Reactie n.a.v. een lezersbrief van een 15-jarige tiener. Het artikeltje verscheen onder de rubriek "Scherp!" in Dialoog van HLN van maandag 11 maart. Ik heb er de voorkeur aan gegeven de lezerbrief van de tiener voor mijn reactie te plaatsen.
"Hangouderen" - door Silke Ruttyn (15) uit Edegem.
Bericht van de jeugd van tegenwoordig aan de ouderen van tegenwoordig : gelieve ons wat positiever te bekijken. Ik ben een meisje van 15 jaar, ga naar school in het OLVE-college en en volg het vierde jaar Latijn-Talen. Ik vind het verschrikkelijk om voor het minste of geringste uitgekafferd te worden door volwassenen die geen goed woord over hebben voor 'de jeugd van tegenwoordig', terwijl wij eigenlijk over het algemeen niet meer of minder misdoen dan elke andere normale mens. Toch zijn wij zogezegd hangjongeren, luilakken, onbeleefderiken, ... ! Ik vind dat niet kunnen. Ikzelf en mijn vriendinnen worden zeer vaak bestempeld als 'hangjongeren' omdat we na school in het parkje even blijven babbelen. Heel onterecht, vinden wij, vooral omdat er alleen maar over hangjongeren wordt gesproken, en nooit over hangouderen, hoewel ik die ook overal op straat en op het fietspad zie staan. Er is nochtans een duidelijke reden waarom het een fietspad wordt genoemd en niet een 'sta-stil-terwijl-er-fietsers-willen-voorbijrijden-pad'. Het is me al vaak overkomen dat er gepensioneerden op het fietspad gezellig staan te babbelen wanneer ik er voorbij wil fietsen. Ik heb er vrede mee dat ze daar staan, maar dat ze dan tenminste uit de weg gaan voor de voorbijrijdende fietsers en hen niet uitjouwen als ze beleefd proberen vragen of ze erlangs mogen !
******
Reactie op deze lezersbrief :
"Rekening houden met elkaar !"
Voor de reactie van Silke Ruttyn uit Edegem in Dialoog van maandag 12 maart kan ik het volste begrip opbrengen. Recht voor de raap, maar ook al ben ik zelf senior kan ik haar geen ongelijk geven ouderen aan te sporen de jeugd van tegenwoordig eens wat positiever te bekijken. Haar statement "Eigenlijk misdoen we niet meer of minder dan elke andere normale mens" toont aan waar het schoentje wringt. Focussen we ons niet te veel op negatieve gebeurtenissen en incidenten ? Die beperken zich bovendien niet tot een bepaalde leeftijdsgroep. Jammer genoeg zijn het niet die 'negatievelingen' die altijd in de kijker lopen en er de oorzaak van zijn dat we elkaar nogal snel in een 'hokje' gaan duwen, en niet alleen op vlak van leeftijd. Alles begalve fair toch tegenover de meesten die het goed voorhebben en het goed doen.
Ik erger me voorts ook vaak aan senioren die bij het opstappen van trein of tram (vooral in toeristische periodes) niet eens de moeite doen om op te kijken om zich er van te vergewissen of andere reizigers niet dienen af te stappen. Een mentalitiet van 'ikke en de rest kan stikken', terwijl het hier een heel eenvoudige agfspraak onder gebruikers van het openbaar vervoer betreft. Ook jongeren maken zich daar wel schuildig aan, maar ouderen geven hen ook niet het goeie voorbeeld.
Eigenlijk komt het er gewoon op neer elkaar een beetje meer te repecteren, verdraagzamer te zijn tegenover de andere.
Ter illustratie deze twee voorvalletjes : ° Toen ik in 1970 voor de eerste maal deelnam aan de Vierdaagse van Nijmegen keerde ik na de mars rond het middaguur met een overvolle bus terug naar mijn logies, een eindje buiten de stad gelegen. Plots stond een oud dametje van zeker over de tachtig recht en zei kordaat tegen mij : "Gaat u zitten, meneer, u hebt gelopen" (= stappen voor de Nederlanders). Ik weigerde beleefd, maar de oude dame bleef aandringen en eiste als het ware dat ik hjaar plaats zou innemen ... wat ik dan ook gedaan heb. Binnenpretjes bij de overige passagiers natuurlijk ! Een voorvalletje dat me altijd zal bijblijven. (al eens aangehaald in een vorige lezersbrief).
° Een recent voorval in de stationshal van Gent-Sint-Pieters : Ik had mij een broodje aangeschaft, maar mijn wisselgeld laten vallen in de hal. Ik dacht alles opgeraapt te hebben, maar tot tweemaal toe kwam een jongeman achter mij aan en tikte mij beleefd op de schouder. "Hier, meneer, dat is ook nog van jou", klonk het. Ik was echt heel aangenaam verrast, bedankte de jonge kerel en allebei maakten we haast naar onze trein of bus. Een heel simpel voorvalletje kan je zeggen, , maar de attente manier waarop die gast mij mijn eurocentjes terugbezorgde ... ook dat zal mij bijblijven. En mijn conclusie ligt dan ook voor de hand. De jeugd van tegenwoordig, die is zo slecht niet, hoor.
Een pluim uiteraard voor dat kranige oudje uit Nijmegen, maar een even grote pluim voor die attente jongeman in het staion van Gent-Sint-Pieters.
Respect, verdraagzaamheid, af en toe eens 'in de spiegem' kijken en beseffen dat we met z'n allenn wel onvolmaaktheden hebben.
Een goed idee in elk geval van Silke R. om dit thema in Dialoog aan te snijden !
Ongeloof tijdens het TV-nieuws van maandag. Een kerkelijke autoriteit minimaliseert zonder blikken of blozen het feit dat gelovigen minder en minder vertrouwen hebben in het instituut Kerk. Volgens hem is het gewoon een trend vandaag kritisch te staan tegenover instituten en hogere instanties. Je moet toch maar lef hebben om de opinie van zovelen denigrerend af te doen als niet meer dan een trendy verschijnsel. Iets dat wel zal overwaaien mettertijd ! Je kop in het zand blijven steken, heet dat. Zouden ze niet beter hun licht eens opsteken op het terrein, o.a. bij pastoors, leerkrachten godsdienst ? Of blijven ze liever vertoeven in hun "luxueuze ivoren toren" ? Zowat iedereen beseft dat de talrijke pedofilieschandalen en vooral ook de manier waarop de kerk daarmee is omgegaan de belangrijkste oorzaak zijn van de leegloop. Neem daarbij nog de oerconservatieve houding tegenover heel wat belangrijke maatschappelijke thema's. Hoe vaak hebben we echte verontschuldigingen tegenover slachtoffers gehoord ? Wel allerlei achterbakse middeltjes om het onderzoek tegen te werken. Dat gebeurde vroeger steevast. De dag van vandaag mogen ze zich echter aan heel wat meer tegenstand verwachten !
Vandaag 1 maart blijkt "Complimentendag" te zijn. Iedereen geeft al eens een complimentje aan zijn medemens, en er eentje krijgen doet eender wie al eens deugd. Wie dacht dat men aan de leerkrachten, zij die zich dagelijks tijdens en na hun dagtaak inzetten voor onze jeugd, ook eens een pluimpje zou geven, die heeft het verkeerd voor ! Integendeel ! De krant van vrijdag titelt koudweg : "Leraars, schaf BV-interview af". "De bekende gezichten zijn de aanvragen van leerlingen moe".
Nogal flauw om op deze manier op de leerkrachten en hun werk in te hakken, voor de zoveelste keer door mensen die niet op het terrein staan, niet voor de klas dus. Eerst en vooral hoop ik voor al die BV's (What's in a word ?) dat de dag dat de mensen hen niet meer interessant vinden nog lang zal uitblijven. Ze zouden dan wel eens helemaal anders kunnen gaan praten dan wat ik vandaag van hen in de krant kom te lezen.
