Welkom op mijn blog!
Inhoud blog
  • Krantenartikel uit de oude doos : Dodentocht Bornem 1973.
  • Dodentocht Bornem 1999.
  • Sinterklaasverhaaltje.
  • WANDELSPORT : DEEL 2 : Mars van de Herinnering en de Vriendschap (1971).
  • WANDELSPORT : DEEL 1 : Leven in de brouwerij in de Wandelsport !? Zeker weten !
  • Overzicht lezersbrieven + Allerlei.
  • Overzicht verhalen n.a.v. onderzoeken + Artikels uit kranten en tijdschriften.
  • Verhalen (15) : Hoe een beroepsdief uiteindelijk in de cel belandde.
  • TUIN 2012 WETTEREN.
  • Lezersbrief : Damesbasketbal : Brons voor onze Belgian Cats.
  • Lezersbrief : Topdames onze Belgian Cats.
  • Lezersbrief : Een bijzondere overwinning.
  • Lezersbrieven rond sportief talent van eigen bodem.
  • In de ban van de Ronde.
  • Lezersbrief : De Ronde van 'Antwerpen'.
  • Opgegroeid in rijkswachtkazernes (1945-1965)
  • Verhalen (9) : Kraaienpoten op de weg naar het geluk.
  • Verhalen (9) : Kraaienpoten op de weg naar het geluk.
  • Lezersbrief : Agressie tegen agenten.
  • Lezersbrief : Gebruik je talent !
  • Brexit !
  • Lezersbrief : Typetjes.
  • Greg Van Avermaet.
  • Lezersbrieven van weleer met een 'vleugje actualiteit' :
  • Oude lezersbrieven met een 'vleugje' actualiteit : Mobutu, de RTT en ik.
  • Lezersbrief : Eerbetoon aan Sven Nys.
  • Lezersbrief : Music for Life leeft !
  • Lezersbrief : Ode aan de cyclocross.
  • Weeshuis wegwerpkinderen 1952-1961 te Zelem - Louis Van Tongelen.
  • Teksten geschreven door San Deurinck.
  • Lezersbrief : Stukje warmte verdwijnt uit de living.
  • Lezersbrief : Scherp !
  • Lezersbrief : Kritiek op B-fastteam.
  • Lezersbrief : Hokjesdenken.
  • Lezersbrief : Sven Nys.
  • Lezersbrief : To be or not to be in 'Midden-Brabant'.
  • Lezersbrief : Isolement.
  • Lezersbrief : Onze sportverslaggeving mag er wezen !
  • Lezersbrief : Ann Wauters.
  • Lezersbrief : Burn-out.
  • Lezersbrief : Oscaruitreiking 2014.
  • Lezersbrief : Wereldkampioenschap cyclocross.
  • Lezersbrief : Kampioenschap van België cyclocross.
  • Lezersbrieven : Rode Duivels (2).
  • Lezersbrief : De Rode Duivels.
  • Lezersbrief : Over zwarte pieten en zeurpieten !
  • Artikels over pater Erik De Jaeger.
  • Lezersbrief : Gevaarlijk transport.
  • Komen er opnieuw passagierstreinen tussen Gent en Zelzate ?
  • Willekeurig Bloggen.be Blogs
    funnysite
    www.bloggen.be/funnysi
    Een interessant adres?
    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.

    {TITEL_VRIJE_ZONE}
    forum

    Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum

    Blog als favoriet !
    Categorieën
    Lezersbrieven - verhalen

    26-12-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overzicht verhalen n.a.v. onderzoeken + Artikels uit kranten en tijdschriften.



    Overzicht verhalen n.a.v. onderzoeken over seksueel misbruik :
     Pedofilie, incest,
    kindermishandeling, uitbuiting van minderjarigen, enz...
    ******************************************
    1)Verhalen opgetekend door Gaston Bontinck, gebaseerd op de realiteit.
    **********************************************
        1. De rekbare punten van broeder X. 

    Klik aan de rechterkant op 09.04.-15.04.2012


        2. Geestelijken als beschermers van pedofielen.

    Klik aan rechterkant op 09.04.-15.04.2012
     .

        3. De onderpastoor gaf voorlichting. 
     
    Klik aan rechterkant op 09.04.-15.04.'12

        4. Weesmeisjes met een roeping.

    Klik aan rechterkant op 02.04.-08.04.'12

    5. "Kindervriend" wordt beschermd.

    Klik aan de rechterkant op 02.04.-08.04.2012

    6. De lijdensweg van Ann.
    Voorwoord en deel 1 : 06.12.'10
    deel 2 en 3 : 13.12.'10
    deel 4 en 5 + slot + Incest ... nog een taboe ! : 20.12.'10

    7. De wereld van Leen stortte tweemaal in.
    Deel 1, 2, 3 en slot : 03.01.'11

    8. Geluk van korte duur.
    Inleiding en deel 1 :
    24.01.'11
    Deel 2 en 3 : 31.01.'11
    Deel 4, 5 en 6 : 07.02.'11

    9. Kraaienpoten op de weg naar het geluk.
    Deel 1 en 2 (slot) : 11.01.'16 (herneming).

    10. Scrupules wijken voor het geld.
    Deel 1 en 2 : 21.03.'11
    Slot : 28.03.'11

    11. Zolang zoveel verborgen leed.
    Deel 1 en 2 : 09.O5.'11
    Deel 3 : 16.05.'11.

    12. De naam vader onwaardig.
    Deel 1, 2, 3 en nabeschouwing : 23.05.'11

    13. 't Is maar waar je wiegje staat !
    Deel 1, 2 en slot : 12.12.'11

    14. Aan lot overgelaten bij nacht en vriesweer.
    Deel 1, 2, 3 en slot : 02.01.'12

    15. Hoe een beroepsdief uiteindelijk in de cel belandde.
    06.11.'13

    SCAN : Artikeltje uit een plaatselijke krant :
    Verdienstelijk politieman op rust.

     
    ***************************************************************

    2) - "Mijn verhaal", gebracht door Johan Punie.
    gepubliceerd in "Dag Allemaal".
    29.10.'12




    - "Weeshuis wegwerpkinderen" .
    Het verhaal van Louis.
    BLOG : http://www.bloggen.be/louis1947
    31.10.'12


    -Teksten geschreven door San Deurinck :
    1° Inleiding + Artikel :
    "Zullen we nu eindelijk de rechten van de 
    slachtoffers respecteren?" 
    Cfr. SCANS (5).

    02.05.'11

    2° Inleiding + Artikel :
    "Gratis geschiedenisles"
    Cfr. SCANS (5).

    08.01.'12






         

       

     

        


    ********************************************************************


    3) Uit de media : kranten, tijdschriften, Facebook, YouTube, ...
    **************

    -Het Nieuwsblad : "Geen haast bij misbruikzaken over gepensioneerde priesters"
    13.12.'10

    -De Standaard : "Kanunnik erkent seksueel misbruik"
    27.12.'10

    -Knack.be : "Kanunnik François Houtart bekent misbruik neefje"
    27.12.'10

    -Knack.be : "Man dient klacht in wegens misbruik door zusters"
    03.01.'11

    -De Standaard : Vaticaan in 1997 : "Meld misbruik niet"
    17.01.'11

    -GVA.be : "Pedopriester opgepakt en opgesloten in illegalencentrum"
          The Globe and Mail : "Priest returning to Inuit Community to face sex charges"
    *voorafgegaan door lezersbrief in Dialoog van HLN van juli 2010 
    over zijn "verblijf" bij de paters Oblaten.
    17.01.'11

    -GVA.be :  "Bijkomende klachten tegen Erik Dejaeger"
    25.01.'11

    -GVA.be : "Belgische pedopater werkt met Braziliaanse kinderen"
    25.01.'11

    -*Channel 4 News : "Child abuse victim speaks"
    *Apache : "Ook overlevers sterven"
    (n.a.v. het overlijden van San Deurinck)
    *Werkgroep Mensenrechten in de kerk.
    *You Tube : San Deurinck aan het woord.

    -DeMorgen.be : "Deliver us from Evil : En verlos ons van Father Ollie. Amen!"

    -Facebook : "Stop verjaring voor misdrijven met minderjarigen"
    + filmpje op YouTube : "My name is ..."
    21.03.'11

    -Het Nieuwsblad : "Schadevergoeding moet er komen" -
    "Verjaringstermijn seksueel misbruik naar 15jaar" -
     "Evaluatie door Werkgroep Mensenrechten in de Kerk"
    28.03.'11

    -Alles over de Parlementaire Commissie Seksueel Misbruik.
    Aanbevelingen : vanaf pag. 400.

    -Werkgroep Mensenrechten in de kerk : Verantwoordelijkheid.

    -Knack.be en DeMorgen.be : "Zaak-Vangheluwe is verjaard".
    04.04.'11

    -DeMorgen.be : "Vangheluwe moet België verlaten".

    -DeMorgen.be : "Hypocriet".
    11.04.'11

    -Facebookpagina : "Seksueel misbruik door een clericus" - Wie informeren?
    door Werner Derboven.
    18.04.'11

    -Nieuwsblad.be : "Meisje van 14 jaar verkocht en als
    prostituee misbruikt".
    23.05.'11

    -de Zondag (editie van De Streekkrant) :
    Walter Van Steenbrugge aan het woord.
    13.06.'11

    -Nieuwsblad.be : "Pedovereniging kan niet worden vervolgd
    of verboden".
    20.06.'11


    -Volkskrant.nl : "De wonden gaan weg, maar de woorden blijven altijd bij je".
    12.11.'12



    Dit overzicht zal regelmatig aangevuld worden met vermelding
     links bovenaan BLOG.
    Groeten.
    Ivan

    Bijlagen:
    scannen0002.jpg (365.6 KB)   

    26-12-2019 om 13:18 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    25-02-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verhalen (15) : Hoe een beroepsdief uiteindelijk in de cel belandde.

    Verhalen (15) : Hoe een beroepsdief uiteindelijk in de cel belandde
     (opgetekend door Gaston Bontinck).


    Na de verhalen over onderzoeken naar seksueel misbruik van kinderen door pedofielen
    (al dan niet-geestelijken),
    incest en kinderverwaarlozing, een verhaal van een heel andere orde.
    Heb het onlangs teruggevonden in de 
    notities van mijn vader en besloten het toch maar op mijn blog te plaatsen.
    Een anekdote mag ook wel eens !
    En wie weet volgen er nog !

