Verhalen (13) : 't Is maar waar je wiegje staat ! (deel 1)
Verhalen (13) : 't Is maar waar je wiegje staat !
-Opgetekend door Gaston Bontinck (halfweg jaren '6O)-
Op de tweede verdieping, kamer 18 van de materniteit in W., ligt de nog piepjonge Vanessa. Enkele dagen geleden is ze bevallen van een jongetje. Ze lijkt zelf nog een kind, en dat is ze in feite ook nog. Ze ziet er heel bleekjes uit en haar aangezicht is fel getrokken. Elke andere moeder zou nu stralen van geluk omwille van het nieuwe leven dat ze op de wereld heeft gezet. Maar voor Vanessa is er weinig reden om gelukkig te zijn bij de geboorte van haar zoontje. Amper 15 jaar oud is ze, niet gehuwd, zelfs niet eens verloofd. * Veertien was ze toen ze verkracht werd. En dat was nog niet eens alles. Hetzelfde jonge moedertje, hetzelfde jonge meisje Vanessa, verbleef hooguit één jaar geleden in dezelfde materniteit. Toen schonk ze het leven aan een dochtertje. Ze was nog geen 14 toen ze voor het eerst verkracht werd. Het ongewone voorval wekte heel wat beroering in de kliniek en uiteraard in de ganse gemeente en omgeving.
Vanessa groeide op in een gezin waar geen enkel normbesef te bespeuren viel , waar van opvoeding van een meisje, dat zich in haar puberteitsjaren bevond, in de verste verte geen sprake was. Aan haar ouders had ze niet de minste steun, integendeel. Haar vader was dagelijks uit werken naar de grote stad om er op allerlei duistere manieren aan de kost te komen. Meestal bleef hij ook in de stad overnachten en kwam hooguit enkele keren per maand over huis. Soms verbleef hij samen met de twee oudere zonen een tijdje voor werk in Wallonië. Haar moeder Daniëlle was een echte heks, een doorslechte vrouw en moeder. Ze liep regelmatig dronken in het huis rond, altijd slordig gekleed. Hygiëne was voor haar blijkbaar een onbekend iets ... ze was met geen tang aan te raken ... hoe ironisch zoiets in dit verhaal ook overkomt. Maar toch zwaaide ze tiranniek de scepter in het gezin. Dat deed ze door ganse dagen te roepen en te tieren tegen iedereen die haar ook maar iets in de weg legde. Niemand uit de gebuurte die het ook maar waagde een voet in de woning te zetten, op gevaar een bloempot of enig ander projectiel naar het hoofd geslingerd te krijgen. Politie, gemeenteambtenaren en schuldeisers waren evenmin veilig voor de scheldtirades en mateloze agressie van de vrouw. Roken en drinken de ganse dag door, vloeken tegen iedereen ... dan pas voelde ze zich in haar element. Opruimen en eten klaarmaken, dat was niet aan haar besteed. Meestal werd iets uit de vuist gegeten en de restjes bleven dagenlang op de tafel liggen. Gans het gezin sliep tesamen in één ruimte. De moeder, twee dochters en twee zonen, die wel iets vaker thuis waren dan hun vader. Het doen en laten van hun moeder, dat was het laatste van hun zorgen. Ook in de slaapkamer hing een vieze geur. Lakens lagen er niet op de bedden, alleen enkele grove dekens. Moeder Daniëlle sliep bij haar minnaar of bij haar oudste zoon bij afwezigheid van de minnaar. Een regelrechte chaos ... en in die chaos groeide de kleine Vanessa op.