Leerkrachten en leerlingen moeten natuurlijk ook wel beseffen dat het niet voor de hand ligt om telkens toestemming te geven voor een interview. Iedereen zal wel begrijpen dat BV's een overvol agenda hebben. Misschien hoort de doorverwijzing naar een collega tot de mogelijkheden, ook al is die misschien iets minder bekend of populair. Uiteraard moet je er ook van uitgaan dat je zoiets lange tijd vooraf dient aan te vragen, en daar wringt vaak wel het schoentje. Leerlingen krijgen een opdracht en evengoed in de meeste gevallen een 'deadline', willen daar dus vol enthousiasme zo snel mogelijk aan beginnen. Dat zo'n interview nu eenmaal niet direct kan, dat is, gezien de vele afspraken en verplichtingen die BV's al hebben, een factor waar rekening moet mee gehouden worden. Een bekend iemand interviewen, het is een populaire opdracht voor jonge en oudere leerlingen, een fantastische uitdaging ook voor hen, een ervaring die hen voor de rest van hun leven zal bijblijven. Ik pleit er dan ook voor dat we ergens de kerk in het midden moeten proberen houden. En niets is onmogelijk ! Een hint die het 'probleem' kan oplossen : Er zijn, zelfs in onze nabije omgeving, toch heel wat minder bekende "BV's", mensen die omwille van hun beroep, sociale of andere bewogenheid, specifieke interesses, ..., zeker de moeite waard zijn om geïnterviewd te worden door jongeren. Ook de formule "lukraak mensen interviewen op straat" over een bepaald thema kan heel wat interessant materiaal opleveren. Dat laatste heb ik persoonlijk ondervonden toen ik in 1987 in Saffron Walden (Essex) als veertigjarige leerkracht een taalstage gevolgd heb om op de hoogte te blijven van de nieuwste technieken in de "communicative approach". We kregen de opdracht om (telkens met z'n tweeën) een dag lang in het stadje naar keuze mensen te interviewen. Ik herinner me dat wij het thema "What do you do in your spare time ?" toegespeeld kregen. Akkoord, niet iedereen was direct bereid een aantal vragen te beantwoorden. Maar tegen het einde van de dag hadden we toch een behoorlijk aantal interviews verzameld die gebruikt konden worden als lesmateriaal. Ik heb de cassette met de opnamen nog steeds in mijn bezit. We hadden toen tijdens een wekelijkse marktdag een oude vishandelaar geïnterviewd. Fantastisch materiaal, want de man had, naar eigen zeggen, geen vrije tijd, wat leidde tot een vrij bizarre, maar leuke dialoog. Diezelfde dag hebben wij ook nog een dame geïnterviewd die werkzaam was in de plaatselijke bibliotheek en een "bobby die op weg was om verkeersles te geven in een school. De man was zo enthousiast dat hij ons uitnodigde om in de namiddag naar het politiekantoor te komen voor ons interview. Wat we uiteraard ook gedaan hebben. Zo ben ik dan toch één keer in mijn leven in een Engels politiekantoor terechtgekomen ;-). Ik kan je zeggen ... dat was een dagje om nooit te vergeten.
Ik vind het bijzonder jammer dat sommige BV's deze opdracht als stupide beschouwen. "Kunnen die scholen echt niets beters verzinnen", lees ik als commentaar van een "Tegen De Sterren Op-komiek. Dat vind ik vrij denigrerend uitgedrukt. Leerkrachten geven heus ook wel andere opdrachten, maar als je leerlingen, zeker de dag van vandaag, kan stimuleren met dergelijke taak, dan is dat toch mooi meegenomen. "In het leerplan van het secundair onderwijs wordt met geen woord over interviewen gerept", stelt Willy Bombeeck, woordvoerder van de katholieke onderwijskoepel. Dan heeft hij in elk geval niet veel kaas gegeten van de communicatieve aanpak in het moderne taalonderwijs. De opdracht die wij als leerkrachten eind jaren tachtig toegewezen kregen was het sluitstuk van de veertiendaagse stage en aan de resultaten werd een hele lesdag besteed. (NB. : Aan die stage namen zowel leerkrachten uit het katholieke net als uit het Gemeenschapsonderwijs deel).
Aan Walter Baele zou ik willen zeggen : "Wie weet komt er ooit een moment dat je de gelukkigste mens ter wereld zal zijn omdat iemand je nog WIL interviewen".
Enkele jaren geleden kwam dit onderwerp ook al eens ter sprake, en ik herinner me nog dat schrijver Herman Brusselmans daar positief op reageerde. Het is maar hoe je het als BV bekijkt en organiseert. Niemand kan het hen kwalijk nemen als ze dit soort interviews binnen de perken willen houden ... maar ze afschaffen, nee ! Een BV heeft zichzelf nu eenmaal opgewerkt tot een populair iemand, en dat heeft zo zijn gevolgen. Zij mogen toch ook niet vergeten dat zij bekend en populair geworden zijn, niet alleen omwille van hun talent, maar ook omwille van de appreciatie door het grote publiek ... en dat heeft dus een prijskaartje ... eentje dat niets opbrengt, dat wel .... het interview met een leerling of student. Ik zou trots zijn in hun plaats en vriendelijk een beperking opleggen, maar zeker dat soort opdrachten niet de grond inboren. Nu doen zij het overkomen alsof aan het toekennen van de opdrachten helemaal geen voorbereiding voorafgaat, en dat is zelden het geval. Ik stel mij nu trouwens ook de vraag hoe hun uitspraken zullen overkomen bij leerlingen, leerkrachten en het publiek in het algemeen.
Ben leerkracht met pensioen en heb tijdens mijn loopbaan als leraar Engels leerlingen ook al eens interviews laten afnemen bij een rollenspel in de klas. Dan speelde de ene leerling het bekende personage en de andere de interviewer. Het is niet echt natuurlijk, maar wel leuk. Veel toffer is het voor schoolgaande jongeren de rechtstreekse confrontatie eens te kunnen aangaan met een bekend persoon in een interview. Een regelrechte uitdaging ... en een leerzame bovendien !
Niet afschaffen, die boel (zoals nogal oneerbiedig in het artikel wordt gemeld), beste B's, maar trek een minimum aan tijd uit om tegemoet te komen aan de vraag van hen die naar jullie opkijken ! Het zal jullie vast en zeker geen windeieren leggen naar de toekomst toe !
*****************************
SCANS (2) : Artikel in HLN van vrijdag 1 maart : "Leraars, schaf BV-interview af".
Reactie n.a.v. de beslissing van wereldkampioen cyclocross Sven Nys om door te gaan met veldrijden. Eerst en vooral wil ik via dit blog alle cyclocrossers bedanken voor het mooie, spannende seizoen dat ze ons geboden hebben. Veel spanning en ook veel animo op de online nieuwssites. Jammer dat sommige mensen het niet kunnen laten tegen een renner te supporteren. Hoe je op die manier plezier kan beleven aan de sport, dat blijft een vraagteken voor mij. Na de eerste grote wegwedstrijd op eigen bodem vorige zaterdag (de Omloop Gent-Gent) las ik een reactie van een dame die stelde : "Zo is 't goed. Als er maar géén renner van QuickStep wint". Dat is de ploeg waarvoor Tom Boonen uitkomt, maar ook van de tweede van de Omloop, de Oost-Vlaming uit Oudenaarde, Stijn Vandenbergh. Een schitterende prestatie van de boomlange prof. Intriest vind ik het wanneer mensen dergelijke zaken posten die iedereen kan lezen, familie vrienden en kennissen van de renner inbegrepen. Spijtig genoeg worden de nieuwssites overwoekerd door reacties van die categorie pseudo-sportliefhebbers, die voortdurend klaarstaan om afbrekende kritiek te brengen. Kritiek mag en moet, maar hoort toch tenminste onderbouwd te zijn.
* LEZERSBRIEF : EEN GROOT KAMPIOEN.
Op 17 juni wordt hij er 37. Aanvankelijk had Sven Nys gepland nu in februari, bij het afsluiten van het crossseizoen, 'de fiets aan de haak te hangen'. Heel wat onstandigheden hebben hem van deze beslissing doen afzien (zie artikel onder de lezersbrief - SCANS).
Waarom ook zou hij er geen jaartje of meer bijdoen ? Als je voor de tweede maal wereldkampioen bent geworden, dan ligt het voor de hand dat je die regenboogtrui op sportief en uiteraard ook op financieel vlak wil verzilveren. Wie kan het hem kwalijk nemen als de conditie en wil aanwezig zijn ? Zijn familie staat achter de beslissing en wat heeft een man met zijn ambitie meer nodig ? Schrik voor dat jaartje te veel heeft hij niet en dat siert de sportman in hem. Trouwens, dat is maar een cliché waarmee negatievelingen de loopbaan van een topatleet proberen te degraderen. Hij is trouwens kritisch genoeg voor zichzelf om uit te maken wanneer het genoeg is geweest. De cricasters zullen hoe dan toch hun gal spuwen, welke beslissing en wanneer hij die ook neemt. Het zal de renner en zijn supporters trouwens een zorg wezen. Verderdoen, stoppen, altijd zullen ze wel op zoek gaan naar die spijker op laag water om de renner en de persoon te treffen. Wint hij, verliest hij, durft hij zijn mening te geven, commentaar krijgt hij sowieso. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind !
Laat ons maar trots zijn op een topsporter van zijn kaliber van eigen bodem. Ook zijn positieve invloed op jonge sporters mag niet onderschat worden. Zijn 'Balenberg-project', dat hopelijk tegen eind 2015 startklaar zal zijn, is een belevingscentrum waarin hij met jonge rennertjes wil werken. Dat die gastjes hem zo lang mogelijk actief zien als cyclocrosser kan alleen maar een meerwaarde bezorgen aan het project.