    ***

    Al enkele dagen was ik als rijkswachter gekazerneerd in de landelijke brigade N.
    De streek was voor mij
    volkomen onbekend. De oude gesnorde brigadecommandant was de enige die op de hoogte 
    was van mijn
    capaciteiten als loper.
    Op een of andere manier was hij te weten gekomen dat ik al meer dan tien jaar de loopsport beoefende en 
    aangesloten was bij La Gantoise. 
    Ik liep zowel de 1500 meter als langere afstanden, en deed ook geregeld mee aan cross-country.
    Het toeval wilde nu dat een doortrapte dief de streek al maanden aan een stuk onveilig maakte.
     Hij stal
    meestal kippen, konijnen en schapen.
    Ondanks alle aangewende middelen slaagde de sluwe kerel er steeds in uit de handen
    van de rijkswachters
    te blijven. Enkele keren werd hij bijna opgepakt, maar kon hij dankzij zijn behendigheid
    in het lopen en 
    springen over allerlei hindernissen (afsluitingen, grachten, ...) telkens ontsnappen
     aan de arm van de wet.
    Het was zeker geen toeval dat de man in de streek de bijnaam had gekregen van "den hoaze".
    Het toppunt was, dat hij elke keer dat hij kon ontsnappen aan een arrestatie,
     triomfantelijk zijn avontuur
    tussen pot en pint aan de grote klok hing.
    Zijn verhaal eindigde hij meestal met dezelfde woorden : "Die gendarmen van N. zijn niet rap
     genoeg om 
    mij te pakken te krijgen. Ik kan veel sneller lopen dan zij !"
    De commandant kreeg dat te horen en die woorden lagen hem natuurlijk heel zwaar op de maag.
    Net die loslippigheid zou de dief uiteindelijk duur te staan komen.
    De oude commandant lag er op gebrand om de kerel binnen de kortste keren eens lik op stuk
     te kunnen 
    geven. Alleen al om tegenover de plaatselijke bevolking te bewijzen dat er ook
    rijkswachters waren
    die sneller konden lopen dan onze dief wel dacht.
    Op zekere dag diende de kerel aangehouden te worden omdat hij een gevangenisstraf
    diende uit te zitten
    van verschillende maanden voor eerder gepleegde misdrijven.
    Een plan werd uitgedokterd en de commandant stuurde mij met een collega de baan op.
     De opdracht was 
    duidelijk : De rappe dief moest bij de lurven gevat worden.
    Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik er naar verlangde om eindelijk mijn kwaliteiten
    als loper eens 
    ten dienste te stellen van mijn beroep.
    Ondanks alle voorzorgen die genomen werden had de sluwe kerel terug lont geroken.
     Toen wij op ongeveer
    50 meter van zijn woning genaderd waren, sprong hij ineens naar buiten, wipte als een haas
     over een vrij hoge
    haag ... en zette het op een lopen ... dwars door de velden.
    Als cross-countryloper was dat voor mij natuurlijk een geliefkoosd terrein.
    Ik aarzelde geen moment en begon 
    kalm aan de achtervolging. Ik diende op mijn hoede te blijven, want een kerel die dreigt
     opgepakt te worden
    is dubbel gevaarlijk. 
    Na enkele honderden meter gelopen en gesprongen te hebben dacht de dief de rijkswachters
    definitief van 
    zich afgeschud te hebben. Zo was het toch al altijd geweest, moet hij gedacht hebben.
     Wie zou hem nu wel 
    kunnen grijpen, hij "den hoaze" ?
    Zijn verbazing moet groot geweest zijn vast te stellen dat hij nog steeds achtervolgd werd
     door een gendarm.
    Na ongeveer twee kilometer gelopen te hebben was ik tot op ongeveer een dertigtal meter genaderd.
    Ik had 
    toen al zijn aarzelende bewegingen in de gaten toen hij over grachten moest springen.
    Ik liet hem toch maar verder "draven" en volgde aandachtig zoals op training.
    Begeven wou de man niet, en na meer dan drie kilometer bevonden wij ons al op het grondgebied
    van een 
    aangrenzend dorp. Maar goed, bevoegd of niet, de dief hoorde nu eenmaal opgepakt te worden.
    Mijn plan bestond er in dat hoe meer ik hem moe kreeg door het lopen ... hoe minder gevaarlijk
    hij zou zijn 
    als ik hem bij de kraag zou kunnen vatten. Je weet immers nooit vooraf of zo iemand
    al dan niet gewapend
    is. 
    De "loper-dief" liep nu zwaar te zuchten, spuwde, kreunde, struikelde af en toe, maar ik liet
    mijn "slachtoffer" 
    steeds een dertigtal meter voor mij uit lopen. 
    Na meer dan vier kilometer lopen en achtervolgen zag ik dat hij in een gracht gesukkeld was.
     Ik gaf hem even 
    de tijd om terug recht te staan ... maar plots ... weg was hij weer !
    Op een weide een eindje verderop viel hij tot driemaal toe neer van uitputting.
     Zijn bobijntje was af, zoveel 
    was wel duidelijk ! Veel weerstand zou hij nu niet meer kunnen bieden.
    Ik vreesde zelfs een ogenblik dat hij zou doodvallen van moeite en van de schrik.
     Hij wist maar al te goed dat 
    eens gesnapt hij voor vele maanden naar de 'kostschool' kon ... als intern ;-) !
    Ongeveer na 5000 meter op het grondgebied van E., tussen de dennen, stuikte hij plotseling neer.
    Hij was er blijkbaar heel erg 
    aan toe, doch ik moest kalm en op mijn hoede blijven. 
    Maar de man kon geen woord meer uitbrengen en gaf alleen maar teken om te mogen blijven liggen
     waar hij lag.
    Zo bekaf was mijn toevallige 'trainingspartner' dat hij meer dan tien minuten nodig had
    om op zijn positieven
    te komen.
    Van opstaan was nog geen sprake ... krampen in de benen
    Het moet een potsierlijk tafereel geweest zijn die daaropvolgende minuten :
    Temidden van een sparrenbos ...
    een gendarm die vlijtig de benen van een dief aan het masseren was ... om het heerschap
    daarna in de boeien te
    slaan, terug op de been te krijgen en naar de kazerne over te brengen.
    Dat was absoluut geen probleem meer. De kerel was zo tam als een lammetje geworden
    en liet zich gewillig opleiden.

    Hij begreep er helemaal niets van. Hij was altijd al die rijkswachters van N. zonder meer te vlug
     af geweest ... en nu
    ineens had hij een rijkswachter achter zich aan gekregen die sneller en langer kon lopen
     dan hijzelf.
    Hij zal er dikwijls over nagedacht hebben tijdens zijn vele maanden "celleven".

    De gesnorde brigadecommandant was in zijn nopjes. De oversten waren tevreden en iedereen
     in de gemeente en
    omliggende wist dat er een gendarm was bijgekomen die rap uit de voeten kon.
    Dat zal de 'onfortuinlijke' dief maanden later ook wel te te weten gekomen zijn en hij zal zich
    allicht  aan de toog
    wel gehoed hebben
    om nog zo hoog van de toren te blazen over zijn loperskwaliteiten.

    PS. : Het verhaal heeft zich afgespeeld in de vooroorlogse periode. Rijkswachters gingen
    op dienst
     met de fiets of te voet,
    zoals in dit geval.
     Vader was trouwens in de jaren voor WOII op zijn best als loper.
     De oorlog heeft een vroegtijdig
    einde gemaakt aan zijn loperscarrière.

    ***
     SCANS (3) :

    Na een zoektocht in kasten en schuiven bij moeder  in Zelzate (91)
    kwamen deze 'collages' te voorschijn met foto's en resultaten van vader
    als loper voor Destelbergen en Gantoise .
    Hopelijk vind ik nog meer krantenknipsels of foto's ...
    een zoektocht van 'lange adem'.
    Vandaar dat ik deze foto's en krantenknipsels hier in dit blog
    wil verzamelen onder het verhaal dat vader ooit geschreven heeft :
    "Hoe een beroepsdief uiteindelijk in de cel belandde".
    Mogelijks nogal onduidelijk soms, maar voor de familie blijven
    ze een kleinood.
    I.B.

    COMMENTAAR BIJ SCAN 1 :

    Een verloren gewaande foto !

    Les Challenges de cross du Racing de Bruxelles.

    Foto die dateert van 5 februari 1933 (80 jaar geleden) :
    Wegwedstrijd  Brussel (Quatre Bras) - Brussel (Ganzenvijver).

    Bijtend koud, 10 cm sneeuw, dwars door Terkamerenbos.
    Afstand : 9 km
    83 deelnemers.

    Vader (nummer 766 met witte muts) eindigde 15'de
     en Gantoise won het ploegenklassement.

    *****





    *******

    Bijlagen:
    scannen0002.jpg (543.8 KB)   
    scannen0027.jpg (1.6 MB)   
    scannen0028.jpg (1.4 MB)   

    25-02-2019 om 11:19 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    21-10-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TUIN 2012 WETTEREN.

    Herneming :
    Foto's en artikels  van "Tuin 2012" Wetteren.

    Van vrijdag 14 tot en met maandag 17 september werd het Wetterse marktplein
    omgetoverd in een reeks prachtige thematuinen die een uniek geheel vormden en
    van onze markt een oogverblindend pareltje maakten.
    Een hoogstandje van tuinarchitectuur was het en Tuin 2012 klokte dan ook af op
    ongeveer 25.600 bezoekers.
    Menig Wetteraar vond het bijzonder jammer de tuinen alweer te zien verdwijnen uit het
    "marktbeeld".
    Daarom heb ik een tweetal artikels, een videoclip en een aantal foto's van dit unieke
    gebeuren verzameld.
    Er volgen nog meerdere foto's, want dochter Sofie heeft een resem kiekjes gemaakt
    tijdens haar bezoeken. Ik hoop er hier een aantal van te kunnen brengen.

    Klikken onderaan voor :

    1) Selectie uit foto's door dochter Sofie genomen.


    2) Geslaagde foto van de Tuin en het Gemeentehuis.

        Vanop de pui van het gemeentehuis kreeg je trouwens een enig zicht op de
        "Verborgen Tuin". Wat die inhield kan je lezen in het artikel waarin de
        thematuinen beschreven worden.

    3) Kleindochter Kim in de Tuin tijdens ons laatste bezoek.

    4) Artikel : Tuin 2012 is overrompeling ( + clipje in versneld tempo over
    de opbouw en een sfeerbeeld onder het artikel).
    * Bron : Het Nieuwsblad.

    5) Artikel : Tuin 2012 zal vorige edities overtreffen (+ overzicht van de thematuinen).
        * Bron : Het Nieuwsblad.

    6) Videoclip (TV-Oost).

    PS. :

    De volgorde van de bijdragen is willekeurig. 

