|
STUKJE GESCHREVEN NA DE RONDE VAN VLAANDEREN 2012.
In de ban van de Ronde.
Of je dat nu leuk vindt of niet, op zondag 1 april was de Ronde van Vlaanderen "breaking news",
van in de vroege morgenuren tot de overwinnaar over de streep kwam gereden. En ook erna, want de
96'ste Ronde veroorzaakte nogal wat controverse vooral omwille van de wijzigingen in het parcours.
Stof genoeg voor discussie op de online nieuwssites dezer dagen.
Moet daar nu echt zoveel aandacht aan besteed worden, opperen niet-sportliefhebbers.
Akkoord, er zijn heel wat belangrijkere dingen in het leven, maar mag het even, zo'n dag !
De Ronde is trouwens niet alleen zomaar een sportief gebeuren ; het is veel meer dan
dat. Het is ook een op en top sociaal evenement en dat is het eigenlijk altijd geweest.
Het brengt mensen samen, brengt bijwijlen
verhitte discussies op gang over het parcours, de valpartijen, de finale, enz...
Maar hooliganism zoals in voetbal, neen.
Wel mag gewezen worden
op de onvoorzichtigheid van sommige kijkers langs het parcours, wat ook vandaag leidde tot de
valpartij van een mogelijke kanshebber, noorderbuur Sebastian Langeveld.
Jammer ook dat een topper als Fabian Cancellara door een valpartij werd uitgeschakeld,
maar het kan elk renner
overkomen ... en niet alleen in de Ronde van Vlaanderen. De wet van de sport is hard, en dat heeft de
overwinnaar van vandaag ook al ondervonden in het verleden.
Al van kindsbeen af volg ik de Ronde en mij blijft bij dat er weinig wielerwedstrijden zijn
die door zoveel mensen gevolgd worden : Jong en oud, al dan niet sport- of wielerliefhebber.
Je houdt er van, of je haat het hele gedoe, maar het houdt iedereen wel bezig.
Als kind nam een nonkel mij mee naar de aankomst in Wetteren (tot ergens in de jaren '60, dacht ik).
Vandaag woon ik in datzelfde Wetteren, op de hoek van de straat waar eertijds de sprint werd ingezet naar de finish.
De Ronde van Vlaanderen is nu eenmaal een heel apart fenomeen.
Het verdwijnen van de Muur uit het parcours deed
aanvankelijk vrezen
dat Vlaanderens mooiste veel aan belangstelling zou inboeten. Niets was minder waar, wat niet
uitsluit dat ik het bijzonder jammer vind dat de fameuze Muur van Geraardsbergen uit het parcours
verdwenen is.
Topsport is nu eenmaal ook grote 'commerce' geworden, en daar is de gewone
sportliefhebber meestal het slachtoffer van. Al die VIP-tenten, dat stuit de echte wielerliefhebber
wel een beetje
tegen de borst, zeker in tijden van crisis. Ze palmen een aantrekkelijk deel in van het parcours
en een niet gering deel van de
genodigden kent geen bal van koers en interesseert er zich ook niet echt voor.
Zich tegoed doen aan champagne, kaviaar en toastjes allerhande ... en tussendoor eens kijken naar de koers
op een groot scherm.
Maar ja, dat hoort nu eenmaal bij dat
grote circus dat elk groot wielergebeuren vandaag geworden is.
Dat Belgisch topper Tom Boonen voor de 3'de keer de Ronde op zijn naam schrijft, dat maakt het
allemaal nog mooier op deze zondag 1 april.
Het was een koers met veel atletisch vertoon, hectisch , met tragische momenten ook,
Een fascinerende wedstrijd, wat criticasters ook mogen beweren. Zeker niet minder zwaar als je de opeenvolging van
hellingen even bestudeert. Een moordend parcours en dat werd door het wedstrijdverloop overduidelijk bewezen.
Op sommige nieuwssites (met HLN.be op kop) werd de Ronde nochtans al gedegradeerd tot een
kermiskoers. Meestal door mensen die allergisch zijn voor een Belgisch topatleet.
We horen er eigenlijk trots op te zijn, maar we weten ondertussen allang dat we in 'afbrekende kritiek' een
gouden medaille verdienen ;-)
Nu ja, misschien moeten die mensen dan maar eens de laatste 150 km met de 16
'hellingen' uitproberen.
Ik heb in elk geval volop genoten van deze dag en niet alleen omdat een Belg de wedstrijd heeft
gewonnen.
Vanmorgen vroeg uit de veren. Om half zeven. Snel een paar boterhammetjes naar binnengewerkt,
trein genomen naar Gent iets over zevenen en rond acht uur was ik goed en wel in Brugge
aangekomen. Twee uur voor de start, maar ik heb genoten van elk moment.
Eerst een koffietje in het stationsbuffet en dan snel te voet naar het centrum van Brugge.
Je mag me nu een 'cultuurbarbaar' noemen, maar van die sfeer kan ik intens genieten. De sfeer,
dat zijn niet alleen de renners, ook het bonte volkje van het Zand tot op de Grote Markt en in
de straatjes rondom. Kleurrijk geklede mannen en vrouwen, iedereen goedgeluimd,
af en toe gejuich bij het zien van een favoriet.
Ik herinner me, toen enkele jaren terug de start voor het eerst in Brugge werd gegeven, Japanse
en andere toeristen met hun fototoestellen en camera's, stomverbaasd toekeken hoe die mensen
de mooie historische gebouwen de rug toekeerden om hun wielergoden toe te juichen, terwijl zij
alleen aandacht hadden voor 'Brugge die scone'. Vandaag heb ik ook al enkele Aziaten ijverig
fotootjes zien maken van renners. Times are changing,
Even terug naar 't Zand, waar supporters zich achter hoge hekkens verdringen om een glimp
op te vangen van hun idool, die elk moment uit de bus kan stappen. Eentje denkt de neus van Tom
Boonen gezien te hebben, en direct ontstaat een gejuich dat zich als een golf uitbreidt tot tientallen meters
verder.
