Een verhaal vorig jaar in mijn blog geplaatst n.a.v. de
Sinterklaasperiode. Niet voor kinderen bestemd, maar
wel als kind 'meegemaakt'.

-inzoomen op 125%-

"Sinterklaasverhaal"
*****************
Verteld vanuit mijn oogpunt, omdat ik als 7-jarige toch ook een héél klein beetje
 getuige ben
geweest van wat zich die bewuste decembernacht allemaal heeft afgespeeld.
Bovendien werd
het verhaal op familiebijeenkomsten wel eens bovengehaald en door pa
 in geuren en kleuren
verteld.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
We keren even terug naar het naoorlogse N. - We schrijven december 1952.
'k Was een jaar
of 7.
 Vader was rijkswachter en we woonden in de rijkswachtkazerne van N.,
 een vrij landelijk
gebied in de omgeving van Gent. De binnenkoer van kazernes,
het is de speelruimte geweest
tijdens mijn jeugd. Je leefde als kind en opgroeiende puber mee met
dat kazerneleven in die tijd.
Bij inspecties werden de kinderen van de rijkswachters zelfs ingezet
om de fietsen een beurt te
geven, zelfs om met een mesje de grassprietjes van tussen de kasseien
 op de binnenkoer te halen.
Alles moest immers kraaknet zijn. Maar ook wij hadden veel lol,
pestten mekaar en vochten al
eens een robbertje.
In die tijd was het ook de gewoonte dat de rijkswachter van dienst
("planton" genoemd) 's nachts
de telefoon in de slaapkamer plaatste.
Als kleine pagadder ben ik dikwijls
's nachts wakker
geschrokken van dat helse telefoongerinkel ... en het heeft me later
heel wat opmerkingen
opgeleverd van leerkrachten, omdat ik wel eens zat te "dromen"
in de klas. Wat wil je, als je zo
een paar keer per nacht uit je slaap wordt gehaald, en eens wat ouder 
bleef ik ook nog ongerust
wakker liggen tot vader terug was. Ik hoorde ook wel wanneer het om
een risicovolle
interventie ging of een doodgewone dronkemansruzie.

Die bewuste decembernacht, de nacht dat Sinterklaas zijn ronde doet,
 was vader van dienst.

Het was al flink na middernacht toen ik wakker schrok van telefoongerinkel.
Ik ving flarden op
van het gesprek en hoorde vader iets zeggen in de zin van
"Wat, twee Sinterklazen?  ... ruzie ...
vechten ... te veel gedronken ..." Ik begreep er niets van, en dan lig je je
maar vragen te stellen
natuurlijk. "Wat is er met de Sint? Die komt toch morgen!?"
Mijn ouders dachten dat ik niets gehoord had, want het was
stil in de aanpalende slaapkamer.
Pas jaren later heeft mijn vader me verteld hoe de vork precies
 aan de steel zat die bewuste nacht.
Welke uitleg zij de morgen nadien gegeven hebben op mijn lastige vragen,
 ik weet het niet meer.
Het moet een goeie uitleg geweest zijn, want wat ik gehoord en
nadien gezien had, dat had mij
 en ook enkele andere kinderen van rijkswachters 
behoorlijk in verwarring gebracht.
 Wat ik zeker nog weet
is dat mijn "Sinterklaasjeugd" daar geen
 te zware deuk heeft door gekregen. Of speelden we het spelletje nog even
diplomatisch mee? Het zou kunnen.