Sven Nys heeft bovendien onlangs in Loenhout getoond op een gevatte manier te kunnen reageren op een jongere die hem ronde na ronde met bier 'bestookte'. Moet je kunnen op een moment dat je stikkapot zit en enkele tegenslagen te verwerken kreeg. Er zijn eerder al renners door het lint gegaan in dergelijke situaties.
Bij deze wens ik de renner verder veel succes toe in het vervolg van zijn crosscarrière op het parcours en ernaast ! Hij is en zal een monument blijven in de cyclocross.
**************** SCANS (4):
* Artikel uit HLN van dinsdag 26 februari :
"Ik besef dat dit risico's inhoudt" (SCAN 1, 2 en 3).
* Ingekorte versie van lezersbrief in Dialoog van woensdag 27 februari. (SCAN 4).
Lezersbrief : "Uitspraken in de sportwereld" (vervolg).
Lezersbrief : "Uitspraken in de sport" (vervolg).
= Aanvulling bij de lezersbrief van dinsdag 5 februari.
Ondertussen heeft Eric De Vlaeminck zich al persoonlijk verontschuldigd bij Sven Nys voor de uitspraken van zijn broer. Dat getuigt tenminste van respect voor de prestaties van de tweevoudige wereldkampioen. De bewering van lezer Jozef Michielsen (Dialoog van woensdag) vind ik ook heel kort door de bocht. "Het is een publiek geheim dat ALLEEN (!!!) gebuisde (!) wegrenners interesse tonen voor het veld. Dan mag hij, volgens eigen zeggen, het veldrijden al een tijdje volgen, hij ziet in elk geval een aantal zaken over het hoofd.. Vraag eens aan wegrenners die al aan een cyclocross hebben deelgenomen, wat zij van die sport denken ! Lezer zal verbaasd opkijken van de antwoorden. Om het bij Sven Nys te houden : In 2001 nam de wereldkampioen deel aan de loodzware wedstrijd Parijs- Roubaix. Hij eindige de koers, die zelfs door vele wegrenners wordt geschuwd en gemeden (ook door kampioenen !), als 41'ste ... nota bene na een volledig veldritseizoen ! Kan een beetje meer respect opgebracht worden voor onze veldrijders, ja ? Aan lezer die het ook niet kon laten zijn minachting te uiten tegenover deze sporters : De cyclocrossers zijn echte professionelen. Als je veldrijden geen echte koers noemt, dan heb je van sport helemaal geen kaas gegeten.
In de eerste plaats een dikke proficiat voor Sven Nys bij het behalen van zijn tweede wereldtitel in het Amerikaanse Louisville. Een puike prestatie trouwens van het hele Belgische team. Jammer genoeg werpen bepaalde ongelukkige uitspraken een schaduw op de mooie overwinning van een topsporter, die niet alleen over een uitzonderlijk talent beschikt, maar ook, zoals al zo dikwijls gesteld, er in geslaagd is de cyclocross meer en meer op de kaart te plaatsen. Vroeg of laat zal ook deze sporttak verder internationaliseren. Eigenlijk maakt dat van hem één van de grootste veldrijders die we ooit gehad hebben. Over het feit of hij al dan niet de grootste crosser van alle generaties is, daar wordt nu volop over gediscussieerd. Maar je kan je eerst en vooral al de vraag stellen of je überhaupt zomaar generaties kan vergelijken. Toch vind ik het bijzonder jammer dat een groot renner als Roger De Vlaeminck zich vrij minachtend uit over de prestaties van Sven Nys. "Hij is zelfs niet de grootste van zijn generatie", maakt hij in een interview duidelijk. "Sven Nys werd geklopt door Lars Boom en Zdenek Stybar", stelt de ex-wielrenner verder. Maar je kan dat evengoed omdraaien. Sven Nys heeft ook overwinningen behaald tegen deze twee talentrijke renners.
Heeft Roger De Vlaeminck al zijn wedstrijden tegen zijn concurrenten met een overwinning kunnen verzilveren ? Ik dacht het niet. Stellen dat Sven Nys te weinig tegenstand krijgt is een slag in het gezicht van de andere atleten die zich maandenlang voorbereiden om in de modder, in de sneeuw of op harde bevroren ondergrond, elke week het beste van zichzelf te geven. Hebben Niels Albert, Kevin Pauwels, Bart Wellens, Klaas Vantornhout en anderen geen talent soms ? Is er bovendien geen jong Nederlands talent furore aan het maken ? Niet alleen bij de eliterenners, maar ook bij de jongeren en dames toont oranje aan dat ze in de nabije toekomst op het voorplan zullen staan in de cyclocross. Verder wil ik toch even de aandacht vestigen op de gemiddelde snelheden die onze crossers halen en aanhouden. Die zijn niet min, liggen hoger dan vroeger. Eerlijkheidshalve dienen we er wel aan toe te voegen dat de fietsen de dag van vandaag veel meer geoptimaliseerd zijn. Een punt dat nogal gemakkelijk over het hoofd wordt gezien is dat in het huidige veldrijden op de omlopen veel meer "adders onder het gras" gelegd worden. Bovendien dienen de renners voor heel wat diverse klassementen te rijden. Dat maakt het er voor hen niet gemakkelijker op. Ze dienen in elke wedstrijd het beste van zichzelf te geven, ook als ze geen kans op een podiumplaats maken of om te winnen. De ranking in die klassementen is bijzonder belangrijk en de strijd voor een goeie plaats in dat klassement werd dit jaar nog extra bemoeilijkt. Niet de in de uitslag behaalde plaats alleen is belangrijk, ook de tijdverschillen spelen een rol. Ik wil hierbij absoluut geen afbreuk doen aan de prestaties van onze vorige generaties cyclocrossers. Ik heb ze aan het werk gezien : Albert Van Damme (ook broer Daniël was cyclocrosser), de gebroeders De Vlaeminck, Roland Liboton, ..., en andere grootheden die ik hier zou kunnen opsommen. Ik bewonder ze één voor een en ze hebben, elk op hun manier, hun stempel gezet op een periode in het veldrijden. Elke generatie heeft zijn kampioen(en) en die verdient (verdienen) respect. Jammer dat de uitspraak van Roger De Vlaeminck koren op de molen is van criticasters, die elke spijker op laag water benutten om een kampioen van eigen bodem af te breken. Laat ons toch maar trots zijn op al dat talent van bij ons. Ze hebben ons met z'n allen veel mooie momenten bezorgd. Momenten van euforie zoals we het nu ook met Sven Nys meemaken.
*******
PS. : Serene reactie van Sven Nys op de uitspraak : zie SCANS (2) hieronder.
"Wat een gedoe over veldrijden waarvoor amper een halfvol renners aan de start komt", stelt lezer Gary Geluykens uit Welcherderzande. Voor hem zijn alleen renners als Tom Boonen en Philippe Gilbert kampioenen. Wel, ik ben ook een fan van Tom Boonen en heb ooit zijn commentaar gehoord over de hardheid van een discipline als cyclocross. Wegrenners weten maar al te goed hoe zwaar deze sport is. Ik vind het erg dat bepaalde mensen een sport degraderen waarbij de beoefenaars van het begin tot het einde het onderste uit de kan dienen te halen op de meest diverse parcours. Maanden voorbereiding hebben ze achter de rug om het in een uur zuivere topsport tegen elkaar op te nemen.
Beseft lezer dan niet hoe hij deze sportlui, hun familie, hun fans kwetst door op die manier in een reactie de inspanningen die hun sport vereist te minimaliseren. Blijkbaar niet ! Ik stel voor dat hij eens één rondje rijdt op een parcours zoals in Gavere ... in de blubber, zoals dit jaar. Hij zou anders piepen ... allicht niet meer piepen !
Châpeau voor hen die voor deze sport gekozen hebben. Ze verdienen ons respect, niet om met de grond gelijkgemaakt te worden door mensen die van sport weinig of geen kaas gegeten hebben. Hemeltergend toch, altijd die afbrekende kritiek tegenover iets dat van eigen bodem is. In plaats van trots te zijn op wat deze mensen ons wekelijks bieden, een uur sport van de bovenste plank. Mooi om volgen en meestal is spanning gegarandeerd vanaf het startsignaal en deze atleten hebben ons al meermaals op een regelrechte thriller getrakteerd. Nee, liever een veeg uit de pan geven en de prestaties minimaliseren door zinloze vergelijkingen te maken.
