|
Verhalen (10) : Scrupules opzij voor het geld - deel 2.
Rond 21 uur stapten wij terug "gezwind" de "cafetaria" binnen. Op het eerste zicht waren alleen de
uitbaatster en de dienster aanwezig. We hadden echter vrij snel opgemerkt dat in een nevenkamertje aan de achterkant
een meisje in een tijdschriftje of boekje zat te lezen. We gaven de indruk haar helemaal niet te hebben opgemerkt,
bestelden iets en vroegen opnieuw aan de uitbaatster en haar dienster iets met ons mee te drinken.
Het duurde niet lang voor beide dames bij ons aan het tafeltje kwamen zitten. Er werd gelachen
en gedronken en we lieten horen dat het in de andere gelegenheden in de buurt veel te stil was en
het er daar nogal stijfjes aan toeging. We waren met vakantie, lieten we nog eens horen, dus moest
er toch eens wat plezier kunnen gemaakt worden. We kregen het gevoel dat we nu wel het vertrouwen van de
dames hadden ingewonnen.
Plots zei de bazin : "Zeg, mannen, mag ons Noraatje ook iets komen meedrinken?" We deden alsof we
dat niet belangrijk vonden en gaven langs de neus weg onze toestemming.
Het jonge meisje (we schatten haar niet veel meer dan 14) kwam op bevel van de uitbaatster uit het
zijkamertje en toen ze aan ons tafeltje kwam kreeg ze van de bazin een tik op de dijen.
"Heren, dat is nu eens vers kalfsvlees", vervolgde ze al lachend.
Wij wisselden snel een blik, want het
was ons nu wel duidelijk geworden dat "madam", zoals het meisje haar noemde, een minderjarige gebruikte om klanten te lokken.
Het meisje zat er nogal stilletjes bij, maar we konden ons toch niet van de indruk ontdoen dat
het niet de eerste keer was dat ze bij klanten moest komen plaatsnemen. De houding van de bazin tegenover het meisje, haar kledij - ze droeg een nogal opvallend
minijurkje - dat alleen al maakte ons duidelijk dat ze als "koopwaar" werd aangeboden aan klanten. Het jonge meisje sprak Nederlands met een Brusselse tongval, maar veel zei ze niet. Madam en de dienster voerden meestal het woord.
We voelden aan dat we niet meer lang meer konden wachten vooraleer een signaal te geven aan de collega's, die
buiten verdoken stonden opgesteld.
Maar dat bleek nog eventjes te vroeg te zijn, want op een bepaald moment stapten twee jongemannen van rond
de 2O het cafeetje binnen. Ze stelden zich nogal familiair op en noemden de bazin, de dienster én het meisje direct bij de voornaam. Geen onbekenden
dus ! De uitbaatster gaf Nora bijna onmiddellijk het bevel haar zus te gaan halen. Nora
trok naar boven en kwam enkele minuten later opnieuw het café binnen met haar zusje, een meisje van
nog geen 14 jaar oud.
"Ga maar naar het nevenkamertje en maak het jullie in de zetels maar gemakkelijk met de meisjes",
hoorden we haar zeggen tegen beide jongemannen. Gedwee gingen de twee meisjes mee naar het halfduistere
zijkamertje, waar Nora daarnet nog zat te lezen. Een gordijntje werd dichtgetrokken.
Ons plan was nog beter gelukt dan we ooit hadden durven denken ... maar het moeilijkste moest nog komen. We
mochten het in geen geval zover laten komen dat de mannen zich aan de twee jonge meisjes zouden
vergrijpen.
Zo onopvallend mogelijk begaf ik me naar het toilet en kon van daaruit met een afgesproken lichtsignaal de collega's verwittigen.
Enkele minuten later stormden vier rijkswachters in uniform het café binnen. Paniek, geroep en gesakker. De twee meisjes begonnen te wenen en wilden naar boven lopen, naar het appartementje van hun tante, maar een
rijkswachter hield hen tegen.
Toen madam doorhad dat wij van de hele zaak op de hoogte waren begon ze ons uit te schelden voor
lafaards.
"Ik heb het in het begin nog gedacht dat jullie flikken waren", wierp ze ons in het gezicht.
We hadden blijkbaar ons nummertje goed opgevoerd, gezien ze ons uiteindelijk voldoende vertrouwde
om Nora aan ons tafeltje uit te nodigen. En dat soort scheldpartijen, dat waren wij allang gewoon. We
hadden onze slag thuisgehaald, dat was het belangrijkste.
De tante van de meisjes werd verwittigd, want de tieners dienden meegenomen te worden voor verhoor.
De bejaarde dame was in alle staten, want zij wist helemaal niets af van wat zich beneden allemaal afspeelde.
Ze dacht dat de meisjes alleen maar de uitbaatster een beetje gingen helpen.
Ze werden door ons meegenomen in de personenwagen die we ter beschikking hadden gekregen, en madam werd naar het bureau overgebracht met de combi. Zij mocht onder geen beding nog in contact komen
met de meisjes, want ze zou beslist alles in het werk stellen om hen te overtuigen te zwijgen.
-Wordt vervolgd-
In het laatste deel : De verhoren van de twee meisjes en de uitbaatster.
********
27-03-2011 om 00:31
geschreven door Ivan Bontinck 
|
