hen niet uitjouwen als ze beleefd proberen vragen of ze erlangs mogen !
******
Reactie op deze lezersbrief :
"Rekening houden met elkaar !"
Voor de reactie van Silke Ruttyn uit Edegem in Dialoog van maandag 12 maart kan ik het volste begrip opbrengen. Recht voor de raap, maar ook al ben ik zelf senior kan ik haar geen ongelijk geven ouderen aan te sporen de jeugd van tegenwoordig eens wat positiever te bekijken. Haar statement "Eigenlijk misdoen we niet meer of minder dan elke andere normale mens" toont aan waar het schoentje wringt. Focussen we ons niet te veel op negatieve gebeurtenissen en incidenten ? Die beperken zich bovendien niet tot een bepaalde leeftijdsgroep. Jammer genoeg zijn het niet die 'negatievelingen' die altijd in de kijker lopen en er de oorzaak van zijn dat we elkaar nogal snel in een 'hokje' gaan duwen, en niet alleen op vlak van leeftijd. Alles begalve fair toch tegenover de meesten die het goed voorhebben en het goed doen.
Ik erger me voorts ook vaak aan senioren die bij het opstappen van trein of tram (vooral in toeristische periodes) niet eens de moeite doen om op te kijken om zich er van te vergewissen of andere reizigers niet dienen af te stappen. Een mentalitiet van 'ikke en de rest kan stikken', terwijl het hier een heel eenvoudige agfspraak onder gebruikers van het openbaar vervoer betreft. Ook jongeren maken zich daar wel schuildig aan, maar ouderen geven hen ook niet het goeie voorbeeld.
Eigenlijk komt het er gewoon op neer elkaar een beetje meer te repecteren, verdraagzamer te zijn tegenover de andere.
Ter illustratie deze twee voorvalletjes : ° Toen ik in 1970 voor de eerste maal deelnam aan de Vierdaagse van Nijmegen keerde ik na de mars rond het middaguur met een overvolle bus terug naar mijn logies, een eindje buiten de stad gelegen. Plots stond een oud dametje van zeker over de tachtig recht en zei kordaat tegen mij : "Gaat u zitten, meneer, u hebt gelopen" (= stappen voor de Nederlanders). Ik weigerde beleefd, maar de oude dame bleef aandringen en eiste als het ware dat ik hjaar plaats zou innemen ... wat ik dan ook gedaan heb. Binnenpretjes bij de overige passagiers natuurlijk ! Een voorvalletje dat me altijd zal bijblijven. (al eens aangehaald in een vorige lezersbrief).
° Een recent voorval in de stationshal van Gent-Sint-Pieters : Ik had mij een broodje aangeschaft, maar mijn wisselgeld laten vallen in de hal. Ik dacht alles opgeraapt te hebben, maar tot tweemaal toe kwam een jongeman achter mij aan en tikte mij beleefd op de schouder. "Hier, meneer, dat is ook nog van jou", klonk het. Ik was echt heel aangenaam verrast, bedankte de jonge kerel en allebei maakten we haast naar onze trein of bus. Een heel simpel voorvalletje kan je zeggen, , maar de attente manier waarop die gast mij mijn eurocentjes terugbezorgde ... ook dat zal mij bijblijven. En mijn conclusie ligt dan ook voor de hand. De jeugd van tegenwoordig, die is zo slecht niet, hoor.
Een pluim uiteraard voor dat kranige oudje uit Nijmegen, maar een even grote pluim voor die attente jongeman in het staion van Gent-Sint-Pieters.
Respect, verdraagzaamheid, af en toe eens 'in de spiegem' kijken en beseffen dat we met z'n allenn wel onvolmaaktheden hebben.
Een goed idee in elk geval van Silke R. om dit thema in Dialoog aan te snijden !
Ongeloof tijdens het TV-nieuws van maandag. Een kerkelijke autoriteit minimaliseert zonder blikken of blozen het feit dat gelovigen minder en minder vertrouwen hebben in het instituut Kerk. Volgens hem is het gewoon een trend vandaag kritisch te staan tegenover instituten en hogere instanties. Je moet toch maar lef hebben om de opinie van zovelen denigrerend af te doen als niet meer dan een trendy verschijnsel. Iets dat wel zal overwaaien mettertijd ! Je kop in het zand blijven steken, heet dat. Zouden ze niet beter hun licht eens opsteken op het terrein, o.a. bij pastoors, leerkrachten godsdienst ? Of blijven ze liever vertoeven in hun "luxueuze ivoren toren" ? Zowat iedereen beseft dat de talrijke pedofilieschandalen en vooral ook de manier waarop de kerk daarmee is omgegaan de belangrijkste oorzaak zijn van de leegloop. Neem daarbij nog de oerconservatieve houding tegenover heel wat belangrijke maatschappelijke thema's. Hoe vaak hebben we echte verontschuldigingen tegenover slachtoffers gehoord ? Wel allerlei achterbakse middeltjes om het onderzoek tegen te werken. Dat gebeurde vroeger steevast. De dag van vandaag mogen ze zich echter aan heel wat meer tegenstand verwachten !