De cyclocross zal ongetwijfeld nog groeien en aan populariteit zal het nooit inboeten. Ook al wordt er door bepaalde pseudo-sportliefhebbers minachtend over gedaan. Het wereldkampioenschap dat begin februari in Louisville (US) plaatsvindt kan deze sport een enorme boost geven op internationaal vlak.
Lezer heeft het verder over slechts een handvol deelnemers. Je moet maar eens een volledige wedstrijddag bijwonen. Dan zal je zien hoeveel jongeren en hoeveel dames er aan de start staan.
Veldrijden is nu eenmaal geen sport voor 200 deelnemers, maar dat zijn heel wat andere sporttakken ook niet. Daar een sport op afrekenen getuigt van weinig kennis van zaken.
Bij deze wil ik al onze cyclocrossers danken voor al het mooie dat ze ons dit seizoen al hebben getoond.
De echte sportliefhebber schat jullie prestaties hoog in !
************
SCANS : 1) Reacties op Belgisch kampioenschap cyclocross in Dialoog van dinsdag 15 januari. 2) Ingekorte versie van bovenstaande lezersbrief in Dialoog van woensdag 16 januari.
Lezersbrief : Cyclocross - Belgisch kampioenschap in Mol.
Lezersbrief : Cyclocross - Belgisch kampioenschap aan het Zilvermeer in Mol. Zondag 13 januari 2013.
* Volledige versie.
Eerst en vooral een dikke proficiat voor de terechte winnaar van het Belgisch kampioenschap cyclocross, Klaas Van Tornout. Hij lag de hele koers in de vuurlijn en heeft herhaalde malen pogingen ondernomen om weg te geraken. Het zal de renner goed doen en we zullen hem allicht nog geregeld op het podium zien staan. In de cyclocross van Gavere, op een verschrikkelijk modderig parcours, was hij half november de enige die fel weerwerk kon bieden aan een Sven Nys in heel goeie doen. Dat zegt genoeg over zijn conditie dit seizoen. De uittredende kampioen, Sven Nys heeft, gezien de omstandigheden, nog een verdienstelijke tweede plaats behaald. Met Kevin Pauwels als derde en Niels Albert als vierde, een herboren Bart Wellens en een Rob Peeters, die zich in zijn eigenste achtertuin niet onbetuigd liet, moet het in Louisville (US) op het WK een Belgisch feest worden.
Ik begrijp de negatieve commentaar aan het adres van Michel Wuyts niet in de reactie van lezer Jan Vander Linden uit Antwerpen. De ene keer zou hij volgens de criticasters de naam Sven Nys te veel naar voren schuiven. Gisteren was het dan weer Niels Albert die te veel in de kijker werd geplaatst. Ter attentie van lezer, Niels Albert is wel de regerende wereldkampioen.
Ik heb in elk geval genoten van de uitzending én de wedstrijd, ook al heeft mijn favoriet Sven Nys het niet gehaald. Bijwijlen vraag ik me af of sommige mensen wel plezier beleven aan het kijken naar een koers. Uit de nieuwssites komt in elk geval wekelijks naar voren dat een bepaalde categorie pseudo-sportliefhebbers in de eerste plaats naar een wedstrijd kijkt om een bepaald renner te zien verliezen. Leuk is anders, vind ik !
Ook de interviews nadien, in goede banen geleid door Karl Vannieuwkerke, waren top : Informatief, verzorgd en doorspekt met de nodige humor.
Sven Nys heeft trouwens tijdens dit interview op heel schalkse wijze de criticasters? die hem steevast 'bleiter' noemen, lik op stuk gegeven. Schitterend hoe hij hier sportief de bal terug heeft gekaatst. Hij is inderdaad niet de enige die zijn emoties durft te tonen en te uiten. Sport is nu eenmaal emotie, en dat is maar goed ook. 't Zou een saaie bedoening zijn in het andere geval.
Tot slot, de bewering van lezer Jan Vander Linden alsof het een zwarte dag zou geweest zijn voor Michel Wuyts, is volkomen gratuit. Ik heb een objectieve commentaar gehoord, aangenaam om volgen, een verslaggeving waarbij alle tenoren van de wedstrijd aan bod zijn gekomen. Maar ja, sommigen horen alleen de namen die ze willen horen, of juist niet willen horen ;-) !
Misschien wat meer genieten van onze sportreportages, die ongetwijfeld top mogen genoemd worden, in plaats van altijd zuur te reageren. tegenover onze verslaggevers. We hebben talent in huis, ook op dat gebied.
****** SCAN : Reacties in Dialoog van dinsdag 15 januari + eigen (ingekorte) bijdrage.
Reactie op nieuwsforum + Lezersbrief voor Dialoog : Wielercommentatoren.
Reactie op nieuwsforum + Lezersbrief voor Dialoog :
Wielercommentatoren.
1) Nieuwsforum : Karl Van Nieuwkerke.
Reactie n.a.v. afbrekende kritiek op Karl Vannieuwkerke op een nieuwsforum (uitgebreide versie) :
Waarom altijd die negatieve reacties op de nieuwssites aan het adres van onze sportcommentatoren. We zijn nochtans op dat gebied al generaties aan een stuk met ons gat in de boter gevallen. Niet alleen in de wielersport, maar ook in heel wat andere sporttakken wordt de kijker in eigen land behoorlijk verwend. Toegegeven dat er sporttakken zijn die toch wat meer aandacht verdienen op onze zenders.
Wat is er bovendien mis met een beetje chauvinisme tijdens een verslaggeving? Op dat gebied zijn we zelfs nog heel 'braafjes' in vergelijking met veel buitenlandse sportverslaggevers.
Karl Vannieuwkerken sloeg een aanbod af om de Ronde van Qatar te gaan verslaan, gezien zijn drukke agenda. Direct volgde al een sneer in de zin van "dat ze hem ginder maar houden !" Niet de eerste keer trouwens dat criticasters onze commentatoren de mantel uitvegen. Bepaalde mensen ergeren zich al wanneer de naam van een sportman iets te veel naar hun zin vernoemd wordt. Hun ergernis vind ik eerder een uiting van een persoonlijke aversie tegenover de sporter in kwestie. Maar de commentator is meteen kop van jut.
Karl Vannieuwkerken is op vlak van sportverslaggeving gewoon top. En de man heeft nog heel wat meer in zijn mars dan louter de koers verslaan. Enkele jaren geleden heb ik het geluk gehad hier in het Cultureel Centrum te Wetteren de voorstelling bij te wonen "Karl Vannieuwkerke & les Supappes : Helden in de sport" : Een humoristische, historische en muzikale trip doorheen de geschiedenis van het wielrennen, Emotioneel, schalks, sarcastisch bijwijlen, met oog voor de mooie, maar ook de negatieve aspecten in de wielersport. Een prachtvoorstelling die me altijd is bijgebleven. Voor de wielerliefhebber om duimen en vingers af te likken.
Karl Vannieuwkerke vergast ons jaarlijks ook op een onderhoudend avondprogramma "Vive le Vélo", n.a.v.de Ronde van Frankrijk. Zelfs niet-sportliefhebbers kunnen genieten van deze wielerreportage, overgoten met een sausje van culinaire, culturele en toeristische weetjes.
Heb enkele keren een lezersbrief doorgestuurd n.a.v. dit programma. Ik ga ze even opzoeken. Hopelijk vind ik ze terug en kan ik ze ook op dit blog plaatsen.
2) Lezersbrief : De cyclocross en Michel Wuyts.
* volledige versie.
Wat is dat toch altijd met die negatieve commentaar ten overstaan van Michel Wuyts. Nu mag ook hij zijn mond al niet meer opendoen en praten over de twee sterkste veldrijders van het moment : Sven Nys en Niels Albert. Uiteraard is Kevin Pauwels evengoed een topper en zetten ook andere crossers verdienstelijke resultaten neer. Niemand betwist dat ! T.a.v. lezer L.S. uit Westmalle (cfr. Dialoog HLN van donderdag 10 januari) : Indien Kevin Pauwels zondag Belgisch kampioen zou worden, en het is hem gegund, dan zullen Michel Wuyts en zijn co-commentator dat met evenveel enthousiasme becommentariëren.
Renners die een toonaangevende rol hebben gespeeld in bijna alle wedstrijden worden nu eenmaal veel vernoemd. Het zint een aantal mensen niet dat Michel Wuyts de naam Sven Nys te veel vernoemd tijdens een reportage. Maar die man is nu eenmaal het uithangbord van de cyclocross momenteel. Zijn palmares is overweldigend en hij heeft nu ook eenmaal uiting aan zijn standpunt, aan zijn emoties. Dat laatste mag hij zeker niet doen, want dan wordt hij direct door de criticasters gebrandmerkt als 'jammeraar' of 'bleiter', Mag een sportman ook nog even emotioneel zijn ? Logisch als je na een superzware inspanning vaak direct een microfoon onder de neus geduwd krijgt, toch ! Dat Sven Nys een enorme invloed heeft op het veldritgebeuren werd vorige week nogmaals aangetoond door zijn verbale, maar serene reactie tegenover een jonge dronken toeschouwer (zie "Lezersbrief : "Overwinning op menselijk vlak").
