Baby te vondeling gelegd. ********************* De vondst van het kindje in de ondergrondse parking van een Carrefour-GB in Gent zal de discussie rond "anoniem kunnen bevallen" ongetwijfeld weer doen oplaaien. En misschien is dat maar goed ook, want het is een probleem van alle tijden. Om het even welke samenleving in om het even welke periode heeft met dit probleem te maken gehad. En een welvarende samenleving biedt absoluut geen garantie dat zoiets niet meer zou kunnen gebeuren. Dienen we geen begrip op te brengen voor de situatie van de moeder? Het leven is nu eenmaal niet voor iedereen al rozengeur en maneschijn ... verre van ! Er zijn zovele factoren die aanleiding kunnen geven tot het nemen van zo'n moeilijke beslissing. In eigen land is dit de 12'de vondeling in 10 jaar tijd. Feit is dat het te vondeling leggen vroeger zeker en vast veel frequenter zal voorgekomen zijn. Je kan het natuurlijk niet zomaar goedkeuren, maar er dient gezegd dat de moeder een handeling heeft verricht waarbij ze het leven van het kind heeft "gevrijwaard". We hebben met z'n allen toch toch al te vaak gehoord over gevallen waarbij een pas bevallen moeder haar kindje om het leven heeft gebracht. Het komt, jammer genoeg, veel meer voor dan moeders die hun baby te vondeling leggen. Daarom ook zou anoniem bevallen in de gunstigste omstandigheden mogelijk moeten gemaakt worden. Wat niet belet dat er geen vondelingenschuif meer zou mogen bestaan. We moeten er rekening mee houden dat er altijd moeders zullen zijn die alleen zullen bevallen van een kind in penibele omstandigheden.
Op een forum gebruikte iemand het woord " wegwerpcultuur". Eerst en vooral is dit geen typisch verschijnsel van onze samenleving van vandaag, van onze cultuur. In eigen contreien bepaalde in het begin van de 19'de eeuw al een decreet dat in elk arrondissement een vondelingentehuis diende te worden opgericht, voorzien van een vondelingenrol-of schuif. Ten tweede heeft deze moeder haar kind het leven niet ontnomen. Er worden vandaag trouwens vandaag in héél wat landen "handelingen" verricht met kinderen waarvoor je wél de term "wegwerpen" zou kunnen gebruiken. Denk eens aan de talrijke kinderen die dagelijks als "kindsoldaatjes" om het leven komen in de vele burgeroorlogen die worden uitgevochten. Ontstellend lang is het lijstje van landen die zich schuldig maken aan deze praktijken. En werden er decennialang geen kinderen misbruikt (al dan niet door geestelijken, incest, ...). Het "wegwerpen" van de eer van het kind zou je het kunnen noemen, want het seksueel misbruik heeft hen voor het leven getekend.
Voor moeders die hun kind te vondeling leggen omdat ze in een uitzichtloze situatie zijn terechtgekomen, geen uitweg meer weten, maar toch hun kind het leven niet ontnemen, voor hen dienen we begrip op te brengen. Goed dat de draad van de discussie rond dit heikele thema weer opgenomen wordt. Daar moet dringend op alle niveaus een maatschappelijk debat over gevoerd worden, moeten dringend meer initiatieven genomen worden opdat dit fenomeen zo goed en zo kwaad als het kan zou kunnen ingedijkt worden. Dat is één van de uitdagingen waar de politiek vandaag voor staat, dat zijn zaken waar onze politici werk moeten van maken ... niet de circusvertoning opvoeren waar we nu al maanden mee geconfronteerd worden. ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Vaticaan ontstemd ! Wij ook ! ====================== Galileo Galilei was de naam die me te binnen schoot bij het lezen van het artikel "Ik geloof, in IVF" (Interview met Anke Michiels in HLN n.a.v. de kritiek van het Vaticaan op vruchtbaarheidstechnieken). De Italiaanse 16'de-17'de eeuwse natuurfilosoof, wiskundige en vader van de moderne astronomie werd door de Kerk als ketter gebrandmerkt, niet zozeer omdat de man ongetrouwd samenwoonde met zijn geliefde en kinderen, maar omdat hij het bewijs had geleverd dat de zon het middelpunt van ons zonnestelsel vormt en de aarde rond de zon draait. De geleerde diende zowaar te verschijnen