Twee jaar eerder :
Vanessa was 13 en haar oudere zus Margriet 15. Vader en zonen waren gedurende een langere periode aan het werk in Wallonië. Moeder Daniëlle, hoe vuil en slordig ze er ook bijliep, had toen al een minnaar. De gehuwde man woonde in dezelfde gemeente. De relatie tussen de moeder en de man werd in het gezin voor niemand geheim gehouden, verre van. De oudste dochter Margriet had eveneens een relatie met een gehuwde man en ook hij kwam geregeld over de vloer. Als de minnaar van de moeder niet kwam, liet die laatste zich overrompelen en gebruiken door het lief van haar dochter, en de 15-jarige Margriet deed net hetzelfde als haar moeder. Bleef haar minnaar te lang weg, dan liet ze zich gebruiken door de minnaar van moeder. De gehuwde mannen beschikten over geld en moeder Daniëlle liet zich door hen 'rijkelijk' betalen. In dat klimaat bracht Vanessa haar jonge leventje door. Wat moest er van haar geworden, leven in dergelijke omstandigheden !? De minnaars kwamen tot driemaal per week aan huis en bleven soms tot in de vroege morgen. Eten, drinken en sex konden de mannen krijgen. Half dronken kropen ze in een bed dat in geen dagen was opgemaakt, in een kamer waar de vunzige geur van het in lang niet gewassen 'beddengoed' bleef hangen. De 13-jarige Vanessa bleef dikwijls tot laat in de avond in het gezelschap, trok naar haar eigen bedje als ze merkte dat haar moeder en zuster meer naakt dan gekleed rondliepen, en veelal beneveld door de drank niet goed meer beseften wat ze deden. Maar als het er op aankwam te betalen voor hun 'verblijf' , 'vertier' en 'vermaak', dan was moeder Daniëlle wel bij de pinken en zonder af te rekenen kwamen de mannen er niet buiten. Kon Vanessa aan dat alles blijven weerstaan, of zou ze zich laten meeslepen door de ophitsende en uitdagende houding van haar moeder, haar zuster en de minnaars ?
Wordt vervolgd. *********************************************
Verhalen (13) : 't Is maar waar je wiegje staat ! (deel 2)
Verhalen (13) : 't Is maar waar je wiegje staat ! - deel 2.
De gehuwde mannen kwamen meestal heel laat als het al donker was, kwestie van zo weinig mogelijk opgemerkt te worden door de buren. Ze waren immers afkomstig uit de streek. Op zekere dag moest de 15-jarige Margriet onverwacht overgebracht worden naar de kliniek. Daar bleek dat ze een blindedarmontsteking had en ze diende enkele dagen in de kliniek te blijven. Tijdens haar afwezigheid werden de braspartijen gewoon voortgezet. Moeder Daniëlle zat nu echter met twee minnaars opgescheept. Op een zondagavond hadden zij en de twee mannen nogal diep in het glas gekeken. Op een bepaald moment sprong Daniëlle recht en begon uitdagend te dansen voor de twee mannen. Nadat ze enkele schaarse kledingstukken uitgetrokken had, tilden ze haar op en droegen haar naar een bed in een klein 'nevenkamertje'. Vanessa kon het gelach, geroep en het 'dronkemansgelal' niet meer aanhoren en besloot met de hond een wandelingetje te gaan maken, Donker of niet, ze voelde zich op straat een pak veiliger dan tussen die dronken en lawaaierige volwassenen. Toen ze na een uurtje terugkwam waren moeder en de twee mannen terug volop aan de drank. ...
Verklaring van Vanessa :
"Rond middernacht was de minnaar van mijn zuster (een gehuwde man van 40) zinnens terug naar huis te vertrekken. Ik hoorde moeder roepen : 'Allee, blijf toch nog een beetje hier ... kruip bij Vanessa ... dat is allemaal hetzelfde ... 't zal wel al gaan.' De minaar van Margriet riep : 'Nee, nee, Vanessa is nog te jong.' 'Wel, kruip dan bij mij in bed', antwoordde moeder, 'mijn lief hier zal wel bij Vanessa willen slapen ... hij is zot van konijnenvlees !' Enkele minuten, later lag mijn moeder halfdronken in bed in de armen van het lief van mijn zuster. Het lief van ma (gehuwde man van 54) kwam bij mij in bed gekropen. Ik hoor mijn moeder nog roepen : 'Gaat het al ... kan hij er al in ?' Ik weende en probeerde mij te verdedigen tegen die man, maar ik kon het niet volhouden. Hij was een volwassen manspersoon en ik nog een jong meisje. Zijn adem stonk naar de drank en hij overrompelde me volledig met geweld. De minnaar van mijn moeder heeft mij toen tweemaal gebruikt. Driemaal heeft zich dat voorgedaan op verschillende dagen, tot wanneer mijn zuster terugkwam uit de kliniek. Het ergste is dat ze er erg moest om lachen toen men haar alles vertelde. Ze vond het allemaal normaal en plezierig."
*
En zo ging het maar verder, tot op de dag dat de huisarts vaststelde dat Vanessa zwanger was. "Er is toen wel paniek ontstaan en er werd veel geroepen en gevloekt door moeder en de mannen, maar veel geld maakte voor moeder alles goed", verklaarde Vanessa later.
De minnaar van Daniëlle, de verkrachter van de toen nog maar 13-jarige Vanessa was met een grote som geld over de brug gekomen, want zijn naam, zijn 'handel en wandel' moesten geheim blijven. Vanessa werd op alle mogelijke manieren onder druk gezet door haar eigen moeder en diste een vaag en vrij ongeloofwaardig verhaal op over haar verkrachting. Het onderzoek zat daardoor, voor een tijdje althans, op een dood spoor.
Pas na haar tweede bevalling is Vanessa uiteindelijk alles beginnen vertellen aan de onderzoekers.
*
Na de eerste bevalling waren de braspartijen ten huize van 'madam' Daniëlle een tijdje opgehouden, vooral gezien een onderzoek was opgestart. Het kindje van Vanessa werd ondergebracht in een opvangtehuis in N. Daniëlle en de mannen beseften wel dat de woning regelmatig in het oog werd gehouden om toch maar de vader van Vanessa's kindje te kunnen ontmaskeren. Iedereen in het 'gezin' zweeg verder als vermoord, want er werd nu eenmaal veel betaald om te zwijgen. Buren, indien ze al iets zouden gezien hebben, moeiden zich het liefst helemaal niet met het ontwrichte gezin, uit schrik voor pesterijen nadien. Daniëlle schrok voor niets terug en zou ongetwijfeld het leven zuur blijven maken van diegenen die ook maar iets van de gezinssituatie aan de rijkswachters zouden verteld hebben. Ze wist maar al te goed dat er op een bepaald moment aan buurtonderzoek werd gedaan in een poging om de feiten aan het licht te brengen.
* Een paar maanden later : Moeder Daniëlle had ondertussen een 'oplossing' gevonden om haar 'zaakjes' verder te kunnen zetten. Ze sprak nu voor alle zekerheid buitenshuis af met haar minnaar. De gezinssituatie veranderde echter ineens en dat was niet in het voordeel van Vanessa. Haar oudste zus huwde plots en liet het 'ouderlijk huis' achter zich. Het jonge meisje 'moest' binnen de kortste keren de 'hulpminnares' worden van de vriend van haar moeder. Onder dwang van Daniëlle bleef Vanessa daardoor steeds in nauw contact met haar verkrachter. En op die manier kon 'madam' Daniëlle er zich meteen van verzekeren dat er geregeld geld in het bakje kwam.
Verhalen (13) : 't Is maar waar je wiegje staat ! (slot).
Verhalen : 't Is maar waar je wiegje staat (slot).
Moeder Daniëlle schrok er niet voor terug haar jongste voor haar kar te blijven spannen. Geld moest er in 't laatje komen, dat was het allerbelangrijkste. Zo kwam Vanessa volledig onder invloed te staan van moeder en haar minnaars. Daniëlle legde het zo aan boord dat de afspraken niet meer thuis plaatsvonden, maar ergens in de omgeving van de gemeente. Vanessa was ondertussen 15 geworden en werd door haar moeder meegenomen. Op die manier kon ze beter tegemoet komen aan de 'wensen' van de minnaars, Die moesten blijven afdokken opdat alles verdoken zou blijven. Maar de mannen eisten meer en wilden profiteren van het jonge meisje.
Op een avond tijdens één van de vele afspraken had Daniëlle weer teveel gedronken ...
Verklaring uit de mond van Vanessa :
"Ik had zelf ook veel te veel gedronken. Mijn moeder drong er altijd op aan dat ik wat meedronk. We bevonden ons ergens in een bos te ... Op een bepaald moment was mijn moeder in een 'dronkemansslaap' gevallen. De twee mannen, die ook dronken waren, konden me niet gerustlaten. Ik probeerde me te verdedigen, maar dat lukte niet. Ik wou niet toelaten dat ze me zouden gebruiken. Ik herinnerde me mijn eerste zwangerschap. Maar de minnaars van moeder werden alsmaar handtastelijker en probeerden me de kleren van het lijf te rukken. Ondertussen lag mijn moeder luidop te snurken in de auto. Plots werd ik uit de auto getrokken en één van de mannen sleurde mij in het struikgewas. Ik bleef mij verweren, maar de man ging als een razende te keer door de drank en omdat ik bleef tegenstribbelen. Ook de andere man heeft me toen met geweld gebruikt ...
Zo is die situatie een tijdlang blijven duren. Ik moest van moeder de mannen hun goesting geven omwille van het geld. En als ik probeerde tegen te werken zat het er bovenarms op."
*
Een tijdje nadien volgde een nieuwe mokerslag voor Vanessa. De arts stelde vast dat ze voor de tweede keer zwanger was. Toen werd het haar te veel en er ontstonden de dagen nadien vlammende ruzies tussen moeder en dochter. Kort nadien pakte Vanessa haar boeltje en ging inwonen bij een tante in L.
"Nu ik voor de tweede maal ben bevallen zal ik alles vertellen", verklaarde het meisje later, "Ik wil toch niet meer terug naar huis. De gehuwde minnaars van moeder moeten blijven betalen ... ik ga geen namen noemen, want anders ben ik mijn 'maandelijks inkomen' kwijt. Ik word betaald en dat is voor mij nu het belangrijkste", voegde ze er aan toe. Dergelijke uitspraken uit de mond van een jong meisje, het doet een mens huiveren.
Nadat Vanessa hersteld was van haar tweede bevalling werd ze overgebracht naar een "heropvoedingsgesticht". Moeder Daniëlle werd uiteindelijk toch veroordeeld en kreeg enkele maanden gevangenisstraf.
Maanden nadien keerde Vanessa toch terug naar huis. De minnaars kwamen niet meer over de vloer en er werden geen afspraken buitenshuis meer gemaakt, maar ze bleven regelmatig betalen via allerlei omwegen om hun eigen gezin te redden. Verschillende personen werden aan een verhoor onderworpen, enkelen zelfs opgesloten, maar binnen de kortste keren dienden ze weer vrijgelaten te worden wegens gebrek aan bewijzen. Moeder en dochter bleven zwijgen als vermoord. Enkele dagen vertraging bij het betalen ... het was voldoende voor Daniëlle om te dreigen de echtgenotes op de hoogte te brengen.
Ondanks alle geheimdoenerij kwam één van de echtgenotes toch aan de weet dat haar man een affaire had met Daniëlle. Een gezin met drie kinderen werd door de echtscheiding uiteengerukt.
****
Wat er verder met Vanessa is gebeurd staat niet meer vermeld in het verhaal van vader. Mogelijks vonden de feiten plaats kort voor zijn pensioen. Heeft ze zich kunnen loswerken van haar moeder om haar eigen weg te gaan in het leven ? Is ze verder bezweken voor het geld ? Is ze in het spoor van haar moeder getreden ? Aan de lezer om een poging te doen het antwoord in te vullen. We kunnen alleen maar hopen dat zij het leven bij haar moeder achter zich heeft kunnen laten.
*
Net zoals enkele verhalen die volgen kunnen we " 't Is maar waar je wiegje staat" onder de noemer van 'kinderverwaarlozing' en/of 'kindermishandeling' plaatsen. Dit meisje werd van in haar jonge puberteit dermate gemanipuleerd door haar eigen moeder dat haar kansen om uiteindelijk een 'normaal' leven te 'beginnen' tot een minimum herleid werden. Met dank aan een gewetenloze moeder die alleen aan geld en eigen 'vertier' dacht, en dat ten koste van haar dierbaarste bezit : Haar eigen kind. 't Is maar waar je wiegje staat ... !
Ik ben Ivan Bontinck
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is Leerkracht Engels met pensioen..
Ik ben geboren op 13/06/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelsport (lange afstanden) - vreemde talen (o.a.Russisch) - lezersbrieven - geschiedenis - ....