Soms denk ik dat er mensen zijn die de cyclocross in hun zetel volgen met een lat en een stukje krijt bij de hand om aan te stippen hoeveel maal een bepaalde naam vernoemd wordt door de commentatoren tijdens de live uitzending. Weet je, zoals bij de "vinkenwedstrijden". Telkens een vinkje "suskewiet" fluit, wordt ijverig een streepje geplaatst op de lat ;-) !
Kom zeg, we hebben uitstekende sportverslaggevers hier bij ons, en het is niet zomaar dat vele van onze noorderburen ook op onze sportuitzendingen afstemmen. Waarmee ik het werk en de vakkennis van de Nederlanders niet wil minimaliseren.
Het werk van Michel Wuyts heb ik altijd gewaardeerd, niet alleen omwille van zijn commentaar tijdens de wedstrijden, maar ook omwille van de manier waarop hij de vele wielerfans voor de start van klassiekers, zoals de Omloop van het Nieuwsblad en de Ronde van Vlaanderen, kan entertainen. Het publiek wordt getrakteerd op leuke en soms schalkse commentaar, interviews met renners en andere bekende sporters. Ook minder bekende renners komen geregeld aan bod en worden aan het publiek voorgesteld. Je moet het maar doen, een uur lang voor de wedstrijd aanvangt een overvol Sint-Pietersplein in Gent of een overvolle Grote Markt van Brugge 'onderhouden'. Ik raad lezer L.S. aan eens de sfeer aan de start van een grote wielerwedstrijd te gaan opsnuiven !
*****
SCAN : °°°°°°°°°°
Lezersbrief in Dialoog van HLN van vrijdag 11 januari 2013.
Het statement van Sven Nys : "Wij zijn geen beesten ! Het enige wat we willen is dat we op een normale manier ons beroep kunnen uitoefenen. Ik hoop dat de mensen die het verpesten hier eens grondig gaan over nadenken" is er een die het nodige stof doet opwaaien in de discussie hoe moet opgetreden worden tegen een bepaalde categorie toeschouwers. Het siert de sportman dat hij sereen en VERBAAL gereageerd heeft tegen de jongeman die hem ronde na ronde bier in het gezicht kieperde.
Deze populaire sport verdient absoluut niet de slechte faam die een minderheid van zogezegde cyclocrossliefhebbers haar bezorgt. De meeste supporters, hoe fanatiek ook soms, houden hun manieren, en genieten van de wedstrijd en de sfeer. Een belangrijke taak is weggelegd voor de organisaties en de bond om de handen in mekaar te slaan en samen te zoeken naar maatregelen die vooral de trouwe cyclocrossliefhebber niet benadelen. Geen sinecure, maar moeilijk gaat ook ... net zoals in de cross zelf ! Het mag immers gezegd worden : Veldrijden is een bikkelharde discipline, waarbij de beoefenaars van het begin tot het einde van de wedstrijd het onderste uit de kan moeten halen op zanderige, modderige, besneeuwde of met ijzelplekken 'bezaaide' omlopen. Omlopen die het strijdtoneel vormen van vaak een heroïsche strijd tussen de tenoren van de cyclocross. Mijn bewondering gaat trouwens naar AL die veldrijders (jongeren, eliterenners ; en de dames wil ik hier zeker niet vergeten). Het is ploeteren en afzien voor jong en ouder, voor de eersten en de laatsten. Geef toe, heel wat Olympische disciplines kunnen wat 'hardheid' en behendigheid niet tippen aan de cyclocross (met alle respect voor die sporttakken uiteraard).
Het is goed dat net een topsporter, die zoveel betekent voor deze sport, de kat de bel heeft aangebonden. Criticasters (afbrekende dan !) proberen alweer een negatieve uitleg te geven aan het optreden van de Belgische kampioen. Doen ze sowieso altijd, zowel als Sven Nys een overwinning boekt, hij de wedstrijd verliest of gewoon zijn mond eens opendoet om zijn mening duidelijk te ventileren. Ze zouden beter trots zijn op een sportman van eigen bodem die het aandurft op deze manier te reageren. Niet om een mindere dag te verdoezelen, zoals sommigen beweren. Hij plaatst die dag trouwens toch wel zelf 'in the picture' door zijn optreden, niet !
Ook andere renners krijgen te maken met deze ergerlijke praktijken, en de voorbije jaren is er ook al een en ander te doen geweest rond verregaande uitspattingen van zogezegde supporters. Remember Richard Groenendaal en Bart Wellens. Zij haalden fysiek uit naar hun belagers. Je kan hun reactie begrijpen, maar fysiek uithalen kan en mag natuurlijk niet. Vandaar dat het Sven Nys siert als topsporter en als mens dat hij dit onverkwikkelijke incident op deze manier heeft aangepakt. Zijn optreden 'verplicht' als het ware de bevoegde instanties eindelijk iets te ondernemen tegen dit soort misplaatst hooliganism. "Ze moeten daar maar tegen kunnen", las ik ergens op één van de nieuwssites. Excuseer ! Topsporters zijn ook mensen van vlees en bloed en, zoals Sven Nys terecht stelt : "Wij zijn geen beesten".
Zoals het een echte kampioen betaamt heeft Sven Nys ondertussen ook al gereageerd met de pedalen door zijn overwinning in Bredene een dag later. Maar ook op menselijk vlak heeft hij hier een grote overwinning behaalt, eentje die de cyclocross alleen maar ten goede kan komen.
************
Reacties in Dialoog van maandag 31 december 2012 :
SCANS : 2.
PS.: Datum bovenaan scan moet 31 december zijn i.p.v.29 december.
Korte lezersbrief naar Dialoog n.a.v. het bezoek van Michelle Martin aan Knokke.
Voorwoord : Alweer iets langer dan de lezersbrief zelf !
In één van de reacties in Dialoog lees ik : "Michelle Martin heeft geen enkele wet of voorwaarde voor haar vervroegde vrijlating geschonden. Gaan sommigen de beslissingen van de strafuitvoeringsrechtbank toerpassen 'à la tête du client' ?"
Dat is uiteraard helemaal correct, maar ik vind dat hier een aantal zaken te gemakkelijk over het hoofd worden gezien. De wet is de wet, maar mogen de al decennialang aanslepende démarches van justitie niet even in de kijker worden geplaatst ? Michelle Martin is geen recidive omdat ze door twee verschillende rechtbanken veroordeeld werd voor feiten die niet van de minste waren (heel zacht uitgedrukt). Destijds (na 1996) werd beloofd dat ons justitieel apparaat transparanter zou worden. Talrijke gebeurtenissen (procedurefouten e.d.) hebben aangetoond dat daar tot nu toe heel weinig in huis is van gekomen. Daders moeten zich kunnen reïntegreren, akkoord, maar er is ook nog zoiets als empathie tegenover de slachtoffers van misdaden. Van dat laatste is weinig of niets te merken, maar dat zijn we ondertussen gewoon geworden. "Een storm in een glas water", schreven sommigen. Maar Michelle Martin en zeker haar entourage hadden moeten weten (eigenlijk beseffen ze dat maar al te goed) dat haar 'kennismaking' met de samenleving wel op een heel andere manier had gekund. En we kunnen ons de vraag stellen of het echt zo moeilijk is je wat bescheidener op te stellen ! Vandaar de titel van de reactie "Uitdagen" !
°°°°°°°°
LEZERSBRIEF : UITDAGEN !
Mevrouw Martin naar de kapper in Knokke ! Moet er één moment aan getwijfeld worden dat dit gewoon een regelrechte uitdaging is ? De nabestaanden van de slachtoffers van seksueel misbruik en de overlevenden van de gruwel krijgen voor de zoveelste keer een slag in het gezicht. Dit keer worden ze op een hautaine manier door mevrouw Martin geprovoceerd en 'in het gezicht' uitgelachen. Bovendien getuigt dit bezoek van een verregaand gebrek aan tact bij deze dame, die je best niet beledigt, want dan heb je gegarandeerd een proces aan je been voor smaad en eerroof. Op je woorden letten, meneer Lippens, of je krijgt op zijn minst nog een blaam voor je uitlatingen. Evenveel gemis aan tact, vind ik, bij hen die haar onderdak verlenen ... onder het mom van "hypocriete menslievendheid".
Bij deze wens ik mijn steun te betuigen aan de nabestaanden van de slachtoffers en eigenlijk aan alle slachtoffers van seksueel misbruik, want voor hen worden na al die jaren de wonden weer opengereten.