    ****
       



    Bijlagen:
    001.jpg (175.9 KB)   
    002.jpg (115.6 KB)   
    004.jpg (99.1 KB)   
    006.jpg (69.9 KB)   
    007.jpg (107.2 KB)   
    019.jpg (168.9 KB)   
    021.jpg (173.5 KB)   
    023.jpg (116.5 KB)   
    043.jpg (145.4 KB)   
    045.jpg (95 KB)   
    046.jpg (214.3 KB)   
    047.jpg (105.3 KB)   
    049.jpg (222.5 KB)   
    051.jpg (183 KB)   
    052.jpg (102.2 KB)   
    053.jpg (217.2 KB)   
    054.jpg (245.2 KB)   
    055.jpg (111.5 KB)   
    059.jpg (134.4 KB)   
    060.jpg (126.6 KB)   
    061.jpg (126.3 KB)   
    061.jpg (191.2 KB)   
    062.jpg (130.2 KB)   
    064.jpg (161.3 KB)   
    067.jpg (176.2 KB)   
    071.jpg (178.5 KB)   
    075.jpg (127.4 KB)   
    087.jpg (103.3 KB)   
    097.jpg (135.9 KB)   
    561660_10151158805033446_1955303058_n.jpg (47.2 KB)   
    76865_382082731860811_1685288808_n.jpg (64.9 KB)   
    Tuin 2012 is overrompeling (Wetteren) - Het Nieuwsblad_aspx.mht (1.7 MB)   
    Tuin 2012 zal vorige edities overtreffen (Wetteren) - Het Nieuwsblad_aspx.mht (1.7 MB)   
    TV OOST Tuin 2012 in Wetteren - 17-9-2012 - Nieuwsberichten#_UFd4YEi9PUh_facebook#_UFd4YEi9PUh_facebook_facebook.mht (819.3 KB)   

    21-10-2018 om 08:03 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (1)
    26-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrief : Damesbasketbal : Brons voor onze Belgian Cats.

    Lezersbrief : Brons voor onze Belgian Cats.

    De Belgian Cats hebben gestreden voor die eervolle derde plaats op het EK Basketbal

    voor vrouwen en het brons hebben ze meer dan verdiend binnengehaald.

    Voor het eerst stonden Griekenland en België tegenover elkaar in een EK.

    De Griekse

    dames zijn net als onze Belgische ploeg bezig aan hun beste EK ooit, maar moesten de wet van de

    sterkste ondergaan.

    In de halve finale schoten onze dames wel tekort tegen een superieure Spaanse ploeg. Ze moesten dan ook het

    onderspit delven tegen de uitgesproken favoriet op dit toernooi.

    De Spaanse dames versloegen in de finale ook de runner-up Frankrijk met overtuigende cijfers : 71-55.

    Meer dan verdiend Europees kampioen dus !

    Tegen de Grieken hebben de Belgische dames op hun beurt demonstratiebasketbal getoond.

    Een score om u tegen te zeggen : 78 - 45.

    Hoe dan ook, ze hebben basketbalgeschiedenis geschreven en ze kunnen het EK

    met opgeheven hoofd en een bronzen

    medaille verlaten.

    De Belgian Cats kunnen bogen op een schitterend toernooi en hebben het hart gestolen van menig

    sportliefhebber.

    Ze vormen een team dat ongetwijfeld nog kan groeien naar het WK van 2018 toe ... in gastland Spanje.

    Een hele eer, dat mag absoluut gesteld worden, want zij horen nu bij die 16 landen die zich geplaatst

    hebben (of nog moeten plaatsen) voor de Women's Basketball World Cup,

    om de correcte benaming van dit WK te gebruiken.

    We zijn trots op ons talent van eigen bodem

    en zijn er van overtuigd dat ze ons nog heel wat mooie prestaties ten beste zullen geven.

    ***



    26-06-2017 om 19:00 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    20-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrief : Topdames onze Belgian Cats.

    Lezersbrief : Topdames onze Belgian Cats.

    "Het sprookje gaat verder voor de Belgian Cats", sloot onze commentator

    de reportage af over de wedstrijd tegen de dames uit Letland.

    Opnieuw een ware thriller en alweer een nipte zege voor onze

    Belgische dames.

    Door deze zege zijn ze groepswinnaar geworden voor Rusland

    en gaan ze rechtsreeks naar de kwartfinale van donderdag.

    Het zag er lang niet zo goed uit, veel slordigheden in het spel bij de

    Belgian Cats., waardoor de Letse basketbaldames in de laatste helft behoorlijk

    begonnen uit te lopen.

    Op het juiste moment, alhoewel nipt uiteraard, namen onze landgenoten toch nog afstand

    van de ontgoochelde tegenstanders.

    Zeker en vast een verdiende groepswinst, laat daar geen twijfel over bestaan,

    want geen enkele wedstrijd werd verloren.

    Wel hebben ze er de spanning tot op het einde ingehouden.

    Mooi ook voor de 'ouderdomsdeken' onder de speelsters,

    Ann Wauters.

    Zoveel meegemaakt op het hoogste niveau en zoveel competities in sterke

    basketbalnaties.

    Châpeau, maar dat geldt natuurlijk voor al onze Belgian Cats.

    Nee, geen dames om zonder handschoenen aan te pakken : De beresterke Russen

    verslaan is sowieso al geen sinecure , en de Letse dames mocht je

    zbsoluut niet onderschatten.

    Ons land leeft mee met hun prestaties en dat is mooi voor deze

    sportdiscipline.

    We kunnen trots zijn op ons basketbaltalent en we wensen de Belgian Cats alle succes toe

    in het verder verloop van het EK.

    ****



    20-06-2017 om 17:23 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrief : Een bijzondere overwinning.

    Lezersbrief : Een bijzondere overwinning.

    Een jaar nadat ze tijdens een training werd neergestoken staat de 37-jarige

    triatlete Sofie Goos er weer. En hoe ?

    Met een knalprestatie ... een zege dan nog in de triatlon van Venetië.

    Een prestatie die absoluut 'in the picture' mag geplaatst worden.

    In de krant van maandag 12 juni bracht reporter Jonas Van de Veire een

    uitgebreid artikel over de atlete.

    Op die leeftijd terugkomen op het hoogste niveau, na wat ze heeft meegemaakt,

    dat toont aan wat een fysiek en mentaal sterke atlete Sofie Goos is.

    Een voorbeeld voor alle sporters, eender welke discipline.

    Maar wat zij heeft verwezenlijkt is ook een enorme stimulans voor atleten die aan

    revalidatie toe zijn en nog door een moeilijke periode moeten die mentaal en fysiek veel

    van het lichaam eist.

    Châpeau, respect voor haar 'meest bijzondere overwinning'

    Met haar talent en doorzettingsvermogen zal haar palmares ongetwijfeld nog aangevuld worden.

    20-06-2017 om 17:01 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    19-06-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrieven rond sportief talent van eigen bodem.

    Lezersbrieven rond sportief talent van eigen bodem : eind mei - juni.


    * Nafi Thiam.


    * Sofie Goos.


    * Belgian Cats.


    Bikkelhard.

    Een knalprestatie van onze topatlete Nafi Thiam (gouden medaillewinnares op de

    Olympische Spelen van Rio) op het prestigieuze atletiektoernooi in Götzis.

    Dat is het minste wat we mogen zeggen !

    Niet alleen heeft ze een verbluffende zege behaald in de uitputtende zevenkamp,

    ze heeft meteen ook die

    aartsmoeilijk te overschrijden barrière van 7000 punten doorbroken.

    Een prestatie op zichzelf is dat, want meerkampen zijn bikkelharde disciplines voor

     allroundatleten.

    Daarbij heeft ze ook nog vier peroonlijke records gevestigd.

    Proficiat, Nafi Thiam, om ons landje nog eens sportgebied op de kaart te zetten.  Dit is een

    prestatie waar men ook in het buitenland naar opkijkt, en niet alleen in de atletiekwereld.

    We kunnen trots zijn op talent van eigen bodem.


    (Lezersbrief gepubliceerd in Dialoog van HLN van dinsdag 30 mei 2017).

    *** Lezersbrieven over Sofie Goos en de Belgian Cats volgen.


    19-06-2017 om 00:00 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    01-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de ban van de Ronde.

    STUKJE GESCHREVEN NA DE RONDE VAN VLAANDEREN 2012.

    In de ban van de Ronde.


    Of je dat nu leuk vindt of niet, op zondag 1 april was de Ronde van Vlaanderen "breaking news",
    van in de vroege morgenuren tot de overwinnaar over de streep kwam gereden. En ook erna, want de
    96'ste Ronde veroorzaakte nogal wat controverse vooral omwille van de wijzigingen in het parcours.
    Stof genoeg voor discussie op de online nieuwssites dezer dagen.
    Moet daar nu echt zoveel aandacht aan besteed worden, opperen niet-sportliefhebbers.
    Akkoord, er zijn heel wat belangrijkere dingen in het leven, maar mag het even, zo'n dag !
    De Ronde is trouwens niet alleen zomaar een sportief gebeuren ; het is veel meer dan
    dat. Het is ook een op en top sociaal evenement en dat is het eigenlijk altijd geweest.
     Het brengt mensen samen, brengt bijwijlen
    verhitte discussies op gang over het parcours, de valpartijen, de finale, enz...
    Maar hooliganism zoals in voetbal, neen.
     Wel mag gewezen worden
    op de onvoorzichtigheid van sommige kijkers langs het parcours, wat ook vandaag leidde tot de
    valpartij van een mogelijke kanshebber, noorderbuur Sebastian Langeveld.
    Jammer ook dat een topper als Fabian Cancellara door een valpartij werd uitgeschakeld,
     maar het kan elk renner
    overkomen ... en niet alleen in de Ronde van Vlaanderen. De wet van de sport is hard, en dat heeft de
    overwinnaar van vandaag ook al ondervonden in het verleden.

    Al van kindsbeen af volg ik de Ronde en mij blijft bij dat er weinig wielerwedstrijden zijn
    die door zoveel mensen gevolgd worden : Jong en oud, al dan niet sport- of wielerliefhebber.
    Je houdt er van, of je haat het hele gedoe, maar het houdt iedereen wel bezig.
    Als kind nam een nonkel mij mee naar de aankomst in Wetteren (tot ergens in de jaren '60, dacht ik).
    Vandaag woon ik in datzelfde Wetteren, op de hoek van de straat waar eertijds de sprint werd ingezet naar de finish. 


    De Ronde van Vlaanderen is nu eenmaal een heel apart fenomeen.
     Het verdwijnen van de Muur uit het parcours deed
    aanvankelijk vrezen
    dat Vlaanderens mooiste veel aan belangstelling zou inboeten. Niets was minder waar, wat niet
    uitsluit dat ik het bijzonder jammer vind dat de fameuze Muur van Geraardsbergen uit het parcours
    verdwenen is.
    Topsport is nu eenmaal ook grote 'commerce' geworden, en daar is de gewone
    sportliefhebber meestal het slachtoffer van. Al die VIP-tenten, dat stuit de echte wielerliefhebber 
    wel een beetje
    tegen de borst, zeker in tijden van crisis. Ze palmen een aantrekkelijk deel in van het parcours
     en een niet gering deel van de
    genodigden kent geen bal van koers en interesseert er zich ook niet echt voor.
     Zich tegoed doen aan champagne, kaviaar en toastjes allerhande ... en tussendoor eens kijken naar de koers
     op een groot scherm.
    Maar ja, dat hoort nu eenmaal bij dat
    grote circus dat elk groot wielergebeuren vandaag geworden is.

    Dat Belgisch topper Tom Boonen voor de 3'de keer de Ronde op zijn naam schrijft, dat maakt het
    allemaal nog mooier op deze zondag 1 april. 
    Het was een koers met veel atletisch vertoon, hectisch , met tragische momenten ook,  
    Een fascinerende wedstrijd, wat criticasters ook mogen beweren. Zeker niet minder zwaar als je de opeenvolging van 
    hellingen even bestudeert. Een moordend parcours en dat werd door het wedstrijdverloop overduidelijk bewezen.

