Voor iedereen een aangename, toffe, vrolijke overgang van oud naar nieuw.
"Another year over, a new one's just begun ..."
Dank ook aan allen die eens een bezoekje hebben gebracht aan dit blog.
Ivan

**************

30-12-2010 om 00:00 geschreven door Ivan Bontinck  

Artikel Knack.be : "Kanunnik François Houtart bekent misbruik neefje"
**********************************************************

+ eigen reactie.

Bijlagen:
Kanunnik François Houtart bekent misbruik neefje - België - Nieuws - Knack_be.mht (1.2 MB)   

Artikel uit De Standaard van woensdag 29 december 2010.
******************************************

Bijlagen:
De Standaard Online - Kanunnik Houtart erkent misbruik van minderjarige 40 jaar geleden.mht (1.2 MB)   

1) Lezersbrief van L.D.R. uit Ninove (krant van maandag 27 december) :
    ********************************************************
    Twee advokaten willen de paus dagvaarden. Stop die 'heksenjacht' ! Als ik iets 'flik'
    in mijn vrije tijd is mijn werkgever niet verantwoordelijk.
    Als ik door een rood licht rij, is de fabrikant van mijn wagen niet
    verantwoordelijk.
    Als er een ongeval gebeurt aan een 'zwart punt' is de koning niet
    verantwoordelijk omdat dat punt in zijn rijk ligt.
...
Eigen commentaar :
++++++
Sarcasme is één zaak, en moet kunnen, maar als dat grofweg op de rug van de 
slachtoffers moet gebeuren, dan getuig je niet bepaald van veel goede smaak.
Al enkele keren heb ik in de krant reacties gelezen waarin het seksueel misbruik van
kinderen door geestelijken herleid wordt tot 'heksenjacht', het werk van 'kerkhaters', die 
er blijkbaar genoegen in scheppen een 'kerkraam in te gooien'.
Geen énkele keer, maar dan ook geen énkele keer heb ik in de lezersbrieven van die
mensen het woord SLACHTOFFERS teruggevonden ! Ook niet in de bijdrage hierboven.
Dat betekent dat zij dus in eerste instantie ook meer bezig zijn
met het imago van de kerk, en niet met wat de slachtoffers allemaal hebben
meegemaakt.
En wie heeft nu net diezelfde fout gemaakt ???
=============== 
2) Reactie hierop in de krant van dinsdag 28 december.
********************************************
In Dialoog van maandag stelt lezer L. De Roeck dat het nu eindelijk eens moet gedaan zijn met die
'heksenjacht' tegen de paus. Blijkbaar is hij kort van geheugen en is hij de uitspraken
van de paus tijdens zijn reis naar het Verenigd Koninkrijk vergeten.
"Pedofilie is een ziekte waarbij de vrije wil wordt uitgeschakeld," stelde hij. Leg dat maar eventjes uit aan de
slachtoffers.
"We zijn onvoldoende waakzaam geweest", verklaarde de paus toen ook onomwonden.
Dan moet men mij toch eens uitleggen waarom decennia lang geestelijken onverwacht
werden overgeplaatst. Waarom onderzoeken naar seksueel misbruik door geestelijken
zo systematisch werden tegengewerkt. Waarom werden brieven van slachtoffers naar bisdommen
en het Vaticaan zelden of nooit beantwoord?
Was dat niet een soort 'waakzaamheid' om het imago van het instituut zoveel mogelijk te
beschermen? Kan men bij al die vaststellingen niet spreken over 'schuldig verzuim'?
Want als gevolg van de lakse houding van de hoogste kerkelijke leiders werd verder seksueel
misbruik door pedofiele geestelijken gedurende lange tijd mogelijk gemaakt. Een
doortastend optreden tegen hen destijds, het uitleveren van de daders aan justitie, had heel
wat ellende voor vele slachtoffers kunnen vermijden.
Naar aanleiding van een klacht tegen de paus van een 'heksenjacht' spreken, is de slachtoffers
van seksueel misbruik een zoveelste slag in het gezicht toedienen. Zij hebben toch recht op eerherstel,
want het instituut kerk, de hoogste leider incluis, heeft hen een groot deel van hun
leven in de kou laten staan.
*************************************************

28-12-2010 om 20:42 geschreven door Ivan Bontinck  

Verhalen (6) : Nabeschouwing : Incest ... nog een taboe !
*********************************************
Het bezoek van de pastoor van het dorpje ... bij ons thuis in de rijkswachtkazerne kan ik
mij nog levendig voorstellen. 'k Was 19, vader was bijna met pensioen, maar was toch al
begonnen met het optekenen van de vele zaken die hij had meegemaakt als rijkswachter
verbonden aan de bijzondere dienst "Jeugdbescherming en zedenfeiten".
Het gesprek ging natuurlijk over de minderjarige Ann, die twee jaar lang door haar bloed-
eigen vader werd verkracht. Aanvankelijk was ik naar mijn studeerkamertje boven getrokken,
maar na een tijdje mocht ik het gezelschap in de woonkamer vervoegen.
Als naar gewoonte had de pastoor een dikke sigaar opgestoken en moeder had hem een
borrel aangeboden, iets wat de "oude dorpsherder" nooit weigerde.
Ann had bijzonder veel te danken aan deze man, dat dient gezegd. Door zijn doortastend
optreden was het meisje van veel verder onheil gespaard gebleven. Hij had tenminste gedaan
wat hij moest doen : In de eerste plaats aan het slachtoffer denken !!!
Dankzij hem had ze een veilig onderkomen gevonden, ook al was dat in een gesticht en weg
van moeder, broer en jongere zus. Daardoor had zij tenminste de gelegenheid gekregen opnieuw
wat orde te scheppen in haar leven dat op zo'n weerzinwekkende manier totaal overhoop was
gegooid.
Zijn initiatief had ook geleid tot de arrestatie en veroordeling van de vader, waardoor ook de jongere
zus gespaard is gebleven van de feiten die Ann had moeten ondergaan.
Het spreekt voor zich, dat welke strafmaat de rechter ook zal opgelegd hebben, de man verbod
zal gekregen hebben om na zijn vrijlating nog contact te nemen met het ouderlijke huis, gezien de
aanwezigheid van een minderjarig meisje.
...
Ik zie de pastoor daar nog zitten in de zetel van onze woonkamer, genietend van zijn sigaar en het
borreltje. Ik zal nooit vergeten hoe hij op een bepaald moment ongegeneerd met de tong het
borreltje tot op de bodem aflikte ... met een gelukzalige glimlach op zijn gezicht ... waarmee hij
duidelijk maakte dat hij er nog wel eentje lustte.
We keken elkaar geamuseerd aan toen we zagen dat hij het tweede borreltje aan hetzelfde ritueel
onderwierp. Nee, deze pastoor was niet te vergelijken met de geestelijken waarmee vader al zo
vaak op een minder fraaie manier geconfronteerd werd. Tegenwerking van het onderzoek naar
seksueel misbruik van kinderen door geestelijken of beschermelingen, en dat op achterbakse manier
o.a. door het aanwenden van relaties bij justitie. Het minimaliseren van die feiten en vooral ook het
absoluut geen rekening houden met het slachtoffer. Integendeel, soms werd nog met een beschuldigende
vinger naar het slachtoffer gewezen, dat de geestelijke mogelijks zou kunnen uitgedaagd hebben.
In Verhalen 2 en 5 komt dat maar al te duidelijk naar voren.
In elk geval, de pastoor van ... was er een die uit heel ander hout gesneden was dan diegenen die 
achter de rug van de onderzoekers hun relaties aanspraken om daders van seksueel, misbruik toch 
maar buiten vervolging te laten stellen. Ere wie ere toekomt dus. 
...
Vader heeft verschillende verhalen over incest opgetekend. Tot op heden rust daar nog steeds een
bijwijlen onoverbrugbaar taboe op. De feiten spelen zich immers IN het gezin af. Slachtoffers 
zwijgen meestal, soms gedurende de rest van hun leven. Het gezin, de familie in opspraak brengen,
de schaamte, de angst om ook hier als de schuldige te worden aangewezen, het zijn allemaal factoren
die slachtoffers tegenhouden om met hun verhaal naar buiten te komen, laat staan klacht in te dienen. 
Het moet ook afschuwelijk zijn voor de slachtoffers te beseffen dat je misbruikt wordt door diegenen
die je eigenlijk horen te beschermen, die (in geval de dader een ouder is) je in feite zou moeten 
bijstaan bij het bewandelen van de gecompliceerde weg naar de volwassenheid, naar een plaatsje in 
de samenleving. 
Hoeveel slachtoffers zouden er niet zijn die nooit de feiten kenbaar hebben durven maken ?
Hoevelen onder hen hebben in hun verdere leven geen diepe depressies moeten overwinnen, geraakten
verslaafd aan alcohol en/of drugs, dienden mislukte relaties te verwerken ? 
Vandaar ook dat er maar weinig statistieken bestaan over incest, in elk geval weinig of geen statistieken
die correcte cijfers kunnen weergeven. 
Als een persoon je leven op de meest weerzinwekkende manier tot een hel maakt, dan moet je al een 
heel sterke persoonlijkheid zijn om daar bovenop te komen, om dat achter je te laten ... maar vooral om 
daar mee naar buiten te komen, zodat de dader zijn straf niet kan ontlopen of nog slachtoffers zou kunnen maken.

Vandaag vind je, gelukkig maar, ook al meer literatuur over het grote taboe "incest", en het 
is maar goed ook dat er slachtoffers zijn die hun verhaal openlijk durven en willen vertellen.  

27-12-2010 om 17:53 geschreven door Ivan Bontinck