*********
SCANS : 6. *********
Eigen reactie in HLN + een selectie uit de overige reacties.
Het afscheid van één van onze beste topsportsters heeft alweer heel wat discussies doen oplaaien, vooral op de nieuwssites. Dat bepaalde mensen niet opgezet zijn met het showgehalte en daar kritiek op uiten, dat is hun goed recht. Alleen wordt die kritiek, zoals de reacties op vele thema's, niet altijd onderbouwd en beperkt die zich vaak tot provocerende en kwetsende opmerkingen, om maar te zwijgen over de mogelijkheid dat er een scheldpartij volgt als je het ook maar aandurft voor tegenwind te zorgen.
Bij de moderne topsport hoort nu eenmaal dikwijls een deel show, maar als dat gepaard gaat met steun aan betrouwbare projecten voor het goede doel, projecten die allang hun deugdelijkheid bewezen hebben, dan vind ik dat showgehalte helemaal geen probleem.
De negatieve reacties (bedoeld om te kwetsen, te kleineren) hebben geleid tot een vrij korte lezersbrief naar Dialoog. Vrij kort ... omdat ik de lezersbrief heb verstuurd aan de hand van enkele SMS'jes deze morgen. Na het lezen van de krant had ik besloten de koude te trotseren en een fikse mars langs de Scheldedijk te doen richting Gent. Al stappend dan maar enkele reacties getypt en opgeslagen. Het werd tijd dat ik de berichtjes kon versturen, want mijn vingers raakten verkleumd. Maar een mens moet er wat voor over hebben, hé ! Eens verstuurd snel de handschoenen aangetrokken en op staptempo een verkwikkende wandeltocht afgewerkt.
Hieronder de lezersbrief zoals ik die deze morgen rond tienen verstuurd heb. Voor één keer dus een langer voorwoord dan de lezersbrief zelf ;-) !
********
AFSCHEID KIM CLIJSTERS.
Veel lof woensdagavond voor de schitterende tennisloopbaan van Kim Clijsters. Afbrekende kritiek vooral op enkele nieuwssites, maar die werd meestal goed gecounterd door hen die haar inzet binnen en buiten de sport weten te waarderen.
Toch komt die kritiek nietig over in het licht van het respect dat Kim Clijsters en Marieke Vervoort (onze gouden Paralympiër) voor elkaar toonden. Marieke Vervoort mocht de toss gooien en ook haar trouwe viervoeter zorgde voor een warm moment.
Tussen de wedstrijden door volgde ook een serene en eerlijke bijdrage van een andere grote tennisdame, Justine Henin. Zonder schroom maakte ze in een interview duidelijk dat hun onderlinge naijver hun carrière een enorme boost heeft gegeven.
Idolatrie, dat is des mensen, maar er is ook de waardering voor haar bijdragen aan goede doelen. Geen mens verplicht er haar toe, maar ze doet het toch maar, nu, en ze zal het in de toekomst blijven doen.
*****
Onderaan :
Bijlage : Foto's (2) van Kim Clijsters met Marieke Vervoort.
Op13 mei vierde kleindochter Kim haar Lentefeest in Wetteren. Kristine (vriendin van Sofie) maakte een prachtig clipje van een heuglijke dag.
° Klikken onderaan op "Opslaan" - "Openen" en daarna op "Bekijken op YouTube"
° Kristine (Stientje) kan je verder bezoeken op de website "Welkom bij Stientje". Je vindt er "Muziek" "Videoclips" "Gedichten en teksten" "Uitspraken" "Computerinformatie" "Algemene informatie" , ...
Op 13 maart vierden we de 90'ste verjaardag van LOUISE VEREECKE. Ma voor mezelf, mémé voor dochter Sofie en mémé Louise voor kleindochter Kim (haar achterkleinkind).
We verrasten haar met een etentje in haar favoriete restaurant "La Chine" te Zelzate.
Met dank aan Sofie voor de vele mooie fotootjes op deze op en top gezellige viering.
**********
Commentaar bij foto's :
002 Bij aankomst in Zelzate hoort een kiekje bij Mieke Stroel. 004 Aangekomen in restaurant "La Chine". 005 "Wat overkomt mij hier allemaal ?" 006 Met achterkleindochter Kim op de foto. 008 "Laat dat aperitiefje nu maar komen !" 009 Met schoonzus (tante Clarisse uit Heusden) en Annie (vriendin van tante) ... klaar om er in te vliegen. 012 Aperitiefje ! 013 Kim in bewondering voor het prachtige aquarium in "La Chine". 015 Volop in actie tijdens het verorberen van de kikkerbilletjes (favoriete voorgerecht van de drie dames). 018 Kim : "Zou ik mij ook wagen aan zo'n kikkerbilletje ?" 019 "We zullen het er maar op wagen, zeker !" .... en of het gesmaakt heeft ! 021 Samen met kleindochter Sofie op de foto. 022 Moeder, zoon en Kim aan het grappen. 418413 "Surprise !" 421238 Mijmerend ! 421730 Genietend van de vlam ... en ongeduldig wachtend op een stuk taart. 425626 Een groepsfoto hoort er natuurlijk bij. 479918 Een beetje lectuur tussendoor moet kunnen, hé ! 482826 De dames hebben lol zo te zien. 483316 Ma samen met schoonzus op de foto. 483779 Nog eventjes de taart in close up. 486713 Groepsfotootje. 487856 "Terug thuis : "Was dat nu een glas water dat ik gedronken heb ?"
Column : "Noemden ze me in Nederland nog de stomme Belg, in België was ik de vuile Hollander" (Fleur Van Groningen).
COLUMN :
"Noemden ze me in Nederland nog de stomme Belg, in België was ik de vuile Hollander" - -Fleur Van Groningen-
Bron : Nieuwsblad.be
Een deugddoend en sereen artikel van deze begaafde cartooniste, n.a.v. de tragische gebeurtenissen ten gevolge van pesterijen.
* Fleur Van Groningen (Breda, 1982) is een Vlaamse cartooniste, columniste, singer-songwriter en schrijfster. Ze werkt voor onder andere Goedele Magazine, Ché en De Morgen.
Haar cartoonreeksen "Café Cannibale" en "Bloed Zweet Tranen" verschijnen maandelijks in respectievelijk Goedele Magazine en Ché. In 2010 had Fleur een eigen rubriek, "Fleur FFWD" in het televisieprogramma "Havanna !" op "Live tv !". Voor Goedele schrijft ze regelmatig artikels die ze zelf illustreert ; voor Ché nam ze de rubrieken "De Raad Der Wijven" en "Rendez-Vous" voor haar rekening. In Wax, weekendbijlage van De Morgen, wordt haar maandelijkse column gepubliceerd. Tevens interviewt Fleur Van Groningen voor Wax tweewekelijks een bekende Belg voor "De Mens in zijn Hemd".
Op 22 maart 2011 kwam haar eerste boek uit : Een ironisch zelfhulpboek bestaande uit tekst en cartoons. "Haal het Slechtste uit Jezelf" is een uitgave van Lannoo.
"Ga nooit licht over pesterijen" is een titel in Dialoog van dinsdag 4 december die we met z'n allen best goed in ons geheugen prenten. Reageren bij het minste signaal, maar niet met de beschuldigende vinger naar elkaar beginnen en blijven wijzen. In dat geval blijft de pester zijn gedrag als een overwinning zien, welke sanctie hij/zij ook krijgt. De rubriek bevat enkele heel indringende verhalen van mensen die als jongere gepest werden. Om stil van te worden, maar alleszins moedig van hen om openlijk hun verhaal te brengen. Het is goed dat er meer en meer mensen het intitiatief nemen om op een openhartige manier naar buiten te komen met de nare ervaringen en gevolgen van pestgedrag waarvan ze vroeger het slachtoffer waren. In mijn reactie van vorige zaterdag in Dialoog (zie ook hieronder) stelde ik dat de enige ECHTE schuldige de pester is, met de nadruk op ECHTE ! Verder voegde ik er aan toe : "Jammer dat direct met de beschuldigende vinger naar de school wordt gewezen". Het fenomeen is zo complex dat je niet één instantie zomaar verantwoordelijk kan stellen. Maar scholen kunnen veel doen, dat is een feit. Lezer Jan Vanden Bossche uit Leuven heeft m.i. gelijk de scholen op te roepen te zorgen voor aanspreekbare mensen. Dat is trouwens in heel wat scholen al het geval en er zijn ook al heel wat sensibiliseringscampagnes op touw gezet en er zullen er nog volgen. Het is nu eenmaal een fenomeen waarvoor we moeten blijven onze ogen openhouden, want het zal altijd blijven bestaan. Hoe meer middelen om die soms heel verregaande pesterijen te counteren, hoe beter. Al is het bijwijlen maar een druppel op een hete plaat, die vele druppels vormen ooit een emmer vol en kunnen resultaten opleveren. Nee, de andere kant opkijken of het probleem ontkennen, dat is uit den boze. Pesten moet we proberen met z'n allen aan te pakken van zodra een duidelijk signaal opgevangen wordt. Niet alleen directies van scholen, leerkrachten, maar evengoed ouders en vrienden in de omgeving van het slachtoffer. Laat de pesters niet hun destructieve 'werk' vervolgen, want de wonden die geslagen worden genezen zelden of nooit. Ben akkoord met pestexpert Gie Deboutte (KUL) in zijn raad aan de ouders : Aarzel niet als ouder om naar de school te gaan wanneer het niet meer gaat over getreiter, maar om verregaande pesterijen zoals steaming of het bijna dagelijks molesteren van een slachtoffer. Hij heeft gelijk te stellen je kroost zoveel mogelijk de kans, de vrijheid te geven om thuis te praten over de problemen. Het interview bevat heel wat waardevolle tips voot elke ouder. Als de feiten ernstig zijn en je hebt bvb duidelijke bewijzen (op internet o.a.) kan de politie ingeschakeld worden (eventueel in samenspraak met de school, want dan betrek je belangrijke instanties er bij die iets kunnen doen aan de pesterijen).