    Op sommige nieuwssites (met HLN.be op kop) werd de Ronde nochtans al gedegradeerd tot een 
    kermiskoers. Meestal door mensen die allergisch zijn voor een Belgisch topatleet.
    We horen er eigenlijk trots op te zijn, maar we weten ondertussen allang dat we in 'afbrekende kritiek'  een
    gouden medaille verdienen ;-)
    Nu ja, misschien moeten die mensen dan maar eens de laatste 150 km met de 16
    'hellingen' uitproberen. 

    Ik heb in elk geval volop genoten van deze dag en niet alleen omdat een Belg de wedstrijd heeft 
    gewonnen.

    Vanmorgen vroeg uit de veren. Om half zeven. Snel een paar boterhammetjes naar binnengewerkt,
    trein genomen naar Gent iets over zevenen en rond acht uur was ik goed en wel in Brugge 
    aangekomen. Twee uur voor de start, maar ik heb genoten van elk moment. 
    Eerst een koffietje in het stationsbuffet en dan snel te voet naar het centrum van Brugge.  
    Je mag me nu een 'cultuurbarbaar' noemen, maar van die sfeer kan ik intens genieten. De sfeer, 
    dat zijn niet alleen de renners, ook het bonte volkje van het Zand tot op de Grote Markt en in 
    de straatjes rondom. Kleurrijk geklede mannen en vrouwen, iedereen goedgeluimd,
    af en toe gejuich bij het zien van een favoriet.
    Ik herinner me, toen enkele jaren terug de start voor het eerst in Brugge werd gegeven, Japanse 
    en andere toeristen met hun fototoestellen en camera's, stomverbaasd toekeken hoe die mensen 
    de mooie historische gebouwen de rug toekeerden om hun wielergoden toe te juichen, terwijl zij 
    alleen aandacht hadden voor 'Brugge die scone'. Vandaag heb ik ook al enkele Aziaten ijverig
    fotootjes zien maken van renners. Times are changing,
    Even terug naar 't Zand, waar supporters zich achter hoge hekkens verdringen om een glimp 
    op te vangen van hun idool, die elk moment uit de bus kan stappen. Eentje denkt de neus van Tom 
    Boonen gezien te hebben, en direct ontstaat een gejuich dat zich als een golf uitbreidt tot tientallen meters 
    verder.

    Van 't Zand rijden de wielergoden naar de Markt om via het podium naar de tafel te rijden, alwaar ze
    het startblad moeten ondertekenen en hun rugnummer ontvangen. 
    Hier en daar wordt er eentje (al dan niet bekend)
    opgevangen door de presentatoren en aan een interview onderworpen. 
    Ben even tot aan de achterkant van het podium komen piepen en hoorde dat Michel Wuyts nummer 111,
    de Italiaanse renner Daniele Righi van Lampre aan het interviewen was.
     Hij vroeg hem net in het Italiaans (met daarna de 
    nodige vertaling voor het publiek)  ...  of hij gelukkig was hier in Brugge te zijn.
     Ja, wat antwoord je dan als renner als je even later voor meer dan 250km de weg wordt opgestuurd
     en in het zuiden
     van Oost-Vlaanderen zestien hellingen moet  verteren ?
    Enfin, uit de vertaling bleek dat Daniele Righi gelukkig was hier in Brugge. Hij kon daar moeilijk staan grienen, hé ! 

    Telkens een grote naam het podium komt opgereden stijgt een oorverdovend gejuich uit het publiek op.
    Dat moet toch frustrerend zijn voor die vele andere jongens die ook deze harde Vlaamse klassieker het hoofd 
    willen bieden ... en daar misschien ook in slagen. Ik ben nu ook wel fan van enkele 'groten', maar ik zou mij 
    even gelukkig voelen moest de Ronde gewonnen worden door een nobele onbekende.

    We begeven ons richting Gruuthusemuseum. Even voorbij de Grote Markt staan de motards
     en wedstrijdwagens al klaar.
    Sommigen inspecteren voor de zoveelste keer allicht hun zwaar vehikel ... een vrouw klampt één
    van de motards aan.
    Ik dacht een moment dat ze achter op de motor wou springen, maar ze wou alleen een kiekje nemen
     van die moedige man die ook de 
    Ronde diende mee te rijden. We wandelen voorbij het standbeeld van 'Guido'.
     Die heeft nu al enkele keren de Ronde 
    zien passeren, maar hij blijft er rustig en onbewogen bij. Nostalgie maakt zich van mij meester
     en ik denk terug aan een spreekbeurt die ik 
    ooit in het 4'de middelbaar heb gegeven over het leven en werk van Guido Gezelle.
     Had ik toen moeten vertellen wat we nu allemaal over hem weten ...
    het had mij alvast een onvoldoende voor Nederlands opgeleverd.

    Afgedwaald ... bij de Ronde blijven. Toch Guido Gezelle maar het beste gewenst ... want het is even voor tienen
    ... en ginds is de wagen 
    van Rooodaaaniaaaa op komst. Mens, wat word ik daar zenuwachtig van .
    Luister daar nu eens een godganse dag naar.
     Een kleuter op de rug 
    van papa huilt teleurgesteld omdat hij net de wagen van Rooodaaniaaa heeft gemist.
    Ik kijk even op mijn uurwerk ... Rodania ... ze moeten gaan komen, de renners !
    Daar zijn ze, rustig keuvelend onder elkaar, want de officiële start is eigenlijk een beetje verder
    aan de Gistelsteenweg.
    Ja, Johan Van Summeren heb ik weeral gezien. Die steekt met zijn lengte immers een koplengte
     boven de rest uit.
    Zo, dat hebben we dan weer gehad. In staptempo terug naar het station toe.
     In de drukte vraagt iemand me de weg naar het station in gebroken Engels. Ik zeg : "Follow me".
    Ja, met duizenden trekken ze terug naar het station.
    Ofwel om naar huis terug te sporen (zoals ik) om het koersverloop verder op het scherm te volgen,
     of zoals de jongeman die met mij "meebeent" naar
    het station, om een plaatsje ergens op het parcours van de Ronde uit te zoeken. 
    Als je denkt dat alleen mensen van bij ons op de Ronde afkomen, dan heb je het mis voor.
     De jongeman is een Bask en legt me uit dat hij naar de Koppenberg trekt.
     Eerst met de trein naar Kortrijk, daarna naar Oudenaarde ...en dan met een speciale bus
     naar de populaire Koppenberg zeker. Dat hij er zal geraken, daar ben ik zeker van. 
    Naar 
    wielerwedstrijden gaan is zijn hobby zo te horen. Laaiend enthousiast ...
     wie er ook wint, een Belg, een Spanjaard, een Bask eventueel
     (we moeten opletten voor het verschil natuurlijk).
     Echt een tof gesprek gehad met die jongeman ... de Ronde is ook 'socializing', al neem je
    binnen de twintig minuten alweer afscheid van elkaar en wens je elkaar nog veel koersgenot toe.

    Weer in Wetteren iets voor twaalven. De NMBS was voor één keer geen spelbreker vandaag.
    Zou dat door de Ronde komen ?
    Tijd voor een aperitiefje en een stevige maaltijd, want vroeg gegeten vanmorgen en mijn maag
     is opstandig geworden.
    De commentaar op Canvas is al begonnen. Onze  namiddag is gevuld !

    En het werd een wedstrijdverloop vol spanning met een 3'de zege voor Tom Boonen,
     waarmee hij meteen al zijn criticasters de mond heeft gesnoerd.
     Zo hoort het : Antwoorden met de pedalen !
    We worden verwend door onze landgenoten de laatste weken.

    Het is weer mooi geweest en volgende week wacht ons alweer een wielerfeest : Parijs - Roubaix.

    ********************







     


























    01-04-2017 om 11:06 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    31-03-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrief : De Ronde van 'Antwerpen'.

    Lezersbrief : De Ronde van 'Antwerpen' !


    Van onze Vlaamse wielerklassiekers heb ik altijd gehouden.

    In de loop van de jaren is er veel veranderd, en ja, de Ronde

    van Vlaanderen heeft al enkele 'gedaanteverwisselingen' ondergaan.


    Als kind en jongeling heb ik de Ronde nog weten arriveren in Wetteren.

    Dat is sindsdien al een paar keer gewijzigd, maar het hart van de Ronde

    bleef in Oost- en West-Vlaanderen, met uiteraard de Vlaamse Ardennen

    als hoogtepunt van de strijd.

    De Muur mag dan wel opnieuw zijn intrede doen ... de start verschuiven

    naar Antwerpen, dat vind ik té veel toegeven aan de macht van het geld.

    Gent, Sint-Niklaas en Brugge ('die scone' al vele jaren ondertussen) werden

    achtereenvolgens de startplaatsen.


    Ik weet het, tradities verdwijnen, maar daar hoeft men toch niet te ver in

    te gaan.


    Traditiegetrouw trek ik al jarenlang naar de start. Daar komt, wat mij betreft, nu een einde

    aan. De organisatie mag voor mijn part de Ronde omdopen tot 'de Ronde van Antwerpen' ...

    en kan verder de boom in ;-) !

    Vlaanderens Mooiste is het voor mij niet meer !


    De Omloop van het Nieuwsblad, Parijs-Roubaix, ..., zij behouden tenminste nog hun

    'identiteit'. Voor het eerste wielertreffen van het voorjaar heeft het verdwijnen van de krant 'Het Volk'

    het 'karakter' van de koers niet gewijzigd.

    Laten we hopen dat het zo blijft !


    Akkoord, ook de grote Tour de France doet zelfs andere landen aan en start vaak in het buitenland ... maar het

    parcours van de Ronde van Vlaanderen op die manier verplaatsen,

    dat zal voor vele wielerliefhebbers een grote

    ontgoocheling zijn.

    Er zijn nu eenmaal tradities die mensen graag behouden zien.

    Maar de macht van het geld en de onverschilligheid tegenover de échte wielerliefhebber

    (niet tegenover de 'viptentenbewoners' !) deint alsmaar uit.

    Jammer voor die mooie Ronde van Vlaanderen.

    ********



    31-03-2017 om 00:00 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    19-03-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opgegroeid in rijkswachtkazernes (1945-1965)

    Opgegroeid in rijkswachtkazernes.
    ***************************

    Van mijn geboorte tot mijn twintigste speelde een groot deel van mijn leven zich af in de rijkswachtkazerne.
    Kazernes (vier waren het er) waarin zo'n 8-tal rijkswachtersgezinnen woonden. Een "koer" en enkele graspleintjes vormden 
    ons speelterrrein (van de rijkswachterskinderen). Verder had je de bureaus en uiteraard ook het "cachot". 
    Dat alles vormde als het ware een heel eigen gemeenschap.
     Iedereen, echtgenoten en kinderen werden betrokken 
    bij het leven van de rijkswachter in die tijd. Werd een inspectie aangekondigd, dan dienden de kinderen de 
    fietsen te poetsen ... en die hoorden te blinken ... of met een mesje de grassprietjes van tussen de tegels en kasseien te halen. 
    Dat "meeleven" kende nog andere "minder aangename kantjes". Een dronkeman die opgesloten werd en iedereen 
    de hele nacht wakker hield met "zingen" of "brullen" , of een agressieveling die na een dronkemansruzie werd 
    opgesloten en een hele nacht als een razende met het deksel van zijn WC-pot tegen de deur van het cachot bleef 
    bonken.