Vandaag 1 maart blijkt "Complimentendag" te zijn. Iedereen geeft al eens een complimentje aan zijn medemens, en er eentje krijgen doet eender wie al eens deugd. Wie dacht dat men aan de leerkrachten, zij die zich dagelijks tijdens en na hun dagtaak inzetten voor onze jeugd, ook eens een pluimpje zou geven, die heeft het verkeerd voor ! Integendeel ! De krant van vrijdag titelt koudweg : "Leraars, schaf BV-interview af". "De bekende gezichten zijn de aanvragen van leerlingen moe".
Nogal flauw om op deze manier op de leerkrachten en hun werk in te hakken, voor de zoveelste keer door mensen die niet op het terrein staan, niet voor de klas dus. Eerst en vooral hoop ik voor al die BV's (What's in a word ?) dat de dag dat de mensen hen niet meer interessant vinden nog lang zal uitblijven. Ze zouden dan wel eens helemaal anders kunnen gaan praten dan wat ik vandaag van hen in de krant kom te lezen.
Leerkrachten en leerlingen moeten natuurlijk ook wel beseffen dat het niet voor de hand ligt om telkens toestemming te geven voor een interview. Iedereen zal wel begrijpen dat BV's een overvol agenda hebben. Misschien hoort de doorverwijzing naar een collega tot de mogelijkheden, ook al is die misschien iets minder bekend of populair. Uiteraard moet je er ook van uitgaan dat je zoiets lange tijd vooraf dient aan te vragen, en daar wringt vaak wel het schoentje. Leerlingen krijgen een opdracht en evengoed in de meeste gevallen een 'deadline', willen daar dus vol enthousiasme zo snel mogelijk aan beginnen. Dat zo'n interview nu eenmaal niet direct kan, dat is, gezien de vele afspraken en verplichtingen die BV's al hebben, een factor waar rekening moet mee gehouden worden. Een bekend iemand interviewen, het is een populaire opdracht voor jonge en oudere leerlingen, een fantastische uitdaging ook voor hen, een ervaring die hen voor de rest van hun leven zal bijblijven. Ik pleit er dan ook voor dat we ergens de kerk in het midden moeten proberen houden. En niets is onmogelijk ! Een hint die het 'probleem' kan oplossen : Er zijn, zelfs in onze nabije omgeving, toch heel wat minder bekende "BV's", mensen die omwille van hun beroep, sociale of andere bewogenheid, specifieke interesses, ..., zeker de moeite waard zijn om geïnterviewd te worden door jongeren. Ook de formule "lukraak mensen interviewen op straat" over een bepaald thema kan heel wat interessant materiaal opleveren. Dat laatste heb ik persoonlijk ondervonden toen ik in 1987 in Saffron Walden (Essex) als veertigjarige leerkracht een taalstage gevolgd heb om op de hoogte te blijven van de nieuwste technieken in de "communicative approach". We kregen de opdracht om (telkens met z'n tweeën) een dag lang in het stadje naar keuze mensen te interviewen. Ik herinner me dat wij het thema "What do you do in your spare time ?" toegespeeld kregen. Akkoord, niet iedereen was direct bereid een aantal vragen te beantwoorden. Maar tegen het einde van de dag hadden we toch een behoorlijk aantal interviews verzameld die gebruikt konden worden als lesmateriaal. Ik heb de cassette met de opnamen nog steeds in mijn bezit. We hadden toen tijdens een wekelijkse marktdag een oude vishandelaar geïnterviewd. Fantastisch materiaal, want de man had, naar eigen zeggen, geen vrije tijd, wat leidde tot een vrij bizarre, maar leuke dialoog. Diezelfde dag hebben wij ook nog een dame geïnterviewd die werkzaam was in de plaatselijke bibliotheek en een "bobby die op weg was om verkeersles te geven in een school. De man was zo enthousiast dat hij ons uitnodigde om in de namiddag naar het politiekantoor te komen voor ons interview. Wat we uiteraard ook gedaan hebben. Zo ben ik dan toch één keer in mijn leven in een Engels politiekantoor terechtgekomen ;-). Ik kan je zeggen ... dat was een dagje om nooit te vergeten.