In februari van volgend jaar loopt "De Vlaamse Week tegen Pesten" van 4 t.e.m. 8 februari. Vorig jaar dansten meer dan 270.000 kinderende move tegen pesten. Ook een druppel op een hete plaat, zou je kunnen zeggen, maar wel een hele grote dan, want de jongeren brachten een bijzonder sterk signaal voor een pestvrije school. Op de website van "Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten" staan trouwens heel wat links naar interessante bijdragen. Cyberpesten is er één van. Elke tip, elke raadgeving, elke hulp, zelfs na een eerte klein signaal, kan zoveel verder onheil voorkomen of in de kiem smoren. Ook justitie hoort zijn steentje bij te dragen, maar het verhaal van de moeder van Sander Van Yper uit Ledeberg toont aan dat justitiële molen ook in deze zaken veel te traag draait. Onderzoeken moeten tijdig kunnen afgerond worden, maar we weten allemaal hoeveel middelen de dag van vandaag gebruikt worden om onderzoeken te vertragen en/of te dwarsbomen ... veelal met doel een of ander procedurefoutje te vinden. Ook gesprekken met pesters zelf kunnen soms helpen, maar jammer genoeg voelen velen onder hen zich niet echt aangesproken en proberen ze vooralsnog de schuld in de schoenen van het slachtoffer te schuiven door te schermen met "hij/zij lokt pesterijen uit". Een te gemakkelijk excuus om pesters hun gang te laten gaan. Move tegen pesten, laten we het blijven doen !"
PS. : Enkele zinnen die niet werden opgenomen in de bijdrage van zaterdag 1 december in Dialoog worden hier hernomen.
*********************** AANVULLING BIJ LEZERSBRIEF. ** N.a.v. artikel in HLN van woensdag 5 december : 'Pestende scholieren met dood bedreigd' ****** Na de zin : "Een te gemakkelijk excuus om pesters hun gang te laten gaan" :
Wanneer we zelf het recht in handen gaan nemen (scholieren of volwassenenen), dan zijn we nog even ver of veel verder van af. Pesten met pesten of met 'doodsbedreigingen' beantwoorden kan alleen maar escaleren tot heel gevaarlijke situaties. Vandaar dat het enorm belangrijk is dat alle instanties in gang schieten en hun verantwoordelijkheid nemen, inz. justitie dat onderzoeken niet tergend traag mag laten aanslepen. Terechte tussenkomst van de burgemeester van Ternat : "Wat nu gebeurt bevordert het onderzoek niet en bemoeilijkt ook het rouwproces van de familie van het slachtoffer".
**********
SCANS : 6. Enkele indringende lezersbrieven uit Dialoog van dinsdag 4 december.
-Ingekorte versie in Dialoog van HLN van zaterdag 1 december-
Naar aanleiding van de zelfmoord van de twintigjarige Nederlandse jongeman Tim Ribberink schreef Arthur Japin een indringend artikel met de veelzeggende titel : "De wonden gaan weg, maar de woorden blijven altijd". De Nederlandse auteur werd tijdens zijn jeugdjaren zelf jarenlang als kind vernederd, zowel fysiek als verbaal en mag dus zeker en vast als ervaringsdeskundige opgevoerd worden. Het artikel vind je in de bijdrage van 17 november hieronder.
De dramatische feiten rond Tim Ribberink liggen nog vers in het geheugen. Ondertussen werden we in een paar dagen tijd alweer geconfronteerd met enkele tragische gebeurtenissen ... het gevolg van verregaande pesterijen.
In de krant van donderdag 29 november : "Aanhoudende pesterijen en dreigementen zijn een jongen van 14 uit Ternat te veel geworden. Op weg naar school, waar hij de pesters onder ogen moest komen, sprong hij van een acht meter hoge brug over de snelweg. De tiener belandde onder een vrachtwagen en was op slag dood". Een jong leven dat zomaar verloren gaat ten gevolge van extreem pestgedrag. Een wereld die instort voor de nabestaanden, een verschrikkelijk drama voor vrienden, kennissen, voor de chauffeur die machteloos moest toezien hoe de jongen voor de wielen van zijn vrachtwagen sprong.
In dezelfde krant lees ik : "Boerenzoon van 22 berooft zich van het leven na aanhoudend gepest". "Het waren allemaal kleine pesterijen, maar door de opeenstapeling is het mijn zoon te veel geworden", vertelt de vader. De pester postte o.a. op de sociale netwerksite Facebook tekstballonnen met onnozele berichten. Kleine of grote pesterijen, ze kunnen zware gevolgen hebben wanneer het slachtoffer op een bepaald moment de situatie niet meer aankan.
Pesten, het is en zal altijd een bijzonder heikel maatschappelijk probleem blijven. En het wordt er in onze huidige samenleving met al die diverse 'communicatiemiddelen' niet eenvoudiger op. Jammer genoeg zijn het vooral de sociale netwerksites die het ideale terrein vormen voor de 'cyberpesters'. Iets wat mensen zoveel dichter bij elkaar kan brengen wordt handig misbruikt door pesters die niets of niemand ontzien. De manier waarop ze te werk gaan is grondig gewijzigd, nog geniepiger geworden, naamloos ook in vele gevallen. De pester voelt zich nog sterker, want hij kan ongezien toeslaan. Eens 'veilig' thuis kan het slachtoffer (jongere of volwassene) opnieuw belaagd worden via allerlei sociale netwerken. Een 'laatste' vluchtheuvel wordt hem/haar op die manier ontnomen.
Geen sinecure dus om er de strijd tegen aan te binden, maar het moet nu eenmaal. Waar het enigszins mogelijk is moeten we het een halt toeroepen. Het komt er vooral op aan die pesterijen in een zo vroeg mogelijk stadium te kunnen onderscheppen. Aartsmoeilijk, vooral als je weet dat het zelfs bij volwassenen soms veel te laat aan het licht komt. Voorbeelden genoeg daarvan de laatste jaren. Het slachtoffer (kind, jongere of volwassene) durft zich meestal niet te uiten over de pesterijen. Schaamte en zelfs schuldgevoelens houden hen tegen ouders of hun naasten op de hoogte te brengen van de ellende die ze dagelijks moeten doorstaan. Komt daarbij dat de vrienden van het slachtoffer dikwijls niet durven reageren uit schrik niet meer bij 'de groep' te horen of ook gepest te worden indien ze het wagen tussen te komen of naar een directie of overste te stappen. Pesters weten dat maar al te goed en misbruiken hun 'macht' om het slachtoffer zoveel mogelijk te kwetsen. Want pesten (niet te verwarren met plagen - dat is een normaal sociaal gedrag) is bedoeld om de andere pijn te doen, verbaal en ook fysiek.