    Soms maakten we echt knotsgekke toestanden mee.

     Zo kwam rond middernacht eens een man aanbellen (Rijkswachtkazerne van Ronse). Hij had
    zijn hond aan de leiband (het ras herinner ik me niet meer, maar 't was een karaktertje). Iedereen wakker natuurlijk.
    Eens het bureau binnen met zijn humeurige viervoeter verklaarde hij doodleuk dat hij door het aanhoudende geblaf
    van zijn hond geen oog kon dicht doen en vroeg hij zonder blikken of blozen of de rijkswachters de hond niet voor een 
    nacht "in den bak" konden stoppen. Kon hij beter de slaap vinden, en zijn viervoeter zou dan misschien wel zijn 
    lesje geleerd hebben. Hoor het mijn pa nog zeggen :"We hebben de man met hond kordaat wandelen gestuurd".
    Hij was kwaad voor zoveel onwil vanwege de gendarmes. Zij moesten toch voor de rust van de burger zorgen!?
    Had er toen al ergens een Michel Vandenbosch rondgelopen (hij zal wel ergens rondgelopen hebben dan, maar als puber)
    ... wie zou hij met de vinger gewezen hebben? ;-) 

    Wij waren opgroeiende pubers en uiteraard heel nieuwsgierig van aard.

     Op een avond (Rijkswachtkazerne Wetteren) werd een zwaar beschonken 
    man binnengebracht. We konden het niet laten van eens te gaan gluren door een raampje van de bureaus.  Onze
    moeders moeten ons allicht even uit het oog verloren zijn. Het tafereeltje dat we te zien kregen, dat was 
    de volgende dagen hét gespreksonderwerp. 
    Op het bureau moest de dronken man zijn bretellen uitdoen en afgeven aan de rijkswachters. Dat moest altijd om 
    poging tot zelfmoord te vermijden. De man weigerde echter halstarrig zijn bezit los te knopen en af te geven. Met enige 
    moeite konden de rijkswachters de bretellen van de man uiteindelijk losmaken en bemachtigen. Tot groot (maar stil)
    jolijt van onze kant zakte plots de broek van de man af.

    De dronkeman had niet eens een onderbroek aan en stond daar waggelend in zijn blote kont voor de rijkswachters.

     Ook zij hadden lol en de kerel was blijkbaar ineens gekalmeerd. Wij weg, want enkele
    ogenblikken later werd hij, met beide handen zijn broek vasthoudend, naar de andere kant van de "koer" gebracht.
    Daar bevond zich het "cachot" of "den bak". We hebben hem de hele nacht niet meer gehoord.
     
    Maar het leukste voorval (achteraf natuurlijk!), dat ik me ook nog het best herinner, vond plaats op mijn 20'ste.

    Ook in de rijkswachtkazerne van Wetteren (waar nu het postgebouw zich bevindt)

     Het was augustus 1965.

     Mijn vader had enkele dagjes verlof en was met moeder voor enkele dagen naar zee getrokken. Zo kon ik "in alle rust"
    studeren, want ik had een herkansing aan mijn broek (waarvoor, gelukkig maar, geslaagd in september).
    Ik voelde me als het ware een soort "kotstudent in een rijkswachtkazerne". Om de innerlijke mens
    te sterken mocht ik elke dag naar het kruidenierswinkeltje trekken, niet ver van de kazerne gelegen.
    Mijn ouders kenden de winkelierster goed en ik kon daar dus gedurende drie dagen een warme maaltijd gebruiken.
    Ze kon koken als de beste. Ik was dus met mijn gat in de boter gevallen.


    Op een avond ... ik was naarstig aan het blokken (geen aangename bezigheid in augustus) werd plots aangebeld.
    Ik had de deur nog niet goed en wel opengedaan ...

     of een man, een veertiger moet het geweest zijn, "overviel" me met een verhaal dat ik met steeds groter wordende verbazing aanhoorde.

     Geen speld was er tussen te krijgen.

     Eens van mijn verbazing bekomen realiseerde ik mij dat de man allicht eerst aan de bureaus had aangebeld.

     De planton (rijkswachter van dienst) moet even naar zijn woning getrokken zijn om ...  (weet ik veel).

    De deur die naar de burelen leidde, was op slot.
     Alleen de zware rijkswachtpoort stond nog open. Onze woning bevond zich vlak naast
    de burelen. De ongeduldige man kwam dus op die manier bij mij terecht.

     Ik was vrij groot van gestalte en de man, die hyperzenuwachtig te keer ging, zag in mij een rijkswachter in "burgerplunje".

     Ik wou hem beleefd op zijn vergissing wijzen, maar verder dan een "Jamaar, meneer, ..." kwam ik niet.

    "Laat me nu toch eerst eens uitspreken", blafte hij mij af ... en hij zette zijn 
    relaas verder. Het kwam er op neer dat de man, een vertegenwoordiger die al eens lang van huis weg was,

    bij zijn thuiskomst tot de vaststelling was gekomen dat zijn vrouw ... of vriendin (?) met de noorderzon ... of iemand anders
    vertrokken was.
    Ik ondernam een tweede poging om er de man op te wijzen dat hij met zijn verhaal niet aan het juiste adres was ...
    tevergeefs ... en een tweede keer gebood hij mij verder te luisteren ... want dat was nog niet alles. De vrouw of vriendin
    was er met een grote som geld vandoor ... en ze had ook de juwelen mee
     die ze van hem gekregen had.
    Op dat moment zag ik tot mijn grote opluchting de rijkswachter van dienst uit zijn woning komen.

    Ik denk dat hij even was gaan verpozen thuis en de telefoon had meegenomen.

     Aangezien de poort nog openstond was de man direct aan de burelen gaan bellen ... waar hij dus geen gehoor kreeg.
    Eindelijk slaagde ik er in de man duidelijk te maken dat daar de rijkswachter aankwam aan wie hij zijn verhaal kwijt kon.

    Hij werd rood van colère en snauwde "Kon je me dat nu niet eerder zeggen?"
    Heb dan maar wijselijk gezwegen. De planton verzocht de man mee te gaan en zo kon de arme drommel

     voor de tweede keer aan zijn onfortuinlijk verhaal beginnen.
     Ik heb toen meteen de deur op slot gedaan. Hier komt niemand meer binnen,

     moet ik gedacht hebben, vooraleer me terug aan de geschiedenis van de Middelnederlandse literatuur te begeven.


    Gedurende enkele minuten was ik dus voor één keer rijkswachter van dienst ... en daar is het bij gebleven!

    ************************

    19-03-2017 om 20:14 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    18-02-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verhalen (9) : Kraaienpoten op de weg naar het geluk.

    Verhalen (9) : Kraaienpoten op de weg naar het geluk.
    ***************
    Op een vroege morgen rond half zeven komt een meisje van 16 de rijkswachtkazerne van T. binengestapt.
    Geladen met twee "margarinedozen", waarin blijkbaar haar hele hebben en houden, strompelt ze het bureau
    binnen. Het meisje ziet er vermoeid uit. We nemen de dozen met de schamele bezittingen over en bieden
    haar een stoel aan. Gelaten zet ze zich neer en begint te wenen.
    Wat brengt zo'n jong meisje op dit uur van de dag naar de rijkswachtkazerne, vragen wij ons af? Ruzie thuis en
    weggelopen ... misschien is het allemaal nog zo erg niet en kunnen de ouders binnen de kortste keren hun
    tienerdochter komen ophalen. Het zijn gedachten die in ons opkomen, want het duurt een hele tijd vooraleer
    het meisje haar droevige verhaal met horten en stoten begint te vertellen.

    "Ik ben Lena," begint ze aarzelend. "Ik ben helemaal alleen op de wereld. Ik heb nooit een vader of moeder
    gekend, broers of zussen gehad. Als weeskind ben ik van het ene gesticht en klooster naar het andere gestuurd.
    Ik ben terechtgekomen in Gent, in Brugge ... Sint-Kruis, enz.
    Op een dag, ongeveer een maand geleden, dacht ik dat het lot mij nu eindelijk eens gunstig gezind zou zijn.
    Een dame uit T. was in het gesticht komen vragen of één van de meisjes in hun gezin zou kunnen geplaatst
    worden om er als meid te werken. Zoiets diende te gebeuren met toestemming van de kinderrechter.
     Ik was het
    leven in gestichten en kloosters zo beu en ik wou eindelijk iets van mijn leven maken. Ik stelde dus mijn kandidatuur.
    Mijn gedrag was altijd goed geweest, dus ik dacht dat ik kans had om gekozen te worden.
    Enkele dagen later kwam in het gesticht het bericht toe dat ik bij een doktersgezin mocht gaan wonen.
    om er als meid te werken. Ik was zo gelukkig. Voor mij zou een nieuw leven beginnen, een leven buiten de
    muren van die sombere kloosters en gestichten. De kinderrechter van Veurne, onder wiens bevoegdheid ik
    stond, had de beslissing genomen.

    *
    Meneer en Mevrouw S. hadden een zoon, die al aan zijn hogere studies was begonnen, en drie dochters die
    wat leeftijd niet zo heel veel met mij verschilden.

    Eindelijk had ik uitzicht op een beter leven. Het doktertsgezin woonde in een luxueuze villa, net buiten de stad,
    middenin het groen.

    Ik logeerde op een zolderkamertje, piepklein, maar comfortabel. Ik had nog nooit in mijn
    leven een eigen kamertje gehad en het comfort dat ik hier had ... daar had ik als weeskind alleen maar kunnen
    van dromen.
    De dokter was een heel vriendelijke man, maar hij was zelden thuis. De zoon zat op kot in Gent en de drie dochters
    gingen naar school in T.
     Vanaf de eerste dag voelde ik dat de vrouw van de dokter op mij neerkeek en ik
    ondervond al heel snel dat de drie dochters er plezier aan beleefden mij uit te lachen en te pesten. Vooral omdat de
    dokter weinig thuis was kreeg ik het hard te verduren. Eens vertrokken naar zijn patiënten of naar de
    kliniek begonnen de pesterijen. Ik dacht dat het wel zou overgaan na een tijdje ... maar het werd alsmaar erger.
    Soms, in een vlaag van overmoed, dacht ik mij te mogen verdedigen tegenover hun onrechtvaardige behandeling, maar
    dan kreeg ik telkens te horen : "Gij moet zwijgen. Ge zijt maar een weeskind. Als ge nog tegenwerkt telefoneer ik
    naar de kinderrechter en dan zult ge terug opgesloten worden in een gesticht."
    Weken gingen voorbij ... als ik 's avonds, moe van het werken en het getreiter, op mijn zolderkamertje kwam, weende ik
    urenlang in mijn bed.