Van 't Zand rijden de wielergoden naar de Markt om via het podium naar de tafel te rijden, alwaar ze
het startblad moeten ondertekenen en hun rugnummer ontvangen.
Hier en daar wordt er eentje (al dan niet bekend)
opgevangen door de presentatoren en aan een interview onderworpen.
Ben even tot aan de achterkant van het podium komen piepen en hoorde dat Michel Wuyts nummer 111,
de Italiaanse renner Daniele Righi van Lampre aan het interviewen was.
Hij vroeg hem net in het Italiaans (met daarna de
nodige vertaling voor het publiek) ... of hij gelukkig was hier in Brugge te zijn.
Ja, wat antwoord je dan als renner als je even later voor meer dan 250km de weg wordt opgestuurd
en in het zuiden
van Oost-Vlaanderen zestien hellingen moet verteren ?
Enfin, uit de vertaling bleek dat Daniele Righi gelukkig was hier in Brugge. Hij kon daar moeilijk staan grienen, hé !
Telkens een grote naam het podium komt opgereden stijgt een oorverdovend gejuich uit het publiek op.
Dat moet toch frustrerend zijn voor die vele andere jongens die ook deze harde Vlaamse klassieker het hoofd
willen bieden ... en daar misschien ook in slagen. Ik ben nu ook wel fan van enkele 'groten', maar ik zou mij
even gelukkig voelen moest de Ronde gewonnen worden door een nobele onbekende.
We begeven ons richting Gruuthusemuseum. Even voorbij de Grote Markt staan de motards
en wedstrijdwagens al klaar.
Sommigen inspecteren voor de zoveelste keer allicht hun zwaar vehikel ... een vrouw klampt één
van de motards aan.
Ik dacht een moment dat ze achter op de motor wou springen, maar ze wou alleen een kiekje nemen
van die moedige man die ook de
Ronde diende mee te rijden. We wandelen voorbij het standbeeld van 'Guido'.
Die heeft nu al enkele keren de Ronde
zien passeren, maar hij blijft er rustig en onbewogen bij. Nostalgie maakt zich van mij meester
en ik denk terug aan een spreekbeurt die ik
ooit in het 4'de middelbaar heb gegeven over het leven en werk van Guido Gezelle.
Had ik toen moeten vertellen wat we nu allemaal over hem weten ...
het had mij alvast een onvoldoende voor Nederlands opgeleverd.
Afgedwaald ... bij de Ronde blijven. Toch Guido Gezelle maar het beste gewenst ... want het is even voor tienen
... en ginds is de wagen
van Rooodaaaniaaaa op komst. Mens, wat word ik daar zenuwachtig van .
Luister daar nu eens een godganse dag naar.
Een kleuter op de rug
van papa huilt teleurgesteld omdat hij net de wagen van Rooodaaniaaa heeft gemist.
Ik kijk even op mijn uurwerk ... Rodania ... ze moeten gaan komen, de renners !
Daar zijn ze, rustig keuvelend onder elkaar, want de officiële start is eigenlijk een beetje verder
aan de Gistelsteenweg.
Ja, Johan Van Summeren heb ik weeral gezien. Die steekt met zijn lengte immers een koplengte
boven de rest uit.
Zo, dat hebben we dan weer gehad. In staptempo terug naar het station toe.
In de drukte vraagt iemand me de weg naar het station in gebroken Engels. Ik zeg : "Follow me".
Ja, met duizenden trekken ze terug naar het station.
Ofwel om naar huis terug te sporen (zoals ik) om het koersverloop verder op het scherm te volgen,
of zoals de jongeman die met mij "meebeent" naar
het station, om een plaatsje ergens op het parcours van de Ronde uit te zoeken.
Als je denkt dat alleen mensen van bij ons op de Ronde afkomen, dan heb je het mis voor.
De jongeman is een Bask en legt me uit dat hij naar de Koppenberg trekt.
Eerst met de trein naar Kortrijk, daarna naar Oudenaarde ...en dan met een speciale bus
naar de populaire Koppenberg zeker. Dat hij er zal geraken, daar ben ik zeker van.
Naar
wielerwedstrijden gaan is zijn hobby zo te horen. Laaiend enthousiast ...
wie er ook wint, een Belg, een Spanjaard, een Bask eventueel
(we moeten opletten voor het verschil natuurlijk).
Echt een tof gesprek gehad met die jongeman ... de Ronde is ook 'socializing', al neem je
binnen de twintig minuten alweer afscheid van elkaar en wens je elkaar nog veel koersgenot toe.
Weer in Wetteren iets voor twaalven. De NMBS was voor één keer geen spelbreker vandaag.
Zou dat door de Ronde komen ?
Tijd voor een aperitiefje en een stevige maaltijd, want vroeg gegeten vanmorgen en mijn maag
is opstandig geworden.
De commentaar op Canvas is al begonnen. Onze namiddag is gevuld !
En het werd een wedstrijdverloop vol spanning met een 3'de zege voor Tom Boonen,
waarmee hij meteen al zijn criticasters de mond heeft gesnoerd.
Zo hoort het : Antwoorden met de pedalen !
We worden verwend door onze landgenoten de laatste weken.
Het is weer mooi geweest en volgende week wacht ons alweer een wielerfeest : Parijs - Roubaix.
********************
01-04-2017 om 11:06
geschreven door Ivan Bontinck 
|