Ik vind het bijzonder jammer dat sommige BV's deze opdracht als stupide beschouwen. "Kunnen die scholen echt niets beters verzinnen", lees ik als commentaar van een "Tegen De Sterren Op-komiek. Dat vind ik vrij denigrerend uitgedrukt. Leerkrachten geven heus ook wel andere opdrachten, maar als je leerlingen, zeker de dag van vandaag, kan stimuleren met dergelijke taak, dan is dat toch mooi meegenomen. "In het leerplan van het secundair onderwijs wordt met geen woord over interviewen gerept", stelt Willy Bombeeck, woordvoerder van de katholieke onderwijskoepel. Dan heeft hij in elk geval niet veel kaas gegeten van de communicatieve aanpak in het moderne taalonderwijs. De opdracht die wij als leerkrachten eind jaren tachtig toegewezen kregen was het sluitstuk van de veertiendaagse stage en aan de resultaten werd een hele lesdag besteed. (NB. : Aan die stage namen zowel leerkrachten uit het katholieke net als uit het Gemeenschapsonderwijs deel).
Aan Walter Baele zou ik willen zeggen : "Wie weet komt er ooit een moment dat je de gelukkigste mens ter wereld zal zijn omdat iemand je nog WIL interviewen".
Enkele jaren geleden kwam dit onderwerp ook al eens ter sprake, en ik herinner me nog dat schrijver Herman Brusselmans daar positief op reageerde. Het is maar hoe je het als BV bekijkt en organiseert. Niemand kan het hen kwalijk nemen als ze dit soort interviews binnen de perken willen houden ... maar ze afschaffen, nee ! Een BV heeft zichzelf nu eenmaal opgewerkt tot een populair iemand, en dat heeft zo zijn gevolgen. Zij mogen toch ook niet vergeten dat zij bekend en populair geworden zijn, niet alleen omwille van hun talent, maar ook omwille van de appreciatie door het grote publiek ... en dat heeft dus een prijskaartje ... eentje dat niets opbrengt, dat wel .... het interview met een leerling of student. Ik zou trots zijn in hun plaats en vriendelijk een beperking opleggen, maar zeker dat soort opdrachten niet de grond inboren. Nu doen zij het overkomen alsof aan het toekennen van de opdrachten helemaal geen voorbereiding voorafgaat, en dat is zelden het geval. Ik stel mij nu trouwens ook de vraag hoe hun uitspraken zullen overkomen bij leerlingen, leerkrachten en het publiek in het algemeen.
Ben leerkracht met pensioen en heb tijdens mijn loopbaan als leraar Engels leerlingen ook al eens interviews laten afnemen bij een rollenspel in de klas. Dan speelde de ene leerling het bekende personage en de andere de interviewer. Het is niet echt natuurlijk, maar wel leuk. Veel toffer is het voor schoolgaande jongeren de rechtstreekse confrontatie eens te kunnen aangaan met een bekend persoon in een interview. Een regelrechte uitdaging ... en een leerzame bovendien !
Niet afschaffen, die boel (zoals nogal oneerbiedig in het artikel wordt gemeld), beste B's, maar trek een minimum aan tijd uit om tegemoet te komen aan de vraag van hen die naar jullie opkijken ! Het zal jullie vast en zeker geen windeieren leggen naar de toekomst toe !
*****************************
SCANS (2) : Artikel in HLN van vrijdag 1 maart : "Leraars, schaf BV-interview af".
Reactie n.a.v. de beslissing van wereldkampioen cyclocross Sven Nys om door te gaan met veldrijden. Eerst en vooral wil ik via dit blog alle cyclocrossers bedanken voor het mooie, spannende seizoen dat ze ons geboden hebben. Veel spanning en ook veel animo op de online nieuwssites. Jammer dat sommige mensen het niet kunnen laten tegen een renner te supporteren. Hoe je op die manier plezier kan beleven aan de sport, dat blijft een vraagteken voor mij. Na de eerste grote wegwedstrijd op eigen bodem vorige zaterdag (de Omloop Gent-Gent) las ik een reactie van een dame die stelde : "Zo is 't goed. Als er maar géén renner van QuickStep wint". Dat is de ploeg waarvoor Tom Boonen uitkomt, maar ook van de tweede van de Omloop, de Oost-Vlaming uit Oudenaarde, Stijn Vandenbergh. Een schitterende prestatie van de boomlange prof. Intriest vind ik het wanneer mensen dergelijke zaken posten die iedereen kan lezen, familie vrienden en kennissen van de renner inbegrepen. Spijtig genoeg worden de nieuwssites overwoekerd door reacties van die categorie pseudo-sportliefhebbers, die voortdurend klaarstaan om afbrekende kritiek te brengen. Kritiek mag en moet, maar hoort toch tenminste onderbouwd te zijn.