     Ondanks al mijn comfort voelde ik me opnieuw alleen en door iedereen verlaten. En ik die
    gehoopt had vriendschap en liefde te vinden in het doktersgezin.
    Geen uur van de dag ging voorbij zonder dat mevrouw of één van de dochters me de meest onbenullige taken lieten
    uitvoeren. Soms moest ik terug opstaan om alles op te ruimen na een of andere samenkomst of feestje. De dochters
    schepten daar enorm veel genoegen in omdat ik terug uit mijn bed moest.
    Toen ik op een dag uit mijn bed werd gehaald en zei dat ik ziek was omdat ik mijn maandstonden had, lachten ze
    mij nog meer uit. Madam zei toen tegen mij dat ik er maar geen moest krijgen.
    Ik moest ook altijd alleen eten in de keuken. Een vriendelijk woord heb ik nooit gekregen, behalve van de dokter zelf.
    Hij vroeg mij zelfs eens op een dag : "Kunt u het nog uithouden met mijn vrouw en mijn dochters?" Ik durfde niets te
    zeggen, want dat zou het allemaal nog veel erger gemaakt hebben. Ik was zo bang terug naar een gesticht of een
    klooster te vliegen. Dat was het enige dat mij tegenhield ... tot gisterenavond.
    Ik moest van mevrouw terug opstaan, ook al was het al heel laat geworden. Ik moest de salon opkuisen, want er was
    een fles drank op de grond gevallen tijdens een of andere feestje. De ganse kamer lag er slordig bij en ik was zo
    moe ... Ik heb toen besloten het gezin te verlaten.

     Om 5 uur ben ik opgestaan, heb mijn bezittingen in die dozen hier
    gestopt en ben stilletjes naar buiten geslopen. Ik kom mij nu bij de gendarmes aangeven om terug ergens geplaatst
    te worden."

    Na dit aangrijpende verhaal van Lena stelden wij ons direct in verbinding met kinderrechter V. van Veurne.
    Wij vertelden hem wat het meisje was overkomen en stelden hem ook in kennis van het feit dat de doktersvrouw reeds
    een
    tiental meiden in dienst had genomen en dat die allemaal binnen de kortste keren ontslag hadden genomen

    (een niet onbelangrijk feit dat we via ons onderzoek vrij snel te weten waren gekomen).


    Toch nam de kinderrechter enkele uren later al de beslissing het meisje te laten opsluiten in een heropvoedingsgesticht ...
    te Saint -Servais, in de buurt van Namur. Ongeloof en machteloosheid maakte zich van ons meester, want tegen dergelijke
    beslissing konden wij niets inbrengen.
    De man, waarvan je zou denken dat hij beroepshalve alleen het welzijn van een kind voor ogen zou houden, hield hier in
    de verste verte geen rekening met de situatie waarin het meisje was terechtgekomen. Volgens hem had ze een unieke kans gekregen,
    en die had ze nu verbrod. Ze had bovendien haar dienst verlaten, het gezin waar ze als weesmeisje werd opgevangen. Zo'n
    ondankbaarheid, dat moest afgestraft worden.

    Toen we Lena op de hoogte brachten van de beslissing van de rechter reageerde ze gelaten. Tranen stonden wel in
    haar ogen, maar ze zei ons dat ze nu toch "blij" was niet meer naar het doktersgezin te worden teruggestuurd.

    Wordt vervolgd.

    ========

    *Hieronder in bijlage de beslissing van de kinderrechter

     die per telegram naar de rijkswacht van T. werd opgestuurd.

    PS. : Moet toegeven dat ik met tegenzin de naam van de brigade en de kinderrechter

    onleesbaar heb gemaakt.

     
            Deze zaak moet bij vader heel wat kwaad bloed gezet hebben,

    want dergelijke stukken voegde hij
            gewoonlijk niet bij de notities.

    In het tweede deel komt het nog eens duidelijk tot uiting hoeveel emoties het 


            tragische verhaal van Lena bij de rijkswachters heeft losgemaakt.

    *********************
     



    Bijlagen:
    scannen0003.jpg (840.5 KB)   

    18-02-2017 om 10:10 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (1)
    17-02-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verhalen (9) : Kraaienpoten op de weg naar het geluk.

    Verhalen (9) : Kraaienpoten op de weg naar het geluk.

    Het bevel van de kinderrechter diende direct uitgevoerd te worden. Twee gendarmes (collega H. en
    ikzelf) dienden het ongelukkige meisje over te brengen naar het Rijksopvoedingsgesticht in het afgelegen
    Saint-Servais. We hadden een lange reis met het openbaar vervoer voor de boeg.
    We vervloekten de rijke doktersvrouw en haar verwende dochters. Wat stond het 16-jarige weesmeisje
    ginder allemaal te wachten? 
    We hadden medelijden met haar, maar ze hield zich ongelooflijk kranig. Tijdens de treinreis begon ze zelfs
    honderduit te babbelen met ons. Ze zag ook wel in dat wij aan haar situatie niets konden veranderen.
    Ze vertelde ons ook over de ellendige toestand waarin weeskinderen in gestichten en kloosters dienden te
    leven. Vernederingen, mishandelingen ... het was dagelijkse kost in kloosters en andere gestichten. Enige vorm
    van menselijkheid had ze nergens ondervonden. Vandaar dat ze zo gelukkig was het weeshuis te kunnen verlaten om
    in een welstellend doktersgezin te kunnen gaan werken. Ze had er zo hoopvol naar uitgekeken. Het zou haar leven een heel
    andere wending geven. Dat het op deze manier zou aflopen, dat had ze allerminst verwacht. Ze had geprobeerd te
    weerstaan aan die dagelijkse pesterijen, maar toen ze haar voor de zoveelste keer uit haar bed haalden om midden in
    de nacht een smerige boel op te ruimen, toen was het haar te veel geworden.


    Lena kende weinig of niets van het leven buiten de muren van kloosters en gestichten, maar wat ze daarbinnen al had 
    meegemaakt, dat tartte elke verbeelding.
    Pas voor de tweede maal in haar leven zat het meisje op de trein en ze genoot er blijkbaar van ... ondanks al die ellende.
    In Brussel dienden we over te stappen en hadden we even tijd vooraleer de trein naar Namur te nemen. We gingen een 
    luchtje scheppen en we kochten haar een pakje friet. Het was alsof we haar een briefje van 1OOO frank hadden gegeven.
    ...
    In Namen was het nog even wachten op de bus die ons naar Saint-Servais zou brengen. Daar wachtte ons nog een voettocht van 
    een viertal kilometer om het oude gesticht te bereiken. Een versterkte burcht leek het, verscholen tussen rotsen en bossen.
    Mijn collega en ik droegen de pakken van het meisje. Naarmate we het gesticht naderden werd de stemming zwaarmoediger.
    Er werd bijna niet meer gepraat. 
    Plots, op nog geen kilometer van het gesticht, liet Lena zich in het gras neervallen en barstte in snikken uit. Wij voelden mee
    met het meisje en bleven een poos rusten. We moesten zelf alle moeite doen om onze emoties te bedwingen. Ook woede 
    maakte zich van ons meester, woede tegenover die hardvochtige doktersvrouw.

     Zij was er de oorzaak van dat een weesmeisje van 16 nu tot haar 21'ste zou opgesloten blijven in dit gesticht ... niet veel beter dan een gevangenis was het. 
    ...
    De poort van het gesticht sloeg automatisch dicht. Het geluid drong door merg en been en we zagen hoe Lena ineenkromp. 
    Eén hoopje ellende. Niets bleef over van het meisje dat zich op de trein nog zo moedig en zelfs levenslustig had gedragen, ook al wist ze maar al te goed wat haar te wachten stond. 
    Toch deed ze haar best zich kranig te houden, maar de luide, kille en gebiedende stem van de moeder-overste ontnam haar blijkbaar het laatste beetje moed en ze begon opnieuw te wenen.
    In het bureau van de overste dienden nog een aantal administratieve formaliteiten vervuld te worden. Toen we aanstalten 
    maakten om te vertrekken vloog het meisje wenend en met uitgestrekte armen op ons af ... om afscheid te nemen ... of was het een "schreeuw" om hulp van ... neem mij alstublieft mee. Voor mij en mijn collega waren dat de moeilijkste momenten 
    uit onze carrière. 
    Wat daarna gebeurde, dat beeld zal ik nooit vergeten. Op het moment dat het meisje spontaan haar armen naar ons uitstak, 
    trok een zuster haar brutaal weg en duwde haar een andere kamer binnen. We hoorden Lena nog snikken ... daarna niets meer ...
    Zonder moeder-overste nog een blik te gunnen zijn wij vertrokken.
     "Zijn dat de mensen die voortdurend orakelen "Bemin uw naaste gelijk uzelf"? Mijn wrok tegenover hen is sindsdien voor altijd gebleven. Vrome geestelijken naar de buitenwereld toe, 
    maar even hardvochtig als die doktersvrouw tegenover de machteloze weeskinderen. 
    Als geslagen honden voelden wij ons tijdens de terugreis. Veel werd er niet gesproken. Het meisje, tot een paar uur daarvoor 
    een volslagen vreemde voor ons, had als mens heel veel indruk op ons gemaakt. Wrok maakte zich van ons meester, wrok tegenover de doktersvrouw en haar dochters, de kinderrechter, voor wie het weesmeisje slechts een nummer bleek te zijn,
    een meisje dat hij in vijf ambtelijke regeltjes voor jaren naar een gesticht, een gevangenis als het ware, verwees, 
    wrok ook tegenover die norse moeder-overste en de brutale zuster die Lena van ons had weggetrokken. 

    Als rijkswachter maak je veel mee, je kan hard zijn als het moet, je kan je wapenen tegen de eeuwige kritiek, eigen aan het beroep, maar hiertegen ... nee, daar waren wij niet tegen bestand.  
    Als we ooit de kans zouden krijgen de arrogante doktersvrouw en haar dochters op een of andere manier lik op stuk te geven, we zouden het niet laten. Dat hadden we ons voorgenomen ... en dat is ons korte tijd nadien ook enkele keren gelukt.
    De drie dochters van de arts reden dagelijks met de fiets naar school, maar stelden zich dikwijls vrij arrogant op en trokken zich helemaal niets aan van verkeersreglementen. Binnen de kortste keren werden enkele PV's opgesteld wegens flagrante overtredingen.
     In diezelfde periode werd één van de dochters betrapt met een oudere man. De hautaine houding alleen al
    die ze aannam tegenover ons was voldoende om de vader op de hoogte te brengen. De doktersvrouw probeerde ons de volgende dag nog telefonisch te overtuigen papa niet te verwittigen. De vrouw ving bot en wij dienden haar van antwoord :
    "Madam, er zijn NOG veel meisjes die wat medelijden nodig hebben, en die het niet krijgen!" Ze had de boodschap begrepen en drong niet meer aan.
    Het was een kleine, maar toch een zoete wraak tegenover de hooghartige dame en haar kroost. Omwille van hun "stand" waanden ze zich boven iedereen. Het deed ons goed te beseffen dat haar echtgenoot een hartig woordje zal geplaatst hebben. We hadden hem trouwens ook op de hoogte gebracht van wat er met Lena gebeurd was, en dat viel bij de man, die nogal gesteld was op zijn goeie reputatie als arts, niet in goeie aarde.  