voor de kerkelijke rechtbank en kreeg later zelfs levenslang huisarrest. Indien nu ooit pedofiele geestelijken zich zouden moeten verantwoorden voor de kerkelijke rechtbank, zouden zij dan "levenslang huisarrest" krijgen? Had de Kerk niet beter de moraliteit in huis gehad om geestelijken (van pastoor tot bisschop) levenslang verbod te geven om waar en hoe dan ook nog met kinderen om te gaan, en hen na hun eerste vergrijp aan justitie over te leveren? Blijkbaar lijkt het hen veel gemakkelijker zich af te zetten tegen de wetenschap, de wetenschap die er toch maar voor gezorgd heeft dat kinderloze koppels dankzij IVF of andere vruchtbaarheidstechnieken een droom in vervulling zien gaan. De kerk is ten zeerste misnoegd omdat dokter Robert Edwards, die 32 jaar geleden voor de eerste proefbuisbevruchting zorgde, de Nobelprijs voor Geneeskunde krijgt. "Immoreel en ongepast", vinden ze in het Vatcaan. "Een kind is geen handelswaar", luidt het voorts. Ik kan me best de verontwaardiging voorstellen van Anke Michiels, trotse moeder van een ivf-zoontje, en van vele andere moeders, die zovele moeilijke en emotionele momenten hebben moeten doorstaan om uiteindelijk te verkrijgen wat voor hen het allermooiste geschenk is in hun ganse leven : een kind. "Handelswaae"? Hoe moeten we de door geestelijken misbruikte kinderen dan noemen? Waren zij niet een "luxewaar" voor pedofiele geestelijken, die door hun functie en macht hun driften jarenlang straffeloos konden botvieren op kinderen? Dergelijke uitspraken vanuit de hoek van het Vaticaan, "dat steekt in het moederhart van een ivf-kindje". De uitspraak van onze eigenste aartsbisschop getuigt al van even weinig empathie : "Een liefdevolle relatie is de enige juiste plek voor het ontstaan van een kind". Je zou voor veel minder opstandig worden en Anke Michiels slaat dan ook een rake bal terug : "Wat doe je, beste aartsbisschop, met al dat leven dat zomaar, puur natuur, ontstaat in liefdeloze relaties?" Haar sarcasme is meer dan begrijpelijk en met niet mis te verstane woorden bedenkt ze de geestelijken met een regelrechte sneer :"Dat diepmenselijke verlangen naar een eigen kind : Voor dienaars van de kerk is dat de verst-van-hun-bedshow - en laat het ons vooral zo houden. Maar net daarom zijn ze niet geplaatst om voortdurend te oordelen over anderen - laat staan te veroordelen." Toch een hartverwarmend interview, ondanks haar ontgoocheling in de boodschap die de kerk hier de wereld instuurt. Haar geestelijke leiders komen over als wereldvreemde moraalridders die nog maar eens van hun piëdestal zijn getuimeld. Indien ze er niet in slagen daar terug op te klauteren, dan hebben ze dat uitsluitend aan zichzelf te wijten. **************************************************************************
Lezersbrief "De signalen van de kerk" - niet gepubliceerd. ********************************************************** Wie verwacht had dat de kerk eindelijk eens ernstige signalen zou doorsturen om duidelijk te maken dat ze ten strijde wil trekken tegen seksueel misbruik van kinderen door geestelijken gedurende vele decennia, zich onvoorwaardelijk achter de slacht- offers zou scharen, die kwam bedrogen uit. Onlangs gaf de opperste kerkelijke autoriteit, de paus, tijdens zijn bezoek aan de UK de buitenwereld te verstaan dat pedofilie een ziekte is waarbij de vrije wil wordt uitgeschakeld. De daders waren dus SLACHTOFFER van een onweerstaanbare drang. "We zijn niet waakzaam genoeg geweest" ... tot zover het mea culpa van de kerk. Een nederige bekentenis zal er dus nooit inzitten, een toegeven dat ze ten allen tijde aan imagobescherming hebben gedaan en daardoor verder seksueel misbruik in de hand hebben gewerkt. Afgelopen weekend kwamen meer dan 80 slachoffers van seksueel misbruik binnen de kerk naar mekaars verhalen luisteren op de (H)Erkenningsdag die de Werkgroep "Mensenrechten in de Kerk" had georganiseerd. Hoe zwak was het signaal dat we te horen kregen van bisschop Johan Bonny, die aanwezig was op de bijeenkomst. "Wat moet ik doen? Ik ben GEBONDEN" !!! Wat kwam de man daar dan eigenlijk uitrichten? Als dat het enige signaal naar de slachtoffers toe was, dan was hij maar beter niet komen opdagen. Het mag, kan toch niet de bedoeling zijn alleen maar een zalfje over de wonde te strijken. Of toch, vergeven en amen. Alhoewel, als we de uitspraken van de paus er bijhalen, dan begint het daar meer en meer op te gelijken. Het relaas van de oudere man, die als kind misbruikt werd, en enkele weken geleden met zijn verhaal naar een bevriende pater franciscaan trok, een zogezegd breeddenkend progressief geestelijke, maakt pijnlijk duidelijk dat binnen het instituut kerk nog heel wat geestelijken rondlopen die niet in staat zijn de impact van seksueel misbruik te vatten. "Het slachtoffer zou een doodzonde begaan hebben indien hij van het misbruik zou genoten hebben." Een bewering de schaamte voorbij, maar die kadert in wat vroeger zo dikwijls werd beweerd :"Het kind zal wel aanleiding gegeven hebben." Het verklaart ook de druk die gezet werd op onderzoek naar seksueel misbruik door geestelijken indertijd. De rollen omdraaien en met de beschuldigende vinger wijzen in de richting van het slachtoffer. -zie 2'de voorbeeld in artikel hieronder "Geestelijken als beschermers van pedofielen". Het slachtoffer bovendien nog intimideren door te beweren dat hij aan de afbraak van de kerk meewerkt door lid te zijn van de organisatie "Mensenrechten in de Kerk". Zwijgen dienden de slachtoffers te doen en vergeven de walgelijke daden van hen die een groot deel van hun leven geruïneerd hebben. Veelzeggend is de reactie van Rik Devillé van de Werkgroep :"Wat hier gebeurd is speelde zich niet af in de 16'de eeuw, maar amper twee weken geleden in Vlaanderen (Zie artikel HLN van maandag "Heb je genoten? Dat is zonde"). Inderdaad allemaal signalen die boekdelen spreken. Je zou het voor minder op een lopen zetten als slachoffer - wat dan ook effectief is gebeurd ! ***********************************************************************
Nawoord bij "Geestelijken als beschermers van pedofielen" ************************************************ Die voordtdurende tegenwerking van kerkelijke autoriteiten (van pastoor tot ...) in onderzoek naar seksueel misbruik van kinderen, de dubieuze rol van het gerecht in veel te veel gevallen (behalve bij ernstige fysieke letsels bij een slachtoffer - zie 1ste verhaal "De rekbare punten van broeder X"), dat is één van de redenen waarom ik met deze verhalen naar buiten ben gekomen. De belangrijkste reden kan ik het best aantonen door te verwijzen naar een lezersbrief verschenen in een krant in april van dit jaar : "Het wordt tijd dat de media nu stoppen met verdachtmakingen allerhande over misbruiken door priesters die dateren van een halve eeuw geleden. Deze niet meer te controleren gebeurtenissen en cowboyverhalen worden door ongelovigen gebruikt om de Kerk te beschadigen". Daarom heb ik besloten de verhalen te brengen zoals ze door mijn vader zijn opgetekend, mét de getuigenissen van daders en slachtoffers ... woordelijk. Ik kan begrijpen dat slachtoffers zich niet goed voelen bij het lezen van al die walgelijke details. Op een bepaald moment dacht ik er mee te stoppen, omdat ik het grootste respect heb voor de slachoffers van seksueel misbruik. Na zovele decennia zijn velen onder hen met hun verhaal gekomen, en dat moet zeker niet gemakkelijk geweest zijn. Dat bepaalde mensen hun relaas afdoen als een cowboyverhaal van een halve eeuw geleden, dat was voor mij de druppel die de emmer deed overlopen. Indien ik slachtoffers hiermee kwets, dan bied ik hiervoor mijn verontschuldigingen aan. Een mailtje n.a.v. van al die zaken is altijd welkom. Groeten. Ivan B.
Ik ben Ivan Bontinck
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is Leerkracht Engels met pensioen..
Ik ben geboren op 13/06/1945 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelsport (lange afstanden) - vreemde talen (o.a.Russisch) - lezersbrieven - geschiedenis - ....