Wat was er nu eigenlijk precies gebeurd?
Ergens tussen E. en N. waren twee Sinterklazen, elk met hun trouwe
Zwarte Piet, na hun ronde bij de kinderen in het dorp en het nabijgelegen
gehucht
en na allicht vele "dreupelkes"
her en der, nog maar eens verder op hun lappen gegaan. Na het zoveelste
 kapelleke te hebben verlaten
botsten ze ergens op een landelijke weg op elkaar.
Geen probleem zou je denken. Waarom zouden ze niet samen
 de bloemekes buitenzetten? Maar het toeval wilde
dat de twee elkaar herkenden en bovendien mekaar maar al te goed kenden.
Ze behoorden tot de aanhang van twee nogal vijandig tegenover elkaar staande
politieke partijen. Had men het in de prachtige Vlaamse TV-reeks "De
Paradijsvogels" ook niet over bokken en schapen?
Maar dat was bijlange nog het ergste niet. De oorlogsperiode was nog
 maar amper zeven jaar achter de rug
en de ene Sinterklaas was "zwart" geweest tijdens de oorlog, de andere "wit" !
Alleen de Pieten waren allebei zwart... geschminkt uiteraard. 
Het duurde niet lang voor de poppen aan het dansen gingen. Het ene woord
 bracht het andere mee en binnen
de kortste keren rolden de twee Sinterklazen over de grond. Mijter en staf
vlogen in het rond, de witte baarden werden 
afgerukt. De twee Pieten hadden, gelukkig maar, geen vete uit te vechten en
één van hen ging in een nabijgelegen boerderij aankloppen om de rijkswacht
te laten opbellen ...
Pa was van dienst  .. vandaar de flarden van het telefoongesprek die ik
te horen kreeg. Enkele ogenblikken later
sprongen twee gendarmes op de fiets en reden in de barre koude richting E.
 Voor de jeep (eertijds het voertuig dat
bij de rijkswacht in gebruik was) werd naar de kazerne van de grotere
brigade D. gebeld.
 De mannen met de fiets waren als eersten ter plekke.
Het moet de
gendarmen alle moeite van de wereld gekost hebben om de twee vechtende
Sinten uit elkaar te halen, hoorde
ik jaren later vader vertellen ... en ook de rijkswachters kregen enkele
 klappen te verwerken.
Wat ik me toch nog een heel klein beetje herinner, is dat op een bepaald
moment,
't moet twee, drie uur in de nacht
geweest zijn, de jeep de binnenkoer kwam opgereden.
Had het gordijntje
 van mijn slaapkamer opzijgeschoven (ik
alleen niet, andere kinderen ook), zag mijn ma buitenstaan,
samen met enkele andere "rijkswachtersvrouwen" .
en kon toch nog net zien hoe twee rijkswachters uitstapten ...
en daarna twee Sinterklazen waggelend uit de jeep stapten,
mijter schots en scheef, zonder staf. Meer kon ik niet meer zien.
 Alleen hoorde ik een hels lawaai, gevloek en getier.
De twee Sinterklazen mochten hun roes uitslapen in een cel,
 maar bleven de kazernebewoners en de onmiddellijke omgeving
 nog een tijdje
 uit de slaap houden met geroep en gebonk
(met het deksel van hun WC-pot op de deur).. tot ze, 
uitgeput allicht en stomdronken, op hun brits in slaap vielen. 
Problemen 's anderendaags in elk rijkswachtersgezin, waar de
Sint
dus op bezoek was geweest ... Leg het maar eens uit !
Maar, zoals ik al zei, ik ben lang genoeg van mijn
"Sinterklaasjeugd"
 blijven genieten. Speelgoed maakt veel goed, hoe 
bescheiden het er ook aan toeging vroeger. De jaren na de oorlog
 waren
 immers voor de meeste mensen niet direct "vette jaren".
 Maar wij waren met weinig tevreden, hé !

Wat een verschil met vandaag .... Toen liepen midden in de nacht
 twee Sinterklazen rond. Vandaag de dag val je van begin november
al
(of is het al vroeger) als het ware over al die Sinten ...
 in warenhuizen, in  speelgoedwinkels. Je 
komt ze overal tegen. Het is vandaag de dag dus ook niet simpel
om goeie
 antwoordjes te blijven verzinnen op al die 
vraagjes.
************************************************************************************************ ******  

06-12-2023 om 08:10 geschreven door Ivan Bontinck