    Hopelijk heeft het meisje na haar 21'ste uiteindelijk het geluk gevonden. Ze zal er in elk geval, zoals die vele andere
    weeskinderen, een harde en moeilijke weg voor moeten afleggen hebben, een weg bezaaid met "menselijke kraaienpoten".  

    ...


    Minderjarigen overbrengen naar een gesticht of klooster, ik heb het jammer genoeg nog enkele keren meegemaakt in mijn loopbaan. Zelfs mijn echtgenote heeft zich ooit nog spontaan als begeleidster opgegeven toen we een drietal nog heel kleine kinderen (verwaarloosd) moesten overbrengen naar een gesticht. Hartverscheurend. Een tweede keer 
    kon ze dat niet meer aan. 

    PS. : Dit is één van de verhalen die moeder (op 24 juli 2014 op 92-jarige leeftijd overleden) zich nog perfect herinnert. 

    Ze herinnerde zich nog levendig dat pa na zijn thuiskomst van Saint-Servais

    ronduit stelde dat hij niet zou nalaten om de doktersvrouw en haar dochters op een of andere manier te "pakken". 

     Menselijk als je weet wat hij en zijn collega die dag meegemaakt hadden.


    De zoete wraak hebben de "dame" en haar dochters echter zelf in de hand gewerkt. 

    ****

                                    









     

    17-02-2017 om 00:00 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    18-01-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrief : Agressie tegen agenten.

    Lezersbrief : Agressie tegen agenten.


    Het artikel "Agressie tegen agenten strenger bestraft" roept zeker vragen op

    wat de vele risico's betreft bij het uitoefenen van het beroep van politieman

    of -vrouw (HLN van maandag 16 januari 2017).

    Laten we niet vergeten dat in de loop van de jaren een aantal politiemensen

    het leven hebben gelaten bij een interventie.

    "Familiedrama in B., 2010 - 55-jarige politieman wordt bij tussenkomst in de rug

    geschoten - hij laat vrouw en kinderen achter."

    Kitty Van Nieuwenhuyzen werd genadeloos neergeschoten bij een op het

    eerste zicht onschuldige interventie.

    Dit zijn maar twee tragische voorbeelden !

    Buitensporige of onnodige agressie is uit den boze, éénder van welke kant het komt,

    en dat hoort gesanctioneerd te worden, net als zware tekortkomingen.

    Vooral op de online nieuwssites vinden velen het blijkbaar normaal dat je je agressief

    gedraagt tegenover politiemensen en dat ze de agressie vaak zelf uitlokken.

    Van enige nuancering is er in bepaalde reacties geen sprake.

    Ja, wat moeten politiemensen dan wél doen ?

    Bij tussenkomst bij een uit de hand gelopen ruzie of vechtpartij :

    "Beste mensen, stop daar eens mee. Dat is niet netjes wat jullie doen. Wees lief voor elkaar !"

    Of bij een betoging ( tegen de relschoppers dan) : "Ga eens allemaal netjes naar huis ! Niet met projectielen

    gooien als het even kan !"

    Of gewoon een schouderklopje wanneer iemand in het verkeer of eender waar agressief gedrag vertoont :

    "Wees braaf en gedraag je wat vriendelijker !"

    Ik stel dit nu met opzet heel extreem en met het nodige sarcasme, maar het is goed om daar toch eens even

    bij stil te staan.

    De politiemens wordt stilaan een vogelvrij verklaard sujet. Gaat hij zelf in de fout, dat wordt dat uitgebreid

    'in the picture' geplaatst, maar worden, jammer genoeg, alle politiemensen over één en dezelfde kam geschoren.

    Toegegeven ... dat is ook bij een aantal andere beroepen het geval (leerkrachten, ambtenaren, ...).

    Bij zo goed als elk artikel waar deze beroepen bij betrokken zijn vliegen binnen de kortste keren de

    veroordelingen en de VOORoordelen in het rond, met altijd diezelfde terugkerende clichés.

    Het is een typische trend op de online nieuwssites vandaag.

    Laten we dan ook eens duidelijk stellen dat politiemensen dienen om onze veiligheid te waarborgen

    in soms totaal onvoorziene omstandigheden. Vaak gaat dit gepaatrd met heel wat risico's.

    Nogmaals, buitensporig agressief gedrag van eender wie moet ten alle tijde kunnen bestraft worden.

    Het is ook niet nodig al het politiewerk zomaar te herleiden tot het uitschrijven van boetes. Dat is

    uiteraard voor niemand leuk, en ja, een mens mag zich dan ergeren, ook al ben je in de fout gegaan.

    Nobody's perfect !

    Daarom moet al het politiewerk niet zomaar de grond worden ingeboord (dat gebeurt om de haverklap op

    de sociale media).Het is ook een feit dat justitie best meer ruggensteun zou moeten verlenen aan de politie in de strijd tegen

    criminaliteit  ... en ook tegen elke vorm van agressie.

    Maar het moet gezegd : Een bank vooruit voor de procureurs-generaal die daarover een omzendbrief hebben

    gestuurd naar de parketten. Een positief punt dus !

    Laten we bovendien blij zijn dat er nog steeds mensen bereid zijn te kiezen voor dit moeilijke en ondankbare beroep,

    want je moet er maar leren mee leven als de 'pispaal' van de samenleving beschouwd te worden.

    Cru, maar het is zo !

    Een pluim toch voor al diegenen die 'de strijd op het terrein' aangaan van een uit de hand gelopen ruzie tot

    interventies i.v.m. terrorisme.

    En vroeg of laat moeten we misschien ook wel eens rekenen op de hulp van een politiemens,

    of kan een agent(e)ons leven redden.

    Zeg nooit nooit !

    **********






    18-01-2017 om 23:07 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    13-01-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrief : Gebruik je talent !

    Lezersbrief : Gebruik je talent !

    De columns van Hugo Camps en de 'chef voetbal' deden mij bij een aperitiefje in stamcafé Loungebar Boulevard

    mijmeren over zoveel verloren talent in het Belgische voetbal.

    Ja, ik heb het over 'enfant terrible' Anthony Vandenborre.

    Bepaalde reacties van hem op en naast het terrein werden

    niet in dank afgenomen. Een mens denkt dan maar ... misschien komen de jaren van verstand er toch nog aan

    ... maar

    veel tijd heeft de ex-Anderlechtspeler daar niet meer voor, op sportief vlak dan.

    Zoveel talent ... talent waar tienduizenden jonge voetballertjes van dromen ... zoveel kansen om op topniveau te presteren !

    Zonde dat je dat op die leeftijd zomaar te grabbel gooit ! Het is zijn leven natuurlijk en hij alleen beslist hoe het verder

    moet, maar weinigen, zelfs met veel talent, krijgen zoveel kansen in de schoot geworpen.


    Hij beschikt absoluut over de mogelijkheden om nog een aantal jaren zijn talent als topvoetballer te verzilveren.

    Nee, een topsporter hoeft niet per se een aangenaam karakter te hebben,

     maar, vind ik persoonlijk, moet toch ergens over

    de wil beschikken om zijn omgeving en zeker de voetballiefhebbers nogmaals te bewijzen wat hij in zijn mars heeft.

    Misschien moet de speler er eventjes bij stilstaan welke unieke gelegenheid

     om vooralsnog uit te pakken met zijn kunnen

    hij hier laat liggen.

    Is dat dan niet iets waar je binnen enkele jaren enorm veel spijt van kan krijgen ?

    Want ... wat nu ?

    Het is voor zoveel topsporters die er mee ophouden al een enorm probleem hoe ze na hun actieve

    loopbaan hun verder leven zullen invullen. 

    Ze zijn niet allemaal sterke persoonlijkheden zoals een Sven Nys.

    Ik hoop dat Anthony Vandenborre tot het besef komt ... ik ga er nog enkele jaren tegenaan ... tegen het voetbal dan !

    Hij kan het, en wie weet misschien wil hij dat ook wel in zijn diepste binnenste,

    maar hebben omstandigheden, de foute

    vrienden, ... , hem op het verkeerde spoor gezet !

    Het is zijn leven en alleen hij beslist hoe het verder kan of moet,

    maar ik hoop hem toch nog als profvoetballer terug te zien.

    *******************


    13-01-2017 om 14:05 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    24-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brexit !

    BREXIT !


    Toen de Eurotunnel werd geopend kon je her en der horen en lezen :

    Groot-Brittannië is niet langer een eiland. Ook bij de toetreding tot de EU hoorde je die oneliner

    vaak weerklinken.

    Vandaag zorgt de Brexit er voor dat we opnieuw kunnen stellen :

    "Britain is an island again !"

    Met dat enorme verschil dat de Schotten daar helemaal niet mee opgezet zijn.

    En als we de United Kingdom bekijken: plus Noord-Ierland dus, dan vrees ik dat de Brexit

    wel eens heel onverwachte en zeker geen positieve gevolgen zou kunnen hebben.

    Ook vele Engelsen zijn ontgoocheld over het resultaat van het

    referendum en het kleine verschil zal altijd voor verdeeldheid blijven

    zorgen, vrees ik.


    De EU heeft het, jammer genoeg, voor een deel aan zichzelf te danken door te ver van de

    bevolking te staan en een té ondoorzichtige constructie is geworden met 'ver van hun bed-Eurocraten'.

    Maar toch zijn we met een EU beter af dan zonder.

     Het 'navelstaren' zal er in elk geval alleen maar

    fanatieker door worden.


    Nu, het volk heeft beslist en dat moet gerespecteerd worden. Jammer genoeg laten velen zich misleiden

    door slogans gelanceerd door mensen van het slag van Nigel Farage.

    We kunnen maar hopen dat het water niet te diep wordt tussen het eiland en het vasteland.

    Laten we hopen dat afspraken allerhande er voor kunnen zorgen dat import en export niet het kind van

    de rekening worden. De pond daalt bijvoorbeeld in waarde ... met gevolgen voor onze economie.

    Dat nadelige gevolgen voor Britten die hier werken en landgenoten die over de plas werkzaam zijn

    kunnen 'geminimaliseerd', of beter nog kunnen gecounterd worden.


    Ik heb mijn bedenkingen bij die hele Brexit.

    ******************





















    24-06-2016 om 00:00 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    23-05-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrief : Typetjes.

    Op zaterdag 21 mei overleed de door Vlaanderen

    geliefde komiek Gaston Berghmans.


    LEZERSBRIEF : "TYPETJES"

    Innige deelneming en veel sterkte aan familie, vrienden en kennissen.

    Hij heeft ons vele vrolijke momenten doen beleven en zal dat ook na

    zijn heengaan blijven doen.

    De typetjes die hij op zijn eigenste manier uitbeeldde blijven in ons

    geheugen gegrift.

    Voor mij is en blijft Joske Vermeulen de topper.