* LEZERSBRIEF : EEN GROOT KAMPIOEN.
Op 17 juni wordt hij er 37. Aanvankelijk had Sven Nys gepland nu in februari, bij het afsluiten van het crossseizoen, 'de fiets aan de haak te hangen'. Heel wat onstandigheden hebben hem van deze beslissing doen afzien (zie artikel onder de lezersbrief - SCANS).
Waarom ook zou hij er geen jaartje of meer bijdoen ? Als je voor de tweede maal wereldkampioen bent geworden, dan ligt het voor de hand dat je die regenboogtrui op sportief en uiteraard ook op financieel vlak wil verzilveren. Wie kan het hem kwalijk nemen als de conditie en wil aanwezig zijn ? Zijn familie staat achter de beslissing en wat heeft een man met zijn ambitie meer nodig ? Schrik voor dat jaartje te veel heeft hij niet en dat siert de sportman in hem. Trouwens, dat is maar een cliché waarmee negatievelingen de loopbaan van een topatleet proberen te degraderen. Hij is trouwens kritisch genoeg voor zichzelf om uit te maken wanneer het genoeg is geweest. De cricasters zullen hoe dan toch hun gal spuwen, welke beslissing en wanneer hij die ook neemt. Het zal de renner en zijn supporters trouwens een zorg wezen. Verderdoen, stoppen, altijd zullen ze wel op zoek gaan naar die spijker op laag water om de renner en de persoon te treffen. Wint hij, verliest hij, durft hij zijn mening te geven, commentaar krijgt hij sowieso. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind !
Laat ons maar trots zijn op een topsporter van zijn kaliber van eigen bodem. Ook zijn positieve invloed op jonge sporters mag niet onderschat worden. Zijn 'Balenberg-project', dat hopelijk tegen eind 2015 startklaar zal zijn, is een belevingscentrum waarin hij met jonge rennertjes wil werken. Dat die gastjes hem zo lang mogelijk actief zien als cyclocrosser kan alleen maar een meerwaarde bezorgen aan het project.
Sven Nys heeft bovendien onlangs in Loenhout getoond op een gevatte manier te kunnen reageren op een jongere die hem ronde na ronde met bier 'bestookte'. Moet je kunnen op een moment dat je stikkapot zit en enkele tegenslagen te verwerken kreeg. Er zijn eerder al renners door het lint gegaan in dergelijke situaties.
Bij deze wens ik de renner verder veel succes toe in het vervolg van zijn crosscarrière op het parcours en ernaast ! Hij is en zal een monument blijven in de cyclocross.
**************** SCANS (4):
* Artikel uit HLN van dinsdag 26 februari :
"Ik besef dat dit risico's inhoudt" (SCAN 1, 2 en 3).
* Ingekorte versie van lezersbrief in Dialoog van woensdag 27 februari. (SCAN 4).
Lezersbrief : "Uitspraken in de sportwereld" (vervolg).
Lezersbrief : "Uitspraken in de sport" (vervolg).
= Aanvulling bij de lezersbrief van dinsdag 5 februari.
Ondertussen heeft Eric De Vlaeminck zich al persoonlijk verontschuldigd bij Sven Nys voor de uitspraken van zijn broer. Dat getuigt tenminste van respect voor de prestaties van de tweevoudige wereldkampioen. De bewering van lezer Jozef Michielsen (Dialoog van woensdag) vind ik ook heel kort door de bocht. "Het is een publiek geheim dat ALLEEN (!!!) gebuisde (!) wegrenners interesse tonen voor het veld. Dan mag hij, volgens eigen zeggen, het veldrijden al een tijdje volgen, hij ziet in elk geval een aantal zaken over het hoofd.. Vraag eens aan wegrenners die al aan een cyclocross hebben deelgenomen, wat zij van die sport denken ! Lezer zal verbaasd opkijken van de antwoorden. Om het bij Sven Nys te houden : In 2001 nam de wereldkampioen deel aan de loodzware wedstrijd Parijs- Roubaix. Hij eindige de koers, die zelfs door vele wegrenners wordt geschuwd en gemeden (ook door kampioenen !), als 41'ste ... nota bene na een volledig veldritseizoen ! Kan een beetje meer respect opgebracht worden voor onze veldrijders, ja ? Aan lezer die het ook niet kon laten zijn minachting te uiten tegenover deze sporters : De cyclocrossers zijn echte professionelen. Als je veldrijden geen echte koers noemt, dan heb je van sport helemaal geen kaas gegeten.
In de eerste plaats een dikke proficiat voor Sven Nys bij het behalen van zijn tweede wereldtitel in het Amerikaanse Louisville. Een puike prestatie trouwens van het hele Belgische team. Jammer genoeg werpen bepaalde ongelukkige uitspraken een schaduw op de mooie overwinning van een topsporter, die niet alleen over een uitzonderlijk talent beschikt, maar ook, zoals al zo dikwijls gesteld, er in geslaagd is de cyclocross meer en meer op de kaart te plaatsen. Vroeg of laat zal ook deze sporttak verder internationaliseren. Eigenlijk maakt dat van hem één van de grootste veldrijders die we ooit gehad hebben. Over het feit of hij al dan niet de grootste crosser van alle generaties is, daar wordt nu volop over gediscussieerd. Maar je kan je eerst en vooral al de vraag stellen of je überhaupt zomaar generaties kan vergelijken. Toch vind ik het bijzonder jammer dat een groot renner als Roger De Vlaeminck zich vrij minachtend uit over de prestaties van Sven Nys. "Hij is zelfs niet de grootste van zijn generatie", maakt hij in een interview duidelijk. "Sven Nys werd geklopt door Lars Boom en Zdenek Stybar", stelt de ex-wielrenner verder. Maar je kan dat evengoed omdraaien. Sven Nys heeft ook overwinningen behaald tegen deze twee talentrijke renners.
Heeft Roger De Vlaeminck al zijn wedstrijden tegen zijn concurrenten met een overwinning kunnen verzilveren ? Ik dacht het niet. Stellen dat Sven Nys te weinig tegenstand krijgt is een slag in het gezicht van de andere atleten die zich maandenlang voorbereiden om in de modder, in de sneeuw of op harde bevroren ondergrond, elke week het beste van zichzelf te geven. Hebben Niels Albert, Kevin Pauwels, Bart Wellens, Klaas Vantornhout en anderen geen talent soms ? Is er bovendien geen jong Nederlands talent furore aan het maken ? Niet alleen bij de eliterenners, maar ook bij de jongeren en dames toont oranje aan dat ze in de nabije toekomst op het voorplan zullen staan in de cyclocross. Verder wil ik toch even de aandacht vestigen op de gemiddelde snelheden die onze crossers halen en aanhouden. Die zijn niet min, liggen hoger dan vroeger. Eerlijkheidshalve dienen we er wel aan toe te voegen dat de fietsen de dag van vandaag veel meer geoptimaliseerd zijn. Een punt dat nogal gemakkelijk over het hoofd wordt gezien is dat in het huidige veldrijden op de omlopen veel meer "adders onder het gras" gelegd worden. Bovendien dienen de renners voor heel wat diverse klassementen te rijden. Dat maakt het er voor hen niet gemakkelijker op. Ze dienen in elke wedstrijd het beste van zichzelf te geven, ook als ze geen kans op een podiumplaats maken of om te winnen. De ranking in die klassementen is bijzonder belangrijk en de strijd voor een goeie plaats in dat klassement werd dit jaar nog extra bemoeilijkt. Niet de in de uitslag behaalde plaats alleen is belangrijk, ook de tijdverschillen spelen een rol. Ik wil hierbij absoluut geen afbreuk doen aan de prestaties van onze vorige generaties cyclocrossers. Ik heb ze aan het werk gezien : Albert Van Damme (ook broer Daniël was cyclocrosser), de gebroeders De Vlaeminck, Roland Liboton, ..., en andere grootheden die ik hier zou kunnen opsommen. Ik bewonder ze één voor een en ze hebben, elk op hun manier, hun stempel gezet op een periode in het veldrijden. Elke generatie heeft zijn kampioen(en) en die verdient (verdienen) respect. Jammer dat de uitspraak van Roger De Vlaeminck koren op de molen is van criticasters, die elke spijker op laag water benutten om een kampioen van eigen bodem af te breken. Laat ons toch maar trots zijn op al dat talent van bij ons. Ze hebben ons met z'n allen veel mooie momenten bezorgd. Momenten van euforie zoals we het nu ook met Sven Nys meemaken.
*******
PS. : Serene reactie van Sven Nys op de uitspraak : zie SCANS (2) hieronder.
Ik ben Ivan Bontinck
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is Leerkracht Engels met pensioen..
Ik ben geboren op 13/06/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelsport (lange afstanden) - vreemde talen (o.a.Russisch) - lezersbrieven - geschiedenis - ....