Het kleinste signaal moet dan ook ernstig genomen worden en op heel wat scholen wordt werk gemaakt van een "schoolcultuur" waarbij pestgedrag kan teruggedrongen worden. Het uitroeien kan je niet, maar er kan heel veel aan gedaan worden. Niet alleen het praten over de problemen, maar ook het aanbrengen van vaardigheden om zich te 'wapenen' tegenover pestgedrag. De pesters kunnen ook geconfronteerd worden met hun daden. Dat laatste is niet zo simpel en kan evengoed een tegenovergesteld effect hebben. Laten we daar maar niet te naief over doen. Praten alleen helpt jammer genoeg niet altijd. In Dialoog van vrijdag 30 november stelt een lezer : "Wanneer gaan pesters eindelijk beseffen wat ze aanrichten ?" Daar wringt nu net het schoentje, volgens mij. Ze willen het vaak niet beseffen en in eerdere drama's probeerden pesters hun gedrag zoveel mogelijk te relativeren, en dat in gevallen met een dramatische afloop voor het slachtoffer. Vandaar dat je er niet onderuit kan pesters (indien de feiten duidelijk zijn natuurlijk) hard aan te pakken. Repressie is geen gulden regel, maar er zijn nu eenmaal omstandigheden waar een zachte aanpak geen bal oplevert. Hun daden, hun woorden (die voor altijd bijblijven, zoals Arthur Japin stelt in zijn artikel) hebben al veel mensenlevens vernietigd, hebben vele mensen een complex en gebrek aan zelfvertrouwen bezorgd voor de rest van hun leven.
Ik vind het bijzonder jammer dat bepaalde lezers direct met de vinger naar school en leerkrachten wijzen. Nee, pesterijen mogen niet geminimaliseerd worden, maar het is gevaarlijk om zomaar de schuld en de verantwoordelijkheid in hun schoenen te schuiven.
DE ENIGE ECHTE SCHULDIGE IS DE PESTER ZELF ... en die een halt proberen toeroepen is de taak van ons allemaal !
******************
Onderaan :
1) Lezersbrief in Dialoog van zaterdag 1 december 2012.
2) Overige reacties in Dialoog van 1 december.
3) Cartoon van Kamagurka.
4) Artikels uit edities "Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten"
* Interessante links. * Clipje "Move mee tegen pesten".
PS.: Onderaan je scherm klikken op 'opslaan" en "openen".
Artikel : "De wonden gaan weg, maar de woorden blijven altijd bij je."
Artikel uit "Volkskrant.nl" :
Arthur Japin over pesten : "De wonden gaan weg, maar de woorden blijven altijd bij je".
Arthur Japin begrijpt waarom Tim Ribberink voor zelfmoord koos. De schrijver werd als kind jarenlang vernederd, zowel fysiek als verbaal. Dat laatste is volgens hem het meest verwoestend. "In mijn hoofd leven de woorden voort".
Onverbeterlijk zijn wij Belgen als het er op aankomt onze waardering uit te drukken voor de fantastische sportieve prestaties waarop een topsportster als Kim Clijsters ons jarenlang vergast heeft, en dat ondanks veel blessureleed, eigen aan topsport. In Dialoog van woensdag lees ik : "Als ik het goed begrepen heb, neemt Kim Clijsters op 12 december voor de 17'de keer afscheid. Misschien nog eens een comeback overwegen. Het zou de eentonigheid doorbreken". Een typische sneer waarin Belgen eigenlijk al decennialang een gouden medaille verdienen. Een atlete die tot in de verste uithoeken van onze aardkloot gelauwerd wordt omwille van de inzet voor haar sport en andere initiatieven, wordt bij ons telkenmale bedankt met de 'nodige' afbrekende kritiek. Kritiek die in elk geval zoveel eentoniger is dan het mooie wat Kim C. ons al die jaren heeft laten zien. Laat dat een feit zijn ! Altijd komen diezelfde opmerkingen terug : Ze is mediageil, doet het allemaal enkel en alleen maar voor de poen. Ook zij die de prestaties van de topsportster naar waarde schatten worden daarvoor geregeld de grond ingeboord (zie nieuwssites). Je bent naief, goedgelovig, je laat je leiden door de personencultus rond de atlete, en dies meer.
Ik stel mij de vraag waarom er geen "Thank You Games" zouden mogen georganiseerd worden ? Heb je daar problemen mee, kijk er dan niet naar. Persoonlijk vind ik zo'n happening een heel welgekomen afwisseling naast al die politieke strubbelingen en dat eeuwige touwtrekken van de laatste weken. Waarom zouden mensen niet eens 'collectief' uit de bol mogen gaan, emotie tonen ? Daar wordt bijwijlen heel denigrerend over gepraat en geschreven. Wat is daar mis mee ? Wil dat zeggen dat al die mensen niet begaan zijn met de vele problemen in onze samenleving ? Nee toch !
Kim Clijsters neemt het tijdens de "Thank You Games" in een dubbelspel met Amélie Mauresmo op tegen Venus Williams en Kirsten Flipkens en in het enkelspel wordt het een treffen tegen Venus. Een mooie affiche ... om duimen en vingers af te likken voor hen die van tennis houden.
Ik ben gewoon blij dat Kim Clijsters ons nog mooie tennismomenten bezorgd heeft bij haar comeback en galawedstrijden, die horen nu eenmaal bij de moderne topsport. Ik hoor criticasters trouwens zelden of nooit iets positief zeggen of schrijven over de andere initiatieven die Kim Clijsters ook na haar afscheid niet zal laten vallen. Meestal volgt direct de opmerking : "Het zal wel weer met bijbedoelingen zijn, het zal wel voor het geld of de populariteit zijn, enz ...". Kim Clijsters zet zich in voor SOS Kinderdorpen, (is ze niet verplicht te doen, toch !?) ; haar bezoek aan kankerpatiëntje Soraya heeft een jong leven immens veel vreugde bezorgd. Verder heeft ze al meermaals deelgenomen aan initiatieven waarbij kinderen betrokken zijn. Velen beweren : "Dat is niet moeilijk voor haar !" Maar ... ze doet het toch ! Haar initiatieven doen toch helemaal geen afbreuk aan het werk dat zovele andere minder bekende en 'onbekende' mensen leveren voor kinderen, minderbedeelden, ..., in de samenleving !?
Een sneer die mij is bijgebleven bij het lezen van sommige commentaren op nieuwssites is de verwijzing naar Kim Pleisters. Gezien de toon van de reactie was dat helemaal niet humoristisch bedoeld, maar eerder om te kwetsen, te kleineren, de anderen te provoceren. Ik hoop voor die man dat hij voor de rest van zijn leven gespaard blijft van ernstige blessures of ziekte. Een paar lezers (waaronder ikzelf) reageerden en werden door de man in kwestie binnen de kortste keren getrakteered op een karrevracht scheldwoorden. Het gaf wel een uitstekend beeld van de ingesteldheid, de mentaliteit van die categorie 'afbrekers', die gretig van de sociale netwerken gebruik (misbruik) maken eigenlijk om de medemens (de sportman of -vrouw in kwestie en zij die het aandurven tegen hen in te gaan) de grond in te boren. Je doet er natuurlijk beter aan dit soort reacties te negeren, maar ik vind dat er wel eens wat meer weerwerk mag gegeven worden tegen die PC-atleten (benaming die ik graag gebruik voor diegenen die er een 'sport' van maken via sociale media als facebook en nieuwssites de medemens met hun scheldtirades de mond te snoeren, zeker van zodra je ook maar eventjes tegen hun standpunt ingaat). We moeten ze niet altijd hun zin geven, hé !
Hoe dan ook, ik kan (en vele anderen met mij) nog nagenieten van de mooie momenten die Kim ons gebracht heeft door de jaren heen, net zoals ik ook kan blijven nagenieten van die fantastische sprong naar Olympisch goud van Tia Hellebaut in Peking (2008). Net zoals ik kan genieten van de prestaties van de 36-jarige cyclocrosser Sven Nys. Topsporters van bij ons, en er zijn er zeker nog, die een enorme positieve invloed hebben op jongeren in hun motivatie om aan sport te (beginnen) doen. Ook zij worden met de regelmaat van een klok op allerlei hatelijke opmerkingen onthaald als ze hun visie durven geven op een wedstrijd of wat dan ook. Gewoon afbrekende kritiek zonder enige gegronde reden, of woorden die met opzet verkeerd geïnterpreteerd worden of in een andere context geplaatst worden om hun grote gelijk te halen. Waarom ? Nijd ... afgunst ... verzuring ? Ik weet het antwoord echt niet, maar dat sommige mensen iemand het licht in de ogen niet gunnen, dat is mij ondertussen wel heel duidelijk. Misschien moeten zij er eens over nadenken wat je er moet voor over hebben om aan de top te blijven in eender welke sport en zeker na een comeback. Alsof dat allemaal zo evident is.
Ik zal in elk geval genieten van het mooie tennis dat zal gebracht worden, ook al gaat het op 12 december niet om een Grandslamtoernooi.
Met dank aan Kim Clijsters voor die vele mooie momenten waar binnenland en vooral het buitenland van genoten heeft.
Ik ben Ivan Bontinck
Ik ben een man en woon in Wetteren () en mijn beroep is Leerkracht Engels met pensioen..
Ik ben geboren op 13/06/1945 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelsport (lange afstanden) - vreemde talen (o.a.Russisch) - lezersbrieven - geschiedenis - ....