    Bedankt, Gaston, onze lachspieren zijn steeds goed gevaren bij jou.


    *****


    23-05-2016 om 13:33 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    17-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Greg Van Avermaet.

    Greg Van Avermaet.


    "Goed gedaan, Greg Van Avermaet, en proficiat met jouw zege", schrijft Ingrid Desmet

    in Dialoog.

    Ik kan mij daar volledig bij aansluiten. Het is een plezier om de profrenner aan het werk te zien. 

    Talrijke keren werd hij tweede na zelf heel wat werk te hebben opgeknapt.

    Nu hij eens zelf zijn krachten gaat doseren, en terecht, krijgt hij de wind van voren van

    lezer Frans Vandeweghe uit Dadizele (Dialoog van donderdag 17 maart).

    De renner beseft ook wel dat de annulering van die bergrit die overwinning in de hand heeft

    gewerkt. Maar in de topsport (niet alleen in het wielrennen, toch !) zijn er zoveel omstandigheden

    die tot winst of verlies kunnen leiden. Is Greg de enige prof misschien die voordeel heeft gehaald

    uit een situatie ?

    Ik vind het intriest dat talent van eigen bodem geregeld door eigen landgenoten denigrerend

    wordt benaderd. We mogen verdorie blij en trots zijn dat we momenteel

    over enkele renners beschikken die het verschil kunnen maken

    en kanshebbers kunnen genoemd worden in de komende klassiekers.

    De sneers aan het adres van Greg Van Avermaet vind ik ongewoon grof. Lezer ziet liever een attractief

    renner. Excuseer ! Hoeveel keer hebben we een strijdvaardige en attractieve Greg Van Avermaet

    geen wedstrijd zien verliezen op die manier ?

    Waarom altijd die afbrekende kritiek ? Voor de zoveelste keer : Moest "Afbrekende Kritiek" een

    Olympische discipline zijn, we behalen steevast een gouden medaille.

    Iemand schreef het onlangs nog eens op een nieuwssite : Sven Nys is er mee gestopt,

    Tom Boonen is allicht aan

    zijn laatste jaar als profrenner bezig.

    Zijn de "PC-atleten" (diegenen die veilig aan hun schermpje

    sportlui de grond inboren) al op zoek naar een nieuw slachtoffer ?

    Hoe dan ook, we mogen trots zijn op een klasbak als Greg Van Avermaet, die heel goed beseft wat hij 

    kan en niet kan. Dat mag gezegd en geschreven worden ... maar om daarom kleinerend en

    kwetsend uit de hoek te komen (een profiteur die wint, lamlendig gekoerst), dat vind ik er over.

    Nee, Greg Van Avermaet, je bent geen profiteur. Je bent het paard dat nu ook eens

    de haver verdient. 

    ******************* 




     

    17-03-2016 om 09:51 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    20-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrieven van weleer met een 'vleugje actualiteit' :

    Lezersbrieven van weleer met een 'vleugje actualiteit' :

    Bijdrage 5 :

    Lezersbrief : "Kunst van het schrijven niet verwaarlozen"
    - Brief van de dag in Dialoog 
                                                                                                    van 26 februari 2009.

    "De leerlingen van een basisschool in het Antwerpse zullen hun toetsen voortaan afleggen
    via afstandsbediening", lezen we in de krant van maandag 23 februari 2009. 
    "Op een digitaal schoolbord worden de vragen geprojecteerd en de kinderen hoeven daarna
    maar op een knopje te duwen", luidt het verder.
    Dat klinkt allemaal wel heel aantrekkelijk en kinderen zullen dit leuk vinden, maar een 
    gezonde mix van meerkeuze- en open vragen zal toch een beter beeld geven van de kennis
    van de leerlingen. 
    Zelf een antwoord bedenken en opschrijven is totaal iets anders dan kiezen uit meerdere 
    antwoorden.
    Bovendien blijft schrijven - of het nu met potlood of pen is, met een krijtje op het bord, met
    een griffel op een lei - één van de wonderbaarlijkste vaardigheden die de mens zich heeft 
    toegeëigend. 
    De "kunst van het schrijven" verwaarlozen zou een onvergeeflijke blunder zijn van de 
    moderne mens, die opgejaagd door de digitale evolutie deze basisvaardigheid in een hoekje 
    dreigt te duwen. 
    Vooruitgang is één zaak, maar een mens moet terug kunnen vallen op het geschreven woord.
    Want .... wat als de techniek faalt ?

    ****

    Nawoordje 12 april 2012 :

    Nu Kim in het eerste leerjaar zit

    (ondertussen is ze al 10)

    ervaar ik

    meer dan ooit hoe belangrijk die)


    basisvaardigheid wel is, welke immense vreugde elk kind er aan beleeft die eerste woordjes en 


    zinnetjes correct te kunnen schrijven.


    Ook al leren ze al heel wat opdrachten met de computer 


    oplossen, computerspelletjes populair zijn, het is leuk hen te zien grijpen naar potlood en papier


    om enkele woordjes of zinnetjes onder een tekeningetje te plaatsen of als ze je zomaar vragen hen  


    eens een paar woordjes te dicteren.  


    De computer mag/moet een belangrijke plaats innemen in ons leven de dag vandaag, daar kunnen 


    we niet meer omheen. Maar het mag niet het allesoverheersende medium worden waardoor kinderen 


    in de nabije toekomst meer en meer 'potlood en papier' terzijde zouden leggen en te snel gemakkelijkheidshalve


    naar de computer gaan 'grijpen'.

    ****

    SCAN : Originele lezersbrief.

    **



                
                                                                                               

    Bijlagen:
    scannen0004.jpg (709.8 KB)   

    20-01-2016 om 00:00 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    16-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oude lezersbrieven met een 'vleugje' actualiteit : Mobutu, de RTT en ik.

    Oude lezersbrieven met een 'vleugje' actualiteit.

    Het heeft me nogal wat moeite gekost een aantal oude lezersbrieven op te sporen in allerhande
    mapjes, tussen paperassen op zolder, enz... Vele van die reacties zijn verloren gegaan. 
    Wat ik uiteindelijk heb teruggevonden heb ik zo chronologisch mogelijk gerangschikt. Geen
    gemakkelijke klus, want dikwijls ging het over vergeelde krantenknipsels waarop geen datum 
    meer te zien was.

    Bedoeling : Is er in die reacties van pakweg 10, 20, 30 jaar en meer geleden nog ergens een 
    'vleugje actualiteit' te bespeuren ? Behoren de kafkaiaanse toestanden of problemen die in de 
    lezersbrieven aan bod kwamen tot het verleden of kunnen we vergelijkingen maken met wat we 
    vandaag allemaal te horen en te lezen krijgen ?
    De eventueel MET HOOFDLETTERS getypte zinnetjes zijn veelzeggend !

    Lezersbrief 1 : Gepubliceerd in "Uw Mening", de voorganger van "Dialoog" vandaag in HLN.
    -ong. begin jaren '80-

    Mobutu, de RTT en ik.

    Amper had ik in de krant gelezen over de miljardenschuld van het bevriende staatshoofd Mobutu
    bij de RTT en mij daarover geërgerd, of mijn vrouw schoof mij volgende aanmaning onder de 
    neus : "Verwittiging : Binnen de twee dagen te betalen of uw telefoon wordt afgesloten."
    Het is menens, dacht ik.
     In 12 jaar ben ik precies één keer met mijn povere bijdrage te laat 
    geweest.
    Ik doe niet aan rassendiscriminatie, maar waarom word ik op mijn plichten gewezen voor
    1200 fr., die een paar dagen later werden gestort dan gewoonlijk, terwijl Mobutu jaren de tijd 
    krijgt om zijn verschuldigde miljarden 'bijeen te zoeken' ?
    Waarschijnlijk heeft hij niet eens een verwittiging gekregen zoals ik. Ze is dan nog opgesteld in een 
    taaltje alsof men mij elk ogenblik kan komen ophalen en voor mijn vermetele daad in de gevangenis
     gooien.
    De telefoonlijnen van Sese Seko zullen waarschijnlijk nooit worden afgesloten.
    Geraakt men er wijs uit ? Mijn schamele bezittingen zinken in het niet in vergelijking met wat Mobutu
    hier in Europa bezit (NB. : later kwamen we ook een en ander te weten over 
    zijn talrijke bezittingen in ons eigenste België).
    Toch moet ik TERSTOND betalen !
    Proficiat voor ex-minister F. Willockx die president Mobutu daar dringend heeft op attent gemaakt, 
    maar daarom misschien wel voor de rest van zijn leven ongewenst is geworden in Zaïre. 
    Zulke ministers moesten we meer hebben.
    GEEN POLITICI DIE MET EEN ONECHTE GLIMLACH OP TV KOMEN ZEGGEN
    DAT WE VAN ONZE ZUURVERDIENDE CENTJES TOT IN HET JAAR 19.. (!!)
    NOG WAT ZULLEN MOETEN AFSTAAN.


    °°°°°°°°°

    Per brief opgestuurde reactie met een bijdrage voor Kindergeluk, zoals het destijds de gewoonte was.

    ******************

    SCAN : Krantenartikel.



     

    Bijlagen:
    scannen0004.jpg (1.6 MB)   

    16-01-2016 om 17:26 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)
    02-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lezersbrief : Eerbetoon aan Sven Nys.

    Lezersbrief : Eerbetoon aan Sven Nys.


    Toch een knappe tweede plaats na jeugdig talent Wout van Aert in zijn

    eigenste Grote Prijs in Baal.

    Een terecht eerbetoon aldaar voor deze sportman in hart en nieren.

    Hij heeft het veldrijden zovele jaren kleur en spankracht gegeven.

    Hopelijk kan hij nog enkele podiumplaatsen en/of een zege verzilveren in de

    resterende wedstrijden. Het zal hoe dan ook knokken worden, maar knokken

    kan hij als de beste.

    Het zou een mooie kers op de taart zijn ... maar die is er eigenlijk al door met lef

    op zijn 39'ste de krachtmeting met jongere generaties te blijven aangaan. Dat is

    weinigen gegeven !

    Je hebt de vele liefhebbers van deze mooie, maar bikkelharde discipline fijne en

    vaak euforische momenten bezorgd.

    Dat wordt gewaardeerd door de échte crossliefhebbers, of ze nu al dan niet fan zijn

    van de kannibaal.

    ********

    02-01-2016 om 14:54 geschreven door Ivan Bontinck  


    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 05/08-11/08 2024
  • 04/12-10/12 2023
  • 09/08-15/08 2021
  • 23/12-29/12 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 15/10-21/10 2018
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 20/06-26/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 18/01-24/01 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 17/11-23/11 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 31/12-06/01 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 02/01-08/01 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 12/12-18/12 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 27/12-02/01 2011
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Zoeken met Google



    Zoeken in blog


    Over mijzelf
    Ik ben Ivan Bontinck
    Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is Leerkracht Engels met pensioen..
    Ik ben geboren op 13/06/1945 en ben nu dus 80 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Wandelsport (lange afstanden) - vreemde talen (o.a.Russisch) - lezersbrieven - geschiedenis - ....


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs